Autora: María Debén Alfonso. Edita o Servizo Galego - Mulleres en ...

cento dos supostos 196 impúxose a pena mínima. A diferenza aínda é moito máis relevantecando a morte é entre cónxuxes ou conviventes pero o suxeito activo é a muller,caso en que se impuxo a pena na súa metade superior no vinte e cinco por cento dossupostos, na metade da súa extensión no setenta e cinco por cento dos supostos, e enningún suposto se impuxo a pena no seu grao mínimo; datos que permiten extraer a conclusiónde que cando é o esposo o que agride e mata, as penas son sempre inferiores acando o fai a esposa, e en todo caso menor a aqueles supostos en que a morte se produceentre estraños.Engade o estudo que “pese á distinta proporción en que intervén como suxeito activo une outro sexo, na aplicación das penas e circunstancias obsérvase que cando son “eles”os autores as penas son máis reducidas e as atenuantes maiormente aplicadas, mentresque cando foron as mulleres as penas se fixan en maior extensión e con escasa concorrenciade atenuantes”. 197Para CORCOY BIDASOLO, quen analiza distintas resolucións xudiciais que axuízan condutasrelativas á violencia habitual en que as vítimas son mulleres, tamén se aprecianelas unha clara reticencia a apreciar o devandito ánimo de matar, ou, de ser o caso, aapreciar dolo respecto de condutas gravemente atentatorias contra a saúde. 198Esta autora manifesta que outro aspecto característico da xurisprudencia no ámbito daviolencia familiar é a reticencia a cualificar como dolo de matar e, por conseguinte, comotentativa de homicidio supostos en que dificilmente é admisible outra cualificación: “non196 O que cifra a diferenza cos supostos de morte entre estraños nun 19 %197 “Estudio de la jurisprudencia desde la perspectiva de género”, XV Congreso Estatal de MulleresAvogadas, Madrid, 2001, p. 8.198 O Tribunal Supremo, a través da sentenza do 28 de marzo de 2001, revoga a ditada pola AudienciaProvincial de Castellón de la Plana, absolvendo un esposo dun delito de homicidio en grao de tentativae condenándoo por unha falta de lesións á pena de seis fins de semana de arresto. Na declaraciónde feitos probados consta que o esposo, separado de feito da súa esposa, a noite de autos saíu doseu domicilio collendo previamente un coitelo de grandes dimensións, dirixiuse ao domicilio onde seencontraba a súa esposa e, tras arrincar o teléfono, sacou o coitelo e tras esgrimilo manifestoulle quea ía matar, poñéndollo no estómago. A esposa comezou a reprocharlle a súa conduta e a solicitarlleque non continuase, procedendo o esposo, á vez que lle dicía que a ía matar, a darlle varios puñazosna cara e a tirala ao chan, onde a seguiu golpeando repetidas veces, dándolle múltiples patadas. ASala de instancia apreciou o ánimo homicida; e, polo contra, para a sentenza do Tribunal Supremo: “Ofiscal, coincidindo nisto co recorrente, fai fincapé no dato de que, se algo se manifesta na conduta aexame é a ausencia dun dolo realmente homicida, posto que, achándose o agresor en posesión dunhaarma branca de indubidable aptitude para producir un efecto como o que a Sala considera buscadopor el, unicamente causou lesións, certo que de forma brutal, pero leves, a teor da valoración médicadas consecuencias. A lectura dos feitos probados da sentenza avala esta interpretación. Neles ponseen boca do acusado, en dúas ocasións, a afirmación dunha intención homicida, pero, non obstante,da mesma secuencia da actuación violenta que alí se describe con detalle, aparece que aquel teríapodido, perfectamente e coa maior facilidade, quitarlle a vida á súa esposa sen que ninguén llo impedise,posto que, sendo portador dun coitelo, chegou a tela á súa mercé no chan, onde lle propinou golpes.Do que se infire que, se non o fixo, é só porque non quixo facelo, desmentindo con tal acción assúas propias palabras”. Sentenza do Tribunal Supremo 499/2001, do 28 de marzo. Véxase fundamentoxurídico 2º da citada resolución.O tratamento penal da violencia contra as mulleres91