Rabindranath Tagore - Firari

www.isaretatesi.com
Yola koyulmak için gözlerini açtığında, kız beliriverdi
karşısında – ahenkli bir ezginin tuhaflık kattığı, bilindik ama
unutulmuş bir şiir misali… Oturduğu yerden kalktı münzevi;
ormandan ayrılma vaktinin geldiğini söyledi.
Kız, “Peki ama, neden sana hizmet etme şansımı elimden
alıyorsun?” diye sordu, yaşlı gözlerle.
Tekrar oturdu münzevi; düşüncelere daldı, kalakaldı.
Kız pişmanlıktan uyuyamadı o gece. Gücünden
iğreniyor, zaferinden utanç duyuyordu; gene de zihni
çalkantılı bir hazzın dalgalarında yuvarlanıyordu.
Sabahleyin geldi, münzeviyi selamladı, ayrılıp gideceğini
söyleyerek hayırduası diledi.
Münzevi sessizce baktı kızın yüzüne, “Yolun açık olsun,
dilerim tüm duaların kabul olur,” dedi.
Ve sonra, münzevi, çilesi tamamlanana dek yıllarca bir
başına oturdu.
Ölümlülerin Efendisi sonunda göklerden indi, ona
cenneti hak ettiğini bildirdi.
“Artık istediğim bu değil,” dedi münzevi.
Tanrı, bundan daha yüce hangi mükâfatı isteyebileceğini
sordu ona.
Münzevi, “Bahar dalları toplayan kızı istiyorum,” dedi.
156