p17h2g1g9g1ndmk9g32q1q1gf9a4.pdf
16.01.2013 • Views
Share Embed Flag

p17h2g1g9g1ndmk9g32q1q1gf9a4.pdf

ePAPER READ
DOWNLOAD ePAPER
gelecek

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

START NOW

güncel<br />

BDP Grubu Önce Basına Kapalı Toplandı<br />

7 Ocak Pazartesi günü BDP grubu Ankara’da basına kapalı<br />

olarak toplandı. Bu toplantının ardından DTK Eşbaşkanı<br />

Ahmet Türk bir açıklama yaparak “İmralı’nın<br />

talepleri, devleti zorlamayacak türden talepler. Her demokratik<br />

ülkede yerine getirilebilecek taleplerdir” dedi<br />

ve süreçten umutlu olduklarını belirtti.<br />

BDP Grup Başkanvekili İdris Baluken ise, “BDP bu görüşme<br />

kanalının sürekli açık olmasını istiyor. Önemli<br />

olan görüşmelerin müzakereye dönmesidir” dedi.<br />

İmralı’da her görüşme için ayrı başvuru yapılmasına<br />

gerek olmadığını, daha önceden yapılmış başvurular<br />

bulunduğunu ve gerekli prosedürün şu anda mevcut<br />

olduğunu söyleyen Baluken, “Önemli olan oradaki görüşmenin<br />

bir müzakereye doğru evrilmesidir. Bu konuda<br />

üzerimize düşen sorumluluğu yerine getirmeye<br />

hazırız. Ancak şu an hala İmralı’da bu görüşmelerin bir<br />

tarafı olan Öcalan’ın koşulları, müzakere yapmaya uygun<br />

koşullar değil. Dolayısıyla eğer bir müzakere süreci<br />

işleyecekse bununla ilgili durumun mutlaka gözden<br />

geçirilmesi gerekiyor. Görüşmeleri bir müzakere süreci<br />

olarak nitelendirmiyoruz” dedi. Baluken, 8 Ocak günü<br />

yapılacak grup toplantısında BDP Eş Genel Başkanı<br />

Selahattin Demirtaş’ın geniş açıklama yapacağını da<br />

belirtti.<br />

Demirtaş Grupta Konuştu!<br />

8 Ocak Salı günü Meclis’te basına açık yapılan grup<br />

toplantısında konuşan BDP Eşbaşkanı Selahattin Demirtaş<br />

Abdullah Öcalan ile başlatılan görüşmelerle<br />

ilgili önemli mesajlar verdi. Konuşmasına Şerafettin<br />

Elçi’nin ve Kozlu’da ölen madencilerin ailelerine başsağlığı<br />

dileğiyle başlayan Selahattin Demirtaş ‘Bir defa<br />

başlayan sürecin, bir AKP-BDP ortaklaşması olmadığını<br />

net şekilde tespit etmek lazım’ dedi. Sözlerine<br />

‘Bizim hükümetle öncesinden oturup tartıştığımız bir<br />

süreç söz konusu değildir. Bu AKP’nin, hükümetin<br />

İmralı’da sayın Öcalan ile başlattığı süreçtir. Partimiz,<br />

iki arkadaşımızın İmralı’ya gidişiyle birlikte süreçten<br />

doğrudan haberdar olmuştur. Bir AKP-BDP ortak çalışması<br />

söz konusu değildir.’ diyerek devam eden Demirtaş<br />

‘Her şeyden önce İmralı’da bir heyetin resmi bir<br />

heyetin Sayın Öcalan ile görüşmesi bizler açısından<br />

önemlidir. Bunun aleniyet kazanmış olması bunun<br />

önemini değerini artırır. Çünkü bu sıradan bir gelişme<br />

değildir, aslında çok gecikmiş bir gelişmedir. Ama 14<br />

yıl aradan sonra İmralı’da aleniyet kazanılarak, kısmen<br />

şeffaf olarak bu sürecin girişiminin başlanmış olması,<br />

bütün tahlillerin dışında önemlidir’ diyerek konuşma-<br />

sını sürdürdü.<br />

Konuşmasında hükümetin bundan sonra alması gereken<br />

tutum ve geliştirmesi gereken dil üzerine de değinen<br />

BDP Eşbaşkanı ‘Hele hele askeri operasyonlar,<br />

tutuklamalar devam edecekse, bunun adına da entegre<br />

proje denilerek bu süreç sürecekse kimse birbirini<br />

