You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Yeni sezon başlıyor<br />
n Eylül’e geldik. Yaz sezonunda Hollywood<br />
yüksek bütçeli filmler ile durumu<br />
kurtarırken Türk sineması yine<br />
kendi içine kapandı. İzleyicisini mahrum<br />
bıraktı. Birdolu film çekildi, etraf setten<br />
geçilmez oldu. Biz de bu setleri ve yeni<br />
filmlerde oynayan oyuncuları takip ettik.<br />
Selim Demirdelen’in yeni filmi Kavşak’ta<br />
rol alan Sezin Akbaşoğulları ve Güven<br />
Kıraç ile keyifli bir röportaj yaptık.<br />
Açıkçası bana Sezin hanımın Maria Cotillard<br />
ile benzerliğinden bahsetmişlerdi<br />
ama bu kadarını beklemiyordum.<br />
Müthiş bir benzerlik. Üstelik Kavşak<br />
filmini seyrettikten sonra farklı olsa<br />
bile oyunculuğuda mükemmel Sezin<br />
Akbaşoğulları’nın. Banu’da bir başka<br />
setteydi. Pak Panter filminin setinde<br />
Doğa Rutkay ve Ufuk Özkan’a sorularını<br />
yönetti. Aksiyon komedi türündeki<br />
filmin oyuncularıyla bu türe uygun bir<br />
röportaj yapmış. Lale Mansur ile uzun<br />
zamandır konuşmak istiyordum. Misafir<br />
filminin çekimlerinin bitmesini bekledik.<br />
Sonunda buluştuk ve Mansur’un<br />
dış görünüşünün altındaki sert ama bir<br />
o kadar da etik olarak güçlü kişiliğiyle<br />
burun buruna geldik. Okuyucularımızın<br />
bu röportajdan zevk alacaklarını<br />
düşünüyorum. Son röportajımızda yine<br />
uzun zamandır yapmak istediğimiz bir<br />
çalışmaydı. Nefes filminin karizmatik<br />
yüzbaşısı Mete Horozoğlu bizden daha<br />
fazla kaçamadı ve Banu’nun sorularını<br />
cevapladı. Bence dörtdörtlük bir röportaj<br />
olmuş. Gelelim dosyalarımıza. Murat Tolga<br />
Şen Kaslı erkek filmlerini ve 80 dönemine<br />
damgasını vuran bu türün oyuncularını<br />
odağına almış. Eski dostları birer birer<br />
saymış. Bir diğer dosyamızdaysa Banu<br />
eskilere dönmüş ve Hippi filmleri dosyası<br />
yapmış. Bu kadar vurdulu kırdılı film<br />
arasında bize nefes alacak vakit kazandırdı<br />
Banu. Burak Yarkent’in Hollywood<br />
köşesinde daha Türkiye’ye gelmeden<br />
haberlerini okuduğumuz Eat Pray Love<br />
filminin kritiği var. ABD’de filmi seyredip<br />
vakit geçirmeden bizim için yazdı Eat Pray<br />
Love filmini Burak. Episode’de ise Zeynep<br />
Bonçe Kavak Yelleri’nden başlayarak<br />
ekranları istila eden gençlik dizilerini topa<br />
tutmuş. Bağımsız dergimizin en cesur<br />
kalemlerinden Bonçe. Ali Ulvi Uyanık<br />
İşte O An köşesinde benim bile kanımı<br />
donduran bir sahne seçmiş. 1972 yılında<br />
çekilen Bluebeard filmindeki sahne sizi<br />
koltuklarınıza mıhlayacak. Teşrifatçı’da ise<br />
Seray Şahiner, Sattirik Greg’in Günlüğü<br />
filminden yola çıkarak ergenliğe geçişin<br />
peşinden gitti. Fırat Rolleriyle Yaşayanlar<br />
köşesinde Audrey Tautou’yu konuk etti.<br />
Kerem DVD köşesinde Blu-Rayleri öne<br />
çıkardı. Vizyondakiler, kritikler, müzik ve<br />
kitap köşemiz derken beni sayfa yapmaktan<br />
bıktıracak kadar dolu bir <strong>Cinedergi</strong><br />
daha karşınızda.<br />
Yayın Sahibi<br />
Star Medya Yayıncılık A.Ş. adına<br />
ETHEM SANCAK<br />
İcra Kurulu Başkanı<br />
MUSTAFA KARAALİOĞLU<br />
Genel Yayın Yönetmeni<br />
Serdar Akbıyık<br />
Yazı İşleri Müdürleri<br />
Banu Bozdemir<br />
Fırat Sayıcı<br />
Webmaster<br />
Tayfun Salcı<br />
Katkida Bulunanlar<br />
Ali Ulvi Uyanık<br />
Kerem Akça<br />
Alper Turgut<br />
Burak Yarkent<br />
Zeynep Bonçe<br />
Seray Şahiner<br />
Cansu Üsküp<br />
Murat Tolga Şen
Yönetmen: Yönetmen: Wes Craven<br />
Senaryo: Kevin Williamson<br />
Oyuncular: David Arquette, Neve Campbell,<br />
Courteney Cox, Adam Brody, Emma Roberts<br />
Konu: Olayların ardından 10 yıl geçmiştir. Sidney<br />
Prescott, olanların yükünü yazarak atlamayı<br />
başarmıştır. Bundan sonraki hayatını huzurlu<br />
geçirmeyi planlamaktadır; ta ki eski kabuslar geri<br />
dönene kadar. Serinin meraklılarının heyecan dolu<br />
bekleyişi nihayet sona ereceğe benziyor.
Yönetmen: Taylor Hackford<br />
Senaryo: Mark Jacobson<br />
Oyuncular: Joe Pesci, Helen<br />
Mirren, Scout Taylor-Compton,<br />
Gina Gershon, Taryn<br />
Manning<br />
Konu: Grace ve Charlie<br />
Bontempo, Nevada’da kimsenin<br />
hayal etmediği bir<br />
girişimcilik örneği gösterirler.<br />
Muhafazakar kökeni<br />
ile bilinen Nevada’da bir<br />
genelev açmaya teşebbüs<br />
eden çift, bu girişimlerini<br />
yasal bir zemine oturtmak<br />
için mücadele ederler. Bu<br />
sırada kendilerini bir aşk üçgeninin<br />
içinde bulacaklardır.<br />
Bu durum onları kontrol<br />
edilemeyen ve sonu ölüme<br />
varan bir tutkunun içine<br />
sürükleyecektir.<br />
Yönetmen: Andrea Arnold<br />
Senaryo: Andrea Arnold<br />
Seslendirenler: Rebecca Griffiths,<br />
Katie Jarvis, Sydney Mary Nash,<br />
Michael Fassbender<br />
Konu: Mia, on beş yaşındadır. Tek<br />
tutkusu hiphop’tur; amacı da dans<br />
yarışmasında kazanmak. Ailesi<br />
ve arkadaşlarıyla sorunları olan<br />
Mia’nın yaşamı, annesinin eve yeni<br />
bir erkek arkadaş getirmesiyle epey<br />
değişir. Gelen, büyüleyici bir adam,<br />
bir baba figürü, seksi herifin tekidir...<br />
Andrea Arnold’ın bol ödüllü<br />
Kırmızı Sokak’ın ardından çektiği bu<br />
ikinci uzun metrajlı film, sıkıcı yaz<br />
günlerine ve İngiltere’nin kasvetli<br />
geleceğine dair harikulade görüntülerle<br />
yüreklere dokunuyor.
Yönetmen: Michael Apted<br />
Senaryo: Richard LaGravenese, Stephen McFeely,<br />
Christopher Markus, Michael Petroni<br />
Oyuncular: Ben Barnes, William Moseley, Skandar<br />
Keynes, Anna Popplewell, Georgie Henley<br />
Konu: Lucy ve Edmund Eustace ile beraber<br />
Narnia’da Şafak Yıldızı adı verilen Kaspiyan’ın<br />
gemisi ile yedi kayıp Narnia Lordlarını ararlar.<br />
Başlarına bir sürü olay gelir. Tüccarlar tarafından<br />
kaçırılırlar.Bu yolculukta ejderhalar adasına<br />
uğrarlar ve orada mızmız kuzenleri Eustace<br />
hırsına yenilerek ejderha olmaya mahkum olur.
Yönetmen: DAnthony<br />
Bell, Steve Moore<br />
Senaryo: Chris Denk,<br />
Steve Moore<br />
Seslendirenler: Hayden<br />
Panettiere, Christina Ricci,<br />
Justin Long, Dennis<br />
Hopper, Danny Glover<br />
Konu: Kate ve Humphrey<br />
adındaki iki<br />
kurt yaşadıkları parktan<br />
ayrılmak zorunda<br />
kalınca, yeni evlerine<br />
varmak için bilmedikleri<br />
ve tehlikeli bir yolculuğa<br />
atılırlar. Bu yolculukta<br />
karşılaşacakları yeni<br />
arkadaşlar ve olaylar,<br />
onların dünyaya bakışını<br />
da değiştirecektir.<br />
Yönetmen: Adam Mckay<br />
Senaryo: Adam Mckay, Chris Henchy<br />
Oyuncular: Will Ferrel, Eva Mendes, Samuel<br />
L. Jackson, Mark Wahlberg, Dwayne<br />
Johnson, Paris Hilton<br />
Konu: Highsmith ve Danson şehrin kahraman<br />
polisleridir. Ödüllü polisler yalnız<br />
şehrin insanları için değil, polis teşkilatının<br />
da idolleridir. Dedektif Terry Hoitz ve<br />
Adam Gamble ise masa başında evraklara<br />
gömülmüş polis memurlarıdır. Günlerini<br />
monoton bir şekilde geçiren ortaklardan<br />
Terry’nin bu duruma canı sıkılmaya başlar.<br />
Herkesin Highsmith ve Danson’a imrenmesine<br />
artık katlanamaz.
Yönetmen: Ben Affleck<br />
Senaryo: Ben Affleck, Sheldon Turner,<br />
Peter Craig<br />
Oyuncular: Ben Affleck, Blake Lively,<br />
Rebecca Hall, Jeremy Renner, Chris<br />
Cooper<br />
Konu: Doug, istedikleri ne varsa çalan<br />
ve ortalığı silip süpüren bir hırsız<br />
çetesinin ismi konmamış lideridir. O<br />
güne kadar Doug ve takımı arasında<br />
herhangi bir sorun yaşanmamıştır.<br />
Ancak yaptıkları son banka soygunu<br />
tüm dengeleri değiştirecektir, çünkü<br />
aralarında rehine aldıkları banka<br />
müdürü Claire vardır. Claire en başta<br />
kaçırılmasından büyük endişe duyar. İlk<br />
korkuyu atlattıktan sonra ise Doug’dan<br />
hoşlanmaya başlar. Birbirleri arasında<br />
bir çekim alanı başlayan Doug ve<br />
Claire’in ilişkisi çetenin huzurunu<br />
kaçıracaktır.<br />
Yönetmen: Edward Zwick<br />
Senaryo: Edward Zwick, Marshall<br />
Herskovitz, Charles Randolph<br />
Oyuncular: Anne Hathaway, Jake<br />
Gyllenhaal, David Morse, Jaimie<br />
Alexander<br />
Konu: Jamie Reidy’nin “Hard<br />
Sell: The Evolution of a Viagra<br />
Salesman” adlı kitabından senaryosunu<br />
Charles Randolph’ın<br />
yazdığı filmde; Gyllenhaal bir<br />
eczacıyı, Hathaway ise Parkinson<br />
hastası bir kadını canlandıracak.<br />
İkili arasında başlayan ilişkiye<br />
arka planda 90’ların politik ve<br />
sosyal hali eşlik edecek.
n Son zamanlarda fragmanına bakıp da filmi<br />
izlerken kandırılmışlık duygusunu tattığımız örnekler<br />
artıyor ne yazık ki. İşte onlardan -maalesef- birisi<br />
daha. Sandler’a ve kurduğu ekibe bir hayli umut<br />
besleyerek filme giren seyirci, umduğunu bulamadan<br />
çıkıyor. Gelelim belli başlı sebeplere...<br />
Neredeyse 30 yıl sonra biraraya gelen 5<br />
çocukluk arkadaşının birkaç gün içinde yaşadıklarını<br />
anlatmak için senaryoya ne gerekirse fazlasıyla<br />
koymuş maymun iştahlı Adam Sandler. Yılda biriki<br />
filmle vizyona çıkan komedyen Sandler, zaman<br />
zaman sırf para kazanma uğruna yanlış hamleler<br />
de yapmıyor değil. Yapımcı olarak iş gücünü ortaya<br />
koyarak “Click”, “Zohan”, “Bedtime Stories” gibi<br />
başarılı işlerle seyirci karşısına çıkan Adam Sandler<br />
zaman zaman da hatalı kararlar alıyor.<br />
Neresinden bakarsanız bakın, defolu bir film<br />
var karşımızda. Yaklaşık 90 dakikalık bir süreye 5<br />
ayrı karakteri, üstelik de aileleriyle birlikte senaryoya<br />
dahil etmek ilk anda göze çarpan yanlışlık. Cast<br />
oluşturma konusunda pek başarısız diyemeyiz. Zira<br />
Sandler, Salma Hayek gibi bir starı bile böylesine<br />
kalabalık bir kadroya dahil etmeyi başarmış. Gözle<br />
görüneni ve seyircinin zaten anladığı mizanseni bir<br />
kez de diyalogla anlatma gafletine düşen Sandler<br />
yüzünden tüm karakterler durduk yere laf salatası<br />
yapmak zorunda kalmışlar. Zaten ara sıra tebesüüm<br />
etmenize yarayan espriler ya da durumların varlığı olmasa,<br />
komedi adına elle tutulur Hiçbir şey yok. Filmin<br />
neredeyse yarım saati geçmesine rağmen konuya<br />
girememe sorunu da Sandler’in suçu olarak kabullenilebilir.<br />
Fazlasıyla kalabalık karakter ordusuna, bol<br />
bol mesaj verecek hikayeler, enstantaneler yükleyerek<br />
seyirciyi tatmin edebileceğini sanan film, silahı<br />
kendisine doğrultuyor ve ölümünü hızlandırıyor. Zaman<br />
düşer ellerimden yere diyen 5 yetişkin adamın<br />
geçirdiği maddi manevi değişimlerin, yine de<br />
dostluklarını engellemediğini, her insanın yaşadığı<br />
sorunların üstesinden dürüstlükle gelebileceğini filmin<br />
sonlarına doğru Rob Schnieder’in eşini oynayan<br />
ultra yetişkin Gloria karakteri didaktik ve gereksiz bir<br />
şekilde aktarıyor. Film konuya nasıl giriş yapacağına<br />
bir türlü karar veremediği gibi, nasıl sonlandıracağını<br />
da bulamıyor. Kronolojik sıralama sorunu çeken<br />
senaryomuz çok katmanlı bir finalle seyirciyi<br />
aldatabileceği konusunda da yanılıyor.<br />
Nostaljiye, aile değerlerine, dostluk bağlarına<br />
önem vererek, bunları tekrar gündeme getirmeyi iyi<br />
niyetle düşünen Adam Sandler, bu kadar iyi bir oyuncu<br />
kadrosunu toplamasına rağmen istediği başarıyı<br />
elde edemiyor. Umarız her filmden ders çıkarmasını<br />
bilen Sandler, hatasını anlayıp eski formuna bir an<br />
önce kavuşur.
n Şimdi dansların, saçların biçimi değişmiş<br />
ama kazanmaya doğru giden yoldaki azim ve<br />
inanç aynı kalmış sanki… Bizi o yıllarda etkilediyse<br />
umarım şimdiki çocukları da etkiler…<br />
Çocukken yani sene 1984 yılını gösterirken<br />
ama ben televizyonda izlediğim için birkaç yıl<br />
gecikmeli izlediğimi varsayıyorum The Karate<br />
Kid’i. Çok beğenmiştim. Ortadan ayrılmış<br />
saçlarını bandana takarak daha da çekici<br />
hale getiren Ralph Macchio’ya inceden inceye<br />
tutulduğum için hep söyledim. Ben bir Karete<br />
Kid hayranıyım diye dolaştım ortalarda…<br />
Karate öğrenmenin sabır, sebat, arınma işi<br />
olduğunu, yaşlı, aksi, bilge ve sevimli Miyagi’nin<br />
(Pat Morita) öğretileri sayesinde öğrendim o<br />
yaşta, yani benim üzerimde de etkileri bir hayli<br />
fazlaydı. Bu serinin dördüncü filmi ve duygu<br />
olarak aynı olmasına rağmen değişiklikler de<br />
yok değil.<br />
Karate Kid’in daha doğrusu Ralph Macchio’nun<br />
bir yıldız gibi parladığı film 1986 ve 1989<br />
yılındaki serilerle devam etmişti ve sonra bıçak<br />
gibi kesildi. Ama herkesin aklında ilk film kaldı,<br />
onun tadı, hüznü, öğretisi daha farklıydı zira…<br />
Hatta Hilary Swank bile 1994 yılında çekilen<br />
The Next Karate Kid ile beyazperdeye dalış<br />
yaptı ona da Pat Morita eşlik etti. Ama ilkinin<br />
etkisi tabiî ki bu filmde yoktu. Bu beyaz saçlı,<br />
erdemli adamın aramızdan ayrılması 2005<br />
yılında 73 yaşında oldu, Mr. Kesuke rolüyle<br />
Oscar’a aday olmuştu…<br />
O yüzden Karete Kid’in tekrar çekildiğini<br />
duyduğumda bambaşka bir heyecan yaptım.<br />
Re-make olarak her zaman ilkini aratan filmler<br />
çok oldu. Açıkçası ben de önyargılı yaklaştım<br />
bu filme. Parlatıp cilalayan, bahçe çitlerini<br />
boyayan, kocaman gözleriyle zengin erkeğin sevdiği<br />
kız olan Ali Mills’e ulaşmaya çalışan bu tıfıl delikanlının<br />
yerini bana göre kimse tutamazdı. Ama karşımızda o<br />
duyguya bir hayli yaklaşan bir film var. Haralt Zwart imzalı<br />
filmde öykü tamamen farklı gelişiyor. Film Çin’de geçiyor,<br />
kahramanımız siyahi bir çocuk oluyor. Adı da Dre Parker.<br />
Bilge, beyaz saçlı dedemiz ise hayattan kopmuş Mr.<br />
Han’a devrediyor koltuğunu…<br />
140 dakikalık filmin başlarının çocuğun yaşadığı geçişi<br />
göstermek adına bir hayli uzuyor ama sonrasında<br />
toparlıyor. Dre Parker daha önce babası Will Smith’le<br />
Umudunu Kaybetme filminde de oynayan Jaden Smith.<br />
Rolünü gayet başarıyla kıvıran Smith’e ustası rolünde<br />
eşlik eden oyuncu da Jackie Chan.<br />
Çin’in güzel görüntülerle filme dahil edildiği, Çinli oyuncularla<br />
siyahilerin buluştuğu film ilkini izleyenler ve izlemeyenler<br />
için hemen hemen aynı tatta. Özellikle sabır ve sebat<br />
sahneleri yöntem olarak eskisine benzemese de kendi<br />
orijinalliğini yaratmayı başarıyor. Ben ilkini çok sevdiğim<br />
için bu filmde de ayrıca bir sempati duydum, şimdiki<br />
çocukların tutunacakları o kadar fazla duygu var ki, bu film<br />
onların arasında eriyebilir ama bizim için öyle değildi. Bizim<br />
için Ertem Eğilmez tadında bir filmdi. Gözümüzü yaşla<br />
bırakan, sonunda zayıf ama onurlu olanı alkışlatan, amaçlar<br />
uğruna sabretmeyi öğreten bir filmdi. Şimdi dansların,<br />
saçların biçimi değişmiş ama kazanmaya doğru giden<br />
yoldaki azim ve inanç aynı kalmış sanki… Bizi o yıllarda<br />
etkilediyse umarım şimdiki çocukları da etkiler…
n Ünlü televizyon dizilerinin film olmasına alıştık<br />
artık. Mesela Uzay Yolu, Sex and The City, Görevimiz<br />
Tehlike ve daha bir çok dizi televizyonda<br />
zirveye çıktıktan sonra sinemada da bir durak<br />
vermişlerdir. Aslında çoğunun sinema maceraları<br />
televizyon kadar parlak olmamıştır. Bu etkileyici<br />
bir romanı sinemaya uyarlamaktan biraz daha<br />
farklı bir durum tabii. Her şeyden önce oyuncuların<br />
kendi enerjilerinin karakterlere kattığı renk çok<br />
önemli televizyon dizilerinde. Onun için Uzay<br />
Yolu’nun sinema macerası asla televizyondaki<br />
başarıyı yakalayamadı. Çünkü farklı oyuncular<br />
kahramanları canlandırdı. Görevimiz Tehlike için<br />
de aynı şey söz konusu. Sinemada Tom Cruise’un<br />
canlandırdığı karakterle Görevimiz Tehlike başka<br />
bir şey oldu. Sinemada yakaladığı başarı dizinin<br />
başarısından daha çok Tom Cruise’un kendi enerjisinden<br />
ve ününden çıkan bir başarıydı. Bunun<br />
tersi bir durum ise Sex and The City için geçerli.<br />
Televizyondaki dizide kahramanları canlandıran<br />
aynı isimler sinemada da maceralarına devam ettiler.<br />
Bu noktada diziyle sinemadaki film arasında<br />
hangisi daha başarılıydı tartışması yapamıyoruz.<br />
Çünkü bir fark yok. Sex and The City’nin sinema<br />
macerasının hedefini tuttuğunu düşünüyorum. Bu<br />
hafta vizyona giren A Takımı ise biraz görevimiz tehlikeye<br />
benzeyen bir yoldan geçecek. 1983’te asker<br />
menşeli dört kafadarın maceralarını televizyonda<br />
seyrettiğimizde George Peppard’ın Amerikalı<br />
yüzü filmin havasını bize iliklerimize kadar hissettiriyordu.<br />
Onu destekleyen Mr. T’nin karakteristik<br />
varlığı da bu hissi artırıyordu. Özellikle Mr. T’nin<br />
minibüsü, yakışıklı Faceman’in kadınlar üzerindeki<br />
etkisi, Murdoch’un çizgi dışılığı ekibin farklı<br />
olmasını sağlıyordu. Eğlenceli, biraz faşizan tam bir<br />
Amerikan dizisiydi. Vurdulu kırdılı, bol patlamalı...<br />
Bu hafta vizyona giren A Takımı’nda ise ekibin<br />
komutanını Liam Neeson canlandırıyor. İrlandalı<br />
oyuncunun George Peppard ile farkı biraz bizi televizyondaki<br />
diziden kopartsa da, oyunculuğuna hiçbir şey<br />
söyleyemeyiz. Neeson her role uyan ve karakteri kendine<br />
uyarlayan bir oyuncu. İkinci karizmatik isim ise Mr.<br />
T... Orijinal dizinin gerçek Mr. T’si gerçekten taklit edilmesi<br />
zor bir isim. 1982’de Rocky’deki performansıyla<br />
tanınan Mr. T hem kendi adıyla dizi yaptı hem de A<br />
Takımı’nın vazgeçilmez bir üyesi oldu. Bence dizinin<br />
en renkli ismiydi. Sinema filmindeyse Mr. T’yi yine bir<br />
boksör canlandırıyor. Quinton ‘Rampage’ Jackson son<br />
dönem siyahi boksörlerin en can yakanı. Ama ringteki<br />
performansını filmde gösterdiğini söylemek çok<br />
zor. Diğer oyuncular Bradley Cooper ve Sharlto Copley<br />
günü kurtarıyorlar. Burada özellikle Bölge 9’dan<br />
tanıdığımız Sharlto Copley farklı kişilkleri ne kadar<br />
iyi canlandırabildiğini izleyiciye gösteriyor. Yardımcı<br />
rollerde ise öncelikle filmimizin güzeli Jessica Biel ve<br />
onun rakibi kötü adam rolünde Patrick Wilson var.<br />
Patlamalı, çatlamalı ama televizyondaki karizmasından<br />
uzak bir film A Takımı... Filmin öyküsüne gelince:<br />
özel görevlerin yıldız gücü A Takımı yine bir görev<br />
üstündeyken tuzağa düşürülürler. Ekip kendilerine<br />
inanan bir FBI ajanı sayesinde hapishaneden kaçar ve<br />
tutsağı hazırlayanlarla hesaplaşırlar.
