22.12.2014 Görüntülemeler

YURTTAN SESLER “BEN DE VARIM” DE VARIM” - Sabancı Vakfı

YURTTAN SESLER “BEN DE VARIM” DE VARIM” - Sabancı Vakfı

YURTTAN SESLER “BEN DE VARIM” DE VARIM” - Sabancı Vakfı

SHOW MORE
SHOW LESS

PDF'lerinizi Online dergiye dönüştürün ve gelirlerinizi artırın!

SEO uyumlu Online dergiler, güçlü geri bağlantılar ve multimedya içerikleri ile görünürlüğünüzü ve gelirlerinizi artırın.

GENÇ HAYAT VAKFI<br />

Cumhuriyet mah. Arabayılu cd.<br />

Görkem çıkmazı 2/1<br />

Tarabyaüstü/İstanbul - Türkiye<br />

T. 0212 277 46 51 - 212 277 53 23<br />

F. 0212 323 42 89<br />

www.genchayat.org<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong><br />

“BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> PROJE KİTABI: “BEN <strong>DE</strong> VARIM”


<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong><br />

“BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Yurttan Sesler projesi, Sabancı Vakfı Toplumsal Gelişme Hibe Programı kapsamında desteklenmiş<br />

ve Genç Hayat Vakfı tarafından Hüsnü Özyeğin Vakfı ortaklığında Konya Ereğli Sağlık Meslek Lisesi<br />

Ayşen Özyeğin Ortaöğrenim Kız Öğrenci Yurdu ve Nevşehir Hacıbektaş Kız Teknik ve Meslek Lisesi<br />

Ortaöğretim Kız Öğrenci Yurdu’nda, 15 Nisan 2011- 15 Nisan 2012 tarihleri arasında toplumsal<br />

cinsiyet eşitliği üzerine yapılandırılmış ve uygulanmıştır.<br />

“Bu doküman Sabancı Vakfı Hibe Programı’nın mali katkısı ile hazırlanmıştır. Bu belgenin içeriğinden sadece Genç<br />

Hayat Vakfı sorumludur ve bu içerik herhangi bir şekilde Sabancı Vakfı’nın görüş veya tutumunu yansıtmaz”


<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong><br />

“BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Genç Hayat Yayınları<br />

Isbn: 978-605-88162-3-7<br />

1. Baskı İstanbul, Haziran 2012<br />

@ Genç Hayat Yayınları<br />

Cumhuriyet Mah. Arabayolu Cad.<br />

Görkem Çıkmazı 2/1<br />

Tarabyaüstü/İstanbul<br />

T: 0212 277 46 51 - 0 212 277 53 23<br />

F: 0 212 323 42 89<br />

Web: www.genchayat.org<br />

Proje Ekibi<br />

Proje Koordinatörü<br />

Aslı Şüküroğlu<br />

Yerel Saha Koordinatörleri<br />

Ereğli Saha Koordinatörü<br />

Yasemin Bolat<br />

Hacıbektaş Saha Koordinatörü<br />

Derya Şahin<br />

Dilek Amil Yurtseven<br />

Eğitim Çalışmaları<br />

Eğitim Koordinatörü<br />

Emel Seven Bozçam<br />

Eğitmenler<br />

Uzman Psikolog Aylin Gündoğdu<br />

Psikolog Tuğba Öztürk<br />

Uzman Psikolog Dilek Coşkun Tataroğlu<br />

Rehber ve Psikolojik Danışman<br />

Suna Göksel<br />

Yapım<br />

Ceviz İletişim<br />

Koordinasyon<br />

İnanç Mısırlıoğlu, Engin Doğan<br />

Kitap Tasarımı<br />

Tülay Demircan<br />

Eğitim İçerikleri<br />

Merve Seda Çevik<br />

Laden Yurttagüler<br />

İzleme Değerlendirme Çalışmaları<br />

Sosyolog Ayşegül Taşıtman<br />

Uzman Sosyolog Seda Salihoğlu<br />

Tasarım Uygulamaları<br />

Logo/ Poster/ Web sitesi Tasarımı&İçerik<br />

Javier González Guajardo<br />

Sosyal Medya<br />

Sezen Engiz<br />

Veri Girişi<br />

Ezgi Ildırım<br />

Editör<br />

Sezen Engiz<br />

Sayfa Uygulama<br />

Gülderen Rençber Erbaş, Serhan Baykara<br />

Baskı<br />

İmak Ofset Basım Yayın San. ve Tic. Ltd. Şti.<br />

Atatürk Cad. Göl Sok. No : 1 Yenibosna<br />

Bahçelievler/İSTANBUL-TÜRKİYE<br />

Tel: 0212 656 49 97


İÇİN<strong>DE</strong>KİLER<br />

SUNUŞ 5<br />

SÖZ ‘<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong>’<strong>DE</strong> 15<br />

- Eğitim Çalışmaları 18<br />

- Proje Eğitimleri 22<br />

<strong>YURTTAN</strong> GELEN <strong>SESLER</strong> DAHA GÜÇLÜ 33<br />

- Geri Dönüşüm Geri Dönecek 34<br />

- Hayvanları Koruyalım 36<br />

- Van Erciş için Kitap Toplayalım 38<br />

- Bir Maddeye Değil Hayata Bağlan 40<br />

- Huzur Evi Huzurla Dolsun 42<br />

- Hacıbektaş’ı Gezelim Görelim 44<br />

- Onlar Kimsesiz Değil, Onların Kimsesi Biziz 46<br />

- Madde Bağımlılığına Son 48<br />

- Umut Evi 50<br />

- Kimsesiz Çocukların Sesi 52<br />

- AIDS Değil HIV Pozitif 54<br />

- Karış Karış Türkiye 56<br />

İZLEME - <strong>DE</strong>ĞERLENDİRME 61<br />

- Öğrencilerle Odak Grup Çalışması 61<br />

- Belletmen Öğretmenlerle Odak Grup Çalışması 79<br />

SONUÇ 84


4<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”


5<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

SUNUŞ<br />

BEYZA ZAPSU<br />

Genç Hayat Vakfı<br />

Yönetim Kurulu Başkanı<br />

Genç Hayat Vakfı, Türkiye’deki 11-18 yaş grubu gençlerin<br />

hayata hazırlanmaları sürecinde onlara destek<br />

olmak için 2008 yılında kuruldu. Hak temelli bir yaklaşım<br />

çerçevesinde çalıştığımız başlıca konular demokrasi, iletişim,<br />

katılım, sosyal sorumluluk, şiddet, toplumsal cinsiyettir.<br />

Türkiye’de gençlik sorunu olarak görünen eğitimi terk, şiddet,<br />

erken evlenme, istihdama katılamama gibi pek çok sorunun<br />

toplumsal cinsiyet eşitsizliğinden doğrudan etkilendiğini gördük.<br />

Çalışmalarımız sırasında, toplumsal cinsiyet eşitsizliği ve istihdam<br />

sorununa gençlerin umutlu ve çözüme yönelik bir bakış açısıyla<br />

yaklaştıklarını görüyoruz. Onların bu yaklaşımlarını güçlendirmek<br />

için bireysel ve toplumsal gelişimlerini destekleyici çalışmalar yaparak gençlerin<br />

sorunların çözümünde özne olma isteklerini önemsiyoruz.<br />

Hızla değişen ve gelişen dünyamızda kadınların hala toplumsal cinsiyet eşitsizliğiyle<br />

karşı karşıya kaldıkları bilinen bir gerçek. Ülkemizde de bu durum bir sorun olarak<br />

yaşanıyor. Toplumsal cinsiyet eşitsizliğinin dünyadaki durumunu gösteren en güncel<br />

raporlardan biri olan ‘The World Economic Forum’s Corporate Gender Gap Report 2010’,<br />

toplumsal cinsiyet eşitsizliği kapsamında iş yaşamındaki denge politikaları, izleme ve<br />

değerlendirme süreçleri, iş yaşamında kadının önündeki engeller gibi konuları kapsıyor.<br />

Raporda Amerika’nın %52, İspanya’nın %48, Kanada’nın %46 ve Finlandiya’nın %44<br />

oranla kadın istihdamı konusunda gelişmiş ülkeler arasında yer aldıkları görülüyor.<br />

Hindistan’ın %23, Japonya’nın %24, Türkiye’nin %26 ve Avusturya’nın ise %29 oranla<br />

kadın istihdamı konusunda geri kalmış ülkeler arasında yer aldığına işaret ediliyor.<br />

Raporda, toplumsal ve kültürel normlar, erkek egemenliğine dayalı işbirliğinin çalışma<br />

dünyasında yaygın olması, kadınlar için uygun rol modellerin iş dünyasında yeterince<br />

yer almaması ve toplumsal cinsiyet eşitliği temelinde geliştirilmemiş hukuki ve yasal<br />

düzenlemeler kadının iş yaşamında ilerlemesine en büyük engel olarak gösteriliyor.<br />

İstihdam sürecini olumsuz olarak etkileyen unsurlardan biri eğitime devam edememe<br />

durumudur. Toplumsal cinsiyet eşitsizliği ise özellikle eğitim alanında varlığını<br />

hissettiriyor. Ülkemizde ilköğretimden mezun olan kız çocuklarının ancak %66’sı<br />

ortaöğretime devam edebiliyor. Kırsal bölgelerde yaşayan kızların ise yaşadıkları<br />

yerlerde eğitime ulaşımı daha sınırlı. Bu aşamada, ortaöğretim kız öğrenci yurtları,


6<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

kızların eğitime devam etmeleri için onlara olanak sağlıyor. Ancak, ortaöğrenimleri<br />

boyunca ailelerinden uzakta, yatılı okuyan genç kızların geleceklerine dair karar<br />

almaktan çekindikleri görülüyor. Birçoğunun ailesinin eğitim ve gelir seviyesinin düşük<br />

olması, aynı zamanda etraflarında eğitim ve iş yaşamına katılan kadınların sayısının<br />

azlığı, onları toplumsal ve ekonomik katılımda dezavantajlı duruma düşürüyor. Kimi<br />

zamansa, yaşadıkları toplumsal baskının yarattığı sorunlarla baş etmekte güçlük<br />

çekiyorlar. Bu durum ise genç kızların özgüvenlerini ve topluma katılım isteklerini<br />

düşürüyor. Diğer yandan yatılı yurtlarda kalarak mesleki eğitim gören bu kızların çoğu<br />

mezun olduktan sonra evlerine geri dönüyorlar. Genç kızlara eğer evlerine dönmek<br />

durumunda olmasalardı ne yapacakları sorulduğunda; birçoğu Ankara, İstanbul,<br />

İzmir gibi büyük şehirlerde iş bularak çalışmak istediklerini belirtiyorlar. Bu cevaplar,<br />

Anadolu’da kadının istihdam edilme alanının daha sınırlı olduğunun gençler tarafından<br />

da fark edildiğinin bir göstergesidir.<br />

Genç Hayat Vakfı olarak toplumsal cinsiyet eşitsizliğini ve kadınların toplumsal ve<br />

ekonomik katılım sorunlarını azaltabilmek adına ‘Sabancı Vakfı Toplumsal Gelişme<br />

Hibe Programı’ desteğiyle Yurttan Sesler projesini oluşturduk. Bu proje ile ortaöğretim<br />

kız öğrenci yurtlarında kalmakta olan 14-18 yaş gurubundaki kızları güçlendirerek<br />

Türkiye’ye uygun bir model oluşturmaya çalışıyoruz. Pilot uygulama kapsamında<br />

Nevşehir ve Konya illerinde uygulama yapıyoruz, ancak yaygınlaştırma çalışmalarıyla<br />

projemizi başka illerde de uygulamayı planlıyoruz. Kızların özgüvenlerini ve toplumsal<br />

katılımlarını artırmak, eğitimdeki toplumsal cinsiyet eşitsizliğinin giderilmesine<br />

katkıda bulunmak, kadın girişimciliğini artırmanın yanında, aile içinde ve toplum<br />

genelinde kadının sesinin duyulmasını kolaylaştırmak başlıca hedeflerimiz arasında<br />

yer alıyor.<br />

Projenin anlatılmaya en değer özelliği kızlardan gelen geribildirimler… Önceden<br />

yapamayacaklarını düşündükleri şeyleri şimdi yapabileceklerini ifade ediyorlar.<br />

Kendini tanıyarak “Hayatta ben de varım!” diyebilmenin gücünü ve güvenini<br />

hissetmenin onlardaki anlamını ve önemini dile getiriyorlar. Kızlar, proje eğitimleriyle<br />

toplumsal cinsiyet eşitliğini o kadar içselleştirdiler ki aynı programı erkek yurtlarında<br />

kalmakta olan akranlarına da uygulamamızı istiyorlar. Biz de onlara hak vererek bu<br />

isteği gerçekleştirmek üzere harekete geçtik. Yaygınlaştırma çalışmaları kapsamında<br />

benzer bir projeyi erkek yurtlarında da uygulayacağız.<br />

Yurttan Sesler projesi uygulamamızla genç istihdamının önündeki engelleri yakından<br />

izleme ve tespit etme imkanı bulduk. Gençlere verilen mesleki eğitimin iş yaşamının<br />

istek ve ihtiyaçları ile örtüşmemesi, staj programlarının ve uygulamaların yetersiz<br />

olması, kamusal alanda gençlere yönelik istihdamın düşük olması başlıca sorunlar<br />

arasında. Genç işsizliğinin engellenmesi için önemsediğimiz en önemli konulardan<br />

biri, gençlere bütüncül bir çerçeve içinde eğitim verilmesidir. Gençler, mesleki bilgi<br />

ve becerilerin yanı sıra girişimcilik, liderlik, yaşam becerileri ve yönetim becerileri<br />

ile yaratıcılık ve vizyon geliştirme eğitimleri de almalılar. Böylelikle bütüncül bir<br />

yaklaşımla müfredatlar yenilenmeli, iş dünyasından temsilciler eğitimleri sırasında<br />

gençlerle bir araya getirilmelidir. Özel şirketlerde gençlere yönelik iş alanları<br />

oluşturmak için vergi teşviki kullanılmalı, genç istihdamında istikrarı sağlamak


7<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

için izleme programları oluşturulmalıdır. Nitelikli gençler istihdam etmek yönünde<br />

öğretmenlerin de eğitilmesi gerektiğine inanıyoruz. Genç Hayat Vakfı’nın 2011 yılında<br />

yaptığı İstanbul Liseli Profili araştırması sonuçları, gençlerin en büyük hedeflerinin<br />

üniversiteyi kazanmak olduğunu gösteriyor. Sonrasında ise gençler, geleceklerine<br />

dair bir plana ya da hedefe sahip değiller. Gençleri hayata hazırlamayan, yaşam<br />

becerisi yerine sınav başarısı odaklı yetiştiren yaklaşım gençlerin hem geleceğini hem<br />

de istihdama katılma süreçlerini olumsuz yönde etkiliyor. Bu nedenle, genç insanın<br />

gelişimi için gencin yaşamındaki aile, eğitim ve çalışma alanı boyutlarının bütüncül bir<br />

bakış açısı ile ele alınmasını önemsiyoruz.<br />

Değişimin hızlı bir şekilde bütün dünya ülkelerini etkilediği küresel süreçte, gençlerin<br />

işsizlik sorununun mikro ölçekte çözülecek bir sorun olmadığını düşünüyoruz. Dünya<br />

genelinde gençlerin istihdam durumuna baktığımızda bugün 75 milyon gencin işsiz<br />

olduğu görülüyor. Önümüzdeki 10 sene içinde, gençlerin işsizlik sorunu ile ilgili bir<br />

düzenleme yapılmazsa her sene en az 40 milyon gencin daha işsiz olacağı bekleniyor.<br />

Bu ise 10 sene sonra dünyada 600 milyon civarında genç işsiz insan olacağının işaretidir.<br />

Sonuç olarak iş yaşamında toplumsal cinsiyet eşitsizliğinin giderilmesi ve gençlerin<br />

istihdam sorununun önüne geçilmesi için kamu, özel sektör ve sivil toplum işbirliğinin<br />

sorun çözücü ve güçlendirici bir rol oynayacağına inanıyoruz.


8<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

DİLEK BELGER<br />

Hüsnü M. Özyeğin Vakfı<br />

Yönetim Kurulu Üyesi<br />

Özyeğin Vakfı olarak, kuruluşumuzdan bu yana en büyük<br />

yatırımlarımızı eğitim alanında yaptık. Bu yatırımların en<br />

önemlileri; özellikle kızların okullaşma oranının düşük olduğu<br />

bölgelerde, kız öğrencilerin ortaöğretime ulaşımının kolaylaştırılması<br />

amacıyla kız yurtları yapımıydı. Şu anda Türkiye’nin 21 ilinde bulunan 26<br />

ortaöğretim kız öğrenci yurdunda, her yıl 4.000’i aşkın genç kıza barınma<br />

olanağı sağlanmaktadır.<br />

Lise öğrenimi boyunca ailelerinden uzakta, yatılı okuyan bu genç kızlar, geleceklerine<br />

dair belirleyici olacak kararları aldıkları, eğitim ve kariyer çizgilerini belirledikleri önemli<br />

bir dönemden geçiyorlar. Birçoğu ailelerinin eğitim ve gelir düzeyinin düşük olması,<br />

çok kardeşlilik, etraflarında eğitim ve iş yaşamına katılan kadınların sayısının azlığı<br />

açısından Türkiye’nin başka bölgelerindeki yaşıtlarıyla karşılaştırıldığında dezavantajlı<br />

konumdalar. Bu sebeple, böylesine kritik dönemde onlara sadece lise öğrenimleri süresince<br />

barınacakları bir mekan değil, kişisel ve sosyal gelişim fırsatları sağlanması gerekmektedir.<br />

Genç Hayat Vakfı, Konya Ereğli’de bulunan Hüsnü M. Özyeğin Vakfı Ayşen Özyeğin<br />

Ortaöğrenim Kız Öğrenci Yurdu ve Nevşehir’de bulunan Hacıbektaş Kız Teknik ve Meslek<br />

Lisesi Ortaöğretim Kız Öğrenci Yurdu’nda başlattığı Yurttan Sesler projesi ile bu yurtlarda<br />

kalmakta olan genç kızların sosyal ve psikolojik gelişimlerini desteklemeyi amaçladı. Bu<br />

kapsamda Genç Hayat Vakfı tarafından sahada görevlendirilen donanımlı eğitimciler<br />

tarafından Ereğli Ayşen Özyeğin Ortaöğrenim Kız Öğrenci Yurdu’nda yapılan eğitimlerde<br />

100’ü aşkın genç kıza ulaşıldı. Eğitimler sonunda kızlar 5 farklı proje oluşturarak<br />

uygulamalara başladılar. Projelerini 13 Nisan 2012’de Ereğli’de gerçekleştirilen bir program<br />

ile sundular. Projenin meyvelerinin toplandığı o gün Vakıf olarak sunumda bulunmak<br />

ve Genç Hayat Vakfı’nın ortağı olarak bu projeye dahil olduğumuzu bilmek bizler için<br />

mutluluk ve gurur kaynağı oldu.<br />

Yurttan Sesler projesi, ortaöğretime devam eden ve ailelerinden uzakta yaşayan bu genç<br />

kızların kendi potansiyellerini fark etmelerini ve özgüvenlerinin artmasını sağlamıştır.<br />

Bu genç kızlar, aldıkları eğitimler ile yaratıcıklarını kuvvetlendirmiş, ortaya çıkardıkları<br />

projeler ile geleceğe dair hedefler belirleyebilen aktif bireyler olma yolunda ilk adımlarını<br />

atmışlardır.<br />

“Kadın olduğum için kendimle gurur duyuyorum. Kendimi güçlü ve mutlu hissediyorum.”<br />

Eğitimler sonrası bir genç kızın kaleminden çıkan bu düşünceler, proje ile ilgili gururumuzu<br />

katlamaktadır.<br />

Bu başarının mimarı olan Genç Hayat Vakfı’na; başta Yönetim Kurulu Başkanı Beyza Zapsu,<br />

Genel Müdür Uğur Gülderer ve Proje Koordinatörü Aslı Şüküroğlu olmak üzere tüm proje<br />

ekibine özverileri için teşekkür ediyorum.


9<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”


10<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

SESİMİ FARK ETTİM, KONUŞTUM,<br />

KENDİ SESİMİ DUYDUM<br />

UĞUR GÜL<strong>DE</strong>RER<br />

Genç Hayat Vakfı Genel Müdürü<br />

Yurttan Sesler projesi Genç Hayat Vakfı’nın ortaöğretim<br />

kız öğrenci yurtlarında kalan gençlerle toplumsal<br />

cinsiyet eşitliği konusunda gerçekleştirdiği ilk proje.<br />

Şimdiye kadar bizim gördüğümüz örnekler 18 yaş üzeri kadınlarla<br />

bu konuda yapılan çalışmalar olmuştu. Bu projede de çeşitli<br />

kurumların çalışmalarını gözden geçirdikten sonra hedef kitleye,<br />

projeye, vakfın misyon ve vizyonuna uygun bir model geliştirmeyi<br />

hedefledik. Gençlerin projenin öznesi olduğu, hak temelli,<br />

yerel katılımı ve kapasite gelişimini önemseyen, Milli Eğitim<br />

Bakanlığı’na yaygınlaştırma için örnek olarak sunulabilecek ve<br />

aynı zamanda sivil toplum işbirliği temellerine oturmuş bir model.<br />

Bu projede, yurtlarda ailelerinden uzak olan ve sosyal hayatı yurttaki arkadaşlarıyla<br />

yaptıklarıyla sınırlı gençlerin kendi potansiyellerini fark etmelerini istedik. Bunun için<br />

öncelikle onlara, ders çalışma, okula gitme, televizyon seyretme gibi sürekli yaptıkları<br />

işler dışında neler olabileceğini göstermek gerekiyordu. Hep birlikte dışarı baktık ve<br />

toplumdaki örnek kadınlarla gençlerin bir araya gelmelerini sağladık. Hiç olamaz<br />

dedikleri farklı pozisyonlarda olan kadınlar onlara kendi hikayelerini anlattılar. Gençler<br />

bunu duydular ve onlarda kendileriyle ilgili var olan “Ben kadınım, mümkün değil”<br />

önyargısı zayıfladı.<br />

Bundan sonra eğitimler başladı. Eğitimlerde, alıştıkları öğrenme süreci ve davranış<br />

kalıpları dışında bir modelle karşılaştılar. Bu model onların kendi seslerini,<br />

potansiyellerini fark etmelerini kolaylaştırdı. Konuştular, anlattılar, o kadar çok<br />

anlatacakları şey vardı ki… Sonra anladılar ki, anlattıkları daha çok toplum tarafından<br />

onlara öğretilen kalıplar, giydikleri kostümler, kendilerinin zannettikleri hayallermiş.<br />

İşte bunu fark ettiklerinde gerçek konuşmaları başladı. Sonra da onlara açılan alanda<br />

neler yapabileceklerini gördüler, uyguladılar ve aktardılar, kendi konuştuklarını işittiler,<br />

başkaları da onları işitti. Yurttan Sesler, yurtlarda kalan genç kızların önce kendi<br />

seslerini fark ettikleri, sonra konuştukları, sonra da başkalarına duyurmaya çalışırken<br />

aslında kendi seslerini duymalarıyla tamamlandı.


11<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Vakıf olarak biz ne yaptık Öğrendik, onların yaşadığı bu süreçte yanlarında olduk,<br />

gösterdikleri gelişime şaşırdık, yaşadıkları olumlu değişime sevindik, seyrettik,<br />

eksikliklerimizi gördük, yine öğrendik.<br />

Bize göre toplumsal cinsiyet konusu sadece bir kadın sorunu değildir ve bu şekilde<br />

de ele alınmamalıdır. Toplumdaki tüm katmanları kesen çalışmalar yapılmalıdır. Biz,<br />

Yurttan Sesler projesiyle kız öğrenci yurtları modelinden sonra erkek yurtlarıyla da<br />

benzer programları gerçekleştirmek için yola çıktık.<br />

Hepimiz, herkesle, birlikte öğrenmek, yaşamak, üretmek üzere…


12<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

“BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

ASLI ŞÜKÜROĞLU<br />

Proje Koordinatörü<br />

Yurttan Sesler projesi kapsamında yaptığımız<br />

çalışmalarla ortaöğretim kız öğrenci yurtlarının sadece<br />

barınma ve ders çalışma mekanı olmadığı; ailelerinden<br />

uzakta büyüyen gençlerin kişisel gelişimlerine ortam hazırlayan<br />

bir yer olabileceği konusunda farkındalık oluşturmaya çalıştık.<br />

Yurtlarda kalan genç arkadaşlarımızın gönüllü katılımıyla 2011<br />

Mayıs ayından bu yana çalışmalarımıza devam ettik.<br />

Gençlerin psiko-sosyal gelişimleri için dört farklı başlıkta<br />

eğitimler gerçekleştirdik. İleride okuyacağınız bölümlerde<br />

detaylıca anlatılan eğitim çalışmalarında ve rol model kadın<br />

buluşmalarında gençlerin özgüvenlerinin arttırılması ve var<br />

olan potansiyellerini fark etmeleri üzerine çalıştık. Aldıkları eğitimlerin sonunda öncelikle çevrelerinde<br />

gördükleri bir ihtiyaca yönelik olarak yapmak istedikleri sosyal sorumluluk projelerinin konularını<br />

belirlediler. Belirledikleri konuları, ekip çalışması içinde iş bölümü yaparak uyguladılar. 74 öğrenci,<br />

projelerinin her adımını kendileri planlayarak, randevularını alarak, görüşmelerini gerçekleştirerek,<br />

fotoğraflarını çekerek, sunum metinlerini hazırlayarak projesini tamamladı. Kimi zaman umutsuzluğa<br />

düştüler, kimi zaman yoruldular ama bırakmadan sonuna kadar devam ettiler. 12 Nisan’da Hacıbektaş<br />

Kültür Merkezi’nde ve 13 Nisan’da Ereğli Kültür Merkezi’nde gerçekleştirilen proje sunumları 1,5 ay süren<br />

bu yoğun proje uygulama çalışmasının sonunda ortaya çıktı. Proje uygulamalarında ve sunumlarında<br />

teorik olarak gördükleri her şeyi hayata geçirme ve deneyimleme şansına sahip oldular.<br />

Öğrencilerin okul sonrası yaşam alanları olan yurtlar fiziki olarak işlevlerini yerine getirirken asıl sorun<br />

gelişim çağındaki öğrenciler için bunun ne kadar yeterli olup olmadığıdır. Proje boyunca, bireysel<br />

gelişimleri için okulda aldıkları eğitimlerin dışında sosyal açıdan desteklenmeye ihtiyacı olan gençlere,<br />

ders çalışmalarının yanında sosyal etkinliklere de katılmalarının ne kadar önemli olduğunu vurgulamaya<br />

çalıştık. Tüm bu süreç kendilerinin de ifade ettiği gibi gelişimleri ve değişimleri için oldukça önemliydi.<br />

Kendi kararlarını verdikleri, dahil oldukları, dinledikleri ve anlattıkları bir zaman paylaştık onlarla.<br />

Fikirlerini sorduk, değerlendirmelerini dinledik, birlikte çok konuştuk, çok yazdık…


13<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Onlarla birlikte biz de öğrendik, biz de değiştik. Özellikle çalıştığımız alanı daha iyi<br />

tanımak için aldığımız her bilgi bizim için çok değerliydi. Deneyimlerimizi başka<br />

ortaöğretim kız öğrenci yurtlarında da paylaşabilmek için tüm süreci değerlendirdik.<br />

Projenin değerlendirme bölümünde yer alan rapor özetinde, yapılan odak grup<br />

görüşmelerini sizlerle paylaştık. Raporun tamamını www.yurttansesler.org adresinde<br />

bulabilirsiniz.<br />

Proje boyunca gözlemlediğimiz ama dile getirilmesi çok güç olan pek çok şeyi kendi<br />

gerçekleştirdikleri projelerle anlattılar. Hem değişimlerini ifade ettiler hem de bunu<br />

başkalarıyla paylaştılar. Bundan sonrası özgüveni sağlam, toplum için de ben de varım<br />

diyen gençlerin adımlarını izlemeye kalıyor.<br />

Sözü Yurttan Sesler’e bırakmadan önce tüm bu süreçte bizimle birlikte olan, güler<br />

yüzünü ve desteğini esirgemeyen, emek veren herkese çok teşekkür ediyorum.


