revista shen antoni nr 6.cdr - Famulliabinqes.com

Shën Antoni i Padovës 

Shën Antoni i Padovës 

Famullia e Binçës, Viti II, nr. 6, Prill 2010 

Për shumë mot Pashkët!

Shën Antoni i Padovës, Viti II nr. 6, Prill 2010 

Për shumë mot e më gëzime Pashkët 

I dashuri lexues, të kremtosh Pashkët dhe të jetosh Krishtin e ringjallur, 

do të thotë të riformulosh botën në një botë të re, ku nuk do të ketë 

padrejtësi, dhunë, egoizëm, urrejtje, ndasi, por përpjekje për drejtësi, 

dashuri, harmoni, të cilat do të jenë fuqi shpirtërore për jetën tone që 

fiton mbi të keqën dhe vdekjen. Jemi të vetëdijshëm që shpesh herë në 

jetën tonë ndodhë fitorja e jetës mbi vdekjen. Jeta jonë është e lidhur me 

dashuri, sepse Ati aq shumë e ka dashur botën sa që e ka dhanë Birin e vet 

që gjithçka të bëj të re. Çdo herë kur dikush ndihmon ndokënd, kujdeset 

për të me dashuri, është fitore e jetës mbi vdekjen, janë Pashkët. 

Derisa lutem që secili prej nesh personalisht ta takojë Krishtin e ringjallur 

në jetën tonë dhe të forcojë bashkimin tonë me të dhe mes veti dhe Ati të 

na jep hirin, që me fuqinë, paqen dhe gëzimin e jetës së re, të Krishtit të 

ringjallur, të gjithëve për shumë mot e me bekime Pashkët me dëshirën 

që të gjithë ne të ringjallemi në njerëz më të mirë, më të dashur, më të 

gatshëm për ta ndihmuar, falur dhe dashur njëri tjetrin! Për shumë mot 

Pashkët! 

Redaksia 

Ringjallja e Krishtit është moment historik i fitores së të mirës ndaj të 

keqes, të hirit ndaj mëkatit, të jetës mbi vdekjen. Ringjallja e Krishtit 

mbetët frymëzim i përjetshëm për njerëzimin, simbol i flijimit dhe 

dashurisë për botën. Duke iu uruar Pashkët lusim Krishtin e ringjallur që 

të jetë gjithmonë i pranishëm në familjet tona duke i ruajtur ato të 

bashkuara në paqe e dashuri . 

Këshilli i Kishës nga Diaspora


KRISHTI ËSHTË RINGJALLUR! 

Mëkati i prindërve të parë 

përkatësisht i Adamit dhe i Evës, jo vetëm 

që i prishi marrëdhëniet e tyre të 

ndërsjella, por edhe ato me Hyjin. Për ta 

përmirësuar këtë çrregullim që e 

shkaktojë mëkati i parë, Hyji premtoi dhe e 

dërgoi Birin e vet, i cili për tì shpërblyer 

mëkatet tona u flijua deri në fund, deri në 

vdekje në kryq. 

Jezu Krishti është Personi më i 

rëndësishëm historik, i cili u duk në fytyrën 

e tokës, duke u bërë njëri prej nesh, i fisit 

njerëzor. Vdekja dhe ringjallja e Jezusit 

janë ngjarjet kryesore të të mishëruarit të 

Tij. Këto janë zemra dhe themeli i besimit 

tonë të krishterë. Nëse Krishti, në të vërtet 

nuk është ngjallur, atëherë i kotë është 

predikimi ynë, i kotë është besimi i juaj, 

shpjegoi Pali në 1 Kor 15,14. Për ne dhe për 

zanafillën e krishterimit, ngjallja e Krishtit 

të cilën Hyji e sendërtoi, është themeli jo 

vetëm i besimit tonë të krishterë, por edhe 

themeli i Kishës së Krishtit. Besimi në Hyjin 

i cili e ringjalli Krishtin dhe njohja se Krishti 

është Zot sqarohen së bashku. Duke 

përfytyruar Krishtin si person, kryqi dhe 

ngjallja e Tij kanë një lidhje të përbashkët 

ndaj njëra tjetrës, dhe e sqarojnë njëra 

tjetrën. 

shkrime jo të krishtera. Kështu një ndër më 

të rëndësishmit është dëshmia e 

historianit romak Tacitit (55 – 120 pas 

Krishtit), në Analet e cila ka të bëjë me 

persekutimet e të krishterëve në kohën e 

mbretit Neron (54 – 68), i cili i paditi të 

krishterët për djegien e Romës. Pos Tacitit, 

të përmendim edhe Svetonien (75 – 150 

pas Krishtit), Pliniu i Ri (64 – 114 pas Kr.) 

dhe Flavije (38 – 100 pas Kr.) i cili lindi në 

Jerusalem por fundin e jetës e kaloi në 

Romë. Të gjithë këta duke folur për jetën e 

të krishterëve, në mënyrë direkte apo 

inidirekte flasin për Krishtin. Ndërsa Flavije 

në Tallmund dy herë e përmend Krishtin. 

Ungjilli na jep një pasqyrë të 

thukët të jetës së Tij. Duhet pasur parasysh 

se Ungjilli nuk dëshiron ta shkruaj 

historinë e Jezusit, por ngjarjen e shëlbimit 

që Hyji ndërmori që të rimiqësohej me 

njerëzimin. Gjatë kohës së të kryqëzuarit, 

Vdekja e Jezusit 

Vd e k j a e J e z u s i t ë s h t ë e 

padyshimtë. Këtë në radhë të parë na e 

dëshmon Besëlidhja e Re, por Jezusin si 

person historik e dëshmojnë edhe shumë 

3


Ati është në veprim, duke dhënë të Birin e 

vet, me këtë edhe vetveten. Kryqi nuk qe 

mbarimi i jetës së Jezusit, as kulmi i veprës 

së Tij, por pika qendrore e jetës së Tij. 

Drejtimet e brendshme të Kryqit siç 

shtjellohen në Besëlidhjen e Re përfshijnë 

disa elemente: Në kryq Jezusi u jepet 

njerëzve dhe për njerëz ju jepet Hyjit. Po 

ashtu në kryq Hyji vepron dhe e jep 

vetveten për njerëz. Pra, ne të krishterët 

nuk besojmë në Krishtin e vdekur, por të 

Ringjallur. 

Jezusi mbi ngjalljen e vet 

Ungjijtë dëshmojnë mjaftë qartë 

mbi ngjalljen e Jezusit. Kryesisht fjalët mbi 

ngjalljen i flet vet Krishti. Kur Jezusi një ditë 

ende gjendej i shoqëruar nga nxënësit e vet 

filloi tù shpjegojë se Birit të njeriut i duhet 

të pësojë shumë dhe se pleqtë, 

kryepriftërinjtë e skribët do ta përbuzin; se 

do të vritet dhe se do të ngjallet pas tri 

ditësh. Krah. Mk 8,31 – 32; Mt 16, 21- 28;Lk 

9,22-27. Fjalët e Jezusit thënë për vdekjen 

dhe ngjalljen e vet ishin për nxënësit mjaft 

rrëqethëse dhe dëshpëruese. Këta që ende 

nuk e kuptonin tërësisht Mësuesin e tyre, 

shpresonin edhe në ndonjë mbretëri të re, 

ku ata do të zënin vendet e para. Por, mu 

këta nxënës të hutuar pas ngjalljes së 

Jezusit, mundimet dhe vdekjen e Tij do tì 

kuptojnë si shpërblim dhe jetë. Atëherë do 

tù kujtohet fjala e Jezusit: Unë jam 

ringjallja dhe jeta: kush beson në mua, edhe 

nëse vdesë do të jetojë. Edhe kush jeton e 

beson në mua, nuk do të vdesë askurrë. Gjn 

11,25-26. 

Ungjijtë ringjalljen na e paraqesin si 

ngjarje historike e vepër e kryer nga Hyji. 

Ringjallja e ka edhe një domethënie të 

kategorisë objektive. d. t. th. çka ka 

ndodhur nëpër ringjallje, çka është 

ndërruar dhe çfarë realitetesh janë zbuluar. 

Në radhë të parë mund të themi se ringjallja 

është vetë shpallja e Hyjit. Ringjallja e 

Jezusit është vepër kulmore e veprës eshatologjike 

të Hyjit. Jezusi na bënë me dije 

se kush është Zoti, dhe e zbulon si atë i cili e 

përmban jetën dhe vdekjen, qenien dhe 

hiçin. Ringjallja e Jezusit ka një karakter 

universal dhe është fillimi dhe paradhënia e 

ringjalljes së përgjithshme. Jezusi është 

pararendës i të vdekurve Krah 1Kor 

15,20,Kol 1,18, Vap 26,23, Zbu 1,17. Jezusi 

është dera dhe e vetmja rrugë e parajsës. 

Qenia e jonë njerëzore ka nevojë gjithnjë e 

më tepër tì bashkëngjitet Jezusit, i cili 

është Gurra e jetës sonë në këtë shekull 

plotë me lot. 

Në emër të Motrave, don Kolës dhe 

në emrin tim, të gjithë besimtarëve brenda 

dhe jashtë famullisë sonë: Për shumë mot e 

me gëzime Pashkët! 

Don Albert Demaj 

4


UNË JAM UDHA, E VËRTETA DHE JETA /Gjn 14, 6/ 

Vështirë është të 

g j e n d e t f j a l a 

adekuate për të 

shprehur gëzimin e 

Pashkëve, për këtë 

edhe Kisha atë ditë 

shprehet vetëm 

shkurtë, me fjalët: 

Le të brohorisë e të 

galdoj! Pashkët janë krijimi i njeriut të ri, 

apo edhe më qartë e një bote dhe 

njerëzimi të ri. Është ngjarja dhe kremtja 

më e madhe, pikërisht sepse është fillim i 

një bote të re. Jezu Krishti u ngjall, për 

shpëtimin tonë, me vdekjen e vet rrënoi 

vdekjen tonë, kurse me ngjalljen e vet na 

dhuroi jetën e amshuar. 