yormasın. Silahsız kansız olsun acısız olsun, ama kimse<br />

hükümetin ciddi politikası vardır demesin. Öyle<br />

yendik, bitirdik, ezdik, şimdi sıra teslim almaya geldik<br />

yaklaşımını kimseye anlatamazsınız. Zaten İmralı’ya<br />

giden heyetiniz de böyle denmediğini biliyor. Yendiyseniz<br />

neyi müzakere ediyorsunuz? Yenme ve yenilme<br />

üzerine kurduğunuz diyalog süreci sakıncalı olacaktır.’<br />

dedi. Başlatılmış bir müzakerenin söz konusu olmadığını,<br />

müzakere başladığına dair kendilerine henüz<br />

ulaşmış bir olmadığını belirten Demirtaş, henüz sadece<br />

müzakere arayışından söz edilebileceğini söyledi.<br />

Konuşmasında şehit ailelerine de çağrı yapan Selahattin<br />

Demirtaş şehit ailelerinin bu sürece sahip çıkmasını<br />

ve hükümetin barıştan yana olmasını sağlamalarını<br />

istedi.<br />

sayfa 4 | 10 ocak 2013 | gelecek<br />

Demokrasi güçleri de sürece temkinli yaklaşıyor<br />

Savaşın Dilini Konuşarak Barış İnşa Edilmez!<br />

Konuşulan konu barıştır, muhatap alınan koca bir halkın<br />

temsilcileridir. Masaya oturmak için uzun bir yoldan<br />

geçildi. Siyasi soykırımlarla, askeri operasyonlarla<br />

Kürt halkı susturulmak istendi. Hükümet öncelikle<br />

masaya oturduğu taraflarla eşit koşullarda olduğunu<br />

kabul etmelidir. Devlet ancak adım adım uygulayacağı<br />

barış politikaları ile barış yapmakta samimi ve kararlı<br />

olduğunu gösterecektir. Bu konuda hızla atılması gereken<br />

adımlar ortadır. İvedilikle operasyonlara, sınıra<br />

askeri yığınak yapmaya ve savaş dönemine özgü<br />

politikalara son vermelidir. Öcalan’ın mevcut statüsü<br />

köklü bir biçimde iyileştirilerek değiştirilmeli, siyasi<br />

tutsaklar serbest bırakılmalıdır. Kürtlerin kolektif varlığı,<br />

kimliği, dili kabul edilmeli ve temel kolektif haklarının<br />

iade edileceği, bu paralelde muhatabın Kürt<br />

halkı, onun politik iradesi Kürt Özgürlük Hareketi ve<br />

önderliği olan Abdullah Öcalan olduğu ilan edilmelidir.<br />

Koruculuk ve tüm özel savaş birimleri dağıtılmalı,<br />

göç edenlerin yurtlarına dönmesi sağlanmalı, zararları<br />

tazmin edilmelidir. İfade özgürlüğünün önündeki yasal<br />

engeller kaldırılmalı ve özgür tartışma ortamının<br />

sağlanmasının imkanları yaratılmalı, tüm kurumlarda<br />

anadilde eğitim olanağı sağlanmalıdır. Devam eden<br />

yeni anayasa çalışmaları demokratik, özgürlükçü, eşitlikçi<br />

bir anayasa temelinde yürütülmeli ve bu anayasanın<br />

gerektirdiği yasal düzenlemelerin yapılmasına<br />

derhal başlanılmalıdır. Bahsettiklerimizin tümü barış<br />

politikalarıdır.<br />

Özel savaş baronlarını kendine danışman yapmaktan<br />

çekinmeyen Başbakan’ın ve tarihinin her durağında<br />

halklara zulümden başka bir şey bahşetmemiş devletin<br />

ve onun hilebaz geleneğinin samimi olduğuna<br />

inanmamız ancak barış politikalarının kararlılıkla uygulanması<br />

ile mümkün olacaktır. Aksi taktirde devlete<br />

inanmamız için hiçbir somut neden ortada yoktur.<br />

Akan kanın durması en büyük ihtiyaçtır. Barış sadece<br />

Kürtlerin değil Türklerin de ihtiyacıdır. Şimdi barış<br />

için ısrar etmek gerekiyor. İzlemek değil taraf olmak<br />

sahip çıkmak gerekiyor.

