narodnoe_rus_Masha_і_myadzvedz'_(Los'_A.)
- No tags were found...
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Руская народная казка<br />
Апрацоўка<br />
М<strong>і</strong>ха<strong>і</strong>ла Булатава<br />
Пераклад на беларускую мову<br />
Алеся Як<strong>і</strong>мов<strong>і</strong>ча<br />
Маша <strong>і</strong> мядзведзь<br />
Мастак<br />
Алена Лось
Маша <strong>і</strong> мядзведзь<br />
Руская народная казка<br />
ў апрацоўцы М<strong>і</strong>ха<strong>і</strong>ла Булатава<br />
Пераклад Алеся Як<strong>і</strong>мов<strong>і</strong>ча<br />
Мастак Алена Лось<br />
Жыл<strong>і</strong> был<strong>і</strong> дзед <strong>і</strong> баба. Была ў <strong>і</strong>х унучка Маша.<br />
Сабрал<strong>і</strong>ся раз сяброўк<strong>і</strong> ў лес — у грыбы ды ў ягады.<br />
Прыйшл<strong>і</strong> зваць з сабою <strong>і</strong> Машу.
— Дзядулька, бабулька, — кажа Маша, — пусц<strong>і</strong>це<br />
мяне ў лес з сяброўкам<strong>і</strong>!
Дзед <strong>і</strong> баба кажуць:<br />
— Ідз<strong>і</strong>, тольк<strong>і</strong> глядз<strong>і</strong> ад сябровак не адставай, а то<br />
заблудз<strong>і</strong>шся.
Прыйшл<strong>і</strong> дзяўчатк<strong>і</strong> ў лес, пачал<strong>і</strong> зб<strong>і</strong>раць грыбы ды<br />
ягады. Вось Маша — за дрэўца ды за другое, за кусц<strong>і</strong>к<br />
ды за друг<strong>і</strong> — <strong>і</strong> адышлася далёка ад сябровак.
Пачала яна гукаць, пачала <strong>і</strong>х кл<strong>і</strong>каць. А сяброўк<strong>і</strong> не<br />
чуюць, не адгукваюцца.<br />
Хадз<strong>і</strong>ла, хадз<strong>і</strong>ла Маша па лесе — зус<strong>і</strong>м заблудз<strong>і</strong>лася.
Зайшла яна ў самую глуш, у самы гушчар. Бачыць<br />
— ста<strong>і</strong>ць хатка. Пастукала Маша ў дзверы — н<strong>і</strong>хто не<br />
адзываецца. Штурхнула яна дзверы — дзверы <strong>і</strong><br />
адчын<strong>і</strong>л<strong>і</strong>ся.<br />
Увайшла Маша ў хатку, села каля акна на лавачку.<br />
Села <strong>і</strong> думае: «Хто ж тут жыве? Чаму н<strong>і</strong>кога не<br />
в<strong>і</strong>даць?..»
А ў той хатцы жыў вял<strong>і</strong>зны-вял<strong>і</strong>зны мядзведзь. Але<br />
яго тады дома не было: ён па лесе хадз<strong>і</strong>ў.<br />
Вярнуўся ўвечары мядзведзь, убачыў Машу,<br />
зарадаваўся.<br />
— Ага, — кажа, — цяпер не пушчу цябе! Будзеш у<br />
мяне жыць. Будзеш у печы пал<strong>і</strong>ць, будзеш кашу варыць,<br />
мяне кашай карм<strong>і</strong>ць.<br />
Пабедавала Маша, пасумавала, ды н<strong>і</strong>чога не зроб<strong>і</strong>ш.<br />
Пачала яна жыць у мядзведзя ў хатцы.
