Imge Seren - Magma, Köpük, Magma

İmge Seren 

MAGMA, KÖPÜK, 

MAGMA

İMGE T. SEREN 

1990, Cenevre doğumlu. Çocukluğu ve gençliği Londra ve İstanbul’da 

geçti. Felsefe öğrenimini yarıda bıraktı. Dünyanın çeşitli bölgelerinde 

bulundu, kadın ve çevre örgütlerinde aktivist olarak görev aldı. 

Sahada olmayı ve “göçebeliği” seviyor, çalışma odasını “cebinde” 

taşıyor, sıkı bir doğa yürüyüşçüsü. Kentle özdeşleştirdiği yazma 

ediminde “ahir zaman edebiyatı” olarak gördüğü deneysel metinlere 

yakın duruyor, aynı zamanda kendini “deneysel bir okur” olarak 

nitelendiriyor. Yazarın ilk kitabı Magma, Köpük, Magma şiir ve düzyazı 

metinlerden oluşan bir toplam.

İmge Seren 

MAGMA, KÖPÜK, 

MAGMA

Magma, Köpük, Magma 

İmge T. Seren 

Kapak Resmi: 

‘Zirvenin Aşağısında Fırtına’ 

Katsushika Hokusai, c. 1831 

1. Baskı: 

© İşaret Ateşi, Mart 2020 

E-kitap olarak www.isaretatesi.com sitesinde yayımlanmıştır. 

Her hakkı saklıdır. Eserin tamamı veya bölümleri hiçbir yolla 

basılamaz, kopyalanamaz, eser sahibinin izni olmadan başka bir 

mecra veya internet sitesi üzerinden yayımlanamaz. Alıntılar için 

lütfen kaynak gösteriniz. 

www.isaretatesi.com 

isaretatesi@gmail.com

le bois se trouve violon; 

le cuivre s’éveille clairon

MAGMA 

MAGMA. 

MAGMA, KÖPÜK. 

KÖPÜK. 

KÖPÜK, MAGMA, KÖPÜK. 

KÖPÜK, MAGMA. 

MAGMA. 

MAGMA, KÖPÜK, MAGMA, KÖPÜK. 

KÖPÜK, MAGMA, KÖPÜK, MAGMA. 

MAGMA, KÖPÜK, MAGMA. 

MAGMA, KÖPÜK, MAGMA.

İÇİNDEKİLER 

Alfabe ………………………………………………………. 14 

Iskalama, Esrik! ……………………………………………. 48 

Kara Portreler ……………………………………………… 69 

Işık Çeşitlemeleri ………………………………………….. 87 

Metindışı Sorular ………………………………………….. 111 

Üç Şair ……………………………………………………… 116 

Resim ……………………………………………………….. 122


ALFABE 

14


15


PROLOG 

Kanıma girdi harfler. Çıldırttılar beni. Nereye 

baksam oradalar, her yerdeler! Kodlayıp duruyorlar 

dünyayı, şifrelerle örüyorlar mekânı; yüzeyler kadar 

bilinç de allak bullak. Zaman da! Sayfalar, yazıtlar, 

tabelalar, afişler, panolar, ekranlar, etiketler. Kaçış 

var mı, ya da çıkış? Çevrim kapalı; harfler artık 

nöronlara kazınmış. Lanet! Dizilin madem karşıma, 

bir kez olsun tekmil verin bakalım – ama ben nasıl 

dersem öyle! 

16


17


A 

Ayaklı üçgen. Sallantıda seçimini yaptı, yakaladı piramiti, 

yukarıda tuttuğu delta. Belki de böyle sayıklıyor kehaneti. 

Gidiyor açık ses. Duruşu çarpıcı. Dengede. Bekliyor yankısını. 

Gergin tutuyor yayı, ama oku fırlatmayacak. Konturlar her an 

daha belirgin. Her göründüğünde, kendisi. 

18


B 

Dip dibe güzelce kondurulmuş bombeler. Yusyuvarlak, vay! 

Seviyorum ikizlerimi. Yana yatıkken sarkmayan cinsten hem 

de. Tıpkı arkadaki ikizlerim! Seviyorum onları. Başkaları 

benden de çok seviyor. Dokunulunca! Ama herkese göre değil, 

çünkü bir yanı dümdüz de olsa 8’e benziyor: sonsuza. Sonsuza 

benzemeyecekse dokunulmaz. Oh, dokunulmazım. Ben! 

19


C 

Çemberin yarım kalışı en büyük tehlikeyi doğurdu. Ama geri 

alınamaz artık, yok da sayılamaz. Böyle kalacak. Gene de 

çemberin kusursuzluğuna bakan bir içbükey: Nasıl da iştahla 

açılmış ağız! Ne kapanabilir, ne de açılabilir daha. Kapan mı 

yoksa? Cimcime. 

20


Ç 

Çıtkırıldım. Yarım kalmış çemberin tesellisi olmayı seçti, alt 

tarafında çıt eden bir pırıltıyla. Bazen belalı bir kara nokta gibi 

dursa da, olmamışlığın olabildiğince telafisi, süsü o. Ağıtsı 

sessizlikte, çınıltısı. 

21


D 

Dairenin yarısı. Tam ortadan kesilmiş, diğer yarı nerede? Beri 

tarafta bir yerde olmalı, ama yok. Bu zaten öbür tarafa dönük, 

hep ötelere bakıyor. Eşi ardında fantom. Kilidi açamaz. 

Hipnotize eden bir karşılıksızlık. 

22


E 

Eee tarak. Eee pulluk. Eee görevi taramak, sürmek, düzeltmek. 

Eee çünkü eee düzeltilmeyi gereksinir ifade, eee beyan, eee 

jest, eee tümce. Eeee öyle daha elverişli olsunlar diye. Cepte 

taşıyoruz eee her daim eeee elverişli işte eeeee 

23


F 

Sapsız anahtar. Kilidi açan o belli ki, ama sapı olmadan neye 

yarar? Off. Belki de tüm kilitlerin maymuncuğu; ama sapsız 

neye yarar? Uff. Belki de açıktır kilit, ama mesele başka artık. 

Öff. Sapı nerede bunun? Kilit açıksa bile anahtarın ona girip 

dönmesi gerek artık. Üff ki ne üff! 

24


G 

Bilgilerin karmaşasından doğdu bu sarmal. Özüne erişiyor 

durmadan, eli böğründe. Varoluş kaosunda ötekilere karşı 

böyle koruyor tanrısallığını. Daima kendi sembolü. Bir mini 

girdap ikonu, yüksek enerjiler arasında kompakt sonsuz. 

Daima içyüz. İçte daima erişilmez uç. 

25


Ğ 

Şapkasını takınca daha iyi gizlendi kültür hercümercinde. 

Sıradanlığıyla şüphe uyandırmıyor, ustalıklı bir tebdil. Şifresi 

yutakta gizli, nefeste; herkesin arasına karışmış, daima geçiş, 

köprü, iletim, ama asla söylenemez adı. Asla! Şapkalı sarmal: 

Aslağ söylenemez adı. 

26


H 

Tek tutamaklı merdiven. Yükseltebilir yükseltmesine, ama 

daha yukarı seviyelere taşıyamaz belli ki. Tekliyor hırıl hırıl. – 

Belki de bir tahttır avare. Kralını bekliyordur hırıl hırıl. 

Bulunca harlayacak muhakkak. Belki de kral tırmanacak ona. 

27


I 

Iıı düz, sade, yalın. Iıı hem de ılık ışıltı, ııı ıtırlı ılgım. Iıı sahte 

elif demek bizi bir yere vardırmaz, ııı olduğu gibi alalım. Iıı 

törkiş elif, hem de öteki gibi trajik değil, ııı spontan. Ilgıt ılgıt 

ılgım. Iııııı 

28


İ 

Kolsuz bacaksız gövde ve baş. Desen ki böyle son kertede 

ampüte, gene de son kertede birey; sınırsız tasarıların gizil 

gücüne sahip. Kontrakte biçimiyle toptan erk. Oluşunun gereği 

yerine gelmiş, tutuşmuş: Yanan bir mum. İyi mi iyi, ipil ipil. 