Qysh në faqet e parat të Shkrimit shenjt, në 

kreun e parë, si fjalë të para shkrimtari 

biblik cek: Le të bëhet dritë! Pra, me dritë 

filloi krijimi. Në dritë lindë dhe zhvillohet 

jeta. Kur ka dritë, atëherë njeriu punon, 

kryen punët e tija të përditshme. Drita ka 

edhe kuptim simbolik. Kjo ka lidhshmëri 

edhe me fjalën drejtësi. Kështu që Jezusi 

duke qenë i vetëdijshëm kush është dhe 

misionit të tij, Ai me një siguri të madhe 

dhe me plotë të drejtë thotë: Unë jam drita 

e botës… Të Krishterët fenë e tyre e 

përjetojnë si dritë. Ajo iu flet dhe i mëson 

se kush janë, nga vijnë, si duhet jetuar dhe 

kah të shkojnë. Drita e fesë ndezët në 

pagëzim dhe atë duhet ruajtur të tërë 

jetën. Kjo dritë ruhet me lutje, me dëgjim 

të fjalës së Hyjit dhe pranimin e 

sakramenteve. 

E kundërta e dritës është errësira, terri, 

nata. Na është e njohur fjala biblike; nata 

ka fuqinë e saj! Nata do duhej të ishte kohë 

e qetësisë, e pushimit. Por, është e vërtetë 

nga jeta e përditshme se njeriu errësirën, 

terrin, natën din ta shfrytëzoj për gjëra të 

këqija, për vepra të liga. Atëherë kur qe 

tradhtuar dhe marr Jezusi ishte natë, 

errësirë…qe dënuar me procedurë të 

shkurtër. Gjatë kohës së agonisë së 

Kalvarit, ungjilltari shkroi; dhe botën e 

mbuloi errësira! /Mt, 27,45/ 

Unë jam Ringjallja dhe Jeta:kush beson në 

mua, do të jetojë. Edhe kush beson në mua, 

nuk do të vdesë kurrë. /Gjn 11, 25-26/ Jeta 

është më e fortë se vdekja, drita 

mbizotëron errësirën, e vërteta më e fortë 

se gënjeshtra, e mira e mund të keqën. 

Edhe këtë vit si gjithnjë në bashkësinë tonë 

famullitare këndohet psalmi Exultet në 

nderë e lavd të Jezusit të ringjallur. Ngjalla e 

Tij është ndezje e zjarrit - Zjarri i Madh! Ai 

shndritë gjatë shekujve, ngroh çdonjërin 

nga ne. Kështu që duke kremtuar Pashkët- 

Ngjalljen, neve kremtojmë ringjalljen tonë 

personale, jetën, sepse ngrihemi nga 

l i g ë s h t i t ë , n g a t ë m e t a t t o n a , 

ngadhënjejmë mbi mëkatet tona, kurse 

disponimin e festës së Pashkëve e 

përhapim me falje ndaj njëri-tjetrit, me 

mirësi dhe vepra dashurie. 

Dhuroi jetën për ne…Kjo është dashuri! Nga 

5


kraharori i Tij rrodhi gjak e ujë – shenjat e 

misterit të fesë. Po mos të ishte kjo dashuri, 

atëherë me siguri nuk do të kishte as 

dashuri mes të fejuarve, as dashuri 

bashkëshortore, as dashuri ndaj të 

afërmve, as dashuri ndaj armiqve… 

Ata të cilët e përqeshën, e rrahën, e 

munduan dhe në fund e kryqëzuan, 

menduan se me vdekjen e Tij gjithçka u 

krye, e hoqën qafësh. Mirëpo, harruan se 

dashurinë nuk mund askush ta mbysë, 

dashuria nuk mund të vritet. Vdekja e tij 

është ngadhënjim i dashurisë. Fitore më e 

madhe e cila është korrë ndonjëherë. 

Fitore e cila zgjatë dhe jeton, këtë e tha 

edhe vet; E unë, kur të jem lartësuar nga 

toka, do t'i tërheq tek unë të gjithë njerëzit 

/Gj.12.32/. Ky fryt i dashurisë e cila tërheq 

u shfaq menjëherë që në Kalvar dhe këtë e 

përjetoi po ato momente ai i kryqëzuari 

tjetër i cili luti Jezusin ta pranoj në 

mbretërinë e tij kur të arrij tek Ati i tij 

qiellor, dhe ky fitoi u shpërblye nga 

Dashuria me dashuri dhe për dashuri, me 

jetë të pasosur në parajsë! Jezusi i tha: Për 

të vërtetë po të them:sot do të jesh me mua 

në parriz. Kurse, lulëzimi i dashurisë filloi 

pikërisht atë moment kur dashuria 

ringjallet, le varrin e errët të zbrazët! Pra, 

nga ky moment fillon jeta, bota e re, bota e 

dashurisë të cilën duhet ta shpallim çdo 

moment, në çdo kohë e vend, kështu që 

me këtë të na njoh bota se jemi bijtë e 

dritës, bijtë e bijat e dashurisë së 

përjetshme. Lum ai njeri i cili mund dhe 

dëshmon ringjalljen me fjalë dhe vepra 

dashurie! 

Sa më mirë e përvujtëri që kemi kaluar 

kohën e kreshmëve, e që jemi përgatitur 

me lutje, pendesë, agjërime duke i mohuar 

vetvetes shumëçka për të qenë sa më afër 

Jezusit në mundime, Jezusit të përgjakur, aq 

më me gëzim dhe lumturi do të ndiejmë, 

përjetojmë dhe kremtojmë festën e 

ringjalljes sonë shpirtërore - Pashkët! 

Edhe në diasporë! 

Edhe në diasporë, këtu në Gjermani, 

besimtarët tanë përgatitën që sa më mirë të 

festojnë Pashkët, por kuptohet jo të gjithë 

këtë ditë të madhe të bashkuar në një 

Kishë! Mundohemi të jemi së paku 

shpirtërisht e me lutje, afër famullisë sonë, 

ku festat kanë krejt ngjyrë tjetër, ngjyrë më 

të hareshme! Po ata që nuk kanë mundësi 

t'i bashkëngjiten gëzimit në famullinë tonë 

të dashur, por është më se e vërtetë se me 

mallëngjim e nostalgji kujtojnë Pashkët e 

përparshme me gjitha traditat cilat 

sadopak ende ruhen në familjet tona këtu, 

si p.sh. ngjyrosja e vezëve, buka e bekuar 

dhe ushqimi etj që përshkojnë festën më të 

madhe të Krishterimit dhe mbarë 

njerëzimit. Më pas, këtyre ditëve festive, 

gjithë urojnë njëri tjetrin, bëhen vizitat 

familjare me urime e përgëzime më të 

përzemërta… me vetëdije dhe porosi: Jeta 

më e fortë se vdekja! 

Me këto mendime të shkurtra edhe unë në 

emër tim dhe në emër të diasporës tonë në 

Hamburg /Gjermani/ nga zemra gjithë 

besimtarëve të famullisë Binçës, Urime 

Pashkët, për shumë mot! 

Marjan Sebaj – Sopi 

6


E SHTUNA E MADHE E PASHKËVE 

Dita e sotme, lidhur me jetën e Krishtit, 

nuk ka asnjë lajm për ne. E ndoqëm me 

dhimbje dhe dashuri Mësuesin e 

munduar, përmes Ungjillit, në Betani, në 

Tempull, në Çenakull, në Kopshtin e 

Ullinjve, në shtëpinë e kryepriftit, në 

prokurorinë e Pilatit, në Udhën e 

dhimbshme, në Kalvar. Dëgjuam fjalët e 

dashurisë, që u ngritën mbi fjalët e 

urrejtjes, të përsëritura pambarimisht në 

historinë e njeriut e pambarimisht të kota. 

Kotësi e kotësive! E pamë kur vdiq, kur e 

ulën nga kryqi ku e kishin gozhduar pa 

kurrfarë mëshire, kur e lyen me vajra 

erëmira, e mbartën në rrugicat e një 

lulishteje, e mbyllën në varr. Dëgjuam 

zhurmën rrëqethëse të gurit, që rrokullisej 

për të mbyllur grykën e varrit. Si zhurma e 

gozhdëve mbi arkivolet, që mbyllin trupat 

pa jetë të të dashurve tanë. Mbaroi! E 

s'dimë asgjë më. Armiqtë ngadhënjimtarë 

kthehen në shtëpitë e tyre tejet të 

kënaqur. Edhe për ta gjithçka u krye: nuk 

do ta kenë më nëpër këmbë kundërshtarin 

e p a d ë s h i r u e s h ë m . E z h d u k ë n 

përgjithmonë, pa frikë kthimi. Nuk do t'ua 

vrasë më sytë rrugëve të Palestinës, as do 

t'i dëgjojnë më anatemat e tij të 

tmerrshme. E kujtojnë mirë. Nuk besojnë 

se do të kthehet më por, për të larguar 

dyshimin e fundit, vënë roje për ta 

mbikëqyrur varrin. Nuk harrojnë të vënë 

edhe vulat e tyre. Sigurohen kështu se 

askush nuk do të mund të vërë dorë mbi 

këtë varr, që e dëshironin aq shumë e që i 

trembeshin edhe më shumë. As dishepujt 

e interesuar për trupin e tij e as rojet, që 

mund të bliheshin lehtë, si Juda. S' 

mendojnë fare për gjithëpushtetësinë e 

Hyjit! E shkojnë të kremtojnë Pashkët e 

tyre, tashmë pa pikë kuptimi, të sigurt se 

Hyji është me ta. 

Po nxënësit, ku janë Ungjilli, në këtë orë 

ngushtice, përmend tre emra, me fat krejt 

të ndryshëm: Judën, tradhtarin, që shkon 

e varë veten, sepse nuk është në gjendje ta 

shndërrojë brejtjen shkatërrimtare të 

ndërgjegjes në shpresë përtëritëse; 

Pjetrin, që e mohoi Mësuesin, por që, i 

penduar thellë nga vështrimi i tij, nuk 

7


pushon s'e lari mëkatin e vet me lot të 

hidhur; Gjonin, që ngjitet në Kalvar e merr 

nën kujdes, plot dashuri, Nënën. 