Kavşak filminin iki başrol oyuncusu Sezin<br />
Akbaşoğulları ve Güven Kıraç <strong>Cinedergi</strong><br />
okuyucularına seslendi... “Hayat masal ile<br />
gerçek arasında gidip gelmekten ibarettir...”<br />
SERDAR AKBIYIK<br />
n Selim Demirdelen’in yeni filmi Kavşak’ın başrol<br />
oyuncuları Sezin Akbaşoğulları ve Güven Kıraç<br />
<strong>Cinedergi</strong>’nin sorularını cevapladı... Hayatın gerçek ile<br />
masal arasında gelip gitmekten ibaret olduğunu söyleyen<br />
Güven Kıraç rol arkadaşı Sezin Akbaşoğulları’nın<br />
da flimde başarılı olacağını sette gözlerine bakınca<br />
anladığını söyledi. Sezin Akbaşoğulları ise Güven Kıraç<br />
gibi bir ustayla çalışmanın kendisine ilham verdiğini,<br />
oyunculuğun çok zor olduğunu ve hayalkırıklıklarıyla dolu<br />
olduğunu bütün bu hayalkırıklıklarına rağmen heyecanını<br />
bugüne kadar bir oyuncunun korumasının takdire şayan<br />
olduğunu söyledi. Demirdelen’in filmini seyrettikten sonra<br />
gerçekten başarılı performans gösteren iki oyuncuyla<br />
konuşmak bize de mutluluk verdi. İşte biri ustalığını<br />
konuşturan diğeri ise yolun başında kabiliyetini kanıtlayan<br />
iki oyuncunun zevkle okunacak röportajı...<br />
Projeye nasıl dahil oldunuz?<br />
Sezin Akbaşoğulları: Kastla ilgilenen Lousia var. Louisa<br />
beni aradı. Böyle bir proje olduğunu benimle çalışmak<br />
istediklerini söyledi. Selim’le bize bir randevu ayarladı.<br />
Selim Demirdelen’le bir kahve içtik ve o şekilde dahil<br />
oldum. Öncesinde senaryoyu göndermişlerdi. Senaryoyu<br />
okudum, o kahve içimlik zamanda nasıl bir<br />
film, ne anlatıyor, nasıl bir karakter olduğunu konuştuk.<br />
Sonrasında dahil oldum.<br />
Güven Kıraç: Selim Demirdelen “Anlat İstanbul” filminden<br />
beri yakın dostumdur. Kafasında bir film düşüncesi<br />
olduğunu ve bunu benimle gerçekleştirmek istediğini<br />
bana birkaç yıldır söylerdi. Geçtiğimiz Aralık ayında da<br />
filmi yazıp bitirdiğini bunu gerçekleştirmek için Artı Film<br />
ile görüştüğünü söyledi bende senaryoyu okuyup hemen<br />
dahil oldum.<br />
Senaryoyu okuduğunuzda ne geldi aklınıza, he hissettiniz?<br />
S.A. İlk okuduğumda hissettiği şey şuydu, Bu bir kabullenmeler<br />
filmi. Çünkü her karekterin kendi hikayesinde
FOTOĞRAFLAR: SERDAR AKBIYIK
aslında kurtuluş noktası kabullendiği an. O durumunu,<br />
koşullarını kabullendiği, kendine karşı<br />
dürüst olduğu an hayatında bir değişim oluyor.<br />
O kavşağa gelmiş oluyor. İlk okuduğumda bunu<br />
hissettim. Aslında hala daha onu hissediyorum.<br />
Dublaj için bizi çağırmışlardı, son bölümü izlettiler.<br />
Bülent Ortaçgil’in şarkısının olduğu geçişler<br />
bölümünde sanki bir çözülme hissi yaşatıyor seyirciye<br />
film. Ağlamak ama temiz gözyaşı dökmek<br />
anlamına gelen bir şey. Filmin nereden oraya<br />
geleceğini de çok merak ediyorum.<br />
G.K. Senaryoyu çok beğendim ancak hem<br />
kendi oynayacağım karakter hemde senaryoda<br />
az dialog olması nedeniyle zor bir film ile karşı<br />
karşıya olduğumuz düşünüp biraz kaygılandım.<br />
Fakat Selim’in ne yaptığını bilen iyi bir yönetmen<br />
olduğunu bildiğimden bu korkum çok devam<br />
etmedi.<br />
Film günlük acılardan, çok hayalperest belki de<br />
iyi niyetli bir finale ulaşmış. Bunu nasıl yorumluyorsunuz.<br />
Finale kadar film çok gerçek, finali<br />
masalsı. Yönetmenin iyi niyetini ortaya koyduğu<br />
bir film.<br />
SA. Aslında aynen dediğiniz gibi yorumluyorum.<br />
Bir de yönetmenin kendi senaryosu. Ve yönetmenin<br />
kendi olaylara bakış açısı, olayları çözümleme<br />
şekli gibi bakıyorum. Selim Demirdelen’de<br />
olan, benim de şahit olduğum bir yönetmen<br />
olarak o kapsayıcı enerjisi ve hayata, olaylara<br />
bakış açısındaki temizlikten öyle bittiğini<br />
algılıyorum.<br />
G.K. Hayat gerçek ve masal arasında gidip<br />
gelmekten ibaret Selim duyargaları çok açık bir<br />
yönetmen hem katı gerçekliği en saf haliyle hem<br />
estetize edilmiş masalsılığı aynı potada eriticek<br />
kadar iyi bir kuyumcu.<br />
Siz de az önce şarkılardan bahsettiniz. Bülent<br />
Ortaçgil’in şarkısnın sözleri neredeyse seneryonun<br />
şarkıya dökülmüş hali. Müzikleri daha önce<br />
dinlemiş miydiniz?<br />
S.A. demirdelen müzisyen aynı zamanda.<br />
Şarkıları daha önce dinlememiştim. Zaten ser<br />
verip sır vermedi daha sonra. Filmde bizim<br />
Güven’le bir araba sahnemiz var radyonun<br />
açıldığı. Orada da bir şarkı kullanılıyormuş. Gerçi<br />
onu görmedim. Oradaki müziği de bize söylemedi.<br />
“Burda bir sürprizim olacak” dedi. Nedir<br />
falan derken, hiçbir fikrimiz yoktu. Hala da benim<br />
fikrim yok aslında, filmi izlemediğim için. Yönetmenin<br />
aynı zamanda müzisyen olması galiba çok iyi bir şey.<br />
Filmin ritmini kontrol altında tutmak, anlatığı şeyi aynı<br />
zamanda müzikle de anlatmak destekleyici bir şey. Çok<br />
daha çarpıcı hale getiren bir şey.<br />
G.K. Selim e bu konuda çok güveniyordum hiçbir şekilde<br />
beni yanıltmadı<br />
Güven bey tipiniz ile oynayabiliyorsunuz ve farklı kimliklere<br />
bürünüyorsunuz, genç oyuncular için bunun sırrını<br />
paylaşabilir misiniz?<br />
G.K. Oyunculuğun, değişmek olduğunu ,bu mesleğin<br />
tanımının değişmekten geçtiğini asla unutmamaları<br />
gerektiğini söyleyebilirm.Değişemedikleri gün tekrara<br />
düşmüşlerdir , mesleklerinde yerinde saymaya ya da geri<br />
gitmeye başlamışlardır.<br />
Bu tür farklı kimliklere bürünmek, izleyicinin karşısına<br />
farklı olarak çıkmak bazen risk olarak da algılanabiliyor.<br />
Bu gerçekten risk midir?<br />
G.K. Hayır bu oyunculuk mesleğinin ta kendisidir.<br />
Siz tiyatro mezunusunuz, Sezin Akbaşoğulları da öyle,<br />
oyunculuğun ana mekanı tiyatro mudur?<br />
G.K. Tiyatro oyuncunun hayatında ve gelişiminde önemli<br />
bir disiplindir.<br />
Sezin hanım filmdeki peformansınız on tane, yirmi tane<br />
film çekmişsiniz gibi. Bu iş nasıl oluyor? Tiyatro mezu-
nusunuz. Filminiz iki tane. Tiyatro tecrübeniz de çok<br />
yok. Tiyatroya da daha sonra girdiniz sanırım.<br />
S.A. İki tane filmim var. Geçen sene profesyonel olarak<br />
ilk oyunumu oynamış oldum. Çok güzel bir şey söylüyorsunuz<br />
da bunun cevabı bende yok herhalde. Şu şöyle<br />
oldu, böyle oldu gibi bir cevabı yok. Bu bir iltifat bana<br />
göre.<br />
Niye ilk önce dizi oldu?<br />
S.A. Ben Ankara mezunuyum. Okulda okurken de hiçbir<br />
zaman televizyonla ilgili planım programım yoktu. Zaten<br />
bir tanışıklığım da yoktu. Ankara’da olunca uzak oluyorsunuz<br />
böyle şeylerden. Bir şekilde televizyon beni kaptı<br />
yani. TRT’de başladım. Sonra buraya gelmek istedim.<br />
Para lazım. Dolayısıyla televizyonda iş aradım. Çok da<br />
şanslıydım aslında. Güzel insanlarla tanıştım. Daha kötü<br />
tecrübeler yaşayanlar da var çünkü. “Amaaaannnnn”<br />
diye gidenlerde tanıyorum. Şimdi artık., “Tamam ben o<br />
zmaan bu sene şimdi bunu yapayım, o zaman biraz da<br />
bekleyeyim, şunu yapayım” gibi tercihler yapabilmeye<br />
henüz yeni yeni başladım aslında. Bir anlamda hayat<br />
öyle gelişti.<br />
Peki, demin dediniz ya bana daha önce de projeler geldi<br />
fakat fazla gişe filmi bulduğum için o projelerin içinde<br />
olmak istemedim. Söylediğinizden bunu çıkarttım.<br />
S.A. Aslında bunu derken hep gelenler ve içinde kendime<br />
bir yer bulamadığım filmler gişe filmleri<br />
olduğu için. Bir festival filmi de gelirdi de, onun<br />
içinde de kendime yer bulamazdım. Benim<br />
yaşadığım örnekler böyleydi ama önemli olan<br />
benim için okuduğum şeyde bir şey hayal edebiliyor<br />
olmam. Biz tamamen o noktadan hareket<br />
ediyoruz gibi geliyor bana. Bir şey hayal edebiliyorsak<br />
okuduğumuz şeyle ilgili, yapacağımız<br />
şeyle ilgili; o zaman şevk, enerji oluyor.<br />
Senaryoyu okuduğunuzda ne hayal ettiniz?<br />
S.A. Aslında bu senaryoyu okuduğumda hayal<br />
ettiğim şey daha başka türlüydü. Daha çatlak<br />
bir kadın düşünüyordum ben. Gidiyor kapılara.<br />
Bu daha şey bir kadın olmalı herhalde diye<br />
düşünüyordum. Selim’le yaptığımız konuşmada<br />
farkında değildim bunun o yüzden daha çok<br />
onun söylediklerini dinleyip sonra üstüne<br />
düşündüğümde ha böyle bir kadın olabilir mi<br />
acaba, çok fazla takı kullanan, daha marjinal bir<br />
tip hayal ediyordum. Sonra kostümleri gördüm.<br />
Demek ki böyle bir tercih var diye düşündüm.<br />
Öbürünün biraz oyuncu fantazisi olduğuna karar<br />
verdim. Fazla gelebilirdi yani. En nihayetinde<br />
sinema bir yönetmen işi, o ne hayal ediyorsa o<br />
onun içine yerleşmek ve orada yaratmak gerekiyor.<br />
Şimdi Güven Bey’le karşılıklı oynadınız. İkinizin<br />
arasında nasıl bir etkileşim oldu.<br />
S.A. Çok da zor bir rol oynadı. Güven Kıraç<br />
benden çok daha deneyimli bir oyuncu ve benimde<br />
çok sevdiğim, takdir ettiğim bir oyuncu.<br />
İlk bu filmde tanıştık. Tanıyınca daha da ilham<br />
veren bir insan. Bana çok ilham verdi. O kadar<br />
deneyim sahibi olup, işine karşı hala aynı<br />
heyecanı duyabilen insanı bulmak zor oluyor.<br />
Çünkü çok yıpratıcı bir iş, koşulları zor, çok fazla<br />
hayal kırıklığı yaşıyorsunuz. O kadar deneyim<br />
sahibi olup da hala yaptığı işe karşı bu kadar<br />
risk alabilen. İlham verici. Ben çok mutlu oldum<br />
tanıdığıma ve de çalıştığıma.<br />
Güven bey karşınızda Sezin Akbaşoğulları<br />
gibi genç ve başarılı bir oyuncu var. Fazla filmi<br />
olmamasına rağmen Kavşak’taki performansını<br />
çok doyurucu buldum. Bu noktada sizin de yorumunuzu<br />
merak ediyorum.<br />
G.K. Bende öyle, Sezin’le ilk defa oynuyorum,<br />
enerjisini çok beğendim role, karaktere uyumu,<br />
yaklaşımı son derece ustacaydı sonucun iyi
olacağını sette gözleri bana<br />
söylemişti.<br />
Televizyon dizilerinin çalışma<br />
koşulları ortada. Ama yine<br />
de Sezin hanım gibi isimler<br />
oyunculuklarını burada<br />
geliştiriyorlar. Sizin gibi tecrübeli<br />
isimlerle beraber rol<br />
almaları da başka bir avantajları.<br />
Bu noktada dizi sektörünü<br />
oyuncular açısından nasıl<br />
değerlendirebilirsiniz?<br />
G.K. Dizilerin hem nimeti hem<br />
külfeti var . Oyuncuların sürekli<br />
antremanlı olmalarını sağlamak<br />
gibi iyi bir tarafı olduğunu<br />
düşünsek de, üretimin hızından<br />
kaynaklanan zamansızlık ve acelecilik<br />
yüzünden oyuncuya zarar<br />
veren yanlarının da olduğunu<br />
kabul etmeliyiz.<br />
Sizin Alman sinemasıyla<br />
yakınlığınız da ortada Duvara<br />
Karşı, Kebap Connection ve<br />
haberlerini okuduğumuz Amok…<br />
Amok’un durumu nedir? Vizyon<br />
tarihi belli mi?<br />
G.K. Öncelikle Amok filminin adı<br />
180 derece olarak değişmiştir. Eylül<br />
sonunda sinemalarda olacak.<br />
Filmin bitmiş halini görmedim ama<br />
iyi bir film olduğu duygusundayım<br />
bende merakla izlemeyi bekliyorum.<br />
180 Derece ile ilgili biraz bilgi<br />
verebilir misiniz?<br />
G.K. 1986 yılında Zürih’de<br />
yaşanmış gerçek bir olaydan yola<br />
çıkılarak yazılmış bir senaryo.<br />
İnsanın aslında cinnete ne kadar<br />
olduğunu anlatan bir film.<br />
Bu tür yapımlar Türk oyuncuları<br />
için yurtdışına açılmak anlamında<br />
fırsat. Bundan yeterince<br />
yararlandığımızı düşünüyor musunuz?<br />
G.K. Evet zaten Avrupada birden<br />
fazla filmim var.<br />
Sezin hanım şu anki festivallerin<br />
sinemaya verdiği tepkiyi nasıl buluyorsunuz?<br />
Yeni filmelere, birinci veya<br />
ikinci filmini çeken yeni yönetmenlere,<br />
yeni oyuncualara şevk verdikleri<br />
bir gerçek mi? O konuda bir problem<br />
hissediyor musunuz?<br />
S.A. Benim çok yeni şahit olduğum<br />
şeyler bunlar. Altın Portakal’ı pek<br />
tanımıyorum bu anlamda aslında.<br />
Koza’yı daha iyi tanıyorum. Çevremden<br />
filmleri giden arkadaşlarım,<br />
insanlar oldu. Altın Koza’yla ilgili iyi<br />
şeyler duyuyorum. Dediğim gibi Altın<br />
Portakal’ı tanımıyorum. Dolayısıyla<br />
bir yargıda bulunmam tuzak olur.<br />
Günümüzde Yeşilçam’daki star<br />
oyunculuğuna benzeyen daha az cesaretli<br />
kadın oyunculuklar izlemeye<br />
başladık. Bu konuda siz de bir kadın<br />
oyuncu olarak ne düşünüyorsunuz?<br />
1980-2000 arasında Nur Sürerlerin,<br />
Müjde Arların, Lale Mansurların<br />
ödediği bazı faturalar var ama<br />
sonuçta bu onları yıpratmadı. Ayakta<br />
durdular.<br />
S.A. Giyinip süslenip durmaktan<br />
ziyade bir hikaye oynamak daha<br />
ön plana çıktı. Söylediğiniz dönemler,<br />
aslında Türkiye’nin feminizm<br />
düşüncesiyle ile tanışııtğı zamanlar<br />
ve bunun sinemaya yansımaları. Bu<br />
noktadan bakarsak şimdi de bir kahraman<br />
eksikliği hissediyoruz. Sürekli<br />
bir kahraman arıyoruz. Dolayısıyla<br />
böyle filmler oluyor. Çünkü kahraman<br />
dediğin erkek olur ya. O yüzden<br />
böyle oluyor herhalde. Zaten sanatın<br />
bunların dışında düşünülmesi<br />
gerektiğine inanıyorum. Bir toplumun<br />
bir takım beklentilerini karşılamak<br />
üzerine değil de kendi öznel<br />
düşüncesini evrensele dönüştürüp<br />
onu ortaya koymak, herhangi toplum<br />
beklentisini karşılamaksızın, bir derdi<br />
olmaksızın. Hep bir geçiş dönemi<br />
yaşıyoruz. Yüz filmin içerisinde bir<br />
takım gişeye yönelik filmler de var,
iyi oyuncu kadroları olan karakter komedileri<br />
var, bir sürü film var. Bunların<br />
hepsine baktığımızda kadın kahraman<br />
var mı, yok galiba. Olacaktır herhalde.<br />
Bilmiyorum ki. İnşallah olur. Pek iç açıcı<br />
değil.<br />
Telvizyon ile ünlenmek geniş hayrın<br />
kitleleri kazandırıyor oyunculara. Bu<br />
durum kadın oyuncular için bir baskı<br />
unsuru olabilir mi? Çünkü sonuçta sizin<br />
bir hayran kitleniz var, o hayran kitlenizin<br />
ahlaki kurallarını ezmeme gibi bir içgüdü<br />
mutlaka taşıyorsunuzdur.<br />
S.A. Endişeleri olan oyuncular var tabii.<br />
Ben onlardan değilim. Zaten o noktada<br />
bir star pozisyonunda hiçbir zaman durmak<br />
istemiyorum. O kadar insanlıktan<br />
çıkmak istemiyorum. İnsan olarak başka<br />
biri, oyuncu olarak da başka biri olmak<br />
istiyorum ben aslında.<br />
Bunu nasıl becerebileceğinizi<br />
düşünüyorsunuz?<br />
S.A. Star olmayarak zannediyorum. Bir<br />
ürün haline dönüşmeyerek. Yurtdışında<br />
da öyle sadece Türkiye’de değil. Her<br />
yerde, Avrupa’da da böyle, Amerika’da<br />
da böyle. Eğer starsanız bir ürünsünüz.<br />
Bir ambalajsınız demektir. O zaman<br />
sizin ne ürünü olduğunuz bellidir, nerelerde<br />
yer alacağınız bellidir. Bu oyunculuk<br />
felsefesinden uzaklaştıran bir şey.<br />
Bir tercih, bir seçim. Kötü bir şey değil<br />
bu. Böyle de olabilir. Ama beni mutlu<br />
etmeyecek bir şey gibi hissediyorum ben<br />
kendi adıma.<br />
Sonuçta bu tercihinizdir ama bir faturası<br />
var.<br />
S.A. Vardır mutlaka her şeyin faturası.<br />
Ben tamamen içgüdüsel davranıyorum<br />
aslında. Mutlu olmayı hedef alıp, beni<br />
mutlu edecekse ona göre davranıyorum.<br />
Siz oyuncu derneklerine sendikalara üye<br />
misiniz?<br />
S.A. Hayır, değilim. Çok utanarak<br />
söylüyorum. Çok tembelim o konuda.<br />
Gittim, belge topladım, sonra gitmeye<br />
üşendim. BİROY var ve çok güzel<br />
şeyler yapıyorlar. Gitmek istiyorum<br />
filmden beri. Güven Kıraç da var<br />
BİROY’un içerisinde. Onunla da<br />
konuştuğumuz bir şey. Bir türlü<br />
kalkıp gidemedim. Sinema sektörü<br />
ile ilgili çok fazla deneyimim yok.<br />
Orada nasıl sıkıntılar yaşanıyor, pek<br />
fazla da bilmiyorum. Televizyon çok<br />
fazla emek sömürüsününü olduğu<br />
bir yer. Bu konunun haldedilebilmesi<br />
için yapımcıların ve devletin de<br />
bir takım kararlar alması gerekiyor.<br />
Orada en son birleşim noktası<br />
oyuncular. Oyuncuların birleşmesi<br />
aslında bir şey değiştirmeye yetmiyor.<br />
Yapımcıların kanallara karşı<br />
birleşmesi, kanalların devlete karşı<br />
birleşmesi, devletin de mecburen<br />
kanun çıkarması gerekiyor. Son iki<br />
işimde TRT ile çalışıyorum. Çünkü<br />
60 dakikalık iş yapıyoruz. Daha az<br />
zamanımı alıyor ve bana başka<br />
işlerle uğraşma şansı veriyor. Ya<br />
da kendimle ilgilenecek zaman<br />
bırakıyor.<br />
TRT ile çalışmanızın sebeplerinden<br />
biri olarak bunu düşünebilir miyiz?<br />
S.A. Bu sene tiyatro oyunu yapmak<br />
istiyordum. Olursa da güzel bir film<br />
yapmak istiyorum. Bunun yolu zaman,<br />
başka bir şey değil. Televizyonda<br />
da bir sürü iş var. O size iyi<br />
bir işin içinde olunca daha iyi para<br />
kazandırıyor. Bir takım artılar var.<br />
Daha çok iş getiriyor. Hatırlanmanızı<br />
sağlıyor ama o iki senenin sonunda<br />
bir ruh hastasına dönebiliyorsunuz,<br />
iş adamı kafalı biri değilseniz. Ki ben<br />
değilim. Hakikaten yıpranıyorum.<br />
Peki bu noktaya geldiğinizde,<br />
mutlaka geliyorsunuzdur, nedir<br />
savunmanız? Tatile mi gidiyorsunuz,<br />
iş mi almıyorsunuz?<br />
S.A. İş seçiyorum. Ya da şartlarıma<br />
uygun iş bekliyorum.<br />
Kadın oyunculuğunun gerektirdiği<br />
fiziğe sahipsiniz. Sizinle ilgili benzetmeler<br />
var. Bazıları Angelina Jolie’ye<br />
bir başka gurupta maria Cotillard’a
enzetiyor. Açıkçası bende sizi Cotillard’a çok<br />
benzettim. Bu tür benzetmeler sizin üzerinizde bir<br />
etki bırakıyor mu ?<br />
S.A. Düşünmüyorum hiç. Ama “Maria Cotillard’a<br />
benziyorsun” diyenler oluyor. Çok mutlu oluyorum<br />
ama “Ben buna benziyorum” motivasyonu ile<br />
çalışmıyor kafam. Duyunca mutlu oluyorum ya da<br />
izleyince seviyorum. Ama “evet ya, bak ben de şu<br />
hareketi kullanayım” gibi çalışmıyor kafam.<br />
Dizilerde oynamanın asıl sebebi para kazanmak<br />
gibi bir sonuç çıkar benim her ropörtajımda. Sizin<br />
için böyle mi?<br />
S.A. Ankara’da mezun olup da televizyonla<br />
tanışmak demek bana farklı bir fakış açısı<br />
kazandırdı oyunculukla ilgili. Kamerayla çalışmayı<br />
öğrenmek anlamında bana çok şey öğretmiş oldu<br />
televizyon. Okuldan mezun olur olmaz hep sinema<br />
filmi yapsaydım belki daha çok şey öğrenmiş<br />
olurdum. Ama Türkiye’de şartlar ve sektör daha<br />
küçük olduğu için bu anlamda televizyonun böyle<br />
çok büyük bir faydası oluyor yeni mezun olanlara.<br />
Yeni mezun değil sadece uzun süre tiyatro<br />
yapmış ilk defa dizide oynamış bir insan da önce<br />
bir durup oyun üzerinden seyirciyle ilişki kurmayı<br />
öğreniyor.<br />
Siz kendinizi tiyatro, dizi veya sinema hangisine yakın<br />
buluyorsunuz?<br />
S.A. Oyunculuk dilimi en çok sinemaya yakın buluyorum<br />
ben. Tiyatrodayken de öyle. Kafam öyle çalışıyor.<br />
Belki de kamerayla çok çabuk tanışmamdan ama<br />
oyunculuk her yer de oyunculuk. Buna da katılıyorum.<br />
Aynı emek, aynı efor sadece zaman daha kısıtlı.<br />
Birinde daha hadii hadii, çabuk çabuk, öbüründe<br />
daha düşüne düşüne, deneyip yanılıp, bir daha yapıp<br />
doğruyu bula bula.<br />
Küçüklüğünüzde bir hayli yer dolaşmışsınız.<br />
S.A. İzmir’de doğdum. İlkokula Belçika’da Amerikan<br />
İlkokulu’nda başladım.<br />
Türkiye’ye nasıl geldiniz?<br />
S.A. Babam asker olduğu için Belçika’da<br />
bulunmuştuk. Sonra Diyarbakır’a geldik. Sonra en<br />
son Ankara. Sonra Ankara’da ortaokul, lise ve üniversite<br />
okudum. En uzun orada kaldım.<br />
Sizin bu kadar yer değiştirmenizin oyunculuk<br />
deneyiminizde, hayatı algılayışınızda, oyuncu olmaya<br />
karar vermenizde etkisi olabilir mi?
S.A. Kesinlikle. Bazen kendimi düşündüğüm<br />
zaman şunun bir dezavantaj olduğuna<br />
inanıyorum. Bir asker çocuğu olmak, bir<br />
lojman çocuğu olmanın etkilerine. Çünkü<br />
daha kapalı, daha korunaklı büyüyorsunuz.<br />
Çevrenize baktığınızda herkes aşağı yukarı<br />
size benziyor, herkesin hayatı size benziyor.<br />
Ama aynı zamanda bir yerde doğup orada<br />
büyüyüp orada 30 yaşına kadar gelmek de<br />
aynı şeye eşit oluyor. Onun dışında kendi<br />
hayatımda biraz yurtdışı biraz doğu biraz<br />
Ankara görmüş olmak bilinçaltımda bazı bakış<br />
açıları oluşturuyor herhalde.<br />
Oyuncu olmaya karar vermenizde bunn etkisi<br />
var mı sizce?<br />
S.A. Bunnun etkisi yoktur herhalde, kardeşim<br />
de aynı şeyleri yaşıyor. Hiçbir ilgisi yok onun.<br />
Yoktur ama işimi yaparken, dünyaya bakarken<br />
herhalde vardır bir etkisi.<br />
Peki oyunculuğa nasıl karar verdiniz?<br />
S.A. Benim için şöyle bir şeydi, orta birdeyken<br />
ben oyuncu olacağım diye tutturdum. Ailemde<br />
oyuncu yok. Biz tiyatroya falan giden bir aile<br />
de değildik. Öyle bir ilgileri, öyle bir bilgileri yok.<br />
Böyle bir ailede bunu söyleyince ciddiye alınmadı,<br />
lise sona kadar. O süreçte de ben okulda edebiyata<br />
falan meraklıydım. Müziğe meraklıydım<br />
kendi çapımda. Öyle şeyleri birleştirip gösteriler<br />
yapardım. Bir takım grotesk şeyler olurdu.<br />
Bakınca ürktüğüm şeyler olurdu. Bu anlamda<br />
canhıraş bir çocuktum. Böyle bir inadım vardı.<br />
Kendimi böyle ifade ediyordum. Herkesin ifade<br />
problemi oluyor ya ergenlikle ilgili. Knedimi demek<br />
ki bulmuşum diye düşünüyorum şimdi.<br />
Ailenizin buna yaklaşımı nasıl oldu?<br />
S.A. İlk başta ciddiye almadılar. Önce ciddiye<br />
almamak sonra yaklaştıkça zaman vazgeçirmeye<br />
çalışmak, en sonunda destek olmak, okul<br />
belirlemek hatta. Babamla okul okul dolaşıp<br />
Ankara’da en sonunda Bilkent’e gidip; “O zaman<br />
burayı burslu kazanırsam tamam” dediğimizi<br />
hatırlıyorum.<br />
Burslu mu kazandınız?<br />
S.A. Zaten herkes burslu kazanıyor. O zaman öyleydi.<br />
10 kişiyi alıyorlardı çünkü. Herkese de burs<br />
veriyorlardı.
n Tom Hanks, Sandra<br />
Bullock ve Stephen<br />
Daldry… Son günlerde<br />
bu üç güçlü ismin bir arada<br />
olduğu bir proje yolda.<br />
Jonathan Safran Foer’in 2005<br />
yılı “Extremely Loud and Incredibly<br />
Close” isimli romanını sinemaya<br />
uyarlama düşüncesinde olan yetkililer<br />
filmin yönetmenini ise Billy Elliot olarak<br />
belirlemişler. 11 Eylül’de hayatını kaybeden<br />
baba tarafından kendisine esrarengiz bir<br />
anahtarın bırakıldığı Oskar Schell ismindeki<br />
dahi çocuğun anlatıldığı filmde, Bullock<br />
ve Hanks ikilisi Oskar’ın ailesi rolünde<br />
karşımıza çıkacaklar.<br />
Fakat bu ikiliye, Forest Gump filmindeki<br />
başarısıyla ön plana çıkan Eric<br />
Roth’un, bu yapıtın da beyaz perdeye<br />
uyarlanması görevine getirilmesini<br />
ekleyecek olursak, filmin Oscar’a<br />
çok yakın bir yapıt olabileceğinin<br />
altını çizmek gerekiyor. Aldığımız<br />
bir diğer önemli bilgi ise, The<br />
Curious Case of Benjamin Button<br />
filminde de birlikte çalışan<br />
iki dev şirket Warner Brothers<br />
ve Paramount’un bu<br />
filmin masraflarını birlikte<br />
karşılama kararı aldıkları.<br />
Oskar karakterini kimin<br />
canlandıracağının<br />
kesinleşmediği bu<br />
yapıtın beyaz perde<br />
tarihi şu an için bilinmiyor.<br />
n Ünlü<br />
oyuncu<br />
Sandra Bullock,<br />
geçen yıl<br />
56 milyon dolar<br />
kazandı. ‘The Blind Side’<br />
filmindeki performansıyla<br />
Oscar ödülünü kazanan<br />
Bullock’un ardından ikinci sırayı 32<br />
milyon dolar kazanan Reese Witherspoon<br />
ve yine 32 milyon dolar<br />
kazanan Cameron Diaz aldı. En çok<br />
kazanan 10 kadın oyuncunun isimlerinin<br />
açıklandığı listede dördüncü<br />
sırada bu yıl 27 milyon dolar kazanan<br />
Jennifer Aniston gelirken, 25<br />
milyon dolar kazanan Sarah Jessica<br />
Parker beşinci, 20 milyon<br />
dolar ile Julia<br />
Roberts altıncı,<br />
20 milyon dolarla<br />
Angelina Jolie<br />
yedinci, 15 milyon<br />
dolarla Drew<br />
Barrymore<br />
sekizinci<br />
sırada yer<br />
alıyor.
n Yazar Andrew O’Hagan, son romanı “The Life<br />
and Opinions of Maf the Dog and of his Friend<br />
Marilyn Monroe”nun sinemaya uyarlanacağını ve<br />
filmde başrolü Angelina Jolie’nin oynayacağını<br />
söyledi. Kitapta Frank Sinatra’nın 1960 yılında<br />
hediye ettiği Malta teriyeri cinsi köpeği Maf’ın<br />
gözünden Monroe’nun hayatının son iki yılı<br />
anlatılıyor. Kitaptaki tasvirlere göre köpek Maf,<br />
adını mafyanın kısaltmasından alıyor ve Başkan<br />
John F. Kennedy’nin de dahil olduğu, çağın birçok<br />
ünlü simasını karşılıyor. Köpek, aynı zamanda<br />
oyunculuk derslerinde, restoran ve süpermarket<br />
alışverişlerinde, oyun yazarı eşi Arthur Miller’dan<br />
boşanmak için gittiği Meksika’da Monroe’ya eşlik ediyor.<br />
Yazar O’Hagan, Frank Sinatra rolünü de George<br />
Clooney’nin oynayacağını belirtti.<br />
n Tim Burton, 3 boyut olarak hazırlamayı<br />
düşündüğü Addams Ailesi filmi için tanınmış<br />
yazarlar, Scott Alexander ve Larry Karazewski<br />
ile anlaştı. Burton ile birlikte, Johnny Depp’in<br />
de rol aldığı 1994 yapımı Ed Wood filminde<br />
de beraber çalışan Alexander ve Karazewski<br />
ikilisi şimdiden senaryo üzerinde çalışmaya<br />
başlamışlar. Alexander ve Karazewski ikilisinin<br />
Tim Burton ile olan ilişkisi Addams Ailesi<br />
ile sınırlı kalmayacak. Aynı zmanda Big Eyes<br />
filminin yapımcısı olan Tim Burton, bu yapıtın<br />
kamera arkası görevini Alexander ve Karazwski<br />
ikilisine teslim etmiş durumda. Addams<br />
Ailesi filmin aynı zamanda yapımcısı da<br />
olan Burton’un, şu anda birçok proje üzerinde<br />
çalışıyor olması dolayısıyla filmi yönetip<br />
yönetmeyeceği bilinmiyor.