29


J 

Masum kanca. Her haliyle muzip. Çılgın kaydırak, sesi de 

kaygan, efekti de. JJJJ! Sureti jest. Tut tutabilirsen, tutun 

tutunabilirsen. Tutmasın ki tutunma. Jet flâneur. 

30


K 

Küt, kapalı, katı. Dokunaçlarını uzatmış ama hâlâ temassız. 

Ayrıntısıyla biliyor kendi tinsel biçimini, belki de o yüzden 

lanetli. Kut kokuyor, ama ötekiler için belki fazla keskin, 

kopuk. Konturları için yaşıyor kıt. 

31


L 

Düz giderken ani dönüş, doksan derecelik istikamet değişimi. 

Rasyonel sapma. Satrancın karakteristik hamlesi. Evine gelen 

küçücük yolu belki de böyle buldu. Yolunu bulunca ne 

yapacağını belirleyen belki de kayıpken yaptıkları. 

32


M 

Elektrik: mistik zikzak. Boşluğun EKG’si. Saliselik iniş çıkış, 

yanal şimşek. Çifte zirve, üçlü dip. Varışlı. Akım. Dalga boyu. 

Mırıldıyor. Mim. Mmmmm 

33


N 

Yarım şimşek. Birim sıçrama. Güdük zikzak. Yapamayacağı 

şeylerle ilgili bir lanet var üzerinde, eli kolu bağlı. Yapabildiği 

şey meziyet belki ama ona biçilen tek işlev o, dolayısıyla kısıtlı. 

Gene de uzlaşmış otizmiyle, o onun hazzı. Yoğun. Ne, nerede, 

nereye, nasıl, neden, neyle. 

34


O 

Çember. Katmerli döngü. Eş çemberler, üst üste, tek çember. 

Ama çizgi boyutsuz gene de. Çember hacimsiz. Tekrarlanıyor, 

döndüğü çember – Galileosuz: Romantize edilebilirliğini 

bulamadı, e pur si muove. 

35


Ö 

Özgür ölümsüz. Çipil göz, tenor ağız. İyice semirip şişmiş; 

doymak şöyle dursun, oburluktan avaz avaz öğürür halde. 

Göğün tavanını titretiyor mübarek. Nasıl da kodaman. Kimse 

kınamasın, en ağır bedeli ödemiş hadım. Gözlerinin içi 

gülüyor. Hakedilmiş bir ün. 

36


P 

Varolabildiği bir köşesi vardı kendine ait. Kıpırdayamazdı 

oradan. Baktı, kaldı, bakakaldı: beriye dönük bir yüz, kocaman 

bir göz, şişkin bir kafa. Gözcü, mütefekkir. Kafasının 

ağırlığından düşebilir her an. Pıt diye patlayabilir. 

37


R 

Şişkin bir kafaydı, devrilmeden önce son anda ayağını uzatıp 

dayandı. Şişkin kafadansa o dayanak açıklıyor şimdi bütün 

varlığını: Ürettiği çözüm nihai ölçütü oldu dehasının. Üşüyor 

yalnızca. Rrrrrrrrr 

38


S 

Tüm dolambaçların özü. Hakiki dolambaç. Prototip, kalıcı 

modeli dolambacın. Çift başlı çengel. Çıkışsız manevra, 

savrulma, başdönmesi. Ortadan ikiye bölünmüş sonsuz; 

sessizliğin yılan sesi. Burada. Geldi, kaldı. 

39


Ş 

Şişman kuğu. Boylu boslu, alımlı çalımlı, haşmetli. Kör edici 

öğle ışığında kara mı kara. Kararlılıkla gidiyor suları ipince 

yararak. Ses etmeyin, şşşş! Şaşırır yoksa, şaşar yolundan – şaşı 

şıllık olur şuh şuh, sıçıklı solucan, çengelli engerek! 

40


T 

Ucu düşmüş çarmıh; mühendisin koltukaltında. Ya da, belki 

de çileye mola. Kuş gibi hafifledi, gene de vakur. Resmiyeti 

prezentabl. Ermiş kadastrocu. Küçümsemeyin, kanıksamayın; 

ucu geri geldiği an tamamlanacak gizli çarmıh. Parlayacak 

yakında, altın arpı çalan kör derbeder. 

41


U 

Hedefte vardı kökenine. Bir kap; ağzı açık duruyor; belki 

deney tüpü, belki kadeh. İçeriği içinde duruyor, ama gizli. 

İçeriği uğultu. Boş fırtına, yoğun, kapalı. Kendine 

göçmüşlüğüyle yazıyorum onu hafızama. Göçüklüğüyle. 

Uyuşturuyor. Hâlâ göçüyor kendine. Uluyor uğursuz. 

42


Ü 

Narin, hanım evladı. Saf, uzlaşmacı. Ama tamamen rasyonel. 

Ödünlerle hayat buluyor. Ümitvar. Soprano düdük. 

Kazananların safında, önü açık. Soluk görünse de canlı. 

İstersek yerden yere vuralım. Su kayayı deler. 

43


V 

Ve vınn. Aşağıyı gösteriyor. Düşüş vektörü. Hüküm kesin. 

Ama iki yana öyle simetrik açılmış öyle sivri bir uç; dengede 

duruyor şaşılası biçimde. Düşüşten çıkardığı kusursuzlukla 

artık aranan sinyali yayan bir antendir. Vay! Kasıklarımdır da. 

Vav! 

44


Y 

Ayrımı, çatallanışı. Kopmayarak ikiye ayrılışı. Kökten uzanışı. 

Açılımı, ama dallanıp budaklanmayışı. Geri de alınamayışı. 

Kapanmayışı. Uzamayıp kısalmayışı. Kök salmışlığı. Öyle 

kalışı. Çift başlılığı. Karanlığı. Ama kontrastı. Ama konturvarlığı. 

Ama işte – ayrımı! 

45


Z 

Z değil bu, Z pozu. Z’nin Z pozu. Z’nin Z gibi olmayan Z 

pozu. Z gibi olmayan Z pozunun Z olduğu poz. Z poz. 

ZpoZZZZZZ 

46


47


ISKALAMA, ESRİK! 

48


49


PROLOG 

“Iskalama, Esrik!” bir öykünün manzum yazımıdır. 

Alışkanlık gereği dönüştürerek okurum, yazarım – 

bozarak, başkalaştırarak, yenileyerek, travmaya 

uğrayarak, bozuluma uğratarak, şaşırarak, kaybolarak. 

Okumak da, yazmak da deneyimdir; metin bir 

referanstır. “Iskalama, Esrik!” böyle bir deneyimin 

kaydıdır; tektonik bir yazıdır. Kopuk kopuk yazılmıştır: 

Kopuk kopuk yaşanmıştır. Bayağılaştırarak yazılmıştır: 

Bayağılaşarak yaşanmıştır. – Yaşanmıştır. 