güncel<br />

krizi ve Öcalan’ın yakalanması vardı.<br />

98 Ekim’inde, Kara Kuvvetleri Komutanı<br />

Orgeneral Atilla Ateş, sınır hattında<br />

Suriye’ye karşı sert açıklamalar<br />

yaptı. Suriye’yi tehdit eden Ateş’in arkasında,<br />

bir askeri tatbikat vesilesiyle<br />

Akdeniz’de bulunan ABD ve İsrail savaş<br />

gemileri vardı. Suriye üzerindeki<br />

baskılar artınca, Öcalan, 9 Ekim günü<br />

Suriye’den ayrıldı. Tek taraflı ateşkes,<br />

her yanıyla uluslararası bir komplo<br />

olduğu anlaşılan bu sürece rağmen<br />

devam etse de, komplonun şoven bir<br />

kampanya şeklinde daha da derinleşmesi<br />

ve ordunun operasyonlarını arttırmasıyla<br />

fiilen sona erdi.<br />

Kıyamete beş kala<br />

Öcalan’ın 15 Şubat 1999’da Kenya’da<br />

yakalanıp Türkiye’ye getirilmesiyle<br />

birlikte örgütle bağlantısı kesildi.<br />

PKK, 6. kongresinde tek taraflı ateşkesi<br />

bitirdiğini ve topyekûn savaş ilan<br />

ettiğini açıkladı.<br />

Şimdi kimse hatırlamasa da, sonraki<br />

süreçte adeta dörtnala iç savaş kıyametine<br />

ilerlediğimiz bir dönem yaşandı.<br />

Türkiye’nin büyük metropollerinde<br />

Kürtlere karşı kitlesel linçler<br />

başladı. Komplo sürecine ve devletin<br />

savaş ısrarına karşı barış isteyenler,<br />

demokratlar, sosyalistler sokaklarda<br />

linç edildi. Parti binaları basıldı. Tam<br />

bir toplumsal histeri yaşandı. Devlet<br />

çılgınca adımlar atıyordu, ancak sürecin<br />

kontrolden çıkmasından kendisi<br />

de çekindi ve Öcalan’ın devreye girmesiyle<br />

yeni bir süreç başladı.<br />

11 Eylül fırsatçılığına feda edilen<br />

ateşkes: ’99<br />

PKK, Öcalan’ın devreye girmesi ardından<br />

2 Ağustos 1999’da silahlı güçlerini<br />

sınır dışına çekme kararı aldı<br />

ve 1 Eylül’de dördüncü kez tek taraflı<br />

ateşkes ilan etti. Öcalan’ın çağrısı üzerine<br />

iyi niyet göstergesi olarak iki barış<br />

grubu Türkiye’ye geldi.<br />

Adımlar tek taraflı kalmadı. Kapsamlı<br />

operasyonlar azaldı. Ancak MHP-<br />

DSP-ANAP koalisyon hükümeti, 11<br />

Eylül saldırısının ardından tüm dünyayı<br />

saran “teröre karşı savaş” fırsatından<br />

yararlanmak istedi ve ateşkes<br />

koşulları yavaş yavaş ortadan kalktı.<br />

Ateşkesin bundan sonraki tarihi, kâh<br />

şiddetlenen, kâh şiddeti düşen çatışmalar<br />

arasında Abdullah Öcalan’ın<br />

ısrarlı çözüm çizgisi oldu ve PKK çeşitli<br />

tarihlerde barış ve diyalog çağrılarını<br />

yineledi ve esas olarak savunma<br />

(kimi zaman aktif, kimi zaman pasif)<br />

amaçlı olduğunu açıkladığı bir çizgi<br />

izledi. Ancak bu çizgi, Öcalan’ın yakalanmış<br />

olmasının da verdiği güvenle,<br />

yine zafiyet olarak görüldü. Devletin<br />

bu dönemki tavrı genel olarak, içinde<br />

Kürt hareketini bölerek PKK’nin tasfiye<br />

edilmesinden “salam taktiğine”<br />

kadar bir dizi yöntemin olduğu, tam<br />

imha için uygun koşulları kollayan bir<br />

oyalama tutumu olarak özetlenebilir.<br />

AKP ile açılımdan siyasi soykırım<br />

operasyonlarına<br />

Öcalan, İmralı’da geçirdiği 14 yıl boyunca<br />

tutarlı bir şekilde müzakere<br />

çağrısı yaptı. Bu dönemde devletin<br />

Öcalan’la görüşmeyi neredeyse hiç<br />

kesmediği bugün daha iyi anlaşılıyor.<br />

2002’de AKP’nin iktidara gelmesiyle<br />

birlikte ise, yeni bir dönem başladı.<br />

AKP bol bol açılımdan, çözümden<br />

söz ediyordu. Öcalan, 1 Eylül 1998’de<br />

ilan ettiği ateşkesi, yargılandığı dönemde<br />

süresiz ateşkese çevirdi. Ancak<br />

sayfa 6 | 10 ocak 2013 | gelecek<br />

Habur’da deve hendeği tam atlayacaktı ki…<br />

AKP’nin, Habur sonrasındaki keskin<br />

dönüşü ve Kürt sorunu konusunda<br />

şahinleşerek savaş politikalarını<br />

yükseltmesi ile tüm Türkiye adeta<br />

cendereye alındı. Bu süreçte KCK<br />

adı altında yürütülen operasyonlarla<br />

