ELMA DENİZ KARAKURT

S a y f a | 174
orasını bilmiyordu. Gerekirse çeker kılıcını dövüşerek ölürdü, yaşam o kadar da değerli birşey
değildi şu an gözünde. Ama daha etkili, daha kökten bir çözüm arıyordu kafasında. Madem
mücâdele edecekti, hiç olmazsa kazanma ihtimalini biraz artırmalıydı. Mantıklı hareket
etmeliydi. Çünkü yenilenin kendisi değil, karşısındakilerin olması gerektiğine inanıyordu. Bu
durumlara düşmesine sebebiyet verenler, bedelini ödemeliydiler. Üstelik kimdi onlar? Öz
kardeşleri… Hem de ne için? Kendi sevdiği kadını elinden alabilmek için. Düşündükçe öfkeden
deliye dönüyordu.
O gün öğleden sonra köyün dışına çıktılar, yaşlı kadının kışlık kurutulacak meyvelerini
dermek 310 için. Tepelerin yamaçlarında, bayırlarda alıç, kuşburnu, hatungöbeği topladılar.
Akşama doğru da rastladıkları karamuk ve böğürtlen çalılarından hem yiyip hem çantalarına
biriktirerek evin yolunu tuttular. Akşamüzeri, yaşlı kadın topladıkları kuşburnuları kaynatarak
demledi. Kıpkırmızı çıkan çayın kokusu tüm odayı dolduruyor ve insana huzur veriyordu.
Kuşburnuyu içerlerken Tanay Ana hemen yanındaki duvarın dibinde duran, üzerine kabartma
şeklinde bir kurtbaşı ongunu 311 işlenmiş olan büyük bir toprak saksının içindeki çiçeğin toprağını
elledi;
– Pekişmiş, dedikten sonra ayağa kalkıp dışarıya çıktı.
Elinde getirdiği bir tahta çubukla, saksının yanına tekrar oturduktan sonra toprağını
kabartmaya başladı. Usul usul ama sabırla kalın gövdesi ve geniş yaprakları olan, uzun bitkinin
köklerine zarar vermeden işini tamamladı. Batur’sa çayını içerken onu izliyordu. Kadın emek
harcıyordu, kendisinden birşeyler katıyordu. Onu izlerken bile içinde bir mutluluk çığ gibi
büyüyordu. Bu acımasız dünyada hiçbirşey kolay değildi, en azından kendisi gibi insanlar için.
Açgözlü değilseniz işiniz rast gitmezdi, bu dünya onların dünyasıydı çünkü. Yine d,e işte şu
karşısındaki kadının çabası gibi ufak tefek şeyler kendisine mutluluk veriyordu. Çünkü o anlamı
arıyordu. Anlam… Kendisini yapayalnız hissettiği bu dünyada onun peşindeydi.
– Güzel çiçekmiş ana, dedi; “Gerçekten iyi bakmışsın.”
Çiçeğin kalın enli ve uzun yeşil yapraklarının üzerinde, sarıya çalan daha açık yeşil
tonlarda şeritleri vardı. Gövdesini oluşturan iki dal insan bileği kalınlığındaydılar. Daha
yukarılarda bunlar dallanıp budaklanırken bitkinin boyu da omuz yüksekliğine ulaşıyordu.
– Güzel ya oğul dedi; “Bu ot benden daha yaşlı biliyor musun?” diye ekledi.
Batur şaşırarak; “Gerçekten var mı o kadar?” diye sordu.
– Var ya, dedi Tanay; “Bunun başından geçen bir iş de var.”
310 Dermek: Toplamak, biriktirmek.
311 Ongun: Arma. Sembolize edilmiş motif.
D e n i z K a r a k u r t
ELMA