Robert Rodriguez<br />
n Predator ve Machete tarzı filmlerle<br />
çok fazla çirkin karakter ve yaratıkla<br />
haşır neşir olan başarılı yönetmen<br />
Robert Rodriguez, hayatına biraz renk<br />
katmak adına Spy Kids filminin 4.<br />
bölümü için çalışmalara başlamış ve<br />
ilk hamle olarak seksi oyuncu Jessica<br />
Alba ile anlaşmaya varmış. Geçmisteki<br />
filmlerin aksine Alex Vega ve Daryl<br />
Sabara gibi çocuk yıldızların biraz<br />
daha arka plana itildiği yeni düzenlemede<br />
Jessica Alba’yı başrolde, zamanı<br />
durdurma arzusu olan gençlerin üvey<br />
annesi rolünde izleyeceğiz. Tam isminin<br />
“Spy Kids: All The Time In The<br />
World” olduğu film “tabii ki” 3 boyut<br />
olarak hazırlanacak. Önümüzdeki ay<br />
çekimlerine, Texas Eyaleti’nin başkenti<br />
Austin’de başlanması planlanan film<br />
için ayrılan bütçe 30 milyon dolar<br />
olarak belirlenmiş.
n Bu hafta ülkemizde de vizyona giren Pirana 3D<br />
filminin yurt dışında beklenen patlamayi yapamamis<br />
olmasi yapimci sirket Dimension uzerinde fazla etki<br />
yapmamış olmalı ki filmin 2. bolumu icin calismalar<br />
basladi. Alexander Aja’nin 24 milyon dolarlik bir<br />
butce ile cektigi film gosterime girdigi ilk hafta 10<br />
milyon dolar gelir elde etti. Yapimci Mark Canton,<br />
izleyicinin sadece filmi sevmek yerine birbirlerine<br />
tavsiye ettiklerini, filmi izleyenlerin sayisinin her<br />
gecen gun arttigini, filmin 2. bolumu calismalarina<br />
zaman kaybetmeden basladiklarini soyluyor. Entertainment<br />
Weekly dergisine roportaj veren ve kafalarinda<br />
cok fazla iyi fikrin oldugunu mujdeleyen basarili<br />
yonetmen Aja, film hakkinda kucuk kucuk bilgiler vermeden<br />
de edememis. Tailand’daki bir golun kiyisinda<br />
toplanan 200.000 kisinin katildigi cilgin bir partiden<br />
bahseden Aja, gerisini merak edenlere biraz daha<br />
sabretmelerini onermis.<br />
n 1970’li yılların<br />
unutulmaz televizyon<br />
dizisi The<br />
Sweeney’i beyaz<br />
perdeye taşıyacak<br />
olan yapımcılar, akıllı<br />
polis Jack Regan<br />
karakteri için Ray<br />
Winstone ile anlaşma<br />
sağladılar.<br />
Yazar/yönetmen Nick<br />
Love, bu polisiye<br />
filmi beyaz perdeye<br />
taşımak için yeni bir<br />
uyarlama yazmaya<br />
başladı bile.<br />
n Bir döneme damgasını vuran Hollywood<br />
yıldızları arasında yer alan 93 yaşındaki Macar<br />
asıllı Amerikalı aktris Zsa Zsa Gabor’un durumu<br />
ağır. Bir süre önce geçirdiği kalça kemiği<br />
ameliyatının ardından sağlık durumu ağırlaşan<br />
ünlü yıldız, ‘son günlerini’<br />
evinde geçirecek.<br />
Durumunun<br />
ağırlaşması üzerine<br />
eşi Prens Frederic<br />
von Anhalt’ın isteği<br />
üzerine hastaneden<br />
çıkartılarak evine<br />
götürülen Zsa Zsa<br />
Gabor’un son günlerini<br />
yaşadığı belirtiliyor.
n Marc Webb’in yönetmenliğini<br />
yapacağı Örümcek Adam filminin yeni<br />
bölümünde bahar temizligi niteliğinde<br />
işlemler yapılmaya başlandı, ve ilk<br />
olarak Peter Parker karakterinin gelenekselleşmiş sevgilisi<br />
Mary-Jane ile yollar ayrıldı.<br />
Aldığımız habere göre, Mary-Jane karakteri yerine<br />
geçebilecek 5 güzel bayan oyuncuya teklifler şimdiden<br />
ulaşmış bile.<br />
Aldığımız bir başka duyum da, örümceğimizin aşk<br />
hedefinin filmin 3’üncü bölümünde de Gwen Stacy<br />
karakteri ile rol alan Bryce Dallas Howard tarafına<br />
doğru kayacağı yönünde.<br />
Filmin 4’üncü bölümünde The Lizard (kertenkele)<br />
karakteri için düşünülen Christoph Waltz ve Michael<br />
Fassbender gibi isimler şimdiden sinemaseverleri<br />
heyecanlandırmış durumda.
n İstanbul 2010 Kültür Başkenti kapsamında Genar<br />
Araştırma Şirketi tarafından gerçekleştirilen “İstanbul’un<br />
Şehirleri” adlı belgeselin çekimleri iki farklı ekiple hem<br />
Balkanlar ve Kuzey Karadeniz’de hem de Ortadoğu<br />
ve Kuzey Afrika’da gerçekleştiriliyor. Proje, İstanbul’un<br />
kendi bölgesinde değer üreten, medeniyet inşa eden 13<br />
kardeş şehriyle geçmişten günümüze ilişkilerinin, karşılıklı<br />
etkileşimlerinin yanı sıra mimari eserler, kültür-sanat,<br />
yemek kültürü, ünlü kişiler gibi konulardaki bağlarını konu<br />
ediniyor. Yıl sonunda gösterime girecek olan 18 bölümlük<br />
belgeselde tarih boyunca İstanbul’a yakın olan Bahçesaray,<br />
Kahire, Köstence, Beyrut, Filibe, Prizren, Saraybosna,<br />
Selanik, Şam, Trablusgarp, Üsküp, San’a ve Mekke-Medine<br />
şehirleri yer alacak.<br />
n Suna ve İnan Kıraç Vakfı Pera Müzesi,<br />
sonbahar film etkinliklerine 3 Eylül – 3 Ekim<br />
2010 tarihleri arasında Japonya Medya<br />
Sanatları Festivali İstanbul’da – 2010 sergisi<br />
kapsamında “Anime Filmler” programıyla<br />
başlıyor. Pera Film “Anime Filmler”<br />
programında, 18 uzun metrajlı ve 8 kısa<br />
metrajlı film olmak üzere toplam 26 filmi<br />
gösterime sunuyor. Programda Anno, Hara,<br />
Kato, Kawamoto, Kojima, Miyazaki, Okamura,<br />
Otomo, Yamamura ve Tomino gibi Japon<br />
Anime Sineması’nın önde gelen önemli<br />
yönetmenlerinin filmleri yer alıyor. Programda<br />
göze çarpan filmler arasında Hayao<br />
Miyazaki’nin Howl’un Yürüyen Şatosu,<br />
Ruhların Kaçışı; Tensai Okamura’nın Naruto:<br />
Kar Ülkesinde Ninja Çatışması, Katsuhiro<br />
Otomo’nun Buhar Çocuk, Mamoru<br />
Hosoda’nın Yaz Savaşları, Anno Hideaki’nin<br />
Evangelion: 1.0 Yalnız-değilsin filmleri yer<br />
alıyor. Sergide çizimlerinin yer aldığı Koji<br />
Yamamura ve Kunio Kato’nun da kısa filmleri<br />
ayrıca gösterime girecek.<br />
n Neredeyse tüm dünyayı peşinde<br />
sürükleyen “Lost” dizisinin 6. sezonuyla<br />
bu yıl sevenlerine veda<br />
etmişti. Ancak Lost hayranları<br />
için geçen ay oldukça önemliydi.<br />
Çünkü dizinin altıncı sezonunda<br />
dekor veya kostüm olarak<br />
kullanılan eşyanın bir kısmı açık<br />
artırmayla satışa sunuldu. 21-22<br />
Ağustos tarihlerinde gerçekleştirilen<br />
açık artırmada, Dharma Girişimi<br />
kıyafetleri, oyuncuların dizi setinde<br />
oturduğu koltuklar, yine Dharma<br />
Girişimi’ne ait araba, Oceanic<br />
815 uçağının parçaları, satılan<br />
eşyalardandan birkaçı.
68’de Fransa’da doğan sonra tüm dünyaya<br />
yayılan, kıyafetleriyle, müzikleriyle tam bir<br />
‘68 kuşağı’ yaratan, sonrasında dünyanın<br />
acımasızlığı ve gerçekliği karşısında bir<br />
hayal dünyası gibi sadece akıllarda kalan o<br />
dönemin filmlerinin peşindeyiz bu kez…<br />
BANU BOZDEMİR<br />
n Kim istemez ki dünya başka bir yöne kayarken, her yanı<br />
çiçekler sarmışken, herkes savaşmanın anlamsızlığını göstermek<br />
için sevişirken, her yanı özgürlük dalgası kuşatmışken<br />
bir hippi olmayı… 68’de Fransa’da doğan sonra tüm dünyaya<br />
yayılan, kıyafetleriyle, müzikleriyle tam bir ‘68 kuşağı’ yaratan,<br />
sonrasında dünyanın acımasızlığı ve gerçekliği karşısında bir<br />
hayal dünyası gibi sadece akıllarda kalan o dönemin filmlerinin<br />
peşindeyiz bu kez… Karşımızda çiçek çocukların<br />
çok da çiçek gibi olmayan hayatlarının öyküsü… Keşke<br />
her şey yeniden hippi ruhuyla hayat bulsanın özlemi…<br />
Kuşkusuz çiçek çocuklara adanmış en önemli film Milos<br />
Forman imzalı Hair. Filmde cinsellikten uyuşturucuya,<br />
vosvoslardan anti militarizme karşı her şey var.<br />
Hem de müzikal bir tatta. Askere giderken kesilen<br />
saçların yarattığı isyanla, beyaz saray önünde Vietnam<br />
savaşını protesto için hep bir ağızdan söylenen<br />
‘Let the Sun Shine in’ şarkısıyla, woodstock festival<br />
görüntüleriyle tam bir hippi filmidir Hair…<br />
1969 yapımı Easy Rider da hippi ruhuyla çekilen<br />
filmlerden. Dennis Hopper yönettiği ve Billy olarak<br />
rol aldığı küçük bütçeli filminde karakterlerin hiçbir<br />
otorite tanımadığı, herhangi bir topluluğa bağlı<br />
olmadığı gezgin, hippi ruhlu iki kişiyi anlatıyor.<br />
Özgürlükler ülkesi olarak anılan Amerika’nın<br />
aslında ne kadar hoşgörüsüz olduğunu da… Filmin<br />
ayrıca müzikleriyle heavy metale yol açtığını da<br />
söyleyebiliriz,motosikletin de büyük bir özgürlük…<br />
68’in 40. yılına ramak kala 2007’de vizyona giren<br />
Across The Universe Beatles şarkılarından (33) ilham<br />
alan, aşka uzanan bir film… Şarkılar eşliğinde<br />
ilerleyen film Jude, Lucy önderliğinde önce
savaş karşıtı protestolara dalıyor, rock’n roll’a<br />
uzanıyor, isyan bayrakları altında pembe bulutlardan<br />
gerçek hayata uzanıyor, 68 ruhuna, hippilere,<br />
o döneme yön veren insanlara dokunuyor keyifle<br />
ve müzikle…<br />
The Trip adından<br />
anlaşılacağı üzere<br />
‘güzel kafa’ya<br />
değinen bir<br />
film… Roger Corman<br />
1967 yılında<br />
çektiği filminde<br />
hippi gençliğine<br />
ve uyuşturucuya<br />
bir bakış atıyor,<br />
ama kesinlikle<br />
eleştirel değil<br />
hatta teşvik edici! Paul’un bozulan sinirleri<br />
için hippi arkadaşları tarafından tavsiye edilen<br />
uyuşturucu, Paul için farklı hayal dünyaları açar.<br />
Halüsinasyon efektleri o dönem için bir hayli<br />
başarılı hatta…<br />
Bir başka kafa filmi de Up<br />
in Smoke. 1978 yapımı<br />
film, Cheech and Chong<br />
serisinden. Komik, güzel<br />
kafa filmi olduğu için<br />
absürd. Bu dosyadaki<br />
yerini Vietnam savaşından<br />
çıkmış bir bireyin ruh<br />
hali, kostümleri ve büyük<br />
bir kısmı marihuanadan<br />
yapılmış vosvos minibüsü<br />
ile alıyor. Afişi özellikle<br />
komik, tam bir kafa filmi<br />
gerçekten de…<br />
Woodstock ise tarihe hippi müzik festivali<br />
olarak geçen, rock’n roll ruhunun doğuşunu<br />
simgeleyen, ilki 1969’da yapılan ve sonrasında<br />
devam eden bir ruhu simgeliyor kanımca. Özgür<br />
Woodstock Ang Lee rejisiyle başarılı bir biçimde,<br />
müziğin filmin akışı içinde yer aldığı ama ana<br />
hikayeye bulaşmadığı bir akış sunuyor. Filmde<br />
Elliot ve ailesi para kazanmanın derdindeyken,<br />
Elliot bir anda bu hippi ruhun içinde buluyor<br />
kendini… Film savaş karşıtı, barış edalı bir film<br />
olarak mizahi ve tarafsız bir bakış açısıyla o döneme<br />
yöneliyor, başarılı bir film çıkıyor ortaya…<br />
1972 yılında çekilen<br />
An American Hippie<br />
in Israel / İsrail’de<br />
Bir Amerikalı Hippi<br />
şimdiye kadar gelmiş<br />
geçmiş en garip, bilinmeyen<br />
ve unutulmaz<br />
kült filmlerden birisi<br />
olarak gösteriliyor!<br />
Yıllardır ‘kayıp’ diye<br />
bilinen ve fakat bazı<br />
sinema koleksiyonerlerinin<br />
destekleriyle<br />
bir kopyası bulunup<br />
onarılan bu filmi izlemedim ama bu listede yer<br />
alması gerektiğini düşünüyorum.<br />
The Doors sinema<br />
tarihinin en iyi biyografi<br />
filmlerinden<br />
biri. Oliver Stone<br />
imzalı film The<br />
Doors ve onun solisti<br />
Jim Morrison’ın<br />
hayatını kısa süren<br />
hayatını anlatıyor.<br />
Film beğenildiği<br />
kadar eleştirilmişti<br />
de. Filmde konser<br />
görüntüleri,<br />
Morrison’ın asilikleri,<br />
karısıyla<br />
olan ilişkileri ve meşhur olma sendromları<br />
anlatılıyor. Hippilik zaten o dönemin modu,<br />
Meg Ryan da bunu en güzel yansıtanlardan.<br />
Val Kilmer ise<br />
adeta Morrison’la<br />
bütünleşmiş…<br />
Bertolucci imzalı The<br />
Deramers / Düşler,<br />
Tutkular ve Suçlar bir<br />
roman uyarlaması. İçsel<br />
gözlemlerle dolu olan<br />
roman 1968 yılında<br />
Fransa’daki gençliğin<br />
başkaldırısını ele alıyor.<br />
Romandan etkilenen<br />
ve kendi deneyimlerini<br />
de işin içine katan
Bertolucci gayet cesur bir film ortaya çıkardı.<br />
2003 yapımı filmde 1968 yılında üniversite de<br />
okuyan Matthew’in hayatı tanıştığı iki kardeş<br />
ile birlikte değişiyor, özgürlük ruhu filmin her<br />
yanını sarıyor!<br />
Ken Russell’ın Tommy<br />
filmi 1975 yapımı fantastik<br />
bir müzikal.<br />
İngiliz rock grubu The<br />
Who’nun aynı adlı<br />
rock opera albümüne<br />
dayanan film dönem<br />
olarak 68 kuşağına<br />
değiniyor, ama konu<br />
olarak bir erkek<br />
çocuğunun etrafında<br />
gelişen enteresan<br />
olayları anlatıyor, hippilikle<br />
pek bir bağ kuramadım derseniz kabulümüzdür!<br />
Almost Famous’la 70’li yıllar yeniden canlandı<br />
adeta. Cameron Crowe’un yönettiği filmde<br />
15 yaşında bir Rolling Stone yazarının hikayesi<br />
var. Filmin otobiyografik bir yanı da var, yönetmen<br />
Crowe da genç yaşta Rolling Stone’da<br />
yazmaya başlamış zira. Filmde 15 yaşında<br />
Stillwater ile turneye çıkan küçük muhabirin iyice<br />
o atmosfere dalıp, objektifliğini kaybetmesini<br />
anlatıyor, o yıllar perdede tüm renkleriyle<br />
canlanıyor.<br />
Yellow Submarine Beatles’ın 1966’da<br />
çıkardıkları bir parçadan ilham alan müzikal bir<br />
animasyon. Beatles’ın fazla bir katkısı olmasa<br />
da onların adıyla anılan film savaş karşıtı epik<br />
bir söylemle, müzik ve sevginin gücünü anlatıyor.<br />
Görüntülerin kalitesi, pop kültürü temsil eden<br />
imgeleriyle 1968 yılında yapılmasıyla o dönemim<br />
içine naif bir biçimde yerleşiyor. Yönetmeni<br />
George Dunning.<br />
1968 yapımı Psych-<br />
Out hippilerce pek de<br />
hoş karşılanmayan<br />
bir film. İstismar<br />
filmi olan Psych-Out<br />
uyuşturucunun zirve<br />
yaptığı bir noktadan<br />
yola çıkıyor ve o dönemin<br />
karşı tarafında yer<br />
alıyor, o yüzden de hippilerce<br />
sevilmiyor…<br />
Filmde küçükken sağır<br />
olan bir kızın o zamanlar<br />
bir hippi kenti<br />
olan San Francisco’ya gelmesi anlatılıyor. Film<br />
bu kız etrafında dönerken, o dönem gençliğini<br />
eleştirmekten de geri kalmıyor…<br />
Danny Boyle imzalı The Beach / Kumsal,<br />
kahramanımızın hayalindeki<br />
cennete ulaşmak<br />
için çıktığı yolculukta iki<br />
hippinin peşine takılması<br />
anlatılıyor. Modern zaman<br />
hippileri ve Richard<br />
ulaştıkları cennetin bir<br />
süre sonra yaşadıkları<br />
dünyanın küçük bir maketi<br />
olduğunu anlarlar. Hippi<br />
ruhu yalan olur!<br />
Hippi dünyasına<br />
dalmışken bu konuda<br />
çekilmiş bir belgeselden<br />
de bahsetmemek olmaz. Last Hippie Standing<br />
60’ların sonlarında Hindistan’ın Goa bölgesindeki<br />
hippilerin izini süren iki belgeselcinin arayışlarını<br />
anlatıyor. O günden bugüne oluşan değişimi güzel<br />
bir biçimde anlatıyor 44 dakikalık belgesel.<br />
Sanki sinemanın yine yeniden tam bir hippi ruhuna,<br />
hippi ruhuyla çekilmiş filmlere ihtiyacı<br />
var diye düşünmeden edemedim bu yazıyı yazarken…<br />
Siz ne dersiniz?
Bir türlü büyümeyen liseliler, reytinglere<br />
göre ölüyü bile diriltebilen<br />
uyarlamalar, normal bir öğrencinin<br />
ilkokuldan doktorasına kadar tüm<br />
eğitim masraflarını karşılayacak kadar<br />
pahalı arabalarla okula giden<br />
zengin ergenler derken içimiz dışımız<br />
gençlik dizileri oldu.<br />
n İzleyici kitlesi sadece gençlerle sınırlı kalmayan<br />
gençlik dizilerinin başını “Kavak Yelleri”nin<br />
çektiğini söylemek sanırım yanlış olmaz.<br />
“Dawson’s Creek”in yerli uyarlaması olarak<br />
başlayan dizi aynı izleyici kitlesiyle yoluna<br />
devam ederken, geçen sezon en sevilen karakterlerinden<br />
biri olan Efe’yi oynayan Dağhan<br />
Külegeç’in ayrılmasıyla eski reytinglerini kaybetti.<br />
Müdavimleri, Efe’nin yokluğuna alışamadı
ve geri dönmesi için ellerinden geleni yaptılar.<br />
Sonunda (televizyon tarihinde ender rastlanan<br />
bir şekilde) izleyicilerin baskısı işe<br />
yaradı ve Efe bu sezon tabiri caizse hortladı.<br />
Ölmüş zannedilen karakteri sonraki bölümde<br />
canlandırmak alışılmış bir şeydir ama bu kadar<br />
uzun süren bir ayrılık ne kadar doğrudur<br />
tartışılır. Külegeç’in yönetmenle kavga etmesinden,<br />
başka projeleri olmasına kadar bir<br />
sürü rivayetin basına yansıması zaten sinir bozucu<br />
iken, bir de “Siz istediniz, dirilttik.” tavrı, o<br />
içinde kaybolmayı sevdiğimiz senaryoyu daha da<br />
yapaylaştırmıyor mu sizce de?<br />
Uyarlama dizileri ne kadar sevdiğimiz malum.<br />
Gençlik dizileri de bu kuralın dışında kalmıyor.<br />
Gençlik dizi ve filmlerinde yeni trendimiz de<br />
vampir hikayeleri olduğundan, Efe’nin ölmediğini<br />
gördüğümde ilk aklıma gelen, bu sefer
Amerika’nın bir adım önüne geçip, vampirleri<br />
atlayarak genç zombi dizisine terfi ettiğimiz<br />
oldu. Belki de Amerikan televizyonlarında konsepti<br />
bir Amerikan dizisinden uyarlanmış olsa<br />
da bir Türk dizisinin uyarlamasını izleyebilecektik.<br />
Siz de fark etmişsinizdir; sabit kitlesi<br />
dışında kalan herkes tarafından espri konusu<br />
oldu Efe’nin diziye geri dönüşü.<br />
Bütün bu olumsuzluklarına rağmen kanımca<br />
Kavak Yelleri hala ekranların en samimi gençlik<br />
dizisi. Gerek karakterleri, gerek diyalogları,<br />
rakiplerine taş çıkaracak kadar başarılı. Bir de,<br />
ince esprileri basit izleyicinin de anlaması için<br />
uzatmasalar daha da içten olacak.<br />
Kavak Yelleri’nin asıl rakibi ise yeni girdi<br />
kapımızdan içeri. Bir “Gossip Girl” uyarlaması<br />
olan “Küçük Sırlar”, daha ilk bölümünden<br />
itibaren magazin sayfalarını işgal etmeye<br />
başladı bile. Hakkında olumlu yorumlardan ziyade<br />
ahlaki eleştiriler ve dedikodu duyduğum<br />
dizi yine de zirveye oynuyor diyebiliyorum. Zira<br />
öncelikle hakkında konuşturmayı başarıyor.<br />
Bunu da, kızların fantezi ürünü formalarıyla,<br />
delikanlıların son model arabalarıyla ya da set<br />
dedikodularıyla yapıyor; ama yapıyor. Eninde sonunda<br />
geleceği yerin, Aşk-ı Memnu’nun geldiği<br />
yer olacağını görebiliyorum. Özellikle ahlak<br />
tartışmalarıyla bol bol gündeme gelip, izlenme<br />
rekorları kırabilir.<br />
Dizinin kastı fena değil. Oyuncuları, tipleri ve<br />
tavırları göz önüne alınırsa, karakterleri ile uyum<br />
içerisindeler. Oyunculuklara gelirsek de, Sinem<br />
Kobal dışındakiler idare eder. Keşke başrol<br />
için ünlü bir isim ısrarında olmasalardı. Hala<br />
Selena’yı izliyormuş gibi hissetmezdik kendimizi.<br />
Paraya para demediği, hiçbir şey için de<br />
uğraşmak zorunda olmadığı için sıkıntıdan<br />
kendini fesatlığa, dedikoduya veren, elinden<br />
telefon düşmeyen gençleri başarılı bir<br />
şekilde çiziyor dizi. Telefon da bir çeşit başrol
oyuncusu adeta. İki yakın arkadaş yan yana<br />
otururken konuşmadan telefonlarıyla oynuyorlar<br />
sadece. Alttan alta bir eleştiri olduğunu<br />
görmek zor değil. Diğer yandan, dizinin zengin<br />
genci Çetin, “Paranın kölesi olmam.” resti çekip,<br />
bilgisayarının şifresini “Fight Club” olarak seçebiliyor.<br />
Bu ve bunun gibi birkaç sahne, eninde<br />
sonunda dizinin, günümüz dejenerasyonunu<br />
daha derinlemesine irdeleyeceğini gösterir nitelikte.<br />
Doğru incelemeler yapmaya devam ederse<br />
başarılı olabilecek bir potansiyeli olsa da, “Hangi<br />
gençler böyle konuşuyorlar?” diye sormadan<br />
edemiyorum. Diyaloglarını ziyadesiyle başarısız<br />
bulduğum dizinin gençleri sanki başka bir<br />
dünyadan gelmişler gibi konuşurlarken, araya<br />
serpiştirilmiş birkaç “oğlum”, “kanka” işi kurtarmaya<br />
yetmiyor.<br />
Gençlerin bu ekran yarışında ne “Deniz Yıldızı”,<br />
ne de yeni ama pek umut ışığı taşımayan “Çakıl<br />
Taşları” ciddi bir rakip sayılabilir. O kadar<br />
şeyin arasında, nasılsa üniversite süreci<br />
başlayacak olan “Arka Sıradakiler”inse<br />
anlaşılamaz bir şekilde sabit bir izleyici kitlesi<br />
var. “Dangerous Minds” tarzı hikayeler belli ki<br />
her daim iş yapıyor. Hele de izleyici, işin kalitesini<br />
sorgulamıyorsa…<br />
Gençlik dizilerini saymışken, yeni biten<br />
“Melekler Korusun”u ve bence aralarında<br />
en kayda değer dizilerden biri olan “Lise<br />
Defteri”ni de atlamamak gerek. Melekler Korusun<br />
başkarakterin doğurmasıyla son bularak<br />
gençlik imgelerini sarsmış olsa da finali<br />
görebildi. 2003 yapımı Lise Defteri ise şu anki<br />
benzerlerinden çok daha iyi olmasına rağmen,<br />
iptale giderken, ilk olmanın her zaman başarı<br />
getirmediğini de kanıtladı. İzleyici, beklemediği<br />
bir anda karşısına çıkan bu liselileri unuttu<br />
ve onların şimdiki başarısız taklitlerine bayılır<br />
oldu nedense.