Мядзведзь на цэлы дзень пойдзе ў лес, а Машы<br />
наказвае н<strong>і</strong>куды без яго з хатк<strong>і</strong> не выходз<strong>і</strong>ць.<br />
— А кал<strong>і</strong> пойдзеш куды, — кажа, — усё роўна<br />
злаўлю <strong>і</strong> тады ўжо з'ем!<br />
Пачала Маша думаць, як ёй ад мядзведзя ўцячы.<br />
Наўкол лес, у як<strong>і</strong> бок <strong>і</strong>сц<strong>і</strong> – не ведае, папытацца няма ў<br />
каго...<br />
Думала яна, думала <strong>і</strong> прыдумала.<br />
Прыходз<strong>і</strong>ць раз мядзведзь з лесу, а Маша <strong>і</strong> кажа<br />
яму:<br />
— Мядзведзь, мядзведзь, пусц<strong>і</strong> мяне на дзянёк у<br />
вёску: я бабул<strong>і</strong> <strong>і</strong> дзядулю гасц<strong>і</strong>нцаў занясу.<br />
— Не, — кажа мядзведзь, — ты ў лесе заблудз<strong>і</strong>шся.<br />
Давай гасц<strong>і</strong>нцы, я <strong>і</strong>х сам занясу.<br />
А Машы якраз гэта <strong>і</strong> трэба!<br />
Напякла яна п<strong>і</strong>ражкоў, дастала вял<strong>і</strong>зны кораб <strong>і</strong> кажа<br />
мядзведзю:<br />
— Вось глядз<strong>і</strong>: я ў гэты кораб пакладу п<strong>і</strong>ражк<strong>і</strong>, а ты<br />
заняс<strong>і</strong> <strong>і</strong>х дзядулю <strong>і</strong> бабул<strong>і</strong>. Ды памятай: кораб па дарозе<br />
не адкрывай, п<strong>і</strong>ражкоў не даставай. Я на дубок залезу,<br />
за табою сачыць буду!<br />
— Добра, — кажа мядзведзь, — давай кораб!<br />
Маша кажа:<br />
— Выйдз<strong>і</strong> на ганак, паглядз<strong>і</strong> — ц<strong>і</strong> не <strong>і</strong>дзе дожджык!<br />
Тольк<strong>і</strong> мядзведзь выйшаў на ганак, Маша хуценька<br />
залезла ў кораб, а на галаву сабе паднос з п<strong>і</strong>ражкам<strong>і</strong><br />
пастав<strong>і</strong>ла.<br />
Вярнуўся мядзведзь, бачыць — кораб гатовы.<br />
Узвал<strong>і</strong>ў яго на сп<strong>і</strong>ну <strong>і</strong> пайшоў у вёску.
Ідзе мядзведзь пам<strong>і</strong>ж ял<strong>і</strong>нкам<strong>і</strong>, брыдзе мядзведзь<br />
пам<strong>і</strong>ж бярэз<strong>і</strong>нкам<strong>і</strong>, у лагчынк<strong>і</strong> спускаецца, на ўзгорк<strong>і</strong><br />
падымаецца. Ішоў-<strong>і</strong>шоў, стам<strong>і</strong>ўся <strong>і</strong> кажа:<br />
А Маша з кораба:<br />
— Сяду на пянёк,<br />
З'ем п<strong>і</strong>ражок!<br />
— Бачу, бачу!<br />
Не садз<strong>і</strong>ся на пянёк,<br />
Не еш п<strong>і</strong>ражок!<br />
Няс<strong>і</strong> бабул<strong>і</strong>,<br />
Няс<strong>і</strong> дзядулю!<br />
— Ну <strong>і</strong> з<strong>і</strong>ркастая, — кажа мядзведзь, — усё бачыць!<br />
Падняў ён кораб <strong>і</strong> пайшоў далей. Ішоў-<strong>і</strong>шоў, <strong>і</strong>шоў<strong>і</strong>шоў,<br />
спын<strong>і</strong>ўся, сеў <strong>і</strong> кажа:<br />
— Сяду на пянёк,<br />
З'ем п<strong>і</strong>ражок!<br />
А Маша з кораба зноў:<br />
— Бачу, бачу!<br />
Не садз<strong>і</strong>ся на пянёк,<br />
Не еш п<strong>і</strong>ражок!<br />
Няс<strong>і</strong> бабул<strong>і</strong>,<br />
Няс<strong>і</strong> дзядулю!<br />
Здз<strong>і</strong>в<strong>і</strong>ўся мядзведзь:<br />
— Ну <strong>і</strong> х<strong>і</strong>трая! Высока сядз<strong>і</strong>ць, далёка глядз<strong>і</strong>ць!<br />
Устаў <strong>і</strong> пайшоў хутчэй.
Прыйшоў у вёску, знайшоў дом, у як<strong>і</strong>м дзед з бабай<br />
жыл<strong>і</strong>, <strong>і</strong> давай з усяе с<strong>і</strong>лы стукаць у вароты:<br />
— Тук-тук-тук! Адмыкайце, адчыняйце! Я вам ад<br />
Машы гасц<strong>і</strong>нцаў прынёс.<br />
А сабак<strong>і</strong> счул<strong>і</strong> мядзведзя <strong>і</strong> к<strong>і</strong>нул<strong>і</strong>ся на яго. З ус<strong>і</strong>х<br />
двароў бягуць, брэшуць.
Спужаўся мядзведзь, пастав<strong>і</strong>ў кораб каля варотаў, а<br />
сам хутчэй у лес наўцёк<strong>і</strong>.<br />
Выйшл<strong>і</strong> тут дзед <strong>і</strong> баба да варотаў. Бачаць — кораб<br />
ста<strong>і</strong>ць.<br />
— Што гэта ў корабе? — кажа бабуля.
А дзед падняў вечка, глядз<strong>і</strong>ць — <strong>і</strong> вачам сва<strong>і</strong>м не<br />
верыць: у корабе Маша сядз<strong>і</strong>ць — жывая <strong>і</strong> здаровая.<br />
Узрадавал<strong>і</strong>ся дзед <strong>і</strong> баба. Пачал<strong>і</strong> Машу абдымаць,<br />
цалаваць, разумненькай называць.