Të tjerët kanë ikur. Por gjithsesi, edhe ata 

kanë shkuar të shikojnë ç'do të ndodhë. 

Pavarësisht nga ligështia, fati i Krishtit 

ishte tepër i lidhur me fatin e tyre. Edhe ata 

ishin në Udhën e Kryqit, të ngatërruar mes 

turmës, për t'u ruajtur nga rreziqet. E panë 

edhe ata, deri në fund të fundit, e shkuan, 

me zemër të plasur e shpresa të 

copëtuara. Nuk i kujtojnë më profecitë e 

Mjeshtrit, që janë avulluar nga mendja e 

tyre, e paaftë për të depërtuar në të 

mbinatyrshmen. Për ta, ashtu si për 

armiqtë, ndonëse në një mënyrë tjetër, 

gjithçka ka marrë fund. Vdekja nuk lejon 

epilogë. 

Mbyllen në shtëpinë mike, që i ka strehuar 

herën e fundit së bashku me Jezusin. Juda 

ka vdekur. Nuk do t'i spiunojë askush. 

Mund ta konsiderojnë veten të sigurt, në 

se nuk do të bien në sy. Pastaj, si të ketë 

kaluar tronditja e thellë, do të kthehen në 

shtëpitë e tyre, larg rreziqeve, në Galile, 

për të rifilluar jetën e tyre të paemër, të 

pashpresë, në të cilën nuk pritet më asgjë 

e jashtëzakonshme. 

Përveç dishepujve, ka edhe të tjerë, që 

interesohen për Jezusin: Nikodemi e Jozefi 

i Arimatesë, të cilët i përkasin shoqërisë së 

kamur të Jerusalemit, madje vetë Sinedrit, 

që e dënoi Jezusin. Jetuan në hije, nuk i 

miratuan metodat e kolegëve, madje edhe 

protestuan, gjithnjë me druajtje, pa rënë 

shumë në sy. Por tani që ai vdiq, nuk kanë 

ç'të humbasin më e dalin haptazi, pa 

kurrfarë droje. I bëjnë nderimet e fundit e 

pastaj edhe ata shkojnë në punë të vet, 

sepse edhe për ta gjithçka ka marrë fund. 

Vetëm grupi i vogël i grave nuk dorëzohet. 

As ato nuk e mendojnë ringjalljen. Por 

kanë një dashuri që s'njeh vdekje e presin 

t'u krijohet mundësia për ta shprehur 

edhe një herë mbi kufomën e njeriut të 

dashur. Edhe ato kthehen në shtëpi; edhe 

për ato gjithçka ka marrë fund. E 

megjithatë, janë gjithë sy e veshë, në një 

pritje, për të cilën u jep të drejtë dashuria. 

Thua shkuan në shtëpinë e asaj që, e 

vetme pret ende, me bindje se mund të 

ndodhë gjithçkaNëna është pritur me 

krahë hapur në shtëpinë e Gjonit, birit të ri 

që ia dha Krishti nga Kryqi. E Gjoni bën 

çmos të gjejë mënyra për të zëvendësuar 

Birin e pazëvendësueshëm, të vetmin, 

Birin e Hyjit. 

Askush nuk merr guxim t'i thotë një fjalë 

Marisë, e as ajo s'e kërkon. Shpirti i saj nuk 

është i vetmuar. Rri në pritje të zbulesës së 

re, duke kaluar nëpër mend çaste të tjera 

pritjeje, shprese, që nga çasti i parë, kur e 

lajmëroi Engjëlli, tek ditët e amësisë së saj 

të pazakontë, tek hapat e para të Jezusit, 

fakte që i meditonte e i ruante në 

fshehtësinë e zemrës së saj, ashtu si ruante 

në arkë petkat e birit misterioz, që dukej 

sikur e mohonte, që e priste, pastaj, në 

majën e kodrës e i besonte misionin e një 

amësie të re, për Gjonin, për njerëzimin e 

shëlbuar, për të gjithë ne. 

E ne, e lënë nën kujdesin tënd, duam të 

rrimë me ty, Nënë, për ta jetuar me ty këtë 

natë, plot me fe, shpresë e dashuri. Nata 

jonë shpesh është e ngarkuar me 

dëshpërim. Edhe ne, si dishepujt, nuk 

8


shikojmë asgjë përtej pragut të vdekjes. 

Krishti e kapërceu këtë prag, e ne nuk e 

pamë duke u rikthyer. Besojmë se u rikthye 

plot lavdi, por nganjëherë besimi ynë 

lodhet. Shikojmë sesi miqtë, vëllezërit, ata 

që duam, shkojnë edhe ata, kapërcejnë 

pragun pa kthim e e dimë se do të kemi të 

njëjtin fat. Pritja është plot ankth, 

dridhemi nga errësira e përtej pragut, nga 

e panjohura. 

Pranoi, o Nënë, lutjet e zemrave të 

trazuara, e na shoqëro në vetminë e 

vdekjes sonë, të pritjes së ftohtësisë së 

varrit. Lutu për ne, Nënë e Hyjit, tani e në 

orën e mbrame. Na e ndriço errësirën e 

mendjes me dritën e fesë sate; ngrohe 

ftohtësinë tonë për të vërtetat qiellore me 

zjarrin e dashurisë sate; tërhiqe zemrën 

tonë, të habitur pas fantazmave të jetës që 

kalon, që të presë plot shpresë të 

mbinatyrshme ngjalljen e Krishtit 

Shëlbues. 

Përgatitur nga: 

Liridona Gashi dhe Valentina Marku 

NËNA E PAQES – NËNA TEREZË 

Në rrugën gjysmë të errët ecën një grua e veshur në të bardha, ecën engjëlli i paqes. 

Në sytë e saj shihet dhimbja, trishtimi, për njerëzit e botës. Ecën, ecën në rrugët e 

botës. Pa fëmijë, por Nënë, pa pasuri, por e pasur. Ecën ajo që në shpirtin e saj ksihte 

thesare të çmuar. Ecën duke përsëritur fjalët: dashuri, mirësi, paqe. As dielli nuk mund 

të matej me ngrohtësinë e dorës së saj si Nënë. As era nuk mund të matej me 

shpejtësinë e saj, kur ishte nevoja për ndihmë. As uji i burimit nuk mund të matej me 

freskinë e fjalëve të saj që në zemër sjellin qetësi. 

Ah Nënë! Jetimet i le jetimë, të gjymtit i lë ça mbështetje, të verbëritë pa sy, sepse ti ke 

qenë Nënë, ke qenë krahu i tyre, ke qenë dritë që u tregoje rrugën atyre që nuk 

shihnin, atyre që ishin të humbur në rrugët e çoroditura të botës. Kalkuta vajton. Po, 

po, Kalkuta vajton. 

O njerëz dëgjoni! Këtu në shpirt kam një dhimbje të tmerrshme. Më ndihmoni, jam 

Kalkuta, Bija e madhe e Nënës së botës, jam bija e Nënës së paqes. Po e shtrij dorën 

drejt teje o Botë. Kërkoj të më japish pak më shumë dashuri e bamirësi, siç më ka 

dhënë për shumë vite nëna e paqes – Nëna Terezë. 

Arbenita Gashi 

9


IKONA E NËNË TEREZËS: NËNË NË EMËR TË HYJIT ATË 

Një sari, një palë sandale, një kryq i vogël. 

Kjo është ikona e Nënë Terezës së Kalkutës 

të cilën Papa Gjon Pali II e shpalli të Lume 

vetëm gjashtë vjet pas vdekjes, duke 

përmbushur kështu dëshirën e miliona 

burrave e grave nga të katër anët e botës, që 

e patën konsideruar shenjte që më të gjallë. 

E quajtën shenjte për bamirësinë e saj, 

sepse e kishin parë duke u shërbyer me 

dashuri të pakufishme njerëzve më të 

papërfillur të botës, në Indi e gjetiu. Por 

gjithsesi figura e Nënë Terezës nuk mund të 

krahasohet me figurën, sado heroike, të një 

përfaqësueseje të Kryqit të Kuq, ose të 

"Mjekëve pa kufij". Pikërisht procesi i 

lumnimit sqaron pse nuk duhen bërë 

thjeshtëzime e as paralelizma të tilla. 

Procesi dioqezan i kryeipeshkvisë së 

Kalkutës nxori në dritë, përmes dëshmive 

dhe letrave, të cilat ajo vetë ia pati drejtuar 

atit shpirtëror dhe kryeipeshkvit të Kalkutës, 

më shumë përmasën mistike, se sa atë 

bamirëse, theksimi i së cilës ndonjëherë 

edhe është tepruar. Motra shqiptare, fytyra 

e rrudhur e së cilës të kujtonte gjeografinë e 

vuajtjes në botë, nuk jetoi si e varfër 

ndërmjet të varfërve thjeshtë për t'u 

shërbyer njerëzve të braktisur nga shoqëria: 

kishte një qëllim më të lartë: të ndiqte 

varfërinë e kryqit, të zbatonte një për një 

planin hyjnor. Shpirti im është përplot me 

dashuri, me gëzimin e papëshkrueshëm të 

bashkimit të pandërprerë me dashurinë e 

Krishtit. Jezusi nuk më kërkon gjë tjetër, 

veçse t'i dhuroj atij vetveten, varfërinë time, 

hiçin tim - shkruante. 

Për ta kuptuar më mirë ç'u tha më sipër, 

tregohet kjo anekdotë: Një gazetari 

amerikan, i cili, duke e parë të përkulur, tek 

mjekonte plagët e një të gërbuluri, që 

kullonin gjak e qelb, i pati thënë se ai nuk do 

ta kishte bërë këtë as për një milion dollarë, 

Nënë Tereza i qe përgjigjur aty për aty: As 

unë nuk do ta bëja kurrë për aq para. Por e 

bëj falas për Krishtin! 

Diçka të ngjashme i pati thënë Nënë Terezës 

dhe motrave të saj një ministër indian: 

Bëjmë të njëjtën punë, por me një ndryshim 

të vetëm: ne e bëjmë për diçka, ju për Dikë. 

