17.06.2013 Views

Libriño sobre a Praza do Perla e o Cine Perla

Libriño sobre a Praza do Perla e o Cine Perla

Libriño sobre a Praza do Perla e o Cine Perla

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

<strong>Cine</strong> <strong>Perla</strong>


INAUGURACIÓN<br />

DA PRAZA DO PERLA<br />

Domingo, 4 de febreiro ás 12:30 h.<br />

Proxección <strong>do</strong> <strong>do</strong>cumental PERLA<br />

de<br />

Carlos Alberto Alonso<br />

Inauguración <strong>do</strong> conxunto<br />

escultórico ESPECTADOR<br />

de<br />

Suso Basterrechea<br />

e da<br />

PRAZA DO PERLA<br />

coas intervencións<br />

de:<br />

Carlos Alberto Alonso<br />

Suso Basterrechea<br />

Xosé María Rivera Arnoso<br />

(alcalde de Fene)


Miran<strong>do</strong> ao<br />

futuro co <strong>Perla</strong><br />

na lembranza<br />

Inaugurar unha nova praza, un espazo público<br />

para o lecer de veciños e veciñas, é<br />

sempre un motivo de satisfacción e máis<br />

can<strong>do</strong>, como neste caso, concorren dúas<br />

circunstancias especiais: dunha banda, a<br />

lembranza <strong>do</strong> que, dun xeito moi acaí<strong>do</strong>,<br />

Emilio Bala<strong>do</strong> define como “complexo lúdico<br />

festivo <strong>do</strong> <strong>Perla</strong>: cine, sala de festas e<br />

cafetería”; pola outra, a proxección <strong>do</strong> Fene<br />

que queremos, no que se conxunta a arte e<br />

o esparcemento.<br />

Dos tempos en que as empresas facían rendíbeis<br />

complexos como o <strong>do</strong> <strong>Perla</strong> e <strong>do</strong> que<br />

este supuxo para moitas xeracións fálannos<br />

os textos e as imaxes de Emilio Bala<strong>do</strong> e<br />

Carlos Alberto Alonso. Dos intentos por<br />

conservalas, das moitas portas ás que fomos<br />

petar para conseguir apoios suficientes<br />

<strong>do</strong>utras administracións, da fe a <strong>do</strong>cumentación<br />

municipal.<br />

Os tempos novos demoraron en chegar e a<br />

espera levou por diante ao <strong>Perla</strong> como antes<br />

ao Franlaza, Adriano, Feal, Car<strong>do</strong>eiro...


Desapareceu o “complexo lúdico” pero non a<br />

súa lembranza. En por iso, á hora de proxectar<br />

esta praza non podía levar outro nome que<br />

o que to<strong>do</strong>s e todas asociamos: PRAZA DO<br />

PERLA.<br />

Asemade, para darlle continuidade á liña iniciada<br />

polo Departamento de Cultura e Deportes<br />

(mercar, para o patrimonio municipal<br />

e o disfrute tanto de veciños e veciñas como<br />

das persoas que nos visiten, obra de artistas<br />

feneses e ferrolterráns contemporáneos cunha<br />

traxectoria e calidade contrastadas), encargámoslle<br />

a Suso Basterrechea a obra que se integra<br />

na <strong>Praza</strong>.<br />

Quizais influí<strong>do</strong> polo “espírito” <strong>do</strong> <strong>Perla</strong>, Suso<br />

Basterrechea sorprendeunos moi agradabelmente<br />

coa proposta escultórica ESPECTA-<br />

DOR, “melancólica homenaxe aos cines que<br />

existiron ao longo <strong>do</strong>s anos no concello de Fene<br />

e particularmente aos veciños e veciñas que<br />

os ocuparon e viviron”.<br />

E engadiría algo máis, ESPECTADOR, ANO<br />

DA MEMORIA (Loureiro-San Valentín) ou<br />

EN MOVEMENTO (Patricia Dopico- Casa <strong>do</strong><br />

Concello) son a expresión dun Fene que reivindica<br />

o seu pasa<strong>do</strong> e mira ao futuro cunha<br />

aposta clara pola creatividade das súas xentes.<br />

Xosé María Rivera Arnoso<br />

Alcalde de Fene


Afiches da película coa que se inaugurou<br />

o <strong>Cine</strong> <strong>Perla</strong><br />

Na inauguración da<br />

<strong>Praza</strong> <strong>do</strong> <strong>Perla</strong><br />

To<strong>do</strong>s os feneses e veciños <strong>do</strong>s arre<strong>do</strong>res que<br />

hoxe peiteamos canas, sabemos onde se atopaba<br />

o complexo lúdico festivo <strong>do</strong> <strong>Perla</strong>: cine, sala<br />

de festas e cafetería.<br />

Atopámonos aquí para inaugurar e para darlle<br />

o nome a unha praza que lembrará ás novas xeracións<br />

un nome que durante décadas paseou<br />

o topónimo de Perlío por tó<strong>do</strong>los recunchos <strong>do</strong><br />

país.