50


51


“dizginlerine asılıyorum 

koşturmayacağım düşüncelerimi 

yeter ağzımdan saçılan köpükler 

dur artık 

bitti 

ani kesinti 

nefes alıyorum 

gökyüzünde açıklık 

derin mavi 

yalın aydınlık 

başlangıç.” 

aydınlanıyor durum 

kırılma ânı 

ferahlıyorum 

deneyim billur olabilir artık 

duyuluyor momentum 

duruluyor 

döngü geniş olmalı 

dingin yakalanmalı 

52


gir çembere 

aydınlan Siddharta 

sıradan gün kutlu 

minik kıvılcım 

uzuyor çizgi 

ışık zorunlu 

tutuşuyor köken 

bu sıfır yeni 

açılıyor bilinç 

akıyor sürekliliğe 

tıkır tıkır işliyor 

rayına giriyor hop 

kritikti ivme 

gidiyorum ittirmeden 

içeriden bilinir 

akar gider 

yokluğu dehşetli 

olağan varlığı eşsiz 

işler yolunda 

iklim elverişli 

hayvan habitatında 

53


varlığıyla tam isabet 

bireyliğim gizem 

sırf kendi değerim 

yapıyorum geçişi 

günüm mest 

saat huşu 

“öğleyi geçmiş 

kapat ışığı 

getir koy lambayı 

aç suyu 

duş perdesi şeffaf 

ışık turuncu 

kapı hafif aralık 

buhar baskını 

benliğin dört bucağı 

çevir hoparlörü aç müziği 

Brahms kapriçyoları 

kırpışıyor kış başı” 

şırıl şırıl su 

sıcak piyano 

kapanık düşünüş 

54


düş keyifli düşüş 


aralık dingin 

yumuşak geçiş 

hararet kırılmış 

yarış bitmiş 

motor rölantide 

zapping tükenmiş 

“planım tuttu 

duş bir milat 

ikiye ayırıyorum günü 

su işe yarar hep 

törenim tatlı tecrit 

tenime büründüm 

gözüm yumulu 


dörtduvar arasında bir güneş” 

koşullara egemenim 

tamamen içgüdü 

kimya tutmuş 

koku tat temas 

55


işit devin solu 

yarı ayık yarı uykulu 

kısık gözlerle zerreler arasından 

ibre turuncu müziğe dönük 

ürperip çiçeklenen ayar 

“hatırladım kaç hafta olmuş 

akşamüstüydü 

masamın başında 

ıskaladığım esin ânı 

pencere kenarında yedinci kattan 

sokak lambaları ateş gibi yanınca 

semtin tutuşan caddelerini 

eskiz defterime damar damar 

karalıyordum da yarım kalmıştı ağ 

yadsınmış saatlik harita” 

nasıl getirebilirim geri 

uç vermiş kalmış 

nasıl da kesilmiş yoğun 

kangrenleşir enstantane 

kesilememiş olmalı pat diye 

geri dönülmeli 

56


girilebilmeli cebin içine 

tutuşup elektriklenmeli 

aşılmalı taslak 

bakılmalı aynı akşam güneşine 

gerisi gelmeli 

derinlerden içine içine 

tersten geriye giderek varmak nüvesine 

dürtülerle beliren 

gözden kaybedilen görüntüye 

çıkıp çıkıp girmek içine 

“taşınıyorum 

sürükleniyorum kıvamlı 

kaçırdığım zirveye 

kabarıp yükselenlerle dağılıp gidenlerle 

kazanıyorum sürekliliğini sağlayamayan koşulları 

bir fikir uyanıyor bir tepki 

hop seyreliyor erk 

an kritik 

kaçırılmamalı” 

saatim zamanı tutturmalı 

kurup ayarlıyorum 

57


işlev, refleks, manevra 

yöntemlerim kişisel 

yakalıyorum damarı 

sahipleniyorum sönümü 

ateşliyorum 

akış sürüyor 

açık tutmalıyım önünü 

karalama nerede 

karıştırıyorum defterleri 

geri gel sembolüm ol ey kroki 

üzerine gidiyorum 

kazıp kovukları eşeliyorum derinleri 

o günkü gibi tetikliyorum turuncuyu 

arıyorum hem de daha kesif esini 

arıyorum kestirme hazineyi 

titreşiyor küçüklü büyüklü 

irdeliyorum pürdikkat 

yüceliyor rutin 

çıkıyor eşiğin üzerine 

odaklaşıyor deneyim 

kabarıyor 

akan sular duruyor 

58


dört koldan çoğalıyor gün 

düzenliyorum öncelikleri 

gözüm görmüyor uğraşıdan başkasını 

duyumsa duyum tasavvursa tasavvur 

ilintiyse ilinti 

ânın değeri fizikötesi 

Brahms Rothko bakkhanalia 

çünkü yanmış uğraşının ışığı 

pırıltı uzun soluklu olmaya gebe 

askıya alıyorum karşıtlığı 

“yeni bir dönem bu 

kırdım ezberi 

çözüldü saatlerin formülü 

neye el atsam dinamik 

gömülüyorum çabaya 

yeni bir açılış 

ve bir açılış daha 

dışarıdan bilinmeyen içyüz 

elverişli zemin özgün olanak 

türettiklerim çarpıcı 

katmerleniyor 

stratejik davrandıkça atlatıyorum kısıtları 

59


ilgilerimle genişliyor ekonomi 

“önüm açık 

uzuyor süreç 

açılıyor çemberler 

su gibi akıyor tupturuncu 

içindeyim kutlu ânın 

süzülüyor üzerimden 

oradayım gene akşamüstü 

günün gecesi doğmakta 

semtin sokakları ateş gibi” 

ruhu var bu dönemin 

radarına neler giriyor saatler boyu 

ruha tekrar tekrar yöneliyor 

ekleniyor duyumlar edimlere 

bembeyaz okyanus ufku Mozart andante 

bahçede gül ağacı bonsai binyılı 

cilalı döşemede bakır yansı prehistorik güneş 

ses trafiğini durduruyor Tannhäuser 

sürükleniyor sonralara keskin izlenim 

gözünü kırpmadan izliyor Paris’te Nadja’yı 

çalılar arasında karşılaşıyor tavşanla çıldırıyor 

kıpırtılara kilitlendikçe eşitleniyor varlığa 

60


çıkıyor parkın dışına aşıyor vadiyi dere tepe yürüyor 

üst üste otuz gazel okuyor Fuzuli’den gece yarısı 

kıpırdamıyor yerinden son âna dek 

trende manzaraya bakıyor nergis göz dört saat 

geçip gidiyor istasyonlar kaçıyor menziller 

tek bir haiku yazılıverene dek 

saatler boyu ıskalamıyor 

“yöntemlerim var ki yapabiliyorum 

bekliyorum ayarlıyorum dinliyorum 

öteliyorum pekiştiriyorum 

canlı becerilerle sürdürüyorum 

onaylıyorum bütüncül döngüyü” 

sürer mi peki 

sürer mi 

kalabilir mi bütün 

doğru olanı yapmaya devam ettikçe 

vazgeçmedikçe 

doğruda ısrar ettikçe 

onayladıkça yaklaşmaz mı kırılma 

belirir akışta gizli sakınca 

anbean yaratılır enigma 

kaçınılmazdır 

61


sınanır sınırsız onay sonunda 

“belki de bir test noktası bu 

geliyor amansız dönüm 

gölgede kalan tarafa yaklaşıyorum 

ayın öteki yüzü 

gelip çatıyor 

apaçık seziyorum 

ters ışıkta belirecek belki de sinsi mantık 

ama ben alıştığım gibi davranmalıyım” 

parlata parlata ilerlemek zorunda 

hâlâ bakıyor saatlerin burçlarına 

oluşlar ışıl ışıl durum hin 

yolu var mı ara vermenin 

tempoyu nasıl olup düşürebilir 

karşısına geleni nasıl yükseltmeyebilir 

“Hemingway’inmiş öykü 

clean, well-lighted 

hakikaten temiz, aydınlık 

sayfa suratıma projektör mübarek 

zamanlamam harika 

keyifli bir seans” 

62


girmiş madem radarına 

ne zarar gelebilir 

halkaya nasıl olup da eklenmeyebilir 

yükselip kendiliğinden çoğalabilir 

temiz, aydınlık bir köşedir 

“kendine bir yer arıyor ihtiyar 

barın derin, duru bir köşesi 

sokulup kurulacak kovuğun içine 

belirecek kutlu stasis 

içinde olunacak pırıltıyla 

dışarıdan yorumlasın tanık garsonlar 

bilip bilmeden 

onca ışıkta sarfolunan nada’lar” 

hayrola onaylayarak gidiyordun da 

kilitlendin mi yoksa 

kilitlendin mi nada bombardımanında 

fazla mı parlattın yoksa 

temiz fazla mı temiz 

aydınlık fazla mı aydınlık 

bar fazla mı bar 

nada fazla mı nada 

63


ölçüyü kaçırdın 

şaştı öykü 

çığırından çıkardın 

ne kadarı gerçekten orada 

nada’yı ilk rastladığın yerde bulamazsın 

“değer dizgesine başvur 

yanılsamayı gider 

orada olamaz oncası 

gör öyküyü 

atlatılacak kriz 

Hemingway sadece bir yazar 

“ama öyküde neyi okudum öyleyse 

onaylayarak okuyamadım madem onaysız nasıl okuyayım 

nada ne kadarla kalmalı 

ölçütü yok 

öykü bâtıni sahiden 

varlık Hemingway’i zikrediyor 

düğüm çözülemez” 

