1 - principio.qxd

Nunha entrevista, confesaba Ánxel Fole que, para el, as dúas cousas máis importantes que tiña Galicia eran a catedral
de Santiago e a lingua galega. Non falarei agora da catedral de Santiago e tampouco vou disentir do gran escritor
lugués no que á grandeza da nosa lingua se refire, grandeza outorgada polo pobo galego que ó longo dos séculos e nas
máis adversas circunstancias preservouna nun recuncho da terra, na súa intimidade, no recolleito ámbito das cotiás relacións
familiares como un prezado tesouro.
Por fortuna, dende tempo atrás esas circunstancias mudaron e hoxe a situación é ben diferente, aínda que, como
acontece con tantas outras cousas, non chova a gusto de todos. E unha mostra máis do distinto da situación é a aparición
dunha obra coma este Diccionario galego de termos médicos que, situada no terreo da nosa lexicografía, representa a
continuidade, e, ó mesmo tempo, a ampliación dunha liña de traballos aplicados a sectores socioprofesionais e científico-
-culturais como a xurisprudencia, a bioloxía, as artes, a construcción, a administración e outros. Introducido con normalidade
nos medios de comunicación, no ensino, na administración autónoma e municipal e no ámbito parlamentario, o
galego está a ter acceso a esferas profesionais de prestixio, ás que agora sumamos a Medicina, percorrida, estudiada e
representada na súa particular terminoloxía neste Diccionario do que hai tempo tiñamos auténtica necesidade.
Os meus sinceros parabéns a todos e cada un dos integrantes do equipo que elaborou estas páxinas tan cheas de
información de primeira man, tan coidadosamente redactadas, tan claras e precisas nas definicións, tan ilustrativas da
axeitada síntese do rigor filolóxico e o saber médico. Esta obra, pioneira no seu específico campo e por iso máis meritoria
aínda, é un exemplo a seguir para alcanza-la plena e total expansión da nosa lingua en tódolos niveis e sectores da
nosa sociedade. A Medicina deu xa o paso que tiña que dar. Noraboa por facelo e enriquecer así a nosa competencia
lingüística nun terreo de tan difícil acceso e, doutra banda, de tan imprescindible coñecemento como é a Medicina.
CELSO CURRÁS FERNÁNDEZ
Conselleiro de Educación e Ordenación Universitaria