cezaevlerindeki Kürt siyasetçi sayısı<br />

8 bine vardı. Bu dönemde, yalnızca<br />

Kürtler değil, Kürt halkının haklı taleplerinin<br />

yanında duran aydınlar da<br />

tutuklandı. Ragıp Zarakolu ve Büşra<br />

Ersanlı, aydınların tutuklanarak susturulmasının<br />

simgesi oldular.<br />

Susturulan bir başka kesim ise gazetecilerdi.<br />

Ahmet Şık ve Nedim Şener,<br />

basın özgürlüğü üzerindeki baskının<br />

sembol isimleri haline geldiler.<br />

Saçma iddialarla açılan davada, 375<br />

gün tutuklu kaldılar. Muhalif ve Kürt<br />

basınından gazetecilerin tutukluluğu<br />

ise vakayı adiyeden sayılır oldu.<br />

Doğrudan gazetecilik faaliyetinin<br />

kendisi iddianamelerde tutuklanma<br />

sebebi sayıldı.<br />

Nuray Mert, Ruşen Çakır ve Banu<br />

Güven ise işlerini kaybedenlerdendi.<br />

Bu gazeteciler, sırf AKP’nin Kürt politikalarına<br />

karşı hazır ola geçmedikleri<br />

için susturuldular. Ruşen Çakır,<br />

bu sürece tepkisini şöyle belirtecekti:<br />

“Açılımda, hatırlayalım, Başbakan<br />

önce gazetecileri çağırdı. Bizimle<br />

başlattı. Sonra da ilk bizi susturmaya<br />

çalıştılar ve susturdular. Ben kendi<br />

devletin hiçbir adım atmaması üzerine<br />

ateşkes 1 Haziran 2004’te bozuldu.<br />

Görüşmelere tam bir tefeci bezirgan<br />

mantığıyla yaklaşan AKP, bu tarihten<br />

sonra Öcalan üzerindeki tecridi yoğunlaştırdı.<br />

Devletin havada yaptığı her açıklama<br />

gibi, Cumhurbaşkanı Gül’ün, 2009’da<br />

İran yolunda uçakta sarf ettiği “iyi<br />

şeyler olacak” sözleri de havada kaldı.<br />

AKP, “terörü bitirme” operasyonunu,<br />

ilk olarak 5 Nisan 2009’da Türkiye’yi<br />

ziyaret eden ABD Başkanı Obama’ya<br />

anlattı. AKP’nin açılım şapkasından,<br />

KCK operasyonları çıkacaktı. 14 Nisan<br />

2009 tarihinde başlayan siyasi soykırım<br />

operasyonları kapsamında DTP,<br />

BDP yöneticileri, belediye başkanları,<br />

sendikacılar, öğrenciler, kadınlar, insan<br />

hakları savunucuları gözaltına alınarak<br />

tutuklandı.<br />

Devlet, egemenlerin iflah olmaz havuç-sopa<br />

taktiğini uyguluyordu. Bir<br />

yandan görülmemiş ölçüde kapsamlı<br />

bir siyasal soykırımla binlerce Kürt<br />

siyasetçiyi cezaevlerine atarken, diğer<br />

yandan “Kürt açılımı koordinatörü”<br />

olarak görevlendirilen dönemin İçişleri<br />

Bakanı Beşir Atalay bir dizi toplantı<br />

yapıyordu. Başbakan Erdoğan,<br />

5 Ağustos 2009’da Ahmet Türk ile<br />

görüştü. Ardından Öcalan, 15 Ağustos<br />

2009’da cezaevi idaresine bir “Yol<br />

Haritası” teslim etti. 10 temel ilkeden<br />

oluşan belge, kamuoyuna 1,5 yıl sonra<br />

ulaşabildi.<br />

Ve Habur…<br />

Öcalan, sürecin bir türlü ilerlememesi<br />

üzerine, “demokratik siyasette ciddi<br />

bir tıkanma yaşandığını” belirterek,<br />

yeni “Barış Grupları”nın Türkiye’ye<br />

gelmesi çağrısında bulundu. 19 Ekim<br />

2009 günü, 34 kişiden oluşan Barış ve<br />

Demokratik Çözüm Grubu Habur Sınır<br />

Kapısı’ndan Türkiye’ye giriş yaptı.<br />

Bu girişimi olumlu bir adım olarak<br />

Cezaevleri doldu, basın susturuldu<br />

başıma gelenleri biliyorum. Birçok<br />

arkadaşımın başına gelenleri de biliyorum.<br />

Şimdi hükümet açıyor, ‘Hadi<br />

siz de açılın’ diyor. Sonra kapanınca<br />

‘Hadi siz de kapanın’ diyor. ‘Yok,<br />

ben konuşmaya devam edeceğim’<br />

dediğiniz zaman da bu sefer başınıza<br />

olmadık işler geliyor. Şimdi yeni bir<br />

süreç başlıyor. Hükümetin yine medyanın<br />

konuşmasına ihtiyacı olacak.<br />

Nasıl Kürtler sütten ağzımız yandı<br />

dediyse bugün de gazeteciler aynı<br />

şeyi söyleyecek. Hükümet istediğinde<br />

açılıp istemediğinde kapanandan<br />

aydın olmuyor. Gazeteci de olmuyor.<br />

Hükümet çözüm istiyorsa şeffaf bir<br />

ortam sağlasın ve kimseye müdahale<br />

etmesin.”