Diferentes vistas <strong>do</strong> “complexo lúdico” <strong>do</strong> <strong>Perla</strong>.<br />

A cafetería e o seu persoal. Ao fon<strong>do</strong>, mural de Colla<strong>do</strong>


Rir, chorar, cantar, bailar... Son catro esta<strong>do</strong>s<br />

anímicos que onte coma hoxe e hoxe como<br />

mañá levan á xente a expresar os seus máis<br />

íntimos sentimentos.<br />

Can<strong>do</strong> estamos le<strong>do</strong>s rimos, se estamos tristes<br />

choramos e can<strong>do</strong> estamos felices, cantamos e<br />

bailamos.<br />

E falan<strong>do</strong> de cantar e de bailar, quen de nós<br />

non cantou e bailou algunha vez na nosa querida<br />

e nostalxiada Sala <strong>Perla</strong>?<br />

A principio <strong>do</strong>s anos sesenta, can<strong>do</strong> a televisión<br />

estaba a dar os primeiros pasos e os artistas de<br />

máis sona entraban cada semana nos fogares<br />

<strong>do</strong>s galegos, grazas á Televisión Española, a<br />

mellor televisión de España, acontece aquí,<br />

neste mesmo lugar un milagre¡¡ Inaugurouse<br />

un moderno e acristala<strong>do</strong> edificio que acollía<br />

unha luxosa e ampla cafetería, pero <strong>sobre</strong> to<strong>do</strong><br />

unha marabillosa sala de festas, a Sala <strong>Perla</strong>.<br />

Unha sala que durante varios anos foi facho<br />

de luz e modernidade no ei<strong>do</strong> da música e <strong>do</strong><br />

baile.<br />

Polo <strong>Perla</strong> pasaron os mellores artistas nacionais<br />

e internacionais, que atraían coma un<br />

imán invisible á xuventude de toda a re<strong>do</strong>nda.<br />

Días de diversión.


Bailan<strong>do</strong> ao son <strong>do</strong>s violíns da<br />

orquesta.<br />

E no verán, o <strong>Perla</strong> deixaba o paso ás romarías.


Luís Aguilé na Sala <strong>Perla</strong>.<br />

Como aínda non existía a ponte das Pías e o<br />

uso <strong>do</strong> coche particular era cousa duns poucos<br />

privilexia<strong>do</strong>s, foi a hora <strong>do</strong>urada de taxis e autobuses,<br />

Non se podía faltar á cita semanal<br />

que o sába<strong>do</strong> si e <strong>do</strong>mingo tamén tiña lugar no<br />

local <strong>do</strong> <strong>Perla</strong>¡<br />

Manolo Escobar, Los Tres Sudamericanos,<br />

Los Bravos, Juan Par<strong>do</strong>, Ana Kiro... como estrelas<br />

reais, non eran unha imaxe, eran xente<br />

de carne e óso que asinaba entre os seus fans<br />

centos de autógrafos. Pero o <strong>Perla</strong> foi sempre<br />

algo máis que unha sala de festas, foi o núcleo<br />

que dinamizou o mellor dunha sociedade<br />

emerxente, a mocidade!<br />

Foron moitos feneses e non feneses que bailamos<br />

ou nos namoramos por primeira vez nesta sala, e<br />

mesmo co tempo formamos unha familia.<br />

Po<strong>do</strong> dicir, sen me<strong>do</strong> a equivocarme que moitos<br />

<strong>do</strong>s fillos/as e netos/as de Ferrolterra son<br />

un “accidente colateral” da vella Sala <strong>Perla</strong>.<br />

Os vellos salóns de baile <strong>do</strong>s nosos avós e<br />

avoas que había en cada unha das parroquias<br />

de Fene, desapareceron, e coa nova sala de<br />

festas chegou a modernidade social.<br />

As vellas regras <strong>do</strong> baile, desapareceron, as rapazas<br />

xa non se axuntaban por parellas senón<br />

que agardaban consumin<strong>do</strong> un refresco sentadas<br />

nas mesas que arrodeaban a pista de baile,<br />

a que os rapaces as sacaran a bailar.