14<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

TEŞEKKÜRLER…<br />

Desteklerinden dolayı;<br />

Sayın Nevşehir Valisi Abdurrahman Savaş, Sayın Nevşehir Vali Yardımcısı Vural<br />

Demirtaş, Sayın Hacıbektaş Kaymakamı Bedrettin Özmen, Sayın Avanos Kaymakamı<br />

Aylin Kırcı Duman, Sayın Hacıbektaş Belediye Başkanı Ali Rıza Selmanpakoğlu, Sayın<br />

Nevşehir İl Milli Eğitim Müdürü Abdulgafur Büyükfırat, Sayın Hacıbektaş İlçe Milli<br />

Eğitim Müdürü Mehmet Çiftçiler, Sayın Nevşehir Belediye Başkanı Hasan Ünver, Sayın<br />

Nevşehir Belediye Başkan Yardımcısı Yusuf Kaya, Sayın Nevşehir Üniversitesi Rektörü<br />

Prof. Dr. Filiz Kılıç, Sayın Konya Valisi Aydın Nezih Doğan, Sayın Ereğli Kaymakamı<br />

Hasan Bağcı, Sayın Konya İl Milli Eğitim Müdürü Şerafettin Turan, Sayın Konya İl Milli<br />

Eğitim Müdür Yardımcısı Muhittin Yılmaz, Sayın Konya İl Milli Eğitim Şube Müdürü<br />

Abdülkadir Işık, Sayın Ereğli Belediye Başkanı Hüseyin Oprukçu, Sayın Ereğli İlçe Milli<br />

Eğitim Müdürü Yasin Şimşek, Sayın Ereğli İlçe Milli Eğitim Şube Müdürü Ömerül Faruk<br />

Gülbahar,<br />

Katkılarından dolayı;<br />

Sayın Aslı Bekmen, Sayın Hacıbektaş Kız Teknik ve Meslek Lisesi Müdürü Tuğtekin<br />

Bektaş, Sayın Ereğli Sağlık Meslek Lisesi Müdürü Sultan İğdeli, Sayın BM Ortak<br />

Programı Kadın Dostu Kentler İçin Yerel Koordinatörü Nilgün Salmaner, Sayın AÇEV<br />

Yerel Koordinatörü Sibel Alpak, Sayın Ereğli Sağlık Meslek Lisesi Müdür Yardımcı Havva<br />

Kılıç, Sayın İmran Ünal, Sayın Feyza Uçar, Sayın Hacıbektaş Kız Teknik ve Meslek Lisesi<br />

ve Ereğli Sağlık Meslek Lisesi Kız Öğrenci Yurdu belletmen öğretmenleri ve personeli,<br />

öğrenci projelerinde öğrencilere destek veren tüm Hacıbektaş İlçesi ve Ereğli İlçesi<br />

yetkililerine teşekkür ederiz.


15<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

SÖZ ‘<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong>’<strong>DE</strong><br />

Sabancı Vakfı Toplumsal Gelişme Hibe Programı kapsamında desteklenen ve<br />

Genç Hayat Vakfı tarafından Hüsnü Özyeğin Vakfı ortaklığında uygulanan<br />

Yurttan Sesler projesi, ortaöğretim kız öğrenci yurtlarında kalan 14–18 yaş<br />

aralığındaki gençlerin toplumsal katılımlarının arttırılmasına destek olmak ve kişisel<br />

gelişimlerini desteklemek amacıyla gerçekleştirilmiştir.<br />

Proje, Konya Ereğli Sağlık Meslek Lisesi Ayşen Özyeğin Ortaöğrenim Kız Öğrenci Yurdu<br />

ve Nevşehir Hacıbektaş Kız Teknik ve Meslek Lisesi Ortaöğretim Kız Öğrenci Yurdu’da 15<br />

Nisan 2011- 15 Nisan 2012 tarihlerinde uygulanmıştır.<br />

Proje Gerekçesi<br />

Ülkemizde ortaöğretime devam eden 4.7 milyon gencin yüzde 45’ini kız öğrenciler<br />

oluşturmaktadır. Bulunduğu yerleşim yerinde ilköğretim kurumu bulunmayan<br />

öğrencilerin okula devam edebilmesi taşımalı eğitim ile mümkün olmaktadır.<br />

8 yıllık temel eğitimin ardından ortaöğretime devam etmek isteyen, özellikle<br />

Anadolu Lisesi ve Meslek Lisesi gibi meslek edindirme veya yükseköğretime<br />

hazırlanma açısından avantaj sağlayan okullara sınav yolu ile kabul<br />

edilen öğrenciler, ortaöğretimini il veya ilçe merkezlerinde sürdürmek<br />

zorundadırlar. Bu nedenle, küçük yerleşim bölgelerinde yaşayan ve maddi<br />

açıdan kısıtlı imkanlara sahip öğrencilerin ortaöğretime devam etmesi<br />

için, ortaöğretim kurumunun bulunduğu merkezde barınma olanağının<br />

sağlanması gerekmektedir. Barınma imkanları, diğer bir ifade ile pansiyonlar,<br />

bu düzeydeki okullaşma oranını arttırmak ve farklı sosyo-ekonomik<br />

koşullardan gelen gençlere eşit fırsat sunmak için kilit rol oynamaktadır.<br />

Ortaöğretim kurumları için pansiyon yapımları Milli Eğitim Bakanlığı Ortaöğrenim Burs<br />

ve Yurtlar Daire Başkanlığı tarafından yürütülmektedir. Bu daire, pansiyon yapımları<br />

için Yatırımlar ve Tesisler Dairesi; donatım konusunda Eğitim Araçları ve Donatım<br />

Dairesi Başkanlığı; pansiyon yapımında öncelikli bölgeler ve pansiyonların teknik<br />

özelliklerinin belirlenmesi ve yatırım programına alınması konusunda ise Strateji<br />

Geliştirme Başkanlığı ile koordinasyon içerisinde çalışmaktadır.<br />

Genel bütçeden yapılan pansiyonların yanı sıra özel sektör, vakıflar, il özel idareleri,<br />

belediyeler ve hayırsever kişilerin yaptığı pansiyonların işletme hakları Milli Eğitim<br />

Bakanlığı’na devredebilmektedir.


16<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı tüm lise pansiyonlarının toplam sayısı 1666, yatak<br />

kapasitesi 254.949’dur. Türkiye’de toplamda 913 yatılı kız yurdunda kalan kız<br />

öğrencilerin sayısı 73.152’dir.<br />

Ortaöğretim öğrenci yurtlarının işleyiş esasları Milli Eğitim Bakanlığına Bağlı Okul<br />

Pansiyonları Yönetmeliği ile düzenlenmiştir. Bu yönetmelikte yer alan hususlar, yurdun<br />

idari olarak bağlı olduğu okul tarafından ayrıca hazırlanan iç yönerge hükümlerine<br />

göre uygulanmaktadır. Dolayısıyla, yurdun içerisinde günlük hayatın düzenlenmesi<br />

(uyanma saati, yemek saati, sıcak su verilen gün ve saatler, etüd saatleri) her yurdun<br />

kendi ihtiyaçlarına göre esneklik gösterebilmektedir. Bu yönergeyi oluşturan okul<br />

idarecilerinin gençlere yönelik yaklaşımları, gençlerin psikolojik ve sosyal gelişimini<br />

desteklemeye yönelik bilgi ve beceriler açısından ne kadar yetkin oldukları, pansiyonda<br />

yaşayan gençlerin iyi olma halini belirleyen en önemli faktörlerin başında gelmektedir.<br />

Yönetmelikte öngörülen diyet uzmanı, doktor, hemşire veya sağlık memuru ve hasta<br />

bakıcı pansiyonlarda görevlendirilmemektedir. Genellikle diyet uzmanı yerine yurttan<br />

sorumlu müdür yardımcısı menüleri belirlemekte, ödenek sınırlarında yapılabilecek en<br />

uygun menüler düzenlenmektedir. Yatılı öğrencilerin tıbbi müdahaleye ihtiyaç duyduğu<br />

zamanlarda belletici öğretmenler * taksi veya kendi araçlarını kullanarak öğrencileri en<br />

yakın sağlık kurumuna ulaştırmaktadır.<br />

Yatılı öğrenciler, sıklıkla ihtiyaç duyduğu rehberlik hizmetlerinden okullarında<br />

görevli rehber öğretmenler aracılığıyla faydalanabilmektedir. Yatılılık koşulları<br />

özelinde rastlanan sorunlara müdahale etmek ve yatılı hayatın öğrencilerin psikolojik<br />

ihtiyaçlarına uygun şekilde düzenlenmesinde destek olmak üzere yurt idarecilerine,<br />

belletici öğretmenlere, yurt çalışanlarına ve öğrencilere sağlanan düzenli bir rehberlik<br />

hizmeti yurtlar için düşünülmemiştir.<br />

Temel olarak yurtlar, öğrencilerin barınma ve beslenme ihtiyacını<br />

karşılayan mekanlar olarak düzenlenmekte, yönetmelik veya iç<br />

yönergelerde öğrencilerin psikolojik ve sosyal gelişimine yönelik mekansal<br />

düzenlemeler ve etkinlikler sözkonusu edilmemektedir.<br />

Yurttan sorumlu idarecilerin bu konuda bilinçli ve motivasyon sahibi olmaları,<br />

bununla birlikte Milli Eğitim Bakanlığı tarafından sağlanan ödenekleri etkin bir şekilde<br />

kullanma becerisine sahip olmaları bu eksikliği gidermek konusunda bazı yurtlar için<br />

avantaj teşkil etmektedir. Milli Eğitim Bakanlığı Ortaöğretim Genel Müdürlüğü’nün<br />

19/01/2011 tarihli ve 390 sayılı ‘Pansiyon Hizmetlerinde Kalitenin İzlenmesi’ konulu<br />

yazısı bu konuda Milli Eğitim Bakanlığı’nın yönlendirici olma çabasını yansıtmaktadır.<br />

Madde-8’de öğrencilerin gelişimlerini desteklemek amacıyla gerektiğinde resmi ve özel<br />

kuruluşlar ve sivil toplum kuruluşları ile işbirliği yapılması gereği vurgulanmaktadır.<br />

* İlköğretim ve ortaöğretim kurumlarında okuyan parasız ve paralı yatılı öğrencilerin, ders saatleri dışında<br />

pansiyonlarda eğitim ve gözetimi ile Milli Eğitim Bakanlığına Bağlı Okul Pansiyonları Yönetmeliği’nde<br />

belirtilen diğer idari hususları yürütmekle görevli kişilerdir.


17<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Proje Amacı<br />

Bu kapsamda Yurttan Sesler projesi; ortaöğretim kız öğrenci yurtlarının barınma ve<br />

ders çalışma mekanı olmasının yanı sıra, ailelerinden uzakta büyüyen gençlerin kişisel<br />

gelişimlerine de ortam hazırlayan bir yer olma konusunda gelişmesi ve güçlenmesinin<br />

sağlanmasını amaçlamaktadır.<br />

Proje Hedefleri<br />

Belirlenen amaç doğrultusunda projenin hedefleri;<br />

• Yurtta kalan gençlerin psiko-sosyal gelişimleri için sosyal-kültürel faaliyetlere ve<br />

eğitimlere katılımlarının sağlanması,<br />

• Eğitimlerle toplumsal cinsiyet, iletişim, ekip dayanışması konusunda farkındalık<br />

geliştiren gençlerin yaşam becerileri ve özgüvenlerinin artması,<br />

• Sosyal sorumluluk projeleri planlama ve uygulamalarıyla kendilerine olan<br />

güvenlerinin artması, üretebileceklerini, sorumluluk alabileceklerini ve topluma<br />

değer katabileceklerinin farkındalığının kazandırılması,<br />

• Proje sonuçları temel alınarak, Türkiye’deki tüm ortaöğretim kız öğrenci<br />

yurtlarında uygulanabilecek örnek bir modelin hazırlanmasıdır.


18<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Eğitim Çalışmaları<br />

Emel Seven Bozçam<br />

Eğitim Koordinatörü<br />

“Projenin eğitimlerinin projenin genel amaçları<br />

ve hedefleri ile uyumuna özellikle dikkat<br />

ettik. Projenin ana amaçları arasında yer alan<br />

toplumsal katılım ve gençlerin özgüvenlerinin<br />

artırılması bizim için çıkış noktası oldu.<br />

Genç kızların toplumsal katılımının artırılmasının toplumsal<br />

cinsiyet eşitliğinin sağlanması için önemli bir adım olduğunun<br />

farkındaydık. Eğitim ekibi olarak, öğrencilerin toplumsal katılımını<br />

artırmak için toplumsal cinsiyet eşitliği, iletişim becerileri, öz<br />

güven, ekip çalışması ve proje döngüsü eğitimleri almalarının<br />

yararlı olacağına inandık.<br />

Toplumsal cinsiyet eşitliğini, kadınların ve erkeklerin toplumsal rolleri ve sorumlulukları<br />

üzerinden aktarmaya çalıştık. İletişim becerileri eğitimleri sırasında ise öğrencilerin<br />

öncelikle kendileriyle olan iletişimlerine odaklanmaları için gayret ettik. Kendilerinde<br />

var olan kaygının, umudun, karamsarlığın, potansiyelin ne kadar farkında olduklarını<br />

çalıştık birlikte. Kendi seslerini ve isteklerini duyabilmeleri için öncelikle kendileriyle<br />

olan iletişim sürecini fark etmeleri için kolaylaştırıcı olmaya gayret ettik. Sonra<br />

çevreleriyle olan iletişimleri üzerinde hep birlikte çalıştık. İletişim becerileri üzerinde<br />

çalışırken özgüven geliştirici uygulamalar yaptık.<br />

Ekip çalışması eğitimleri, gençlerin yurt içinde daha uyumlu yaşamalarını<br />

kolaylaştırmak ve gerçekleştirecekleri sosyal sorumluluk projeleri sırasında grup<br />

olarak çalışmalarını güçlendirmek adına önemliydi. Proje döngüsü eğitimleri ise hedef<br />

kitlenin toplumda görünür olmasını kolaylaştıracak, esasında öğrencilerin topluma<br />

sağlayabileceği yarar konusunda çevrelerinde farkındalık oluşumunu güçlendirecek<br />

hedefler üzerine kuruldu. Proje döngüsü eğitimleri ile sosyal sorumluluk projesi<br />

oluşturan gençler, kendi potansiyellerinin ve güçlerinin de farkına vardılar.


19<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Yurtlarda görev yapmakta olan belletici öğretmenlere ve yurt idarecilerine<br />

benzer eğitimler verildi. Bu eğitimler temelde öğretmenlerin yurtlarda<br />

kalan gençlerle olan iletişimlerini güçlendirmek, onlara toplumsal cinsiyet<br />

eşitliğini gözeterek yaklaşmalarını ve gençlerin toplumsal katılımlarının<br />

artmasına destek olmalarını sağlamak için gerçekleştirildi. Öğretmenlere<br />

verilen eğitimlerin konu başlıkları iletişim becerileri, toplumsal cinsiyet<br />

eşitliği, ekip çalışması ve proje döngüsü olarak sıralanabilir.<br />

Eğitmenler ve Özellikleri<br />

Projenin eğitim ekibinde yer olan eğitmenlerimizin temelde iki özelliğe sahip olmasını<br />

bekledik. Bunlardan birincisi gençlerle çalışma yöntem ve becerilerine sahip olmaları<br />

veya bu becerileri geliştirebilecek özellikte olmalarıydı. İkincisi ise ergen psikolojisinden<br />

anlıyor olmaları ve bu konuda deneyime sahip olmalarıydı. Eğitmenlerimizin özellikle<br />

psikoloji deneyim ve bilgisine sahip olmalarını istememizdeki amaç hedef kitlenin sahip<br />

olduğu özellikler ile ilgiliydi. Sınav kaygısı, aileden uzak bir ortamda uzun zamandır<br />

yaşıyor olmak, sosyal ilişki bağlarının kopuk olması, yurtlardaki gruplaşmalar nedeniyle<br />

eğitimler sırasında cereyan edebilecek olası çatışma ve tartışmalar gibi durumlara<br />

deneyimli bir ergen psikoloğunun süreç için yararlı olacağına inandık. Nitekim eğitimler<br />

sırasındaki gelişmeler de bu öngörümüzün doğru olduğunu gösterdi.<br />

Eğitmenlerimizin oluşturulan eğitim içeriklerine kendi deneyimleri, kişilik özellikleri ve<br />

bakış açılarından bir şeyler katıyor olması bizler için çok anlamlıydı. Oluşturulan içeriği<br />

grubun beklentisi ve profili doğrultusunda sentezleyerek aktarıyor olmaları eğitimler<br />

sırasında en güçlü özelliklerimizden biriydi.<br />

Yöntem<br />

• Benlik durumlarını pozitif bir şekilde kullanmak<br />

• Model olmak<br />

• Süreci en baştan yapılandırarak katılımcılarla paylaşmak<br />

• Geri bildirimlerle cesaretlendirici teknikler<br />

• Süreç odaklı yaklaşım<br />

• Destekleyen ebeveyn, çocuk-çocuk, yetişkin-yetişkin ilişkisi temelinde<br />

transaksiyonel analiz yaklaşımı ve bu yaklaşımın diğer bazı özellikleri –<br />

teknikleri<br />

• Güçlendirme yaklaşımı<br />

• Sistem yaklaşımı<br />

• İmajinasyon<br />

• Yaygın eğitim teknikleri


20<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Eğitim için Saha Çalışmaları<br />

Eğitim içerikleri oluşturulmadan önce yurtları ziyaret ederek hedef kitle ile onların<br />

boş zamanlarında birlikte vakit geçirmeye gayret ettik. Akşam yemekleri, sabah<br />

kahvaltıları, odalara ziyaretler, bahçe içinde yürüyüşler, koridor sohbetleri bunlara<br />

örnek olarak verilebilir. Resmi olmayan bu birlikte vakit geçirme süreçlerinde<br />

öğrencilerin eğitim ile ilgili beklentilerini ve isteklerini anlamaya çalıştık.<br />

Yurtlarda yapmış olduğumuz başka bir saha çalışması da eğitim içerikleri<br />

hazırlanmadan önce gerçekleştirdiğimiz grup toplantıları oldu. Bu grup toplantılarında<br />

proje eğitimleri ile ilgili bilgiler verdik, katılımcıların beklentilerini dinledik ve proje<br />

eğitimleri ile ilgili karşılıklı görüş bildirdik. Böylece katılımcılar, proje sürecinin en<br />

başında eğitim içeriklerinin çerçevesinin ve temelinin oluşmasına katkı sağladılar.<br />

Projenin başlangıç aşamasında yapmış olduğumuz profil çalışması ile projeye katılan<br />

öğrencilerin özellikleri hakkında çeşitli bilgiler edindik. Eğitim içerikleri oluşturulurken<br />

bu özellikleri dikkate aldık ve eğitimin uygulama sürecine olan katkısını deneyimledik.<br />

Öğrencilerle yaptığımız hazırlık çalışmalarının bir benzerini de belletmen<br />

öğretmenler ve yurt idarecileri ile gerçekleştirdik. Proje kapsamında eğitim<br />

alan bu grubun eğitim sürecine dair beklentilerini ve isteklerini önceden<br />

belirleyerek süreci bu kapsamda yapılandırmak, öğretmenlerin eğitime<br />

katılımlarını artırdı.


21<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Eğitimler için Ön Hazırlık Çalışmaları<br />

Eğitim uygulamalarından önce gerçekleştirdiğimiz eğitmen eğitimleri ve pilot<br />

çalışmalar eğitimler için ön hazırlık çalışmalarımızın temelini oluşturdu.<br />

Eğitim içerikleri geliştirildikten sonra eğitmenlerimiz ile bir araya gelerek içerik<br />

çalışmalarımızı devam ettirdik. Varolan içeriğe yönelik eleştirileri, önerileri göz önünde<br />

bulundurarak eğitim içeriklerini henüz uygulama sürecinden önce revize etmeye<br />

başladık. Ardından, her eğitim modülü uygulamasından önce, eğitmen eğitimleri<br />

düzenledik.<br />

Saha koşulları elverdiği ölçüde, proje uygulama sahasına çıkmadan önce proje<br />

eğitimlerinin pilot uygulamasını yapmaya gayret ettik. Esenler Kız Meslek Lisesi’nde 80<br />

kadar kız öğrenci ile yapmış olduğumuz iletişim modülü eğitimleri pilot uygulamaya<br />

örmek olarak verilebilir. Pilot uygulamalar sonrasında ise eğitmenlerimiz ile tekrar bir<br />

araya gelerek eğitim değerlendirmesi yaptık. Pilot eğitimler sırasında farkettiğimiz<br />

zayıf özelliklerimiz ve etkinlikler üzerinde çalıştık. Güçlü yanlarımızı ise pekiştirdik.<br />

Eğitmen eğitimleri ve özellikle pilot çalışmalar, projeyi uygulama sahasında en az<br />

hata payı ile uygulamamıza büyük kolaylık sağlamıştır. Bu nedenle proje eğitimlerini<br />

gerçekleştirmeden önce pilot eğitim çalışmalarını önemsiyoruz ve gerekli olduğunu<br />

düşünüyoruz.<br />

Eğitimlere Dair Son Söz<br />

Eğitim çalışmalarımızı gerçekleştirirken hedef kitlenin istekleri ve özelliklerini<br />

dikkate almamızın büyük bir yararı olduğuna inanmaktayız. Diğer taraftan var<br />

olan etkinliklerin ve oyunların uygulanmasının yanı sıra, ilgili projenin özelliğini<br />

ve dinamiğini dikkate alarak yeni eğitim içerikleri geliştirmenin gerekli olduğunu<br />

düşünüyoruz. Eğitim çalışmalarını bu bakış açısıyla gerçekleştirmek ise eğitim<br />

ekibimizin ayırt edici ve güçlü özellikleri arasında yer alıyor.<br />

Eğitim uygulamalarını bir bütün olarak görmenin eğitim sürecinin verimliliğini<br />

artırdığını deneyimledik. Proje koordinatörünün saha hakkında verdiği geri bildirimler,<br />

katılımcıların eğitimler sırasındaki duygu ve düşünceleri, sürekli gelişen ve değişen<br />

eğitim teknikleri ve içeriklerini takip ediyor olmak ve bunlara hakim olmak, aynı eğitim<br />

grubunda farklı teknik ve yöntemleri kullanan eğitmenlerin sürece sağladığı zenginlik<br />

bu bütünlük havuzu içinde yer alan özelliklerden sadece bazıları.<br />

Yurttan Sesler projesi eğitimlerini de bahsettiğimiz bütünlükçü yapı içinde<br />

gerçekleştirmeye gayret ettik.<br />

Yeni projelerde yeni deneyimler edinmek ve bunları paylaşabilmek dileğiyle…”


22<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Proje Eğitimleri<br />

Proje eğitimleri dört modül olarak kurgulandı. Eğitimlerin ardından gelen öğrenci<br />

projelerinin uygulama süreciyle öğrenciler eğitimini aldıkları teorik konuları hayata<br />

geçirerek deneyimlemiş oldular.<br />

Toplumsal Cinsiyet Eşitliği<br />

Uygulama Tarihi: Mayıs- Haziran 2011<br />

Amaç<br />

• Her iki ilde toplam: 48 saat öğrenci eğitimi<br />

• Hacıbektaş - Eğitimlere katılan öğrenci sayısı: 168<br />

• Ereğli - Eğitimlere katılan öğrenci sayısı: 147<br />

• Her iki ilde eğitimlere katılım: 15 belletmen öğretmen ve idareci<br />

Toplumun kadınlara yüklediği duygu, düşünce ve kimliklerin, kadınların hayata<br />

bakış açısı ve hayatlarının şekillenmesi üzerindeki etkileri konularında farkındalık<br />

oluşturulması.<br />

Hedef<br />

• Toplumsal cinsiyet temelli kadın-erkek rolleri, sorumlulukları ve meslekler<br />

konusunda farkındalık oluşturulması,<br />

• Özgüvenin kişisel ve sosyal gelişime olan etkisi hakkında hedef kitlenin<br />

dikkatinin çekilmesi.<br />

Uygulanan Etkinlikler<br />

• Eşyalar Konuşuyor<br />

• Kendi Öykümüzü Kendimiz Oluşturuyoruz<br />

• Taştan Duvarlar Örüyoruz<br />

• Isındırıcı Oyunlar<br />

Değerlendirme<br />

Taştan Duvarlar Örüyoruz ve Eşyalar Konuşuyor içerikli Toplumsal Cinsiyet ve Özgüven<br />

eğitimlerinden sonra uygulanan eğitim değerlendirme formları ile görüşmenin ne kadar<br />

yararlı ve öğrenci üzerinde ne kadar etkili olduğunu ölçmek amaçlanmıştır.<br />

Taştan Duvarlar Örüyoruz Eğitimi Değerlendirme Formu’nu dolduran 313<br />

öğrenciye eğitmenlerin eğitmenlik vasıflarıyla ilgili açık uçlu sorular sorulduğunda<br />

gelen yorumlar arasında “bize bir şeyler öğretmek için çaba harcadılar”, “erkeklerlekadınların<br />

eşit haklara sahip olduğunu bir kez daha anlıyorum” ve “benim kendime olan<br />

güvenimi arttırdı” ifadelerine yer vermişlerdir. Olumsuz yorum yapanların ifadelerine<br />

bakıldığında “yeterli bilgi veremediler” diye bir yorum yapıldığı görülmektedir.