güncel<br />

8 maden işçisinin ölümünün arkasında<br />

patronlarla hükümetin<br />

ortaklığı var!<br />

Türkiye Taşkömürü Kurumu’nun resmi<br />

internet sitesinde “Kimi iner, kimi çıkar<br />

derinliklerine kömür damarlarının.<br />

Birinin bıraktığı yerden öteki başlar ara<br />

vermeksizin çalışmaya,” diye yazıyor. 8<br />

işçi Kozlu’daki metan gazı patlaması sonucu<br />

meydana gelen ‘kazada’ madenden<br />

çıkamadı. İşçiler ‘doğanın bağrına<br />

gizlenmiş cevheri çıkarırlar,’ sanayiyi<br />

şahlandırırlar ama ölüme terk edilirler.<br />

Kozlu’daki maden işçileri de iş cinayetine<br />

kurban giden diğer işçiler gibi her<br />

kazayı (cinayeti) kader, takdiri ilahi<br />

olarak açıklayan patronların ve hükümetin,<br />

özelleştirme ve taşeronlaştırma<br />

uygulamalarının kurbanı oldular. 5<br />

madenci göçükten çıkarılırken 3 işçi ise<br />

halen göçükten çıkarılamadı. Taşerona<br />

bağlı olarak çalıştıkları için kayıtlara<br />

maden işçisi olarak değil inşaat işçisi<br />

olarak geçecek 8 işçi... 2012’de 131 ‘iş<br />

kazası’nın 29’u Zonguldak’ta yaşandı.<br />

Taşeron sistemi içinde çalışan madenciler<br />

kazdıkları her metrede aslında<br />

kendi mezarlarını da kazdıklarını biliyorlar.<br />

Evden her ayrılışları ailelerine<br />

veda şeklinde oluyor. Taşeronda çalışan<br />

madenci için madene gitmek ölüme<br />

gitmekle aynı anlama geliyor. Patronların<br />

tek derdi ise maliyeti düşürmek.<br />

Patronlar için kar demek işçi için<br />

ölüm demek<br />

Patronlar servetlerine servet katmak<br />

için karlarını artırmaya çalışıyor. Patronların<br />

en önemli kar kaybı ise işçilere<br />

verdikleri maaş. Maliyeti düşürmek<br />

ise işçinin daha az paraya daha<br />

çok çalışması demek. 10 işçinin yaptığı<br />

iş için 3-4 işçiyi çalıştırarak kazanan<br />

patronların ise göçük altındaki işçiler<br />

umurlarında bile değil. Elbistan’da göçük<br />

altında kalan ve cansız bedenleri<br />

bile çıkarılmayan 9 işçiyi hatırladınız<br />

mı? Cinayetin sorumlusu Park Teknik<br />

Elektrik Madencilik Turizm San. ve<br />

Tic. A.Ş. ise halen kömür çıkarmaya<br />

devam ediyor.<br />

Taşeronda verimliliği artırmak demek<br />

ölümleri de artırmak anlamına geliyor.<br />

2002-2011 yılları arasında Türkiye Taşkömürü<br />

Kurumu’nda çalışan işçi sayısı<br />

% 31 oranında azalmış. İşçi sayısı azalırken<br />

işçi ölümleri ise aynı dönemde %<br />

41 oranında artış gösterdi.<br />

TTK Müdürü Dursun Akyürek’in<br />

sorumluluğu<br />

Katliama neden olan firmanın adı Star<br />

Madencilik. İnşaat şirketi olan Star<br />

İnşaat’ın sahibi MHP’li vekil Ruhsar<br />

Demirel’in eşi. Şirketin yüzde yüz sahibi<br />

olan Depar Pazarlama’nın diğer iştiraki<br />

Pano Madencilik’in diğer ortağı ise<br />

Türkiye Taşkömürü Kurumu Müdürü<br />

Dursun Akyürek. İşin en tepesindeki<br />

sorumlunun kazadaki payı gizleniyor.<br />

Kozlu’daki işçi cinayetinin sorumlusu<br />

Star Madencilik’inde, 2011’de<br />

Karadon’da 30 işçinin ölümüne neden<br />

olan Yapı-Tek Şirketi’nin de esas işi madencilik<br />

değil inşaatçılık. Galeri açma<br />

işlerini basit inşaat işleri olarak görüp<br />

taşeron şirketlere veren TTK, ölümlere<br />

göz yumuyor.<br />

İşçiler kaç metre ilerlerse o kadar<br />

kazanıyor.<br />

“Kara elmas” işçilerin yoksulluk sınırının<br />

altında maaşla yaşamasına yol<br />

açıyor. Kömür taşeron için kara elmas,<br />

işçi için ölüm karası anlamına geliyor.<br />

İşçiler kaç metre ilerlerse o kadar kazanıyor.<br />

30 metre ilerlerlerse 900 lira, 35<br />

metre 1000 lira, 40 metre 1100 lira.<br />

sayfa 8 | 10 ocak 2013 | gelecek<br />

Patron AKP Ortaklığı Kozlu Cinayetine Yol Açtı<br />

Kozlu’daki katliama tepkiler sürüyor<br />

SDP’liler MTA’yı işgal ettiler<br />

Sosyalist Demokrasi Partisi üyeleri 8 Ocak günü<br />

Zonguldak’ta metan gazı patlamasıyla yeni bir iş cinayeti<br />