O <strong>Perla</strong> acolleu to<strong>do</strong> tipo de celebracións e<br />

un grande número de vodas.


Falar da cafetería <strong>do</strong> <strong>Perla</strong> e acordar de Nucho e Marina.<br />

Adeus ao vello dito “tocoume bailar coa máis<br />

fea”, cada quen era libre para elixir, iso si, as<br />

feas seguiron casan<strong>do</strong> como sempre.<br />

Segun<strong>do</strong> os entendi<strong>do</strong>s niso da Lingüística,<br />

parece ser que Perlío provén de “perla <strong>do</strong> río”,<br />

eu non sei se é verdade ou non, pero para moita<br />

xente o nome de perla vai uni<strong>do</strong> a tres perlas<br />

que ata hai pouco tempo disfrutabamos -o<br />

cine, a cafetería e a sala de festas-.<br />

To<strong>do</strong> comezou un día <strong>do</strong>s finais <strong>do</strong> 50 coa inauguración<br />

<strong>do</strong> cine coa película “¿Donde vas<br />

Alfonso XII?”. Película que coma música de<br />

fon<strong>do</strong> tiña unha canción moi triste que dicía:<br />

“Donde vas Alfonso XII,<br />

<strong>do</strong>nde vas triste de tí,<br />

Voy en busca de Mercedes<br />

que ayer tarde no la ví”<br />

E antes de dar por inaugurada esta praza que<br />

leva o mereci<strong>do</strong> nome de “<strong>Praza</strong> <strong>do</strong> <strong>Perla</strong>”<br />

quero rematar coa mesma canción pero cun<br />

pequeno cambio na letra:<br />

“Onde vas ti Sala <strong>Perla</strong><br />

onde vas triste de ti.<br />

Vou na procura de novos tempos,<br />

e que me acorden aquí”.<br />

Emilio Bala<strong>do</strong> Paz<br />

Fene, 4 de febreiro de 2007


Entrada e sala de proxección <strong>do</strong> <strong>Cine</strong> <strong>Perla</strong>.<br />

CINE PERLA<br />

Derradeira sesión<br />

Son adicto ao cine. Aínda que ás veces me defino<br />

como cinéfilo, a verdade é que en realidade<br />

son cinéfago (non me atrevo a mirar o termo<br />

no dicionario) ou sexa, traguei de to<strong>do</strong>. Por<br />

circunstancias que agora non veñen ao caso<br />

comentar procurei crecer rodea<strong>do</strong> de películas.<br />

Sen<strong>do</strong> un anano xa prefería quedarme en casa<br />

ven<strong>do</strong> “Tarzán en Nova York” ou “Fuxida <strong>do</strong><br />

planeta <strong>do</strong>s simios” (¡Primeira Sesión, Sába<strong>do</strong><br />

cine, ah, iso si que eran fins de semana ven<strong>do</strong> a<br />

tele!) no canto de ir á praia ou á cabalgada de<br />

reis. Can<strong>do</strong> medrei e me saíu bigote, e grans<br />

por to<strong>do</strong> o corpo, tiña menos motivos para ir á<br />

praia, e a esas alturas os reis claramente eran<br />

os pais, os meus. É dicir, poucos cambios. Estes<br />

mesmos pais tiveran o detallazo de levarme<br />

ao cine (á sala) bastante a miú<strong>do</strong> desde ben<br />

crío; arranxábannos a Dani e a min, e cheiran<strong>do</strong><br />

a Nenuco iamos a Ferrol: ao Capitol, ao<br />

<strong>Cine</strong>ma, ao Avenida ou ao Jofre, ás estreas de<br />

“O imperio contraataca”, “E.T.”, etc...


Logo medrei máis (irremediablemente sigo facén<strong>do</strong>o,<br />

a toda hostia) e na casa decidiron que<br />

sería máis cómo<strong>do</strong> para to<strong>do</strong>s, que fose eu soíño<br />

a gozar <strong>do</strong> filme de rigor, con 300 pts que<br />

nos daban para a hamburguesa, unha cocacola<br />

e a entrada, pero non chegaba para o autobús<br />

que cruzan<strong>do</strong> As Pías nos levaría a Ferrol; entón<br />

nos quedabamos en Fene, que alí había<br />

<strong>do</strong>us cines, o Franlaza e o <strong>Perla</strong>, estas eran<br />