23<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Eğitmenler ve proje ekibinden beklentiler ile ilgili soruya cevap vermeyenlerin oranının<br />

çok yüksek olduğu görülmektedir (% 41). Cevap veren öğrencilerin okul ya da yurttan<br />

beklentilerini ve kişisel gelişimle ilgili beklentilerini de ifade ettikleri görülmektedir.<br />

Belirtilen beklentilerin % 49’u eğitim ve(ya) eğitmenle ilgilidir. Eğitimle ve proje ekibi ile<br />

ilgili beklentilere bakıldığında etkinliklerin arttırılıp, daha değişik projelerin yapılması,<br />

eğitimlerin devam etmesi, ışık-sesli gösteriler olması, canlı performans şeklinde<br />

daha çok sosyal etkinlik yapılması, okumak isteyip de okuyamayan kızlara umut<br />

olması, diğer yurtlara-başka illere de gidilmesi ve erkeklere de aynı eğitimin verilmesi<br />

gibi beklentiler olduğu görülmektedir. Eğitmenlerle ilgili beklentiler arasındaysa<br />

“her zaman arkamızda bize destek olsunlar/sorunları çözeceklerine inanıyorum”,<br />

“sorunlarımızda ve güzel yerlere gelebilmemiz için bize yardımcı olsunlar” gibi yorumlar<br />

yapıldığı belirlenmiştir. Öğrencilerin kişisel gelişimlerine destek olması için de projeden<br />

beklentilerinin olduğu tespit edilmiştir. Öğrencilerin % 5’i bu konuda projeyi araç olarak<br />

görmektedir. “kadınların da her alanda kendini gösterebileceğini çevreme yansıtmak<br />

istiyorum”, “daha sosyal olmak istiyorum” gibi ifadeler kullanan öğrenciler projenin<br />

kendilerine kişisel olarak katkı sağlaması için beklentileri olduğunu ifade etmişlerdir.<br />

Öğrencilerin % 4’ü okul ya da yurt ile ilgili beklentilerini ifade etmiştir. Öğrencilerin<br />

yurt parası vermemek, kendileriyle tek tek iletişim kurulması, öğretmenlere de eğitim<br />

verilmesi, kendilerine karşı anlayışlı olunması gibi beklentileri olduğu görülmektedir.<br />

Ayrıca 2 öğrenci “erkekleri yok edelim, dünya bize kalsın” ve “kız ve erkeğin karşılıklı<br />

müsabakası olabilir” gibi ifadeler kullanarak beklentilerini ifade etmiştir.<br />

Eğitim ve sonrası için söylemek istedikleri sorusuna öğrencilerin % 40’ının cevap<br />

vermediği görülmektedir. Öğrencilerin % 57’si ise olumlu değerlendirmeler yapmıştır.<br />

Bu değerlendirmeleri yapan öğrenciler “kararlılık ve azim ruhum arttı”, “bilgili olmak<br />

güzel”, “erkek-kadınların eşit haklara sahip olduğunu bir kez daha anlıyorum” gibi<br />

kendilerindeki değişimleri anlatan yorumlar yapmıştır. Ayrıca eğitimle ilgili olarak<br />

“diğer etkinliğe göre daha eğlenceliydi”, “kalıcı bilgiler verildi”, “çok yararlı oldu”,<br />

“herkesin farkındalığını arttırdılar” gibi yorumlar eklenmiştir. Öğrencilerin % 2’si<br />

ise “saat uygunsuz”, “sınavlarımıza denk geldi” gibi olumsuz değerlendirmelerini<br />

belirtmişlerdir.<br />

Eşyalar Konuşuyor Eğitimi Değerlendirme Formu’nu dolduran 318 öğrencinin<br />

eğitmenlerle ilgili görüşlerine bakıldığında % 98’inin olumlu yorum yaptığı<br />

görülmektedir. Öğrencilere eğitmenlerin eğitmenlik vasıflarıyla ilgili açık uçlu<br />

sorular sorulduğunda gelen yorumlar arasında “hepimizle ilgilendi”, “çok güzel<br />

anlattılar”, “daha önce hiç düşünmediklerimizi düşündürdü” gibi ifadelerin kullanıldığı<br />

belirlenmiştir. Olumsuz yorum yapanların ifadelerine bakıldığında “yavaş konuşması<br />

dikkatimi dağıtıyor”, “daha açık olabilirdi”, “süre fazlaydı, aynı konu üzerinde çok<br />

duruldu” gibi değerlendirmelerin yapıldığı görülmektedir.<br />

Öğrencilerin eğitmenler ve proje ekibinden beklentileri ile ilgili soruya cevap<br />

vermeyenlerin oranı % 27’dir. Cevap veren öğrencilerin okul ya da yurttan beklentilerini<br />

ve kişisel gelişimle ilgili beklentilerini de ifade ettikleri görülmektedir. Belirtilen<br />

beklentilerin % 55’i eğitim ve(ya) eğitmenle ilgilidir. Projenin genişletilmesi, eğitimlerin<br />

daha uzun yapılması, meslekler hakkında bilgilendirme yapılması, erkeklere de aynı


24<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

eğitimin verilmesi, etkinliklerin artırılması ve uygulamaya yönelik olması, daha<br />

hareketli çalışmaların yapılması gibi eğitimle ilgili beklentilerin dışında daha çok<br />

destek olunması, eğitimlerden sonra görüşmelerin devam etmesi, somut örnekler<br />

verilmesi gibi eğitmenlere yönelik beklentiler de belirtilmiştir. Öğrencilerin kişisel<br />

gelişimlerine destek olması için de projeden beklentilerinin olduğu tespit edilmiştir.<br />

Öğrencilerin % 11’i bu konuda projeyi araç olarak görmektedir ve sosyalleşmek, güçlü<br />

olmak, kendine güvenmek ve yargıları değiştirmek gibi beceriler edinmek için projeden<br />

beklentileri bulunmaktadır. Öğrencilerin % 6’sı okul ya da yurt ile ilgili beklentilerini<br />

ifade etmiştir. Kuralların daha esnek olması, yurt/okulun daha neşeli olması,<br />

öğretmenlere de eğitim verilmesi gibi beklentileri bulunmaktadır.<br />

Rol Model Kadın Buluşması<br />

Uygulama Tarihi: Haziran 2011<br />

Hacıbektaş - Eğitimlere katılan öğrenci sayısı: 168<br />

Ereğli - Eğitimlere katılan öğrenci sayısı: 147<br />

Değerlendirme<br />

43 öğrencinin katıldığı rol model görüşmesi değerlendirme anketi, görüşmelerin<br />

verimliliğini ölçmek ve öğrencilerin beklentilerini öğrenmek amacıyla uygulanmıştır.<br />

Yapılan değerlendirme sonucunda rol model görüşmesinin amacına ulaştığı ve<br />

öğrencilerin bu görüşmeden faydalandığı görülmektedir.<br />

Nevşehir’deki öğrencilerin katıldığı rol model görüşmelerindeki kadınlar, Avanos<br />

Kaymakamı Aylin Kırcı Duman, Nevşehir Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Filiz Kılıç, BM<br />

Ortak Programı Kadın Dostu Kentler İçin Yerel Koordinatörü Nilgün Salmaner, AÇEV<br />

Yerel Koordinatörü Sibel Alpak ve Nevşehir Kız Teknik ve Meslek Lisesi Müdürü İlkay<br />

Yamaç’tır. Konya’daki rol model kadınları ise müdür yardımcısı Yasemin Bolat, hemşire<br />

İmran Ünal, Vaize Feyza Uçar’dır.<br />

Öğrencilere rol modelle bir araya geldiklerinde ne hissettikleri sorulmuştur. % 93’ünün<br />

olumlu şeyler hissettikleri belirlenmiştir. Öğrenciler duygularını “farklı hayatlar<br />

dinleyerek örnek aldım”, “çalışmanın başarı getireceğini anladım”, “kendi ayaklarım<br />

üstünde durabilirim”, “arkamda birilerinin olduğunu hissettim”, “bize değer verildiğini<br />

hissettim”, “kendimi önemli hissettim” gibi yorumlarla ifade etmişlerdir.<br />

Öğrencilere buluşmayla ilgili kendilerine ilginç gelen bir şeyin olup olmadığı<br />

sorulduğunda % 93’ü görüşmede kendileri için ilginç durumların olduğunu belirtmiştir.<br />

Öğrenciler rol model kadınlarla ilgili olarak “okuma azimleri/engelleri aşmaları”,<br />

“evliyken bile üniversite okumaları”, “yaşam mücadelesi”, “farklı birilerini seçmeleri”,<br />

“zor şartlarda okuyabilmeleri”, “evlendikten sonra üniversiteye gitmesi” gibi<br />

durumların ilginç olduğunu ifade etmişlerdir.<br />

Öğrencilerin % 93’ü görüşmeye katılan rol model kadınların anlattıkları mesleklerle ilgili<br />

bilgi edindiklerini belirtmişlerdir.<br />

“Kendini çalışan bir kadın olarak düşündüğünde sence bu süreçte karşına çıkabilecek<br />

zorluklar ve kendine güvendiğin konular nelerdir” sorusuna verilen cevaplara


25<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

bakıldığında öğrencilerin kendilerine güvendikleri konuları belirttikleri görülmektedir.<br />

Bu konuları “her konuda azimli olmam”, “istekli olmam”, “kendime güvenim”,<br />

“zorlukların üstesinden gelebilirim”, “bütün engeller aşılabilir”, “güvenim arttı”, “kadın<br />

olduğum için kendimle gurur duydum”, “karşıma çıkan sorunları kendim çözebilirim”,<br />

“asla pes etmemek”, “çok sabırlıyım” gibi ifadelerle belirtmişlerdir.<br />

Öğrencilerin % 93’ü bu buluşmalardan sonra meslek sahibi olarak hayata katılma isteğinin<br />

arttığını belirtmiştir. Öğrencilerden % 30’u bunun nedeniyle ilgili cevap vermezken % 67’si<br />

“zorlukları aşarak bir yere gelmek güven verici”, “zorlukları aşmak için güvenim var”, “kendi<br />

mesleklerinde çalışkan sabırlı azimli olmaları benim katılma isteğimi arttırdı”, “azmin<br />

elinden hiçbir şey kurtulmaz”, “meslek hayatına sıkı sarılmayı öğrendim”, “onlar gibi bilinçli<br />

olmak istiyorum”, “nasıl başarılı olduğumu anlatmak istiyorum”, “topluma katılıp iyi<br />

meslek sahibi olacağım” gibi ifadelerle meslek sahibi olmak için ne kadar istekli olduklarını<br />

belirtmişlerdir. Öğrencilerin % 7’si ise buluşmaların meslek sahibi olma isteklerini<br />

artırmadığı, konuşulan konuların bildiği şeyler olduğunu ve etkilenmediğini belirtmiştir.<br />

Ekip Çalışması ve Toplumsal Katılım Eğitimleri<br />

Uygulama Tarihi: Kasım 2011<br />

• Her iki ilde toplam: 42 saat öğrenci eğitimi<br />

• Hacıbektaş - Eğitimlere katılan öğrenci sayısı: 148<br />

• Ereğli - Eğitimlere katılan öğrenci sayısı: 111<br />

• Her iki il toplam: 4 saat belletmen öğretmen eğitimi<br />

• Her iki ilde eğitimlere katılım: 6 belletmen öğretmen<br />

Amaç<br />

Bireysel güçlenme ve toplumsal yaşama katılım aracı olarak sosyal sorumluluk projesi<br />

uygulamak için ihtiyaç duyacakları ekip çalışmasının temel hedeflerinde yer alan bilgi,<br />

beceri ve tutum değişikliklerinin kazanılmasını ve sosyal sorumluluk projeleri ile katılım<br />

arasındaki ilişkinin kurulması.<br />

Hedef<br />

• Farklılıklarımızla beraber var olabilme, farklılıkları olan insanların bir arada<br />

çalışabileceği farkındalığının kazanılması,<br />

• Ekip çalışmasında görev dağılımı konusunda beceri kazanılması,<br />

• Ekip içinde ekip arkadaşlarına karşı sorumluluk bilincinin gelişmesi,<br />

• Ekip içi güven ve dayanışmanın öneminin vurgulanması,<br />

• Ekip çalışması yaparken gözetilmesi gereken ‘dahil olma ve dahil etme’nin<br />

toplumsal yaşama katılımla ilişkisinin kurulabilmesi.<br />

Uygulanan Etkinlikler<br />

• Aşevi ve Çocuk Yuvası yapıyoruz<br />

• Katılım konulu poster çalışması<br />

• Isındırıcı oyunlar


26<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Değerlendirme<br />

Ekip Çalışması Eğitimi Değerlendirme Formu’nu cevaplandıran Nevşehir Hacıbektaş<br />

Kız Teknik ve Meslek Lisesi’nden 146 ve Konya Ereğli Sağlık Lisesi’nden 108 olmak üzere<br />

toplam 254 öğrencinin verdikleri cevaplar analiz edilmiştir.<br />

Öğrencilerin eğitmenlerle ilgili yaptıkları görüşlerin yaklaşık olarak % 96’sının olumlu<br />

yönde olduğu görülmektedir. Yorumlarda yer alan “anlayışlı”, “eleştirilere açık”, “içten<br />

ve samimi”, “sorumlu”, “herkese eşit davranan”, “başkalarının fikirlerine önem veren”,<br />

“cesaretlendirici”, “dinleyici”, “bize değer veren”, “güven verici” gibi ifadeler kullanarak<br />

eğitmenlerinden neden memnun kaldıklarını açıkça belirtmişlerdir.<br />

Diğer bölümde ekip çalışması eğitiminin öğrenciler üzerindeki olumlu ve olumsuz<br />

etkileri nelerdir, sorusu sorulmuş ve büyük bir kısmı ekip çalışmasının önemine dikkat<br />

çekecek yorumlarda bulunmuştur. “Hayal etmeyi öğrendik” diye adlandırdıkları ekip<br />

çalışması eğitiminin onlar üzerindeki olumlu etkilerini bireysel ve toplumsal açıdan iki<br />

başlık altında toplayabiliriz. Bireysel anlamda eğitimin kendilerine kattıklarıyla ilgili<br />

olarak “birey olduğumu fark ettim”, “önyargımı azalttı”, “değişik fikirleri gördüm”,<br />

“empati kurmayı öğrendim”, “özgüvenim arttı”, “aktiviteleri anlamlandırarak resme<br />

ve söze dökmeyi öğrendim”, “söz sahibi olmayı öğrendim”, “kendimi ifade etmenin<br />

değişik yollarını öğrendim”, “kendimi tanıdım”, “işe yaradığımı hissettim”, “kötü<br />

yanlarımı düşündürttü” gibi ifadeler kullanmışlardır. Toplumsal anlamda ise ekip<br />

çalışmasının etkilerini şu şekilde belirtmişlerdir: “birlik ve beraberlik çalışmaları”,<br />

“beraber vakit geçirmek”, “paylaşmayı öğrenmek”, “arkadaşları daha yakından tanımak<br />

ve arkadaşlıkları pekiştirmek”, “katılımı öğrenmek”, “gruba bir şeyler katabileceğimi<br />

öğrenmek”, “başka insanlar için bir şeyler yapmak”, “sorumluluk bilinci”, “toplumsal<br />

sorunlara duyarsız kalmamak ve bunun için birlikte bir şeyler yapmayı öğrenmek”. Aynı<br />

şekilde ekip çalışmasının olumsuz yanlarıyla ilgili olarak öğrencilerin verdiği cevaplara<br />

bakacak olduğumuzda hem kendi kişisel ihtiyaçlarını engellemesi hem de grup içinde<br />

yaşanan birtakım olumsuzluklara dikkat çektiklerini görebiliriz. Bunlar arasında<br />

“sınava çalışamamak”, “dinlenme saatimdi” ve “zaman uygun değildi” gibi yanıtların<br />

yanı sıra “gruplar kötüydü”, “karşı grubun tavrı kötüydü”, “farklı sonuçlar sinirimi<br />

bozdu”, “yapmak istediklerim engellendi, etkinliklere katılamadım”, “ortak karar almak<br />

zordu” gibi daha çok grup içinde yaşanan sorunlar dile getirilmiştir.<br />

Öğrencilere bunların dışında eklemek istedikleri herhangi bir şey olup olmadığı<br />

sorulduğunda hem olumlu hem de olumsuz yönde cevap verenler olmuştur. Dile<br />

getirilen eleştiri ve öneriler arasında “tekrar yapılsın”, “başka yer ve coğrafyalarda da<br />

yapılsın (örneğin Doğuda bu çalışmalar yapılsın, farklı etnik gruplarla yapılsın)”, “sosyal<br />

sorumluluk konusunda bilinçlendik”, “projenin konusu ve amacı güzeldi”, “buna benzer<br />

eğitimler sıklıkla yapılsın”, “boş vaktimizi yararlı değerlendirdik”, “umarım çalışma<br />

amacına ulaşır”, “başka eğitimlere de katılmak istiyorum”, “herkese keşke böyle eşit<br />

davranılsa”, “zamanla iyi sonuçlar alınabilir”, “bulutlu günlerimize güneş açtı” gibi<br />

ifadelerle öğrenciler eğitimlerden iyi ayrılma gerekçelerini belirtmişlerdir. Yapılan<br />

eleştiriler ise daha çok zamanın ve mekanın kullanımı ile ilgili olmakta ve eğitimlerde<br />

daha fazla oyun ve aktivite olması talep edilmektedir.


27<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

İletişim ve Çatışma Çözme Eğitimleri<br />

Uygulama Tarihi: Aralık 2011- Ocak 2012<br />

Amaç<br />

• Her iki ilde toplam: 42 saat öğrenci eğitimi<br />

• Hacıbektaş - Eğitimlere katılan öğrenci sayısı: 148<br />

• Ereğli - Eğitimlere katılan öğrenci sayısı: 98<br />

• Her iki il toplam: 4 saat belletmen öğretmen eğitimi<br />

• Her iki ilde eğitimlere katılım: 8 belletmen öğretmen ve idareci<br />

Gençlerin kendilerini daha iyi ifade etmesini, temel iletişim teknikleri bilgileri ile<br />

iletişim becerilerinin gelişmesini ve sosyal sorumluluk projesi yaparken kendileri,<br />

ekip arkadaşları ve etkileşimde oldukları çevre ile yaşayabilecekleri çatışmalarla baş<br />

etmelerini kolaylaştırmayı ve iletişimin toplumsal yaşama katılımını sağlama rolünü<br />

etkinleştirmesi.<br />

Hedef<br />

• Temel iletişim teknikleri hakkında bilgi edinilmesi,<br />

• Temel iletişim tekniklerini kullanarak iletişim becerilerini geliştirmesi ile kişinin<br />

kendisi ve çevresi ile olumlu iletişim kurabilmesi,<br />

• Olumlu iletişimi bozan çatışma durumları ile baş edebilmek için iletişimde<br />

çatışma yönetimi ile ilgili bilgi sağlanması,<br />

• Kişinin iletişim becerilerini geliştirerek toplumda söz sahibi olması, toplumsal<br />

katılım ve sosyal sorumluluk projeleri ile toplumsal iletişim kurabileceği<br />

farkındalığının oluşması.<br />

Etkinlikler<br />

• İsimler, Roller ve Meslekler: Tombala!<br />

• İLET-İŞ-İM<br />

• ÇATIŞ-MA<br />

• Isındırıcı oyunlar<br />

Değerlendirme<br />

İletişim ve Çatışma Çözme Değerlendirme Formu’nu cevaplandıran 210 öğrencinin<br />

verdikleri cevaplar analiz edilmiştir.<br />

Öğrencilerin eğitmenlerle ilgili yaptıkları görüşlerin yaklaşık olarak % 95’inin<br />

olumlu yönde olduğu görülmektedir. Eğitimcilerin uzmanlıklarıyla ilgili sorularda<br />

“anlatılacakları güzel ifade ediyor”, “bilgileri tam olarak bize yansıtıyor”, “psikolojik<br />

olarak rahatlatıcı”, “konuya hakim” gibi yorumlar yer almaktadır.<br />

Diğer bölümde eğitimlerin onlar üzerindeki olumlu ve olumsuz etkileri nelerdir, sorusu<br />

sorulmuş ve büyük bir kısmı “iletişim ile ilgili bilgi edindim”, “iletişimde dikkat etmem


28<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

gerekenleri öğrendim” cevabını vermiştir. “Hayatımda bir şeyler değişti” yorumunu<br />

yapan öğrenciler aldıkları eğitim hakkında “günümüz teknolojisinde herkes iletişimden<br />

kopmuş bu çalışma iyi oldu”, “bir şeyleri değiştirebileceğime inandım”, “kendime<br />

olan güvenim arttı”, “hayata bakış açım değişti” gibi ifadeler kullanmışlardır. Proje<br />

kapsamında ‘ben dili’ kullanımını öğrenmiş olmaları onların toplumsal yaşama aktif<br />

olarak katılımını sağlayarak proje amaçlarından birisini yerine getirmiştir. Aldıkları<br />

iletişim becerisi ve çatışma çözme eğitiminin olumlu yanlarından biri de şüphesiz<br />

“kendilerini ifade ederken doğru dili kullanma” deneyiminin gelişmesidir.<br />

Öğrencilere bunların dışında eklemek istedikleri herhangi bir şey olup olmadığı<br />

sorulduğunda hem olumlu hem de olumsuz yönde cevap verenler olmuştur. Dile<br />

getirilen eleştiri ve öneriler arasında “daha çok oyun olsun”, “daha iyi koşullarda<br />

yapılsın”, “sınav zamanı gelmeyin” gibi talepler yer almaktadır.<br />

Proje Döngüsü<br />

Uygulama Tarihi: Şubat 2012<br />

Amaç<br />

• Her iki ilde toplam: 42 saat öğrenci eğitimi<br />

• Hacıbektaş - Eğitimlere katılan öğrenci sayısı: 110<br />

• Ereğli - Eğitimlere katılan öğrenci sayısı: 100<br />

• Her iki il toplam: 4 saat belletmen öğretmen eğitimi<br />

• Her iki ilde eğitimlere katılım: 4 belletmen öğretmen<br />

Bireysel güçlenme ve toplumsal yaşama katılım aracı olarak sosyal sorumluluk projesi<br />

yapma sürecinde proje yazımı ve uygulamasının planlamasına yönelik bilgi ve beceri<br />

kazanılması.<br />

Hedef<br />

• Sosyal sorumluluk projelerinin hangi amaçla yapıldığı farkındalığının<br />

kazanılması,<br />

• Toplumda ve kendi yaşamlarımızda gözlemlenen sorunların sosyal sorumluluk<br />

projelerine konu olabileceği bilincinin oluşması,<br />

• Sosyal sorumluluk projelerinin aktif yurttaşlık temelinde toplumsal yaşama<br />

katılım aracı olarak uygulanabilmesi için proje yapma becerisinin geliştirilmesi,<br />

• Sosyal sorumluluk projesi yapabilmek için sorun tespiti, hedef analizi, araç<br />

geliştirilmesi, uygulama sürecinin planlanması gibi uygulama adımlarının<br />

deneyimlenmesi, beceri geliştirilmesi.<br />

Etkinlikler:<br />

• Yap-boz yapıyoruz!<br />

• Proje ne demek<br />

• Proje döngüsü basamakları<br />

• Isındırıcı oyunlar


29<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Değerlendirme<br />

Proje Eğitimi Değerlendirme Formu’nu cevaplandıran 202 öğrencinin verdikleri cevaplar<br />

analiz edilmiştir.<br />

Öğrencilerin eğitmenlerle ilgili yaklaşık olarak % 98’inin olumlu yorum yaptığı<br />

görülmektedir. Olumlu olan yorumlarında; “sabırlı”, “şirin ve sempatik”, “içten ve<br />

samimi”, “yardımsever”, “pozitif”, “cana yakın ve sıcak”, “dikkatli”, “özgüveni olan”,<br />

“ciddi” gibi ifadeler kullanılmıştır. Eğitimcilerin uzmanlıklarıyla ilgili ise “açıklayıcı”,<br />

“bilgilendirici ve öğretici”, “başarılı”, “iletişimleri iyi”, “katılım sağlayan”, “fikirlere<br />

saygılı”, “sorulara sıkılmadan cevap veren”, “güç, cesaret ve güven duygusu uyandıran”,<br />

“bize ayak uyduran”, “gerektiği yerde müdahale eden” gibi ifadelere yer vermişlerdir.<br />

Bir sonraki bölümde öğrencilere proje eğitiminin onlar üzerindeki olumlu ve olumsuz<br />

etkileri nelerdir, sorusu sorulmuş ve büyük bir kısmı proje çalışmasının önemine dikkat<br />

çekecek yorumlarda bulunmuştur. “Hayal etmeyi” öğrendikleri bir önceki eğitimde<br />

şimdi de “hayallerimizin gerçekleşebileceğini hissettik” diye adlandırdıkları proje<br />

çalışması eğitiminin onlar üzerindeki olumlu etkilerini bireysel ve toplumsal açıdan<br />

iki başlık altında toplamak mümkündür. Öğrencilerin bireysel anlamda kazanımlarına<br />

bakacak olduğumuzda “bilinçlenmemi sağladı”, “kendime olan güvenimi arttırdı”,<br />

“projenin nasıl yapıldığı ve aşamalarıyla ilgili bilgi edindim”, “öğrendiklerimizi<br />

uyguladık”, “farkındalık yarattı”, “her şeyin üstesinden gelebilmeyi, başarabilmeyi<br />

öğrendim”, “geleceğe yönelik fikirlerim oluştu/değişti”, “becerilerimi geliştirebileceğimi<br />

öğrendim” gibi ifadeler kullandıklarını görebiliriz. Aynı şekilde toplumsal ve kolektif<br />

açıdan edindikleri bilgileri ise “planlı çalışmayı öğrendik”, “proje ürettik/proje<br />

üretebildiğimizi gördük”, “yardımlaşma ve dayanışma”, “sorumluluk bilinci”, “ortak<br />

karar verebilmeyi öğrendik”, “topluma faydalı bir şeyler yaptık”, “sosyal sorumluluk<br />

bilincimiz gelişti”, “toplumsal sorunları öğrendik ve önemsedik”, “paylaşım”, “hep<br />

beraber bir şeyler yapabileceğimize inandım” şeklinde dile getirmişlerdir. Proje<br />

eğitimiyle ilgili genel olarak olumsuz buldukları yanlar arasında “vakit kaybı”, “bu<br />

sürede test çözebilirdim” ve “gereksizdi” gibi daha çok kişinin kendi gereksinimleri<br />

üzerinden değerlendirdiği görülmüştür.


