Ε Ι Σ Μ Ν Η Μ Η ΝΕλληνική Αλλεργιολογία & Κλινική Ανοσολογία 2010Περίοδος Β' • 3(2–3):63–64O B I T U A R YHellenic Allergology & Clinical Immunology 2010Series Β' • 3(2–3):63–64Τον Μάιο 2010 η Αλλεργιολογική κοινότητα όπως και η Παιδιατρική έγιναν κατά πολύ φτωχότερες γιατί έναςεξαίρετος επιστήμων, ιατρός και άνθρωπος έφυγε αθόρυβα και αξιοπρεπώς, όπως άλλωστε έζησε και όλη τουτη ζωή.Τον Ιωσήφ Αναγνωστάκη που στη συνέχειαέγινε ο Σήφης, τον γνώρισα το1980 όταν επέστρεψα από τις ΗΠΑ στηνΕλλάδα. Πολύ γρήγορα η γνωριμία έγινεσυνεργασία και στενή φιλία.Ο Ιωσήφ Αναγνωστάκης ήταν πρωτοπόροςστην ειδικότητα της αλλεργιολογίαςστην Ελλάδα και από τους ιδρυτέςτης Αλλεργιολογικής Εταιρείας. Μετάτην εκπαίδευσή στα καλύτερα για τηνεποχή κέντρα στην Αγγλία επέστρεψεστην Ελλάδα, όπου η ζωή του σφραγίσθηκεαπό τη συνεχή προσφορά του στον τομέατης παιδιατρικής Αλλεργιολογίας. Ίδρυσε το 1οΠαιδιατρικό Αλλεργιολογικό Τμήμα στο νοσοκομείοΠεντέλης και μέσω αυτού παρείχε αφειδώς και επίσειρά ετών ποιοτική εκπαίδευση σε πολλούς νεότερουςιατρούς και υψηλής ποιότητας υπηρεσίεςστους ασθενείς του.Ο Ιωσήφ Αναγνωστάκης πέραν του ότι σημάδεψεγια πάντα την παιδιατρική Αλλεργιολογία, αποτέλεσεκαί πρότυπο «ΚαλλιεργημένουΑνθρώπου». Ευγενής, πνευματώδης,με πλούσιο χιούμορ, χαρακτηριστικάγια τα οποία αγαπήθηκε και εκτιμήθηκεαπό όλους όσους τον γνώρισανκαι αυτοί ήταν πάρα πολλοί. Το κενόπου άφησε είναι δυσαναπλήρωτο.Συνάδελφοι, μαθητές, φίλοι, ασθενείςθα τον θυμούνται πάντα και θα τον ευγνωμονούνγια την πολύτιμη προσφοράτου.Θα θυμόμαστε όλοι όσοι τον ζήσαμεαπό κοντά τη ζεστή και ευχάριστη συντροφιά του, τοήθος και το πηγαίο χιούμορ του.Όντως σε μας τους εν ζωή άφησε μια κληρονομιά.Να γίνουμε καλύτεροι γείτονες και να κρατούμε τηνελπίδα άσβεστη για επιτυχία και ανθρωπισμό.Φωτεινή Σαξώνη-Παπαγεωργίου
64 Ελληνική Αλλεργιολογία & Κλινική Ανοσολογία 2010Τον Απρίλιο 2011 η Ελληνική Αλλεργιολογία έχασε ένα ακόμη μέλος της: τον Αναπληρωτή Καθηγητή Αλλεργιολογίαςτης Ιατρικής Σχολής Αθηνών και Διευθυντή της Αλλεργιολογικής Μονάδας του Νοσοκομείου «Αττικόν», κ. ΔημήτριοΚαλογερομήτρο. Ακολουθεί τμήμα της επικήδειου ομιλίας εκφωνηθείσα στο Κοιμητήριο της Νέας Ερυθραίας, στις8-4-2011, από την Πρόεδρο της ΕΕΑΚΑ.«Aγαπητέ Δημήτρη,Αγαπητέ συνάδελφε και μαθητήΓνωριζόμαστε από παλιά, από τότεπου ήσουν ασκούμενος ιατρός στηνΠαθολογία.