Autora: María Debén Alfonso. Edita o Servizo Galego - Mulleres en ...

apreciación; isto é, na da interpretación 156 e a aplicación das normas penais. 157 A modificacióndun proceso histórico de sometemento non se destrúe pola publicación noBoletín Oficial del Estado dunha lei, por moi transcendente que fose para a comunidadexurídica. Os expoñentes que nos poderán levar a unha conclusión son varios:2.A - A falta de adopción de medidas cautelaresUnha das consideracións que conduciu a afirmar que o principio de intervención mínimase aplicou con maior rixidez e intensidade nos supostos en que se xulgaban condutasagresivas en que o suxeito pasivo eran mulleres, está constituído pola constatación danon-adopción de medidas cautelares nos supostos de agresións, baixo o pretexto do respectoao principio de legalidade e da falta de previsión específica da Lei de axuizamentocriminal.Nos últimos anos, en que a problemática da violencia contra as mulleres ocupou un lugardestacado pola súa importante proxección social, estendeuse unha crenza xeneralizadae apoiada desde distintos sectores do ámbito xurídico que afirma que os órganos xurisdicionaisnon tiveron instrumentos para loitar desde o ámbito penal contra esta actividadedelituosa. 158 As posibles medidas a adoptar en canto á protección das vítimas seránobxecto de análise con posterioridade; non obstante, quixera destacar que a súa nonadopciónpor parte de xuíces e tribunais prevista pola Lei de axuizamento criminal constituíuun expoñente claro da inhibición ante as graves condutas e as súas posibles consecuenciaspolos operadores xurídicos. 159156 Unha mostra clara e recente da aplicación exhaustiva do principio de intervención mínima cando asvítimas son mulleres constitúeo a Sentenza do Tribunal Supremo, abreviadamente STS, do 28 demarzo de 2001, na cal o Tribunal Supremo casa e anula a sentenza da Audiencia Provincial deCastellón de la Plana, absolvendo o acusado do delito de homicidio intentado e condenándoo comoautor dunha falta de lesións á pena de seis fins de semana de arresto. Maxistrado relator: PerfectoAndrés Ibáñez. Na citada resolución declárase probado que o acusado (separado de feito da súaesposa) “... dirixíndose á súa muller, sacou o coitelo, e tras esgrimilo díxolle a esta que a ía matar, chegandoa colocarllo no estómago. A señora G. comezou a reprocharlle a súa conduta e a solicitarlle quenon continuase, procedendo o señor L., á vez que lle dicía que a ía matar, a darlle varios puñazos nacara e a tirala ao chan, onde seguiu golpeándoa repetidas veces... a conduta axuizada foi, sen dúbida,intolerable e odiosa, pero, posto que non respondeu a un ánimo homicida senón ao de lesionar,haberá que estar á natureza dos traumatismos ocasionados”. Ref. Aranzadi 428/24 STS do 28 demarzo de 2001.157 I. Montalbán Huertas analiza a escasa resposta por parte dos órganos xurisdicionais, de sorte que, aoseu xuízo, o tope penal que castigaba a violencia habitual practicamente non foi aplicado ata o ano1999. Montalbán Huertas, I.: “Violencia y género. La violencia doméstica como problema actual, estructuraly público para el derecho”, 1º Encuentro sobre Violencia Doméstica, Consello Xeral do PoderXudicial, Madrid, 2004, p. 52.158 V. Mayordomo Rodrigo refírese a esta cuestión afirmando que os recursos legais poden resultar adecuadose correctos se se utilizan de modo racional; Mayordomo Rodrigo, V.: Aspectos criminológicos,victimológicos y jurídicos de los malos tratos en el ámbito familiar, Universidad del País Vasco, Bilbao,2003, p. 181.159 Para C. Ganzenmüller Roig, “existe a crenza xeneralizada de que os xuíces non dispoñen de medidasadecuadas para loitar contra estes delitos. Non obstante, na nosa opinión, as posibilidades legaisnesta materia poden resultar adecuadas e correctas, se se utilizan dun modo lóxico e racional, de78O tratamento penal da violencia contra as mulleres