30<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

“Projenin hazırlık çalışmaları ve eğitici eğitimlerinin ardından saha çalışmalarına<br />

başladık. Saha çalışmalarında, proje etkinliklerinin katılımcılar için oldukça<br />

yararlı olduğunu, katılımcıların toplumsal cinsiyet konusunda edindikleri bilgileri<br />

yaşamlarına aktardıklarını görmek mutluluk vericiydi.<br />

Eğitim içerikleri sosyoloji, psikoloji, iletişim gibi farklı disiplin alanlarından oluşmaktaydı.<br />

İçeriğin gençlerin yaşamlarıyla doğrudan ilintili olması ve kişisel farkındalıklarını,<br />

bireysel gelişimlerini olumlu yönde etkilemesi hedeflenmekteydi. Yaklaşık bir yıllık süre<br />

içerisinde interaktif eğitim atölyeleri yürütüldü. Eğitimlerde katılımcılar, aktif şekilde<br />

sunum yapmaya, soru sormaya teşvik edildi. Grup çalışmalarında, verilen uygulamaları<br />

belli bir süre ve kurallar çerçevesinde tamamlamaları, ürettikleri faaliyetleri diğer<br />

gruplarla paylaşmaları ve birbirlerinin çalışmalarını değerlendirmeleri ve fikirlerini<br />

paylaşmaları desteklendi. Katılımcıların “sosyal sorumluluk nedir, sosyal sorumluluk<br />

projesi nedir, nasıl yapılır ve uygulanır” konularında bilgilenmeleri ve kendileri açısından<br />

önemli gördükleri konularda sosyal sorumluluk projeleri üretmelerini bekliyorduk.<br />

Katılımcılar projelerini ürettiler ve projelerin sunumlarını gerçekleştirdiler. Sunumlar<br />

sırasında heyecan, güven, gurur, sevinç, kaygı, başarmanın mutluluğu, özgüven, cesaret<br />

gibi pek çok duyguyu yaşadık birlikte. Süreç içerisinde yürüttüğümüz proje etkinliklerinde<br />

deneyimli grup üyesi rolümüzün yanı sıra katılımcılar ile birlikte; etkileşim, deneyimleme,<br />

öğrenme ve keşfetme süreçlerini paylaştık.<br />

Ekip olarak temel hedeflerimizden biri gençlerin toplumsal hayata katılımıydı. Projenin<br />

bitiminde somut olarak gençlerin toplumsal hayata aktif bir şekilde katılabildiklerini,<br />

projenin bu konuda etkili ve etkin bir değişime yol açtığını gözlemledik. Gençlerin<br />

okul dışında çevreleri ile iletişime geçebildiklerini, kendilerini ifade etmekte<br />

yaşadıkları zorlukların üstesinden geldiklerini, bir projenin uygulayıcısı olmaktan son<br />

derece mutlu olduklarını ve sosyal alanlarda özgüvenlerinin arttığını gözlemledik.<br />

Katılımcılardan “Başarabilirim”, “Hayallerimi gerçekleştirebilirim”, “Kendime olan<br />

güvenim, cesaretim arttı” ifadelerini duymak değişimin katılımcılar üzerinde kalıcı<br />

olacağına dair bizlere umut verdi.


31<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Kimlik oluşumunun ön planda olduğu ve kişilik gelişiminin sürdüğü ergenlik sürecine<br />

denk gelen bu projenin, katılımcıların sosyal ve duygusal gelişimine büyük katkısı olacağı<br />

inancındayım. Kız yurtlarında kalan gençlerin seslerini, istek ve ihtiyaçlarını, endişelerini<br />

ve güvenlerini, potansiyellerini ve hayallerini duyabildiğimiz bu tür projelerin üretilmeye<br />

devam edilmesi ve yaygınlaştırılmasının gençleri akademik, toplumsal, kültürel ve<br />

bireysel pek çok yönden geliştireceği ve destekleyeceği düşüncesindeyim.<br />

Bu projede yer almak benim açımdan çok önemli ve değerliydi. Bu konuda Genç<br />

Hayat Vakfı’na, Hüsnü Özyeğin Vakfı’na, Sabancı Vakfı’na, projenin asıl emekçileri<br />

olan gençlere, bizimle işbirliği içerisinde çalışan öğretmenlere, okul idarecilerine,<br />

belletmen öğretmenlere, bize dolaylı ya da doğrudan destek veren herkese içten<br />

teşekkürlerimle…”<br />

Tuğba Öztürk<br />

Eğitmen<br />

Psikolog<br />

“Yurttan Sesler projesinin yürütüldüğü Ereğli ilçesi öğrencileri ile Hacıbektaş ilçesi<br />

öğrencileri birbirlerinden bazı noktalarda farklı olup Ereğli’de öğrencilerin sosyal<br />

imkanlara ulaşma şanslarının daha fazla olduğunu gözlemledik. Dolayısıyla proje<br />

eğitimlerine ilk başladığımız dönemlerde proje etkililiği de iki ilçe arasında farklılaşma<br />

gösterecektir diye düşünmekteydim. Böyle olması durumunda dahi, öğrencilerden<br />

alınan geribildirimlerde gördük ki Yurttan Sesler projesi onlara fikir üretme ve<br />

paylaşma şansı vermiş; ekip çalışması, iletişim kurma, çatışma çözme ve farklı<br />

gruplara dahil olma yönünde becerilerini geliştirmelerine olanak sağlamıştır. Proje<br />

eğitimleri ve proje uygulamaları esnasında öğrencilerin özgüvenlerini geliştirmelerine<br />

katkı sağlanmış, fikirlerini söyledikleri için eleştirilmedikleri ve değerli olduklarını<br />

hissettikleri bir ortamla karşılaşma imkanı bulmuşlardır. Bu projenin, sosyal yaşamla<br />

ilgili fikirleri ve “ben yapabilirim”, “ben de varım” ifadelerini içselleştirip ürüne dökme<br />

fırsatı yakalayabilmeleri adına önemli bir şans olduğu kanaatindeyim.<br />

Gençlerle yapılan eğitimlerin yanı sıra belletmen öğretmenlere de eğitim modülleri<br />

verilmiş, ardından kendilerini keşfetmelerine yönelik grup terapisi benzeri


32<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

paylaşımların, öğretmenlerin farkındalıklarını arttırmalarına katkı sağladığı ve<br />

öğrencilere yaklaşımlarını olumlu yönde etkilediği gözlenmiştir.<br />

Bugüne kadarki eğitim modülleri ve proje uygulaması bize gösteriyor ki, Yurttan<br />

Sesler projesiyle hedeflenen kız yurtlarında kalan gençlerin aktif katılımını<br />

sağlamak ve üreten bireyler olmaları yönünde adım atmak öğrencilerin büyük<br />

çoğunluğunda gerçekleşmiş durumdadır. Gençlerin zihinlerinde yeni soru işaretleri<br />

oluşturmak, kulaklarına toplumsal cinsiyet eşitliği konusunda kar suyu kaçırmak<br />

ve yapabileceklerini göstermek adına verilen mesajlar ile yapılan eğitimlerin<br />

onlarda örnek teşkil ettiği değerlendirilmiştir. Ayrıca, Genç Hayat Vakfı ekibinin ayrı<br />

ayrı bireysel başarı hikayelerinin onları motive ettiği ve gelecekle ilgili umutlarını<br />

şekillendirdiği de gözlenmiştir. Öğrenciler kendi projelerini uygulayıp sunumlarını<br />

yaptıklarında da hem Genç Hayat Vakfı ekibi, hem yurt yönetimi ve öğretmenler,<br />

hem de öğrenciler ne kadar gurur verici bir işe imza attıklarını keşfettiler diye<br />

düşünmekteyim.<br />

Yurttan Sesler projesi gençlere direkt olarak ve çevreleri ile kurdukları<br />

ilişkiler aracılığıyla sosyal sorumluluk bilincini oluşturmayı hedefleyip bunu<br />

gerçekleştirebilecekleri ortamı hazırlamıştır. Böylece, yaşamlarının diğer dönemlerinde<br />

de benzer bakış açısıyla hem kendilerine hem de çevrelerine olumlu katkı sağlama<br />

becerisini elde ettiklerini düşünmekteyim. Yaşamlarının ileriki dönemlerinde sadece<br />

kendilik değerleri üzerinden topluma yaklaşmalarını değil, empatiyle ve sorumluluk<br />

bilinciyle suya bir taş atıp dalga etkisi yaratmalarını beklemekteyiz. Bu idealin<br />

gerçekleşmesine katkıda bulunan tüm ekibe teşekkür ederiz.”<br />

Aylin Gündoğdu<br />

Eğitmen<br />

Uzman Psikolog


33<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

<strong>YURTTAN</strong> GELEN <strong>SESLER</strong> DAHA GÜÇLÜ<br />

Proje döngüsü eğitimiyle eğitim çalışmalarını tamamlayan öğrenciler<br />

01 Mart - 10 Nisan arasında konularını kendilerinin seçtiği ve her adımını kendilerinin<br />

planladığı sosyal sorumluluk projelerini uyguladılar. Hacıbektaş Kız Teknik ve Meslek<br />

Lisesi öğrencileri proje döngüsü eğitiminde oluşturdukları 22 proje fikrinden uygulamak<br />

istedikleri 7 tanesini seçtiler. Aynı şekilde Ereğli Sağlık Meslek Lisesi öğrencileri proje<br />

döngüsü eğitiminde oluşturdukları 17 proje fikrinden 5 tanesini seçtiler.<br />

Hacıbektaş Kız Teknik ve Meslek Lisesi öğrencilerinden proje uygulamasına katılan<br />

44 öğrenci toplam 80 saat, Ereğli Sağlık Meslek Lisesinden proje uygulamasına katılan<br />

34 öğrenci yurt ve okul dışında 48 saat proje uygulaması gerçekleştirdiler.<br />

Aldıkları eğitimlerin somut bir çıktısı olarak hayata geçirdikleri sosyal sorumluluk<br />

projelerini ekip çalışması içinde iş bölümü yaparak uygulayan 74 öğrenci projeleri için<br />

yaptıkları planlama çerçevesinde konularıyla ilgili her türlü görüşmenin randevusunu<br />

alarak, fotoğraflarını çekerek, sunum metinlerini hazırlayarak projelerini tamamladılar.<br />

1,5 ay süren bu yoğun çalışmanın sonunda teorik olarak gördükleri her şeyi hayata<br />

geçirme, deneyimleme şansına sahip oldular.


34<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Geri Dönüşüm Geri Dönecek<br />

Proje Grubu<br />

Hatice Özdemir<br />

Sultan Karacura<br />

Döndü Çakmak<br />

Yeter Doğan<br />

Güldenizay Doğan<br />

Tuba Topçu<br />

Fatma Sönmez<br />

Proje Konusu<br />

Hacıbektaş’ta geri dönüşüm uygulamalarını başlatmak için bilgilendirme<br />

çalışmalarının yapılması, kamu kurumlarına ve okullara geri dönüşüm kutularının<br />

yerleştirilmesi ve toplanan atık malzemenin toplanması için yetkililerle görüşülmesi<br />

Proje Amacı<br />

Hacıbektaş’taki artık materyallerin geri dönüşüm sayesinde yararlı hale getirilmesi için<br />

çalışmaların başlatılması<br />

Proje Hedefleri<br />

• Atık materyallerin değerlendirilmesi<br />

• Çevrenin zarar görmesinin engellenmesi<br />

• Gelecek nesilleri geri dönüşüm konusunda bilinçlendirme<br />

Proje Destekçileri<br />

Kırtasiyeler<br />

Hacıbektaş Belediyesi ve Nevşehir Belediyesi<br />

Hacıbektaş’taki okulların müdürleri<br />

İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü<br />

Çevre ile ilgili sivil toplum örgütleri<br />

Hacıbektaş Huzur Evi<br />

Hacıbektaş Kültür Merkezi


35<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

“Bu projeye katılmadan önce toplumda kadınların bir yeri<br />

olduğunu biliyordum, hem de önemli bir yeri olduğunu, ama hep<br />

kafamızda kadın evde oturur, ev temizliğini yapar, bulaşığını<br />

yıkar ve televizyon izlerdi. Fakat ev hanımlarının da birçok<br />

şey yapabileceğini öğrendim. Kadınların yaptıklarını erkekler<br />

nasıl yapıyorlarsa erkeklerin yaptıklarını da kadınların rahatça<br />

yapabileceğini öğrendim. Şimdi ise tek isteğim bu projelerin<br />

devam etmesi. Başarılarınızın devam etmesi dileği ile iyi ki<br />

varsınız.”<br />

“Bana hayatın anlamını bir<br />

kez daha hatırlattı. Artık<br />

kendi ayaklarım üzerinde<br />

durmak için daha çok<br />

çalışacağım. Başarmak için<br />

elimden gelenin her zaman<br />

en iyisini yapacağım.”


36<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Hayvanları Koruyalım<br />

Proje Grubu<br />

Funda Çelen<br />

Sinem Kaya<br />

Aysun Bozdağ<br />

Fadimana Saraçoğlu<br />

Esmanur Güner<br />

Proje Konusu<br />

Genel olarak hayvan hakları üzerine bilgilendirme çalışmaları yapılarak, ilgili<br />

kurumlardan alınan afiş ve broşürlerin dağıtılması; Hacıbektaş’ta yaşayan sokak<br />

hayvanları hakkında toplumun bilinçlendirilmesi, bilgilendirilmesi ve duyarlı olunması<br />

için çalışmalar gerçekleştirilmesi<br />

Proje Amacı<br />

Sokak hayvanlarının sorunları ile ilgili ilçede kamuoyu oluşturulması ve uzmanların<br />

hayvan hakları ile ilgili Hacıbektaş halkını bilgilendirmelerinin sağlanması<br />

Proje Hedefleri<br />

• Sahipsiz hayvanların bakımlarının yapılması, beslenmesi, kısırlaştırılması ve<br />

mümkün olan en yakın barınakta toplanarak ihtiyaçlarının karşılanmasının<br />

sağlanması<br />

• Hacıbektaş ilçesindeki insanların hayvanlara karşı daha duyarlı olmalarının<br />

sağlanması<br />

Proje Destekçileri<br />

Veteriner<br />

Hacıbektaş Belediyesi<br />

Hacıbektaş Kaymakamı<br />

İlçe Tarım ve Orman Müdürlüğü<br />

Nevşehir İl Tarım ve Orman Müdürlüğü<br />

Hayvan hakları örgütleri


37<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

“Daha pozitif düşünmeye başladım. Daha girişimci olmakla<br />

birlikte toplum sorunlarına daha duyarlı yaklaşmaya<br />

başladığımı düşünüyorum. Bir kovalamacaya girdim ve<br />

bir amaç uğruna bir şeylere katılıp devam ettirdim. Çaba<br />

gösterdim. Bundan sonra da daha atılgan olacağıma<br />

inanıyorum. Bu projeye katılmadan önce sosyal sorumluluk,<br />

gençlerin hayata katılımları hakkında bilgilerimiz vardı. Şimdi<br />

ise bu konular hakkında daha fazla bilgi sahibi oldum, bu<br />

konuda daha fazla çaba harcadığıma inanıyorum.”<br />

“Her şeyden önemlisi bu<br />

projeyle benim hayata bakış<br />

açım değişti. Artık hayatıma<br />

boş gözlerle değil dolu<br />

gözlerle bakıyorum. Çeşitli<br />

aktivitelere katılıyorum,<br />

vaktimi boş geçirmiyorum.<br />

Kendime güvenim arttı<br />

ve bu güven sayesinde<br />

başaramam dediklerimi<br />

başardım. Düşüncelerim<br />

değişti. Sanki artık çok farklı<br />

birisiyim. Sizin sayenizde<br />

ben hayata daha sıkı<br />

tutunacağım, her zaman bir<br />

hedefim olacak.”


38<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Van Erciş için Kitap Toplayalım<br />

Proje Grubu<br />

Figen Çelen<br />

Pınar Altay<br />

Ceylan Çevik<br />

Pervin Çevik<br />

Bahar Atmaca<br />

Ayşe Çelebi<br />

Dilek Aydemir<br />

Ayşe Taş<br />

Proje Konusu<br />

Erciş’te internet kafeye giden Yusuf’un depremde enkaz altında kalarak yaşamını<br />

yitirmesiyle, kütüphanelerde yeterince kitap olmadığı için öğrencilerin ödevlerini<br />

internet kafelerde yaptığını düşünerek, okumak isteyen çocuklar için Van’ın Erciş<br />

İlçesi’ndeki 3 ilköğretim okulu için kitap toplanması<br />

Proje Amacı<br />

Van’ın Erciş ilçesinin köylerindeki kitap eksiğinin azaltılması<br />

Proje Hedefleri<br />

• Okullarında kütüphane olmayan okullara ulaşılması<br />

• Kütüphanesi’nde az kitap bulunan okullara kitap ulaştırılması<br />

Proje Destekçileri<br />

Hacıbektaş Kız Teknik ve Meslek Lisesi Okul Müdürü ve öğretmenleri<br />

Hacıbektaş Belediyesi<br />

Hacıbektaş İlçe Milli Eğitim Müdürü<br />

Hacıbektaş ilçesindeki okullar<br />

Hacıbektaş Kaymakamlığı<br />

Nevşehir İl Milli Eğitim Müdürlüğü


39<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

“Bu gün bana hayatta<br />

kazanılması gereken çok<br />

şeyin olduğunu anımsattı.<br />

Ben bugün bir şeyin daha<br />

farkına vardım ve ben<br />

gerçekten hayatta çok şey<br />

başarabilirmişim…”<br />

“Ben proje yapmadan önce sadece kadınların<br />

evde oturup yemek yapıp koca yolu beklediğini<br />

düşünüyordum. Ama sonuçta ben de bir kızım ve<br />

ben bir proje yapıyorum ve kadınların da bir şeyler<br />

başardıklarını, toplumda yeri olduğunu, hayata<br />

karşı ezik değil de güçlü olduklarını toplumda<br />

bir yerlerinin olduğunu düşündüm. Bu proje<br />

bana herkes gibi kadınların da toplumda yerinin<br />

olduğunu hissettirdi.”


40<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Bir Maddeye Değil Hayata Bağlan<br />

Proje Grubu<br />

Sema Bozkurt<br />

Zehra Özcan<br />

Ebru Yiğitaslan<br />

Zeynep Şirin<br />

Özge Barik<br />

Esra Akar<br />

Filiz Okçu<br />

Proje Konusu<br />

Madde bağımlılığı hakkında bilgilendirme semineri verilmesi ve madde bağımlısı<br />

çocukların topluma kazandırılması için bilgilendirme çalışmalarının gerçekleştirilmesi<br />

Proje Amacı<br />

Madde bağımlılığının önlenmesi için bilgilendirme çalışmalarının yapılması<br />

Proje Hedefi<br />

Okullarda bilgilendirme seminerleri verilerek madde bağımlılığına karşı farkındalığın<br />

artırılması<br />

Proje Destekçileri<br />

İlçe Emniyet Müdürlüğü<br />

Nevşehir Emniyet Müdürlüğü Narkotik Şubesi<br />

İl ve İlçe Sağlık Müdürlükleri<br />

Hacıbektaş’taki okul müdürleri<br />

Rehabilitasyon merkezleri


41<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

“Bu projeye katılmadan önce genç kadınların hayata<br />

katılımları hakkında şöyle düşünüyordum, kadınların<br />

sadece bir ev kadınıymış düşüncesi yoktu tabiî ki ama yine<br />

de kadınların bazı durumlardan geri kalmaları gerektiği<br />

düşüncesi herkesin aklında olan düşüncedir. Kadınların<br />

tek sorumluluğu çocuk bakmak değildir. Genç yaşta<br />

evlendirip kadınları hayattan silip evde otur sözüyle bir eve<br />

kapatıyorlar. Kadınlar da erkekler kadar sorumluluk almayı<br />

bilirler ve hayatta kalmayı da öğrenirler.”<br />

“Ben bu projeye başlamadan önce çok korkmuştum.<br />

Projemiz madde bağımlılığı olduğu için ilk önce çok<br />

tedirgin oldum ama daha sonradan fikrim değişti.<br />

Nevşehir’de Kaçakçılık Şube müdürü ile konuştuğum<br />

zaman fikrim çok değişti ve daha çok heyecanlandım.<br />

Ve o seminer gününü ve bütün bu projenin bitiş anını<br />

sabırsızlıkla bekliyorum. Ve çok heyecanlanıyorum..<br />

İyi ki böyle bir projeye girmişim. Birazcık eğlendim ve<br />

değişik bir ortam oldu ve ben çok mutlu oldum.”


42<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Huzur Evi Huzurla Dolsun<br />

Proje Grubu<br />

Seda Nur Karamık<br />

Gülmine Köşgel<br />

Melike Nur Yılmaz<br />

Burcu Gündüz<br />

Ayşe Gizem Seyrek<br />

Kübra Okçu<br />

Derya Okçu<br />

Proje Konusu<br />

Huzur evinde yaşayan yaşlı insanların rutin hayatlarına bir farklılık katılması ve<br />

yalnızlıklarını paylaşmak için huzur evi ziyaretleri gerçekleştirerek onlarla birlikte<br />

çeşitli etkinlikler yapılması<br />

Proje Amacı<br />

Gençlerin yaşlı insanların yanında olduğunun gösterilmesi<br />

Proje Hedefi<br />

Huzur evine düzenli ziyaretler düzenlenmesi ve etkinlikler gerçekleştirilmesi<br />

Proje Destekçileri<br />

Hacıbektaş Kız Teknik ve Meslek Lisesi Okul Müdürü ve öğretmenleri<br />

Kaymakamlık<br />

Huzur evi idaresi


43<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

“Benim en büyük hayalim huzurevine gidip<br />

yaşlıları ziyaret etmekti. Ve sonunda bu<br />

isteğim yerine geldi. Bu projeye katıldıktan<br />

sonra fikirlerim öyle çok değişti ki. Ben<br />

huzurevine gittiğim zaman, büyülerimin<br />

elini öpüp onların halini hatırını sorduğum<br />

zaman anlatılamayacak kadar mutluluk<br />

duyuyorum. Oradaki insanlar öyle sevgi<br />

dolu bakıyorlardı ki anlatamam. Herkes<br />

derdini paylaşacak birilerini arıyor. Proje<br />

ekibi olarak çok az gitmiş olsak dahi oradan<br />

ayrılasım hiç gelmiyor. Çünkü onların<br />

hepsinin odalarını gezip hepsinin de derdini<br />

dinlemek, onlarla daha çok vakit geçirmek<br />

istiyorum. Şimdiki düşüncelerim ise<br />

kendimle gurur duyuyorum, çünkü iyi ki de<br />

bu projeye katılmışım diyorum.”<br />

“Bize hayata katılımımızın<br />

ne derece önemli<br />

olduğunu ve hayatta ben<br />

de varım diyebilmemi<br />

sağladı.”