Megjithatë, duhet theksuar se misticizmi i 

saj nuk është ishull izolimi: përkundrazi, ajo 

nuk mbyllet kurrë në vetvete, ia hapë 

portën kujtdo, e gatshme për t'i shërbyer 

me të gjitha forcat, siç ishte mësuar që në 

moshë ende të njomë. Në se nuk e kryen një 

gjest bamirësie me dashuri, të lutem, më 

mirë mos e bëj fare - i thoshte e ëma. E 

akoma: Ti duhet të jesh dora e Provanisë 

Hyjnore kur nuk të shikon askush, në mënyrë 

që ata të cilët marrin, t'i jenë mirënjohës 

Zotit e jo ty. Kështu krahët e saj u bënë 

krahët e vetë Zotit e ajo, simbol i dukshëm i 

dashurisë së tij. Mori mbi supet e brishta 

barrën e rëndë të të gjithë varfanjakëve të 

botës, duke e ditur se kështu kënaqte Zotin 

e vet. Ky është thelbi i përshpirtërisë së saj, 

që i ka themelet në dashurinë e pakufishme 

të Atit për të varfrit e të braktisurit, e cila 

gjen shprehjen më të lartë në misterin e 

Kryqit e të ringjalljes së Krishtit. E kjo është 

edhe forca e vërtetë mistike e mësimit që na 

lë trashëgim Nënë Tereza. Nënë në emër të 

Zotit At! Ajo është krenaria e Kishës dhe 

Popullit tonë, të cilën duhet ndjekur, jo 

vetëm për bamirësi, por mbi të gjitha 

përshpirtëri! 

Përgatiti: M Monika Kolmuçaj 

10


NËNË TEREZA NË PULLAT POSTARE AMERIKANE 

Pullat postare, me të cilat amerikanët do të 

mbyllin korrespondencën e tyre, do të kenë 

imazhin e Nënë Terezës. Shërbimet Postare 

të Shteteve të Bashkuara të Amerikës kanë 

njoftuar se në serinë e re të pullave që do të 

stampojë ky institucion, mes figurave të 

njohura të kinemasë dhe sportit amerikan, 

do të jetë edhe nobelistja për Paqe, Nënë 

Tereza. Sipas shtypit amerikan, me anë të 

këtij veprimi, shërbimi Postar amerikan 

nderon Nënë Terezën, e cila mori Çmimin 

Nobel në vitin 1979, për punën e saj 

humanitare. Pulla postare do të mbajë 

portretin e Nënë Terezës, të pikturuar nga 

fituesi i shumë çmimeve, artisti Thomas 

Blackshear II. E njohur për përkushtimin dhe 

dhembshurinë për njerëzit e vuajtur dhe të 

varfër, kjo grua shtatvogël, qytetare nderi e 

SHBA-së, i ka shërbyer njerëzve në nevojë 

në Indi dhe në gjithë botën, përgjatë 50 

viteve. Figura e saj, përulësia dhe respekti 

që kishte për qenien njerëzore, pa 

përjashtim, ka frymëzuar shumë njerëz të 

ndjekin rrugën e saj, në ndihmë të njerëzve 

të varfër. Kur murgesha me origjinë 

shqiptare mori çmimin Nobel, një ndër të 

shumtit që ajo mori gjatë jetës së saj, ajo u 

shpreh: "Në emër të të varfërve, të të 

uriturve, të të sëmurëve dhe të vetmuarve" 

dhe bindi organizatorët që paratë që do të 

përdoreshin për banketin ceremonial, t'ua 

dhuronin të varfërve. E respektuar në të 

gjithë botën, ajo bindi njerëz të biznesit dhe 

krerë shtetesh të ofronin ndihma financiare 

dhe kohën e tyre në ndihmë të njerëzve në 

nevojë. Ish-Presidenti, Ronald Regan e 

nderoi atë me "Medaljen e Lirisë" në vitin 

1985. Në të njëjtin vit ajo filloi punën mes të 

prekurve me AIDS në SHBA e në gjithë 

botën. Në vitin 1996, ish-presidenti Bill 

Clinton dhe Kongresi amerikan i japin Nënë 

Terezës qytetarinë amerikane. Një vit më 

vonë Kongresi amerikan e nderoi atë me 

"Medaljen e artë" për kontributin e saj 

humanitar. 

Përgatiti: Nue Beka 

Drita e këtyre ditëve të shenjta t'iu ngrohë ju dhe familjen tuaj, gëzimi dhe lumturia 

ta mund hidhërimin, e të keqën, dashuria urrejtjen, falja dhe pajtimi hakmarrjen, 

andaj për shumë mot Pashkët. 

SHR Imzot Mark Sopi 

11


INTERVISTË ME M LINDA PËRGEGA 

Një prezantim të shkurtër tuajin 

M Linda: Unë quhem m.Linda Pergega. I 

takoj Kongregates se Bijave te Dashurisë 

Hyjnore, nga famullia e Doblibares. 

Bazat e Para se kush është Zoti i mora nga 

gjyshja ime, kurse kuptimin e jetës se 

kushtuar Zotit e mësova nga Famullitari 

im Don. Gjergj Berisha i cili ishte për neve 

një shembull i shkëlqyer. 

Si mund ta përshkruani thirrjen tuaj 

M Linda: Është shumë vështir te 

përshkruhet thirrja e shenjte sepse kjo 

nuk behet me meritat tona por vjen 

vetëm nga Zoti dhe vetëm nëse vërtet e 

duam Atë mund ta kuptojmë se sa e 

rëndësishme është thirrja dhe kushtimi 

ynë. Kur isha ne tetëvjeçare e mendoja 

veten se si një dite do te bëhem një 

këngëtare, ose aktore. Se si ndodhi ne 

mua ky ndryshim qe t'ia kushtoj jetën 

time Zotit as vet s'di si ta shpjegoj, sepse 

vetëm Zoti mund te beje ketë ndryshim 

ne zemrën dhe mendjen tone. Nuk do te 

thotë se çdo gjë është Parajsë, sepse 

edhe unë e kam kalua Kalvarin tim por 

kjo nuk me bën me te vogël e as me te 

madhe, vetëm me ndihmon qe t'i 

përngjaj Krishtit, shembullit te çdo te 

krishteri. 

Çka do te veçoni nga shërbimi juaj ne 

famullinë tonë 

M Linda: Çdo transferim për neve është i 

vështir. Kështu ishte edhe për mua kur 

eproret me transferuan në Binçe. Jo 

vetëm se ishte vështir për mua, por ashtu 

ishte edhe për popullin e ne veçanti për 

të rinjtë e famullisë; sepse m. Violeta qe 

ata e kanë dashur aq fort nuk ishte më 

me ta. Mirëpo me ndihmën dhe 

përkrahjen e motrave dhe te famullitarit 

e ne veçanti bujaria, mikpritja dhe feja e 

gjalle qe besimtaret e kishin ne vete me 

bën shumë shpejte te ndihem se unë jam 

motër dhe bije e tyre. Siç e thoshte 

shpesh Don. Lush Gjergji ne predikimet e 

veta: Nëse do qe te pranosh dashurinë se 

12


pari duhet qe ta dhurosh. Te jesh motër 

ne shërbim te Zotit është vërtet një 

privilegj i veçante por te kesh mundësi te 

veprosh ne famullinë e Binqes është 

privilegj i dyfishte (ashtu bile unë 

mendoj). 

Diçka mbi jetën tuaj ne Angli 

M Linda: Qëllimi im kryesor ishte qe t'iu 

ndihmoje motrave tona ne Angli për dy 

vite, pasi qe edhe mua mu nevojitej qe te 

bëj pauze nga operacioni i Polipit ne fyt. 

Kur arrita këtu menjëherë e vërejta se 

është një mision ma i gjer se unë e prisja 

dhe pas një vjet e gjysme te mësimit te 

gjuhës fillova t'iu jap fëmijëve Religjion 

ne shkollën qe ju takon motrave tona. 

Nëse keni mundësi hyni ne ueb faqen e 

shkollës tone; 

www.sacredheartschoo.co.uk ose ne 

ueb faqen e motrave këtu ne Angli 

www.daughtersofdivinecharity.co.uk 

dhe do te shiheni ma shumë mbi 

shërbimin këtu ne Angli. 

Një moment te këndshëm dhe i pa 

këndshëm ne jetën tuaj 

M Linda: Siç e thash edhe me parë, ne 

jetën Rregulltare ke shume e shume 

momente te bukura dhe është shumë 

vështir qe t'i veçoja sepse çdo dit është 

aq e rëndësishme dhe e këndshme kur e 

jeton me Zotin. E për momente te pa 

këndshëm,.përveç disa momenteve 

gjatë kohës se luftës (qe edhe janë te 

pritura), momenti me i vështiri për mua 

ishte kur nga java e lutjeve ne Taize u 

kthyem ne Vatikan qe ta marrim bekimin 

prej Papës Benediktit XVI dhe disa djem 

u larguan nga grupi. Nuk di se si me e 

shpjegua se i e kam ndie veten ne at rast. 

KURR nuk kisha me e besua se i Krishteri 

mund te bej atë gjë 

Gjatë shtegtimit i falënderoj për ndihme 

te gjithë shtegtaret e ne veçanti Ali 

Tomën dhe Alfred Marku. 

Një porosi për lexuesit e revistës e ne 

veçanti për te rinjtë e famullisë 

M Linda: Se pari ju uroj te gjithëve festen 

e * PASHKEVE*. Krishti ka vdekur për 

neve qe ne te jetojmë ne te dhe për te. 

Kurse porosia e ime është; vazhdoni ta 

duani Zotin dhe te afërmin. Mos rrini keq 

me askënd. Jezusi na thotë ne Darken e 

Mbramë; Nëse e doni njeri-tjetrin, te 

gjithë do t'ju njohin se jeni nxënësit e mi 

(Gjoni 13:35). Feja e juaj është e gjallë 

dhe e vërtet. këtë e kam përjetua edhe 

vet dhe vërtet e falënderoj Zotin se me 

dha mundësi te jem disa vite me juve 

dhe besoj se ne te ardhmen do te kem 

prapë mundësi qe te shërbej ne famullin 

tuaj, por ketë gjë ja le Zotit qe te vendos 

për mua, AI DI GJITHCKA! 