n Yine bir set ziyareti… Bu kez Murat Aslan’ın yönettiği Pak Panter filminin<br />
setindeyiz. Oyuncular filmdeki aksiyondan illallah etmiş, herkes<br />
kaşını gözünü yarmış. Omzu çıkan bile var. Ama herkes iyi bir iş yaptık<br />
duygusunda. Doğa Rutkay ve Ufuk Özkan filmle ilgili sorularımızı<br />
yanıtladılar. Zorlu bir aksiyom filminin güzellemesinden bahsettiler!<br />
BANU BOZDEMİR / MURAT TOLGA ŞEN<br />
Öncelikle bu filmle nasıl dahil<br />
olduğunuzla başlayalım…<br />
Doğa Rutkay: Ben tam tatile çıkacağımı<br />
hissettiğim bir dönemdi, televizyon<br />
programım bitmiş. Arzu Film’den<br />
aradılar gittim. Ben komedi filmi sandım,<br />
genelde o tür filmlere tercih edildiğim<br />
için… Aksine filmde komik olmayan<br />
tek rol edildi. Benim için iyi bir tecrübe<br />
olacaktı. Çünkü komedi yaptığım için<br />
hep. Hem çift dil kullanmak, atlamak,<br />
zıplamak işime geldi. Biraz kendimi yormak<br />
istedim ve kabul ettim.<br />
Rolünüzü biraz daha açabilir misiniz?<br />
Doğa Rutkay: Kız Azeri, orada doğmuş.<br />
Sonra Türkiye’ye gelmiş. Ana dili gibi<br />
Türkçe ve İngilizce konuşabilen, iyi bir<br />
ajan. Çatışma kafası olan biri. Fakat<br />
filmin içinde bununla ilgili de süprizler<br />
var yani bunun da kadın olduğuna dair.<br />
Çünkü kızı hep erkek gibi görüyorsun<br />
giyiminden kuşamına, tavırlarına ve<br />
ukalalığına kadar. Bana hiç benzemeyen<br />
bir kızı oynadım ilk defa.<br />
Ufuk bey bu ilk sinema filminiz. Dizi ve<br />
sinema oyunculuğunu karşılaştırarak<br />
başlayabiliriz.<br />
Ufuk Özkan: Oyunculuğu ilgilendiren gerek tiyatro<br />
sahnesi olsun, gerek dizi oyunculuğu<br />
olsun bunlar birbirinden ayırt edilemeyecek<br />
kıvamda olan işler. Ama tabii ki bunun karar mercii<br />
yapımcılar ve halktır. Ama ben her kulvara<br />
bir oyuncu olarak aynı samimiyetle, namusla ve<br />
ölçüyle yaklaşıyorum. O yüzden aralarında bir<br />
fark olduğunu söylemek haddim değil. Daha çok<br />
yeniyim çünkü. Ama tabii ki sinema filmi televizyon<br />
dizilerine nazaran daha detaylı çalışılan,<br />
daha yoğun ve yavaş çalışılan, daha maliyetli ve<br />
kalıcı bir iş. Televizyon dizileri hakikaten haftada<br />
90 dakikalık, zamana karşı yarışılan işler. O<br />
yüzden aralarında çok fark var. Tercih ettiğim bir<br />
şey yok, ben sinemayı çok sevdim bundan sonra<br />
hep sinema yapacağım diye bir şey yok. Her biri<br />
de önemli benim için…<br />
Bu arada bıyığınız takma mı?<br />
Ufuk Özkan: Evet takma. Bunu sormuş olmanız<br />
çok güzel. Demek ki çok gerçekçi duruyor. Ama<br />
sağ olsunlar gerçeğe çok yakın yaptılar, hiçbir<br />
şekilde sırıtmıyor. Sanat ekibimizi, makyözümüzü<br />
tebrik ediyorum.<br />
Doğa hanım aksiyon sahnelerinde zorlandığınızı<br />
söylediniz.<br />
Doğa Rutkay: Kolum yırtıldı benim. Çok dikkate<br />
alınmadı ama. Alçıya alınacaktı. Ben doktorlara<br />
diz çöküp yalvardım. Alçıya alsalardı filmi bitiremezdik<br />
çünkü dokumu yırttım yani.
Peki zorlu sahneler için dublör kullanmıyor musunuz?<br />
Doğa Rutkay: Dublörüm var ama ben hiç dublör<br />
kullanmadım ki. Sadece bir yerde. O da giden<br />
trenden atlarken. Onu da ben yapmayayım artık.<br />
Onun dışında ben her şeyi gözümden yaş gele<br />
gele oynadım yırtık kolumla.<br />
Filmin seri olması isteniyor, düşünülüyor. Diyelim<br />
ki James Bond serisi gibi tuttu. Kendinizi bu<br />
rolün içinde çok uzun süre düşünür müsünüz?<br />
Rolünüzü sevdiniz mi?<br />
Ufuk Özkan: Şimdi bir filmin tutması için o filmin<br />
gişe yapması lazım. Benim için en büyük hedef<br />
ikincisini yapabilecek kadar bir gişe yapması.<br />
Sonra da üçüncüsünü. Bu oyuncu ve yapımcı<br />
için bir istikrardır. Ümit ederim tabii. Seyirci<br />
sizi farklı maceraların içinde görmek ister o da<br />
oyuncuyu onore eden yapımcıya da güzel güzel<br />
paralar kazandıran bir iş haline dönüşür.<br />
Eğer bu film bir seriye dönüşürse, yine zorlu<br />
sahneleri kendimiz mi oynarsınız?<br />
Doğa Rutkay: Yok kendim oynarım. Çünkü<br />
hoşuma gitmedi aslında yalan söylemeyeyim.<br />
Dün de Angelina Jolie’yi izledim Salt filminde.<br />
Bütün kaşını yarmış. O da dublör kullanmak<br />
istememiş. Oyuncu olup, niye bir başkası beni<br />
canlandıracak durumu devreye giriyor sanırım.<br />
Egosal bir durum o. Ben öyle düşünüyorum.<br />
Çünkü her sahnede dublör vardı. Hepsini ben<br />
yaparım dedim. Ama çok zorlandım gerçekten<br />
de…<br />
Komedi aksiyon filmi. Aksiyon sahneleri çok ve<br />
denenmemiş çoğu. Başarılı olacağını tahmin<br />
ediyoruz. Komedi yaratmak da çok başarılısınız<br />
bu arada. Aksiyonun içinde yer alıp, aksiyon<br />
oyuncusu olmak da ister misiniz?<br />
Ufuk Özkan: Yine haddim olmayarak söylüyorum.<br />
Anladığım kadarıyla on yıldır yapıyorum<br />
bu işi okuldan mezun olduktan sonra. Şunu<br />
gördüm ki, komediyi layığıyla, namuslu yapmak<br />
ve insanlara sevdirebilmek zor bir iş.<br />
Bence iyi komedi oynayan, herhangi bir rolde,<br />
tezatındaki rolde bile söz hakkına sahiptir. O<br />
yüzden haklısınız benim yaptığım son işler<br />
birbirine benzeyen tipler. Biraz üçkağıtçı, biraz<br />
kısa yoldan köşeyi dönmeye çalışan, haylaz,<br />
şeytan tüyü olan ve işe yaramaz tipleri oynuyorum.<br />
Ama yapımcılar da bu işi gazoz kapağıyla<br />
yapmıyorlar. Çok büyük rakamlar, gelirler<br />
giderler var. İnsanlar bana bu tarz rolleri<br />
neden oynadığımı sorduklarında onlara şöyle<br />
diyorum. Ben bir oyuncuyum. Özellikle beni<br />
tercih eden yapımcıya teşekkür ediyorum.<br />
Bu oyuncuyu onurlandıran bir şeydir. Benim<br />
oyunculuğumu ittiren bir şeydir. Kıstasım yok<br />
tabii sadece komedi oynarım diye. Bir gün<br />
tam tezatında bir şey oynamayı gösterebilirim.<br />
Dramada da başarılı olmuş, çok yönlü,<br />
başarılı bir oyuncu dedirtmeyi de istiyorum.<br />
Sokakta herkes beni sokakta görünce gülüyor,<br />
korkutmayı da isteyebilirim yani. Komedi<br />
yaptığım için asla gocunmuyorum, çok mutluyum.<br />
Peki aksiyon sahnelerinin hakkıyla verildiğini<br />
düşünüyor musunuz?<br />
Doğa Rutkay: Yönetmenimiz Murat Aslan bu<br />
konuda gerçekten bir deha. Bizi parçaladı.<br />
Hiç başrol oyuncususun, biraz dinlen olmadı.<br />
Canımıza okudular. Ben bizzat kendim olarak<br />
giden bir trende çatışma çektim. Bunun nasıl<br />
yansıdığını bilmiyorum tabii ama ben oyuncu<br />
olarak ‘bana güç ver, bu sahneyi becerebileyim<br />
Tanrım’ noktasına geldim.<br />
Oyuncuları korkutan bir film olmuş sanırım…<br />
Doğa Rutkay: Evet, aynen öyle. Tren gidiyor,<br />
iki silah birden kullanıyorum, geri geri gidiyor,<br />
ters ateş ediyorum. Kuru sıkı vardı. Ben<br />
zorlandıysam oyuncu olarak tahmin ediyorum<br />
o sahneler inandırıcı olmuştur.<br />
Bu kadar esaslı çatışma sahneleri içeren<br />
filmin salt aksiyon filmi olmasını tercih eder<br />
miydiniz? Biz de ajan filmi geleneği yok, olmayan<br />
bir şeyin parodisi de dışarıdan ödünç<br />
alınmış oluyor.<br />
Doğa Rutkay: Sanıyorum etmezdim. Evet<br />
biz de böyle bir gelenek yok, bu filmle<br />
yaratılmaya çalışılıyor. Bu filmde politik<br />
bir hicivde var. Paranoyak bir iktidarın<br />
kavgasını da veren bir film aslında. Çok derin.<br />
Sadece güldük ettik değil. Başka yerlere<br />
dokunan da bir film. Aksiyon filmi olsa da<br />
yapardım. Normal hayatta bana kimsenin<br />
yaptıramayacağı şeyleri yaptım. Ama bunu da<br />
para kazanıyorum diye yapmıyorsun. Oyunculuk<br />
içeriden dürtüyor seni. Tamamen kendi iç<br />
savaşın. Biraz hastalıklı bir şey ya.
Türk sineması türlere daha fazla girmeye<br />
başladığı için oyuncuların da sergileyecekleri<br />
performansları artıyor bu arada. Filmin aksiyon<br />
sahnelerinden bahsedebilir miyiz?<br />
Ufuk Özkan: Mesela Kurtköy’de F1’de şöyle<br />
bir sahne çektik. 20 araç aynı anda ve belirli<br />
biz hızdayken ben onların arasında Zed 4’le<br />
beraber zigzaglar çiziyorum ve arkamdan<br />
MOSAD ajanları geliyor ve birbirimize yakın<br />
mesafe atışları yapıyoruz. Orada birileri<br />
düşüyor ölüyor. Ben aynı hızda devam ediyorum,<br />
sonra bir helikopter geliyor. Ben giden<br />
tırın altına girip çıkıyorum. Yarım metrelik bir<br />
boşluk var. Trendeki çatışma sahnesi de etkili.<br />
Yaklaşık iki gün sürdü. Treni üstünde koşan,<br />
trenin camını kırıp içeri giren ajanlar. Uçmalar.<br />
Bak işte buraları yardık. Yönetmenimizin de<br />
dediği gibi bugüne kadar denenmemiş aksiyon<br />
numaraları var ve filmi o anlamda çok da<br />
zenginleştiriyor. Şöyle bir handikabımız oldu<br />
tabi. Hollywood’da insanlar bu tür sahneleri<br />
bir haftada çekiyor. Ama ekibimiz hakikaten<br />
benzetmesi doğru mu ama pire gibi. Herkes<br />
çok sıkı çalıştı. Zamana karşı çalıştık.<br />
İstanbul’un sıcağına ve nemine rağmen<br />
çok gerçekçi aksiyon sahneleri çektik. 12<br />
Kasım’da bekliyoruz herkesi. Ondan sonra<br />
ben size soracağım nasıl buldunuz diye?<br />
Genel eğilim düşük bütçe üzerinden çok para<br />
kazanma düşüncesi Türk sinemasında. Burada<br />
tam tersi. Türk sinema seyircisi bunun<br />
karşılığını verebilecek mi sizce?<br />
Doğa Rutkay: Genelde gişelerle ilgili tahminlerim<br />
tutmuştur. Burada Ufuk’u (Özkan) ön<br />
plana çıkarabilirim. Bambaşka bir komedi türü<br />
sergiliyor, izlediğimiz oyunculukların dışında<br />
bambaşka bir şey yarattı. Ve sanıyorum<br />
çocukların çok ilgisini çekebiliri. Bu filmin<br />
çocuk seyircisi olabilir ve biz çok şaşırabiliriz.<br />
Çocukların Ufuk’a delirdiği bir film olabilir.<br />
Ufuk’la olan birebir sahnelerimizde gülmemek<br />
için dudaklarımın içini yedim yani. Şenay<br />
Akay’ı da çok başarılı buluyorum.<br />
Manken – oyuncu denklemi burada kayboldu<br />
o zaman?<br />
Doğa Rutkay: Ben onu hiç diyen biri değilim<br />
zaten. Üstelik tiyatro eğitimi veriyorum Müjdat<br />
Gezen’de. Ben de çocuklarıma eğitimi<br />
öneriyorum ama bir Şenay Akay örneği de var<br />
burada.
5. Sinemardin Uluslararası<br />
Film Festivali Başlıyor<br />
n Bu seneki teması ‘Çocuk’ olan<br />
Türkiye’nin senaryo ağırlıklı<br />
tek festivali Sinemardin 17-23<br />
Eylül tarihleri arasında Mardin<br />
ve Halep’te sinemaseverlerle<br />
buluşacak.<br />
Sinemardin Uluslarası Film Festivali<br />
bu sene birçok ilke imza atacak.<br />
Teması ‘çocuk’ olan festivalin<br />
‘Gezici Çocuk Filmleri’ Mardin ve<br />
ilçelerini gezerken, bir çok ünlü<br />
yönetmenin ödüllü filmleri Mardinli<br />
sinemaseverlerin beğenisine sunulup<br />
atölye çalışmaları yapılacak. Bunlarla<br />
eşzamanlı olarak Halep’te de ödüllü<br />
Türk Filmlerini Suriyeli sinemaseverlerle<br />
buluşturacak olan festival bu<br />
anlamda bir ilki gerçekleştiriyor.<br />
17-23 Eylül 2010 tarihleri arasında<br />
gerçekleşecek ve olan 5. Sinemardin<br />
Uluslararası Film Festivali’nin en<br />
büyük özelliği aynı zamanda içeriğinde<br />
bir de gezici festival bulunması.<br />
Japon Animasyon Filmleri Şenliği ‘Japanorama’<br />
kapsamında gezici tır sahnesi<br />
ile Mardin’in ilçelerindeki çocuklara<br />
animasyon film gösterimleri yapılacak.<br />
Geçtiğimiz yıl iki kapalı bir Açıkhava<br />
sinemasında ulaşılan on üç bin izleyici<br />
kapasitesinin arttırılmasının hedeflendiği<br />
festivalde Almanya, Hollanda, Amerika<br />
sinemasından örnekler gösterilecek ve Ken<br />
Loach, Costa Gavras, Francois Ozon, Coen<br />
Kardeşler gibi ünlü yönetmenlerin ödüllü<br />
filmleri Mardinlilerin beğenisine sunulacak.<br />
Türkiye’nin tek ‘senaryo’ ağırlıklı film festivali<br />
olan Sinemardin’de geçen senelerde<br />
olduğu gibi bu sene de film analizleri ve senaryo<br />
üzerine atölye çalışmaları yapılacak.<br />
Genç sinema sanatçıları, yönetmen ve<br />
öğrencilerin katılımıyla gerçekleşecek faaliy-<br />
etler bütün çevre halkına açık<br />
olacak.<br />
Bu sene beşincisi gerçekleştirilecek festivalin<br />
en ilginç yönü ise Türkiye’de ilk defa bir film festivalinin<br />
başka bir ülkede de eşzamanlı olarak<br />
gerçekleştirilmesi. Sinemardin 21-23 Eylül’de Mardin<br />
ile eşzamanlı olarak Halep (Suriye’de) ödüllü Türk<br />
Filmlerini Suriyeli sinemaseverlerle buluşturacak.
n Video, hızla yayılıyor, misafir gittiğimiz her evde,<br />
ya Küçük Emrah’ın ya Hülya Avşar’ın VHS filmleri<br />
izleniyordu: çocuğum, Küçük Emrah’a âşık oldum.<br />
Teyzemler, ‘Küçük Emrah, Küçük Ceylan’la<br />
evlenecekmiş gibi yalan haberler verip beni<br />
ağlatıyor… Sonra özel televizyonlar açıldı ve biz<br />
mahallenin küçük kızları, güzellik yarışmalarıyla<br />
tanıştık. Hemen 20 kız toplanıp komiteyi kurduk,<br />
artık her hafta güzellik yarışması düzenliyoruz;<br />
apartman boşluklarında, otoparkta, bahçede, neresi<br />
uygunsa… Kimimiz Banu Sağnak oluyoruz, kimimiz<br />
Arzum Onan... Yaşımız henüz 6 ila 10 arasıydı<br />
ve büyüklerin dünyası hayatımıza sızmıştı; biz,<br />
‘en güzel’ ‘en üstün’ olmalıydık, ne giyindiğimiz,<br />
saçımızın modeli önemliydi; rekabet mi, icabında<br />
Küçük Ceylan’la bile…<br />
Ancak okuma yazma öğrenip altyazılı çocuk filmlerine<br />
gidip, çocuk kitaplarını okumaya başlayınca<br />
Küçük Emrah’ı ve güzellik yarışması tacını<br />
kaptırdığıma üzülmeyi bırakabildim. ‘Bir kere’<br />
çocuk edebiyatı ve filmleri büyük dünyasından<br />
arınmıştı ama çizgi filmler gibi ‘çocuk işi’ de<br />
değildi. Kendi iç dünyamızı daha sağlam inşa<br />
edebileceğimiz bir dünyanın kapılarını açıyordu…<br />
Oraya ilk adımı attıktan sonra evimizi hırsızlardan<br />
korumak, ailemiz için bir şeyler yapmak istemeye<br />
başladık; bir dönem çocuk filmlerindeki gibi küçük<br />
ağaç evler hayal ediyorduk ki bunun yıllar sonraki<br />
muadili “kendine ait bir oda” oluyor. Jules Verne<br />
okuyup dünyanın geri kalanını merak etmemiz,<br />
Çocuk Kalbi’ni okuyup, “ama arkadaşlar iyidir”<br />
lafını içimden geçirmemiz o zamana rastlar.<br />
Çocuk kafası, gördüğünü almaya ve rol model<br />
edinmeye çok müsait, büyük dünyası zaten istesek<br />
de istemesek de çocuk dünyasına sızıyor, bu<br />
durumda çocuk edebiyatı ve filmleri üretenlere<br />
biraz sorumluluk duygusuyla hareket etmek<br />
düşüyor: çocukların kendi dünyalarını<br />
yaratmalarına yardımcı olmak adına.<br />
Bu çağrışım denizinde sandalsız kalma<br />
halini, bu ay vizyona girecek olan Saftirik<br />
Greg’in Günlüğü (Diary of a Wimpy Kid)’e<br />
borçluyum. Film, yazar ve illüstratör Jeff<br />
Kinney’n aynı adlı çok satar kitap serisinden<br />
uyarlanmış. Serinin ilk cildini okudum,<br />
çocuk klasikleri arasına giremez ama filme<br />
nazaran dili akıcı ve keyifli: ortaokula yeni<br />
başlayan Greg’in maceralarını zaman zaman<br />
resimlerle, genelde yazıyla anlattığı bir günlük<br />
formatında.<br />
Greg, evin ortanca oğludur; ailede<br />
ilginin çoğu Greg’in ufak kardeşine,<br />
hoşgörünün büyük kısmı ise abisine verilmektedir.<br />
Greg, kendi ailesi içinde bile<br />
gözbebeği değildir. Hayali, girdiği her<br />
alanın en popüler kişisi olmaktır. “Bir<br />
gün ünlü ya da zengin olursam bütün<br />
insanların aptal sorularına cevap vermekten<br />
çok önemli işlerim olacak, o zaman<br />
hemen bu defteri devreye sokarım.”<br />
diyerek günlük tutmaya girişir. Hikaye,<br />
Greg’in ortaokula başlamasıyla gelişiyor:<br />
“Ortaokul bugüne dek icat edilmiş en salakça<br />
fikir, bir yanda benim gibi henüz<br />
gelişimini tamamlayamamış çocuklar, diğer<br />
yanda günde iki kez tıraş olması gereken<br />
goriller…” Konuya da pek bayıldığımı
söyleyemeyeceğim ama filmiyle kıyaslayınca<br />
hayli naif.<br />
Filme gelecek olursak; Greg Heffley için “ortaokul,<br />
yüzlerce sosyal mayınla döşenmiş,<br />
etrafını ‘moronların-yetmezmiş gibi garip<br />
kızların, kabadayı tiplerin, öğlen arası kafeterya<br />
sürgünlerinin kapladığı’ bir yerdir. Bu<br />
‘işkence’lerden sıyrılmak, farkedilebilmek<br />
ve hakettiğini düşündüğü statüyü kazanmak<br />
için Greg bir sürü plan düzenler ki bunların<br />
hepsi ters gider. Ama o okulun en popüler<br />
çocuğu olmak için yeni yöntemler denemekten<br />
vazgeçmez, spor etkinlikleri, tiyatro<br />
oyunu, okul dergisinin karikatüristliği gibi<br />
alanlarda şansını dener fakat başarılı olamaz.<br />
Vücudunu geliştirmeye kalkar, hezimetle<br />
sonuçlanır. Daha ‘klas’ giysiler giyinip göz<br />
alıcı olmak ister, bu sefer de en yakın arkadaşı<br />
Rowley de aynı gün aynı kıyafetleri giyinmesi<br />
işi bozar. Ona göre hak ettiği kadar<br />
popüler olamamasının sebeplerinden biri de<br />
Rowley’dir. Rowley; saf, kafası kurnazlığa<br />
işlemeyen, olduğu gibi bir çocuktur. Greg’e<br />
göre problem de buradadır: Rowley, ‘fazla’<br />
olduğu gibidir. ‘Kendi gibi olmanın şahane<br />
bir şey olduğunu sana söyleyebilirdim’ der,<br />
Greg ona: ‘eğer başka biri olsaydın!’ Greg<br />
arkadaşına imaj danışmanlığı yapar, işe<br />
yaramayınca onu aşağılar, kendi suçunun<br />
Rowley’in üzerine kalmasını göze alır. Neticede<br />
Greg’in hataları sonucu arkadaşı Rowley<br />
popüler olur. Filmin sonu, filmin o ana kadar<br />
sürüklendiği noktaya oranla hayli zormama<br />
bir biçimde “dostluk kazanır”a bağlanmaya<br />
çalışılmış. Ama o gidişattan sonra hiç<br />
inandırıcı durmuyor. Film boyunca, türlü<br />
popüler olma yöntemleri izleyip duruyoruz. En<br />
gözde olmak, istediğine ne pahasına olursa<br />
olsun kavuşmak, popülerlik, ün, tarz meselesi,<br />
trendler büyük dünyasında her yerde<br />
karşımıza çıkan, ister itemez çocuk dünyasına<br />
da etki eden kavramlar. Bunların çocuklara<br />
hitaben yapılan filmlere kadar sızması, ‘Truva<br />
atı’ izlenimi yaratıyor biraz.<br />
Filmin oyunculuklarıysa, içler acısı. Bir iki<br />
çocuk oyuncuyu dışında tutarak konuşursak,<br />
çizgi filmlerdeki karakterlerin mimikleri bile<br />
daha çok gerçeklik duygusu veriyor insana.<br />
‘Saftirik Greg’in Günlüğü’, kalite olarak çocuk<br />
kanallarında yayınlanan televizyon filmleri<br />
niteliğinde. Filmden çıkınca insan bunun niye<br />
bir televizyon filmi değil de (onun için bile TV<br />
başında iki saat geçirmeye değer mi tartışılır)<br />
bir sinema filmi olduğunu merak ediyor.<br />
Uyarlanışı açısından ele alırsak, kitaptaki<br />
çocuğun çocukluğu daha inandırıcı ve ille de<br />
popüler olma sevdası filmdeki kadar baskın<br />
değil. Senaryoda üç ana aks var, Greg’in<br />
popüler olma sevdası, Greg ve en yakın<br />
arkadaşının kızdırdıkları bir grup adamdan
yakayı sıyırmaya çalışması ve bir dilim<br />
kaşar peyniri üzerine dönüyor. Evet,<br />
kaşar peyniri: okulun bahçesine düşmüş<br />
bir dilim kaşar peyniri vardır ve yıllardır<br />
orada durmaktadır. (erimemiş, kuşlar,<br />
fareler, kediler böcekler gelip yememiş,<br />
temizlik görevlisi süpürmemiş…)<br />
Öğrenciler ona dokunanın<br />
lanetleneceğine inanmaktadır. Kazayla<br />
dokunanın lanetten kurtulmak için<br />
yapması gereken, ‘elim sende’ usulü<br />
bir başkasına dokunarak kaşar lanetinden<br />
kurtulmak olur. Kaşar lanetine<br />
sahip biriyle, okulda kimse konuşmaz,<br />
yanına dahi yaklaşmaz… Bu, gerçekten<br />
olay örgüsünün kilit bir parçası olarak<br />
film boyunca karşımıza çıkıyor. Zaman<br />
akışları bile kaşarın üzerine kar yağması<br />
ve güneş açması ile gösterilmiş. Senaristlerini<br />
ve yönetmeni cesaretlerinden<br />
dolayı kutlamak isterim, insan<br />
mandırada geçen bir film çekse bile bir<br />
dilim kaşar peynirine başrole yakın pay<br />
vermekte bu kadar yürekli davranmaz.<br />
Kitapta yazıyla illüstrasyon iç içe<br />
kullanılmış, filmde de “gerçek görüntülerle”<br />
illüstrasyonlar birleştirilme yoluna<br />
gidilmiş ki çocuk zihniyetini yansıtmakta<br />
çok hoş bir yoldur, geçtiğimiz aylarda vizyona<br />
giren ‘Le Herisson’ filmi bu konuda<br />
bir baş yapıt olarak hatırlanabilir, ama<br />
‘Saftirik Greg’in Günlüğü’nde bu üslup<br />
bile layıkınca kullanılamamış. Gene de<br />
filmin izlemekten keyif aldığım yerleri<br />
illüstrasyonlar oldu. En azından çocuk<br />
rolü bile yapamayan çocuk oyuncuları<br />
izlemek zorunda kalmıyorsunuz.<br />
Filmin senaryosu, Jackie Filgo, Gabe<br />
Sachs ve Jeff Judah tarafından kaleme<br />
alınmış. Thor Freudenthal’ın yönettiği<br />
Saftirik Greg’in Günlüğü’nde, Zachary<br />
Gordon, Robert Capron, Rachael Harris,<br />
Devon Bostick, Steve Zahn rol alıyor.<br />
Filmle ilgili daha insaflı bir yazı yazmak<br />
isterdim ama asıl insaf etmem çocuk<br />
seyirci olduğundan bunu okuyorsunuz.<br />
Önümüzdeki ay, her zamanki yerde<br />
buluşmak dileğiyle…
1972 / Edward Dmytryk – Luciano Sacripanti<br />
n Birbirinden güzel ve çekici kadınları, gücünü, zenginliğini,<br />
aristokrat kişiliğini kullanarak elde eden, 1 Dünya Savaşı pilotu,<br />
Avusturyalı Baron von Sepper’in 1920’lerdeki cinayetlerini<br />
anlatan filmde, Richard Burton’ın canlandırdığı bu ‘yaratıcı’<br />
seri katilin öldürdüklerine bakınız: Raquel Welch (tabutta kilitli<br />
bıraktı), Virna Lisi (giyotinle kafasını kesti), Marilu Tolo (suda<br />
boğdu), Karin Schubert (avda vurdu), Agostina Belli (yüzünüboğazını<br />
yırtıcı kuşa parçalattı)…<br />
“Mavi Sakal”dan kullandığımız kare, eve çağırdığı fahişe(Sybil<br />
Danning) ile seks yaptığı için kendisini hayal kırıklığına uğratan<br />
‘aşkı’(!) Nathalie Delon’u ‘bir taşla iki kuş vurarak’ öldüren<br />
‘iktidarsız’ Baron’un kreatif cinayetlerine bir örnektir: Fildişi<br />
avizenin ipini gevşetip, uyuyan iki kadını da delmek!