44<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Hacıbektaş’ı Gezelim Görelim<br />

Proje Grubu<br />

Ayşe Gül Ünsal<br />

Habibe Altın<br />

Esma Kol<br />

Funda Demircioğlu<br />

Proje Konusu<br />

Hacıbektaş’ın turizm açısından tanıtımının artırılması için bilgilendirici broşür<br />

hazırlanarak tanıtım faaliyetlerinin yapılması<br />

Proje Amacı<br />

Hacıbektaş’ın özellikle gençler tarafından bilinirliğinin artırılması<br />

Proje Hedefleri<br />

• Hacıbektaş’ın bilinirliği için ilk önce Hacıbektaş halkına tanıtım kampanyası<br />

yapılması<br />

• Hacıbektaş’ın turistlik yerlerinin ilçe içindeki bilinirliğinin ölçülmesi<br />

• Hacıbektaş’ın turizm yönünden bilinirliğinin sağlanması için çalışmalar<br />

yapılması<br />

Proje Destekçileri<br />

Hacıbektaş Kaymakamlığı<br />

Hacıbektaş Müze Müdürlüğü<br />

Hacıbektaş Belediyesi<br />

Nevşehir Turizm Otelcilik Okulu Müdürlüğü


45<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

“Bu projenin bana katkısı çok fazla oldu. Bizi sosyalleşme<br />

açısından olsun tecrübe konusunda olsun bize çok fazla yardımcı<br />

oldu. İnsanların kendine güven duyma ve bir şeyleri ortaya<br />

koymasında etkili ve uygulanabilir olmuştur. Nerde ne şekilde ve<br />

nasıl davranılacağı konusunda çok fazla ve tecrübe kazandım…<br />

Kısacası etkisini çok fazla gördüm ileride de yardımcı olacağından<br />

hiç şüphem yok.”<br />

“İyi ki de gelmişsiniz de<br />

birbirimizi tanımışız.<br />

Gerçekten bir şeyler<br />

yapmak kendi kendine bir<br />

şeyler paylaşmak ortaya<br />

ürün koymak çok güzel<br />

bir duygu. Bu duyguları<br />

bize yaşattığınız için size<br />

teşekkür ederim.”


46<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Onlar Kimsesiz Değil, Onların Kimsesi Biziz<br />

Proje Grubu<br />

Elif Kaçmaz<br />

Büşra Köse<br />

Tuğba Yılmaz<br />

Asiye Çabuk<br />

Emel Kaçmaz<br />

Hülya Şahin<br />

Proje Konusu<br />

Aile sevgisi ve şefkatinden uzak yaşayan çocukların ziyaret edilmesi<br />

Proje Amacı<br />

Çocuk yuvasında yaşayan çocuklarla vakit geçirilmesi ve onların yalnızlıklarının<br />

paylaşılması<br />

Proje Hedefi<br />

Çocuk yuvasına ziyaretler düzenlenerek oradaki çocuklarla vakit geçirilmesi ve yalnız<br />

olmadıklarının hissettirilmesi<br />

Proje Destekçileri<br />

Hacıbektaş Kız Teknik ve Meslek Lisesi Okul Müdürü ve öğretmenleri<br />

Çocuk Esirgeme Kurumu Müdürü<br />

Hacıbektaş Kaymakamlığı


47<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

“Öncelikle Genç Hayat Vakfı projesine iyi<br />

ki katılmışım. Özellikle kendi yaptığım<br />

projede istediğimizi yapabilmek biraz da<br />

olsa insanların yüzünü güldürmek çok<br />

güzel. Özellikle de bizim çocuklarla ilgili<br />

projemiz çok güzeldi. Çocukların yanına<br />

gitmek, onların nerede, nasıl durumda,<br />

hangi koşullarda yaşadıklarını görmek,<br />

öğrenmek daha da güzel oldu. En<br />

azından bizim içimiz rahatladı, temiz ve<br />

güvenli bir yerde yaşadıklarını gördüm.<br />

Bu proje benim için çok güzeldi. Aslında<br />

bu projeye katılmadan önce kendimin<br />

neler yapabileceğimi bilmiyordum. Ya<br />

da yapabileceğime güvencim yoktu.<br />

Ama bu projeye katıldıktan sonra<br />

kendimin ve herkesin isterlerse her şeyi<br />

yapabileceklerini anladım. Böylece sosyal<br />

sorumlulukların da farkına varıp bu<br />

sorumluluğumu da yerine getirebilirim.”<br />

“Bu Genç Hayat eğitimini aldıktan sonra hayata bakış açımız değişti.<br />

Neler yapabileceğimizi gördük. İnsan yapacağına inanınca her şeyi<br />

başarabilirmiş. Bu eğitimler bizim hayatımızı değiştirdi. Daha duyarlı<br />

oldum. Kimsesiz çocuklar deyip geçmemek lazım, onlar kimsesiz değil,<br />

onların kimsesi biziz. O çocuklar yardıma, sevgiye, ilgiye muhtaç. Bu<br />

eksiklikleri de bu proje sayesinde gerçekleştireceğiz. Ben bu projeden<br />

önce kadınlar ve erkeklerin eşit olmadığını biliyordum, kadınların<br />

toplumda yerinin fazla olmadığını ve hep dışlandığını düşünüyordum.<br />

Ama Yurttan sesler Projesi sayesinde kadınların erkeklerden birçok<br />

şeyi daha iyi yaptığını öğrendim. Kadın deyip geçmemek lazım.”


48<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Madde Bağımlılığına Son<br />

Proje Grubu<br />

Sevgi Karaoğlu<br />

Rukiye Çağlar<br />

Selcan Yaşa<br />

Remziye Kılıç<br />

Proje Konusu<br />

Madde bağımlılığı üzerine bilgi edinilmesi ve ilköğretim 8. sınıf öğrencilerine madde<br />

bağımlılığı hakkında seminer düzenlenmesi<br />

Proje Amacı<br />

Öğrencilerin erken yaşta madde bağımlılığı hakkında bilinçlendirilmesi<br />

Proje Hedefi<br />

Konunun uzmanları eşliğinde madde bağımlılığını önleme seminerleri verilmesi<br />

Proje Destekçileri<br />

Ereğli İlçe Emniyet Müdürlüğü<br />

Ereğli İlçe Devlet Hastanesi<br />

Ereğli’deki ilköğretim okullarının müdürleri


49<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

“Bu proje bana çok güzel anılar<br />

bıraktı. Bu projelerde hep kendimiz<br />

ortaya birer fikirler kattık.<br />

Çok ama çok güzeldi. Beni çok<br />

mutlu etti bu proje. Ayrıca kendi<br />

projemizi de yaptık. Ve kendimize<br />

olan güvenimizi kaybetmedik.<br />

Çok keyifliydi, eğlenceli oyunlar<br />

oynayarak projemizi tamamladık.”<br />

“Bu projeye katılmadan önce sosyal sorumlulukta gençlerin fazla<br />

katılımının olmadığını, her zaman bir köşede yalnız olduklarını<br />

düşünürdüm. Ama yanılmışım bu projeden sonra anladım ki gençlerin<br />

yapacakları ve katılmayacağı hiçbir sorumluluk olamaz. Aynı<br />

şekilde kadınların sosyal hayatta biraz kopuk olduğunu, yapmak<br />

isteseler de bir şeyleri hep engelleri yüzünden yapamadıklarını<br />

düşünürdüm ama anladım ki kadınların önünde hiçbir engel duramaz<br />

ve başaramayacağı hiçbir şey olamaz. Bu projeden önce sorumluluk<br />

almayı sevmezdim. Daha doğrusu daha az sorumluluk alırdım, ama<br />

şimdi katılabildiğim bütün etkinliklere katılıyorum.”


50<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Umut Evi<br />

Proje Grubu<br />

Ayşe Battal<br />

Raziye Ay<br />

Şeyma Yeşilbahçe<br />

İmran Ok<br />

Fatma Şahin<br />

Proje Konusu<br />

Huzur evinde kalan yaşlı insanlar ile vakit geçirilerek onların mutlu edilmesi ve<br />

yalnızlıklarına ortak olunması<br />

Proje Amacı<br />

Huzur evinde kalan yaşlıların yalnızlıklarının paylaşılması<br />

Proje Hedefi<br />

Gençlerin yaşlılara karşı duyarlı hale getirilmesi için huzurevine ziyaretler<br />

düzenlenmesi ve etkinlikler gerçekleştirilmesi<br />

Proje Destekçileri<br />

Ereğli Kaymakamlığı<br />

Ereğli Huzurevi Müdürlüğü<br />

Ereğli Sağlık Meslek Lisesi Müdürlüğü ve öğretmenleri


51<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

“Projeye katılmadan önce bildiğim bir<br />

huzur evi diye düşünüyordum, ama<br />

projeye katıldıktan sonra bu fikrim<br />

değişti. İnsanların dertlerini dinledik,<br />

niçin buraya geldiklerini sorduk ve<br />

konuştuk. Hepsi iyi insanlardı. İyi ki<br />

bunlar gibi birçok projeyi sözde değil de<br />

projeye günlük hayata aktarmışsınız.”<br />

“Uygulanan proje bende olumlu bir<br />

duygu, düşünce kazandırdı. Çünkü<br />

huzurevinin ne olduğunu öğrendim<br />

zaten önceden de biliyordum ama<br />

ayrıntılı bir şekilde öğrendim.<br />

Bu projeyi uygulatan kişilere çok<br />

teşekkür ederim. Ben kendimin<br />

yardımsever olduğunu öğrendim.<br />

İyi ki katılmışım, çok mutlu oldum.”


52<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Kimsesiz Çocukların Sesi<br />

Proje Grubu<br />

Hasibe Turgut<br />

Emine Sarıkaya<br />

Betül Bayram<br />

Rabia Gülmüş<br />

Nida Nur Ozanoğlu<br />

Gamze Sarı<br />

Havva Hilal Özkoç<br />

Gülay Tanrıverdi<br />

Fadime Sena Ünay<br />

Proje Konusu<br />

Kimsesiz çocuklara aile ortamı oluşturulması için onlarla birlikte sosyal faaliyet<br />

gerçekleştirilmesi<br />

Proje Amacı<br />

Çocuk esirgeme kurumundaki çocukların sosyal etkinliklere dahil edilmesi<br />

Proje Hedefi<br />

Ereğli’de gerçekleştirilen sosyal etkinlikleri takip ederek kimsesiz çocukların bu<br />

etkinliklere dahil edilmesi<br />

Proje Destekçileri<br />

Ereğli Kaymakamlığı<br />

Ereğli Çocuk Esirgeme Kurumu İdaresi<br />

Ereğli Sağlık Meslek Lisesi Müdürlüğü ve öğretmenleri<br />

Ereğli Belediyesi


53<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

“Gerek proje süresi, gerekse<br />

proje öncesi eğitimler olsun<br />

eğlenceli, güzel geçti. Projemiz<br />

çocuk yuvalarına yapılan bir<br />

ziyaretti. Oradaki çocuklar<br />

özellikle 0-3 yaş grubu<br />

çocukları daha çok ilgiye<br />

muhtaçtı. Kaldıkları evler ne<br />

kadar donanımlı olursa olsun<br />

“anne” diye hitap ettikleri<br />

bakıcı anneleri hiçbir zaman<br />

gerçek annelerinin yerini<br />

tutmayacak, çocuklar hep bir<br />

anne-baba düşüncesi içerisinde<br />

olacaklar. Ama onların anne<br />

ve babasının yerini tutamasak<br />

da her kucak açtığımızda daha<br />

büyük kollarla kucaklıyorlardı.”<br />

“Daha pozitif<br />

düşünmeye<br />

başladım. Daha<br />

girişimci olmakla<br />

birlikte toplum<br />

sorunlarına daha<br />

duyarlı yaklaşmaya<br />

başladığımı<br />

düşünüyorum.”


54<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

AIDS Değil HIV Pozitif<br />

Proje Grubu<br />

Zeliha Yıldız<br />

Cennet Güneş<br />

Sevinç Birol<br />

Merve Nur Çanakcı<br />

Durdane Güneş<br />

Proje Konusu<br />

HIV Pozitif hastalığı hakkında Ereğli halkının bilgi durumunun incelenmesi ve sağlık<br />

meslek lisesi öğrencilerinin bilgilendirilmesi için faaliyetler düzenlenmesi<br />

Proje Amacı<br />

HIV pozitif hakkında yanlış ve hatalı bilgilerin düzeltilmesi için çalışılması<br />

Proje Hedefleri<br />

• HIV Pozitif hakkındaki bilgilerin kısa anket çalışmasıyla ölçülmesi<br />

• Pozitif Yaşam Derneği’nden alınan bilgilerden sonra Ereğli Sağlık Meslek Lisesi<br />

öğrencilerinin bilgilendirilmesi için faaliyetler düzenlenmesi<br />

Proje Destekçileri<br />

Pozitif Yaşam Derneği<br />

Ereğli Sağlık Meslek Lisesi Müdürlüğü ve öğretmenleri<br />

Ereğli İlçe Devlet Hastanesi


55<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

“Yurdumuzun<br />

sesleri hiç bu<br />

kadar sesli<br />

olmamıştı.<br />

Genç biri<br />

olmaktan<br />

gurur<br />

duydum.”<br />

“Fikirlerime saygı duymaları,<br />

sözümü kesmeden sabırla<br />

dinlemeleri çok güzeldi,<br />

kendimi ifade edebildim.<br />

İletişim konusunda daha<br />

çok bilinçlendim, insanlarla<br />

iletişim kurarken daha rahat<br />

olmam gerektiğini anladım.”<br />

“Bana hayatın anlamını bir<br />

kez daha hatırlattı. Artık<br />

kendi ayaklarım üzerinde<br />

durmak için daha çok<br />

çalışacağım. Başarmak için<br />

elimden gelenin her zaman<br />

en iyisini yapacağım.”


56<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Karış Karış Türkiye<br />

Proje Grubu<br />

Kübra Dalgıç<br />

Selime Altunay<br />

Elif Onay<br />

Elif Kaygısız<br />

Beyza Tunca<br />

Rahme Ülkü Seven<br />

Gülhan Çelik<br />

Ülkü Altun<br />

Şeyma Yaldız<br />

Büşra Hakverdi<br />

Proje Konusu<br />

Okul içerisinde izcilik kulübü kurulması için gerekli ön hazırlıkların yapılması ve izciliğin<br />

toplumsal ve kişisel faydalarının paylaşılması<br />

Amacı<br />

İzcilik kulübü kurarak izciliğin öneminin anlatılması<br />

Proje Hedefi<br />

Ereğli ilçesinde izcilik ve çevre ile ilgili etkinliklere katılımın sağlanması<br />

Proje Destekçileri<br />

Konya İzcilik Federasyonu<br />

Ereğli Dağcılık Federasyonu (ERDAK)<br />

Ereğli Sağlık Meslek Lisesi Müdürlüğü ve öğretmenleri


57<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

“Ben bu saatten sonra anladım ki insan başarmak<br />

isterse üstesinden gelemeyeceği hiçbir şey olamaz.<br />

Yeter ki kendimizi bir mahkum gibi karanlık bir<br />

odaya kilitlemeyelim. Bırakın biraz ışık girsin bu<br />

zindana. Düşünün biraz.. çünkü biz düşünerek<br />

varız, düşünerek yaşarız.. ve bu düşüncelerle biz<br />

birçok şeyi başaracağız, çözülmesi zor olan bu<br />

hayat bilmecelerini çözeceğiz. Bana bunun için yol<br />

gösteren Yurttan Sesler Proje Ekibine sonsuz saygı<br />

ve teşekkürlerimi sunarım.”<br />

“Özgürlük denilen vazgeçilmez<br />

bir değer her zaman bizimle<br />

birlikte olacak. Biz özgürlüğümüz<br />

sayesinde başaracağız birçok şeyi.<br />

Şu ana kadar yapmış olduğumuz<br />

projeleri, sorumlulukları çeşitli<br />

etkinlikleri özgürlüğümüz<br />

sayesinde yaptık ve yapmaya<br />

devam edeceğiz.”


58<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

“…Yurttan Sesler projesi kapsamında Hacıbektaş Kız Teknik ve Meslek Lisesi ve Ereğli<br />

Sağlık Meslek Lisesi’nde okuyan gençler eğitimler sırasında kendi yazdıkları sosyal<br />

sorumluluk projelerine dahil olmuşlar ve böylelikle yurt yaşamının dışına çıkarak kendi<br />

bireyselliklerini geliştirmeye başlamışlardır. Bu gelişimin en somut örneği ise yaptıkları<br />

sokak röportajlarında, öğretmenleriyle ilişkilerinde, ilçe yerel yönetimi ve ileri gelenleri<br />

ile yaptıkları görüşmelerde hissettikleri özgüven duygusu olmuştur. Özellikle odak grup<br />

görüşmelerinde kendilerine olan güvenlerinin bu proje sayesinde arttığını vurgulayan<br />

gençler, ileride de böyle projelerde aktif olarak rol almak istediklerini belirtmişlerdir.<br />

Öğrencilerden alınan geri dönüşlerle Yurttan Sesler projesinin başta belirlemiş olduğu<br />

hedeflere hizmet ettiğini ve ortaöğretim kız öğrenci yurtlarında kalan gençlerin<br />

yaşadığımız coğrafyada “ben de varım” diyebilmelerini sağladığını söyleyebiliriz.<br />

Kendilerine sunulan yaşamın dışına çıkamayan gençler belki de bu proje sayesinde ilk<br />

defa kendilerine yeni ve farklı bir alan yaratmış oldular.<br />

Hayata yeni bir bakış açısıyla baktığımızda, yeni yerlere dokunduğumuzda, onu<br />

incelediğimizde, yakınına gittiğimizde kısacası o hayatı dinlemeye başladığımızda<br />

sessiz kalan çığlıkları duyabiliriz.<br />

Yurttan Sesler projesiyle birlikte seslerini duyurmaya başlayan gençler, artık<br />

kendilerinden daha emin ve güvenli bir şekilde belki de yeni çizmeye başladıkları<br />

hayata merhaba dediler. Van depreminden sonra yerleştirme sistemiyle Hacıbektaş<br />

Kız Teknik Meslek Lisesi’ne gelen genç bir öğrencinin söylediği şekilde ‘umut ve güven<br />

olduktan sonra biz her şeyi yapabiliriz’…”<br />

Ayşegül Taşıtman<br />

İzleme Değerlendirme Uzmanı<br />

Sosyolog


59<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

“ ‘Rol Model Kadınlar’ ile ilgili ilk çalışmayla proje uygulamasına başlamış olduk.<br />

Böylece Yurttan Sesler sesini yavaş yavaş duyurmaya başladı. Yurtta kalan<br />

öğrencilerin özgüvenlerini arttırmak, üniversiteye devam etmelerini sağlamak, mesleki<br />

gelişimlerine katkıda bulunmak, meslek sahibi olma isteği ve toplumsal hayata<br />

katılımlarını artırmak amacıyla rol model kadınlarla bir araya geldik. Rol model<br />

kadınlar, meslek sahibi olma süreçlerinde sosyal ve ekonomik yaşama katılıncaya<br />

kadar yaşadıkları tecrübeleri öğrencilerle paylaştı. Üniversiteye devam etme,<br />

toplumsal ve ekonomik yaşamda yer almaları konusunda öğrencileri destekleyici<br />

konuşmalar yaptılar.<br />

Yurtta kalmakta olan öğrencilerin büyük bir çoğunluğu sınavlarla ilgili yüksek<br />

motivasyonları olan, başarma azmine ve gelecekle ilgili kariyer planlarına sahip<br />

öğrencilerdir; ancak bununla birlikte, öğrencilerin sosyalleşmek için yeterli<br />

zamanlarının ve imkanlarının bulunmadığını da gözlemlemekteyiz. Özellikle son<br />

sınıfta olan öğrencilerin zamanlarının büyük kısmı etütlerde ve dershanelerde<br />

geçmektedir. Bu yoğunluk içerisinde öğrenciler başlangıçta sosyalleşme ve proje<br />

etkinliklerine katılmakla ilgili yeterli enerjiye ve motivasyona sahip görünmüyorlardı.<br />

İlk çalışmalardaki bu çekingenliğin bir diğer nedeni de öğrencilerin daha önce böyle<br />

bir proje çalışmasına katılmamış olmalarıydı. Tam anlamıyla ne yapacaklarını,<br />

projenin onlara nasıl katkısı olacağını, onların yaşamında neleri değiştirebileceğini<br />

fark etmeleri zaman aldı. Zaman içerisinde hep birlikte aldıkları eğitimlerin meyvesini<br />

göreceğimiz umuduyla proje çalışmalarına devam ettik.<br />

Her ay öğrencilere düzenli olarak eğitimler verildi. Kafalarında hep şu soru vardı:<br />

“Bunlara ne gerek var”. Diğer yandan, anlatılan bilgilerin şu an için acil olmadığı,<br />

zaman içinde öğrenileceği gibi tedirginlikler yaşıyorlardı. Bu durum bize öğrencilerin<br />

yurt ortamını, barınma ve ders çalışma ortamı olarak algıladıklarını net bir şekilde<br />

göstermekteydi. Zaten projenin en önemli amacı da bu düşünceyi yıkmak ve yurtta<br />

kalan öğrencilerin de çok şey yapabileceklerini göstermekti. “Yurttan Sesler” projesi<br />

öğrencilerin neler başarabileceğini ve neler üretebileceğini görebilmek adına güzel bir<br />

imkan sundu bizlere.


60<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Son eğitimde öğrenciler bir projenin nasıl oluşturulduğunu öğrendiler. İşte o zaman<br />

aldıkları eğitimlerin sonraki çalışmaları için ne kadar gerekli olduğunu anlamış<br />

oldular. Şubat sonunda proje konuları belirlendi ve eğlenceli ancak zaman zaman<br />

yorucu da olabilen kısma geldik. Proje uygulamaları mart ayı boyunca öğrenciler<br />

tarafından gerçekleştirildi. En güzel tarafı da bu çalışmaları gerçekleştirmek için<br />

yurttan dışarı çıktılar; konuşmalar, röportajlar, kurum ziyaretleri gibi birçok faaliyete<br />

imza atmanın keyfini yaşadılar.<br />

Projeye dahil olan öğrenciler çok eğlenceli, verimli ve üretken bir ay geçirdi. Artık<br />

Yurttan Sesler çok daha güçlü çıkıyordu. Güzel işlere imza atmanın mutluluğunu<br />

yaşadılar ve yurt öğrencilerinin de imkan verildiği zaman neler yapabileceklerini<br />

deneyimlemiş ve bizlere de aktarmış oldular. 13 Nisan’da Ereğli Kültür Merkezi’nde<br />

yapmış oldukları sunumlarla neler yapabileceklerini tüm Ereğli ile paylaştılar. Proje<br />

sonunda öğrencilerin, “İyi ki bu projeye dahil olmuşuz” demeleri ise son derece<br />

mutluluk vericiydi. Gençlerimiz için bu tarz imkanların arttırılması umuduyla…”<br />

Yasemin Bolat<br />

Ereğli Yerel Saha Koordinatörü<br />

“Yurttan Sesler projesine dahil olduğum için kendimi gerçekten mutlu ve şanslı<br />

hissediyorum. Çünkü öğrencilerimin kendi başlarına bir şeyler başardığını görmek,<br />

yapabildiklerinin farkına varmaları ve özgüvenlerinin arttığını görmek beni mutlu<br />

ediyor. Onlarla gerçekten gurur duyuyorum. Bundan sonraki yaşamlarında da böyle<br />

projelere katılacaklarından ve çok başarılı olacaklarından hiç kuşkum yok.<br />

Kendi adıma da mutluluk duyuyorum çünkü ben de onlarla birlikte bir şeyler yaptım<br />

ya da en azından onların yanında olmaya çalıştım. Bundan sonra ben de böyle proje<br />

çalışmalarına katılmak istiyorum çünkü bu tür etkinliklerin, sosyal sorumluluk<br />

projelerinin kişisel gelişim açısından ne kadar yararlı olduğunu gördüm. Ayrıca<br />

öğrencilerimin davranışlarında meydana gelen pozitif değişimler de benim bu tür<br />

çalışmalara katılmak istememdeki en büyük etken oldu. Kendi adıma ve öğrencilerim<br />

adına emeği geçen herkese çok teşekkür ederim.”<br />

Derya Şahin<br />

Hacıbektaş Yerel Saha Koordinatörü


61<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

İZLEME - <strong>DE</strong>ĞERLENDİRME<br />

Projenin değerlendirmesi, öğrenci profilini anlayabilmek için hazırlanan ‘Katılımcı Anketi’,<br />

verilen eğitimlerin etkisini anlayabilmek için hazırlanan ‘Eğitim Değerlendirme Anketleri’<br />

ve gerçekleştirilen çalışmaları ve onların etkilerini daha yakından görebilmek için yapılan<br />

‘Odak Grup Görüşmeleri’nden oluşmaktadır. Aşağıda odak grup görüşmeleri bölümünü<br />

bulacağınız raporun tamamına www.yurttansesler.org adresinden ulaşabilirsiniz.<br />

ÖĞRENCİLERLE ODAK GRUP ÇALIŞMASI<br />

Odak grup çalışması, 26-29 Mart 2012 tarihleri arasında okul ve yurt sınırları içerisinde<br />

gerçekleştirilmiştir.<br />

Amaç<br />

Gerçekleştirilen çalışmaları ve onların etkilerini daha yakından görebilmek için yapılan<br />

odak grup görüşmeleri, eğitimler sırasında ya da verilen değerlendirme anketlerinde<br />

açıkça ifade edilemeyen birtakım bilgi ve deneyimleri bize sunmaktadır. Böylelikle<br />

ihtiyaçlar ve yaşanan sorunlar, projenin özneleri tarafından doğrudan dile getirilerek<br />

somut olarak birtakım sonuçlara ulaşmamızı hızlandırmaktadır.<br />

• Proje fikri ve eğitimler<br />

• Eğitimlere katılan gençlerde yaşanan değişiklikler<br />

• Proje uygulamasına katılma ya da katılmama nedenleri<br />

gibi çeşitli zeminlerde odak grup yöntemiyle değerlendirmeler yapılmıştır.<br />

Profil<br />

Çalışma 40 kişinin katılımıyla 2 farklı okulda proje uygulamasına katılan ve katılmayan<br />

