Descarga en formato PDF - Centro Ramón Piñeiro para a ...

José Augusto Ventín Durán. Fraseoloxía de Moscoso e outros materiais de tradición oralRodríguez Marín dá 1070 un resume de un conto parecido que lle din de bulra ós 1071veciños de Arjonilla (Jaén 1072 ) (12.600 refranes, pª 196). 1073[80]2.6.32. A costa de PenascoiraFoi no tempo das partidas dos calristas. Unha compañia de soldados tomou pousada encas de unha vella que vivia soila nun 1074 casal. A vella tratounos o millor que puidoporque encol do medo e respeito que como boa campesia 1075 lle tiña a xente da tropa,era ela francacheira de seu natural. Cando rubíu á gancheira pra tirar algo de compangoprós agasallar millor, vínolle un pernil moi lucidio e coa 1076 vista fíxoselle a i-auga naboca, e un deles mais afouto coidou de llo levar. Despois de se deitaren, ergueuse moimainiño, enfardelouno na mochila e tornou pró 1077 leito. Non lle pasou a pousadeiradesapercebida a manobra, e cando viu que estaban ben aferrados no sono, foise ámochila e trocoulle o pernil por unha lousa de asar as bicas, envolveita en farrapos, esen facer barullo meteuse 1078 na sua camiña.Ó 1079 cantar dos galos erguéronse os soldados pra se poren a camiño porque tiñanxornada longa a facer e cando se estaban aprontando, per- [81] guntoulle 1080 a vella: 1081–¿E vostedes pra onde se botan agora?–Pra Gamonales, dona –respondeulle o soinamoina que fixera a falcatruada, aludindo ásua pillada en parte e en parte pra non deixar rastos dos movimentos da compañia.–Ide, ide, meus fillos, mais non vos enrededes polo 1082 camiño que antes de chegar aGamonales tendes que subir a costa de Penascoira e esa évos moi a pino.A malicia era ben crara mais o lisgairo non a entendeu, i-así 1083 foi que tivo que carregarco penedo ó 1084 lombo ata sabe Dios a onde, e despois, inda enriba, ouvi-las 1085 chufasdos compañeiros cando quixo facer un bonito e tirou da mochila unha lousa no canto deun pernil. Ahí si; ahí é que el 1086 se deu conta da andrómena da vella, mais 1087 xa foi moitarde.Moscoso, 1º de san Xoán de 1938. 1088[82]2.6.33. Diga así 1089 compadre...Homiño mais aproveitado non o 1090 habia en sete leguas á redonda de sua terra. Co gallode unha probeza que se lle notaba a ollos vistos porque a man tenta puña o xeito de selle ver, era a eito un pedincheiro fero e como probe teimoso tira codecho, el tamén 1091 otiraba, levando por diante todo canto desexaba, e pola 1092 caladiña non parecia 1093 terlleinvexa a ninguén 1094 no pasadio pois a el 1095 nunca lle faltaba ren: se algún veciñococia 1096 , non deixaba de lle mandar un anaco de bolo ou de pan fresco, que logomanducaba sen arregueixo de que lle fixese falla, porque a miude 1097 se repetia a doa;Cadernos de Fraseoloxía Galega, Anexo 1, 2007. Centro Ramón Piñeiro para a Investigación en Humanidades. Real Academia Galega. 375