dese tipo de salas de reestrea - en certos casos<br />

de programa <strong>do</strong>bre- de barrio, que por aquela<br />

época proliferaban en tantos pobos de Galicia<br />

e España. Nestas salas podíase ver, por un prezo<br />

de entre 15 e 20 duros, to<strong>do</strong> tipo de películas,<br />

entre elas subprodutos e clásicos, de feito<br />

abundaban as pelis de Pajares e Esteso ou de<br />

Terence Hill e Bud Spencer, que coexistían en<br />

cartel con “2001” ou “Cans de palla” por poñer<br />

uns cantos exemplos de combinación delirante.<br />

Pero non me importaba. Aínda faltaba bastante<br />

tempo para que tivese o que logo souben<br />

que se chamaba “criterio”. Eu pasábamo como<br />

un xabato con calquera lixo (entre nós, sigo<br />

facén<strong>do</strong>o, pero que non salga de aquí).


Non volvín gozar <strong>do</strong> cine coa mesma emoción<br />

que o facía naquela época; tanto me marcaron<br />

esas vivencias que até investín certo tempo e<br />

algún esforzo en plasmar nun <strong>do</strong>cumental to<strong>do</strong><br />

aquilo, e intentar descubrir por que ese tipo de<br />

salas desaparecían, dan<strong>do</strong> paso a outras moito<br />

mais sofisticadas (¡ou non!), pero... que xa<br />

non eran o mesmo.<br />

O cine Franlaza hai anos que xa non está, aínda<br />

hoxe can<strong>do</strong> paso por diante <strong>do</strong> edificio de<br />

apartamentos que ocupa o seu lugar recor<strong>do</strong><br />

que alí vin “Bananas” de Woddy Allen e, de<br />

segui<strong>do</strong>, “Viaxe ao centro da terra” de Juan<br />

Piquer Simón. Hoxe espertei, e como cada<br />

mañá lin os xornais na súa edición dixital<br />

(prefiro lelos en papel, pero ás Ramblas non<br />

chegan as novas <strong>sobre</strong> a comarca de Ferrolterra),<br />

puña: “LA DEMOLICION DEL CINE<br />

PERLA DE FENE DEJARA PASO A 30<br />

VIVIENDAS Y UNA PLAZA”.


O <strong>Cine</strong> <strong>Perla</strong> acolleu as proxeccións <strong>do</strong><br />

<strong>Cine</strong> Club Municipal.<br />

No <strong>Perla</strong> tiña lugar o Festival de Panxoliñas e<br />

numerosas representacións teatrais.


Joan Manuel Serrat compuxo hai uns 15<br />

anos, axuda<strong>do</strong> na letra por Juan Marsé, a canción<br />

“As pantasmas <strong>do</strong> Roxy”, na que fala dun<br />

cine que para el significou o que para min foi o<br />

<strong>Perla</strong>. Tanto Serrat como, por suposto, Marsé,<br />

saben moldear as palabras moito mellor <strong>do</strong><br />

que eu saberei nunca. Se tendes a canción preto<br />

escoitádea á saúde de to<strong>do</strong>s os que riron,<br />

choraron, aprenderon, vibraron, amaron (que<br />

cursi, pero si)... na sala escura nalgunha ocasión.<br />

Sen permiso <strong>do</strong>s autores, pero seguro que<br />

co seu beneplácito, só por hoxe fago miña esa<br />

canción. <strong>Cine</strong> <strong>Perla</strong> de Perlío, por sempre.<br />

C. A. Alonso<br />

25/01/2004<br />

Artigo publica<strong>do</strong> en “Diario de Ferrol”


FICHA TÉCNICA<br />

PERLA<br />

Dirección:<br />

Carlos Alberto Alonso<br />

Intérpretes:<br />

Daniel Alonso<br />

Mari Carmen García<br />

Víctor Freire<br />

Alberto Díaz<br />

Ricar<strong>do</strong> Díaz<br />

María Xesús Arias “Pitusa”<br />

Produtora:<br />

Escola de Imaxe e Son A Coruña / Columpio Pictures Video<br />

Ano de produción:<br />

1995<br />

Tipo:<br />

Documental<br />

Localizacións:<br />

Concello de Fene (A Coruña)<br />

Duración:<br />

15 minutos<br />

Sinópse:<br />

Na década <strong>do</strong>s anos 50 no concello de Fene coexistían nove<br />

salas de cine, hoxe en día só queda unha.......