öğrencilerle toplam 8 ayrı odak grup görüşmesi şeklinde gerçekleşmiştir. Yaklaşık<br />

olarak 45 dakika ile 1 saat 30 dakika arasında değişen sürelerle yapılan görüşmeler için<br />

Hacıbektaş Kız Teknik ve Meslek Lisesi Ortaöğretim Kız Öğrenci Yurdu ve Ereğli Sağlık<br />

Meslek Lisesi derslikleri kullanılmıştır.<br />

Gün<br />

Odak Gruplar<br />

Projeye<br />

Katılanlar<br />

Projeye<br />

Katılmayanlar<br />

Toplam<br />

1. gün Hacıbektaş Kız T.M.L. I 5 - 5<br />

Hacıbektaş Kız T.M.L. II - 5 5<br />

2. gün Hacıbektaş Kız T.M.L. III 5 - 5<br />

Hacıbektaş Kız T.M.L. IV - 5 5<br />

1. gün Ereğli Sağlık M.L. I 5 - 5<br />

Ereğli Sağlık M.L. II - 5 5<br />

1. gün Ereğli Sağlık M.L. III 5 - 5<br />

Ereğli Sağlık M.L. IV - 5 5<br />

Toplam 20 20 40


62<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Moderasyon<br />

Tüm odak grup çalışmaları izleme değerlendirme raporunu yazacak kişinin<br />

moderasyonunda gerçekleşmiştir. Çalışma öncesinde katılımcılara, çalışmanın amacı<br />

ve nasıl yapılacağı hakkında bilgi verilmiş ve ses kaydının tutulması için katılımcılardan<br />

izin alınmıştır. Çalışmalar sadece katılımcılar ve kolaylaştırıcıdan oluşan kapalı bir<br />

alanda gerçekleştirilmiştir.<br />

TEMALAR<br />

1.<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> PROJESİ ÖNCESİ<br />

Katılımcıların proje öncesinde içinde bulundukları etkinlik ve faaliyetler iki temel başlık<br />

altında değerlendirilebilir:<br />

1.1. Kurumsal Olmayan Süreç<br />

Katılımcılar proje öncesinde okul zamanı ve hafta sonları yurtta kaldıklarında ya da<br />

evci çıktıklarında yaptıkları etkinlikleri şu şekilde sıralamışlardır:<br />

Yurtta kalanlar;<br />

• Ders çalışmak<br />

• Uyumak<br />

• Çarşı iznine çıkmak<br />

• Dinlenmek<br />

“Hep ders çalışıyoruz, biraz dinleniyoruz. Yatıyoruz sabah oluyor, yine hazırlanıyoruz okula<br />

gidiyoruz.”<br />

“Televizyon izliyorum, dışarıya çıkıp gezebiliyorum rahatça, evdekilerle vakit geçiyorum.<br />

Yurda döndüğümde hayal kırıklığı yaşıyorum…”<br />

“Yemek yiyoruz, biraz dinleniyoruz, etüde gidiyoruz. Staj günleri de stajdan çıktıktan sonra<br />

çarşıda geziyoruz biraz. Sonra yemek vakti gelmiş oluyoruz, yemek yiyoruz ve sonra oturuyoruz.<br />

Etüde çıkıyoruz, ders çalışıyoruz ya da kitap okuyoruz. Ancak oturuyoruz başka hiçbir şey<br />

yapmıyoruz.”<br />

“Ev bambaşka burada telefon serbest değil, televizyonu istediğimiz gibi kullanamıyoruz.<br />

Kim çoğunluktaysa onun istediği izleniyor. Ama evde öyle değil kumanda sende oluyor,<br />

başköşe sana ait, başka bir odada elinde telefon oluyor en önemlisi. Açıkçası ben burada<br />

daha iyi derse çalışıyorum. Geziyoruz. Evdeyken daha rahat oluyorum.”<br />

“Ben de ara ara çıkıyorum. Eve kitapları götürüyorum ama hiçbir şey çalışamıyorum. Bilgisayarla<br />

ilgileniyorum. Cumartesi çıkıyorum dershaneye gitmek için oradan çıkıp eve gidiyorum. Pazar<br />

sabah yine dershane ve oradan yurda geliyorum.”


63<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Evci çıkanlar;<br />

• Bilgisayar ve internet kullanımı<br />

• Aileyle hasret gidermek<br />

• Anne ya da arkadaşlarla dışarı çıkmak<br />

• Dinlenmek<br />

• Televizyon izlemek<br />

• Serbest olarak cep telefonu kullanımı<br />

Katılımcılar soruları cevapladıktan sonra projeye dahil olmalarının ya da<br />

eğitimlere katılmalarının onlar için bir değişiklik yarattığını, projenin bir sosyal<br />

aktivite alanı hazırladığını ve bu çalışma içerisinde mutlu olduklarını, “işe yarar”<br />

bir şeyler yaptıklarını hissettikleri için projenin çok değerli ve anlamlı olduğunu<br />

vurgulamaktadırlar. Hatta öyle ki tüm eğitimleri alıp son aşamada belli nedenlerden<br />

dolayı proje uygulamasına katılmayanların çoğunun üzgün oldukları gözlenmektedir.<br />

1.2. Kurumsal Süreç<br />

Katılımcıların bir kısmının da içinde bulundukları kurs tarzı etkinlikler iki şekilde<br />

sıralanabilir:<br />

• Okul çıkışı etüde gitmek<br />

• Staj ya da dershaneye gitmek<br />

2. <strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> PROJE FİKRİ VE EĞİTİM SÜRECİ<br />

2.1. Yurttan Sesler Proje Fikriyle ilk Karşılaşma<br />

Katılımcılara Yurttan Sesler projesini ilk duyduklarında ne hissettikleri sorulduğunda,<br />

daha çok merak ettikleri ve sonucunun nasıl olacağını bir türlü kestiremediklerini<br />

söylemişlerdir. Bu nedenle ilk başlarda isteksiz katıldıkları eğitimlere son aşamalara<br />

yaklaştıkça giderek gönüllü bir şekilde dahil olmaya başlamışlar ve projenin kendilerini<br />

değerli hissetmelerini sağladığı için uygulama aşamasına geçmişlerdir. Ancak bir<br />

grup ise hem projenin bu aşamaya geleceğine inanmadıkları hem de derslerini<br />

engelleyeceğini düşündükleri için uygulama aşamasına katılmak istememişler fakat<br />

sonradan da çoğu üzülmüştür.<br />

“Bir şeyler yapılabileceği kanısındaydım. Sosyal bir etkinlik olduğu için çok sevmiştim. Daha sonra<br />

bir şey yapılamadığı için sıkılmıştım, ümitsizliğe kapılmıştım. Bir de ders zamanına denk geliyordu.<br />

Ama şu anda faaliyete geçtik ve güzel geçiyor. Yurttan, okuldan çıkıyoruz proje için ve onunla<br />

uğraşıyoruz. İlk başta katılmak istemedim. Ama sonucunun böyle olduğunu bilseydim ilk başta<br />

daha istekli olurdum.”<br />

“Ben ilk başta şey sanmıştım, siz proje yazacaksınız biz de onu uygulayacağız ama öyle<br />

değilmiş. Biz kendimiz yazıyoruz her şeyi.”<br />

“…ilk çok şaşırdım. Bunları televizyonda, radyoda, internette duysak bile hep İstanbul, İzmir, Ankara<br />

gibi büyükşehirlerde oluyor. Benim okuduğum okulda böyle bir proje ilk kez başladığında ben şaşırdım<br />

yani. Genelde büyükşehirlerde yapılıyor. Mutlu oldum, demek ki buralarda önemseniyormuş dedim.”


64<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Projenin yürütülmesine imkan sağlayan Genç Hayat Vakfı ile ilgili olarak Hacıbektaş Kız<br />

Teknik ve Meslek Lisesi öğrencisi şunları söyledi:<br />

“Mesela ben Genç Hayat Vakfı’nı bir kitap okuyordum orada duydum, Elif Şafak’ın Firarperest<br />

kitabı. Orada ileri gelen vakıflardan biri olarak geçiyordu. Duyulmuş bir vakıfmış ve mesela biz<br />

daha yeni duyuyoruz. Böyle bir projede yer almak bizim için önemli. Ben de böyle bir vakıfta<br />

çalışmak isterim, özellikle genç kızlarla ilgili bir vakıf açmayı düşünüyorum.”<br />

2.2.Eğitim Süreci ve Hedefler<br />

Gençlerin interaktif katılabileceği temel iletişim becerileri, çatışma çözme ve proje<br />

döngüsü atölye çalışmalarıyla, çevrelerinde gördükleri sorun veya ihtiyaca yönelik bir<br />

sosyal sorumluluk projesi gerçekleştirmeleri ve ardından yaptıkları bu çalışmayı birbirleri<br />

ve çevreleriyle paylaşmaları hedeflenmektedir. Ayrıca eğitimler boyunca gençlerin<br />

kendilerini “güçlendirecek” etkinliklere yöneltilmesi –rol model kadın buluşması- ve<br />

toplumsal cinsiyet farkındalığının yaratılması da öncelikli hedefler arasındadır.<br />

“…olmayacak şeyler değil. İmkansız değil, aslında onu anladık. İstersek her şeyi yapabiliriz. Ümitli<br />

olmazsak, ulaşmak için çabalamazsak hiçbir şey yapamayız.”<br />

“…kadın için belli meslekleri vermişlerdi, ama aklımıza kadının bir emniyet müdürü<br />

olabileceği çok nadir gelir. Kadınların da erkeklerin yaptığı meslekleri yapabileceğini<br />

öğrendik… Ama sonuçta toplum ne diyorsa o oluyor! Zorunlu olsa bile bir kadın olarak<br />

inşaatta çalışmayı mı tercih edersin, çocuk bakmayı mı”<br />

“Projeye başlamadan önce bazı taleplerimizi kağıda yazmıştık. Olmaz bunları yapamayız diye<br />

düşünüyorduk. Projeye başladıktan sonra onları yapmaya başladık, görüşmelere gittik. Olumlu<br />

karşıladılar bizi, yapmak istediğimiz şeyleri yapabildik. Demek ki yapabiliyormuşuz. Kendine<br />

güvenimiz geldi. Toplumun içine çıkıp konuşmaya çekiniyorduk, şimdi kendimize güvenimiz<br />

geldi. İnsanlara bir şeyler sormaya çekinirdim, ne tepki vereceklerinden korkardım ama şimdi<br />

sorabiliyorum. Korkmuyorum, kendime güvenim geldi.”<br />

“Sonuçta güven, umut olduktan sonra… Derler ya elinin hamuruyla erkek işine karışma<br />

diye, kandırıyorlar yani! Sonuçta kadınların da erkeklerin de önemini toplum veriyor.<br />

Cesaretimiz çok arttı. Sanırım ilk projede kadın-erkek eşitliği üzerine konuşmuştuk o<br />

zaman cesaretimiz artmaya başladı. Kadınlar her mesleği yapabilir. Ben istiyorum, çevrem<br />

bende görüyor ve bu da toplumu etkiliyor. Toplum böyle böyle düzelmeye başlar zaten.<br />

Önce her şey kendinde başlıyor, daha sonrasında toplumda başarıya ulaşıyor.”<br />

“Daha önceden büyük bir sorumluluk almamıştım ama buraya geldikten sonra insanlarla<br />

konuşmak, onlara bir şeyler anlatmak, bir şeyleri değiştirebilmek, o sorumluluğu almak gerçekten<br />

beni çok değiştirdi. Kendimi daha iyi ifade edebiliyorum. Düşünmek önemli ama eyleme koymak<br />

çok daha önemli ve bu projeyle bir şeyleri eyleme dönüştürüyoruz.”<br />

“Geçen sene yeni gelmiştik, zorluk yaşıyorduk okula alışmaya. Ailemden ayrılmıştım. Artık<br />

okula yabancılık çekmiyorum biraz daha özgüvenimiz geldi. Etkili oldu bu eğitimler.”


65<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Yaşama dair deneyimleri ve özgüvenleri artan gençlerin toplumsal katılımını artırmayı<br />

hedefleyen eğitimler, kimileri için olumlu sonuçlanırken kimi katılımcılar içinse sadece<br />

boş vakit olarak değerlendirilmiş ve yapılan eğitimler yerine ders çalışmayı tercih<br />

etmişlerdir. Özellikle Ereğli Sağlık Meslek Lisesi öğrencileri arasında derslerde başarılı<br />

olma konusunda rekabetin yaşanması proje uygulamasına katılımı azaltmıştır.<br />

“Koştur koştur yurda gidiyoruz, yemek yiyoruz ve sonrasında hep çalışıyoruz. Rekabet olduğu için<br />

ilk 10’a girmeye çalıştığımız için hep ders çalışıyoruz.”<br />

2.3. Öğrenci Projeleri Uygulama Sürecinde Karşılaşılan Sorunlar ve Çözümler<br />

Katılımcıların kendi projelerini uygulama süresince karşılaştıkları sorunlar genellikle,<br />

uygulama aşamasındaki alınması gereken izinler, grup çalışanları arasındaki gerginlik<br />

ve eğitimlerde yorucu/sıkıcı olarak tarif edilen birtakım atölye çalışmalarıdır. Proje<br />

grupları içinde yaşanan problemler sonucunda aldıkları eğitimlerin önemini idrak<br />

eden katılımcılar, iletişim becerileri ve çatışma çözme gibi eğitimleri hatırlayarak<br />

aralarındaki sorunları gidermeye çalıştıklarını belirtmişlerdir. İletişim becerileri<br />

geliştirilerek, katılımcıların kendileri ve proje ortakları arasında çatışma çözme,<br />

birlikte yaşama ve ortak yaşamı iyileştirme gibi birtakım deneyimlerin çok yönlü olarak<br />

geliştirilmesi ortaya çıkan sorunları çözüme ulaştırmak açısından oldukça büyük bir<br />

öneme sahiptir.<br />

“Anlaşmazlıklar genelde kişilerin kendilerini yüksek görmeleri, benim istediklerim olsun, benim<br />

dediğim olsun, benim koyduğum sınırlarda olsun, ben başkanım gibi nedenlerden dolayı<br />

yaşanıyor.”<br />

“Bazı arkadaşlar eğitimleri pek fazla ciddiye almıyorlardı bundan dolayı sıkıntılar<br />

yaşanıyordu. İster istemez bende sıkılıyordum.”<br />

“…Bu sefer grup içinde çatışmalar çıkıyor ama eğleniyoruz tabii. Hafta sonu herkese uymuyor,<br />

kimine de hafta içi uymuyor ama herkesin fikrini öğrenip ortak bir yol bulmayı çalışıyoruz. Bize<br />

çatışma çözme diye bir şey öğrettiler herhalde böyle sorunlar yaşayacağımızı düşünüyorlardı. O<br />

yüzden mi öğrettiler”<br />

Ereğli Sağlık Meslek Lisesi’nde proje konuları seçilmeye başlandığında, gruplar<br />

sorunları ve ihtiyaçlarını belirlemede zorluk yaşadılar. Para, mutluluk gibi daha<br />

soyut kavramlar üzerinden gittiler ancak bunları projeye, dolayısıyla da uygulamaya<br />

dönüştürmede zorluk çekecekleri için ne yapacaklarına bir süre karar veremediler. Her<br />

biri kendi kişisel sorunlarını kağıda döktü ve toplumsallık meselesi o grupta ilk başta<br />

havada kaldı. İhtiyaç kavramını kendi ihtiyaçları üzerinden tanımladılar. Kolektif bir<br />

çalışma ruhu olamadığı için ortak sorun ve ihtiyaçların göz önünde bulundurulmasında<br />

zorluk yaşadılar. Bu yurtta genellikle böyle bir tutum vardı ki bu gerek eğitim,<br />

okul ve yurt koşulları gerek de ailelerin sosyo-ekonomik ve kültürel alt yapısından


66<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

kaynaklanıyordu. Örneğin bir öğrenci parayı sorun olarak belirtirken bir diğeri “ailenin<br />

yolladığı para sana yetmiyor mu” gibi cevaplar verebiliyordu. Hacıbektaş Kız Teknik ve<br />

Meslek Lisesi’nde yönetim değişmeden önce sıcak su kullanımı, binanın ısı problemi,<br />

temizlik ve en önemlisi yoksulluk ve yoksunluk gibi sorunlar katılımcılar arasında<br />

destek ve yardımlaşmayı artırdığı gibi Ereğli’de bu tarz sorunların genel itibariyle<br />

olmaması katılımcıların bireysel düşünme ve eyleme geçme potansiyellerini artırmıştır.<br />

Özellikle Ereğli Sağlık Meslek Lisesi öğrencileri arasında 11. sınıflar ve diğerleri olmak<br />

üzere bir hiyerarşinin yaşandığına ve 11. sınıfların okul ve yurt içerisinde söz söyleme<br />

hakları olduğuna inanan bazı katılımcılar, eğitimlerin karma verilmesi nedeniyle sıkıntı<br />

yaşadıklarını belirttiler.<br />

“11. sınıflarda çekinmiş olabilirler. 11. sınıflar olarak 12. sınıflardan fenayız, baş belasıyız.<br />

Bizim yüzümüzden rahat olmayanlar vardı. Çok pasif duruyorlardı, dalga geçerler mi diye<br />

düşünüyorlardı. Biz büyük olunca daha rahat davranıyoruz, çekinmiyoruz kimseden bu yüzden de<br />

onlar bizden çekiniyorlardı…<br />

“Büyüklerden genelde çekiniyorduk grup içinde. Onlar daha girişken oluyorlar herkesi<br />

tanıdıkları için. Karşı grupta eleştirip dalga geçen oluyordu.”<br />

2.4. Öğrenci Projeleri Uygulama Sürecine Dahil Olma<br />

Nasıl bir sosyal sorumluluk projesi yazıp onun ne şekilde uygulanabilir hale geleceğinin<br />

tam olarak anlaşılmamasından kaynaklı projenin sonucuna yönelik bir inanmama<br />

durumu söz konusuydu. Bu nedenle eğitimlerden sonra kendi yapacakları sosyal<br />

sorumluluk projelerine dahil olmada gönülsüz ve isteksizlerdi. Ancak kendi projelerini<br />

uygulamaya başladıktan sonra ve projenin asıl amaç ve hedeflerini gördükten sonra<br />

projeye olan inançları ve bir şeyler yapıyor olmalarından dolayı kendilerine olan<br />

güvenleri artmaya başladı.<br />

“…Eğitimleri ve oyunları konuşuyorduk. Sıkıldıysak onu anlatıyoruz. Bunların amaçları ne<br />

diye düşünüyordum, ne yapmak istiyorlar diye. Uygulamaya geçeceklerini düşünmüyorduk<br />

arkadaşların. Sonradan işin ciddiyetini kavradım. Koşturup yaptıkları projeleri görünce ciddiyeti<br />

kavradım. Ben çok pişman oldum katılmadığım için. O an ne yapacağımızı anlamamıştık, nasıl bir<br />

sonucu olacağını ve uygulanabileceğini o yüzden katılmak istemedik. Aslında bilemediğimiz ya<br />

da anlayamadığımız için öyle oldu. Şimdi olsa katılmak isteriz.”


67<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

“İlk başta niye geliyorlar diye düşündüm ama sonradan gönüllü olarak çalışmaya<br />

başladığımızda çok eğleniyorum. İnsana bir güven geliyor, özgüven geliyor. Toplumun<br />

içine giriyoruz. Hafta sonları çoğunlukla dışarı çıkabiliyoruz bazı araştırmalar yapmak<br />

için. Ama ilk geldiklerinde bende niye geldiler diye düşündüm. Daha sonra yaptıkça,<br />

dahil oldukça ve gördükçe eğlenmeye başlıyoruz. Projeye katılmayanlarla aramızda bir<br />

farklılık oluyor. Eğitimlerde mesela ilk başta pek bir şey anlaşılmıyor ama yapınca, içine<br />

girince o zaman ne yaptığımız anlaşılıyor. Bir şeyler yaptığımızı görüyoruz. İstersek her<br />

şeyi yapabileceğimize olan inancımız artıyor. Proje konularımız belirlenmeye başladığında<br />

her şey biraz daha ortaya çıktı. Dışarıya çıkıyoruz, farklı insanlarla konuşuyoruz,<br />

onların böyle konular hakkındaki düşüncelerini alıyoruz. Kimi diyor, bak sizin proje işe<br />

yarıyor. Genellikle zaten en fazla şaşkınlığa uğrayan kişiler öğretmenler oldu. Projelere<br />

baktıklarında yapamayacaklarımızı düşündüler.”<br />

Bir başka projeye dahil olma hikayesi ise Van’da yaşanan depremden sonra<br />

yaşamlarına devam etmeye çalışan gençlerin hikayeleriyle birleşiyor. Ülkemizde<br />

yaşanan 7,2’lik deprem Van’da büyük kayıp ve yıkımlara neden olmuştu. Evler<br />

oturulamaz, okullar eğitim hayatına devam edemez hale gelmişti. Bunun üzerine Milli<br />

Eğitim Bakanlığı’nın çalışmalarıyla kimi öğrenciler, öğrenci yerleştirme sistemiyle bazı<br />

okul ve yurtlara gönderildiler. Van’dan gelen öğrencilerin yerleştirildiği okullardan<br />

biri de Nevşehir Hacıbektaş Kız Teknik ve Meslek Lisesi’ydi ve Yurttan Sesler projesi bu<br />

gençler için bir umut oluşturmuştu.<br />

“Mesela ben deprem olduktan sonra hayat bitti diyordum, benim için hayat bitti. Daha sonra<br />

öğrenci yerleştirme yerleriyle bizi buraya gönderdiler. Sonra bu proje başladı ve her şey gerçekten<br />

çok güzel oldu. Kendime olan güvenim arttı, olgunlaştım. Hedeflerime ulaştım, çocuklara nasıl<br />

yardım edebiliriz, defter-kitap nasıl gönderebiliriz meselesini bu projeyle düşündüm. Nereden<br />

nereye, insan ne olacağını bilemiyor. Eyleme koyabilmek gerçekten çok önemli. Van Erciş’in<br />

köyünde yaşayan küçük kızları, ölenleri düşününce çok kötü oluyoruz ve burada onlar için bir<br />

şeyler yapmaya çalışıyoruz proje sayesinde. Örneğin erken yaşta evleniyorlar, komşum 13 yaşında<br />

evlendi. Doğum yapıyorlar ve hemen ardından çobanlık yapmaya gidiyorlar. Onun da eli kalem<br />

tutması gerekirken ne gerek var öyle çalışıyor. Biz bu dünyaya hayvanlara bakmak ya da çocuk<br />

doğurmak için gelmedik. Şimdi ise geldiğim okula kitap ve kırtasiye malzemesi yollayabilmek için<br />

çalışıyoruz.”


68<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

3.KATILIMCILAR<br />

3.1. Yurttan Sesler Projesinin Gençler Üzerindeki Etkileri<br />

Projenin etkilerini anlayabilmek için öncelikle gençlerin yurt ile kurdukları ilişkiye<br />

bakmak gerekmektedir. Yurdu nasıl tanımladıkları ve yurt koşullarının onlar için yeterli<br />

olup olmadığı üzerinden bakıldığında böyle bir projeye esas olarak neden ihtiyaç<br />

duyulduğu daha net anlaşılabilir. Yurtlarda yaşayan -ki her iki okul ve yurt arasındaki<br />

mesafenin neredeyse hiç olmadığı bitişik yapılar olarak düşünürsek- gençlerin<br />

ihtiyaçlarını fiziksel, toplumsal ve psikolojik olarak üç kategoriye ayırabiliriz.<br />

Fiziksel ihtiyaçlar: Yurt ortamının temel barınma ihtiyaçlarını her öğrenciye<br />

yeterli kişisel alan bırakacak şekilde karşılamaması, okul sonrasında dinlenmek ya<br />

da herhangi bir sosyal aktiviteye katılarak bedensel ve zihinsel bir rahatlamanın<br />

yaşanabilecek bir alanın yurtta olmaması gibi yurdun fiziksel yapısına yönelik birtakım<br />

ihtiyaçların eksik olduğu söylenebilir.<br />

Toplumsal ihtiyaçlar: Toplumsal yaşam içerisinde kendilerini ifade edebilmek ve<br />

mevcut toplumun birer özneleri olarak aktif bir yaşam sürdürebilmek için iletişim<br />

becerilerini geliştirmeye yönelik eğitimlerle; akranları, aile bireyleri, okul ve yurt<br />

sorumlularıyla çatışma çözme, birlikte yaşama ve ortak yaşamı iyileştirme gibi<br />

temel eğitimlerle gençlerin müşterek bir yaşam alanı yaratmasına yardımcı olmaya<br />

çalışılmaktadır.<br />

Psikolojik ihtiyaçlar: Ailesinden ayrılmış gençlerin kendilerine olan güvenlerinin<br />

geliştirilmesi, kendi potansiyellerinin farkına varma, kaygı düzeylerinin düzenlenmesi,<br />

özgüven desteği, çatışma çözme, iletişimin güçlenmesi üzerine çalışmalar<br />

yürütülmüştür.<br />

Saptanan bu ihtiyaçların ardından proje ile birlikte gençlerde yaşanan değişimleri<br />

onların kendi cümleleriyle dinleyecek olursak:<br />

“Her şey kural, her şey yasak. İnsan kısıtlanıyor. Özgür değiliz, topuk sesi duyduğumuz zaman<br />

yataktan fırlıyoruz. Özelimiz yok. Çok özeniyoruz dışarıdakilere… En çok özendiğim okul çıkışı<br />

arkadaşlarımla geze geze eve gitmek. Pencereden bakamıyoruz, bekçi kapattırıyor perdeleri.<br />

Sanki bütün Ereğli bize bakıyor. Çarşı izni çok az. Sonuçta evden ayrı yaşıyoruz. Rutin her şey,<br />

yemek ye ve yat. Ama bu proje ile başta okul-yurt-ders üçlüsünü kırmış olduk. Yeni şeyler yapmayı<br />

öğrendik, eğlenceli ve yararlı şeyler…”<br />

“Hep ders olunca her şey birbirine giriyor ama böyle etkinliklerle kafamızı dağıtıyoruz<br />

ve başarımız artıyor. İki işi bir arada götüreceğimin farkına vardım. İkisini de yolunda<br />

götürüyorum ve böyle olunca kendimi daha mutlu hissediyorum. Sadece kitaplarda<br />

yazılanları değil de hayattan birebir öğrenmiş oluyorsunuz.”