Intervistoi: Florina Koliqi 

13


PAPA TË RINJVE NË MESAZHIN PËR DITËN 

E 25-TË BOTËRORE TË RINISË: 

Pavarësisht nga vështirësitë, mos hiqni dorë nga ëndrrat; 

refuzojeni lirinë pa vlera. 

Mosha juaj është pasuri e madhe, jo 

vetëm për ju, por edhe për të tjerët, për 

Kishën e për botën. Me këto fjalë u 

drejtohet Papa të rinjve, në Mesazhin për 

Ditën e 25-të Botërore të Rinisë, që do të 

kremtohet më 28 mars, të Dielën e Larit. 

Është kremtim në nivel dioqezan. I 

paraprin takimit të madh botëror të të 

rinjve, që organizohet çdo dy vjet, e që 

do të mbahet në gusht 2011, në Madrid. 

Krishterimi nuk është në radhë të parë 

moral- pohon Benedikti XVI, duke shtuar 

se është kryesisht takim me Jezu Krishtin. 

Papa shpjegon: Krishterim do të thotë ta 

provosh se Krishti na do personalisht, e se 

këtë e bën, edhe kur i kthejmë shpinën. Në 

këtë dashuri gjendet burimi i gjithë jetës 

së krishterë – thotë Papa. E pikërisht kjo 

dashuri na jep forcë t'i kapërcejmë të 

gjitha provat: zbulimin e mëkateve tona, 

vuajtjen, çkurajimin. Prandaj Benedikti 

XVI u drejton të gjithë të rinjve ftesën: 

Dëgjojeni zërin e Zotit, i cili ka një plan 

dashurie për secilin nga ju. E prej këndej 

buron edhe tema e DBR-së së sivjetme: 

Mësues i mirë, ç'duhet të bëj për të fituar 

jetën e pasosur. Është pyetja e të riut 

pasanik në takimin me Jezusin, takim që – 

shpjegon Papa – dëshmon qartë 

vëmendjen e madhe të Krishtit për të 

rinjtë. Jezusi – vijon Ati i Shenjtë - ka 

dëshirë ta takojë secilin nga ju 

personalisht, të nisë dialogun me secilin. 

Ashtu si i riu i pasur i Ungjillit, që e pyet 

Jezusin ç'duhet të bëjë, ndoshta edhe ju – 

vijon Papa – jetoni në situata të vështira, 

të trazuara, të turbullta, të dhimbshme, 

që ju shtyjnë të kërkoni një jetë të re, larg 

mediokritetit e, me të drejtë, edhe të 

pyesni: Si mund të ec në rrugën drejt një 

jete të vërtetë Si mund ta realizoj 

14


Ç'duhet të bëj Ç' plan duhet të hartoj për 

jetën time”. Mos kini frikë t'i bëni këto 

pyetje – shton Benedikti XVI. E sidomos, 

t'u jepni përgjigje. Ato shprehin aspiratat 

tuaja, ëndrrat, që i keni në thellësi të 

zemrave. Zëri i zemrës duhet dëgjuar, 

duhen bërë përpjekje për t'i realizuar 

ëndrrat në jetë. E Papa i fton të rinjtë t'ia 

venë mirë veshin dhe thirrjes për jetën 

meshtarake, për jetën rregulltare ose 

familjare, duke shkuar edhe kundër 

rrymës, në se këtë e kërkon Ungjilli. 

Benedikti XVI kujton se mendësia 

aktuale propozon një liri pa vlera, pa 

rregulla, pa norma objektive. Të fton ta 

kapërcesh çdo kufi, kur është fjala për të 

realizuar dëshirat e çastit. Po ky lloj 

propozimi – pohon Papa – në vend që t'i 

prijë drejt lirisë së vërtetë, e shtyn njeriun 

të bëhet skllav i vetvetes, i dëshirave të tij 

të çastit, i idhujve, si pushteti, paraja, 

kënaqësia e shfrenuar. 

Papa kujton edhe vështirësitë e botës 

rinore, të cilat i njeh mirë: Të rinjve të 

sotëm – thotë - u duhet të përballojnë 

probleme të mprehta, pasojë e 

papunësisë, e mungesës së idealeve e 

perspektivave të sigurta për të ardhmen. 

Pavarësisht nga këto, Benedikti XVI i fton 

të mos i harrojnë dhuratat, që Zoti i ka 

mbyllur në zemrën e secilit. I këshillon të 

rinjtë të përgatiten seriozisht për jetën e 

të studiojnë, për t'i shërbyer me aftësi të 

larta profesionale e me bujari, së mirës së 

përbashkët. I fton gjithashtu të kultivojnë 

në zemër dëshirat fisnike të vëllazërimit, 

të drejtësisë e të paqes e t'i vënë me fryt 

në jetë, talentet e mundësitë e tyre. 

Pavarësisht nga vështirësitë – u thotë 

Benedikti XVI të rinjve – mos i humbisni 

shpresat e mos hiqni dorë nga ëndrrat. 

Dita, tashmë e afërt, Botërore e Rinisë, që 

do ta kremtojmë të Dielën e Larit, është e 

25-ta: 25 vjet më parë, Gjon Pali II i hapte 

udhën asaj, që Papa e quan “takim i 

përvitshëm i të rinjve besimtarë në mbarë 

botën. 

Në këtë përvjetor, Benedikti XVI u 

dorëzon të rinjve porosinë: Ardhmëria 

është në duart e atij, që di të kërkojë dhe 

të gjejë arsye të forta për të jetuar e për 

të shpresuar. 

Përgatiti: Edison Marku 

Të gjithë fëmijëve të famullisë sonë brenda dhe jashtë Kosovës ju urojmë 

Pashkët me dëshirat më të mira për mirëqenien e tyre. Urime! 

Sh. F. Shën Dominik Savio 

15


MËRGIMTARËT E FAMULLISË SONË NË SKANDINAVI! 

Sikur në të gjitha shtetet besojmë se do të dinë të organizohen, 

perëndimore, po ashtu edhe në shtetet të kultivojnë dhe ruajnë traditat 

skandinave: në Suedi, Danimarkë, shumëshekullore shqiptare e mbi të 

Finlandë, kemi disa familje nga famullia gjitha gjuhën që të mos asimilohen. 

e jonë që jetojnë e punojnë atje. Në 

shtetet Skandinave në përgjithësi SUEDIA është monarki kushtetuese në 

diaspora shqiptare është e hershme, Evropën Veriore. Shteti kufizohet me 

kështu menjëherë pas demonstratave Norvegjinë në perëndim, Finlandën në 

dhe trazirave të vitit 1981 me të madhe veri-lindje dhe me Danimarkën në jugperëndim. 

Sipërfaqja e përgjithshme e 

fillojnë së pari rinia e pastaj edhe 

2 

familje të tëra me braktisë Kosovën për Suedisë është 449,964 km , dhe 

2 

tu strehuar atje si dhe anë e mbarë 410,934 km të kësaj sipërfaqeje janë 

2 

Evropës e gjetiu që të sigurojnë tokë ndërsa 39,030 km ujë. I ka 9 milion 

kafshatën e gojës po edhe shpëtojnë banorë. Kryeqyteti i Suedisë është 

kokën, pasi që i kemi të njohura Stokholmi, pastaj qytete më të mëdha i 

rrethanat, trazirat e më vonë edhe kemi Goteborg, Malmo etj. Gjuhë 

luftërat në hapësirën e ish Jugosllavisë zyrtare është suedishtja, e më pas 

e Kosovë. Kështu që nga ajo periudhë gjuha angleze. Suedezët kanë sistemin 

kemi shqiptar edhe në vendet e mbretërisë dhe mbret është Carl XVI 

Skandinave. 

Gustaf, kurse edhe pse janë pjesë e 

Besimtarët nga famullia e jonë bashkimit evropian ata ruajtën deri më 

arritën në këto shtete viteve të fundit, sot valutën e tyre, pra krunën suedeze. 

gjegjësisht pas luftës në Kosovë edhe Famullia e jonë e Binçës në Suedi ka 15 

atë në kërkim të kushteve më të mira familje cilat kryesisht janë vendosur 

për jetesë. Pra, tash kemi edhe në këto pas vitit 2000 e këndej. Pasi Suedia 

shtete disa familje cilat janë integruar është me hapësirë të gjerë si shtet e në 

mirë në bashkësitë e shteteve anën tjetër ka pak banorë, edhe 

përkatëse ku vazhdojnë të jetojnë e b e s i m t a r ë t t a n ë j a n ë t ë 

punojnë, por me mallëngjim kujtojnë shkapërderdhur gjithkah nëpër Suedi 

vendlindjen e tyre Kosovën! Pasi në dhe familjet larg njëra tjetrës, por 

këto shtete mërgata e jonë është e re, 

16


gjithnjë shihet se ata mundohen që të 

afrohen mes veti si shpirtërisht ashtu 

edhe fizikisht, duke u munduar të 

mbajnë kontakte të rregullta mes veti 

dhe me familje shqiptare tjera. 

Nga famullia e jonë kemi këto familje 

me anëtarë të tyre; 

1. Luz Nikolla (2 antarë), 

2. Robert Nikolla (6), 

3. Gjon Nikolla (6), 

4. Valentin Nikolla (4), 

5. Sarë Zefic (4), 

6. Nikollë Zefic (3), 

7. Agim Zefic (5), 

8. Frok Dokic (3), 

9. Gjon Gjergji (4), 

10. Palë simoni (5), 

11. Nina Simoni (1), 

12. Dile Sinani (1), 

13.Nikollë Pjetri (1), 

14. Zef Kolic (5), 

15. Isak Gega (7), 

Këshilltar i famullisë së Binçës për 

Suedi është, Sarë Zefic. 

DANIMARKA është një shtet në pjesën 

Veriore të Evropës. Kryeqyteti i saj 

është Kopenhaga. Në Danimarkë 

jetojnë 5.2 milion banorë. Danimarka 

me sistemin e saj është Mbretëri, dhe 

mbretëreshë është Margrethe II. Gjuha 

zyrtare është danishtja. Edhe pse është 

anëtare e BE-së, kjo mbretëri ende 

ruan valutën e saj monetare që quhet 

Krone. 

