Autora: María Debén Alfonso. Edita o Servizo Galego - Mulleres en ...

A análise das cifras sobre delitos violentos sinálanos que o exercicio da violencia estáunida á condición masculina; 326 así, o Consello Xeral do Poder Xudicial, ao analizar ascaracterísticas das vítimas, afirma que “con independencia do tipo de violencia, a desagregacióndos datos en función do sexo da vítima pon de manifesto de maneira rotundaque a muller é claramente a vítima nos casos de violencia doméstica. A análise desdea perspectiva do sexo das vítimas dos supostos rexistrados pon en evidencia que a violenciaintrafamiliar supón na maioría dos casos a agresión de homes contra mulleres...No oitenta e oito por cento dos casos, as vítimas dentro da categoría «violencia en parella»son mulleres. Sen acadar esta porcentaxe, as vítimas tamén son maioritariamentenenas ou mulleres novas no suposto de violencia contra «menores descendentes»”. 327O mesmo Consello Xeral do Poder Xudicial, nos seus informes relativos a mortes violentasacaecidas no ámbito da violencia doméstica, refire unha porcentaxe do setentapor cento de mortes nas que a vítima son mulleres, en relación co ano 2001; nun seten-mentalmente, para delimitalo como feitos illados, particulares e limitados non só a unhas familias quedan a coñecer a súa situación, senón tamén a determinados grupos de familias (por exemplo, as debaixo nivel económico), a determinadas mulleres (provocadoras, con falta de responsabilidade, masoquistas),a determinados homes (psicópatas, alcohólicos, parados, drogadictos), a determinadas circunstancias(crise familiar, illamento social nunha nova cidade, paro laboral...) e así de forma interminable,sempre e todo para intentar non recoñecer algo que supón un grave quebranto e unha importanteaxitación dalgunhas das columnas sobre as que se asenta a nosa sociedade patriarcal”. LorenteAcosta, M. ; J. A.: Agresión a la mujer: maltrato, violación y acoso, Comares, Granada, 1999, p. 81.326 Creo que, ademais diso, é significativo analizar o índice da actividade delituosa atendendo ao sexodas/os autores. Se examinamos o total da poboación reclusa, encontrámonos con que, fronte a unhacifra que alcanza un total de 44.197 homes, o número de mulleres reclusas é de 3.732, o cal significaque só 8 de cada 100 reclusos son mulleres. Se a diferenciación se leva a cabo tendo en conta o tipode delito, a diferenza é máis relevante, e así, se o delito cometido é o de lesións ou homicidio, frontea 2.130 homes, a cifra de mulleres é de 102. Habería que preguntarse por que as mulleres non delinquen,por que o seu nivel de participación delituosa é significativamente inferior e se iso non terá unhavinculación directa co lugar historicamente asignado ás mulleres na sociedade (elaboración doInstituto da Muller, Ministerio de Asuntos Sociais, a partir de datos facilitados pola Dirección Xeral deInstitucións Penitenciarias, correspondentes ao 31 de decembro de 2001). Véxase ao respectoLaberge, D.: “Las investigaciones sobre las mujeres calificadas de criminales: cuestiones actuales ynuevas cuestiones de investigación” en Derecho penal y discriminación de la mujer. Anuario deDerecho Penal 1999-2000, Pontificia Universidade Católica de Perú e Universidade de Friburgo, Perú,2001, p. 357, onde o autor se interroga sobre por que poucas mulleres deveñen delincuentes, se estáaumentando a criminalidade das mulleres; se son mellor tratadas polo sistema penal e se é o feminismoresponsable do aumento da criminalidade feminina.327 García Calvo, M.: El tratamiento de la violencia doméstica en la administración de Justicia, ConselloXeral do Poder Xudicial, Madrid, 2003, p. 84. Na investigación ao analizar a relación do agresor coavítima en supostos de violencia na parella, e referido ao total de sentenzas ditadas no ano 1999 eninstancias superiores, conclúese que no 52,0% dos supostos analizados o agresor é o cónxuxe; no16,5% é a parella con ou sen convivencia estable; no 9,8% o agresor é o cónxuxe separado de feito;no 14,6% o agresor está separado legalmente; no 1,2% o agresor é o cónxuxe divorciado, e no 5,9%non consta. Estas cifras permítennos corroborar que na maior parte dos supostos entre vítima e agresorexiste ou existiu un matrimonio legalmente constituído. Véxase García Calvo, M.: El tratamiento dela violencia doméstica en la administración de Justicia, Consello Xeral do Poder Xudicial, Madrid,2003, p. 214.O tratamento penal da violencia contra as mulleres143