sonucu hayatlarını kaybeden maden işçileri için İstanbul<br />

Gümüşsuyu’nda bulunan Maden Tetkik ve Arama Bölge<br />

Müdürlüğünü işgal etti. İşgal ettikleri binanın camlarından<br />

dışarıda bulunanlara ve basına açıklama yapan<br />

SDP’liler 8 işçinin daha “iş kazası” kisvesiyle taşeronlaşma<br />

ve güvencesiz çalıştırmadan kaynaklı cinayete kurban<br />

edildiğini söylediler. Geçtiğimiz yılda da maden ocaklarında<br />

77 işçinin AKP hükümetinin yarattığı güvencesiz<br />

çalışma koşulları nedeniyle hayatını kaybettiğini, 2013<br />

yılına da Zonguldak’ta meydana gelen patlamayla girildi-<br />

ğini belirterek ‘Bu ölümler münferit olaylar değildir! Bu<br />

ölümler iş kazası değildir! Bu ölümler bizzat AKP Hükü-<br />

metinin işçi kıyımıdır.’ dediler ve Kozlu’daki işçi ölümleri-<br />

nin sorumlusu olarak AKP hükümetini gösterdiler.<br />

İşgal eyleminin başlamasından iki saat kadar sonra po-<br />

lisin binaya girmesi sonucu yaklaşık 40 SDP üyesi zorla<br />

gözaltına alındı. SDP üyeleri akşam saatlerinde İstanbul<br />

Emniyet Müdürlüğü’nden serbest bırakıldılar.<br />

Özelleştirme: Kader değil taşeronluk<br />

sistemi<br />

AKP hükümeti özelleştirme ve taşeronlaştırma<br />

uygulamalarını engellemiyor,<br />

aksine yaygınlaşması için büyük çaba<br />

harcıyor. Patronlarla hükümetin ortaklığından<br />

güvencesiz, sendikasız, esnek<br />

çalışmaya mahkum edilen işçilerin<br />

ölüm haberleri geliyor.<br />

Görüşlerine başvurduğumuz Dev<br />

Maden-Sen Denetleme Kurulu üyesi<br />

Yılmaz Kızılırmak’a göre madencilik<br />

sektöründe en büyük sorun özelleştirme.<br />

Özelleştirmenin şirketler ile devlet<br />

arasındaki sözleşmelerden kaynaklı<br />

hızla taşeron çalışmanın önünü açtığını<br />

söyleyen Kızılırmak, patronların<br />

kar hırsının işçilerin ölümüne sebep<br />

olduğunu söyledi. Kızılırmak sözlerine<br />

şöyle devam etti: “TTK hazırlık işlerini<br />

özelleştirdi. TTK galeri açma işini<br />

inşaat işi gibi görüyor. Halbuki ‘galeri’<br />

açmak madenciliğin bir parçası. Ve<br />

burada belli standartlar var. Bu standartların<br />

başında sondaj çalışmasında<br />

uygulanması gereken kurallar geliyor.<br />

Maden Mühendisleri Odası’nın raporuna<br />

göre bir metrekare alanda 25<br />

metrelik sondaj yapılması ve önce bu<br />

alandaki metan gazının boşaltılması<br />

gerekiyor. Maden çıkarma işlemi ancak<br />

bu çalışmadan sonra ve yalnızca<br />

sondaj çalışmasının yapıldığı alanda<br />

yapılabilir. Burada yani Kozlu’da 7 ile<br />

10 metre arasında bir sondaj yapılmış<br />

ama maden çıkarma çalışması sondaj<br />

yapılan alandan daha derinde yapılmış.<br />

Dolayısıyla buradaki gaz boşaltılmadığı<br />

için patlama oldu ve göçük yaşandı.<br />

Buradaki en önemli problem özelleştirme.<br />

Yani taşeronlaşma. Muhtemelen<br />

şirketle sözleşme ilerledikleri mesafeye<br />

göre yapılmış. Şirket hızla ilerleyip para<br />

almak istiyor.”<br />

Maden işçiliğinde atlanmaması gereken<br />

en önemli husus madenciliğin ağır<br />

bir iş olduğudur. Fakat uygulamada işçilere<br />

tekstildeki parça başı çalışmaya<br />

benzer şekilde yol aldıkları mesafeye<br />

göre ücret politikası uygulanıyor. Bu<br />

uygulama yüzünden bir işçi asgari ücretten<br />

yalnızca biraz daha yüksek para<br />

alabilmek için günde 12-13 saat çalışmak<br />

zorunda kalıyor. Böyle ağır bir işte<br />

karınlarını doyurabilmek için canhıraş<br />

çalışan işçiler haliyle yorgunluk, dalgınlık<br />

sonucu hata yapmak durumunda<br />

kalabiliyor ve hayatlarından oluyor.<br />

Yani patronun emek sömürüsü, kar hırsı<br />

işçilerin canını hiçe sayıyor. Taşeronda<br />

yaşanan ölümleri bütün bu tabloyu<br />

göz önünde bulundurduğumuzda kaza<br />

olarak değerlendirmek mümkün değil.<br />

Taşeronda yaşanan her işçi ölümü cinayettir,<br />

göz göre yapılan işçi katliamıdır.

