10873,mehemmedfuzulipdf

Nola qan tökmekde mahir olsa çeşmin merdümü,
Nütfe-i qâbildürür, qemzen kimi ustâdı var.
Qıl tefâxür kim, senin hem var menim tek âşiqin,
Leylinin Mecnûnu, Şirinin eğer Ferhâdı var.
Ehl-i temkînem, meni benzetme, ey gül, bülbüle,
Derde yox sebri onun, her lehze min feryadı var.
Öyle bedhâlem ki, ehvâlım görende şâd olur,
Her kimin kim, dövr cövründen dil-i nâşâdı var.
Gezme ey könlüm quşu, gafil fezâ-yi eşqde,
Kim, bu sehrânm güzergâhında çox seyyâdı var.
Ey Fuzûlî, eşq men'in qılma nâsehden qebûl,
Eql tedbîridir ol, sanma ki, bir bünyâdı var.
Gözbebeğim kan dökme işinde usta olsa ne olur;
şaşılır mı? Kabil'in tohumundandır. Yanbakışm,
gamzen gibi bir de ustası var.
Eğer Leyla'nın Mecnun'u, Şirin'in Ferhad'ı varsa
sen de benim gibi bir âşığın olduğu için öğün.
Ben temkinli, ölçülü bir insanım. Ey gül yüzlü sevgili,
beni bülbüle benzetme. Onun dert çekmeye
sabrı yok; her an sürekli bin kez feryat ediyor; haykırıyor.
Öyle kötü haldeyim ki her kim dünya çevrinden,
(üzüntüsünden) gönlü tasalı ise benim halimi görünce
kendi durumuna şükredip sevinir, mutlu
olur.
Ey gönül kuşum, aşk göğünde başı boş, dalgın dolaşma.
Bu sahranın geçidinde, pusu kurmuş; çok
avcı vardır.
Ey Fuzûlî, nâsihin, vaizin aşkı yasaklayan öğütlerini
dinleme. Onlar akıl tedbirleridir; bir temele
dayandıklarını sanma.
XXVII
Meni candan usandırdı, cefâdan yar usanmaz mı?
Felekler yandı ahimden, muradım şem'i yanmaz
Qamu bîmârine canan, devâ-yi derd eder ehsân,
Neçün qılmaz mene derman, meni bîmâr sanmaz mı?
Qemim pünhân tutardım men, dediler yâre qıl rövşen,
Desem ol bîvefâ, bilmen inanar mı, inanmaz mı?
Şeb-i hicran yanar canım, töker qan çeşm-i giryânım,
Oyadar xelqi efgânım, qara bextım oyanmaz mı?
Gül-i ruxsârine qarşu gözümden qanlı axar su,
Hebîbim f esl-i güldür bu, axar sular bulanmaz mı?
Değildim men sene mail, sen etdin eqlimi zail,
Mene te'n eyleyen qâfil seni görcek utanmaz mı?
Sevgili beni candan usandırdı. Kendisi bana cefa
etmekten usanmayacak mı? Ahımdan gökyüzü
(gök kubbesi) yandı, dileğimin, (muradımın)
mumu hâlâ yanmayacak mı?
Sevgili bütün âşıklarının, sevdalılarının derdine bir
çare bağışlar da benim derdime neden bir çare bulmaz?
Yoksa beni hasta sanmaz mı?
Ben gamımı gizli tutmaktaydım. Sevgiliye açıkla
dediler. Bilmem acaba açıklasam, o vefasız sevg'ili
inanır mı, inanmaz mı?
Ayrılık gecesi benim canım yanar. Ağlayan gözlerim
kanlı gözyaşları döker. Ağlayıp inlemem
bütün halkı uyandırır da uykuda olan kara bahtım
hâlâ uyanmaz mı?
Yanağının gülüne karşı (Gül gibi olan yanağına
karşı) kanlı gözyaşlarını akar. Sevgilim bu gül
mevsimidir (ilkbahardır). Bu mevsimde akar sular
bulanmaz mı?
Ben sana düşkün değildim. Benim aklımı başımdan
sen aldın. Beni ayıplayan kişi, acaba seni
görünce bundan utanmayacak mı?