Autora: María Debén Alfonso. Edita o Servizo Galego - Mulleres en ...

3.D. - ConclusiónA análise das situacións descritas permite afirmar que é certo que, malia non existir naactualidade ningunha norma que de forma expresa regule que as mulleres sigan sendodesiguais, en realidade non foi necesario, porque o ordenamento xurídico, as normasque garanten a Igualdade e o Dereito Fundamental á non Discriminación por razón desexo non tiveron a suficiente forza para permitir que a realidade se modifique.É imprescindible modificar o discurso, é inevitable realzar novamente o carácter universalda dignidade das persoas, e a capacidade destas para decidir individualmente ocamiño e a concepción propia dos seus límites. Os homes e as mulleres deberán caracterizarsepola súa propia autonomía racional e moral, pola súa propia capacidade detomar decisións e elixir o camiño que desexen, tanto no ámbito da súa vida privada comono ámbito do público.Como expresa HABERMASS “os problemas de trato igual do home e a muller obrigan aapercibirse do feito de que a apetecida efectiva igualdade de dereito non pode entendersesoamente como tratos de favor outorgados polo Estado sociais o sentido dunhaxusta distribución de bens sociais. Os dereitos que foren só poden facultar ás mullerespara configurar as súas propias vidas no marco dunha autonomía privada na medida enque simultaneamente posibiliten unha participación dotada duns mesmos dereitos napráctica da autodeterminación cidadá, posto que só as afectadas mesmas poden clarificaren cada caso cales son os aspectos relevantes de igualdade e desigualdade”. 444E ás propias mulleres correspóndelles decidir e esixir o cumprimento dos seus dereitosdesde as súas experiencias concretas, desde o seu propio sufrimento. A decisión edeterminación de cal é a medida dese sufrimento, de cando os dereitos foron ou non vulneradosnon debe estar ao arbitrio dunha interpretación realizada polos órganos xurisdicionais;por iso e en atención a esa capacidade de exercer a liberdade de elección dunhaforma plena, é imprescindible que exista plena participación das mulleres e dos homesno proceso de creación das normas. O exercicio dos dereitos fundamentais está esencialmenteligado aos homes e ás mulleres, que, dotados dos mesmos dereitos, podenoptar pola súa realización ou por prescindir diso nun determinado momento, e esa eleccióné un proceso insubstituíble e irrenunciable.Hoxe sabemos que a maior das inxustizas é tratar igual os que son desiguais, porque aofacelo reproducimos a desigualdade; 445 e diciamos en páxinas anteriores que centrar asolución nun dereito penal que, partindo desa aparente neutralidade, incida nunha maiorcriminalización ou no agravamento das penas sen que iso se complemente coa suficientedotación de recursos, co recoñecemento á propia identidade dos suxeitos pasivoe activo do delito, nos conducirá a un camiño sen retorno, sobre todo á vítima, perotamén ao resto da sociedade que presencia como o noso dereito esencialmente garantistase ve profundamente modificado, sen obter resultados.Quizais a aplicación das medidas previstas na Lei integral de medidas contra a violenciade xénero nos permita contemplar o comezo do final do túnel, un cambio de rumbo que210444 Habermas, J.: Paradigmas del derecho. Facticidad y validez, Trotta, Madrid, 2005, p. 511.445 Rubio, A.: Análisis jurídico de la violencia contra las mujeres, Instituto Andaluz de la Mujer, Estudios nº18, p. 32O tratamento penal da violencia contra as mulleres