Dergimiz için tıklayınız...

ANNELER GÜNÜ
Bütün dünyadan her yıl mayıs ayında ikinci Pazar günü anneler günü olarak kutlanır. O gün nineleriyle
uyuduğumuz sevgisi ile büyüdüğümüz annelerin günüdür. Anne sevgilerin en güzeli ve en yücesidir
anne demek iyilik , doğruluk , düzelik ,şefkat ve sevgi demektir anne, yavruları için her sıkıntıya
katlanan .çekilmez acılara dayanan yavruları için her türlü fedakarlığı yapabilen yüce bir varlıktır.
Bu kutsal varlıklarımızın günü olan bu gün ilk kez Amerika’da 1907 yılında kutlanmaya başlanmıştır.Daha
sonraları da dünyanın hemen her yerinde Mayıs ayının ikinci Pazar günü annelerimize sevginin
ve saygının açıkça sunulduğu onların bir kez daha kucaklarına atıldığımız bir gün olarak değerlendirilmeye
başlanmıştır.
Amerikalı Jarvis isimli bir kız ,1906 yılında her şeyden daha çok sevdiği ve saydığı annesini kaybetmiş. Yüreğine büyük bir
acı çöken kız ,annesi için günlerce ağlamış, annesiz yaşamak genç kızı perişan etmiş günlerce yememiş,içmemiş hatta kendisini
öldürmek istemiş… Fakat sonunda bu kadar çok sevdiği annesi için bir şeyler yapması gerektiğini anlayarak annesinin öldüğünün
yıl dönümünde arkadaşlarına şunları söylemiş; Bu kadar çektiğim acıdan sonra şunu anladım ki dünyada bir annenin yerini
dolduracak hiçbir şey yoktur.Bunun için yılın bir günü annemize ayıralım o gün annelerimizin değerini anlatan övgü dolu sözler
söyleyelim. Oların bizim için yaptıklarının karşılığı olarak onlara azda olsa minnet ve şükran duygularımızı anlatalım .
O günden sonra Jarvis ve arkadaşları Anneler Gününü yaymak tanıtmak için sıkı bir çalışma yaptılar.İlk kez 1908 yılında mayıs
ayının ikinci pazar günü Amerika’nın bir çok eyaletlerinde anneler günü olarak kutlanıldı. Amerika da anneler gününü ilk
kabul eden ülke İngilleredir .1930 yılında ise AVRUPADA’Kİ diğer ülkeler bugünü kutlamaya başlamıştır yurdumuzda yani
TÜRKİYE’DE ise resmi olarak ilk defa 1956 yılında ANNELER GÜNÜ kutlandı . Bundan sonra da her yıl kutlanmaya devam
edildi . Annelerimiz bütün dertlerimizin devası kanayan yaralarımızın merhemidir . Anne bütün iyiliklerin, güzelliklerini , doğrularını
odalı noktasıdır .Çocuklarını özenle geleceğe hazırlayan bir sanatçıdır . Dünyaya gelmemizde tutan da yaşamamıza büyümemizi
ve her şeyimizi borçluyuz annemize . Bizi özenle büyüten , yetiştiren , hasta olduğumuzda baş ucumuz da sabaha kadar
bekleyen sevgi dolu yüreği bizler için çarpan kutsal bir varlıktır o yavrusunu tertemiz sevgi ile sarar , hiçbir karşılık beklemeden
, yedirir, içirir , tertemiz giydirir toplum içine sokar büyüsek bile üzüntülerimize onların üzüntüleri sevinçlerimiz şefkat
ve fedakarlığa karşı içimize gelen sıcak ifade olarak anneler gününü kutlamaktayız bu mutlu gündede güzel sözler ve maddi değerleri
küçük manevi değerleri büyük bir armağanla , onlara duyduğumuz sevgiyi saygıyı anlatılır onlara annelik hazını tattırırım.
parçasına benzer.
ÇALIŞIP ÇABALAMAK
İnsan hayatını bir amaç için yaşar. Güzel bir meslek sahibi olmak,güzel ve rahat bir evde yaşamak
gibi ama tabi bunlar sadece isteyerek olmaz, o iş için çalışıp bir emek vermekte gerekir.Yoğunlaştığın
şeyin dışına çıkarsan yani meyve derdinde olmazsan sonucun sadece bir odun
Bu konuyu biraz daha açalım,İnsan sizce neden çalışmayınca başaramıyor dersiniz?
Evet bu sorunun cevabı şöyle açıklanır.İnsan emek vermeden asla ama asla bir şeyi başaramaz.İnsan bir hedef belirleyip
o hedefe doğru sırayla merdiveni çıkarsa sonucunda istediği şeye ulaşır, eğer merdivenleri ikişer, üçer çıkmaya
başlarsa ya aşağı düşer yada sakatlanır istediğine ulaşamaz.Necip Fazıl Kısakürek’in dediği gibi meyve derdinde olmayan
ağaç odundur sözünü işleyen demir ışıldara benzetebiliriz.Şimdi birazda başka örnekler verelim.
Mesela bir kuş yavruları için solucan arıyor ki karınlarını doyursun yavruları ölmesin yani eğer oturup yavrularının
uçup yemek aramasını beklerse yavruları ölür doğanın dengesi bozulur ve o kuşun soyu yavaş yavaş tükenir ve artık
hiçbir yararı olmaz.İşte insanda böyledir.
Bu konuyu başka bir açıdan daha bakalım.Mesela çok hırslı olan bir insan bir şeyi yapmak için işe koyulur,ama bir
türlü başaramaz.O kişilerin daha çok deneme yaparak başarana kadar çalışmaları,ter dökmeleri ve asla pes etmemesi
lazım, etmezse başarabilir.Fakat eğer pes ederse ben bunu yapamıyorum zorlamanın ne manası var deyip ağlarsa
zaten o kişi hevesini kaybedip işi bırakır ve o işi başaramaz. Onun için yılmadan pes etmeden o işi başarmaya çalışmak
gerekir.
Bazı insanlar vardır boş işlerle uğraşır,topluma hiç yararları yoktur.Bu kişiler asla bir işin elinden tutup onu başarmaya
çalışmazlar.İşte bu kişiler meyve derdinde olmayan bir ağaca benzer,kesilip yakılmaktan başka bir işe yaramazlar.
Sonuç olarak bu sözden şunu çıkarırız,insan yapmayın planladığı işleri yaparak çalışarak iyi bir yere ulaşır ve başarmış
olur.