emek<br />

TJK Şirinyer Hipodromu’nda çalışan<br />

seyisleriz. At yarışları sektörü bu ülkede<br />

milyon liraların döndüğü bir<br />

sektördür. Bu sektörde 8 binden fazlası<br />

seyis olmak üzere 30 binden fazla<br />

insan çalışır. Sektörün esas yükünü<br />

seyisler taşır. Atların bakımı, beslenmesi<br />

ve temizliği bizden sorulur. Ülke<br />

genelinde yaklaşık 15 binden fazla ata<br />

bakarız. Bu atların yarıya yakını değişik<br />

hipodromlarda koşuya katılır.<br />

Ülkemizde şans oyunları, açık ve gizli<br />

bahisler çok geniş bir ilgi alanıdır.<br />

TJK’nın yasal koşullarında yıllık 927<br />

milyona yakın ciro elde edilir. Bu ciroya<br />

yasadışı bahisler dahil değildir.<br />

Dereceye girmiş bir yarış atının fiyatı<br />

400 bin liraya yakındır. Her bir atın<br />

bakımı için ayda 2 bin 5 yüz liraya yakın<br />

para harcanır.<br />

Buca harasında 2 bine yakın seyis<br />

çalışmaktadır. Seyislerin yaşam ve<br />

iş koşulları korkunç denecek kadar<br />

kötüdür. Hara yönetiminin keyfi uygulamaları<br />

haraları seyisler için çalışılamaz<br />

hale getirmiştir. Arkadaşlarımıza<br />

sürekli cezalar verilmekte<br />

ve uzun süren bu cezalar nedeniyle<br />

seyisler yaşamlarını sürdüremez hale<br />

getirilmekte, sefalete iteklenmektedir.<br />

Çalışan seyislerin çok büyük bir<br />

kısmı sigortasızdır. Aylık ücret 700<br />

lira civarındadır. Asgari ücretin bile<br />

altında ücretlerle ve korkunç denecek<br />

kötü koşullarda yaşamımızı sürdürmekteyiz.<br />

Yarışan atlara canımız<br />

gibi bakarız. Atlara sahiplerinden<br />

daha fazla önem veririz çünkü biz bu<br />

hayvanlarla beraber yaşarız. Elimize<br />

doğarlar, elimizde büyürler. Buna<br />

rağmen bu kadar değer verdiğimiz<br />

hayvanlara verilen değer seyislerine<br />

verilmez.<br />

Bizim esas muhatabımız cezaları veren,<br />

900 küsur milyonluk ciroyu yöneten,<br />

başımıza burayı cezaevi gibi<br />

yönetsin diye güvenlik yöneticisi<br />

atayan TJK’dır. Yüksek duvarla ve dikenli<br />

tellerle çevrilerek bir çeşit açık<br />

cezaevine çevrilen haralardaki seyislere<br />

tutsak gibi davranılmaktadır.<br />

Güvenlikten sorumlu Gazi Başboğa,<br />

hukuksuz ve keyfi uygulamaları, baskı<br />

ve cezalarıyla cezaevi müdürü gibi<br />

davranmaktadır.<br />

Buca harasında çalışan seyisler olarak<br />

biz 30 Aralık Pazar günü iş bıraktık.<br />

Bilinmelidir ki seyisler dışında atları<br />

yarışa hazırlayabilecek başka kimse<br />

yoktur. Bu yüzden biz iş bırakırsak<br />

hipodromlarda hayat durur, yarışlar<br />

yapılamaz. 30 Aralık Pazar günü yarışları<br />

bu yüzden yapılamamıştır.<br />

Bizim isteklerimize karşılık, insanca<br />

çalışma taleplerimize karşılık “Özür<br />

dileyin” diyorlar. “İş bıraktığınız için<br />

özür dileyin.” “Beni bu b…n içinde<br />

yaşayan insanlarla niye muhatap ediyorsunuz!”<br />

diyen vali yardımcısını<br />

protesto ettiğimiz için özür dileyin<br />

diyorlar. “Özür dileyin ve bir daha<br />

haklarınızı aramayacağınızın teminatını<br />

verin, biz de sizin işe geri dönüp<br />

dönemeyeceğinizi değerlendirelim”<br />

diyorlar.<br />

Şu ana kadar yaşananlar 30 Aralık<br />

günü atları yarışa göndermememiz, 3<br />

sayfa 10 | 10 ocak 2013 | gelecek<br />

TJK Şirinyer Hipodromu’nda çalışan seyisler:<br />

Seyisler Olmadan Atlar Koşmaz,<br />

Atlar Koşmadan Yarış Olmaz!<br />

Ülkemizde şans oyunları, açık ve gizli bahisler çok geniş bir ilgi alanıdır. TJK’nın yasal koşullarında yıllık 927 milyona<br />

yakın ciro elde edilir. Bu ciroya yasadışı bahisler dahil değildir. Dereceye girmiş bir yarış atının fiyatı 400 bin liraya<br />

yakındır. Her bir atın bakımı için ayda 2 bin 5 yüz liraya yakın para harcanır.<br />

Taleplerimiz:<br />

1- Ceza verilerek çalışamaz hale<br />

getirilen yani aslında fiili olarak<br />

işine son verilen 29 arkadaşımızın<br />

derhal işe geri alınmasını istiyoruz.<br />

2- 2010’dan bu yana verilmiş bütün<br />

cezaların kaldırılmasını istiyoruz.<br />

3- Hara yönetiminin ve güvenlik<br />

müdürünün görevden alınmasını<br />

istiyoruz.<br />

Ocak’ta basın açıklaması yapmamız,<br />

aslında birer başlangıç. Türkiye’nin<br />

her hipodromunda durum aynı. Tüm<br />

seyisler, benzer insani olmayan şartlarda<br />

çalışmak zorunda bırakılıyorlar.<br />

Bizlerde yılların öfkesi var. Ve hareket<br />

başladı. Tabii ki bu harekete karşılık<br />

devletin baskısı da çok yüksek. Hep<br />

beraber bundan sonraki süreci göreceğiz.<br />

Ama artık biliyoruz, seyisler<br />

olmadan atlar koşmaz, atlar koşmadan<br />

yarış olmaz.