Carlos Alberto Alonso Iglesias<br />

(Ferrol)<br />

A media<strong>do</strong>s <strong>do</strong>s anos 80 entra no mun<strong>do</strong> da<br />

comunicación a través de esporádicas colaboracións<br />

de radio en Onda Obreira e Radio<br />

Fene. Mentres realiza o fanzine “18 Rodas”<br />

que compaxina militan<strong>do</strong> como cantante no<br />

grupo de rock Malpaso.<br />

En 1987 roda os seus primeiros traballos<br />

en vídeo. En 1994 e durante un ano realiza<br />

para a televisión local de Narón o programa<br />

Gorevisión polo que pasan artistas como Siniestro<br />

Total, Deltonos, Santiago Segura, Ben<br />

Vaugh....<br />

Despois de tres intentos, Alonso entra na Escola<br />

de Imaxe e Son da Coruña, centro no<br />

que realiza diversas curtametraxes até que<br />

participa nun concurso de guións convoca<strong>do</strong><br />

pola Xunta de Galicia para rodar en 35 mm e<br />

para o que adapta un relato de Julio Cortázar<br />

co título de Día de suerte, pero non houbo sorte.<br />

Malia a non gañar, un compañeiro cédelle<br />

o seu premio. Finalmente, o proxecto levouse<br />

a cabo co título de “The End” (1996-2000).<br />

A curtametraxe exhíbese no Festival de <strong>Cine</strong><br />

Independente de Ourense pero pasa catro<br />

anos esquecida até que se exhibe nas salas<br />

comerciais xunto con Coruña imposible, de<br />

Francisco Rañal ou Unha luz encendida, de<br />

Alber Ponte, entre outros.


En 1996 realiza o vídeoclip para a Televisión<br />

de Galicia co grupo Blood Filloas co<br />

título de Superheróe, dentro <strong>do</strong> espazo<br />

infantil-xuvenil Xabarín Club.<br />

En 1998 trasládase a Barcelona, cunha<br />

bolsa da Deputación da Coruña, cidade<br />

na que estuda Dirección <strong>Cine</strong>matográfica<br />

e Guión no CECC (Centro de Estu<strong>do</strong>s<br />

<strong>Cine</strong>matográficos de Cataluña). Alí<br />

roda “As Muxicas”, inspirada nun relato<br />

<strong>do</strong> escritor mozambiqueño Mia Couto,<br />

multipremiada e última curtametraxe de<br />

ficción até a data. Dende Cataluña colabora<br />

coa peza “¿Nunca Máis?” na longametraxe<br />

colectiva “Hai que Botalos” con<br />

motivo das eleccións autonómicas galegas<br />

de 2005<br />

Tras oito anos de ausencia, volve a Galicia<br />

e de xuño a decembro de 2006 efectúa<br />

labores de Axudante de Realización<br />

no primeiro programa de telerealidade da<br />

TVG, A casa de 1906, ocupán<strong>do</strong>se ademais<br />

da dirección <strong>do</strong> capítulo que pecha<br />

a serie, “Así se fixo A Casa de 1906”<br />

Filmografía:<br />

• A casa de 1906. Programa de TV. Como<br />

Axudante de Realización. (2006)<br />

• Hai Que Botalos: Nunca Mais. Longametraxe<br />

de episodios. (2005)<br />

• As Muxicas. Curtametraxe. (2002)<br />

• Superheróe: Blood Filloas. Videoclip<br />

para Xabarín Club, TVG . (1996)<br />

• The End. Curtametraxe. Terminada en<br />

1996, exhibida en 2000.<br />

• Ave Fénix. Curtametraxe. (1996)<br />

• <strong>Perla</strong>. Documental. (1995)<br />

• Gorevisión. Programa de TV. (1994-<br />

1995)<br />

• Par de min. Curtametraxe. Acreditada<br />

co pseudónimo de Norman Louri<strong>do</strong>.<br />

(1993).<br />

• Las Aventuras del Capitán Higiénico.<br />

Curtametraxe. (1992)<br />

Máis información en<br />

http://www.asmuxicas.com


Créditos:<br />

Textos:<br />

Xosé María Rivera Arnoso,<br />

Emilio Bala<strong>do</strong> Paz,<br />

Carlos Alberto Alonso<br />

Coordinación editorial e deseño <strong>do</strong> acto:<br />

Daniel Romero<br />

Liña gráfica:<br />

José Manuel<br />

http://www.indicalo.com<br />

Imaxes:<br />

Exposición “Cóntanos” da S.C. O Camiñante de Fene<br />

Carlos Alberto Alonso (http://www.asmuxicas.com)<br />

Suso Basterrechea<br />

Imprime:<br />

Imprenta San Esteban (Perlío)<br />

Edita:<br />

Concello de Fene<br />

http://www.fenecidadan.net<br />

Dep. legal: C-229-2007


www.fenecidadan.com

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!