Και κατά καιρούς με αιφνιδίαζες Δημήτρη,όπως όταν προσήλθες και παρακολούθησεςτην 1η ημερίδα ΦαρμακευτικήςΑλλεργίας, που οργάνωσε ηΕταιρεία μας, πολύ πριν ξεκινήσεις τηνάσκησή σου στο Αλλεργιολογικό Τμήματου «Λαϊκού». Και σημειώνω ότι μέχρι τότε και για πολύκαιρό μετά κανένας υποψήφιος ειδικευόμενος δεν είχεεκδηλώσει ανάλογο ενδιαφέρον.Με αιφνιδίασες και ως ειδικευόμενος, όπως τότεπου μας επέδειξες και τις τεχνικές σου ικανότητεςαποκαθιστώντας με ένα κομμάτι από σωλήναLevine τη βλάβη σ’ ένα ψυγείο, που η υποφαινομένηείχε περισυλλέξει από τα πεταγμένα, ως άχρηστα,αντικείμενα στο προαύλιο του «Λαϊκού». Και σε πείσμαόσων γέλασαν μαζί σου και μαζί μου, Δημήτρη,αυτό το άχρηστο ψυγείο λειτούργησε άψογα, χωρίςάλλη επισκευή, για πολλά χρόνια, παραπάνω από10ετία.Με αιφνιδίασες ευχάριστα, επίσης, όταν κατάφερεςνα μεταπηδήσεις στην Ακαδημαϊκή ιατρική, ωςειδικευόμενος ακόμη στην Αλλεργιολογία και έκτοτεσυνέχισες να προχωρείς με ταχείς ρυθμούς –άοκνοςκαι δραστήριος– οργανώνοντας την Αλλεργιολογικήμονάδα στο Αττικό Νοσοκομείο, που φιλοδοξούσεςνα αποτελέσει πρότυπο εκπαιδευτικό κέντρο στηνΑλλεργιολογία και Κλινική Ανοσολογία.Αγαπητέ ΔημήτρηΌμως ο προχθεσινός αιφνιδιασμόςμε την πρόωρη και άκαιρη αποχώρησήσου από την εφήμερη τούτη ζωήήταν οδυνηρός για όλους μας, γιαολόκληρη την Αλλεργιολογική οικογένεια,που, πίστεψέ με Δημήτρη,κατέκλυσε στην κυριολεξία τα τηλέφωνάμας ελπίζοντας, ίσως, στη διάψευσητου τραγικού, του θλιβερούσυμβάντος.Σήμερα, για τελευταία φορά, είμαστε όλοι εδώ ηΜαριάνα, η Αναστασία, η Ελευθερία, ο Κωνσταντίνος,ο Δημήτρης, ο Χρήστος και τόσοι άλλοι, που ο χρόνοςδεν επιτρέπει να κατονομάσω. Και είμαστε όλοιεδώ για σένα, αλλά και για την οικογένειά σου, στηνοποία η αποχώρησή σου δημιουργεί δυσαναπλήρωτοκενό, που λόγια ανθρώπου είναι αδύνατον να ορίσουνκαι να προσδιορίσουν.Τα θερμά και ειλικρινή συλλυπητήρια της Αλλεργιολογικήςοικογένειας προς όλα τα μέλη της φυσικήςσου οικογένειας, ιδιαίτερα προς τα τρυφερά σου βλαστάρια,την αγαπημένη σου Αμαλία –που της ευχόμαστεδύναμη στο διττό πλέον γονικό της ρόλο– καιτελευταία, αλλά όχι εσχάτη, συλλυπούμεθα την τραγικήμανούλα σου, που η μοίρα τής φύλαξε αυτή τησκληρή, την άτοπη κι άδικη μεταχείριση.Εκ μέρους όλων των Ελλήνων, αλλά και ΕλληνοκυπρίωνΑλλεργιολόγων, Καλό ταξίδι αγαπητέ μαςκαι αείμνηστε Δημήτρη.Καλλιόπη Κόντου-Φίλη