69<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

“…Siz gelince eğleniyoruz, daha motive oluyoruz ve daha verimli çalışıyoruz derslerimize.”<br />

“Mesela şu anda buradayız, başka yerde bu görüşmeyi yapsak bizim için daha iyi olurdu.<br />

Daha sosyal olurdu. Hiç sosyal aktivitemiz yok, sizinle oluyor… Bina çok soğuk geliyor,<br />

renk seçimleri berbat. Baksanıza şu renklere! İnsanın içi sıkılıyor. Dışarıda gezen kızlara<br />

imreniyoruz, hep imreniyoruz burada hiçbir şey yok. Hep kısıtlıyorlar. Aman dışarıdan<br />

geçenlere bakmayın, sabah okula git akşam gel, yemek ye hep aynı şeyler. Erkeklere<br />

bakmak yasak, tamam bakabiliriz sonuçta ergenlik dönemindeyiz. Hafta 2 gün çarşı<br />

iznimiz vardı şimdi 1 güne indi ve sadece yarım saat dışarı çıkabiliyoruz. Bazı kızların ailesi<br />

istemiyor diyorlar, hiç de öyle değil benim ailem buna katılmıyor. Madem merak ediyorlar<br />

o zaman daha çok güvenlik tutsunlar biz de istediğimiz gibi gezelim. Çarşamba günü<br />

görmeniz lazım bizi sürekli koşuşturup bir şeylere yetişmeye çalışan kızlar var etrafta. En<br />

azından bir kafede oturup kahve içelim ama ona da vaktimiz kalmıyor. Sinemaya gitsek,<br />

farklı bir yerlere gitsek ama olmuyor. Kız meslek diyorlar bize, artık biliyorlar ve acıyorlar<br />

bize. Dışarı çıkamıyorlar diyorlar. Öğretmenlerin yaptığı bir şey bu, onlar bize yardımcı<br />

olsa özen gösterse böyle olmayacak. Bizimle hiç ilgilenmiyorlar, kurunun yanında yaş<br />

da yanar diyorlar. Kızların erkek arkadaşının olmasına çok büyük tepki veriyorlar, aileye<br />

yansıtmakla tehdit ediyorlar. Sonuçta ben elimde olmadan aşık oluyorum. Bu olabilir.<br />

Öğretmenlerimizle bunları konuşamayacaksak kimle konuşabiliriz. Bazen pencereye çıkıp<br />

çığlık atmak istiyorum. Burada dura dura insan tartışmaya başlıyor her konuda. Benim<br />

zoruma giden kuzenimde devlet yurdunda kalıyor ve onlarda serbest olan şey biz de değil.<br />

Neden bizde serbest değil Bizim ne farkımız var”<br />

Yurttan Sesler projesinin hedeflerinden biri de gençlerin toplumsal cinsiyet konusu<br />

üzerine düşünmelerini sağlamak ve toplumun onlara yüklediği toplumsal rol ve<br />

kabullere karşı güçlü ve ayakları yere sağlam basan gençler olarak yetişmelerine<br />

vesile olmaktı. Doğdukları andan bugüne kadar öğretilmiş olan rolleri, bir anda ve 1<br />

yıllık proje süresince yok saymalarını beklemek doğru bir ilerleyiş olmamakla birlikte<br />

değişimi ve onların farklı düşünceleri benimsediklerini görmek son derece anlamlı<br />

olmaktadır.<br />

“Başka insanları tanıdık, hayata dair bir şeyler öğrendik, girişken olduk. Sizi tanımadan önce bu<br />

kadar samimi konuşabileceğimizi düşünmüyorduk ama sizi tanıdık ve bir anda her şeyi sizinle<br />

konuşur olduk. Gelişiniz heyecanla bekliyoruz. Sokağa çıkmayı öğrendik tek başımıza, biriyle<br />

konuşmayı öğrendik.”<br />

“…Mesela benim annem dördüncü çocuğu hastane doğururken gözlerini kapatmış ve<br />

lütfen erkek desinler, diye yalvarmış. Ama yine kız. Aslında cinsiyeti baba belirliyor ve kız<br />

çocuk doğurdu diye annemi sorumlu tutuyorlar. Üvey babamda annemin üstüne yürümüş.<br />

Bende geçtim karşısına öz babam olmadığı için dedim ki o cinsiyeti sen belirliyorsun,<br />

annemin bir suçu yok. Bizde annemizi savunabiliriz. O adamın karşısına geçip konuşma<br />

cesaretini, annemi koruma cesaretini bu proje sayesinde kendimde bulabildim.”


70<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

3.2. Eğitimlerde Kuralların Belirlenmesi ve Katılımcı-Eğitmen İlişkisi<br />

Eğitimlerde kurallara kim ne şekilde karar veriyor<br />

“Kuralları eğitime başlamadan önce biz belirliyorduk.”<br />

“Birlikte karar veriyoruz.”<br />

“Kurallarımız şunlardı: birbirimize karşı saygılı olmak, birbirimizin sözünü kesmemek,<br />

birbirimizi dinlemek, konuşulanların burada kalması, sırayla konuşmak, saçma olsa<br />

fikirlerimizi söyleyelim ve birlikte düşünelim. Artık konuşmaktan korkmuyorduk,<br />

istediğimizi söyler olduk. Güvenimiz yerine geldi. İstediğimiz her şeyi rahatlıkla dile<br />

getirebiliyoruz.”<br />

Eğitimler esnasında grubun dikkatinin dağıtılmasını önlemek için katılımcılar<br />

tarafından belirlenen grup kuralları, katılımcıların eğitim içerisinde kendilerini daha<br />

aktif hissetmelerini sağlıyor. Karar alma konusunda katılımcılar eğitmenleriyle<br />

‘ortak’ çalıştıklarını düşünüyorlar. Bu süreç, onları eğitmenler hakkında daha pozitif<br />

düşünmeye yönlendiriyor ve eğitmene olan güvenini artırıyor.<br />

Eğitmenler hakkında genellikle olumlu düşüncelere sahip olsalar da eğitimlere<br />

katılım konusunda kimi katılımcılar kendilerini zorunlu olarak bu eğitimin içerisinde<br />

hissettikleri için bunun sorumlusu olarak eğitmenleri düşünüyorlar. Dolayısıyla eğitim<br />

boyunca sıkıldıklarını dile getirmekten çekinmiyorlar.<br />

“Eğitmenlerle ilgili kağıda yazdık zaten hiçbir sorun yoktu ama konular sıkıcıydı.”<br />

“Çok yardımcı ve anlayışlılar ama bazen bize çocukmuşuz gibi davranıyorlardı sonuçta<br />

biz lise düzeyinde insanlarız. O zaman rahatsız oluyorduk. Yaşımızın altında şeyler<br />

yaptırıyorlardı diye düşünüyorum.”<br />

“Eğitmenlerin hepsi çok iyiydi. İlla ki öğretmen olmak gerekmiyor mesela böyle bir vakfa da<br />

girersem topluma daha yararlı olabiliyorum. Siz bize bir şeyler yapabileceğimizi öğretiyorsunuz.<br />

Kendinize güvenin, inanın diyorsunuz. Bende sizin gibi olabilirim ve topluma faydalı birey<br />

olurum. Gelen eğitmenler insanın kendi değerini hissettirdi. Projeden önce ben gidip bir<br />

kaymakamla, emniyet müdürüyle konuşma cesareti bulamazdım. Saçma fikrin olsa dahi söyle,<br />

bunu öğrendik. O fikirden ne kadar güzel şeyler çıkıyor aslında.”<br />

“Eğitmenlerin hepsi güler yüzlüydü, cana yakın. Onların yerinde olmak isterdim.”


71<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

3.3. Ekip Çalışması<br />

Katılımcıların çoğu eğitimler sırasında ve katılanlar için de proje uygulaması<br />

aşamasında ekip olarak çalışmanın önemine vurgu yapmakta ve genel olarak ekip<br />

çalışmasının eğlenceli ve verimli olduğunu belirtmektedirler. Katılımcıların ekip<br />

çalışmalarıyla ilgili düşünceleri aşağıdaki gibidir:<br />

“Grup ortamı oluşturmuştuk, iyiydi aramız. Üst sınıflar olsaydı çekinirdik, onların fikirleri ağır<br />

basardı ama biz hep aynı sınıflara denk geldik.”<br />

“Birbirimizi dinliyorduk. Birimiz yapamazsak diğeri cevap veriyordu, birlikte çalışmak avantajlı<br />

oluyordu. Tek başıma 2 saatte yapacağım şeyi kalabalık olunca yarım saatte bitirebildik.”<br />

“Sevdiğimiz arkadaşlarla birlikteydik. Farklı sınıf ve yaş gruplarından kişilerle birlikteydik ve<br />

kaynaşma fırsatımız oldu, önyargılarımız gitti. Birlikten kuvvet doğar. Sürekli olarak herkes<br />

fikrini söylüyor. Ama bazen grubu toplayamıyorsun. Çok fazla ses çıkıyor ama o da işin tatlı kısmı.<br />

Diğerini tanımıyorsun ve onu tanımanı sağlıyor ya da senin başka bir açıdan bakmanı sağlıyor.<br />

Senin bilmediğini o biliyor ve böyle geliştiriyorsun kendini. Farklı yerlerden geldiğimiz için herkes<br />

farklı düşünüyor ve birbirimize saygı gösteriyoruz. Bu şekilde diyalog halinde olmak çok güzel.”<br />

“Sıkı çalışabiliyoruz ekipteki arkadaşlarla. Proje konularını belirlerken daha az kişiyle daha az<br />

konular ortaya çıkarken 10 kişi olduğumuzda mesela daha ilginç konular ortaya çıkabiliyordu.<br />

Bazen bir şey yazarken öyle olur mu, böyle olur mu şeklinde konuştuğumuz oluyordu.”<br />

Katılımcıların bazıları ekip arkadaşlarından çekindiklerini söylemekte ve ekibi olumsuz<br />

yönde etkilediklerini düşünmektedir.<br />

“Kişilerin kendilerini yüksek görmeleri söz konusuydu. Benim istediklerim olsun, benim dediğim<br />

olsun, benim koyduğum sınırlarda olsun, ben başkanın gibi şeyler söylemeleri grubu olumsuz<br />

yönde etkiliyordu.”<br />

“Anlaşamadığımız arkadaşlarımız var. Bölüm ve sınıf farklılığından kaynaklı olarak<br />

kendilerini bizden üstün görüyorlar.”<br />

“Bizim grubumuzda hepimiz yaşıtız ve sınıf arkadaşıyız, çok iyi anlaşıyoruz. Karma olduğumuz<br />

zamanda hiç ayrılmadık. Birileri teşvik etti, diğerleri katılmasak da olur gibi konuştu ama bizim<br />

gruptaki arkadaşlar hep teşvik etti. Birbirimizi etkileyip çalıştık. Bence zordur birlikte çalışmak. Mesela<br />

arkadaş kavgası olabiliyor. Küseriz diye girenler oldu, o yüzden ilk başlarda zorlama olduğundan,<br />

isteyerek girmedikleri için sıkıntı yaşandı. Aynı yurtta olup adını bilmediğimiz kişileri tanımış olduk.”<br />

“Az kişiydik, 5 kişi ve buna rağmen sorunlar yaşadık. Yapmak istemeyen arkadaşlar oldu, bir<br />

şey yapamıyoruz dediler. Sınıflar arası ayrımcılık olmadı gruplarda. Hepimiz aynı yaşmışız<br />

gibi davrandık ama aramızda her seferinde bir fikir uyuşmazlığı çıkıyor.”<br />

“Rekabet içindeydik, tartışmalar oluyordu. Tanıyorduk birbirimizi ama grup olunca benim grubum<br />

daha iyi olsun diye rekabet oluyordu.”


72<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

3.4. Çatışma Çözümü<br />

Katılımcılardan özellikle Ereğli Sağlık Meslek Lisesi öğrencileri, genel olarak kendi<br />

aralarında bazı sorunların olduğunu dile getirmektedirler. Yaşanan bu sorunlar<br />

genellikle farklı yaş ve sınıf grupları içerisinde olmalarından kaynaklanmaktadır. Fakat<br />

bu sorunların çözümü için önerdikleri yöntemleri etkili bir şekilde uygulayamadıkları<br />

gözlemlenmektedir. Hatta almış oldukları ‘çatışma çözme eğitimi’ni, sorunlar<br />

yaşandıktan sonra anlayabildiklerini ve “demek ki önemli eğitimlermiş” diye<br />

düşünmeye başladıklarını ifade etmişlerdir.<br />

“Herkesin fikrini öğrenip ortak bir yol bulmayı çalışıyoruz. Bize çatışma çözme diye bir şey<br />

öğrettiler herhalde böyle sorunlar yaşayacağımızı düşünüyorlardı. O yüzden mi öğrettiler”<br />

Çözüme yönelik ilk adım bireysel olurken ve birbirleriyle diyalog kurmaya çalışırlarken;<br />

ikinci adım ise ‘grup olarak hareket etmeyi’ içermekte ve genellikle karşı tarafın<br />

uyarılması, dışlanması düşüncesini doğuran yöntemlere başvurulmasına yol<br />

açmaktadır.<br />

“Ben istiyordum ama arkadaşlarım gittiği için ben tek kaldım. Başka gruplara dahil olmak<br />

istedim ama samimi olduğum arkadaşlar yoktu. Arkadaşların etkisi yüksek, onlar katılmadığı için<br />

bende katılmadım.”<br />

3.5. Öğrenme Süreçleri<br />

Katılımcılar genel olarak projeden öğrendiklerini iki şekilde açıklamaktadırlar.<br />

• Teknik süreç: Eğitimlerde çalıştıkları konular hakkında edindikleri bilgiye<br />

dayalı süreç.<br />

• Sosyal süreç: Proje kapsamında geçirdikleri zaman içerisinde diğer insanlarla<br />

girdikleri ilişkileri kapsayan süreç.<br />

Katılımcılar sosyal sürecin gözle görülür daha somut yararlar sağladığından daha etkili<br />

olduğunu; ancak teknik süreci de bu aşamaya kadar gelebilmeleri açısından içinden<br />

geçmeleri gereken bir süreç olarak değerlendirmektedirler. Projenin son aşaması olan<br />

kendi belirledikleri sosyal sorumluluk projeleri ile sosyal sürece atfen öğrendiklerini ve<br />

öğrenebileceklerini şu şekilde ifade etmektedirler:


73<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

“Sokak röportajları çok güzel geçiyor. Bir şeyler öğreniyoruz. Neyi merak ediyorsak onu<br />

soruyoruz. Bilincinde olmak istediğimiz her şey oturdu artık. İlk müdürün odasına girince ben<br />

çok heyecanlandım ama sonradan hepsini yapabildik. 2 kamera aldık, ayrılırsak daha çok kişiye<br />

ulaşırız diye düşündük. 1 kişiyle yapınca hemen devamının geldiğini gördük.”<br />

“Empati kurmayı öğrendim. En son yaptığımız kendi çalışmalarımızda baya etkili oldu<br />

bu. Çocuk esirgeme kurumunda çocukların hikayeleriyle empati kurduk. Herkes bir abla<br />

seçiyordu ve biz onlarla ilgileniyorduk.”<br />

“Bir filmin yönetmeni olabiliyormuşuz,” diyen Hacıbektaş Kız Teknik ve Meslek Lisesi<br />

öğrencisi yaşadığı değişimi şu şekilde anlatıyor:<br />

“Girişken olmamız gerekiyor, ben yapabilirim diyoruz buna kendimiz inanıyoruz. Belediye<br />

başkanıyla konuşmaya gittik önce heyecanlandık, yapamayız dedik ama sonra gittik, projeyi<br />

anlattık ve kendimize güvenimiz geldi. İnsan konuşmaya başlayınca açılıyor çünkü diğer insanların<br />

fikirlerini almak, bizi dinlemeleri, onları etkileyebilmek güzel bir şey. Artık bizi biliyorlar, siz o<br />

projeyi yapan grup değil misiniz Bir filmin yönetmeni olabiliyormuşuz isteyince bunu öğrendik.”<br />

Katılımcılar projeden öğrendiklerinin günlük hayatlarına etkilerini de şu şekilde<br />

anlatmışlardır:<br />

“Özgüvenimiz gelişiyor...”<br />

“Bu toplumda ben de varım, diyebilmeyi öğrendim…”<br />

“Tanımadığımız insanlarla konuşuyoruz ve onların da fikirlerini alıyoruz. Onlarla diyalog kuruyoruz…”<br />

“İlk defa değişik şeyler düşündüğüm ve söylediğim oldu. Değişik konular ve kelimeler<br />

öğrendik. Yeni bir şeyler üretmeye çalışıyoruz.”<br />

“Çok sorumsuz olduğumu fark ettim hem kendime hem de topluma karşı.”<br />

“Özgüvenimiz arttı. Hepimiz köyden geliyoruz sonuçta, kız çocuğuna nasıl bakıldığını<br />

biliyoruz. Bu eğitimlerle kendimizi ön plana çıkarabildik.”<br />

“Dışarıya çıkmak, başkalarıyla iletişim kurmak, gezmek, yeni şeyler öğrenmek… İlk defa böyle bir<br />

şey yapıyoruz sonuçta.”<br />

Katılımcılar öğrendiklerini geliştirebilmenin yolunun ‘uygulama’ olduğunu belirtmekte<br />

ve bunu da sosyal sorumluluk projelerine dahil olup uygulama aşamasına geldiklerinde<br />

deneyimlediklerini vurgulamışlardır. Proje uygulamasına katılmayanlar da bu durumun<br />

farkına vardıkları için büyük bir üzüntü yaşadıklarını tüm samimiyetleriyle dile<br />

getirmişlerdir.


74<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

3.6. Mekan, Süre ve Materyallerin Kullanımı<br />

Katılımcıların tümü eğitimlerin süreleri ve eğitimler sırasında kullanılan materyallerle<br />

ilgili olarak memnun olduklarını ifade etmişlerdir. Ancak eğitimlerin yapıldığı<br />

mekanlarla ilgili olarak sürekli okul ve yurt arasında gidip geldikleri için yapılan<br />

eğitimlerin bu mekanlar dışında bir yer olması gerektiği konusunda tüm katılımcılar<br />

hemfikirdir.<br />

“Daha böyle yurttan uzak, eğlenceli, doğaya yakın bir ortam olmasını isterdik. Bahçede bile<br />

yapabilirdik.”<br />

“Küçüktü ve biz başka bir yer istiyoruz aslında. Oyun oynarken çok küçük geliyor.”<br />

“Başka bir yer ya da bahçede olmasını isterdik. Açık alan daha iyi olurdu. Oyunlarda sıkıştığımız,<br />

rahat hareket edemediğimiz oldu. Dar ve küçük bir alandı çalıştığımız yerler.”<br />

“Başka bir mekan olmasını isterdik. Okul dışında bir yer olabilirdi. Sürekli aynı mekandayız<br />

zaten o yüzden değişik bir yerlere gitseydik daha etkili olabilirdi. Süre normaldi.<br />

Malzemeler yeterliydi, ondan bir şikayetimiz yok.”<br />

Gençler bazı eğitim günlerinin sınav dönemlerine denk gelmesi nedeniyle eğitimlere<br />

katılım konusunda isteksiz olduklarını vurgulamışlardır.<br />

4.PROJE UYGULAMASINA KATILANLAR VE KATILMAYANLAR<br />

Temel olarak yurtlar, öğrencilerin barınma ve beslenme ihtiyacını karşılayan mekanlar<br />

olarak düzenlenmekte, yönetmelik veya iç yönergelerde öğrencilerin psikolojik<br />

ve sosyal gelişimine yönelik mekansal düzenlemeler ve etkinlikler söz konusu<br />

edilmemektedir. İşte bu amaçla yani yurtların sadece barınma ve beslenme mekanları<br />

olmaları dışında bir sosyal aktivite alanı da olabilmesi amacıyla gerçekleştirilen<br />

Yurttan Sesler projesi, ortaöğretim kız öğrenci yurtlarında yaşayan gençlerin yaşam<br />

alanlarını iyileştirebilmek, aktif olarak toplumsal yaşam içerisinde özne olabilmelerini<br />

sağlamak ve özellikle de sosyal sorumluluk kısmında çevrelerinde gördükleri bir<br />

ihtiyacın ya da sorunun giderilmesine yönelik çalışmalar yapmayı hedeflemektedir.<br />

Bu çalışmalar onların özgüvenlerini ve dolayısıyla da hayata katılımlarını, yaşam<br />

becerilerini bizzat deneyimledikleri için daha çok geliştirecektir. Tüm bunlar göz<br />

önünde bulundurulduğunda alınan eğitimlerden sonra kendi yazdıkları bir sosyal<br />

sorumluluk projesinde aktif olarak çalışmaya başlamışlar ve o çalışmanın kendileri<br />

üzerilerinde yarattığı etkiyi de şu şekilde ifade etmişlerdir:<br />

“Dışarıya çıkıyoruz artık bize güveniyorlar. Proje bitince ne yapacağız bilmiyorum. Mesela yurt<br />

sadece yatış alanı olmaktan çıksa daha güzel olmaz mı Hafta sonu 1-2 saat bile dışarı çıkmak<br />

gerçekten bize yetiyor.”


75<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

“Değişiklik olsun diye katıldık. Ders çalışmak dışında bir şeyler yapalım istedik… Buluşma<br />

anı, gittiğimiz kişilerle buluşmak çok heyecanlı. Amaca ulaşmak için herkes bir şeyler<br />

yapıyor. Proje devam etsin istiyoruz.”<br />

“Çocukları mutlu görmek beni çok keyiflendirdi. Konuştukça daha çok konuşmak istedik. Onların<br />

yüzündeki gülümsemeyi görmek çok güzeldi. Birlikte oyun oynamak çok eğlenceli. Onları<br />

eğlenirken gördük bu çok güzeldi. Bizi bırakmak istemediler, elimizi tutup bırakmıyorlar. Gitme<br />

abla diyorlar. Bizleri görünce mutlu oluyorlar. En güzeli tiyatroydu, onların sorumluluğunu<br />

alıyorsun. Kendini birinin mutluluğu için adamak projenin en anlamlı yanıydı bence. Hayatta olup<br />

bitenlerin farkında olmak çok güzeldi. Sokak röportajları çok keyifli geçiyor, cevaplar alınca bir<br />

proje yaptığımızın farkına varıyoruz.”<br />

Proje uygulamasına katılmayanlar ise düşüncelerini şu şekilde dile getiriyorlar:<br />

“Uygulamaya geçeceklerini düşünmüyorduk arkadaşların. Sonradan işin ciddiyetini kavradım.<br />

Koşturup yaptıkları projeleri görünce ciddiyeti kavradım. Ben çok pişman oldum katılmadığım için.<br />

O an ne yapacağımızı anlamamıştık, nasıl bir sonucu olacağını ve uygulanabileceğini o yüzdem<br />

katılmak istemedik.”<br />

“Katılmadığımız için pişmanlık var tabii. Arkadaşlar projeyle ilgili yaptıklarını anlatınca<br />

katılmak istedim ama hem geç olmuştu hem de derslerimi engeller diye düşümdüm. Oysaki<br />

dersleri falan etkilemiyor.”<br />

“Açıkçası inanmadık böyle şeyler yapacaklarına. Ben ilk başta girdim ama sonra grupla<br />

uyuşmayınca çıktım. Yararlı olacağını düşünmedim.”<br />

“Burada katılmadım ama üniversitede devam etmek istiyorum, zaman kısıtlamamız<br />

olmayacak üniversitede. Ama burada kısıtlamalar var. İnsanların özgürlüğü ile ilgili proje<br />

yapmak şu şartlarda hani biz kendimiz özgür değiliz, o yüzden çok saçma. Üniversiteye<br />

gidince özgür olacağız.”<br />

“İleride böyle projelere dahil olmak isterim çünkü içimde kaldı. Çocuk esirgeyeme gidiyorlar ve<br />

her birinin bir çocuğu var orada ilgilendikleri. Ben buna çok imrendim. Konuları yazarken ben<br />

hiç altından kalkabileceğimizi düşünmemiştim. Yapacağımıza inanmadık, projenin olacağına<br />

inanmadık. Gidip de kimsesiz çocuklara gerçekten yardım edeceğimizi bilmiyorduk. Eğitmenler<br />

açıkladı ama biz işin ciddiyetini kavrayamadık.”<br />

“Okul çok yoğun geçtiği için hem beni etkiler diye düşündüm hem de zaten yorgun<br />

oluyordum. Ama pişman oldum dahil olmadığıma. Farklı bir ortama giriyorlar, geziyorlar,<br />

tecrübe sahibi oluyorlar çok pişmanız şimdi.”<br />

“İlk başta sıkıldık ama şimdi pişmanlık duyuyoruz. Gönüllülüğün esas olması önemli bir şey, zorla<br />

olunca istemeyerek görevini yerine getiriyor. Ama şimdi mesela katılım zorunlu olsaydı şu an<br />

pişmanlık duymazdık. Öyle anlatıyorlar ki kıskanıyoruz, fotoğraf çekmişler onların bakışları çok<br />

güzel. Benim çocuklarım diye anlatıyorlar.”