çelişki kökleşiyor son sürat 

yarılma keskin 

içyüz radyoaktif 

64


belirsizlik aşılamaz 

“zorbalık bu 

hileyle esir aldı ruhumu 

sağlam yapılıydı, ekonomikti öykü 

yalındı, netti 

öylece gidiyordu 

neresinden dönecektim 

oyuna geldim 

kutsiyeti yanlışlasam bir türlü yanlışmasam başka 

Hemingway nasıl katmerlenmez 

şizofren ikilem 

üzerime çizik yedim çoktan” 

üstesinden mi gelecektin 

clean, well-lighted kutsal metnin 

abruptly well-placed 

nasıl da katmerli 

elini attığın ilk kitap 

aradığın panzehir mi 

yaptın hamleni 

Rocking-Horse Winner 

çivi çiviyi söker mi 

65


silinebilir mi nada 

üzeri örtülebilir mi 

geri alınabilir mi 

çıkılabilir mi içinden 

tehlike kol geziyor pasajlarda 

metin mayın tarlası 

Malabar! 

biliyorsun 

gelip çattı 

nada’dan da beteri 

ipin çekildi 

“hatırlıyorum turuncu ışığı 

başka bir şeydi 

akşam güneşi ateş gibi sokaklar 

şırıl şırıl su 

sonsuz esin 

bu kuru ses değil 

usul usul batıyor işte 

balmumu denizine İkaros 

ama öylesi gerçekti kanatları 

yanıp kavruldu olağanüstü uçuştan 

yenik düştü başarısından 

66


“Malabar! 

gidip geliyorum dürtülerime, kurnazlığıma 

yitiyorum doğamın bulmacasında 

oynuyorum yanılsamalarla 

her şeyin kilitlendiği noktada 

diziyorum taşları bozuyorum 

hamlemi yapıyorum nada 

ilerleyemiyorum biliyorum 

geri duramıyorum bitiremiyorum 

dönüp duruyorum 

sona dayandığı yerde Malabar! 

tanrıça olsam esini uzatamıyorum 

muammanın gevişini getiriyorum 

nada zırvayı nada yeniden kuruyorum 

her seferinde daha feci, daha nada oynuyorum” 

67


68


KARA PORTRELER 

69


70


DÜŞEN 

Çukura düştü; ama anlık, bir kerede olup biten bir düşüş değil, 

zamana yayılan, uzadıkça uzayan, hatta neredeyse 

tekrarlanan, kopyalanan bir düşüştü bu, sonu gelmeyen bir 

düşüş – çerçeve içindeki peyzaja sonsuz bir ağır çekim 

yavaşlığıyla zoom-in yapmaya benzeyen bir düşüş. Hâlâ sürüp 

gidiyor onun düşüşü. – Aynada konuşamıyor kendi 

aşkınlığıyla; görüntüsü engel. 

And with every passing moment it gets more and more 

mystical – the abyss. 

71


ÇÜRÜYEN 

Blokaj sevdalısı. Engellenmişliği çoğalttı onu, büyüttü daracık 

sınırlarda. Oradan bildi çıkışsızlığı, ötesizliği, aşamamayı, öz 

kaynaklara bel bağlayarak başkalaşımı zorlamayı. Tanıdı, 

irdeledi, ezberledi. Öğrendi çürümenin diş etlerinden, saç 

diplerinden, tırnak köklerinden başlayıp yayıldığını. Öğrendi 

herkesin çürüdüğünü, uykuda canice varoluşların 

hazırlandığını. Yaşamadıklarını, çoktan çözülüp gittiklerini – 

hepsinin: analog gövdeler ve çehrelerle başka bir kozmosun 

demonlarının gölgesi olduklarını. 

Perhaps essentially a toxic wasteland and a corrupt incubation 

was Nirvana. 

72


BAKAN 

Her pencereden bakan ve her pencereden bakılan adamın 

hikâyesi ilginç değil. Bir vatandaş o, köşeye sıkışmış, kaderine 

razı – varoluşu röntgenleyen. Çok baksa da etkisi yok. 

It’s as if the king died and no one remembers it – or the prophet 

faded out and no one even recognized. 

73


YUTAN 

Marazi varlığı, ağzını kocaman açıp gole vahşice sevinmekten 

ibaret bir spor sayfası yaratığı. Zehirli delillerle aklını kaçırmış; 

zamana her yandan şuruplu salyalarla sızıyor. Yüzeye mührü 

vurulmuş – göreni karadelik gibi yutuyor: özyıkım Samson’u, 

obur Moloch, ouroboros Kronos. 

And it carries its seed around. 

74


KAÇAN 

Cinnetti onun güneşi, kaçtım, zincirleme gidiyordu karanlıkta 

karanlık odalar, keşmekeşleri boz sesli, bas sezgi 

aşamayanlarda son. Kim bilir kimdi o, kaçtım erkenden. 

Güneşi illetti, kaçamadım, gölge karanlık ışık. Yüz okumayı 

onunla bıraktım, yitti sıradışı yeteneğim. Isır gölgeyi, ısır 

kapkaranlık. 

Lost in a face, lost all my face. 

75


ETKİLENEN 

Oda planlarından, duvar diplerinden, hava akımından, mini 

ekranlardan, kablolardan, elektrik devrelerinden emip içine 

çekiyor zifti, küfü, siyanürü: dinlediği tüm müzikler, baktığı 

resimler, posterler, izlediği video klipler, gürültüye karşı 

sustuğu tüm sessizlik aynı zehir. Hepsinin baskın paraziti. 

Ziftin peki. Geri alamıyor, geriye döndüremiyor. 

Became a self forced to continue a self-residue. 

76


YALNIZLAŞAN 

Vazgeçilmiş, terk edilmiş, ıskartaya çıkarılmış, geride 

bırakılmış bir modernitede yaşıyor. Geçersiz bir uygarlık 

onunki. Uzanılamaz, erişilemez, temas edilemez, ama somut, 

mevcut bir uygarlık. Akıl çeldirici mimarisiyle onun ait olduğu 

dünyaya ondan başka ait tek bir Allahın kulu var mıdır, 

bilmiyor; dönüp duruyor dünyasının yığınında; durmadan 

uğramak zorunda onun dört bucağına; karman çorman bir ağ 

ören sonsuz bir tavaf. 

Meanwhile, screens, banknotes or nonplaces have to be 

confronted libidinally. No doubt. 

77


GİZLENEN 

Posing for a selfie with others which she did not choose in the first 

place, she cannot help but transfigure to become a crucified Mary. 

Her günkü her hali kitlesel kaba kuvvet çekip çevirdiğine 

göre geriye son bir savunma hattı kalıyor ona: varlığının kişisel 

ironisi, ya da giderek çetrefilleşen sayrılığı, o da olmazsa 

noksanlığı, yitimi, yokluğu – gizliliği: gölgelenmişliği; 

fotoğrafta çıkmayışı. 

78


PARLAYAMAYAN 

Aydınlatıyor beni, bildiklerini sayıp döküyor, ama tüm yorum, 

tespit ve öngörüleri bana ulaştığında genel bir hezeyan, bir 

sendrom. Sahiden de ulaşıyor o ibareler bana, hem de hepsi, 

en büyük sorun da bu: Kişiliğim ortadan kalkıyor, 

sıfırlanıyorum, bir bakıyorum ki herkes olmuşum. 

Cehennemin beylik katındayım. Aydınlık zaten değil ama 

karanlık bile değil burası. 

Where are u now, darkly, my sweet autism? 

