GAPŞehir 6. Sayı

ŞANLIURFA | Bir Kentlinin Hakları
20
belirli şartları taşıması gerekir. Bir
kimsenin gelişimi sadece eğitim ve
ekonomi politikaları ile ortaya
çıkmaz. Modern dünya artık bir
kentin kültürel ve sosyal
faaliyetlerinin de olması halinde
yaşanabilir şehir olarak
nitelemektedir. Tiyatro, sinema,
oyun alanları, yardım dernekleri,
maddi olanağı olmayanların
hizmetlere erişimi konuları da artık
bir kentlinin hakkı olarak ele
alınmaktadır. Aslolan bir şehrin
kendine yetebilmesidir. Merkezi
idareden destek almadan da
ayakta durabilecek kentler, kendi
varoluşunu gerçekleştirir ve
sürdürebilir. Bu da kalkınma
denilen gelişim biçiminin tabana
yayılmasını, şehirlerden
başlatılması gerekliliğini ortaya
koyar.
Yerel Kalkınma
İçinde bulunduğumuz modern
dünyanın kent tasavvuru ile tarihi
kodlarımızın “şehir kri” biri biriyle
tam örtüşür diyemeyiz. Meseleyi
kapital sancılar üzerinden okuyan
ve “kriz-fırsat” döngüsünde
seyreden modern dünya kentleri,
pek tabii olarak kendine özgü
ekonomik model öngören ve sosyal
yapı, yaşayış tarzı benimseyen
“eski kodlarımızın şehirleri” ile
örtüşmez. Ancak sorun bu ikisi
arasında kararsız kalınmak olarak
da görülmemelidir. Kriz şehirlerin
şaşkınlıktan dolayı çıkış yolu
bulamamasıdır. Ortaya bir plan
veya yol haritası koyamayışı da
bundandır. Kalkınma dediğimiz
olgu bu iki noktanın ortasında bir
“açan el” olarak durmaktadır. Her
şehrin kendi kararını verebilmesi
için kalkınmacı yaklaşması gerekir.
Bunun da hamasi değil bilimsel ve
somut olası gerekir. Bir kentli
hakkı olarak yerel kalkınma şunları
içerir:
1.Kentin tüm ihtiyaçları için
yeterli alt ve üst yapı donanımına
sahip olmak,
2.Yerel kültürel değerleri
korumak,
3.Yerel ekonominin seviyeyi
geliştirmek,
4.Yerel ürün ve üretimleri, iyi
pazarlara ulaştırmak,
5.Yerli girişimcilerin teşvik etmek
ve dış yatırımların kente katılması
sağlamak,
6. Kent bilgi sistem şehirlerin
kolay kavranmasını sağlamak,
7. Gelirin adil dağıtılmasını temin
etmek,
8. Tüm bunlar için sürdürülebilir
bir reçete sunmak.
Katılım konusu
Kentle ilgili sorunların temelinde
“bizi seçtiniz ve artık yetki bizde”
anlayışı var bence. Ve meselenin
nirengi noktası da seçimde seçime
halk ile muhatap olmayacağınız bir
model geliştirmek daha basit ifade
ile her an sırtınızı halka
yaslayabileceğiniz bir mekanizma
kurmak. Belediye mevzuatında
olan ve tüm sorunları çözebilecek
etkinliğe sahip bir katılım
mekanizmasına dikkat çekmek
isteriz. Bu da tahmin edileceği
üzere kent konseyleridir. Konseyler
bir istişari organdır. Ve şehirdeki,
kamu birimlerinin, sivil toplum
kuruluşlarının temsilcilerinden
oluşan bir yapıdır. Konseylerin
kararları, Belediye Meclislerinde
öncelikle görüşülmek zorundadır.
Bir kimse şehre dair meramını,
kentte çözülmesini istediği bir
konuyu, kent konseylerinin
gündemine getirilmesini isteyebilir.
Kentli haklarının en temel ikinci
paradigması budur. Yönetimde
seçimden seçime belirleyici olmak
yetmez. Tüm süreçlerde kir beyan
edebilmek gerekir. Kentlinin bunu
talep etmek hakkı vardır.
Bir hakkı tesis etmek, geliştirmek
için onu bilmek gerekir. Kentli
hakları yeni gelişen ve merkezi
Avrupa olan bir yaklaşımdır. Bu
ve benzeri metinleri odağa alarak
kalkınma, sürdürülebilirlik ve
katılma mekanizmalarını hayata
geçirince, birçok sorunun kader
olmadığını, kendi
plansızlığımızdan kaynaklandığını
görebiliriz. Kentli, hakkının
peşinden koşan kimsedir. Bunu
yapmak kent karşı
sorumluluğumuzun bir gereğidir.