ELMA DENİZ KARAKURT

S a y f a | 179
etrafına göre daha yeşil durur. Daha da ötede dağın dibinde bir örenlik vardır. Derler ki, orası
toprağın altına batmış bir ilin görünen kısmıymış. Aşağıda gömülü çok büyük bir şehir varmış.
İşte bu höyük de o şehrin Han’ının mezarıymış; içinde atıyla, zırhıyla ve bir sürü altınla birlikte
gömülüymüş. Oğuz Han’dan bu yana gelmiş geçmiş en büyük kağanmış orada yatan. Sonra bir
gün üç beş kişi, bir delik açıp girmişler içeriye. Niyetleri bozuk, içeride altın gümüş varsa onları
alacaklarmış. Almışlar da… Ama sonları kötü olmuş; hepsi de bir ayla bir yıl içinde maraza
tutulmuş ölmüşler. Altınların hayrını görememişler yani. Kim ki, kendisinin olmayan birşeyi
almaya kalkar, sonu kötü olur. Bunu bilir, bunu söylerim,” dedi.
Ne olup bittiğini tam olarak çözemese de birşeyler anlamış gibi görünüyordu Alkon. Ne
de olsa yapılacak düğünü duymayan kalmamıştı. Biraz sustuktan sonra;
– İsteklerini yerine getirmek aslında çok zor çünkü zaman çok az ama yine de tüm
gücümle uğraşacağım. Aslında kabaca bitmiş iyi bir zırh da var, onun da üzerinde çalışırsam…
Tamam,” dedi umutla. Sonra devam etti; “Bu işi olmuş bil ama hemen buradan git. Beni
oyalama ve dikkatimi dağıtma, bende ocağı içerden kilitleyip odu 322 körükleyeyim. Ama nerede
kaldığını bir güzel tarif et bana. Gerisini sonra konuşuruz,”dedi ve; “Sabah uyandığında isteklerin
yerine gelmiş olacak,” diye ekledi zenci.
Batur’da içinden; “Madem bu işler böyle yürüyor, bizde oyunu anladıkları dilden
oynayalım,” dedi kendi kendine.
Yolda Alkon’u düşündü. Uzak diyarlardan küçük yaşlarda kaçırılıp köle olarak getirilmiş,
pazarlarda satılmıştı. Demirci çırağı olarak yetişmiş, sarayın ustasının yanında çalışmıştı yıllarca.
Batur’la tanıştığında şehzadeden yaşça çok büyüktü. Bir köleydi fakat bu hakan çocuğu
kendisine ne öyle davranıyor, ne de o gözle bakıyordu. Aralarında bir dostluk oluşuyor ve Batur
hayatında belki de ilk kez şehzade olmanın avantajlarını bu adam için kullanıyordu, en sonunda
da azat edilmesini sağlayacaktı zaten. Alkon, eline verilen bir buyrultu 323 ile ülkede istediği yere
yerleşme hakkını elde ediyordu aynı zamanda. O da bu küçük köyü bulup gelerek yerleşti,
demirci yoktu burada çünkü. İlk başlarda kendisine biraz uzak duran köy halkı, ustalığından ve
işinden memnun kaldıkça aralarında bir samimiyet oluştu. Hatta bir iki yıl sonra da dul bir
kadınla evlendi, şu anda iki tane esmer tenli çocuğu bile vardı.
Batur eve geldiğinde Tanay Ana kendisini bekliyordu kapının ağzında. Kadın artık bu
adamda sıradışı birşeyler olduğunu anlıyor ama çözemiyordu. Yemeklerini yedikten sonra
yerlerine gidip yattılar. Yarın belki de hayatının dönüm noktası olacaktı. O yüzden de
heyecanlanıyor, yatakta dönüp duruyordu. Ama yine de uyuması gerekiyordu. Ne zaman
kendisini uyumak için böyle zorlasa ters etki yapardı hep. Neyse ki o saplantılı mücâdele bu kez
fazla uzamadan bilinci kapanıp gerçeklikle ilişkisini kesti.
322 Od: Ateş.
323 Buyrultu: Ferman.
D e n i z K a r a k u r t
ELMA