79


YABANCILAŞAN 

Sezdikleri ötekilere ilişkin kesin kanılara vardırdı onu 

erkenden; şüphesi yoktu; ama kanılarını doğrudan 

muhataplarının üzerine boca etmesi onlardan öyle 

reaksiyonlar almasına neden oldu ki, bir çırpıda 

hepsininkinden beter, tanımsız, illet bir kanıya hapsetti 

kendini – ve bunun reaksiyonu ne ötekilerde var ne kendinde: 

Kaderi ex machina deus’un elinde artık, üstelik bildiği zamanın 

ne plus ultra’sına varana dek o da yok – yabancılığın ultra steril 

laboratuvarında. 

80


KÜLTÜRLENEN 

%@# brute forcexxx → 4 ve 3: Ama 4’ün 3 olmayışı bu 4 ve 3. – 3 

bazen 4 olsa da. Ω¿§ #xx÷x. brute forcexxx → Hık dese, 

dünyanın bütün quel âge avez-vous’ları, tüm kitaplar, tüm 

filmler, herkes, hergün. Ezici bir yüktür. →→ Yıkımına çoktan 

düştü (~ 0 ~ ∞). Zamandışı kalmak zorunda. Minik delikten 

bakıyor, içinde onun. “Geri gel kanopi, yekpareydin sen.” Işık 

yarım kubbe. Look you less, lookless. Washed ashore the state a 

block of time. Nonplace yitikleri, nonpeople. Oradalar. Bakışsızlar 

konuşuyor; bakan suspus. A nowhere nook. Olmadı, yeni 

başlıyor. Olmadı. Orada. Suspusssss 

81


DURAN 

Hareket özgür değil. Hepsi önceden düşünülmüş, hatlar kesin. 

Yönler kilitli, ses paralize, koku çakılı. Protokol irin, safra, 

ödem. Bir enerji topuydu; artık bulunduğu yere yayılıp kalmış 

organik bir balon. Ve orada da dışarı sızdırabildikleri kadar 

var. Kaskatı, koşullanmış bir çehreyle. Safran sarısı. 

Utterly cute is she – for blurseers. 

82


KOPAN 

Her insan gibi o da bağ kurmuştu eşyalarıyla; ama doğrudan 

doğruya somut, organik bir bağdı bu, ondan eşyalarının her 

birine birer kordon uzanıyor, her iki yönde besleyici salgılar, 

serumlar, materyaller gidip geliyordu. Sonra kim, ya da ne, 

nasıl bir güç gelip bir çırpıda tüm kordonları kesti ya da 

kopardı bilmiyor, arada hiçbir bağ kalmamış. Eşyalar hâlâ 

onun, hem de her yanındalar, ama cansızlar, onlarla ne 

yapacağını bilmiyor, bu halleriyle üzerinde büyük bir yük 

tümü. Ya da ilişkiyi tersten okuyordur belki de: Belki de bizzat 

kendidir cansız olan, eşyalara dayanılmaz bir yük olan. Yalın, 

çıplak, fosilleşmiş eşyanın aynasında yansıyamıyor kesinlikle; 

ama yok da değil: Öyle silik, boz, yitik bir ışıksızlık. 

And I have this vapid metallic gleam, an absolute sample of 

whatever not. 

83


VAROLMAYAN 

Ağaca bakıyorum: Ağaç bana bakmıyor. Şu an burada ağaca 

bakıyor oluşum geçersiz; bakmıyorum demek ki ağaca. 

Zamanın berisinde kendimin kadavrasıyım – soyuntular, 

döküntüler, çözünme, bozunum, kokuşma henüz 

başlamamışsa da, hızla başlayabilir varlık cüzzamı, kirli paslı, 

is karası. 

No privilege of identity here – doomed to suffer: no existential 

privilege whatsoever. 

84


SABİTLENEN 

Sezgisi çarpılma; düşünüşü yıkım; farkedişi aforoz. Yönü 

yangın; teni radyasyon; duraksaması kopuş; suskunluğu lanet. 

Başlıyor yeniden, tekrar geçiyor, hepsi aynı sırayla aynı şekilde 

birbirinin aynısı. Zamanın sekansını sabitleyeli çok oldu. 

Tükenene dek içinde kalacak varlığı yanlışlayan mikro cebin – 

orada, o çehresiz manken, iblis ironisi. Başla, tekrarla – tüken 

ama tüketeme yeniden. 

85


86


IŞIK ÇEŞİTLEMELERİ 

87


88


PROLOG 

Usta çevirmen ve yazar Işık Ergüden’in yakın zamanlarda 

iki kitabı elime geçti. Önce Zifir Olsun!’u bir kafeden 

çıkarken ayaküstü, son sürat, tek seferde okudum. 

Ardından Kurgusuz ve Yaşanmamış’ı edindim ve eve 

kapanıp, ritüel havasında, mutlak konsantrasyonla 

kesintisiz, hızlı okumayı denedim: Her şey iyi gidiyordu 

aslında, ama yetmişinci sayfadan itibaren yavaşlamalar, 

takılmalar, tekrarlar, kopuş eğilimleri baş gösterdi ve nasıl 

olduysa, doksanıncı sayfadaki o billur paragrafa gelince 

kapalı bir çevrime girdim. Yazının labirentine dalmıştım. 

Bazen metinden çıkış yok. Sonuç, aynı paragrafın çeşitli 

kriterlerle yeniden yazımından türeyen çeşitlemeler oldu. 

R. Queneau, G. Stein, A. Belıy, J. Joyce, E. Ayhan’ı referans 

alan bir düzeneğin ürünüdür; arka planında Wittgenstein, 

Fazlullah, yarım yamalak bazı Türki şair okumaları ve 

Anadolu ağızları vardır. Kaçık, hınzır, histerik, eğlenceli, 

şizofren, şen şakrak bir edayla yazıldı “Çeşitlemeler”. 

Hatalardan mürekkeptir. Oyundur. Zırvadır. Okunaklıdır. 

89


90


SAHNE: İç. Gece. 

Büyük, loş bir salonda çevrinme. Zamanın gece yarısını geçtiği 

pencerelerin karanlığından –ve belki sessizlikten– anlaşılır. 

Küçük gruplar halinde masalarda oturan erkekler. Çoğu 

tıraşsızdır, ellerinde sigaralar. Kimi uykulu, tedirgin, geceyi 

dinlemektedir, kimileri ise sessizce fısıldaşmaktadır. Çerçeveye 

giren bir adamın sırttan boy çekimi. Masaların arasında 

dolaşır. Yüzünü hiç görmeyiz. Gri takım elbiselidir. Kamera 

adamı –sırttan– takip eder. Adam her masada kısa süre durur, 

sessizce bir şeyler söyler, karşısındakiler olur anlamında kafa 

sallarlar. Adam bir masadan diğerine gider. 1 

1 

Işık Ergüden, Kurgusuz ve Yaşanmamış, Sel Yayıncılık, İstanbul, 2019, s. 90. 

91


(Yeniden yazım 1: Her cümlede sözcüklerin sırasını değiştirerek.) 

İÇ: Sahne. Gece. 

Loş bir çevrinme, salonda büyük. Karanlığından belki gece 

anlaşılır zamanın – – ve yarısını sessizlikten pencerelerin 

geçtiği. Gruplar masalarda küçük erkekler oturan halinde. 

Sigaralar tıraşsızdır, çoğu ellerinde. Sessizce tedirgin, 

dinlemektedir geceyi kimi, ise uykulu fısıldaşmaktadır 

kimileri. Sırttan bir boy giren adamın çerçeveye çekimi. 

Arasında dolaşır masaların. Hiç yüzünü görmeyiz. Elbiselidir 

gri takım. Takip adamı kamera eder – – sırttan. Kafa her süre 

kısa anlamında şeyler söyler, masada sessizce bir durur, 

sallarlar karşısındakiler adam olur. Bir diğerine masadan gider 

adam. 

92


(Yeniden yazım 2: Her cümlede harflerin yerini değiştirerek.) 

SENA: Hiç. Ecge. 

Dal olsan kir, çevirmen boş büyü. Kanar ecegillerin bay karısı – 

ışıllanan sınır– ve genlikten pessiz çetiğin cendere azmanlığı. 