76<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Son olarak projenin üniversiteye gitme isteği üzerinde bir değişiklik yaratıp<br />

yaratmadığını anlayabilmek için birtakım sorular sorulduğunda verilen cevaplar<br />

aşağıdaki gibi olmuştur:<br />

“Kendimizi geliştirmek için üniversiteye gitmek istiyoruz.”<br />

“Üniversiteye gitme isteği zaten vardı şimdi daha da arttı.”<br />

“Üniversiteye bir an önce gitmek istiyoruz. Dışarıda hayat var, biz burada tıkılıp kalmışız. Aylarca<br />

okul-yurt-etüt-yemek-uyku hep aynı, askeri eğitim gibi aslında.”<br />

“Üniversiteye gitme istediğimiz daha da arttı. Mesela kadın-erkek eşitliğinden bahsetmiştik<br />

bir eğitimde, aileme kendimi gösterebildim. Kız öğrenciler okumuyor, sen kızsın otur evde<br />

diyenlere karşı biz kendimizi kanıtlayabiliriz artık.”<br />

5.SORULAR<br />

1. Okuldan sonra gününüz nasıl geçiyor Bana biraz yaptıklarınızdan bahsedebilir<br />

misiniz<br />

2. Hafta sonları eve gittiğinizde neler yapıyorsunuz Kendinizi nasıl hissediyorsunuz<br />

Yurtta kaldığınızda neler yapıyorsunuz<br />

3. Yurttan Sesler Projesi hakkında ne düşünüyorsunuz Aklınıza ilk ne geliyor Size ilk<br />

olarak ne çağrıştırıyor<br />

4. “Güçlendiğinizi” düşünüyor musunuz Bu güçlenmeyi nasıl yaşıyorsunuz Hisleriniz<br />

neler<br />

5. “Cesur” olduğunuzu düşünüyor musunuz Ne oldu da bu hisse kapıldınız<br />

6. Almış olduğunuz eğitimlerden aklınızda neler kaldı Kadın rolleri – erkek rolleri ile igili<br />

olarak ne düşünüyorsunuz Sizce böyle bir ayrım var mı<br />

7. “Başarılı ve meslek sahibi” kadınlarla buluştuğunuzda ilk ne hissettiniz Sizde<br />

yarattığı duygu ne oldu<br />

8. Genel olarak eğitimlerle ilgili ne düşünüyorsunuz Hangi eğitim sizin için daha<br />

keyifliydi Hangileri daha yorucuydu<br />

9. Kullandığınız mekan ve malzemeler yeterli miydi Eğitim saatleri ve süresi sizce<br />

uygun muydu<br />

10. Eğitimden çıkıp odanıza gittiğinizde neler düşünüyorsunuz<br />

11. Eğitmenleriniz hakkında ne düşünüyorsunuz Memnun kaldınız mı ya da<br />

zorlandığınızı düşünüyor musunuz<br />

12. Eğitimler süresince arkadaşlarınızla ilişkileriniz nasıldı Birlikte çalışmak nasıl bir<br />

duygu Birlikte çalışmanın zorlukları ve kolaylıkları var mı<br />

13. Eğitimler sırasında uyguladığınız kurallar var mı Varsa bunları kim, ne şekilde<br />

belirliyor


77<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

14. Proje süresince neler öğrendiğinizi düşünüyorsunuz Burada öğrendiklerinizi<br />

hayatınızda nasıl uyguluyorsunuz Hayatınıza bir katkısı olduğunu düşünüyor<br />

musunuz<br />

15. Yurt koşulları sizi etkiliyor mu Nasıl olsaydı kendinizi daha rahat hissederdiniz<br />

Sizi kısıtlayan ya da motive eden etmenler nelerdir Yurt sorumlularıyla ilişkileriniz<br />

nasıl Çekindiğiniz birileri var mı<br />

16. Projeye katıldıktan sonra üniversiteye gitme ile ilgili fikriniz değişti mi<br />

Proje uygulamasına katılanlara sorulacak sorular:<br />

17. Proje uygulamasına neden katılmak istediniz Faydasını göreceğinizi mi<br />

düşündünüz Hangi alanlarda<br />

18. Böyle başka proje ve çalışmalara devam etmek ister misiniz Neden<br />

19. Proje uygulamasında size keyifli gelen ya da zorlandığınız durumlar nelerdi<br />

Proje uygulamasına katılmayanlara sorulacak sorular:<br />

17. Proje uygulamasına neden katılmadınız Bu konudaki olumsuz düşünceleriniz<br />

nelerdir


78<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”


79<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

BELLETMEN ÖĞRETMENLERLE ODAK GRUP ÇALIŞMASI<br />

Odak grup çalışması, 27 Mart-29 Mart 2012 tarihlerinde Hacıbektaş Kız Teknik ve<br />

Meslek Lisesi Ortaöğretim Kız Öğrenci Yurdu ile Ereğli Ayşen Özyeğin Ortaöğrenim<br />

Kız Öğrenci Yurdu’nda görev yapan belletmenler ile bulundukları okullar içerisinde<br />

gerçekleştirilmiştir.<br />

Amaç<br />

Bu çalışma, Yurttan Sesler projesinin ne gibi ihtiyaçlar üzerinden ortaya çıktığını<br />

ve yapılan proje çalışmalarının ilerleyişi ve sonuçlarıyla ilgili olarak belletmenlerin,<br />

gençler üzerindeki izlenimlerini alarak, değişime tanık olanların değerlendirmelerine<br />

başvurup, değişen süreci doğrudan aktarmayı amaçlamaktadır.<br />

• Proje fikri ve eğitimler<br />

• Projenin gençler üzerindeki etkisi<br />

• Yurttan Sesler projesi<br />

hakkındaki görüş ve izlenimlere dayanarak, odak grup yöntemiyle değerlendirmeler<br />

yapılacaktır.<br />

Profil<br />

2 farklı okulda 2 ayrı odak grup görüşmesi yapılmıştır. Yaklaşık olarak 30 ile 45<br />

dakika arasında değişen sürelerle yapılan görüşmeler için Hacıbektaş Kız Teknik ve<br />

Meslek Lisesi Ortaöğretim Kız Öğrenci Yurdu ve Ereğli Sağlık Meslek Lisesi derslikleri<br />

kullanılmıştır.<br />

Kadın<br />

Toplam<br />

Hacıbektaş Kız T.M.L. 3 3<br />

Ereğli Sağlık M.L. 4 4<br />

Toplam 7 7<br />

1.<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> PROJE FİKRİ VE EĞİTİMLER<br />

1.1 Eğitimler ve Hedefler<br />

Belletmen öğretmenlerle odak grup görüşmesi yapılarak onların projeyle ilgili fikirleri,<br />

projeye dahil olma süreçleri ve projenin hem kendileri hem de yurtta yaşayan gençler<br />

üzerinde nasıl bir etki yarattığı gözlemlenmeye çalışılmıştır. Belletmenler tarafından,<br />

onların bu çalışmadaki rolü ve gençlerle olan ilişkileri değerlendirilerek projenin<br />

sonuçlanmasına kadar yaşanan süreçte etkileşim ve izlenimler aktarılmıştır.


80<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

“Sorumluluk bilinci gelişiyordu, verilen görevi yerine getirme, zorlu şartlarda iş yapabilme onlar<br />

için önemliydi. Bu aşamalara gelebileceklerine inanamıyorlardı ve onları ikna etmeye çalıştık.<br />

İnandırdık. Çocuklar hayata çok yabancılardı ama artık hayatı öğrenmeye başladılar…”<br />

“Çocuklar değişti bir kere. Çok rahat kendilerini ifade ediyorlar, tutukluk yok. Çabalıyorlar<br />

bir şeyler yapmak için. Yapmak istiyoruz diyorlar, açmış çocukları bu proje.”<br />

“Özellikle kızların erkekler tarafından ezilmeden kendi ayakları üzerinde durmalarını sağladığınız<br />

için çok teşekkür ederim.”<br />

Belletmenler yapılan eğitimlerin gençlerin kendilerini geliştirmek, toplumsal yaşama<br />

katılım ve toplumsal cinsiyet farkındalığı edinerek gündelik yaşam pratiklerinde bunun<br />

uygulanabilir hale geldiğini vurgulamışlardır. Gençlerde fark ettikleri somut birtakım<br />

söylem ve uygulamalar bu değişimi kanıtlar niteliktedir.<br />

“öğrencilerin kendi uygulayacakları proje konuları belirlenirken çocuklar ilk başta sorumluluk<br />

almayı istemiyorlardı. Şimdi bakıyorum zorluklar içerisinde bir şeyler yapabileceklerini görüyorlar.<br />

İstedikleri zaman bir şeylere zaman ayırabileceklerini fark ettiler ve bunun güzelliğini görüyorlar.<br />

Çıkıp sokakta röportaj yapmak güven duygularını kesinlikle arttırdı.”<br />

“Çok heyecanlılardı, şuraya gittik şöyle yaptık, diyorlardı sürekli. Kaymakamla<br />

görüştüklerini anlattıklarında kendilerini önemsemeye başladıklarını söylediler. Bu işi<br />

yapabileceklerine inandılar.”<br />

1.2 Öğrenci Projeleri Uygulama Sürecinde Karşılaşılan Sorunlar ve Çözümler<br />

Belletmenlerin proje süresince karşılaştıkları sorunlar genellikle uygulama aşamasında<br />

üst makamlardan alınması gereken izinlerdi. Gençlerin yurtta kalmaları ve başlarına<br />

gelebilecek en ufak bir sorunda bile sorumluluğun yurt ve okul yönetiminde olması,<br />

öğrencilerin resmi olarak onaylanmış gün ve saatler dışında okul sınırları dışına<br />

çıkmalarını problemli hale getirmiş ancak bu sorun okul yönetimi ve üst makamlarca<br />

giderilmeye çalışılmıştır. Bununla birlikte önemli olan bir diğer durum ise gençlere<br />

yönelik güven sorununun yaşanmasıdır. Bunun bilincinde olan gençlerin projeye<br />

dahil olma amaçlarından biri de işte bu güven duygusundan kaynaklı kendilerini<br />

öğretmenlerine ispat etme istekleri ve arzularıdır.<br />

“Proje için bazı yerlere gitmeleri gerekiyordu bir grup gidememiş, böyle zorluklar yaşıyorlar.<br />

Aslında biz de güvenemiyoruz çocuklara.”<br />

“İzin alma konusunda çocuklara yardımcı olduk. Bazen milli eğitimden 2 gün boyunca izin<br />

kağıdının gelmesini beklediğimiz oluyordu.”


81<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

“Yatılı olduğumuz için her yerden izin almak durumunda kalıyorlar. Mesela projemiz için<br />

belediyeye gitmemiz gerekiyordu diğer ekiple birlikte. Müdürümüze söyledik gerekli yerlerden izin<br />

alması gerektiği için 1 haftadır bir cevap alamıyoruz.”<br />

“Yaptıkları işleri sergilemek istiyorlar. Hem kendi okullarında hem de diğer okullarda<br />

göstermek istiyorlar. Skeç yapalım diyorlar, hem bilgilendirelim hem eğlendirelim…”<br />

Karşılaşılan sorunların çözümünde ise sorun eğer bireysel değilse belletmenler bu<br />

durumda daha aktif bir rol almaya çalışıyorlar ama aynı zamanda resmi prosedüre<br />

uygun hareket etmek zorunda oldukları için de mümkün olduğunca gençleri projeleriyle<br />

ilgili olarak motive etmeye çalışıyorlar.<br />

1.3 Öğrenci Projeleri Uygulama Sürecine Dahil Olma<br />

Belletmenler daha çok gençlerin herhangi bir zorlukla karşılaştıkları zaman proje<br />

sürecine aktif olarak dahil olduklarını düşünüyorlar. Ortaya atılan sorulara yanıt<br />

bulmaya çalışan belletmenler, gençlerin tıkandıkları noktada devreye girerek projenin<br />

gidişatında oluşabilecek herhangi bir aksaklığı önlemeye çalışıyorlar.<br />

“Yol göstermeye çalışıyoruz, sorular soruyorlar yardımcı olmaya çalışıyoruz. Projeye olan<br />

inançlarını kaybetmemelerini sağlıyoruz.”<br />

“İzin alma konusunda yardımcı olduk. Okulda benim öğrencilerle kaynaşmam oldu ve ben<br />

çok mutluyum. Onlarla yakınlaşmak çok güzel. Onlarla diyalog içerisinde olduğunuz için<br />

yakınlık kuruluyor.”<br />

2.KATILIMCILAR<br />

2.1 Projenin Gençler Üzerindeki Etkileri<br />

Öğrencileri hem okul içinde hem de yurtta gözlemleme şansı bulunan belletmenlere,<br />

projenin gençlerde ne gibi değişiklikler yarattığı sorulduğunda, bu çalışmanın öncelikli<br />

olarak özgüven gelişiminde son derece etkili olduğu vurgulanmış ve toplumsal yaşama<br />

katılım anlamında gençlerin kendilerini çok daha rahat ifade etmeye başladıkları<br />

belirtilmiştir.<br />

“Beraber bir iş yapmak, sorumluluk paylaşmak çok güzeldi. Ne olduğunu anlayamamadan<br />

kaynaklı zorluk yaşadılar. Az zamanda çok iş başardılar gibi oldu. Onların mutluluğunu görmek çok<br />

güzel. Tecrübe etmiş oldular. Sonucunu görmek onları çok mutlu ediyor. Kendi tarihlerini yazmış<br />

oluyorlar. Uygulama aşamasında aldıkları eğitimleri anlamaya başlıyorlar.”<br />

“Değişiklik oluyor kızlar için, yeni şeyler öğreniyorlar. İzin alıp kaymakam ya da belediye<br />

başkanıyla görüşmeye gidiyorlar. Bu çok büyük bir değişim onlar için.


82<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

2.2 Ekip Çalışması<br />

Belletmenler, eğitimler ve proje uygulaması süresince gençlerin birbirleriyle olan<br />

ilişkilerinde birtakım değişiklikler yaşandığını belirttiler. Özellikle aynı yaş grubunda olan<br />

ve yurtta aynı odayı paylaşanlar arasında birlik ve dayanışmanın olduğunu vurgulayarak<br />

daha önce birbirlerini görmelerine rağmen tanışma fırsatı bulamayan öğrencilerin bu tür<br />

çalışmalar sonucunda birbirleriyle yakınlık kurduklarını ifade etmişlerdir.<br />

“Abla kardeş gibi olanlarda var, birbirleriyle geçinemeyip kavga edenler de. Proje ile birlikte<br />

birbirlerine çok sahip çıkmaya başladılar. Yurtta odalar arası birliktelik çok fazla.”<br />

“Ağaç dikmeye gittiler ve hepsi grup halinde hiç durmadan ağaç diktiler. Bir işe yaradığımızı<br />

anladık, dediler.”<br />

3.<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> PROJESİ<br />

3.1 Projenin Amacı ve Uygulanabilirliği<br />

Yurttaki gündelik yaşam koşullarının anlaşılması, ayrıca belletmenler ve öğrencilerle<br />

daha rahat iletişim kurulabilmesi için yapılan odak grup görüşmeleri, ihtiyaç<br />

analizi yapılabilmesinde oldukça önemlidir. Gençlerin temel ihtiyaçlarından olan<br />

sosyal etkinlikler ve çevreleriyle iletişim kurma üzerine yapılan böyle bir çalışma,<br />

gençlerin toplumsal yaşam içerisinde görünür olmalarını ve seslerinin duyulur hale<br />

gelmelerini hedeflemektedir. Projenin uygulama aşamasıyla birlikte ortaya çıkan<br />

sosyal sorumluluk projeleri bu türden ihtiyaçları karşılamakla birlikte gençlerin<br />

yaşam pratiklerini değiştirip dönüştürmektedir. Ayrıca proje uygulamasına katılan<br />

ve katılmayan öğrenciler arasında son aylarda farklılık yaşandığını vurgulayan<br />

belletmenler, projeye katılmayanların sonradan üzgün olduklarını belirtmektedirler.<br />

“Çıkıp sokakta röportaj yapmak, güven duygularını arttırdı ve insanlara faydalı olmaya başladılar.<br />

Ne kadar şanslıyız biz hocam demeye başladılar. Farklılığı hissettiler. Proje uygulamasına<br />

katılmayanlar da niye biz dahil olmadık dediler. Keşke biz de dahil olsaydık, önceden böyle<br />

olacağını bilmiyorduk diyenler oluyor. Başta eğitim aşamasında çok gereksiz buluyorlardı.<br />

Öğrendikçe onların neden yapıldığını uygulamaya katılanlar anlamış oldu. Aslında katılmayanlar<br />

da anlamış oldu bir nevi amacına ulaşmış oldu böylelikle proje. Çünkü yurtta belli saatler geçiyorlar.<br />

Bu projeye dahil olanlar yurdun dışına çıkabildiler hatta projenin asıl gayesi de buydu yani yurdu<br />

barınma ve ders çalışma alanı dışında sosyal bir ortam haline getirmekti. 5 projeye de dahil olan<br />

öğrencilerin aslında bunu gerçekleştirdiğini, öbürlerinin de bunu gördüğünü anladılar. Özgürce<br />

davranabilme hissiyatı katılmasalar bile onu arkadaşlarında gördükleri için anlamış oldular.”<br />

“Beraber bir iş yapmak, sorumluluk paylaşmak çok güzeldi. Ne olduğunu anlayamamadan<br />

kaynaklı zorluk yaşadılar. Az zamanda çok iş başardılar. Uygulamaya ilk başladıklarında<br />

çok heyecanlılardı ama az zamanda isteyince güzel şeyler yapılabiliyormuş. Onların<br />

mutluluğunu görmek çok güzel. Tecrübe etmiş oldular. Sonucunu görmek onları çok mutlu<br />

ediyor. Kendi tarihlerini yazmış oluyorlar.”


83<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

4.SORULAR<br />

1. Genel olarak Yurttan Sesler Projesi ile ilgili olarak ne düşünüyorsunuz Böyle bir<br />

proje fikriyle ilk karşılaştığınızda ne hissettiniz<br />

2. Peki, siz bu projeye neden dahil olmak istediniz Sizde yarattığı etki nedir<br />

3. Bu projenin gençler üzerinde nasıl bir etki yarattığını düşünüyorsunuz<br />

4. Belletmenler olarak bu projede nasıl bir sorumluluğunuz olduğunu<br />

düşünüyorsunuz<br />

5. Projenin size ne gibi yararı oldu Ya da proje süresince yaşadığınız olumsuzluklar<br />

nelerdir<br />

6. Projenin belirlemiş olduğu amaca hizmet ettiğini düşünüyor musunuz Projeye<br />

yönelik (eğitimler, uygulama aşaması) eleştiri ya da önerileriniz var mı<br />

7. Proje eğitmenleri ve çalışanları ile ilgili olarak ne düşünüyorsunuz<br />

8. Gençlerin yaşamlarına dair (okul ve yurt içinde) gözlemleriniz nelerdir Gençlerin<br />

kendi aralarındaki ve yurt sorumlularıyla olan ilişkileri nasıl 1 yıllık proje süresi<br />

boyunca öncesinde ve sonrasında bir değişim yaşandı mı<br />

9. Yurtlarda gençler için sosyal aktivite alanları yaratacak yeni alanların açılması için<br />

kişisel olarak bir girişimde bulundunuz mu Bulunmak ister misiniz Böyle bir şey<br />

sizce iyi olur mu


84<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

Sonuç<br />

Yurttan Sesler projesi, ortaöğretim kız öğrenci yurtlarında kalmakta olan gençlerin<br />

psikolojik ve sosyal olarak güçlenmelerine destek olmak ve sosyal hayata katılımlarını<br />

cesaretlendirmek amacıyla gerçekleştirildi. Nisan 2011’de başlayan ve 1 yıl boyunca<br />

Nevşehir ve Konya’daki 2 ortaöğretim kız öğrenci yurdunda uygulanan proje<br />

kapsamında, ortaöğretim kız öğrenci yurtlarının sadece barınma ve ders mekanı<br />

olmaması, gençlerin kişisel ve sosyal ihtiyaçlarına göre düzenlenerek yeni bir yurt<br />

modeli oluşturulması ve modelin yaygınlaştırılması hedeflendi.<br />

Yerel yönetimleri ve kanaat önderlerini de içine alacak şekilde kurgulanan proje,<br />

toplumun ortaöğretim kız öğrenci yurtlarında kalan gençleri destekleyici ve kabul edici<br />

bir değişim göstermesi için önemli bir fırsat yarattı.<br />

Proje, öğrenci profilini anlayabilmek için hazırlanan ‘katılımcı anketi’, verilen<br />

eğitimlerin etkisini anlayabilmek için hazırlanan ‘eğitim değerlendirme anketleri’ ve<br />

yurtlarda gerçekleştirilen çalışmaları ve onların etkilerini daha yakından görebilmek<br />

için yapılan ‘odak grup görüşmeleri’yle değerlendirildi.<br />

Projenin öngördüğü amaçlarına ulaşması için hedef kitlenin profilinin iyi bilinmesi<br />

önem taşımaktaydı. Katılımcı anketleri bu amaca yönelik olarak geliştirilip<br />

uygulandı ve değerlendirildi. 42 sorudan oluşan anket, gençlerin sosyodemografik ve<br />

sosyoekonomik özelliklerini, okul dışı faaliyetlerini, yurttaki ve okuldaki durumlarını,<br />

aile bireyleriyle olan ilişkilerini, arkadaşlık ilişkilerini ve geleceğe dair düşüncelerini<br />

öğrenmek amacıyla hazırlandı. Katılımcı anketi, Konya’da Ereğli Sağlık Meslek Lisesi<br />

Ayşen Özyeğin Ortaöğrenim Kız Öğrenci Yurdu’nda kalan 147, Nevşehir’de Hacıbektaş<br />

Kız Teknik ve Meslek Lisesi Ortaöğretim Kız Öğrenci Yurdu’nda kalan 168 öğrenci olmak<br />

üzere toplamda 315 öğrenciye uygulandı. Bu sayede gençlerin yurtla kurdukları ilişkiyi,<br />

boş zamanlarını nasıl değerlendirdiklerini ve öğrencilerin ileride kendilerini nasıl<br />

bir gelecek tahayyülü içerisinde gördüklerini analiz etmemize yardımcı oldu. Eğitim<br />

çalışmalarından önce içerikleri hazırlarken bu verileri dikkate aldık. Profil analizinin<br />

detaylarına www.yurttansesler.org adresinden ulaşabilirsiniz.<br />

Eğitim çalışmalarını gençlerin kendi potansiyellerini fark edecek ve kişisel<br />

gelişimlerine katkıda bulunacak, toplumsal katılımlarını artıracak, ekip çalışmasını<br />

kolaylaştıracak iletişim ve çatışma çözme becerilerini kuvvetlendirecek, yaşam<br />

becerileri ve özgüvenlerini artıracak şekilde kurguladık. Hem toplumsal cinsiyet<br />

farkındalığı yaratacak hem de rol model aldıkları kadınlarla buluşmalarına ortam<br />

hazırlayacak çalışmalar gerçekleştirildik. Eğitimlerin sonunda öğrencilere dağıtılan<br />

eğitim değerlendirme formları, öğrencilerin eğitimle ve eğitmenlerle ilgili görüşlerini<br />

almak ve beklentilerini öğrenmek amacıyla hazırlandı. Formlarda öğrencilerden eğitim<br />

oturumlarını ve eğitimin gerçekleştiği teknik koşulları değerlendirmeleri istendi. Ayrıca<br />

eğitmenler hakkındaki görüşleri, eğitmenden ve proje ekibinden beklentileri soruldu<br />

ve varsa ihtiyaç ve önerilerini belirtmeleri istendi. Böylelikle gençlerin ihtiyaçları ya<br />

da yaşadıkları sorunlar, projenin özneleri tarafından doğrudan dile getirilerek somut


85<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”<br />

olarak birtakım sonuçlara ulaşmamızı hızlandırmış oldu. Her eğitimin sonunda alınan<br />

veriler doğrultusunda eğitim içerikleri yeniden gözden geçirildi ve güçlendirildi.<br />

Eğitim çalışmalarının sonunda gerçekleştirdikleri proje uygulamalarında ve<br />

sunumlarda teorik olarak gördükleri her şeyi hayata geçirme, deneyimleme<br />

şansına sahip oldular. Bu uygulamalarla kendilerine olan güvenlerinin arttığını,<br />

üretebileceklerini, sorumluluk alabileceklerini ve topluma değer katabileceklerinin<br />

farkındalığını kazandıklarını görmek mutluluk vericiydi.<br />

Proje boyunca, bireysel gelişimleri için okulda aldıkları eğitimlerin dışında sosyal<br />

açıdan desteklenmeye ihtiyacı olan gençlere, ders çalışmalarının yanında sosyal<br />

etkinliklere de katılmalarının ne kadar önemli olduğunu vurgulamaya çalıştık. Tüm bu<br />

süreç kendilerinin de ifade ettiği gibi gelişimleri ve değişimleri için oldukça önemliydi.<br />

Proje süresince hem değerlendirme formlarında yazdıkları hem de sözlü dile getirdikleri<br />

değişim, projenin başında belirlediğimiz; ‘ortaöğretim kız öğrenci yurtlarının barınma<br />

ve ders çalışma mekanı olmasının yanı sıra, ailelerinden uzakta büyüyen gençlerin<br />

kişisel gelişimlerine de ortam hazırlayan bir yer olma konusunda gelişmesi ve<br />

güçlenmesinin sağlanması’ için önemli bir adım attığımızın göstergesidir.<br />

Öğrencilerin değerlendirme formalarında dile getirdiği ‘bu çalışmayı erkek öğrencilerle<br />

de yapın’ söylemi projenin devamını kurgularken bize fikir verdi. Bir yıl boyunca devam<br />

eden çalışmalardan edindiğimiz deneyim ve sonuçlardan yola çıkarak projenin hem<br />

ortaöğretim kız öğrenci yurtlarında hem de ortaöğretim erkek öğrenci yurtlarında<br />

uygulanabilecek bir model olabilmesi için çalışmalarımıza devam ediyoruz.


86<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”


87<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”


88<br />

<strong>YURTTAN</strong> <strong>SESLER</strong> “BEN <strong>DE</strong> VARIM”

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!