FOTOĞRAFLAR: MEHMET ÇAĞLARER
Misafir filminin çekimlerinden gelen ve ayağının tozu ile <strong>Cinedergi</strong>’nin<br />
sorularını yanıtlayan Lale Mansur, her oyuncunun kişiliğini ortaya koyması<br />
gerektiğini söyledi. “Beni ırkçılar sevmesin çünkü ben ırkçı değilim diyen Mansur<br />
bazı oyuncuların hangi takımı tuttuğunu bile söylemediklerinden yakındı…<br />
SERDAR AKBIYIK<br />
n Sinemamızın önemli isimlerinden Lale Mansur<br />
yeni filmi Misafir’in sırlarını bizim için açtı. Ozan<br />
Aksungur’un yönettiği filmde Mansur’a Halit Ergenç<br />
eşlik ediyor. Yönetmenin filme bakış açısından çok<br />
memnun olduğunu söyleyen Mansur oyunculuğun<br />
cesaret gerektirdiğini söyledi. Bazı oyuncuların<br />
hangi takımı tuttuğunu bile belli etmediklerini çünkü<br />
izleyicinin tepkisinden korktuklarını söyledikten<br />
sonra “Benim böyle bir korkum yok. Mesela beni<br />
bir ırkçı sevmesin çünkü ben ırkçı değilim ve bu tür<br />
konularda reyting kaygısı olmaması lazım” dedi.<br />
Sinemadan yola çıkarak hayat üzerine de yapılan<br />
güzel bir sohbet oldu. İşte karşınızda Lale Mansur.<br />
Yeni filminiz Misafir’in projesi size nasıl geldi?<br />
Ozan Aksungur’un yönetmenliğini yaptığı ilk film.<br />
Bana 2.5 yıl önce ulaştı. O sırada Aksanat’ta ‘Antiloplar’<br />
isimli bir oyunda oynuyordum. Aksanat’a geldi,<br />
kendisiyle orada görüştük. Seneryoyu verdi. Okur<br />
okumaz projeyi kabul ettim. Çok iyi düşünülmüş,<br />
çok güzel yazılmış bir senaryo. İlk yıl para<br />
bulunamadı. İkinci yılda başrol için Halit Ergenç ile<br />
görüşmüştü. Halit ile birlikte oynayacaktık. Maddi<br />
sorunlar nedeniyle filmin çekilip çekilemeyeceği<br />
belirsiz olduğu için, Halit başka bir film için anlaşma<br />
yaptı. Ozan da inatla bekledi kastını ve bu sene<br />
nihayet çektik. Çekimler Kütahya’da yapıydı. Ben<br />
kendi adıma bu projede yer aldığım için çok mutluyum.<br />
Rolünüz hakknıda biraz bilgi alabilir miyiz?<br />
Cilveli, kasabalı bir kadın.<br />
Filmin konusu hakkında pek konuşmak istemiyorsunuz<br />
sanırım.<br />
O konuda bilgileri Ozan versin. Film Antalya Film<br />
Festivali’ne yetişecek büyük ihtimalle, montaj bitmek<br />
üzere.<br />
Türk sinemasında set zamanı. Hala ‘Yaz ölü<br />
sezon’ alışkanlığını bırakamadılar. Bu setlerde<br />
de dikkatimizi çeken şey filmlerin neredeyse<br />
yüzde 80’inin yönetmenlerinin ilk denemesi ve<br />
sesli çekim olması. Siz bu denemelere nasıl<br />
bakıyorsunuz?<br />
Dublaj hiçbir zaman sesli çekimin verdiği sonucu<br />
vermez. Buna imkan yok. Geçen yıl İlksen Başarır<br />
ile ‘Başka Dilde Aşk’ projesinde senaryoyu akşam<br />
üstü 5’te aldım, saat 6’da telefon edip rolü çok<br />
beğendiğimi ve oynayacağımı haber verdim. Gerçekten<br />
de mutluyum ve bence çok iyi bir senaryoydu.<br />
Onlar bu sene de çok güzel bir film çektiler.<br />
İlksen ve Mert Fırat senaryoları birlikte yazıyorlar.<br />
Bence çok başarılılar. O sette de çok memnundum<br />
ve mutluydum.<br />
Onların özelinde bu durumu genelleyebilir miyiz?<br />
Bilemem ama genç yönetmenler geliyor. Bir de<br />
ben kısa film jürilerinde de epey bulundum. Meraklı<br />
olduğum bir alan. Oradan gelenleri gördükçe;<br />
tamam dedim, sırtımız yere gelmez. Müthiş insanlar<br />
geliyor. 1992 yılında Düş Gezginleri’nde rol<br />
alacağım zaman herkes bana “Sen deli misin? Sektöre<br />
bak, nereye gidiyorsun” diye tepki göstermişti.<br />
O günden bu yana çok şey değişti. Zaten yurt<br />
dışında alınan başarılardan da belli oluyor. Geçen<br />
sene 70 ya da 80 film çekildi. Bu sene kaç tane<br />
çekiliyor bilmiyorum. Bildiğim dünya kadar film var<br />
çekilmekte olan. Bunlar çok önemli. Ben bu durumu<br />
çok olumlu buluyorum.<br />
Söylediklerinizden Türk sinemasının biraz<br />
sektörelleştiğini düşünebilir miyiz?<br />
İnşallah. Bu çeşitlilik çok önemli. Ama önümüzde<br />
çok ciddi bir sorun var, mesela televizyon için<br />
konuşacak olursak; bana kalırsa Türkiye’de madencilik<br />
en korkunç iş kolu, daha sonra İstinye’deki tersane<br />
geliyor, üçüncü sektör ise bizim dizi sektörü.
Bu nasıl düzelir, ne yapılır bilmiyorum. Dünyanın<br />
hiçbir yerinde bu felaket, bu çalışma şartları yok.<br />
O zaman şunu da konuşmak gerekiyor, dizi sektörünnü<br />
çalışma durumu felaket. Halbuki sinemaya<br />
oyuncu sağlayan yer artık televizyon.<br />
Birçok genç yönetmen de hiç tanınmamış insanlarla<br />
çalışmak istiyor. Dediğim gibi bir de tiyatro var.<br />
Tiyatroda oynayan çok iyi bir ekip var. Birçok genç,<br />
iyi oyuncu var.<br />
Ama yine diziden gelen oyuncuların oynadığı<br />
filmlerin gişe yaptığını görüyoruz.<br />
Film iyiyse yapıyor, kötüyse iki seksen yatıyor.<br />
Böyle olduğunu düşünürsek; bu iyi bir<br />
yapılanma mı? Diyorsunuz ki dizi sektörünün<br />
çalışma şartları kötü, yeni bir oyuncunun bu<br />
şartlardan zarar görmemesi mümkün mü?<br />
Çok inatçı olmanız ve kendinizi çok zorlamanız gerekiyor.<br />
Şartlara teslim olmamak için elinizden geleni<br />
yapmanız gerekiyor ki gerçekten kolay değil.<br />
80 döneminde bence Türk sinamasında kadın<br />
olmanın en önemli ve cesaretli örnekleri verildi.<br />
Fakat şimdi bu sanki biraz geriye gitti. Sanki<br />
daha melodramatik filmler yapılıyor. Bu konuda<br />
yorumunuzu merak ediyorum.<br />
Ben hiç öyle görmüyorum. Herkes üstüne düşeni<br />
yapıyor. Ama dizide daha dikkatli oluyor olabilirler.<br />
Magazin basınına gelince; o tamamiyle oyuncunun<br />
kendi karar verebileceği bir şey, ben magazin<br />
basınına nereyi, ne kadar açacağım. Benimki<br />
bilemediniz en fazla salonuma kadar gelir. Koridoru<br />
geçip, yatak odasına girdiği anda, avantajları var,<br />
korkunç dezavantajları var. Ben bu avantajlardan<br />
yoksun kalmayı tercih ediyorum. O sizin vereceğiniz<br />
bir karar ve duruşunuzla zaman içinde tanınıyor ve<br />
biliniyorsunuz. Gerçekten, bir noktaya kadar. Buna<br />
kendilerinin karar vermeleri gerekiyor. 80’ler, çok<br />
önemli filmler yapılan dönem. Atıf abinin yaptığı<br />
kadın filmleri zaten başlı başına bir dönem. Bir<br />
takım klişelerin kırılmaya başlandığı bir dönem.<br />
Şu an o dönemin devamı mı yaşadığımız?<br />
Öyle bir insana soruyorsunuz ki, ben 92’de ‘Düş<br />
Gezginleri’ ile girdim. Lezbiyen bir fahişe rolüydü,<br />
böyle bir rol oynadığım için hiç de başıma böyle<br />
bir şey gelmedi. O dönemde de çok cesur olarak<br />
adlandırılmıştım. Ben öyle görmüyorum. Ben bir<br />
oyuncuyum, bu senaryoyu kabul ettiysem; senaryo<br />
bunu gerektiriyorsa ben bunu yaparım. Bu kadar<br />
basit.<br />
Bu dönemde bu tür senaryoları kabul eden isim<br />
neredeyse yok.<br />
Daha geçen sene ‘Başka Dilde Aşk’ta Saadet’in<br />
rolu çok başarılıydı. Gençlerden Nergis var. Bir sürü<br />
insan var, iyi bir senaryo geldiğinde bunu anlayıp,<br />
kavrayıp; senaryonun gereklerini yerine getirecek<br />
bir sürü insan var.<br />
O zaman birazda siyasi gidişe göz atalım. Türk<br />
sinemasında son dönemde siyasi filmin az<br />
olduğunu düşünüyorum. Buna katılıyor musunuz?<br />
Şu anda ne çekildiğini bilmiyorum pek. Bence bunu<br />
yanlış adrese soruyorsunuz. Ben bir oyuncuyum.<br />
Senarist olsam bu konuda filmler yazardım, kimse<br />
elimden kaçamazdı.<br />
Ama söyledikleriniz çok önemli. Sizin söyledikelrinizin<br />
endüstriye çanak tutması lazım.<br />
Ben sadece gizlemiyorum. Bazı oyuncular var,<br />
tuttuğu takımı bile söylemiyorlar, beni diğer<br />
takımdakiler sevmez diye. Ben daha açık olmaktan<br />
yanayım. Dediğim gibi, örneğin bir ırkçı beni<br />
sevmesin, Hata eder çünkü ben ırkçılığa karşıyım.<br />
Dolayısı ile kendimi açık ediyorum. Sevmesinler,<br />
çok doğrudur.<br />
Şu an endüstriye baktığımız zaman sizin kriterleriniz<br />
çok net. Hepsini de ortaya koyuyorsunuz.<br />
İyi senaryo bekliyorum, anlaştığım, anlaşacağıma<br />
inandığım yönetmen olmalı. Ozan ile hiç<br />
çalışmamıştık ama çok mutlu oldum. Gerçekten çok<br />
zevkli bir setti. Halit Ergenç’le de çok iyi anlaştık,<br />
başka türlü bir insan. Geçen sene ‘Başka Dilde<br />
Aşk’ta İlksen ve Mert ile tanıştığım ve şu anda<br />
hayatımın içinde oldukları için mutluyum. Bunu kaç<br />
kişi için söyleyebiliyoruz. İlksen olağanüstü biri,<br />
Mert de öyle. İlhan Temelkuran’ın göçmenlerle ilgili<br />
olan filmi son derece siyasi bir filmdi. ‘Sonbahar’<br />
son senelerde gördüğüm en iyi filmlerden biriydi.<br />
Yapılıyor, yapılmıyor değil. İlksen’in şu anda çektiği<br />
filmi biliyorum. Çok önemli bir konusu var. Bir dertleri<br />
var, söylemek istedikleri bir şey var. Laf olsun,<br />
torba dolsun, gişe yapsın zihniyetinde olmayan<br />
ciddi bir grup var.<br />
İlksen Başarır’dan laf açılmışken; kadın yönetmenlerin<br />
ne kadar az olduğu bilinen bir gerçek.<br />
Yönetmen olarak ben Mahinur Ergin ile çalıştım.<br />
Çok mutluydum. Çok beğenirim kendisini. İlksen ile<br />
çalıştım. Bir de prodüktör olarak Tomris ile çalıştım.<br />
Yönetmen olarak çalışmadık hiç. Az var ama mese-
la ‘Pandora’nın Kutusu’ müthişti. Handan<br />
İpekçi var, o da şu an film çekiyor. Bence<br />
fena değil durum.<br />
Yeni oynadığınız filmde bir kasaba<br />
öyküsü var.<br />
Kütahya’da aslında, kasaba değil ama çok<br />
kapalı ve sıkışık bir alan.<br />
Genel olarak bağımsız film üretenler gişe<br />
filmlerini eleştiriyor. sizin yorumunuz<br />
nedir?<br />
Onlar da olacak. Recep İvedik’in niye<br />
eleştirildiğini biliyorum, farkındayım. Cem<br />
Yılmaz’ın nesini eleştiriyorlar. Gişe yapmak<br />
ve para kazanmak bir suç haline mi geldi?<br />
Dizilerdeki endüstirinin çalışma<br />
şartlarından ağır olduğunu söylediniz.<br />
Oyuncu bazında buna karşı bir tepkiniz<br />
oldu mu?<br />
Oluyor ama kendi başıma bir tepki vermek<br />
yetmiyor. Son derece yetersiz bunu hep<br />
beraber çözmemiz gerekiyor. Oyuncular, set<br />
işçileri, hepbirlikte bir yola girilmesi gerekiyor.<br />
90 dakika dizi haftada hiçbir yerde yok.<br />
Medeni bir ülkede yok böyle bir şey. Nasıl<br />
oluyor bu iş? İnsanların kanından, canından,<br />
uykusundan. Başka nasıl yapacaksınız. Niye<br />
bu 90 dakika. Bakın çok güzel bir dizi vardı<br />
‘Qrders’ diye. Üç sezon izledim, dördüncüyü<br />
arıyorum arıyorum bulamıyorum. Nerede<br />
bu dizi, çekiliyor mu, çekilmiyor mu diye bir<br />
araştırdım. Yılda 8 bölüm çekiyorlar. Yeni<br />
bitiyor. 4. sezon bitiyor şimdi. 8 bölüm çekiliyor,<br />
o zaman dizi oluyor bu.<br />
Yurt dışında sendikalar önemli. Herhangi<br />
bir sendikaya üyemisiniz?<br />
Değilim, ÇASOD’a üyeyim.<br />
Peki şu anki dernekler, bu konuyla ilgili<br />
yeterli uğraş verdiklerini düşünüyor musunuz?<br />
Epey uğraşan var. Oyuncu Bir kurulmuştu.<br />
Bir eksikleri varmış. Tekrar gayret edenler<br />
var. Sadece oyuncularla olacak bir şey değil.<br />
Bir düzenlemeyle olmalı. Çalıştıramazsınız<br />
bu şekilde insanları. Bakın geçen sene<br />
aramızdan iki kişi öldü. Bizim telef<br />
olmadığımıza şaşmak gerekiyor. Ben birçok<br />
sette kaç kere gördüm, insanlar sapır sapır<br />
dökülüyor. Bayılıyor, acile gidiyor. Acilden
sonra ne oluyor, tekrar sete geliyor.<br />
Böyle çalışmayan bazı prodüksüyon<br />
firmaları var. İşini önceden<br />
hazırlayıp, akşam 8’de 9’da medeni<br />
bir saatte bitirenler var ama bunlar<br />
azınlıktalar. Onun dışında tam bir<br />
köle gibi çalıştırıyorlar.<br />
Adana Film Festivali ertelenerek<br />
Eylül’e gelmişti? Bir karmaşadır<br />
gidiyor. Bunu nasıl yorumluyorsunuz?<br />
Bir kere Adana Film Festivali’nin<br />
basında açıkladıkları iptal edilme<br />
nedeni saldırı olması, askerlerin<br />
ölmesi. Şimdi sinema eğlence değil,<br />
bunu festival komitesi anlamadıysa<br />
başkasının anlamasını nasıl bekleriz.<br />
Ama bana öyle geliyor ki muhakkak<br />
başka nedenler vardır. Maddi nedenler<br />
vardır. O bir bahanesi gibi geliyor<br />
bana açıkçası. Sanatın eğlence<br />
tarafı da var ama bu bir eğlence<br />
değil. Festivallerde göbek atmıyoruz.<br />
Derdi olan filmler konuşuyo<br />
Misafir de Antalya’ya katılacak.<br />
Evet, inşallah.<br />
Filminiz ile ilgili benim size<br />
sormadığım söylemek isteidğiniz<br />
bir şey var mı?<br />
O kadar heyecanla bekliyorum ki<br />
nasıl olduğunu. Ben senaryoyu<br />
okuduğumda başka bir film<br />
canlanmıştı gözümde. Sonra epey<br />
prova yaptık, Halit, ben ve Ozan.<br />
Farkına vardım ki ben başka bir<br />
filmin içindeyim. Sonra çekime gittim,<br />
filmin ağırlıklı bölümü karakterin<br />
evinin içinde geçiyor. O evi görünce<br />
farkettim ki daha da başka bir filmin<br />
içindeymişim. Bundan çok mutlu<br />
oldum ben.<br />
Bu dediğinizden yönetmenden<br />
çok memnun olduğunuzu<br />
anlıyoruz.<br />
Çok iyi biliyordu ne istediğini, çok<br />
iyi aktarıyordu ve çok zevkli çalıştık.<br />
Bence çok iyi bir yönetmen geldi.<br />
Geliyor diyemeyeceğim çünkü geldi.
n “Koca bir yıl, “kendisi ile başbaşa kalarak, kendisini bulma”<br />
adına yapılan bir gezi.. Sonuç? Kendini meşgul tutarak tatmin<br />
olma dışında koca bir hiç…<br />
Eat Pray Love…<br />
Sığ düşünce ve hareketlerle dolu, parlak manzaralarla<br />
süslenmiş, şımarık ve bencil bir dulun, hayatındaki herşeyi<br />
arkasında bırakarak kaçışını konu alan 2,5 saatlik salaş bir<br />
işkence…<br />
Daha önce size, kitabı olan bir filmin önce kitabını okumayı,<br />
daha sonra filmini seyretmeyi tercih ettiğimden bahsetmiştim.<br />
Bu yapıtta da aynı yolu izledim, ve açıkcası izlediğim film<br />
ardından çok büyük hayal kırıklığına uğradım.<br />
En beğendiğim oyuncuların başında gelen Julia Roberts’ın iyi<br />
denebilecek performansına rağmen, ki bana kalsa “Under the<br />
Tuscan Sun” filminde benzer bir karakter ile karşımızda olan<br />
Diane Lane bu rolün hakkını çok daha iyi verebilirdi, yine de<br />
kitabı filme tercih ettiğimi rahatlıkla söyleyebilirim..<br />
Gerçek hayattan alınıp önce kitaba, daha sonra da beyaz perdeye<br />
uyarlanan hikaye, 6 ay içinde önce kendisini çok seven,<br />
adeta kendisine tapan, yere göğe sığdıramayan kocasını (Billy<br />
Crudup) daha sonra da, kocası ardından yoğun hisler besleyip<br />
birşeyler paylaştığı genç tiyatro oyuncusunu (James Franco)<br />
bırakarak, tabiri caizse, yangından mal kaçırırcasına kaçan bir<br />
kadının hayatının kısa bölümünü anlatıyor..<br />
Film hakkında ne düşündüğüm, kitabın yazarı ve kahramanı
Elizabeth’in, “bu sabah kalktığımda ne<br />
hissettiğimi biliyor musun?” sorusuna<br />
verdiği cevap ile bire bir örtüşüyor,<br />
– Hiçbirsey”<br />
Genel olarak beğenmememe rağmen,<br />
yiğidin hakkını yiğide, ilk bölümü ayrı kefeye<br />
koymak gerektiğini düşünüyorum.<br />
İtalya’da geçen yemek bölümünün<br />
baştan çıkartan pizza ve makarna<br />
sahnelerini, benim yaptığım hatayı<br />
tekrarlamayıp, kesinlikle tok karınla izlemelisiniz.<br />
Dünyanın bildiği ve taktir ettiği, açıkçası<br />
benim farkına biraz geç vardığım İtalyan<br />
mutfağının tanıtımı ve reklamı çok iyi<br />
yapılıyor.<br />
O kadar yemek yiyip pantolon içine<br />
girmekte zorlanan Elizabeth, belli ki<br />
karnını iyice doyuruyor, yalnız film ekran<br />
karşısındaki bizleri, bir türlü gelişme<br />
gösteremeyen kısır döngü sayesinde<br />
konuya aç bırakıyor..<br />
Bu bölümde geçen ilginç diyalogda “Siz<br />
Amerikalılar hayatın tadını çıkartmayı<br />
bilmiyorsunuz” repliği belki de beni<br />
konu içersinde kaybetmeden söylenen<br />
en son iyi söz olarak aklımda kaldı, ve<br />
sinema salonunun içinde kahkaha tufanı<br />
kopmasını sağladı.<br />
Hikayenin ikinci bölümünde tüylerimizi<br />
ürperten sahnelerle Hindistan’a gelen<br />
Elizabeth, meditasyon aralarında<br />
tanıştığı, alkol tedavisi görmüş Amerikalı<br />
spiritüalist (“The Visitor” filmindeki<br />
oyunculuğuyla kendisine hayran<br />
kaldığım Richard Jenkins) ile içersinde<br />
bol bol özlü söz barındıran, derin sohbetler<br />
gerçekleştiriyor.<br />
Hindistan’da geçirdiği zaman içersinde<br />
ağır işlerde çalışan, bu yolculuğu<br />
yapmasının asıl amacından şaşmamak
adına gerek orada çalışan gönüllülerle, gerekse<br />
de oranın yerli halkıyla olabildiğince<br />
sosyalleşmeye özen gösteren, onları tanımaya<br />
uğraşan yazarımız, geleneksel Hint düğünü dahil<br />
bir sürü oluşumun içersinde yer alıyor.<br />
Yazarımız hikayenin son bölümünde soluğu<br />
Bali’de alıyor, ve geceliği yüzlerce dolar olabilecek,<br />
sahil kenarındaki bir evi kiralıyor. Bu<br />
paranın, kitabının basımını üstlenecek yayıncı<br />
şirketten alınan avans olduğu film içinde saklanan<br />
bir gerçek olarak göze çarpıyor.<br />
Yemekleri İtalyan mutfağından karşılayıp,<br />
duaları Hindistan tekkesinde eden yazarımız<br />
aradığı aşkı da Bali’de, eşinden yeni ayrılan,<br />
unutmak için Bali’ye gelen ve burada yaşamaya<br />
başlayan Brezilyalı iş adamı aracılığıyla (Javier<br />
Bardem) buluyor.<br />
Julia Roberts, Javier Bardem, Viola Davis,<br />
Richard Jenkis gibi büyük isimlerle yola çıkan,<br />
ve konusuyla milyonları peşinden sürükleyen<br />
bu hikayenin film kısmı açıkcası beni büyük<br />
hayal kırıklığına uğrattı. Kitabı okurken, biraz<br />
da olsa içinde yer alabildiğim “duygusal<br />
yolculuğu” filmde bulamadığımı ve konu içinde<br />
kaybolduğumu söyleyebilirim.<br />
Hep arada kaldığımız ama her zaman yanıtının<br />
çok net ve görünür olduğu “kitabı mı, yoksa<br />
filmi mi?” sorusunun cevap bulduğu öteki<br />
filmlerden bir tanesi daha tozlu raflarda yerini<br />
alacak gibi duruyor.<br />
Yazarın o sıcak, büyülü ve özenle seçilmiş kelimeleri<br />
ile sizin düşüncelerinizin birleşmesi ve<br />
ortaklaşa oluşturduğunuz o büyülü dünyanın<br />
yerini, yönetmen, oyuncular, ve kravatlı yöneticilerin<br />
alabilmesi ihtimalini, sizce de her deneme<br />
biraz daha fazla imkansıza yaklaştırmıyor<br />
mu?<br />
İyi seyirler.
Peşpeşe gösterime giren The Expendables,<br />
A Team, Salt, Predators gibi filmlerden<br />
anlıyoruz ki Hollywood 80’ler aksiyon filmlerinin<br />
ruhunu ısrarla çağırmakta…<br />
MURAT TOLGA ŞEN<br />
n Peşpeşe gösterime giren The Expendables, A Team,<br />
Salt, Predators gibi filmlerden anlıyoruz ki Hollywood<br />
80’ler aksiyon filmlerinin ruhunu ısrarla çağırmakta…<br />
Demokratların ülkeyi yönettiği bir sırada yapılan bu<br />
hareketin politik tepkiselliğinden dem vurulabilir<br />
elbette ama tüm bu cehennem ateşinin sorumlusu<br />
“kas adamların” beyazperdede salına salına<br />
dolaştığı 80’leri hatırlamak çok daha keyifli bir<br />
yolculuk olacaktır.<br />
1980’lerin başında eski bir beyazperde kovboyu<br />
olan Ronald Reagan’ın başkanlık koltuğuna<br />
oturmasıyla hem ABD hem de Hollywood hızlı bir<br />
değişim geçirmiş, 70’lerin yönetmen sineması<br />
bambaşka bir kuşağın elinde yeniden ama içi<br />
boşaltılarak şekillenmişti. Lucas, Spielberg,<br />
gibi yönetmenlerin domine ettiği eğlence/kaçış<br />
sineması ürünleri en çok seyredilen işler haline<br />
gelmişti Bu filmlerin gerçekten eğlendirici ve<br />
hayal kurdurucu olduğunu kabul etmek gerek... Öte<br />
yandan Menahem Golan ve Yoram Globus’a ait Cannon<br />
Films gibi firmalar dönemin ruh halinden de ilham<br />
alarak, büyük bir iştahla, iyice yaygınlaşan video mefhumu<br />
için düşük bütçeli intikam filmleri üretiyordu ve seyirciden<br />
gelen talep doğrultusunda aksiyon sineması da yeni tarifler<br />
aramaya başlamıştı. Daha kaslı ve daha büyük silahlı adamların<br />
zamanı gelmişti artık. “Reagan yılları” olarak da adlandırılan<br />
80’ler boyunca epey bir ekmek yenen “tek adam” üzerine kurulu<br />
aksiyon filmleri kendi yıldızlarını oluşturmakta gecikmedi. Slyvester<br />
Stallone, Arnold Schwarzenegger, Jean Claude Van Damme, Steven<br />
Seagal, Chuck Norris, Dolph Lundgren, Michael Dudikoff, Reb Brown<br />
gibi iri kıyımlar kişisel intikamlarının peşine düşüp en azından perdede<br />
tüm ülkeyi ateşe verdiler.