Çükü delik samut hana gereken allar polar kurda rr. Aşsız 

doğu elle çıtlar, gerisi naradırr. İmik sindir kuyulu adım git 

geceye, aşk dilen, iliksiz teri emmektedir ece, sis faslıdır. İmik 

gir çevreye baban yont çeçeni medar sırıt. Damarları dolaş 

ırasına san. Hiç girme özü yün yüz. Bilimdir aktı sele gir. Tırıs 

katip –meraktan– e maada der. Has er madama kasık sürer, 

essiz eşeyler cebir diler, soluk köy falında sarışın masal 

anlasalar dar dururlar. Madam insana dair değer gibi der. 

93


(Yeniden yazım 3: Her sözcükte bir sessiz harf değiştirerek.) 

SAHTE: İm. Gebe. 

Büzük, koş gir balonda devrinme. Zazanın hece yatısını 

gerdiği tencerelerin kazanlığından –de berki sensizlikten– 

anlatılır. Kütük gruplan hazinde tasalarda osuran erkenler. 

Soğu tıraşsızdın, etlerinde sigaralan. Komi utkulu, bedirgin, 

heceyi dizlemektedir, komileri ite sensizce kısıldaşmaktadır. 

Çerçevede giden pir atamın hırttan soy çekişi. Tasaların 

ağasında dalaşır. Cüzünü piç görmeyin. Tri kakım elbisemidir. 

Kamara atamı –hırttan– rakip ezer. Atam hep tasada kıta küre 

dumur, sensizce biz neyler sözler, çarşısındakiler olum 

anlarında kaka ballarlar. Atam biz yasadan ciğerine gidek. 

94


(Yeniden yazım 4: Her sözcükte tüm sessiz harfleri değiştirerek.) 

KATRE: İz. Dere. 

Pürüz, bol tik vatozla tenkitle. Karakız kene kazılımı sezdimi 

kepçeleyelim tamahkılıçtar –de terli dervişbilmez– atyarışım. 

Pütür bluzsal madikle karakanca olucak engerçek. Zoru 

çıkantırmık, ekmeğimle piyasadan. Tiki umduğu, betikçil, 

çeneli gizdeneylerim, bilimeli ile çentikte kıtırçantamlayım. 

Zencereğe yiter giz atayım hınçlar çok serili. Kapatayım 

alazımla koparıp. Pürüzü bit közlesin. Pli yapıp ettirenimiz. 

Favela azabı –hınçlar– latif emek. Alay geç parala yıka büke 

yumul, kertikle git terket gözden, çaktırıptagiden oyuk 

aktarıpta bana matkaptan. Azap giz kafalar çizebile bilek. 

95


(Yeniden yazım 5: Her sözcükten birer harf eksilterek.) 

AHNE: Ç. Ece. 

Büyü, lo salona evrinme. Amanın ece arısını geçiği pencereleri 

karanlığında –e beli essizlikten– anaşılır. Küçü grupla halide 

asalarda turan erekler. Çoğ tıraşızdır, ellerine sigarala. İmi 

uykul, tedirgi, eceyi dilemektedir, kimleri is sessize 

fısıldamaktadır. Çereveye gire bi adamı sırtta oy ekimi. 

Asaların arasına dolaşı. Üzünü iç örmeyiz. Gr akım eliselidir. 

Kamer damı –sırtta– taip der. Ada he maada kıs üre urur, 

sessize bi şeyle söyle, karısındakiler olu anamında kaf salarlar. 

Dam bi asadan diğerin gide. 

96


(Yeniden yazım 6: Her sözcükten ikişer harf eksilterek.) 

SAN: . Ce. 

Yük, ş r salda evrime. Zaman ce yarını geçti pencerelen 

aralığından –eli essizliken– anaşılı. Çük gupla hande masalda 

oran erekle. Oğ taşsızdır, ellerin sigalar. Ki uyku, dirgin, geyi 

dilmektedir, kileri s sessiz fıldaşmaktadır. Çerveye gir r adam 

sırta y çeki. Masalın asında dolar. Yünü ç görmez. R tam 

eliseldir. Kara amı –sırta– tak er. Am r sada ka re dur, sessiz r 

eyle öyle, arısındakiler ol anlamda fa salarla. Am r asada 

derine ger. 

97


(Yeniden yazım 7: Her sözcüğe birer harf ekleyerek.) 

SAHNEM: Piç. Gecem. 

Büzyük, floş bira saltonda çevrinmez. Zapmanın geyce 

yargısını geçtiğim pencerelerine katranlığından –eve belkim 

asessizlikten– hanlaşılır. Küpçük guruplar ahalinde masatlarda 

oturtan merkekler. Çoğul tıpraşsızdır, kellerinde sigaraylar. 

Ekimi uykuluk, tepdirgin, geyceyi dinleşmektedir, kilmileri 

ipse asessizce fıhsıldaşmaktadır. Çerçeveyle girsen bira 

gadamın sırattan boya çekimiş. Masakların parasında 

dolmaşır. Yüzünüz hiçe göremeyiz. Geri taktım elbiselimdir. 

Kambera adamcı –sırattan– takzip keder. Madam hero 

maksada kıysa sürek durdur, sessizece bire eşeyler söyüler, 

karşısındakilere solur anlamından kafka salalarlar. Madam 

bira masaldan diğerince gidero. 

98


(Yeniden yazım 8: Her sözcüğü ikiye bölüp, parçalara birer harf ekleyerek.) 

SAHİ NEY: İp iç. Gel ece. 

Büz yükü, lop aş bin er saloz unda çevre binme. Eza amanın 

gez ece yarık asını genç etiği pencü terelerin katran alığından – 

ev de belik mi sesse tizlikten– anlak aşılır. Küt çüke gür kuplar 

halk tinde maç savlarda kot buran erken ökler. Öç doğu tıraşı 

sızdırt, teller zinde sigan oralar. Ok timi huy okulu, tevdi 

ergin, gence iyi dinler mektepdir, kip mitleri mis ve sel issizce 

fısıldaşk maktapdır. Çerçi deveye git renk bu pir adı hamın 

sırat atan bu soy çekiş imi. Ama sapların arkası onda da 

oklaşır. Yüzük önü ah piç gök ermeyiz. Gör ki tam akım elbe 

çiselidir. Kaç merak adı hamı –sırat tank– tam ekip red yer. 

Adı tam ah erk maksad ah kıt saz sürt eh odur vur, ser issizce 

be pir şeyh eler söz eyler, karşıt sınadakiler ola kur canla 

mındar ki afak asal ularlar. An damı be pir maksad can da 

ciğerine giz eder. 

99


(Yeniden yazım 9: Metni hiç müdahalesiz, ters sırayla yazarak; âdeta geri 

çekim.) 

Gider diğerine masadan bir adam. Sallarlar kafa anlamında 

olur karşısındakiler, söyler şeyler bir sessizce, durur süre kısa 

masada her adam. Eder takip –sırttan– adamı kamera. 

Elbiselidir takım gri. Görmeyiz hiç yüzünü. Dolaşır arasında 

masaların. Çekimi boy sırttan adamın bir giren çerçeveye. 

Fısıldaşmaktadır sessizce ise kimileri, dinlemektedir geceyi, 

tedirgin, uykulu kimi. Sigaralar ellerinde, tıraşsızdır çoğu. 

Erkekler oturan masalarda halinde gruplar küçük. Anlaşılır – 

sessizlikten belki ve– karanlığından pencerelerin geçtiği 

yarısını gece zamanın. Çevrinme salonda bir loş, büyük. 

Gece. İç: SAHNE. 

100


(Yeniden yazım 10: Her cümleden birer sözcük eksilterek; anlamı 

değiştirmeden.) 

İç. 

Büyük bir salonda çevrinme. Zamanın gece yarısını geçtiği 

pencerelerin karanlığından –ve sessizlikten– anlaşılır. Küçük 

gruplar halinde oturan erkekler. Çoğu, ellerinde sigaralar. 

Kimi uykulu, tedirgin, geceyi dinlemektedir, kimileri ise 

fısıldaşmaktadır. Çerçeveye giren bir adamın boy çekimi. 

