ELMA DENİZ KARAKURT

S a y f a | 173
önünde, bu son fırsatı değerlendirebilmek için. Bu kez aklı başına sonradan gelmeyecekti,
düşünecek çözüm üretecekti.
Ayağa kalktı yürümeye başladı. Farkında olmadan, sanki kırk yıldır aynı eve, kendi evine
gidip gelen bir insanın alışkanlığıyla, bir gün önce yanında konuk olduğu yaşlı kadının evine
doğru yürüyordu. Oraya gittiğinin ayrımında bile değildi, ayakları oraya doğru götürüyordu
kendisini bilmeden. O sadece düşünmeye çalışıyordu ama kafasının içi boşalmış gibiydi, bir çöl
gibi ıssızdı şu an. Yanına yaklaşıp, kendisine doğru elini uzatarak sadaka isteyen dilenciyi
farketmedi bile.
Eve vardığında kadın delikanlıyı karşısında görünce şaşırdı;
– Hayırdır oğul, birşey mi oldu?
Tanay Ana’nın sesini duyan Batur Han irkildi. Ne zaman, nasıl gelmişti buraya, kendisi de
şaşırdı.
– Uykum var ana. Uyumak istiyorum, diye yanıtladı.
– Geç içerde uyu, dedi kadıncağız şaşkın şaşkın.
Batur Han içeriye girdi. Üzerine bir çarşaf aldı, kafasını koyar koymaz da uyudu.
Karmakarışık rüyalar gördü. Uyandıktan sonra kalktı bahçeye çıktı, kuyudan su çekip elini
yüzünü yıkadı. Tanay Ana yine birşeylerle uğraşıyordu. Kadın, yalazlanarak yanan bir ateşe odun
attıktan sonra elindeki bıçakları alevlere tutarak temizledi, atasından dedesinden öğrendiği
göreneklere uyarak. Batur, kadının yanına varıp yaptığı şeyi bir müddet izledi. İhtiyar, üçayaklı
sacı da alevlerle temizledikten sonra ateşin üzerine oturtarak ekmek pişirmeye koyulunca kendi
de ateşi beslemek için odun kırmaya başladı. Böylece çalışmaya başladı. Tüm beyni, zihinsel
faaliyetleri durmuş gibiydi, hiçbirşey düşünemiyordu.
Ertesi gün de çalışmaya devam etti. Yaşlı kadın sadece evin önündeki küçük bir kısmı
ekebilmiş, o yüzden arka taraflar bütünüyle boş kalmış, ot bürümüştü her yanı. Batur Han bütün
bahçeyi elden geçirdi; toprağı belledi, tırmıkladı, yabâni otları temizledi. Aynı şekilde ev de
yıllardır bakım yüzü görmemişti. Duvarları badana etti, elediği toprağa komşu evlerden aldığı
samanı da katarak çamur kardı. Kadıncağızın çaput parçaları teperek tıkamaya çalıştığı kapıların,
pencerelerin aralarındaki boşlukları, gedikleri kapattı. Çalışmak büyük bir mutluluk veriyordu ve
kafasını boşaltıp doğru düşünme fırsatı tanıyordu. Tanay Ana ise evin ve bahçenin topu topu
birkaç gün içinde böylesine değiştiğine inanamıyordu.
Batur tüm beynini akşama kadar boşaltıyor, gece yatağa girdiği zaman ise düşünüyordu
ne yapabileceğini. Saatlerce düşünüyordu hem de. Ama kesin, sağlam bir çözüm üretemiyordu.
Elini kolunu sallayarak saraya girip, olan biten herşeyi anlatabilirdi. İnanırlardı, inanmazlardı
D e n i z K a r a k u r t
ELMA