S i p ë r f a q j a e p ë r g j i t h s h m e e 

2 

Danimarkës është 42,394 km , dhe 

2 

43,094 km të kësaj sipërfaqeje janë 

2 

tokë ndërsa 700 km ujë. Përpos vendit 

amë të përshkruar më lartë, si pjesë e 

Mbretërisë Daneze janë vendet me 

autonomi të gjerë Groelanda dhe Ishujt 

Faroe të cilat janë anëtare të NATO-s 

por jo edhe anëtare të Bashkimit 

Evropian siç është Danimarka. 

Danimarka është e rrethuar nga Deti 

Verior dhe ka fqinjë Norvegjinë dhe 

Deti lindor dhe si fqinjë ka Suedinë dhe 

në jug të saj kufizohet me Gjermaninë. 

Pra, edhe në këtë shtet të bukur dhe të 

pasur nordik jetojnë besimtarë nga 

famullia e jonë, e të cilët kryesisht u 

vendosën këtu viteve të pasluftës së 

Kosovës. Në Danimarkë kemi këto 

familje; 

1. Nikollë Simoni (8 anëtarë), 

2. Isak Kristic (6), 

3. David Gegic (3), 

4. Mika Markovic (1), 

5. Igzidor Markovic(4) 

Finlanda ndodhet në pjesën më veriore 

të Evropës. Kryeqyteti i Finlandës është 

17


Helsinki,. ka dalje në Detin Baltik, në jug 

të saj gjendet gjiri i Finlandës që e 

ndanë atë nga Estonia ndërsa gjiri 

Botnia gjendet në perëndim të vendit. 

Kufiri tokësor i vendit të ftohtë, 

përshkohet nga Suedia, Norvegjia dhe 

Rusia që gjendet në pjesën lindore të 

kufirit. Finlanda ka një sipërfaqe prej 

337,030 km² në të cilin shtet jetojnë 

diku mbi 5 milion banorë, ndërsa 

2 

33,672 km ujë. Gjuhë zyrtare është 

finlandishtja dhe suedishtja. Monedha 

e Finlandës është euro. Finlanda është: 

republikë parlamentare. Thuajse si 

gjitha shtetet skandinave po ashtu 

edhe Finlanda është shtet karakteristik 

me ishujt e saj, ajo përbëhet nga një 

numër i madh ishujsh (35000). Klima 

është polare dhe e ftoftë. Natyra në 

këtë hapësirë është shumë e bukur. Në 

këtë shtet të bukur nordik po ashtu 

kemi disa familja nga famullia e jonë e 

të cilat u vendosën fill pas përfundimit 

të luftës në Kosovë. Për momentin nuk 

posedojmë një numër të saktë të 

familjeve dhe anëtarëve të tyre që 

jetojnë atje, por këtu ua paraqesim ato 

familje që kemi në regjistër, e këta janë; 

Këto janë disa të dhëna mbi shtetet 

skandinave dhe mërgimtarët e 

famullisë sonë. Shfrytëzoj rastin për ta 

falënderuar besimtarin tonë të Binçës 

z. Zef Koliqi, që jeton me familje në 

Suedi, për bashkëpunim dhe për 

mikpritjen bujare dhe vëllazërore që 

ma bëri me rastin e vizitës sime në 

Suedi. Një falënderim i madh dhe 

mirënjohje e veçantë i shkon edhe 

famullitarit tonë të dashur don Albert 

Demajt i cili që nga ardhja e tij në 

famullinë tonë me përkushtim të 

paparë bëri dhe po bënë përpjekje të 

mëdha dhe me mish e shpirt është duke 

punuar që të afroj sa më shumë 

diasporën e famullisë sonë mes veti 

dhe me famullinë tonë në Kosovë.. Zoti 

i ruajt të gjithë besimtarët - 

mërgimtarët e famullisë sonë kudo të 

jenë, Zoti e ruajt dhe bekoftë famullinë 

tonë, Kosovën dhe popullin shqiptarë! 

Marjan Sebaj – Sopi 

1. Palush Zefi. (2 anëtarë) 

2. Florim Zefi (3). 

3. Sarë Zefi (1). 

18


MIQËSIA E VËRTETË 

Mbi miqësinë është thënë shumë 

Duke e analizuar përditshmërinë tonë, 

por edhe te kaluarën shekullore, termi 

miqësi kishte kuptime te ndryshme, 

shpesh herë edhe manipuluese duke mos 

kuptuar thellësinë dhe burimin e fjalës 

miqësi. 

Them se miqësia është një virtyt dhe 

kusht në të njëjtën kohë. Ajo është kusht, 

që për ta pasur si virtyt, duhet të përzëmë 

nga brendia e vetes tonë: hipokrizinë - 

dyfytyrësinë, zilinë, interesat materiale, 

karrierizmin, servilizmin. 

Po kështu do kuptonim më qartë atë çfarë 

u tha Jezu Krishti Apostujve me frazën: 

Doni njëri-tjetrin siç ju desha unë juve! Ai 

foli për dashuri, por kjo ishte një dashuri 

miqësore, vëllazërore, në kuptimin 

simbolik të shprehjes. Pra, këtu kuptojmë 

se cilat mund të jenë rastet e mirëfillta kur 

raportet njerëzore karakterizohen nga 

një ndjenjë e vërtetë miqësie. 

Grekët e vjetër, të cilët falë gjuhës dhe 

shkollave që administronin në gjithë 

Mesdheun 2000 më parë, qenë të parët 

që shkruan libra me tekstet e shenjta - 

sigurisht në gjuhën e tyre mrekullisht të 

pasur. Pikërisht në këtë gjuhë ata 

marrëdhënien e Jezusit me apostujt e 

përkufizuan me termin philia (dashuri 

miqësore). Ndërsa dashurinë trupore, 

dëshirat atraktive i përkufizuan me 

termin eros (dëshirë trupore). Po ata, 

grekët e vjetër, të ditur dhe të ndjeshëm 

siç ishin ndaj të bukurës, gjetën fjalën 

agape (dashuri me frymëzim hyjnor) për 

më të bukurin sentiment, fjalë kjo që 

përfaqëson dhe kulmin e inteligjencës 

dhe të ndjeshmërisë tek njerëzit. 

Mirëpo në vakumin e përditshëm 

shpirtëror, kulturor dhe informativ që 

përjetojnë njerëzit prej mijëra vjetësh, 

bien shpesh herë pre shumë nga ne. 

Mundohemi të shprehemi dhe kështu 

delirojmë e tentojmë të prekim tema 

d e l i kate d h e u d h ë r rëf ye s e p ë r 

njerëzimin, siç është edhe argumenti: 

miqësia 

Miqësia është një sentiment. Ajo është 

një nga tre elementët ose format 

ekspresive më të përmendura kur flitet 

për ndjenjën më të lartë dhe sublime që 

karakterizon njeriun, pra, për dashurinë. 

Miqësia është pjesë e rëndësishme ose 

shpesh pararendëse e dashurisë. 

Vlen të kujtohet se miqësia është ajo, e 

painteresuara ndjesi mbi baza materiesh, 

ajo e painteresuara ndjesi dhe veç e 

ndershme ndaj nevojtarëve; është për 

ata që e kërkojnë pa interes dhe me 

sinqeritet atë 

Miqësia flet mbi të gjitha me veprime 

miqësore, me fjalë, me sy miqësorë. Ajo 

nuk ka sy të lëngët plot me dëshira 

trupore. Nuk ka sy hulumtues, dinakë e të 

lëvizshëm, për të zbuluar, hapësira 

19


përfitimi tek “miku” i radhës. 

Ajo, miqësia, nuk ka brenda strukturës së 

s a j s t r a t e g j i a o k u l t e m b i 

depersonalizimin e atij që duam ta kemi 

mik, duke i shkaktuar atij trauma, duke i 

prishur atij ekzistencën prej xhelozisë, 

duke i shkatërruar raportet që ai ka me të 

tjerët dhe me gjithë botën e tij. E përse! 

“Vetëm e vetëm për ta patur pak mik!”. Ky 

është vetëm një nga shumë paradokset 

që konsumohen në emër të këtij virtyti të 

lartë siç është miqësia. 

Miqësia është e Shenjtë. Ajo nuk fle tek 

kushdo. Ajo vjen e zbret në mënyrë të 

padukshme nga Lart dhe prandaj themi 

se ai është një njeri i Lartë kur duam të 

përshkruajmë me solemnitet një person 

që na është shfaqur vërtet me virtyte 

miqësore. 

Miqësia nuk preket, nuk hahet, nuk 

vishet, nuk duket me sy, nuk ka ngjyrime, 

nuk ka variante. Nuk është miqësi ajo që 

përshkruajmë kur themi unë atë e kam 

mik me versionin tim. Jo, ajo nuk është 

miqësi! Ajo mund të jetë sjellje 

oportuniste, mashtruese, e bazuar në 

interesa të caktuara për rrethana të 

caktuara. 

Miqësia vjen në formë energjie, si 

një bashkudhëtare me Shpirtin Shenjtë 

dhe zë vend në zemrën dhe mendjen e 

një personi. .Është pikërisht ajo që nuk 

ka interesa të tjera veç natyrales, 

modestes, të pastrës, të ndershmes dhe 

jetëgjatës miqësi. 

Përgatit: Nikolina Simon Sopi 

Disa thënie të themelueses së Motrave tona Nëna Franciska Lehner 

- Asnjë mëngjes, pa lutje të përzemërt. 

- Asnjë punë, pa njet të mirë. 

- Asnjë gëzim pa shikim falënderues ndaj Zotit. 

- Asnjë argëtim, pa u kujtuar se Zoti është i pranishëm gjithkund. 

- Asnjë sëmundje, pa duresë të kushtuar Zotit. 

- Asnjë fyerje të përjetuar, pa falje. 

- Asnjë gabim i yti, pa pendim. 

- Asnjë vepër e mirë, pa përvujtëri. 

- Asnjë gabim i tjetrit, pa gjykim të butë. 