Mel Gibson, Bruce Willis, Patrick Swayze<br />
gibi başka pek çok oyuncu da bu dönemde<br />
aksiyon filmlerinde boy gösterdi ama,<br />
propagandanın kucağındaki kaba gücün<br />
yokedicileri bu yazının asıl kahramanları<br />
olacak. Bahsedeceğimiz aksiyon yıldızları,<br />
70’lerin ince yapılı, kirli polislerinin aksine<br />
60’larda Maciste ya da Herkül filmlerinin gediklisi<br />
olan Steve Reeves, Reg Park gibi kaslı<br />
ve güçlü erkeklerdi. Erk’i simgeleyen ve her<br />
filmde giderek büyüyen silahlarıyla kafaları<br />
attığı vakit her şeyi havaya uçuracak kadar<br />
kızgındılar ve açıkcası bu numaralar epey<br />
bilet sattırıyordu. Henüz suyu çıkarılmamış<br />
patlama numaraları bu filmlerin görsel<br />
şovunu tamamlıyor ve milliyetçi gazla iyice<br />
pompalanmış seyirci, her tarafından kaslar<br />
fışkıran bu adamları avuçları patlarcasına<br />
alkışlıyordu.<br />
Daha öncesinde Death Wish gibi intikam<br />
filmleriyle seyirci hazırlanmış olsa da furyayı<br />
başlatan film Stallone’nin First Blood / İlk<br />
Kan’ı oldu. Film o kadar beğenildi ki hepimiz<br />
bir anda Vietnam’dan gelen neredeyse her<br />
gazinin gecikmiş intikamını almasını izler<br />
olduk. 70’lerde de Deer Hunter, Heroes, Coming<br />
Home gibi çarpıcı ve duyarlı filmlerde işlenen<br />
ama İlk Kan’ın aksiyon bahanesi olarak sunduğu<br />
“bir kenara atılmış eski askerler…” klişesi iliğine<br />
kadar sömürüldü ve anladık ki bu eski askerler<br />
biraz poh pohlanınca tekrardan o cangıllara<br />
dönüp geri kalan pislikleri/Vietkong’luları temizlemeye<br />
hazırdılar! Özellikle İlk Kan devam filmleri<br />
ve eski karate şampiyonlarından Chuck Norris’in<br />
sürüklediği Missing in Action serisi bu şablon üzerinden<br />
beslenen yapımlar oldu. Video için çekilen<br />
birbirinden uyduruk yüzlerce aynı türden filmde,<br />
Amerikan halkına Vietnam savaşını kazandıklarını<br />
düşündürecek kadar acıklı ve yanlış senaryolarda,<br />
hep aynı temanın suyu çıkarıldı. Sinema her zaman<br />
propaganda aracı olarak kullanılmış olmasına<br />
rağmen 80’ler Holywood’unun bu ruh hali oldukça<br />
ilginçtir doğrusu... Bu minvalde özellikle Rocky<br />
serisinin geldiği acıklı durum örneklenebilir. 1979<br />
yapımı ilk filmde kenar mahallenin yalnızlığından<br />
ve itilmişliğinden kaçışın dantel gibi işlenerek<br />
anlatıldığı Rocky, 4. filmde kendini Rus başkanına<br />
alkışlattıracak kadar Amerikan rüyasına dalmış bir<br />
propaganda karakteri haline gelmişti. Keza ilk First<br />
Blood’da sadece biraz huzur ve saygı isteyen aynı<br />
zamanda sistemden nefret eden Rambo karakteri 3.
filmde Afgan asilerle Rus avına çıkıyordu. Sly’ın<br />
para kazandığı sürece bu duruma itirazı olmadı<br />
elbette… Son Rocky filmiyle eski duyarlılığına<br />
bir dönüş yapıyormuş gibi gözükse de Rambo<br />
4 ve The Expendables’da gördük ki bu Yanki<br />
hala dünyanın her yerinde birilerine ateş etmeyi<br />
ve bir yerleri havaya uçurmayı seviyor! Yine de<br />
kendisi açık ara Holyywood’un en iyi aksiyon<br />
yıldızı olarak anılmayı hak eden bir isim… Üstelik<br />
tam “bitti artık..” denildiği anda muhteşem<br />
geri dönüşler yapabiliyor ki bu Hollywood’da<br />
pek rastlanan bir şey değil.<br />
Sinema kariyerine, The Way of the Dragon’da<br />
bir Çinli’den (Bruce Lee) dayak yiyen ilk batılı<br />
olarak talihsiz bir başlangıç yapan Chuck Norris<br />
belki be bunun ezikliğinden, 80’ler boyunca<br />
Amerikan çıkarlarını beyazperdede korumak<br />
adına elinden geleni ardına koymadı. Missing<br />
in Action serisinde havaya uçurulmadık<br />
Vietkong’lu kampı bırakmayan Norris, Lone Wolf<br />
McQuade’de Meksikalı kaçakçıları patakladı ama<br />
hiçbir filmi Invasion U.S.A (Amerikanın İşgali)<br />
kadar ırkçı ve kaba değildi. Norris, komedi filmlerinde<br />
bile oynayan diğer aksiyon yıldızlarının<br />
aksine duruşunu korudu ama 80’ler bittiğinde<br />
iyice komikleşmiş bir figür haline geldi. Chuck<br />
Norris Facts sitesinde ki “Chuck Norris şınav<br />
çekerken kendini yukarı itmez, dünyayı aşağı<br />
iter.” gibi mavralarla alaya alınan ama yine de<br />
kendisini ve düşüncelerini çok ciddiye alan yıldız<br />
şu aralar Irak ve Afganistan’daki Amerikan askerlerine<br />
moral vermekle meşgul…<br />
Slyvester Stallone John Rambo ve Rocky<br />
Balboa karakterlerini devam filmlerinde iyice<br />
millileştirince dönemin en unutulmaz ismi oldu<br />
şüphesiz ama en az kendisi kadar muhafazakâr<br />
pek çok arızalı adam bu furyadan nemalandı.<br />
Stallone’nin hemen peşinden gelen Arnold<br />
Schwarzenegger kötü oyunculuğuna rağmen<br />
defalarca şampiyon olmuş gerçekten heybetli<br />
bir vücut geliştiriciydi ve 80’ler seyircisinin<br />
kaba ruhu mimiklerden çok bicepslere önem<br />
veriyordu. Herkül New York’ta gibi pespaye bir<br />
filmle sinemaya merhaba diyen aktör, yine bir<br />
kılıç&sandal filmi olan Conan’la dünya çapında<br />
ünlendikten sonra peşi sıra gelen Terminator,<br />
Commando, Raw Deal, Predator ve The Running<br />
Man gibi filmlerle aksiyon filmlerinin en aranan<br />
isimlerinden oldu. 90’lar geldiğinde ise Terminatör<br />
serilerinin mirasını yemekten fazlasını<br />
yapamayan Arnie bambaşka bir alana geçerek<br />
politikaya atıldı ve halen California valisi olarak<br />
görev yapmakta... Eğer Avusturya’da doğmamış<br />
olsaydı Reagan gibi Amerika başkanı bile olabilirdi<br />
belki...<br />
Jean Claude Van Damme ise video furyasının<br />
ortasında yıldızlaştı. Belki bu yüzden ABD’de asla<br />
diğerleri kadar ciddiye alınan bir oyuncu olamadı<br />
ama filmlerinin 3. dünya’da iyi iş yapmasından<br />
mütevellit daima el üstünde tutuldu. Kan Sporu<br />
ile beklenmedik bir sıçrama yapan ve Kumite adı<br />
verilen bir dövüş turnuvasına katılarak herkesi<br />
pataklayan, havada bacak açmalarıyla ünlenen bu<br />
dövüş sanatları uygulayıcısı aktörlüğüyle değilse<br />
bile yakışıklılığıyla dikkati çekerek A sınıfı aksiyon<br />
yıldızları arasına girdi. Çabuk bir yükseliş ve<br />
hızlı bir düşüş yaşayan aktör sonraları bütçesiz<br />
pek çok video filminde ve hatta Sınav adlı bir<br />
Türk yapımında hayranlarının karşısına çıksa da<br />
eski günlerin popülaritesinden oldukça uzak.<br />
Rocky 4’ün sabit bakışlı Ivan Drago’su olarak<br />
tanınan Dolph Lundgren birden gelen bu şöhreti<br />
iyi değerlendirerek sinema kariyerini başlattı.<br />
Cannon Films’in büyük umutlarla çektiği ama<br />
gişede batan He-Man filminin akibeti farklı olsaydı<br />
belki şimdilerde daha iyi bir sinema geçmişi
olabilirdi ama ilk başrolünde gelen bu hezimet<br />
yüzünden hemen daha düşük bütçelere<br />
kaydırıldı ve orada kaldı. Sınırlı oyun gücüne<br />
rağmen fiziği sayesinde ucuz aksiyon filmlerinin<br />
aranan yıldızı oldu. Son olarak The<br />
Expendables’da ilk rol arkadaşı Stallone ile<br />
tekrar oynama imkanı buldu ama bu bir geri<br />
dönüşe yol açar mı bilinmez.<br />
80’lerin sonuna yetişmiş, kendine has dövüş<br />
stili, sabit bakışları ve önüne geleni dövmesiyle<br />
ünlenen Steven Seagal ise daha çok<br />
video filmlerinin aranan adamı oldu. Geçmişi<br />
şaibeli, kimilerine göre CIA yakın dövüş<br />
eğitmeni olan bu aktörün filmleri de daha<br />
ziyade Amerika dışında tutuldu yine de Kurt<br />
Russell’a Executive Decision ya da Tommy<br />
Lee Jones’la Under Siege gibi büyük bütçeli<br />
yapımlarda oynama fırsatı buldu. Steven<br />
Seagal şimdilerde neredeyse her ay bir düşük<br />
bütçe filmi çevirmekle meşgul… Doğrudan<br />
videoya giden bu filmlerin alıcısı da genelde<br />
aktörün eski hayranlarından oluşuyor. Robert<br />
Rodriguez’in son filmi Machete’de ufak<br />
bir rolü bulunan aktör bakalım yeni bir geri<br />
dönüş yapabilecek mi?<br />
Videodan asla çıkamayan ama bu medyada<br />
epey popüler olan isimler de var. American<br />
Ninja filmlerinin yakışıklı oyuncusu Michael<br />
Dudikoff ya da onlarca önemsiz Vietnam<br />
sonrası filmde oynamış Reb Brown gibi… Michael<br />
Dudikoff çok bilinen bir yüz olmasına rağmen<br />
asla büyük bütçeli bir filmde oynama imkanına<br />
kavuşamamış ama video klüplerinden kiralanan<br />
filmlerin tanıdık yüzlü siması olmuştur. Rus asıllı<br />
aktör, vasat oyunculuğuna rağmen TV ve düşük<br />
bütçe filmlerde istikrarlı bir kariyer yaptı denebilir.<br />
Godfrey Ho’lu ninja filmlerinin her yanı sardığı<br />
sıralarda yaptığı American Ninja filmleri ile kendi<br />
hayran kitlesini oluşturdu. 80’leri yadederken<br />
mutlaka anılması gereken isimlerden biri muhakkak...<br />
Reb Brown ise video için çekilen sıfır bütçeli<br />
Vietnam filmlerinin aranan yıldızıydı. Gerçekten iri<br />
bir adamdı ve onun filmlerini izlemek bambaşka<br />
bir keyifti. Vurulan adamların ayaklarından sarkan<br />
fünye telleri, kerosen az geldiği için patladıktan hemen<br />
sonra sapasağlam gözüken kamyonlar, tuhaf<br />
dövüş sekansları, defalarca ölen aynı Vietkonglular<br />
gibi prodüksiyon sefaletinden kaynaklanan ne<br />
varsa bu adamın filmlerinde görmek mümkündü<br />
doğrusu...<br />
Yıllar boyunca bu tür filmlerden yayılan kerosen<br />
kokusu her yanı sarsa da artık iyice<br />
samimiyetsizleşen propagandanın ve bu tür filmlerin<br />
sonu 90’larda geldi. Özellikle video furyasının<br />
sonlanmasıyla iri yarı, kaslı adamlara olan ihtiyaç<br />
sonlandı. Halen sinemalarda gösterilmekte olan<br />
The Expendables’a kadar tüm bu patırtı hoş bir<br />
sinemasal anı olarak kaldı. Sly’ın bu son marietinin<br />
ise masum bir eski günleri anma partisi mi yoksa<br />
tür ve “kas adamları” için yeni bir tetikleyici mi<br />
olduğunu hep birlikte göreceğiz.
SERDAR AKBIYIK<br />
n Ukrayna’nın en güzel kadını kim diye<br />
sorsak çoğu erkek Milla Jovovich der<br />
herhalde. Maviye çalan yeşil gözleri<br />
ince ve uzun vücuduyla beyazperdeden<br />
önce moda dergilerinin dikkatini<br />
çekti Jovovich. Ukrayna’da dünyaya<br />
gelen güzel yıldızın annesi de bir aktirist.<br />
O dönemde anne Galina Jovovich<br />
Sırp bir doktora gönlünü kaptırıyor.<br />
Milla 1975’te doğduktan sonra 81’de<br />
ABD’ye göç ediyorlar. Milla annesinin<br />
bütün güzelliğini almış ya hemen<br />
moda dünyasının ilgisini çekiyor. Dha<br />
9 yaşında çekilen resimleri bir çok<br />
moda dergisinin kapağını süslüyor.<br />
Milla’nın en büyük dramı ise babasının<br />
hapise düşmesi. Uzun bir dönem hapis<br />
yatan baba anne tarafından terk<br />
ediliyor. Galina Milla’yı da alıp Los<br />
Angeles’a taşınıyor. Milla bütün bu<br />
bunalımlar içinde kariyerinde hızla<br />
tırmanıyor. Moda dergileri, kapaklar<br />
derken ünlü markaların yüzü olmaya<br />
başlıyor. Chanel, Versace, Emporio<br />
Armani, Donna Karen, DKNY, Celine,<br />
P&K, H&H ve kariyerini devam ettirdiği<br />
L’Oreal için reklam kampanyalarında<br />
oynuyor. Uzun sure Giorgio Armani’nin<br />
parfümlerinin yüzü oluyor. 2009’dan<br />
beri Donna Caran’ın Cashmere Mist<br />
parfümü tanıtımlarında onu kullanıyor.<br />
Bu kariyer devam ederken sinemadaki<br />
başarısı da ayrı bir hikaye. Sanki iki<br />
insanın bütün yaşamını kendi vücudunda<br />
irleştiriyor Milla Jovovich. 1988<br />
yılında Disney Chanel filmi olan The<br />
Night Train to Kathmandu filminde ilk<br />
sinema tecrübesini yaşıyor. Birçok<br />
televizyon dizisi ve birkaç filmden<br />
sonra 1991 yılında Return to the Blue<br />
Lagoon ile iyice dikkatleri çekiyor.<br />
Ama asıl patlamasını 1997’de Bruce<br />
Willis ile başrolü paylaştığı Beşinci<br />
Element ile yapıyor. Filmin yönetmeni<br />
Luc Besson ile iki yıl süren bir<br />
ilişkiden sonra Jovovich bence hakkı<br />
yenen ama müthiş bir performans<br />
gösterdiği 1999 yapımı The Messenger:<br />
The Story of Joan of Arc filminde<br />
kendini kanıtlıyor. Ama dünya bu işte<br />
2002 yılında başrolünü oynadığı Resident<br />
Evil filmi onu bambaşka bir kahraman<br />
haline getiriyor. Bu ay vizyona<br />
girecek olan Resident Evil: After Life<br />
ile serinin dördüncü filmini çeviren<br />
Jovovich üç yıl evvel doğurduğu<br />
kızının babası ve Resident evil’in<br />
yönetmeni Paul W.S. Anderson ile<br />
beraberliğini sürdürüyor. Jovovich ni<br />
kadar narin bir fiziğe sahip olsada bu<br />
vurdulu kırdılı seriyi kafasına takmış<br />
durumda. Bütün o narinlik Uzak<br />
doğu dövüş sanatlarına duyduğu<br />
ilgiye mani olmamış. Brezilya dövüş<br />
sanatı Jiu Jitsu ise sanatçının uzmanı<br />
olduğu bir spor. Rusça, İngilizce,<br />
Fransızca bilen sanatçının iki insanın<br />
hayatını tek vücutta yaşaması bakalım<br />
ne kadar sürecek. Ünlü bir model,<br />
bir sinema yıldızı, anne ve dövüş,<br />
sanatları uzmanı, iyi bir aşçı ve daha<br />
neler neler. Milla Jovovich anlatmakla<br />
bitmiyor.
Milla Jovovich<br />
birbirinden farklı<br />
iki yaşamı içinde<br />
barındırıyor.<br />
Ünlü bir fotomodel,<br />
bir sinema<br />
yıldızı, iyi bir<br />
anne, aşçı ve<br />
dövüş sanatları<br />
ustası. Ama<br />
herşeyden önce<br />
narin, yeşil gözlü<br />
öldürülemeyen<br />
Resident Evil’in<br />
Alice’i o…
Karizmatikliğin<br />
sınırlarını uzun<br />
burnuyla çizen ince<br />
ve narin fiziğine<br />
rağmen bu ay<br />
vizyona giren<br />
Predators filminde<br />
canavarlarla savaşan<br />
Adrien Brody<br />
sinema macerasına<br />
bizi şaşırtarak<br />
devam ediyor
BANU BOZDEMİR<br />
n Karizmatikliğin sınırlarını uzun burnuyla çizen,<br />
zirve çıkışını Roman Polanski imzalı Piyanist’le<br />
yapan, oradaki rolüyle Oscar’a ve Halle<br />
Berry’nin dudaklarına uzanan Adrien Brody 14<br />
Nisan 1973 doğumlu. Okumuş etmiş bir anne<br />
babanın evladı olunca şansı katlanan çocuklardan<br />
kendisi. Baba yani Elliot Brody tarih profesörü<br />
ve ressam, anne yani Sylvia Plachy ise<br />
ünlü foto muhabiri. Küçük yaşlarda annesine<br />
poz veren ve bu işi sevip kıvırdığını düşünen<br />
küçük Adrien oyuncu olmayı kafasına koyar.<br />
Hatta arkadaşlarının doğum günü partilerinde<br />
The Amazing Adrien adıyla sihir gösteriler yapar.<br />
Bu gizli yeteneği keşfeden annesi oyunculuk<br />
aşkını destekler ve küçük Adrien önce American<br />
Academy of Dramatic Arts’da çocuklar için<br />
düzenlenen haftasonu programlarına katılır<br />
daha sonra New York’ta, Fiorello H.<br />
LaGuardia High School of<br />
Music & Art and Performing<br />
Arts’da oyunculuk<br />
eğitimi alır. Sinemaya<br />
sıçraması 1989 yapımı<br />
Woody Allen filmi New<br />
York Stories adlı filmindeki<br />
küçük bir rolle<br />
olur, asıl 1993 yapımı<br />
Steven Soderbergh<br />
filmi King of The<br />
Hill’de seyirci<br />
karşısına çıkar. 1998 yapımı Terence Malick<br />
filmi İnce kırmızı Hat, sonra Spike Lee filmi<br />
Summer of Sam’le (punk rocker’dı orada)<br />
dikkat çeker. Hatta Ken Loach Filmi Ekmek<br />
ve Gül’de zalim patrona karşı örgütlenen Sam<br />
olarak karşımıza çıkar. Tam da uluslar arası<br />
olma zamanıdır! O sırada bir piyano gelir<br />
yerleşir parmaklarının altına, tüm anlamsız<br />
savaşlar için, yalnızlık için, insanlık için çalar,<br />
oynar, 13 kilo verir, stres olur, sevgilisinden<br />
ayrılır ve Oscar’ı kapar. O ve Roman Polanski<br />
iyi bir iş çıkarmıştır.<br />
Shyamalan filmi Köy, kimsenin kariyerine<br />
bir şey katmadığı gibi onunkini de cilalamaz,<br />
ama Peter Jackson imzalı King Kong’da rol<br />
alması, büyük prodüksiyonlara sızacağını da<br />
duyurur cümle aleme… 2005 yılında oynadığı<br />
Jacket’de Jack Stars adlı sanrılı bir adamı<br />
oynar, geçmiş gelecek birbirine karışır.<br />
Bloom Kardeşler’deki Bloom olarak pek<br />
bir sevimlidir, Giallo’da Dedektif Enzo’dur,<br />
geçen haftalarda izlediğimiz Deney’de kafayı<br />
deneylere takmış talihsiz Clive’dir. Bizde<br />
daha vizyona girmeyen yeniden çevrim The<br />
Experiment’de Travis’de değişen rolleri<br />
sorgulatır. Bu ay vizyona girecek olan 1987<br />
yapımı filmin yeniden çevrimi Predators /<br />
Av filminde Royce adlı bir asker olacak ve<br />
uzaylılarla savaşacak! Böylece her role girip<br />
çıkabildiğinin altını bir kez daha çizecek!
FOTOĞRAFLAR: MURAT TOLGA ŞEN
Nefes filmindeki yüzbaşıdan sonra kafaların ona çevrildiği, herkesin acaba<br />
asker mi yoksa oyuncu mu diyerek bir anda olsa kuşkuya düştüğü<br />
Mete Horozoğlu’yla Galata’nın Arnavut kaldırımlı sokaklarında, Doğan<br />
Apartmanı’nın hemen karşısında buluştuk. Konudan konuya atladık, en fazla<br />
politika konuştuk, Nefes aldık, Vay Arkadaş Dedik, Kavşak’lara daldık. Ortaya<br />
heyecanlı, cesur ve sempatik bir röportaj çıktı… İyi okumalar…<br />
BANU BOZDEMİR<br />
Oyuncu olarak hayatı başka türlü algılıyoruz<br />
derken…<br />
Yani oyuncu hayatı başka yönünden algılar. Aslında<br />
her meslek için geçerli. Doktor da farklı yönünden<br />
algılar. Oyuncu kişisi de değişik bir kişiliktir.<br />
Egosantrik midir gerçekten…<br />
Evet öyle olmasa sahneye çıkamaz ki zaten. Ama<br />
çok değişik. Ben hayatımda o noktayı dengelemek<br />
için büyük bir zaman harcıyorum. Oynamak<br />
için çok büyük, yaşamak içinse çok düşük bir<br />
egoya ihtiyacınız var. Sahnedeki egoyu hayata<br />
yansıtırsam insanlarla ilişkim farklı oluyor, insanlarla<br />
olması gereken egoyu sahneye yansıtırsan o zaman<br />
da sönük bir şey çıkıyor. Ömrüm boyunca da<br />
çözebileceğimi sanmıyorum.<br />
Siz bunu çözedurun bir yandan da sizin bir<br />
durakta görülme hikayeniz var. Niye bu kadar<br />
şaşırırlar ki… Bir yandan yakın olma isteği var<br />
bir yanda da şaşırma duygusu?<br />
Belki orada görmek istemiyor, Kaf dağının ardında<br />
durumu yaratıyor belki de sanatçı için. Mesela sahne<br />
oyuncusu en değerli oyuncudur benim yaptığım<br />
gözleme göre. Sahneden tanıyorsa seni pek yanına<br />
yaklaşamaz, uzaktan bakar. Sinemadan tanıyorsa<br />
mesafe biraz daha kısalır ama televizyondan<br />
tanıyorsa çat diye gelip ensene vurabilir. Bunların<br />
hepsi yaşanmışlıklarla alakalı. Malı aldığı yere tavrı<br />
değişiyor insanın. Sanat kutsaldır sözü seyirci ile<br />
icracı arasındaki ilişkiden kaynaklı.<br />
Herkes genelde dizilerle parlıyor ama sizinki bir<br />
sinema filmiyle oldu?<br />
Keşke tiyatroyla ünlü olsaydım. (gülüşmeler)<br />
Evet herhalde herkesin yani büyük bir kesimin<br />
isteği o. Mesela koskoca Tuncel Kurtiz’in<br />
tanınması bile Ezel sayesinde oldu.<br />
Edebiyat için de aynı şey geçerli. Aşk- Memnu’nun<br />
kitabı çıkmış geyiği var mesela. Gerçek mi değil mi<br />
bilmiyorum ama iyi bir örnekleme. Biz edebiyatçıya<br />
da aynı değeri veriyoruz. Edebiyatçılara yapılıyorsa<br />
bize haydi haydi… Evet, sinema filmi (Nefes)<br />
sayesinde daha fazla insan tarafından tanındım,<br />
kitlemi genişlettim. Tiyatrodan kaynaklı 10-20 bin<br />
kişi tanırken, bir anda milyonlara ulaştı…<br />
Rolünüz de çok güçlüydü. Çok geniş bir seyirci<br />
kitlesi oldu, gençler değil de herkes gitti sinemaya.<br />
O yüzbaşıya nasıl hayat verdiniz. Dünya<br />
sinemasında bile örneği az bir oyunculuk. Patton<br />
filmindeki George Scott kadar iyiydiniz.<br />
Nasıl bu kadar başarılı oldunuz?<br />
2003 senesinde ileri oyunculuk diye bir lisans deney<br />
programı yaptık. Çetin Sarıkartal’ın düzenlediği<br />
bir şeydi. Ezel Akay, Haluk Bilginer, Demet Akbağ,<br />
Ayşe Lebriz ders veriyorlardı kendi alanlarında.<br />
Metod ve ruhani oyunculuk da vardı. O sınıfta Nadir<br />
Sarıbacak, Tansu Biçer, Öner Erkal, Nergis Öztürk<br />
vardı. Hepimize bir şey oldu, herkes iyi bir yere<br />
geldi. Sahne oyunculuğuyla sinema oyunculuğu<br />
arasında fark var. O teknikleri kullandım, Çetin<br />
Sarıkartal’la bunun konuşulması gerekiyor. Çok<br />
başarılı bir oyuncu kuşağı gelmek üzere devam<br />
ederse eğer. Anadolu insanında zaten bir oynama<br />
içgüdüsü var. Biz zaten hayatı oynarken yaşıyoruz<br />
batı insanından farklı bir şekilde. Oyunsuluk var<br />
bizim hayatımızda. O genleri seçerek ve daha iyi<br />
işleyerek aktüel hale getiriyorsun. Ben de soruyorum<br />
onu uzun zamandır nasıl oldu diye? Çünkü<br />
ben oynarken, o adamı gördüm. Komutanlar falan<br />
sordu. Hep beraber izledik. Spesifik iş yapıyoruz ya.