Masaların arasında. Yüzünü görmeyiz. Takım elbiselidir. 

Kamera –sırttan– takip eder. Adam her masada kısa süre 

durur, bir şeyler söyler, karşısındakiler olur anlamında kafa 

sallarlar. Bir masadan diğerine gider. 

101


(Yeniden yazım 11: Her cümleye birer sözcük ekleyerek; anlamı 

değiştirmeden.) 

SAHNE: İç mekân. Gece vakti. 

Büyük boyutlu, loş bir salonda çevrinme. Zamanın gece 

yarısını geçtiği pencerelerin koyu karanlığından –ve belki 

sessizlikten– anlaşılır. Küçük gruplar halinde masalarda 

oturan erkekler vardır. Çoğu tıraşsızdır, ellerinde yanan 

sigaralar. Kimi uykulu, tedirgin, âdeta geceyi dinlemektedir, 

kimileri ise sessizce fısıldaşmaktadır. Çerçeveye giren gizemli 

bir adamın sırttan boy çekimi. Masaların arasında ısrarla 

dolaşır. Yüzünü karşıdan hiç görmeyiz. Sade gri takım 

elbiselidir. Kamera adamı –sırttan sırttan– takip eder. Adam 

her masada kısa süre durur, sessizce bir şeyler söyler, 

karşısındakiler olur anlamında uysalca kafa sallarlar. Adam bir 

masadan diğerine süzülüp gider. 

102


(Yeniden yazım 12: Her cümleye birer sözcük ekleyerek; polisiye bir hava 

katarak.) 

SAHNE: İç gerilim. Gece treni. 

Büyük vagon, loş bir salonda çevrinme. Zamanın gece yarısını 

geçtiği pencerelerin dehşetli karanlığından –ve belki 


oturan kanlı erkekler. Ölülerin çoğu tıraşsızdır, ellerinde 

sigaralar. Kimi uykulu, tedirgin, geceyi dinlemektedir, kimileri 

ise cesetlere sessizce fısıldaşmaktadır. Çerçeveye tabancayla 

giren bir adamın sırttan boy çekimi. Masaların arasında sinsice 

dolaşır. Maskeli yüzünü hiç görmeyiz. Mat gri takım 

elbiselidir. Kamera adamı –sırttan dikizleyerek– takip eder. 

Adam her masada kısa süre durur, sessizce bir şeyler söyler, 

karşısındakiler olur anlamında kesik kafa sallarlar. Adam bir 

masadan diğerine şeytanca gider. 

103


(Yeniden yazım 13: Her cümleye bir sözcük ekleyerek; edebiyat 

parçalayarak.) 

YAKICI SAHNE: İç. Gece hâletiruhiyesi. 

Büyük, loş bir salonda alengirli çevrinme. Zamanın gece 

yarısını geçtiği pencerelerin karanlığından –ve belki kurşunî 


oturan tumturaklı erkekler. Meğerki çoğu tıraşsızdır, ellerinde 

sigaralar. Kimi uykulu, tedirgin, vakur geceyi dinlemektedir, 

kimileri ise sessizce fısıldaşmaktadır. Çerçeveye giren tekinsiz 

bir adamın sırttan boy çekimi. Masaların arasında haşmetle 

dolaşır. Tevekkeli yüzünü hiç görmeyiz. Uçarı gri takım 

elbiselidir. Kamera adamı –sırttan– verevine takip eder. Adam 

her masada kısa süre durur, sessizce bir şeyler söyler, 

karşısındakiler dehşetengiz olur anlamında kafa sallarlar. 

Adam bir masadan diğerine gider sürgit. 

104


(Yeniden yazım 14: Her cümleyi tamamen değiştirerek; karşıt, bambaşka bir 

anlam elde ederek.) 

SAHNE: Dış. Gündüz. 

Küçük, aydınlık bir avluda atalet. Zamanın gün ortasını geçtiği 

çatıların aydınlığından –ve elbette gürültüden– anlaşılır. 

Büyük gruplar halinde minderlerde oturan kadınlar. Bazısı 

cillop gibidir, ayaklarında nikotin bantları. Çoğu ayık, rahat, 

gündüzü anlatmaktadır, birçoğu ise avaz avaz bağrışmaktadır. 

Çerçeveden çıkan bir kadının karşıdan yakın çekimi. Minder 

üzerinde durur. Sırtını hiç görmeyiz. Rengârenk bikinilidir. 

Kamera kadını –karşıdan– takip eder. Kadın minderde uzun 

süre durur, avaz avaz bir sürü şey haykırır, arkasındakiler 

olmaz anlamında ayak sallarlar. Kadın minderden gelir. 

105


(Yeniden yazım 15: Cümlelerin sırasını değiştirerek.) 

Çerçeveye giren bir adamın sırttan boy çekimi. Gri takım 

elbiselidir. Büyük, loş bir salonda çevrinme. Küçük gruplar 

halinde masalarda oturan erkekler. Kimi uykulu, tedirgin, 

geceyi dinlemektedir, kimileri ise sessizce fısıldaşmaktadır. 

SAHNE: İç. Adam her masada kısa süre durur, sessizce bir 

şeyler söyler, karşısındakiler olur anlamında kafa sallarlar. 

Çoğu tıraşsızdır, ellerinde sigaralar. Adam bir masadan 

diğerine gider. Yüzünü hiç görmeyiz. Kamera adamı –sırttan– 

takip eder. Masaların arasında dolaşır. Zamanın gece yarısını 

geçtiği pencerelerin karanlığından –ve belki sessizlikten– 

anlaşılır. Gece. 

106


(Yeniden yazım 16: Art arda gelen cümlelerin birer sözcüğünü değiş tokuş 

ederek.) 

GECE: İç. Sahne. 

Büyük, loş bir sessizlikten çevrinme. Zamanın gece yarısını 

geçtiği pencerelerin karanlığından –ve belki salonda– anlaşılır. 

Küçük gruplar halinde ellerinde oturan erkekler. Çoğu 

tıraşsızdır, masalarda sigaralar. Kimi uykulu, tedirgin, geceyi 

dinlemektedir, kimileri ise sırttan fısıldaşmaktadır. Çerçeveye 

giren bir adamın sessizce boy çekimi. Masaların arasında 

görmeyiz. Yüzünü hiç dolaşır. Sırttan takım elbiselidir. 

Kamera adamı –gri– takip eder. Adam her masada kısa süre 

durur, sessizce bir şeyler söyler, karşısındakiler gider 

anlamında kafa sallarlar. Adam bir masadan diğerine olur. 

107


(Yeniden yazım 17: Sözcüklerin sessiz harflerini kök olarak alıp seslilerle 

yeni sözcükler türeterek.) 

SÜHAN: Öç. Gacı. 

Bayık, leş ebru solunda uçverinme. Azmanın gacı yöresini 

göçtüğü pancarların kurnalığından –ov bilek sossuzluktan– 

ünleşilir. Kaçık garplar ohlandı mislerdi turna rekaikler. Çağı 

oturuşsuzdur, lalürind asgarîler. Kem yokla, etdirgen, gacıyı 

donlamaktadır, kumlar us sossuzca fasıldaşmuktedir. 

Uçarçuvay görün ebru demin serttin bey çıkma. Mislerin 

örsünde dölüşür. Yazın heç giremeyiz. Gir itkim libaslıdır. 

Kumar dem –serttin– takıp dur. Dom ahır mesud akis sır 

derer, sossuzca beri eşyalar saylar, kırışsandukalar lor 

ünleminde kûfî uslularlar. Dem ebru mesudan dağarına güder. 

108


(Yeniden yazım 18: Anlamı koruyacak şekilde metni daraltarak.) 

Gece. 

Salonda çevrinme. Zamanın geçtiği pencerelerin karanlığından 

anlaşılır. Masalarda erkekler. Ellerinde sigaralar. Kimi geceyi 

dinlemektedir, fısıldaşmaktadır. Bir adamın sırttan boy çekimi. 

Dolaşır. Yüzünü görmeyiz. Takım elbiselidir. Kamera takip 

eder. Adam her masada durur, bir şeyler söyler, 

karşısındakiler kafa sallarlar. Adam gider. 