- Asnjë i varfër, të cilit nuk do t'i japësh lëmoshë. 

- Asnjë i pikëlluar, të cilin nuk do ta ngushëllosh. 

- Asnjë mbrëmje, pa rrëmim të veçantë të shpirtit (ndërgjegjes). 

20


NJË TREGIM PËR TY 

Dy burra, shumë të sëmurë ishin së bashku 

në një dhomë në spital. Njëri kishte 

mundësinë që të rrinte ulur në krevat i cili 

ishte pranë dritares së vetme në dhomë. 

Tjetri ishte i detyruar të qëndronte i shtrirë 

në shpinë në krevat pa lëvizur fare. 

Shpejtë u njoftuan mes veti dhe filluan të 

flasin për të kaluarën e tyre në familje, dhe 

për gjithçka tjetër që kishin përjetuar deri 

atëherë. Çdo ditë burri që ishte pranë 

dritares ia tregonte ndodhitë që i shikonte 

për dritare. Ndërsa burri tjetër jetonte për 

këto momente që ia përshkruante pacienti 

tjetër. Prej dritares pacienti shikonte 

parkun e mrekullueshëm përjashta, ku 

ishte një liqe i bukur, disa shota që notonin 

në të. Pastaj fëmijët që luanin afër tij, të 

rinjtë që shëtisnin aty pari, lulet e bukura, 

ambient i mrekullueshëm. Pacienti tjetër 

kishte mbyllur sytë dhe imagjinonte në 

mendjen e vet të gjitha këto peizazhe të 

bukura që ia përshkruante shoku i tij. Një 

ditë tjetër pacienti te dritarja po i thotë se si 

tash po kalon pranë liqenit një paradë 

ushtarake. Edhe pse pacienti në krevatin 

tjetër nuk e dëgjonte muzikën, imagjinonte 

në mendjen e vet. Dhe kështu i kalonin 

ditët së bashku. Një mëngjes erdhi 

infermierja për t'iu dhënë terapinë e 

mëngjesit, u befasua kur e hetoi se pacienti 

te dritarja gjatë natës kishte vdekur. 

Pacienti tjetër i pikëlluar kërkoi që ta qojnë 

te dritarja shtratin e tij. Dhe u ngritë pak për 

të parë për herë të parë pas shumë kohësh 

ambientin që aq bukur ia kishte përshkruar 

pacienti që posa kishte vdekur. U befasua 

shumë kur e pa se para dritares ishte vetëm 

një mur. 

Pacienti e pyeti infermieren: cili ishte 

motivi që pacienti aq bukur ia kishte 

përshkruar ambientin nga jashtë edhe pse 

nuk paska këtu asgjë Befasia ishte edhe 

më e madhe kur kuptoi se i ndjeri kishte 

qenë krejt i verbër. Infermierja tha: Ai 

sigurisht iu ka përshkruar gjërat aq bukur 

sepse ka dashur t'iu bëj të lumtur! 

Pra, të dashur lexues, lumturia e pa kufi 

është t'i lumturojmë të tjerët. Dhimbja e 

ndarë me të tjerët zvogëlohet, e gëzimi i 

ndarë me të tjerët rritet. Nëse dëshiron të 

jesh i pasur, numëroj gjërat që nuk mund t'i 

blejsh me para. Mos harro: Njerëzit e 

lumtur kurrë për askënd nuk janë të 

rrezikshëm! 

Përgatiti: Nikolina Gega 

Tërmeti në Haiti 

21


BIBLA APO MOBILI 

Çka do të ndodhte sikur me Biblën të Numrat SOS 

vepronim si me mobil 

- do ta kishim vazhdimisht në çantë 

apo në gjep. 

- shumë herë gjatë ditës do ta 

shikonim 

- shpejt do të ktheheshim në shtëpi 

ose në vend të punës nëse e 

harrojmë atë. 

- do ta përdornim për të gëzuar 

ndonjë mik me porosi 

- do të silleshim me të sikur nuk mund 

të jetojmë pa të. 

- fëmijëve do t'iu dhuronim nga një 

tel, për sigurinë e tyre dhe për të 

komunikuar me ta. 

Dallimi mes Biblës dhe mobilit 

- Bibla kurrë nuk ka problem me 

rrjet – valë. 

- Me Biblën kemi lidhje të mirë 

gjithmonë, pa marrë para sysh 

ku jemi. 

- S'ke nevojë për kredit, Krishti 

ka paguar për të gjithë, kemi 

biseda dhe porosi falas. 

- N u k k a s h k ë p u t j e t ë 

befasueshme të linjës, bateria 

është gjithmonë plotë. 

- nëse je i rraskapitur, thirr Gjn 

13 

- nëse je i shqetësuar, thirr Ps 51 

- nëse je I brengosur, thirr Mt 

6,19,34. 

- Nëse je në rrezik, thirr Ps 91 

- Nëse e përjeton Krijuesin 

shumë larg vetit, thirre Ps 63. 

- Nëse besimi yt ka nevojë për 

forcë, thirr Hebrejve 11. 

- Nëse je i vetmuar dhe i 

frikësuar, thirr Ps 23. 

- Nëse mendon se je i pandjenja 

dhe shumë kritik, thirr 1 Kor 13. 

- Nëse kërkon lumturinë e 

vërtetë, thirr Kolosianëve 3, 

12-17. 

- Nëse do paqe dhe siguri, thirr 

Mt 11, 25-30 

O Zot më jep gatishmërinë tì pranojë 

gjërat që nuk mund tì ndryshojë, kurajë 

tì ndryshojë gjërat që mund tì 

përmirësojë dhe mençuri tì dallojë njërën 

prej tjetrës. 

Përgatiti: Valeriana Kola 

22


JOBI - NJERI I VUAJTJES DHE I BESIMIT 

Në jetë i takon çdo njeriut të 

përjeton vuajtjen. Vuajnë të mirët dhe të 

këqijtë, të pasuritë dhe të varfëritë. 

Vuajtja e përcjell njeriun që nga lindja e 

deri në vdekje, ajo është pjesë përbërëse 

e jetës sonë. Vuajtja hyri në jetë pas 

mëkatit të parë të njerëzve të parë dhe 

është pjesë përbërëse e jetës njerëzore. 

Jobi është një figurë e njohur në Bibël dhe 

në traditën e krishterë, si model i 

shenjtërisë dhe vuajtjes. Libri i Jobit 

është i shkruar në prozë dhe në poezi dhe 

ka për qëllim të na përgjigjet, jo vetëm në 

pyetjet: Nga vjen e keqja në botë, pse 

vuan i drejti Libri në fjalë ka për qëllim të 

përcaktoj edhe marrëdhëniet e njeriut 

me Hyjin. Autori i librit nuk dihet, por 

duhet të jetë shkruar në shek V para 

Krishtit. 

Në këtë pjesë të tregimit 

paraqitet Hyji i rrethuar me engjëj që i 

dërgonte ata në tokë dhe i pyeste edhe 

për Jobin. Engjëlli që dallohej ndër të 

tjerët ishte Satani, i cili kundërshtonte 

gjykimet qiellore, dhe i tha Hyjit: Për ta 

parë duresën e Jobit, duhet prekur atë në 

pasuri, fëmijë dhe në të gjitha të mirat e 

kësaj bote që ai posedon. Kështu me 

lejen e Zotit djalli filloi ta sprovojë rëndë 

Jobin, për të cilin filloi një kalvarë i rëndë. 

Për një kohë të shkurtë, filloi të humbasë 

gjithçka pati. Mirëpo nuk e humbi 

duresën, besimin dhe dashurinë për 

Hyjin: 

Lakuriq dola nga kraharori i nënës, e 

lakuriq do te kthehem atje. Zoti i ka 

dhënë e Zoti i ka marre. Si ka dashur Zoti 

ashtu u be. Qofte bekuar emri i Zotit. 

Pra, duresa e Jobit dhe besimi në Hyjin 

ishte më e vlefshme se të gjitha të mirat 

materiale. 

E ne kur na gjënë ndonjë fatkeqësi, 

dëshpërohemi, inatosemi ndaj Zotit 

ndoshta e humbim edhe besimin ne te. 

Jobi është shembulli më i mirë qe ne 

duhet te ndjekim. Është njeri për tu 

admiruar nga reagimi i tij ndaj vuajtjeve 

dhe besimin qe e dëshmon ne fund ndaj 

Zotit. 

Zoti përsëri e ve ne sprove Jobin 

duke ia vene një sëmundje te tmerrshme 

ngjitëse qe iu deshtë te izolohej nga te 

gjithë. Ne këto kushte shume te renda 

sepse vuante shume, mallkoi ditën kur 

kishte lindur. Me pas vihen ne skene tre 

miqtë e tij te cilët, me dijen e kohës dhe 

arsyet tradicionale mundohen ta 

ngushëllojnë. 

Ne fund pas dëshmisë final te 

devotshmërisë, përkushtimit dhe frikës 

qe ndjente Jobi ndaj Hyjit, Hyji ia kthen 

familjen de te gjitha pasuritë qe i kishte 

marr duke ia dyfishuar. Ndërsa miqtë e tij 

nuk i dënon për nder te dashurisë qe 

ndjente ndaj Jobit por i thotë te lutet 

shume për ata. 

Kështu Jobi jetoi edhe 140 dhe i 

23


pa bijtë dhe bijat e veta deri ne te katërtin 

brez, me pas vdiq i lumtur me jetën e mire 

dhe te gjate. Jobi na mëson qe edhe pse 

Hyji ndonjëherë nuk i plotëson te gjitha 

mendimet dhe dëshirat, lutjet tona ne 

jete, na shpie drejt paqes dhe qetësisë 

shpirtërore. Përmes tij mësojmë qe edhe 

pse jeta ka batica dhe zbatica, duhet t'i 

pranojmë ato qofte te hidhura apo te 

k ë n d s h m e s i v u l l n e t i t e 

Gjithëpushtetshmit dhe te mos e humbim 

besimin ne te. 