Askerler ne diyecek merak ettim<br />
doğrusu. Gerçeklik olarak<br />
bayağı iyi notlar aldık. Komutan<br />
geldi bana ‘bizde misin’dedi.<br />
Kuleli’den misin, nereden biliyorsun<br />
bizim tripleri nereden<br />
biliyorsun dedi. Yok oyuncuk<br />
nanesi bizimki dedim. Metod<br />
üzerine çalışma diyorum buna.<br />
Uzun süren bir iş oldu. İsteyerek<br />
ya da istemeyerek. Uzun bir<br />
alıştırma süresi gerekiyor iyi<br />
bir şey için. Bunu anladık. Son<br />
zamanlarda çekilen filmlerde<br />
dört haftada bitirmemiz lazım<br />
diyorlar. Ama o süreç içinde sen<br />
anca oturtuyorsun rolü.<br />
Evet başında ve sonunda<br />
oyuncu aynı değil oyuncu,<br />
şivesi falan…<br />
Anca oturuyor karakterler,<br />
birbirlerine ısınıyor oyuncular.<br />
Biz de ön çalışma olarak bir<br />
tek okuma provası yapılıyor,<br />
eskiden o da yoktu. Kurabiye<br />
yiyerek, iki kelam okuruz. Çekim<br />
yaparcasına, kamera,<br />
sanat ve ışık ekibinin provasını<br />
yapabileceği bir hazırlık olmalı.<br />
Nefes’in hazırlık aşamasını<br />
doğru mu buluyorsunuz bu<br />
durumda?<br />
Biz hazırlık aşamasından çok<br />
daha fazla kaldık orada. Altı ay<br />
gibi bir sürede bitecekti film.<br />
Ama birtakım aksaklıklardan<br />
dolayı uzadı. Bilinçli bir tavırla<br />
uzamadı yani.<br />
Bu film çıkmayacak, olmayacak<br />
duygusuna kapıldığınız<br />
hiç oldu mu?<br />
Olmayacak mı acaba duygusuna<br />
hiç kapılmadım. O<br />
kadar olmama ihtimali ortaya<br />
çıktı oysa. 180 kutu filmimiz<br />
yandı. 25-30 günlük çekimlerin<br />
filmi yanmış, para bitmiş.<br />
Kemer’deydik, haber geldi.<br />
Derin bir sessizlik oldu. O<br />
an bile çekilemeyecekmiş<br />
hissine kapılmadım, şimdi<br />
düşündüğüm de bile. O bizim<br />
üstümüzde bir işti zaten, film<br />
kendi kendini çekti.<br />
Evet bugüne kadar ki<br />
kalıpları yıkan bir yanı da<br />
var…<br />
Uhrevi olarak inanılmaz hikayeler<br />
var. Bizim tüylerimiz diken<br />
diken oldu. Orada bir vadi<br />
var, intikal sahnesi çekiyoruz.<br />
Traktörle çıkıyorsun zaten.<br />
Çok güzel bir alan.<br />
Orada bütün gün çekim<br />
yaptık, mahvettik orayı.<br />
Sabah traktörle çıktık,<br />
sanki sanat grubunu<br />
orada bırakmışız da onlar<br />
sabaha kadar çalışmış.<br />
Kar yağmış, her şeyin<br />
üstünü örtmüş. Bir daha<br />
yağmaz denilen kar yağdı.<br />
Bu hikaye anlatılmalı ya.<br />
Bunca yıl neden anlatılmadı<br />
diye sorulması gerekiyor…<br />
Cesaret, orta nokta,<br />
her şey var bu konuyu<br />
konuşmaktan, ortaya koymaktan<br />
ve film yapmaktan<br />
alıkoyan. Ama bu film bir<br />
sinema gerçekten de. Oyuncu<br />
oynadığı filmle ilgili bir<br />
misyon üstlenir mi sizce?<br />
Eğitimde Haluk Bey’in<br />
söylediği bir şey vardı.<br />
Arkadaşlar kontrollü şizofreniyi<br />
öğrenin demişti. Kontrol eden<br />
iyi oynuyordur, oynayamayan<br />
hastanelik oluyordur,<br />
hatta hasta olduğunu kimse<br />
anlamaz, doktora da kendisi<br />
gider demişti.<br />
Peki uç karakterleri oynamak<br />
gibi bir isteğiniz var mı?<br />
Uç karakterleri oynamak<br />
kolaydır. Hayatı belli standartlarla<br />
yaşıyorsun. Onlarla işte alakasız<br />
insanları oynamak çok keyifli olur. O<br />
bir diktatör, eşcinsel, meczup, ruhani<br />
bir lider olur. Zaten oyunculuğun tadı<br />
o. Benden alakasız insanlar giriyor<br />
hayatıma. Belli bir süre misafir ediyorum<br />
onları.<br />
Nefes filminden sonra yüzbaşı rolü<br />
üzerime yapışır mı diye çekindiğiniz<br />
oldu mu? Mesela Münir Özkul<br />
yıllardır Yaşar Usta’dır bizim için.<br />
Yapımcılarda bitiyor iş. Hala<br />
sektör olamamaktan<br />
kaynaklı. Kes yapıştır yapıyor.<br />
Bu adam burada çok güzel durdu diyor.<br />
Görüşmeye çağırıyor ‘sen kimsin’<br />
diye soruyor sonra. Adam 45 – 50 yaşlı<br />
yaşlarında, içine kapanık bir adam<br />
bekliyor. Öyle olmadığını görünce seni
yerleştiremiyor. Oynuyoruz biz<br />
diyoruz… Bizim keyfimiz de orada.<br />
Aynı adamı oynamak garanti bir<br />
iş ama oyuncu farklılaşmak ister.<br />
Şimdi garantiye almak için oyuncu<br />
olarak genç bir yaştayız. Hep<br />
söylenir oyunculuk kırktan sonra<br />
oturur, hatta para kazanmaya da<br />
o yaştan sonra başlarsın diye…<br />
Oyunculuk<br />
biraz<br />
eziyetli bir meslektir.<br />
Yurt dışında da böyleymiş. Dustin<br />
Hoffman da aynısını söylemişti bir<br />
yerde. Demek ki dünyanın her yerinde<br />
böyle.<br />
Vay Arkadaş: Manik, Tik, Dildo<br />
nasıl bir filmdir, sizin rolünüz<br />
nedir?<br />
Üç tane arkadaş var. Varoşlarda<br />
yaşıyorlar. Biz Balat civarında<br />
çektik. Hayatın eziyet ettiklerinden<br />
diyebiliriz. Hayatı,<br />
ailesi, geleceği sorunlu insanlardan.<br />
Dildo’nun (benim)<br />
babası acilen rahatsızlanıyor,<br />
acilen para gerekiyor. Manik<br />
araba çalınmasına karşı ama<br />
araba çalmaya karar veriyorlar.<br />
Arabaların birinden ceset,<br />
birinden uyuşturucu çıkıyor. Vay<br />
arkadaş, her şey de bunların<br />
başına mı gelecek durumu<br />
oluyor. Komedi aksiyon. İyi<br />
koşturduk. Çekimler kısa sürdü.<br />
Benim için kısa tabii.<br />
Manik, Tik, Dildo bitirim<br />
mahalle delikanlıları ve bu<br />
isimler de onların lakapları<br />
sanırım…<br />
Manik hareket halinde biri,<br />
Tik’in tikleri var. Dildo’nun da<br />
kadınlarla arası iyi. Dildo vibratör<br />
demek. Bunu nedense<br />
erkekler daha çok biliyor,<br />
kadınları ilgilendiren her<br />
şeyle çok daha fazla ilgili<br />
olduğumuz için sanırım…<br />
Filmdeki rol<br />
arkadaşlarınız da çok<br />
keyifli ve ünlü isimlerden<br />
oluşuyor. Nasıl<br />
bir sinerji oldu sette…<br />
Biz erkek oyuncular<br />
çok keyifli olduk. Hepsi<br />
çok çalışmak istediğim<br />
oyunculardı. Rasim<br />
Öztekin’le baba-oğul<br />
oynadık mesela. Belki de tek<br />
tek yaşamam gerekirdi hepsiyle<br />
ayrı bir filmde ama bu film o<br />
anlamda da çok iyi oldu. Bütün<br />
keyifleri bu filmden aldım diyebilirim.<br />
Hepsi de ilk beş içinde<br />
alacak isimler. Yapım şirketi çok<br />
keyifli bir ekip oluşturdu.<br />
Oyunculuk yapmak için<br />
İstanbul’da yaşamak gerekli<br />
mi? Sektörün kalbi biraz<br />
buralarda atıyor sonuçta?<br />
Ne oyunculuğu yapmak istediğine<br />
bağlı. Sinema ve dizi oyunculuğu<br />
için İstanbul’da olmak gerekir<br />
ama tiyatro için gerekmez.<br />
Bölge tiyatrolarından yaşayan<br />
arkadaşlarımız var uzun seneler.<br />
O siyasi meselelerle birleşen uzun<br />
bir mesele ya. 70’lerden sonra<br />
bize bir şeyler oldu. Batılılaşma<br />
adı altında biz kısırlaştırıldık.<br />
73’de seyirci sayısının 246 milyon<br />
olduğunu öğrenince dehşete<br />
düştüm. Şu anda 30 milyonuz.<br />
Sektör olmadık diyoruz ama o zamanlar<br />
sektördük işte. O zamanki<br />
filmlere bir bakıyorsun Münir<br />
Özkul’un Yaşar Usta zamanları…<br />
Ailenin geçim sıkıntısı, o döneme<br />
ait çok gerçekçi bir şey anlatıyor.<br />
Bir arada durmaya çalışıyorlar,<br />
zabıta ve polisi eleştiren filmler.<br />
Şimdi zabıta ve polisi o durumda<br />
göstermezsin diyorlar. Herkes<br />
o dönemde ülke meselelerinin<br />
içindeki filmlerde oynuyor. Belki<br />
doğu meselesi anlatılacak. Orada<br />
çözemediğimiz sorunlar var.<br />
Zaten sanat bu değil midir ki?<br />
Aylık abonman satılmış, herkes<br />
haftada beş altı kere sinemaya<br />
gitmiş demek ki o zamanlar. Ama<br />
niye? Onu anlatan hikayeler var,<br />
empati kuruyor seyirci. Şehirde<br />
başarı kazanmış, altında cip olan<br />
insanların hikayelerini oynuyoruz<br />
hepimiz. Münir Özkul’u hiç<br />
zengin, cipli adamı oynarken<br />
gördük mü? Asıl karakter orta<br />
sınıfı canlandıran oyuncudur. Sen<br />
o insanların derdini anlatmazsan<br />
niye gitsin ki sinemaya?<br />
Hani birazda kendin gibi olandan<br />
uzaklaşma hali var ya, öyle<br />
denir yani…<br />
Ne olmuş o dönem? Sony,<br />
WB firması girmiş ama kendi
koşullarını ortaya koymuş.<br />
Sinemaları kapatıyoruz, klimalı<br />
salonlar yapacağız ama kendi<br />
filmlerimizi oynatacağız demiş…<br />
Bilinçsizce yapmış olabilir<br />
ama Recep İvedik’in yaptığı<br />
da bu aslında. Beyaz adamı<br />
döver o.<br />
Evet. Karşılığını buluyor orada.<br />
Hikayesi anlatılan insan dayak<br />
yer Recep İvedik’te. Kaba<br />
saba yapıyor ama karşılığını<br />
da buldu. Kültürel olarak<br />
hoşlanmıyorsan daha iyisini sen<br />
yapacaksın. Ama ne bu insanın<br />
hikayesini anlatmayı bıraktık<br />
biz. Bu meseleye tiyatrodan<br />
geldim. Tiyatroda arıza var. Ben<br />
tiyatroda her ülkeden insanın<br />
hayatını oynadım. Bir yandan<br />
da bana ne kardeşim Kübalının<br />
derdinden demek istiyorum.<br />
Benim Tarlabaşı’ndaki bu sorunu<br />
yaşayan insanım yok mu?<br />
Var. Niye? Türk halkının derdini<br />
anlatacağım dediğin zaman<br />
milliyetçi oluyorsun. Başka türlü<br />
yapalım diyorsun solcu diyorlar.<br />
Sıfatlar yerleştirilmiş. Garip bir<br />
mevzu var. Sanat yapmıyoruz.<br />
Bu insanları anlatmayı bıraktık.<br />
Benim işlerine aşık olduğum<br />
insanların hepsi hapis görmüş.<br />
Çünkü o sistemde doğruyu söylersen<br />
hapse gidiyorsun. Şimdi<br />
hangimiz gidiyoruz hapse. Sosyal<br />
olarak dert anlatmıyoruz,<br />
korkuyoruz. Bizi hepse atmazlar<br />
beki ama kazanımlarımızdan<br />
oluruz. Taviz vermeden bu işler<br />
olmuyor.<br />
Bu sizin rol seçiminizi belirleyen<br />
ana unsurlar mı olacak?<br />
Nefes’i seçmem öyle oldu<br />
biraz. Tiyatrodan tam ayrılma<br />
döneminde, ben bu memleketin<br />
derdini anlatmıyorum galiba<br />
derken, Nefes filmi geldi. Nefes<br />
filmi açılıma denk gelen bir film<br />
oldu. İki Dil Bir Bavul’u örnek<br />
gösterdim hep. Bu iki filmi al<br />
bir potada erit, işte açılım. Ya<br />
orada mesele var kardeşim.<br />
Her taraftan bu meselenin<br />
filmi çekilseydi. Dağdaki gerilla<br />
tarafından çekilseydi, neden<br />
dağa çıkıyor, başına neler<br />
geliyor?<br />
Işıklar Sönmesin de<br />
onu yapmaya çalışmıştı<br />
zamanında?<br />
Evet ama hiçbir şeye<br />
dokunamayınca derdini<br />
anlatamıyorsun işte. Bir<br />
şeylerden vazgeçince oluyor,<br />
o zaman da yasaklanıyor, içeri<br />
atılıyorsun. Atsınlar kardeşim.<br />
Oradaki insan nasıl anlatacak<br />
derdini? Gazete, dergi<br />
yok, sosyal bir dernek yok.<br />
Bir de sanatı aldığın zaman o<br />
insanın elinden kendini nasıl<br />
ifade edecek? Ya 40 senedir<br />
bu insanlar keçilerle yaşıyor.<br />
Dostluğu, kardeşliği, mahalle<br />
kültürünü yaşayabilsek bir<br />
sorun yok. Yurtta Sulh Cihanda<br />
Sulh bir önermedir<br />
zaten. Burada sulh olursa, her<br />
yerde sulh olur diyor Atatürk.<br />
Aslında beş bezimizin de bir<br />
arada olması için bir sebep<br />
olmayan, hakça, bir arada<br />
üreterek ve tüketerek yaşayan<br />
bir toprak parçası olduğunu<br />
düşün, yan ülkelerden gelip<br />
bunun sırrını sorarlar.<br />
Biz beceremeyeceğimiz için<br />
dünyada beceremeyecek.<br />
Bu kadar da önemsiyorum,<br />
Anadolu toprağını önemsememek<br />
aptallık. Sadece turizm<br />
yapsak, kimsenin çalışmadan<br />
para kazanabileceği bir ülkede<br />
yaşıyoruz. Dünyada böyle bir<br />
şehir, ülke yok. Siyasetçiye<br />
söylesen fikrini sana bir sürü gerçekçi<br />
şey söyler. Ben de sanatçıyım, hayal<br />
ederim yani. Hayal ettiklerimi benim<br />
sinemaya aktarmam lazım. Korkmadan,<br />
cesur bir biçimde.<br />
Siz peki dert anlatan, mesele anlatan<br />
bir senaryo yazmak ister misiniz?<br />
Valla çok isterim ama yetenek<br />
olmayınca da olmuyor yani. Ferhan<br />
Şensoy’la konuştum ben bunu. Gerçek<br />
tiyatro yapan adamdır bana göre. Sonradan<br />
Fransa’da akım haline gelen bir<br />
türde oyunlar koyuyor sahneye, seyirciye<br />
hiç ulaşmıyor. Bizim olayımız ortaoyunu<br />
diyor ve oradan gidiyor sonra.<br />
Mesele doğru bildiğini söylemek bence.<br />
Askerlik yapmadınız, zaten o rolden<br />
sonra muaf bile olabilirsiniz?<br />
(Gülüşmeler) Peki süre giden savaş<br />
yüzünden askerlik yapma halini reddetme<br />
durumu olabilir mi?<br />
Bu ülkede bir savaş olmasın tabii.<br />
Savaşı reddediyorum ben zaten. Kendi<br />
aramızda savaşmaktan imtina ederim<br />
ben. Subayı oynadınız doğuya giderseniz<br />
korkar mısınız diye soruyorlar.<br />
Tabii ki korkarım. Memleket için ölürüm<br />
o ayrı. Onu söyledim, benim arkadaş<br />
çevremde sorun yarattı. Sağcı bir söylem<br />
ya o. Sen ölmez misin kardeşim<br />
diyorum. Ya işte belli koşullarda diyorlar.<br />
Ben de onu diyorum, belli koşullarda.<br />
Ailen için ölürsün, o da memlekete dahil<br />
oluyor zaten. Ama buradaki mesele<br />
ne onu idrak etmek lazım. Eğer biz 40<br />
yıldır memleket için ölüyorsak şimdiye<br />
kadar çoktan çözülmeliydi. Oradaki<br />
durum birtakım şeylere yaradığı için<br />
devam ettirilir duruma getirilmiş.<br />
Savaştan çok fazla para kazanılıyor bu<br />
da bir gerçek. Bu halk acı çekmiş ve<br />
sevgiyi çok iyi bilen bir halk. Bu sevgiye<br />
ulaşıldığında mesele kalmayacak. Sağ<br />
– sol çatışması böyleydi. Ne yaptık<br />
biz dedi sonra gençler. Hep beraber<br />
yaşayabiliriz umarım. Biz bir arada durmaya<br />
söz vermiş bir milletiz. Zorla bir<br />
arada değiliz ki!
Bir de Kavşak filminde oynuyorsunuz<br />
sanırım bu sene. Biraz da<br />
ondan bahsedelim isterseniz?<br />
Konuk oyuncuyum ben orada.<br />
Selim Demirdelen çok sevdiğim bir<br />
abimdir. Senaryosu ona ait. İsmiyle<br />
müsemma, insanların kesişme<br />
noktası. Erkek – kadın kendi<br />
hayatlarıyla ilgili sorunlar yaşıyorlar.<br />
Sürprizli bir film. Alkolik bir adamı<br />
canlandırıyorum. Gazetede komutan<br />
alkolik oldu diye haber<br />
yapmışlar. Dildo’da ne yazacaklar<br />
bakalım. Dildo’yu kabul etmemin<br />
en büyük nedeni o rolün etkisi<br />
kırmaktı. Sektörel bir anlayışımız<br />
olmadığı için, yapımcılar hala rol<br />
olarak görmediği için oynadığımız<br />
rolleri. Kendim için en azından<br />
değiştirmek istedim. Yaş skalam<br />
böyle bir bünyede olmamdan dolayı<br />
çok geniş. 25-25 yaş arası, bir ruh<br />
çağırıp onu oynayabilirim gösterebilmek.<br />
Oyunculuk bu benim için.<br />
Yüzbaşıya benzeyen rolleri bir<br />
kenara bırakarak, Dildo karakteri<br />
çok hoşuma gitti bir de benim. Hiç<br />
düşünmeden kabul ettim. Senaryo<br />
üzerine çalışıldı, beraber olmayı,<br />
beraber çalışmayı çok seviyorum<br />
ben. Dikta şeklinde çalışmak çok<br />
hoşuma gitmiyor benim. Kaos<br />
yaratabilir bazen bu tabii.<br />
Yönetmenler genelde müdahale<br />
istemezler ama…<br />
Evet öyle ama, öyle değil işte. Karakter<br />
yaratacak olan da benim.<br />
Sinema filmlerinde çalıştığınız<br />
yönetmenlerin tarzı nasıldı?<br />
Hepsi birbirinden farklı mıydı?<br />
Hepsi farklıydı. Mesela Ezel abi<br />
(Akay) çok farklı ve başarılı bir<br />
adam ama nedense olmuyor. Seyirci<br />
olarak ben çözemiyorum. Hacivat<br />
ve Karagöz çok güzeldi bence.<br />
İnanılmaz bir masal, kendisi de<br />
Ezop zaten, iyi bir anlatıcı. Levent<br />
Semerci çıkan işten dolayı da çok<br />
değişik bir yönetmen.<br />
Daha Avrupai bir bakışı var.<br />
Montajı Almanya’da oturtmuş<br />
zaten. Ezel abi oyunculuktan<br />
gelen, şarkıcılık yapan biri.<br />
Selim abi (Demirdelen) çok naif<br />
kanalları olan, çok ince şeyleri<br />
görebilen, kadife bir ses tonu,<br />
fısıldar bir ses tonu var. Kemal<br />
abi (Uzun) çok can biri. Aksiyonu<br />
seven, size eşlik eden biri.<br />
Sabahatin Ali’yi çok<br />
severmişsiniz. Ben de çok severim.<br />
Onun bir öyküsü Ayran<br />
öyküsü Karbeyaz diye filme<br />
çekildi…<br />
Çok güzel, sevindim. Evet<br />
çok severim. Sonu trajediyle<br />
biten bir öyküdür. Zaten Sabahattin<br />
Ali’ye arkadaşları bu<br />
ne karamsarlık derler. O da<br />
aydınlık bir şey var da ben mi<br />
göremiyorum diye karşılık verir.<br />
Bütün hikayeleri çok yatkındır<br />
uyarlamaya. Kuyucaklı Yusuf<br />
tekrar uyarlanıyor sanki.<br />
Değirmen diye bir öyküsü<br />
vardır. Aşkla ilgili daha iyi bir hikaye<br />
okumadım ben. Yönetmen<br />
olsam, olabilsem onu çekmeyi<br />
çok isterdim. Dramatik yapısı<br />
çok sağlam öyküleri.<br />
Yönetmenlik yapmayı<br />
düşünür müsünüz peki?<br />
Şu an hiç aklımdan geçmiyor<br />
ileride ne olur bilinmez.<br />
Bu ifade etmeyle alakalı. Ben<br />
kendimi ifade etmeye çalışırken<br />
oyuncu oldum. Bir süre sonra<br />
belki yetmeyecek, yazacağım,<br />
yönetmek isteyeceğim. Ya da<br />
tamamen başka bir şey yapıp,<br />
toprağa döneceğim, bilmiyorum.<br />
Bu sene başka film var mı<br />
oynayacağınız?<br />
Var ama ben tiyatro yapacağım<br />
bu sezon. Üç sene ara<br />
vermiştim. Çok fazla ara vermemek<br />
lazım. Üç kişilik bir oyun<br />
var. Bir tane de Levent Kazak’ın<br />
yazdığı bir oyun var. Onu da çok<br />
istiyorum. Öyle Bir Geçer Zaman<br />
ki diye bir dizi başlayacak, Eylül<br />
ortasında. Haftada iki günümü<br />
alacak bir iş olsun istedim, başrol<br />
değil. Hikaye denk geldi.<br />
Jön olabilecek bir oyuncusunuz<br />
aslında…<br />
Zamanımın tamamını vermek istemedim.<br />
Gelmedi diyemem, filmin<br />
de etkisiyle tabii. Ama şimdilik<br />
bunu tercih ettim. İyi keyifli de bir<br />
şey sahneye çıkmak. Acı çekercesine<br />
keyif almak. Kuliste acı<br />
çekiyorum. Bu işi niye yapıyorum<br />
diye soruyorum kuliste kendime.<br />
Bu kadar acı çeker mi insan.<br />
Ama sonra çekiyorlar indirmek<br />
için… Ben kalmak istiyorum biraz<br />
daha…
n 1976 Fransa doğumlu<br />
Audrey Tatou, 2000’lerin<br />
başından beri kariyerindeki<br />
tırmanışı sürdürüyor. Amelie<br />
kadar neşeli, hayat dolu ve insana<br />
kendini mutlu hissettiren<br />
Tatou, Coco kadar da çevresindekileri<br />
kendine bağlamasını<br />
bilen biri. Hatasız kararlarıyla<br />
hem özel hayatında hem de iş<br />
hayatında doğru adımlar atmaya<br />
dikkat eden güzel oyuncu<br />
verdiği sözünde durmasıyla<br />
da sanat camiasında sevilir.<br />
Kendinden emin tavırlarıyla rol<br />
arkadaşlarına ve yapımcılara<br />
güven sağlayan Audrey Tatou,<br />
belli ki uzun yıllar hayran kitlesini<br />
eksiltmeyecek.
İlk İzlenim: Soğuk, mesafeli, ağırbaşlı…<br />
Konuştukça: Hayatını adım adım planlayan, zorluklara<br />
karşı dirayetli…<br />
Artıları: Her olaya farklı bir açıdan yaklaşmayı iyi<br />
beceriyor.<br />
Handikapları: Çevresindeki insanların kötülüklerini<br />
kavramakta güçlük yaşıyor.<br />
Yaşam Felsefesi: Moda hayatı yönlendirir…<br />
Hayattaki Düsturu: Önce moda, sonra aşk.<br />
Tanıyınca: Hırslı, güzel, alımlı bir kadın…<br />
Mıknatıs insan… Baş döndürücü hayat ve başarı<br />
hikayesiyle insanları büyüleyen bir kadın…<br />
Yaratıcı yönü hayata başkaldırışını destekliyor…<br />
Ömrünüzde bir kez bile olsun böyle bir kadına<br />
aşık olmanız gerekirdi…<br />
İlk İzlenim: Sevimli, sevecen, şirin…<br />
Konuştukça: Müthiş bir auraya sahip, tutarlı,<br />
duyarlı ve yaşama bağlı…<br />
Artıları: 2000’lerin Polyanna’sı…<br />
Handikapları: Uzun dönemde kinci…<br />
Yaşam Felsefesi: Hayata her zaman mutluluk<br />
penceresinden bak.<br />
Hayattaki Düsturu: İnsanların yaşamlarına değer<br />
katmak için elimden geleni yaparım.<br />
Tanıyınca: İnsanın içini kaynatan, gözlerinin<br />
derinliklerinde mutluluk pınarları çağlayan, neşe<br />
dolu, yaşam sevinci dolu, minik hayalleri, engin<br />
düşleri olan dünyalar güzeli bir kız. Kim arkadaş<br />
olmaz ki?
n Kutsal Damacana serisinin üçüncüsü Kutsal Damacana:<br />
Dracula’nın başrolünde BKM Mutfak’ın oyuncusu<br />
Ersin Korkut var. Mutfak’ın ‘Hıyarlı Baba’sı Şahin Irmak<br />
ise Dracula rolünde...Filmin senaryosu yine Leman<br />
ekibinden Ahmet Yılmaz’a ait, yönetmeni ise Korhan<br />
Bozkurt. İlk 15 dakikası 1400’lü yıllarda geçecek<br />
olan filmin, kalan kısmı ise günümüzü anlatacak. Film<br />
14 Ocak’ta 200 kopyayla Türkiye’de, 60 kopyayla ise<br />
yurtdışında gösterime girecek.<br />
n Senaryosunu ve yönetmenliğini<br />
Süleyman Nebioğlu’nun üstlendiği<br />
‘Memlekette Demokrasi Var’ adlı filmin<br />
çekimleri devam ediyor. Filmde Müjdat<br />
Gezen’in yanı sıra İlker Ayrık, Nejat<br />
Birejik, Gülçin Santırcıoğlu, Sümer<br />
Tilmaç gibi oyuncular yer alıyor. Ayrıca<br />
Şafak Sezer ve Tamer Karadağlı da<br />
konuk oyuncu olarak filme renk katıyor.<br />
Adnan Menderes’i Yassıada’dan kurtarmaya<br />
kalkan bir delinin maceralarının<br />
anlatıldığı film 3 Aralık 2010’da beyazperdede<br />
sinema izleyicisiyle buluşacak.<br />
Emrah Kolukısa merhum Başbakan<br />
Menderes’i canlandırıyor.<br />
n İsmail Hacıoğlu bu sene ünlü<br />
oyuncularla birlikte rol aldığı<br />
‘Çakal’ ve ‘Sinyora Enrica’ filmleriyle<br />
vizyonda olacak. Yönetmenliğini<br />
Erhan Kozan’ın üstlendiği ‘Çakal’<br />
filminde Hacıoğlu’na Uğur Polat,<br />
Erkan Can ve Haldun Boysan eşlik<br />
edecek. İsmail Hacıoğlu’nun çekimlerini<br />
tamamladığı ve yeni sezonda<br />
vizyona girecek bir diğer filmi ise<br />
‘Sinyora Enrica’... Başarılı oyuncu,<br />
filmde Claudia Cardinale ile<br />
başrolü paylaşacak.
n Fırat Gürsoy<br />
yönetmenliğindeki film,<br />
Türkiye’de çekilen ilk dans<br />
filmi olma özelliğini taşıyor.<br />
Filmde: Çocukluğunda ailesini<br />
kaza sonucu kaybedip<br />
yalnız başına sokaklarda<br />
yaşam mücadelesi veren<br />
Melek in öyküsü anlatılıyor.<br />
Melek ve arkadaşları bir dans<br />
grubu kurup hayallerinin<br />
peşine dalarlar…<br />
n Özcan Alper’in yeni filmi<br />
bir yol hikayesi. Adı “Gelecek<br />
Uzun Sürer” olarak<br />
planlanıyor. İstanbul’da<br />
başlayan filmin çatısını<br />
İstanbul ve Diyarbakır çekimleri<br />
oluştursa da, Çukurova,<br />
Bitlis, Van, Hakkari bu duraklardan<br />
bazıları. Özcan Alper,<br />
filmini ağıtlar üzerine kurmuş.<br />
Alper şöyle diyor: “Ölümle<br />
temas var ama bir taraftan da<br />
tüm bunlara rağmen bir çıkış,<br />
barış, kardeşlik isteği...”<br />
n Mahallenin küçük adamlarının, boylarından büyük bir işe<br />
kalkışıp çete kurmalarını ve bu çeteyi çökertmek isteyen iki genç<br />
polisle girişilen maceraların anlatıldığı Çakallarla Dans isimli<br />
komedi filminde; Şevket Çoruh, İlker Ayrık, Kemal Uçar, Murat<br />
Akkoyunlu, Timur Acar ve Tuba Ünsal rol alıyor. Film bahis, çete,<br />
para, futbol ve aşk temalarını işliyor. Daha önce ‘Aşk Tutulması’<br />
ve ‘Aşk Geliyorum Demez’ gibi romantik komedi filmlerini yöneten<br />
Murat Şeker, ‘para bütün kötülüklerin anasıdır’ mesajından yola<br />
çıkarak, paranın insanda yarattığı hırsı vurguluyor.<br />
n Osman Sınav’ın Elif<br />
Şafak ile birlikte hazırladığı<br />
“Suret-i Aşk” isimli filmin<br />
senaryosunu çok beğenen<br />
Tatlıtuğ, filmde Çocuk Esirgeme<br />
Kurumu’nda yetişmiş<br />
bir genci canlandıracak.<br />
Filmde, son Bond Kızı Eva<br />
Green’in de oynayacağı belirtiliyor.<br />
Tatlıtuğ’un, Green’le<br />
birlikte oldukça romantik<br />
sahnelerde rol alacağı da<br />
belirtiliyor. Bakalım iki güzel<br />
kimya nasıl buluşacak! Ya da<br />
buluşabilecek mi?
