ELMA DENİZ KARAKURT

S a y f a | 54
– Eğer kız kardeşimizin böyle bir yıl daha beklemesini kimse umursamıyorsa gitsin de bir
de onun boyunu görelim, dedi. Bir iki kez soluk alıp verdikten sonra da ekledi daha hafif bir
sesle; “Boyunun ölçüsünü alsın bakalım.”
***
Batur saraydaki gölün kıyısına gitmiş ince yassı taşları suya fırlatarak kaydırıyordu, taşlar
üç beş kez sektikten sonra suya gömülüp kayboluyorlardı. Gölün durgun suları hafif bir rüzgârla
inceden dalgalanıyordu. Az ilerisinde, kıyıda ters çevrilmiş bir kayık bulunuyor, kıyıya yakın
kesimlerdeki çamurun içini karıştıran küçük kuşlar görünüyordu. Gece ay ışığı vurunca çok güzel
bir görüntüsü olurdu burasının. Bazı geceler gölden bir peri kızının süzülerek çıktığını gördüğünü
iddia eden yaşlı bir seyis vardı ahırda eskiden. Bir iki yıl önce ölen yaşlı adamın ciddi ciddi
anlattığı şeylere bazen Batur’un gülesi gelirdi.
Arkasında bir ayak sesi duyarak döndü, gelen başvezirdi. Selamlaştıktan sonra bir süre
suskun beklediler. İhtiyar vezir;
– O gün beni şaşırttın, dedi. Biraz durakladıktan sonra; “Hem de çok,” diye ekledi.
– Siz de beni şaşırttınız.
– Niye?
– Bana destek vererek.
– Madem onlar denediyse senin de buna hakkın olduğuna inanıyorum. Ya da onlara da
baştan güvenilmeyecekti ki, bence doğru olan buydu. Ama olan oldu bir kere. Hem bazen
ummadığın taş baş yarar, dedi Batur’u kastederek.
Batur kendisine atılan taşı anlayarak tekrar güldü;
– Birşey daha var?
– Söyle, çekinme.
– Ben oraya yalnız gitmeyi düşünüyorum.
– Neden peki?
– Bilmiyorum, dedikten sonra yerden bir taş daha alıp fırlattı Batur.
D e n i z K a r a k u r t
ELMA