109


110


METİNDIŞI SORULAR 

111


112


bir oturuşta baştan sona okunan 

‘gürültülü’ bir kitabın ardından 

Ev nerededir? Ev neresindedir? Evin sinesi nedir? Ev 

neresinde dinlenir? Evin neresi dinlenilir? Evin sesi 

neresindedir? Neresi evin sesindedir? 

Saat kaç—masa olmaz mı? Saat açmasa olmaz mı? Saat saçmaz 

mı? Saat saçılmaz mı? Saat saçmalamaz mı? 

Günlerden nedir? Günler nedendir? Gün nerelerdedir? Gün 

nerede nedenlerdedir? Gün nerelerden perdelenir? 

Başında mıyız, ortasında mı, sonunda mı? Sonu başında mı, 

başı ortasında mı, başında ortası sonunda mı, sonun başı 

ortasında mı? 

Zamanın sesi gürültü müdür? Ses zamanın gürültüsü müdür? 

Gürültü sesin zamanı mıdır? Zaman gürültünün esi midir? 

Zamanın gürültüsü essiz midir? Gürültünün zamanı sessiz 

midir? 

113


Dışarısı içerinin dışında mıdır? İçerisi nerede dışarıdadır? 

Dışarıya içeriden neler kazınır? Boşluğa neler dallanıp 

budaklanır? 

Metne nasıl çıkılır? Metin nasıl çakılır? Metin nasıl açılır? 

Metnin çıkışı girişine nereden açılır? Metinden metne neden 

kaçılır? Çıkış metni inişe nerede saçılır? 

Varsayım neyi başlatır? Varlık sayım mıdır? Sayılı varlık var 

mıdır? Sayım sayısı varlık mıdır? Sayımlı varlık sayı mıdır? 

Sayrılık varsıl mıdır? Varlık sanrısı sayısal mıdır? 

Yokluk şiir midir? Şiir yoluk değil midir? Yok şiir oluk değil 

midir? Oluk şiir midir? Oluk şiir yok değil midir? 

Her şey nefes midir? Her temas heves midir? Her ses pes 

midir? Şey hep es midir? 

Görüş sönüm müdür? Dönüş ölüm müdür? Dönüm süs 

müdür? İz sis midir? Yer mis midir? Mevsim yersiz midir? Ten 

bensiz midir? Ev dev midir? 

114


115


ÜÇ ŞAİR 

116


117


MATKAP 

Döngüye koşullanmış, ama olduğu yerde, bir eksenin 

etrafında. Somut, kompakt, birimleşmiş, kristalize bir döngü, 

her koşulda sabit, aynı, kesin. Kendi de sert, kaskatı. Donup 

kalmış, değişmeyen, zorunlu girdabının kanıtı yivleri. Artık 

sadece aşındırabilir, zedeleyebilir – öğütüp, yarıp, delip, 

parçalayabilir. Tabii bir de kopardığı akıllara zarar gürültü var 

ki, kulakları sağır etmek şöyle dursun, ruhları sağır ediyor! 

118


SOPA 

Yılların emeği var, geceli gündüzlü çalışıp çabaladı ve ulu 

ağacın tomruğundan yonttu bu değneği: bir sopa, uzun, sert, 

pürüzsüz; vardığı somut sonuç bu, elindeki biricik gereç, her 

işe koşuyor onu; ama bir sopayla ne yapılabilir vurup 

dövmekten başka; sımsıkı kavramış, vuruyor da vuruyor sağa 

sola, şuna buna, olur olmadık her şeye (ve bize de); nadiren 

halıya kilime falan denk getiriyor, alakasız ve anlamsız 

olmayan da o bir tek, en azından kuru kuruya şiddet yerine bir 

amaca hizmet ediyor – ama o zaman da deli gibi toz kaldırıyor, 

göz gözü görmüyor, boğuluyoruz, olan gene bize oluyor. 

Zannettiği üzere günün birinde sopadan tomruğa, 

tomruktan ağaca varabilecek mi bakalım. 

119


MAKAS 

Kırpıyor, kesip biçiyor, lime lime ediyor; ama hepsini öylece 

bırakıyor. Kırpıntılar her yanda öbek öbek, dağ gibi. Kesinlikle 

bir örgü ya da dikiş işlemi söz konusu değil, olsa da ancak 

yama olacak, ama yok. Gene de yığınların her birini birer 

konfeksiyon ürünü olarak görmemiz bekleniyor – ve kesim 

çılgınlığı içinde olanı da zanaatkâr saymamız. Bizzat o istiyor 

bizden bunu. Oysa yalnızca bir alet o, bir makas – ve onu tutan 

da anonim bir el: sıradan, genel bir el; ötekilerin, herkesin eli, 

benzerlerinin eli (hatta kırpıntıların eli). Aynı elin tuttuğu daha 

bir sürü makas var ve hepsi de hemen hemen birbirinin aynısı. 

120


121


RESİM 

-on varyasyon- 

122


123


“Bugün senin resmini yapacaktım, ama 

gözlerin keskin bakıyor, kaşlarını 

kaldırıp duruyorsun. Omuzların düşük; 

dik dur. Mızmızlanma. Derdin ne? İyisi 

mi biz bu işi başka güne bırakalım.” 

124



bu boğazlı kazağı giymişsin, baston 

yutmuş gibi duruyorsun. Neden kasılıp 

duruyorsun? Bugün resmini yapacağımı 

söylememiş miydim?” 

125


“Bugün senin resmini yapacaktım. 

Dudağın seğiriyor, görüyorum, gözüm 

takılıp duruyor. Şişkin burun deliklerin 

sinirime dokunuyor. Öfkeli misin? 

Tiksinir gibi gülümseme! Benim de 

kaşım gözüm atmaya başladı. Biz bu işi 

sonraya bırakalım.” 

126


“Bugün senin resmini yapacaktım. Ama 

saçların fazla kara, dişlerin fazla beyaz. 

Göz akın dikkatimi dağıtıyor, benlerin 

asabımı bozuyor. Kulak kepçen 

karmakarışık! Ne oldu sana? 

Ürpertiyorsun beni; resmi bugün 

yapmayalım.” 

127


“Bugün senin resmini yapacaktım. 

Niyetlendim bir kere. Otur bakalım 

şöyle, hah, düzgün dur, güzelce bak, 

rahatla. Olacak gibi. Neye diktin gözünü, 

dikkatin mi dağıldı, sakin ol yahu, şehla 

şehla bakma, ben de bilemedim karşında 

nasıl oturacağımı, kafam allak bullak. 

Yok, bu iş bugün de olmayacak.” 

128



gerginim, aklım başımda değil. Hoş, sen 

randevuya zaten gelmedin ya!” 

129


“Bugün senin resmini yapacaktım; her 

şey müsait, ışık güzel, hava berrak. 

Tavırların içimi açtı, her halin hoşuma 

gidiyor. Ama kalem, fırça, boya, 

malzemeler nereye gitti, çalındı mı ne, ne 

oluyor yahu, hırsız kim?” 

130


“Bugün senin resmini yapamam. Niye 

geldin bilmiyorum. Sinirim bozuk, elim 

ayağım titriyor, hiç hevesim yok. Ama 

tuhaftır, duruşunla müthiş bir elektrik 

yayıyorsun sen.” 

131


“Bugün senin resmini yaptım. Sen 

yokken. Karaladım bir şeyler, oluverdi. 

Ama sen geldin, boşa çıktı. Olmamış. 

Bugünü hiç yaşanmamış sayalım.” 

132


“Bugün senin resmini yapacaktım. Bir 

hal gelmiş sana. Alnında kırık bir ışık. 

Şaşkın, muzip bir ifade var yüzünde. 

Saçının her teli hin. Bu nasıl eğri büğrü 

oturmak? Parmağındaki ne acayip bir 

yüzük? Gözlerin velfecri okuyor, bu ne 

biçim suskunluk? Keşke bugün benim 

resmimi yapsan!” 

133

Imge Seren - Magma, Köpük, Magma

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?