Pra, në këtë libër gjejmë përgjigje 

pak a shume ne pyetjet e shpirtit njerëzor 

dhe se qëllimi kryesor i tij është te bej 

besimtarin te jetoj ne virtyte te larta, te 

jete i devotshëm dhe te këtë mëshirë për 

nevojtaret, sepse, pas jetës tokësore për 

secilin nga ne do te këtë një gjykim ku Zoti 

do të shpërblejë çdo njërin prej nesh në 

bazë të veprave tona. Të drejtit do t'i 

shpërblejë e të këqijtë do t'i dënojë. 

Lë të themi se emri Jobë nga hebraishtja i 

përkthyer në shqip do të thotë: njeri i 

durueshëm. 

Në kohën e kreshmëve secili prej nesh 

është munduar të sakrifikojë diçka për 

dashuri ndaj Hyjit. Zoti i plotësoftë njetet 

tona dhe i shpërbleftë sakrificat tona. 

Irena, Patriku, Marijeta, 

Floriani, Patrisa dhe Loreta, 

nxënës të klasës së VIII-të 

KRONIKA E FAMULLISË 

Pagëzimet 

1. Manuela, Marjan dhe Antoneta Simani, lindur në Gjilan më 21.XII.2009, 

pagëzuar në Binçë më 4.I.2010. 

2. Emanuela, Gjon dhe Venera Doda, e lindur në Gjilan më 30.XII.2009, 


3. Emanuela, Sebë dhe Marie Lushi, lindur në Gjilan më 20.XII2009. 


4. Paulin, Augustin dhe Suzana Doda, lindur në Hamburg më 2.IX.2009., 

pagëzuar në Binçë më 20.II.2010. 

5. Kristofor, Albert dhe Shpresa Gega, lindur në Gjilan më 17.II.2010 dhe 

pagëzuar në Binçë më 22.III.2010. 

Fëmijëve iu dëshirojmë fëmijëri të lumtur e jetë të gjatë me prindër dhe në hir të 

Zotit. 

24


AKTIVITETET E FAMULLISË 

Kërshëndellat 2009 kaluan në atmosferë 

vërtet festive e bukur. Naten e 

Kërshëndellave kishim dy meshë: Në 

Kabash në ora 8 kryesisht për fëmijë e 

pleq, dhe në mesnatë në Binçë. Kishat 

ishin përplot besimtarë që të lumtur 

kremtuam Lindjen e Krishtit. Pas meshës 

ishin përgatitur fishekzjarrët dhe vera e 

vluar për të rritur. Në mesnatë mori pjesë 

edhe meshtari amerikan me shumë 

ushtarë të tyre, si dhe don Domenik 

Qerimi nga Qendra Don Bosco në Gjilan. 

Gjatë këtyre festave kishim edhe meshën 

për të moshuar, koktej për ta. Pastaj me 

fëmijë vizituam betlehemet në Stubëll e 

Letnicë, si dhe darkën me këshilltarët e 

Kishës dhe korin e famullisë gjatë të cilës 

shkëmbyem dhurata. 

E Diel, 3.I.2010 u organizua një turnir në 

futboll të vogël, ku morën pjesë disa 

ekipe të fëmijëve, të rinjve dhe të të 

rriturve. Turniri u mbajt në teren të 

mbyllur dhe bar. 

E hënë, 11 janar 2010. Me pietet 

përkujtuam 4 vjetorin e kalimit në 

amshim të Imzot Mark Sopi. Meshën e 

udhëhoqi don Marjan Marku me disa 

meshtarë. 

E mërkurë, 20.I.2010. Festa e shën 

Masjanit u kremtua solemnisht në 

famullinë tonë. Është kjo një ndër festat 

më të vjetra të famullisë sonë. Meshën në 

ora 11 e tha don Marjan D Ukaj, kapelan 

në Klinë me shumë vëllezër meshtarë. 

Koha ishte shumë e bukur, dhe shumë 

besimtarë. Shën Masjani – lutu për ne! 

E Diel, 24.I.2010. Për të përmbyturit nga 

vërshimet në Shkodër e rrethinë ne 

25


tubuam ndihma në të holla: 1000 euro 

dhe shumë pako familjare me gjëra 

ushqimore e veshmbathje. Edhe një herë 

treguam bujarinë dhe humanizmin tonë. 

E shtunë, 13.II.2010. Organizuam 

karnavalet në famullinë tonë. U 

bashkuam te kisha në Kabash, e pastaj 

erdhëm nëpër fshat deri te kisha në 

Binçë, ku famullitari dhe motrat kishin 

përgatitur një koktej për të gjithë. Vërtet 

ishte kënaqësi të shihje fëmijët se si ishin 

maskuar. Të gjitha këto mund t'i shikoni 

në veb seitin e famullisë. 

E Diel, 14.II.2010. Shën Valentini dita e të 

dashuruarve. Organizuam një party për 

të rinjtë. Kishte muzikë dhe pije. Salla 

jonë ishte e vogël për t'i pranuar të gjithë 

të rinjtë që për dy orë krijuan një 

atmosferë vërtet të bukur. 

E mërkurë, 17.II.2010. M Monikë e m 

V i s a r t a o r g a n i z u a n n j ë t a k i m 

përshpirtërie me vajzat e shkollës 

mesme. Ligjëratën e mbajti famullitari 

ynë don Alberti: Lum ata që janë të pastër 

në zemër! Pastaj ishte adhurimi para të 

Shejtnushmit Sakrament. Ishte vërtet 

bukur. 

E marte, 16.III.2010. Filluam 13 të martet 

në nder e lavd pajtorit tonë të dashur 

shna Nout. Gjatë tërë ditës erdhën 

besimtarët në përshpirtëri të madhe para 

këtij shenjti të madh. Mesha ishte pasdite 

përplot besimtarë. Në përfundim të 

meshës ishte lutja e veçantë para 

truporës së shna Nout. 

E shtunë, 20.III.2010. Me dy autobusë të 

të gjitha moshave shkuam në Stubëll në 

udhë të kryqit. U lutës së bashku për 

famullinë tonë. Shikoni fotot në vebfq 

tonë. 

Kreshmët 2010. Edhe sivjet për këtë kohë 

të shenjtë patëm mundësi me lutje të 

shumta të përgatitemi për Pashkë. 

Kështu ne tre herë në javë kishim Udhën 

e kryqit. Të enjten në Kabash organizonin 

fëmijët. Të premten në Viti fëmijët dhe të 

rriturit dhe të dielave në Binçë, pas dite të 

rinjtë. Tekstet e Udhës së Kryqit sidomos 

në Binçë ishin të ndryshme dhe shumë 

interesante. Edhe pjesëmarrja në meshë 

dhe udhë të kryqit gjatë kësaj kohe ishte 

në nivel. 

Përgatiti: Klodina Gashi 

26


NËPËR BURIMET HISTORIKE 

Në raportin e konsullit malazez në Shkodër dërguar qeverisë së tij, më 15.III.1900 

shkëpusim: …Edhe libra, edhe fletushka jepen falas. Kush paguan Kuptohet se Austria. 

Autorët e këtyre pamfleteve janë të një komitetit të patriotëve shqiptarë e këta janë: 

Abati i Mirditës Padre Zubaq dhe dy priftërinj: dom Mark Shllaku dhe don Nikolla. Ky 

komitet po harton edhe libra shkollorë, për shkollat që Austria mendon tì hap nëpër 

fshatra. Në shkolla do të mësohet vetëm gjuha shqipe dhe do të rritet edhe më tepër 

urrejtja ndaj nesh. 

Himni i Flamurit është këngë që i kushtohet atdheut dhe që simbolizon njësinë e kombit 

dhe të shtetit shqiptarë. Himni i Flamurit u krijua nga atdhetarët e kolonisë shqiptare të 

Bukureshtit, prej ku e solli në Shqipëri Hil Mosi. Vjersha është e Asdrenit. Himnin e mësoi 

dhe i pari e këndoi në Vlorë me rastin e Shpalljes së Pavarësisë grupi koral i Korçës. Prej 

asaj kohe mori përhapje dhe u bë himni kombëtar i Shqipërisë. 

Tek e E Vërteta… Pashko Vasa shpjegon edhe përçarjen apo ndasinë jug veri të 

shqiptarëve. Shpesh janë bërë insinuata në opinionin publik se midis gegëve dhe toskëve 

paska ekzistuar që herët njëfarë mosmarrëveshje, bile njëfarë armiqësie tradicionale. 

S`ka gjë më të pasaktë se kjo. Grindja që ndonjë herë është shfaqur midis gegëve dhe 

toskëve duhet tìu atribuohen jo ndjenjës së popullsisë përkatëse, por rivaliteteve midis 

pashallarëve të Shkodrës dhe të Janinës, rivalitet krejt personale dhe të frymëzuara nga 

ambiciet e tyre si familje feudale. 

Nëpërmjet letrës që dërgon më 22.VII.1880. Foreign Ofice- it, Lord Fitzmaurice, duke 

kundërshtuar pretendimet e ngritura prej serbëve për origjinën e banorëve të Mitrovicës 

dhe Kosovës, thekson se të gjithë hartat me të cilat është konsultuar, dëshmojnë për një 

origjinë shqiptare dhe jo sllave të këtyre viseve. Ndonëse këto vise përfshiheshin në 

mbretërinë e vjetër serbe, banorët vendas të këtyre viseve sipas Hahnit konsullit austriak 

të Janinës, kanë qenë shqiptarët e shpronësuar prej serbëve në shek. XIV. 

Përgatiti: Engjëll Azizi 

Boton: Sh.R. “Imzot Mark Sopi” 

Binçë, Viti, Kosovë. 

Tel. 044 211 081; 0280 380 645 

E-mail: shr.imzotmarksopi@hotmail.com 

Ad usum internum 

Përgjegjës: Don Albert Demaj, famullitar 

Lektor: Gjon Toma 

Redaksia: Nue Beka, Alfred Pjetri, Vilson 

Marku, Emiliana Marku, Nue Marku, 

Valentin Dodaj, Klodina Gashi. 

Vizitoni web faqen e famullisë 

www.famulliabinqes.com 

27

Stubëll, 20 mars 2010

revista shen antoni nr 6.cdr - Famulliabinqes.com

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?