Daha önce 7 – 13 Haziran 2010 tarihleri arasında yapılacağı ilan edilen<br />
ancak, 20 – 26 Eylül tarihlerine ertelenen 17. Uluslararası Adana Altın<br />
Koza Film Festivali için geri sayım başladı.<br />
n FFestival kapsamında her yıl olduğu gibi Ulusal<br />
Uzun Metraj Film Yarışması, Ulusal Öğrenci<br />
Filmleri Yarışması, Akdeniz Ülkeleri Kısa Film<br />
Yarışması düzenlenecek. Dünyaca ünlü Yunan<br />
yönetmen Theo Angelopoulos, festivalin ‘Onur<br />
Konuğu’ olarak Adana’da olacak. Festivalin<br />
geleneksel Yaşam Boyu Onur Ödülleri ise bu<br />
yıl Türk Sineması’nın dev isimlerinden Müjde<br />
Ar ile ünlü sinema yazarı Atilla Dorsay’a takdim<br />
ediliyor. 17. Uluslararası Altın Koza Film Festivali,<br />
yarışma bölümlerinin dışında ülkemizde<br />
ve dünyada üretilen çeşitli kısa film ve belgeseller<br />
ile uzun metrajlı filmleri de özel gösterim<br />
bölümleriyle sinemaseverlerle buluşturmaya<br />
hazırlanıyor.<br />
Bu yıl 20 – 26 Eylül 2010 tarihleri arasında<br />
yapılacak olan 17. Uluslararası Adana Altın Koza<br />
Film Festivali, her yıl olduğu gibi ülkemizde ve<br />
dünyada üretilen uzun ve kısa metrajlı filmler ile<br />
belgeselleri sinemaseverlerle<br />
buluşturacak.<br />
Festivalin yarışmalı<br />
bölümleri Ulusal Uzun<br />
Metraj Film Yarışması,<br />
Ulusal Öğrenci Filmleri<br />
Yarışması ve Akdeniz<br />
Ülkeleri Kısa<br />
Film Yarışması’ndan<br />
oluşuyor. Ulusal Uzun<br />
Metraj Film Yarışması’nda<br />
bu yıl 10 Türk filmi<br />
yarışacak. Buna göre,<br />
Semih Kaplanoğlu’nun<br />
‘Bal’, Onur Ünlü’nün<br />
KAVSAK<br />
‘Beş Şehir’, Atıl İnaç’ın ‘Büyük Oyun’, Nesli<br />
Çölgeçen’in ‘Denizden Gelen’, Hakan Algül’ün<br />
‘Eyvah Eyvah’, Selim Demirdelen’in ‘Kavşak’,<br />
Levent Semerci’nin ‘Nefes: Vatan Sağolsun’,<br />
Melik Saraçoğlu ile Hakkı Kurtuluş’un ‘Orada’<br />
ve Ümit Ünal’ın ‘Ses’ isimli filmleri, jüri önüne<br />
çıkacak.<br />
BÜYÜK OYUN
Yarışmada, senarist<br />
ve yönetmen<br />
Işıl Özgentürk’ün<br />
başkanlığında<br />
görev yapacak<br />
jüri üyeleri ise<br />
şöyle: yazar Buket<br />
Uzuner, görüntü<br />
yönetmeni Erdal<br />
Kahraman,<br />
sinema yazarı<br />
Erkan Aktuğ,<br />
oyuncu Fikret<br />
Kuşkan, oyuncu<br />
Görkem Yeltan ve<br />
müzisyen Selim<br />
Atakan’dan<br />
oluşuyor.<br />
ISIL ÖZGENTÜRK<br />
Öğrenimlerine, ülkemizdeki iletişim ve<br />
güzel sanatlar fakülteleri, sinema ve televizyon<br />
bölümlerinde devam eden lisans<br />
öğrencilerinin başvurabildiği ‘Öğrenci<br />
Filmleri Yarışması’nda ise kurmaca dalında<br />
10, deneysel dalında 7, belgesel dalında<br />
8 ve canlandırma dalında 8 film ön elemeyi<br />
geçti. Çeşitli üniversitelerden çok<br />
sayıda başvurunun olduğu yarışma, Türk<br />
Sineması’nın geleceğine katkı sağlamayı<br />
amaçlıyor.<br />
Uluslararası Adana Altın Koza Film Festivali<br />
kapsamında üçüncüsü düzenlenen Akdeniz<br />
Ülkeleri Kısa Film Yarışması’na bu yıl da<br />
ilgi çok yüksekti. Akdeniz havzasında yer<br />
alan ülkelerin yönetmenlerinin katılabildiği<br />
ve filmlerin ‘Kurmaca’, ‘Belgesel’,<br />
‘Canlandırma’ ve ‘Deneysel’ olmak üzere<br />
dört kategoride değerlendirildiği yarışmaya<br />
bu yıl değişik ülkelerden toplam 368 film<br />
başvurdu.
Amacı, Türk ve Akdeniz ülkeleri sinemasının<br />
geleceğine olumlu ve destekleyici katkılar<br />
sağlamak, bunun yanı sıra kültür değerlerimizin<br />
geliştirilmesi ve tanıtılmasını desteklemek olan<br />
bu etkinlik kapsamında yerli ve yabancı birçok<br />
genç yönetmen, Adana’da konuk edilecek.<br />
THEO ANGELOPOULOS
Her üç yarışmada<br />
da ödüller, 25 Eylül<br />
2010 Cumartesi günü<br />
yapılacak Büyük<br />
Ödül Töreni ile sahiplerini<br />
bulacak.<br />
Altın Koza THEO<br />
ANGELOPOULOS’U<br />
Ağırlıyor…<br />
Şiirsel uzun planlar,<br />
eşsiz kadrajlar ve<br />
sanki filmin bir yan<br />
karakteri, hikayenin<br />
tamamlayıcısı gibi<br />
kullanılan müzik…<br />
Kendine has üslubu<br />
ile sadece Avrupa<br />
sinemasının değil,<br />
dünya sinemasının<br />
yaşayan en önemli<br />
isimlerinden biri<br />
olarak kabul edilen<br />
Yunan yönetmen<br />
Theo Angelopoulos,<br />
17. Uluslararası Adana<br />
Altın Koza Film<br />
Festivali’nin ‘Onur<br />
Konuğu’ olarak 20-26<br />
Eylül 2010 tarihleri<br />
arasında Adana’da<br />
olacak.<br />
MÜJDE AR<br />
ATiLLA DORSAY<br />
Ülkesinin cuntadan<br />
kurtulup demokrasi<br />
sınavını geçmesinde<br />
önemli bir pay sahibi<br />
olan aydınlardan Angelopoulos,<br />
yirminci<br />
yüzyılın hazin tarihini olağanüstü nitelikteki<br />
filmlerine aktardı. Zamanın ustası yönetmenin<br />
her biri başyapıt düzeyindeki filmleri Kitera’ya<br />
Yolculuk (1984), Arıcı (1986), Sisli Manzaralar<br />
(1988), Leyleğin Geciken Adımı (1991), Ulis’in<br />
Bakışı (1995), Sonsuzluk ve Bir Gün (1998),<br />
Ağlayan Çayır (2004), Zamanın Tozu (2008)’ndan<br />
oluşan seçki Angelopoulos’un İstanbul dışında<br />
gerçekleştirilen ilk toplu gösterimi olacak.<br />
Angelopoulos’la ilgili ‘Theo Angelopoulos<br />
Shoots The Dust<br />
Of Time / Theo Algelopoulos<br />
Zamanın Tozu’nu Çekerken’,<br />
‘Filming Dreams / Düşleri Filme<br />
Almak’, ‘New Odessa:The Village<br />
of the Lake / Yeni Odesa: Gölün<br />
Köyü’ ve ‘The Silence of the Gods<br />
/ Tanrıların Sessizliği’ isimli çekim<br />
belgeselleri de meraklıların<br />
beğenisine sunulacak.<br />
Ünlü yönetmen ayrıca ‘Theo Angelopoulos<br />
Sineması’ başlıklı<br />
bir söyleşiyle sinemaseverlerle<br />
buluşacak. Yine yönetmenin setlerinden<br />
çekilen fotoğraflardan<br />
oluşan bir sergi festival<br />
kapsamında gezilebilecek.<br />
Onur Ödülleri bu yıl Müjde Ar ve<br />
Atilla Dorsay’ın…<br />
17. Altın Koza Film Festivali’nin<br />
geleneksel ‘Yaşam Boyu Onur<br />
Ödülleri’ bu yıl Türk Sineması’nın<br />
dev ismi Müjde Ar ile sinema yazarı<br />
Atilla Dorsay’a takdim edilecek.<br />
Bu bölüm kapsamında Müjde<br />
Ar’ın Adı Vasfiye (1985), Ah Güzel<br />
İstanbul (1981), Arabesk (1988),<br />
Asiye Nasıl Kurtulur? (1986), Teyzem<br />
(1986) isimli filmleri izleyiciyle<br />
yeniden buluşacak.<br />
Yine Atilla Dorsay’ın çektiği<br />
fotoğraflardan oluşan bir sergi de,<br />
festival boyunca gezilebilecek.<br />
Festivalin gösterim bölümü her yıl olduğu<br />
gibi bu yıl da iddialı. Bir hafta boyunca,<br />
Dünya sinemasının en seçkin örnekleri<br />
‘FIPRESCI – Eleştirmenlerin Gözünden<br />
Kaçmaz’ ve<br />
‘Filistin - Barışa Hasret’ gibi başlıklar<br />
altında izleyiciyle buluşacak.
İstanbul 2010 Avrupa Kültür Başkenti<br />
Ajansı’nın desteği ile Türk Sinema Vakfı<br />
(TÜRSAV) tarafından gerçekleştirilen<br />
“İstanbul/Pecs/Essen-RUHR Sinemasal<br />
Buluşma - 2010” Projesi kapsamında 10<br />
- 16 Eylül 2010 tarihleri arasında Beyoğlu<br />
Sineması ve Kartal Sanat Tiyatrosu Kültür<br />
Merkezi’nde Macar Filmleri Haftası<br />
gerçekleştiriliyor.<br />
n Çağdaş Macar sinemasının ustalarıyla 2000’li yıllara<br />
damgasını vuran genç kuşak yönetmenlerin filmlerinden<br />
oluşan bir seçkinin İstanbullu sinemaseverlerle<br />
buluşturulacağı hafta boyunca 8 uzun metraj ve 6 belgesel<br />
film gösterilecek.<br />
Beyoğlu Sineması’nda hem uzun metraj hem belgesel<br />
filmlerin, Kartal Sanat Tiyatrosu Kültür Merkezi’nde ise<br />
yalnızca belgesel filmlerin gösterileceği hafta boyunca<br />
uzun metraj filmler kategorisinde Diana Groo’nun “Vespa”,<br />
Krisztina Goda’nın “Bukalemun” (Chameleon), Ferenc<br />
Török’ün “Doğu Şekeri” (Eastern Sugar), Csaba<br />
Bollok’un “Iska’nın Yolculuğu” (Iska’s Journey), Peter<br />
Gardos’un “Eşek Şakası” (Prank), Attila Gigor’un “İz<br />
Sürücü” (The Investigator), Bela Paczolay’in “Maceraperestler”<br />
(Adventurers) ve Csaba Bereczki’nin “Hayat<br />
Şarkısı” (Song of Lives) adlı filmleri gösterilecek. Belgesel<br />
kategorisinde ise Zsuzsa Böszörményi ve Kai<br />
Salminen’in “Son Otobüs Durağı” (Last Bus Stop), Emőke<br />
Konecsny’in “Gogo & George”, Sándor Mohi’nin “Dua”<br />
(The Prayer), Márton Szirmai’nin “Batan Köy” (The Sinking<br />
Village), Lívia Gyarmathy’nin “Küçük Balık… Büyük<br />
Balık…” (Little Fish... Big Fish...) ve György Szomjas’ın<br />
“Doğu Rüzgarı: Bir Film” (Eastern Wind: The Film) adlı<br />
filmleri İstanbullu sinemaseverlerle buluşacak.<br />
2010 yılında Avrupa Kültür Başkenti unvanını taşıyan<br />
üç şehrin sinemasal değerlerini paylaşmanın yanı sıra,<br />
sinema alanında işbirliğini de artırmayı hedefleyen proje<br />
kapsamında aynı zamanda bir de “Macaristan Türkiye<br />
Yapımcılar Buluşması” düzenlenecek.
Etkinliğin ilk ayağını 13 - 19 Mayıs 2010’da Macaristan’ın<br />
Pecs kentinde düzenlenen “Türk Filmleri Haftası”<br />
oluşturmuştu. Uzun metraj bölümünde “Anlat İstanbul”,<br />
“Hayat Var”, “Vavien”, “Anadolu’nun Kayıp Şarkıları”,<br />
“Köprüdekiler” ve “Cenneti Beklerken” filmlerinin<br />
gösterildiği film haftasının belgesel bölümünde ise “Marta<br />
Vonk İstanbul’a Gidiyor”, “İfakat”, “Ustanın Sırrı”, “Şehir<br />
İnsanları”, “Günden Geceye İstanbul” ve “Do Redo Undo:<br />
Sular, Sokaklar, Suratlar” belgeselleri gösterilmişti.<br />
Projenin ilerleyen<br />
safhalarını ise, Ekim<br />
2010’da Almanya’nın<br />
Essen kentinde düzenlenecek<br />
“Türk Filmleri<br />
Haftası” ve Kasım<br />
2010’da İstanbul’da<br />
düzenlenecek “Alman<br />
Filmleri Haftası”<br />
oluşturacak.<br />
Macar Filmleri Haftası detaylı gösterim programına www.<br />
sinemasalbulusma.org’dan ulaşılabilir.<br />
Detaylı bilgi için: www.sinemasalbulusma.org, www.tursav.org.tr<br />
İletişim: info@tursav.org.tr
47. Uluslararası Antalya Altın Portakal<br />
Film Festivali 9 -14 Ekim’de…<br />
n Sinema ve Toplumsal<br />
Etkileşim<br />
47. Uluslararası Antalya<br />
Altın Portakal Film Festivali<br />
bu sene “Sinema<br />
ve Toplumsal Etkileşim”<br />
teması ile geliyor. “Sinema<br />
ve sosyo-politik etkileşim”,<br />
“sinema ve ülke etkileşimi”,<br />
“sinema ve ekonomik<br />
etkileşim” başlıklarında<br />
Emrah Yücel ile<br />
biçimleniyor<br />
Uluslararası Antalya Altın Portakal<br />
Film Festivali’nin marka yüzü<br />
Ebru Akel oldu. Dünyaca ünlü<br />
grafik tasarımcısı Emrah Yücel’in<br />
görselleştirdiği afişlerde Ebru<br />
Akel poz verdi.<br />
47. yılda 47 film başvurdu…<br />
Geçen yıl ulusal uzun metraj<br />
yürütülecek festival<br />
kapsamında; tematik film<br />
gösterimleri, paneller, sergiler,<br />
söyleşiler, atölye<br />
çalışmaları ve ‘Yapıma Beş<br />
Kala’ söyleşileri düzenlenecek.<br />
Festivalde, Ulusal<br />
Uzun Metraj, Uluslararası<br />
Uzun Metraj yarışmalarının<br />
yanı sıra, Ulusal Belgesel<br />
Film Yarışması ve Ulusal<br />
Kısa Film Yarışması da yer<br />
alacak. Festival ulusal ve<br />
uluslararası özel gösterimler<br />
ve gala gösterimleri ile<br />
de renklendirilecek.<br />
Altın Portakal’ın renkleri<br />
yarışma kategorisinde 43<br />
filmin başvuruda bulunduğu<br />
festivale, bu yıl rekor sayı<br />
ile 47 film başvurdu. 33<br />
film, yönetmenlerin ilk filmi<br />
olma özelliğini taşıyor. 47.<br />
Uluslararası Antalya Altın<br />
Portakal Film Festivali’ne belgesel<br />
ve kısa film kategorilerinde<br />
de yoğun ilgi gösterildi. Bu sene<br />
belgesel kategorisine 107 belgesel<br />
film, kısa film kategorisine<br />
222 kısa film yarışmacı olarak<br />
başvuruda bulundu.<br />
Emir Kusturica” ve Ödüllü Yönetmenler<br />
Altın Portakal Jürisi’nde<br />
Altın Portakal’ın jürisinde bu<br />
yıl, sinema dünyasının önemli,<br />
saygın ve ödüllü isimleri bir<br />
araya geliyor. Filmleri ile milyonlarca<br />
sinemaseveri kendine<br />
hayran bırakan, “Çingeneler<br />
Zamanı”, “Kara Kedi Ak Kedi”,<br />
“Yeraltı”, “Arizona Rüyası” gibi<br />
filmlerin yönetmeni Emir Kusturica,<br />
Altın Portakal Uluslararası
Uzun Metraj<br />
Film Yarışması’nın<br />
jürisinde yer alacak.<br />
Festival kapsamında<br />
Emir Kusturica’nın film<br />
gösterimlerine de yer verilecek.<br />
2009 En İyi Belgesel<br />
Oscar’ını “Smile Pinki”<br />
adlı filmiyle alan yönetmen<br />
Megan Mylan, Altın<br />
Portakal Belgesel Film<br />
Yarışması’nda Jüri Üyesi<br />
olacak. 2010 Cannes<br />
Film Festivali’nde Kısa<br />
Film dalında Altın Palmiye<br />
alan “Barking Island<br />
– Hayırsız Ada” filminin<br />
yönetmeni Serge Avédikian<br />
ise, Altın Portakal Kısa<br />
Film Jürisinde yer alacak.<br />
Kadir İnanır Jüri Başkanı<br />
Bu yılın Altın Portakallarını<br />
belirleyecek Ulusal Uzun<br />
Metraj Film Yarışması’nın<br />
Jüri Başkanı Kadir İnanır<br />
oldu. Ana Jüri de ayrıca<br />
Tomris Giritlioğlu (yönetmen),<br />
Meltem Cumbul (oyuncu),<br />
Meral Okay (senaryo<br />
yazarı), Murathan Mungan<br />
(şair, yazar), Gökhan Kırdar<br />
(müzisyen), Atilla Dorsay<br />
(sinema yazarı), Zinos Panagiotidis<br />
(yapımcı) ve Prof. Dr.<br />
Mehmet Rıfkı Aktekin (Antalya<br />
Büyükşehir Belediyesi Genel<br />
Sekreteri) yer alıyor.<br />
Altın Portakal Yaşam Boyu<br />
Onur Ödülleri<br />
Tanıtım resepsiyonunda, Antalya<br />
Altın Portakal Film Festivali<br />
bünyesinde, 1996 yılından<br />
beri verilen Yaşam Boyu Onur<br />
Ödülleri’nin bu seneki sahipleri<br />
de açıklandı. Altın Portakal Festival<br />
Düzenleme Komitesi’nin,<br />
oy birliği ile aldığı kararla,<br />
senarist Safa Önal, yönetmen<br />
ve senarist Ertem Göreç, Nur<br />
Sürer, Gülşen Bubikoğlu, Metin<br />
Akpınar ve Zeki Alasya bu sene<br />
ödüle layık görüldü.<br />
Yıldırım Önal Anı Ödülü Yıldız<br />
Kenter’e verilecek<br />
1973 yılında “Dinmeyen Sızı”<br />
filmindeki rolüyle ‘en iyi<br />
yardımcı erkek oyuncu’ seçilerek<br />
Altın Portakal Ödülü’nü alan<br />
tiyatro ve sinema sanatçısı<br />
Yıldırım Önal, yaşamının son<br />
yıllarında girdiği ekonomik<br />
sıkıntı nedeniyle, ödülünü<br />
bir rehinciye bırakmak zorunda<br />
kalmış ve ödülünü geri<br />
alamamıştı. Yıllar sonra rehincinin<br />
oğlu tarafından Antalya<br />
Kültür Sanat Vakfı ‘na teslim<br />
edilen ödül, 1999 yılından itibaren<br />
Yıldırım Önal Anı Ödülü<br />
olarak her yıl bir oyuncuya<br />
emanet ediliyor. Yıldırım Önal<br />
Anı Ödülü’nün bu seneki emanetçisi<br />
ise usta oyuncu Yıldız<br />
Kenter olacak.<br />
Sinema Emek Ödülü<br />
Antalya Altın Portakal Film<br />
Festivali 2006 yılından itibaren,<br />
Türk Sinemasında kamera<br />
arkasında çalışan, başarılı<br />
işlere imza atmış kişilere<br />
“Sinema Emek Ödülü” veriyor.<br />
Sinema Emek Ödülü’nü bu yıl<br />
Necmettin Çobanoğlu’na verilecek.<br />
Yeni Bir Ödül: “Sanatta Sosyal<br />
Sorumluluk Ödülü”<br />
Türk sinema sektörünü<br />
geliştirmek, sinemaya ve sektör<br />
çalışanlarına değer katmak<br />
amacı ile hareket eden Altın<br />
Portakal Film Festivali, bu<br />
yıldan başlayarak “Sanatta Sosyal<br />
Sorumluluk Ödülü” vermeye<br />
hazırlanıyor. Maddi, manevi<br />
ve entelektüel kazanımlarını<br />
sanata ve topluma adayan,<br />
bu birikimi, sanat dünyasında<br />
yeni nesiller yetiştirerek, yeni<br />
sanatsal projelere imza atarak,<br />
‘sanatta sosyal sorumluluk’<br />
projelerinde yer alarak aktaran<br />
sanatçılara verilecek ödülün<br />
ilkini ise usta oyuncu Müjdat<br />
Gezen alacak.
SOUNDTRACK LIST<br />
1. Alien Lover (Luscious Jackson)<br />
2. Play On (Kottonmouth Kings)<br />
3. Kandles (National Skyline)<br />
4. Soft Shoulder (Ani Difranco)<br />
5. Have Mercy (Two Ton Boa)<br />
6. Hanging With The Wrong Crowd (Ed Harcourt)<br />
7. Why Did We Ever Meet (The Promise<br />
Ring)<br />
8. You Can See Me (Supergrass)<br />
9. Sea Of Teeth (Sparklehorse)<br />
10. Andvari (Sigur Ros)<br />
11. Parasol (The Sea And Cake)<br />
12. Soul Brother (Us3)<br />
13. Open Wide (Long Hind Legs)<br />
14. The Sun Keeps Shining On Me (Fonda)<br />
n Twilight serisinin yıldız oyuncusu Robert Pattinson<br />
hakkında çeşitli görüşler, eleştiriler mevcut.<br />
Kimileri Pattinson’u popüler kültürün sabun<br />
köpüklerinden biri olarak görürken, kimileri de<br />
onun gelecekte başarılı bir kariyere sahip olacağını<br />
düşünüyor. Başrolünde yer aldığı 2010 yapımı “Remember<br />
Me” adlı romantik dram filminin soundtrack<br />
albümü müzik marketlerdeki yerini aldı. Aşkın<br />
ve ailenin gücü, tutkulu yaşamanın önemi ve her<br />
günün değerini bilmek üzerine kurulu öyküsüyle<br />
yurtdışında gösterime girdikten kısa bir süre yüksek<br />
izlenme oranına ulaşan filmin soundtrack albümü<br />
de konusu gibi güzel: 90’ların alternatif rock grubu<br />
Luscious Jackson, Grammy ödüllü şarkıcı/gitarist<br />
Ani DiFranco, Ed Harcourt, Supergrass, The Sea and<br />
Cake, Supergrass, National Skyline ve daha nice<br />
isim en özel parçalarıyla yer alıyor.
Mazi Kabrinin Hortlakları<br />
Umut Tümay Arslan<br />
n ”Toplumsal iktidarın duygular alanındaki hareketini<br />
Türk sinemasında takip etmeye çalışıyorum.<br />
Bizi biz yapan, Türklüğü kuran kendimiz üzerine<br />
düşünmenin ve kurduğumuz hayallerin sınırlarını<br />
çizen hikâyelerin gücünün ancak, toplumsal iktidarla<br />
duygular evreni arasındaki sıkı fıkı ilişkinin takibiyle<br />
kavranabileceğine inanıyorum. Hikâyeler uluslar<br />
için her zaman önemli oldu. Bu hikâyeler, ulusların<br />
kendilerini tanıma, kendilerinden bahsetme,<br />
kendilerine inanma biçimleriydi; kendilerine dair<br />
imgeleriydi. Buradaki temel sorum şu: Kendimize<br />
anlattığımız, bizi var eden ve kendimiz üzerine<br />
düşünmemizi belirleyen hikâyelerle bağları<br />
koparmak nasıl mümkün olur?<br />
Metis Yayınları / 338 Syf.<br />
Sinema Bir Şenliktir<br />
Onat Kutlar<br />
n 1965-76 yılları arasında Türk Sinematek’inin<br />
kurucularından biri ve yönetmeni olarak görev<br />
yapan Onat Kutlar, dünya sinemasını, yabancı<br />
sinemacılarla ilgili düşünce ve değerlendirmelerini,<br />
şenlikleri, temaları ve türleri ele alan yazılarını<br />
1985’te bir araya getirmişti. Sinema Bir Şenliktir,<br />
sinemayla uzaktan yakından ilgisi olan okurun<br />
çeyrek asırdır vazgeçmediği bir yapıt; hem başucu<br />
kitabı, hem başvuru kaynağı olmayı sürdürüyor. “...<br />
Sinematek serüveni 12 Eylül 1980’de silah zoruyla<br />
noktalandı. Ama film sürüyor. İstanbul Uluslararası<br />
Film Festivali’nde ve genç sinemaseverlerin<br />
düşlerinde.<br />
Yapı Kredi Yayınları / 180 Syf.
Change language