04.02.2015 Views

Dr. DİLÂVER CEBECİ

Dr. DİLÂVER CEBECİ

Dr. DİLÂVER CEBECİ

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

FİKİR SANAT VE EDEBİYATTA TÖRE<br />

UNUTMAK<br />

•<br />

Zehra ULUCAK<br />

Unutmak… Sonra, unuttuğunu da unutmak…<br />

Aklıyla sevenlere sözüm yok da, yüreğiyle sevenlerin işi değil…<br />

Susmak zorunda kalmak, sustukça susamak…<br />

Kalbi acıyla mühürlenmiş yorgun bedenlerin derdi değil kül olasıya yanmak.<br />

Yanıp yanıp kavrulmak… Gölgelerde kaybolmak…<br />

Yazdıkça silindiği hasreti anlatmaya kelime bulamaz hale gelmesiyle başlar insanın en büyük sefaleti.<br />

Kördüğümler atılır çelişkiler üzerine. Bazen üşür insan düşlerinde, bazense düşer en mutlu yerinde.<br />

Haykırmak ister bazen dağlara sevdiğinin adını. Yankısı türkü türkü yağsın diye yemyeşil ovalara.<br />

Yüklenip derdini sırtına yitirdiği umutların ardından koşar, bir teselli bulmak adına.<br />

İnsanoğlu çok yük kaldırıyor ama kalbi dayanmıyor bir sevdanın ağırlığına.<br />

İpimi çeksen de her bakışınla, ben senin gözlerinde yok oldukça öğrendim ‘ben’ olmayı.<br />

Heder olmuş bir ömürden ne fayda kaldı ki geriye. En büyük sorgum “sen” olacaksın mahşerde, seninle<br />

eziyet ettiğim için yüreğime.<br />

Sen ki en güzel şiirim olmak varken, sonu gözyaşı ile biten bir masal oldun, cümle sonları hep sensizlikle<br />

biten.<br />

Sen, yitirip de söylediğim en güzel türkümsün. Zor bulup, kolay kaybettiğim, beklemeye ömrümü adadığım,<br />

her nefeste içime çektiğimsin. Sen benim kabul olmayı bekleyen duamsın.<br />

Her güneşle yeniden doğduğum, her gece uğrunda yeniden öldüğümsün.<br />

Ölümün sessizliğe yüklediği büyük mana gibi, sessiz ve kelimesiz bir ömür sanki benimkisi.<br />

Günümü öldürmenin yası içimdeki…<br />

*<br />

Düşünüyorum neden vazgeçmiyorum diye. Neden izin veriyorum sürekli acıtmasına…<br />

Belki de unutup, aynı acıyı bir kez daha en başından yaşamaktan korkuyorum.<br />

Belki de hüznümü seviyorum, aşka en yakışan “hüznü”.<br />

Üzerine yapıştırdığın yara bandını kaldırıp kaldırıp, yaraya iyileşti mi diye bakmak gibi…<br />

Batan kıymığı cımbızla çekmeye çalışırken, ucunu kırıp kalanını derinin altına mahkûm etmek gibi…<br />

Ne kadar uğraşsan da kurtulamazsın ya bazen yarandan, acısa da yerini unutmak istiyorum en azından.<br />

Çünkü biliyorum ki, ne kadar dirense de yenik düşmeye mahkûmdur insan zamana. Er ya da geç unutulur<br />

hatırlanmayı hak etmeyen her neyse. Her ne kadar unutulacağını bilip de derin yaralar açmaya gayret etse de.<br />

Unutmanın yolu affetmekten geçiyordur belki de. En büyük intikamı affederek almak…<br />

Bastırmak kulaklarında uğuldayan içindeki kasvetin sesini…<br />

Ne kadar zor gelse de insana kendinden saklamak, kendine sakladığını; alışır insan her şeye…<br />

Allah’ın en büyük lütfudur insana “unutturmak”, unuttuğunu bile unutturmak…<br />

Unutmak için zamana umut bağlamaktansa, merhem olmak için yaraya biraz daha geri çekilip, daha geniş<br />

açıyla bakmak gerekiyor belki de hayata.<br />

15

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!