söyleşi<br />

Kürt sorununda barışçıl çözüm ümidinin<br />

yükseldiği yeni bir süreçteyiz. Herkes<br />

İmralı’daki görüşmeleri, PKK’nin silah bırakıp<br />

bırakmayacağını, yeni anayasa ve seçim<br />

yasaları dâhil Türkiye’nin demokratikleşmesi<br />

için bu görüşmelerin sonuç alıcı müzakerelere<br />

dönüşüp dönüşmeyeceğini merak ediyor.<br />

Gelecek gazetesi olarak, Kürt sorununun<br />

barışçıl çözümü için Türk ve Kürt annelerine<br />

ithaf ettiği ‘Gerillanın Barışı’ isimli kitabın<br />

yazarı Metin Yeğin’le bu soruların yanıtlarını<br />

aramaya çalıştık.<br />

METİN YEĞİN:<br />

Öncelikle, ayağınızın tozuyla henüz<br />

gelmiş olduğunuz Havana’dan<br />

FARC ile Kolombiya devleti arasındaki<br />

barış görüşmelerine dair izlenimlerinizi<br />

alalım.<br />

Kolombiya sürecini özetlersek şöyle<br />

ilerledi: RicardoTéllez’in söylediği<br />

gibi, gizli görüşmeler oldu. Sonra<br />

Oslo’da doğrudan açıkça görüşüldü,<br />

ardından görüşmelere Havana’da devam<br />

edilmesi kararı alındı. Yani öncelikle<br />

temaslar oldu, o temasların<br />

ardından açıkça görüşme ilan edildi.<br />

En son durum ise şuydu: Bir ajanda<br />

çıkarmaya çalışıyorlardı. Çıkardıkları<br />

ajandayla da neyi tartışacaklarına,<br />

hangi sorunları ne zaman tartışacaklarına<br />

karar vermeye çalışıyorlardı.<br />

Bu sayede devam eden bir müzakere<br />

süreci başlamış oldu.<br />

Müzakere sürecinin başlaması<br />

barış olacağı anlamına gelmiyor.<br />

Kolombiya’da iki kere açık müzakere<br />

süreci oldu. Hatta neredeyse barış<br />

sağlanıyordu, seçime katıldılar ve<br />

parlamenterler çıkardılar ama sonrasında<br />

parlamenterler tutuklandı. Hatta<br />

bu süreçlerden birinde, M16 adlı<br />

gerilla örgütü silah bıraktı. Dolayısıyla<br />

her şeyi olup bitmiş olarak görmemek<br />

lazım. Ama burada önemli bir<br />

şey var. Birincisi, Kolombiya devleti<br />

niye barış istiyor? Herhalde Latin<br />

Amerika’nın en vahşi devleti. Birçok<br />

Latin Amerika ülkesinde kapitalizm<br />

var. Kapitalizm her yerde yozlaştırıcı,<br />

yok edici, hele neoliberalizm, dehşet<br />

verici. Bütün Latin Amerika’da böyle.<br />

Ama Kolombiya’da bu elli kat daha beter.<br />

Diğer Latin Amerika ülkelerinde<br />

kısmen de olsa sendikal mücadeleler<br />

verebiliyorsunuz ancak Kolombiya’da<br />

böyle bir şey yok. Dünyada sendikacıların<br />

en fazla öldürüldüğü ülke Kolombiya.<br />

Böyle bir faşizmin egemen<br />

olduğu bir ülkede, devlet müzakere<br />

masasına nasıl oturuyor? Sorulardan<br />

biri bu olmalı.<br />

Yanıtına gelirsek, Kolombiya’da gerillanın<br />

elinde olan bölge çok önemli.<br />

Hem maden açısından yeni doğalgaz<br />

rezervlerinin olduğu yer, hem ilaç sanayinin<br />

dünyada en fazla hammaddesinin<br />

elde edildiği yer. Dolayısıyla<br />

uluslararası burjuvazi istikrar istiyor<br />

çünkü orada yatırım yapacak. Aynı<br />

zamanda Kolombiya da ‘klasik burjuvazi’<br />

olarak tanımlayabileceğimiz kesimde<br />

de barış istiyor. Çünkü onların<br />

da kendi güvenliği yok.<br />

ABD de böyle bir barışı ya da en azından<br />

müzakereyi destekliyor. Çünkü<br />

gerillayı ortadan kaldıramayacaklarını<br />

bir kez daha anladılar. O bölge<br />

onlar için çok önemli. Gerillanın<br />

kontrolünde olan bölgenin hemen kıyısında<br />

doğalgaz var. Bunların hepsi<br />

uluslararası burjuvazinin ağzını su-<br />

landırıyor. Ve bunun için biraz daha<br />

barış istiyor. Peki, gerilla neden barış<br />

istiyor? Ya da neden masaya oturuyor<br />

en azından?<br />

Gerilla diyor ki: “Biz kan dökülmesinin<br />

durmasını istiyoruz. Tutuklanmaların<br />

durmasını istiyoruz. Çünkü<br />

biz politika yapmak istiyoruz. Biz politikayı<br />

başka şekliyle sürdüremediğimiz<br />

için silahlı mücadele yürüttük.<br />

Onun için bize doğru düzgün politika<br />

sürdürme zemini sağlandığında, daha<br />

açık bir demokrasi oluşturulduğunda<br />

biz bunu kabul ederiz.” Ayrıca gerillanın<br />

en azından müzakere için söylediği<br />

en önemli şey; “Şimdi sen bana<br />

daha düne kadar terörist diyordun,<br />

birden masaya oturdun benimle, be-<br />

sayfa 12 | 10 ocak 2013 | gelecek<br />

Anlaşma dediğimiz şey kağıt üzerinde olan bir şey değildir, somut olarak ne yaşandığıdır. Devlet meşruiyet<br />

üzerinden var olur. Saldırmayacağım dediğinde verdikleri sözü tutmazlarsa zaten meşruiyet yıkılır.<br />

nim bir özgürlük hareketi olduğumu<br />

kabul ettin artık.” Yani bu görüşmeler<br />

nasıl sonuçlanırsa sonuçlansın, masaya<br />

oturur oturmaz gerillanın avantajı<br />

var zaten.<br />

Bunu Türkiye için de genelleyebilir<br />

miyiz?<br />

Evet, burası için de geçerli. Burada<br />

önemli bir noktaya değineceğim.<br />

Geçen hafta El-Salvador’da “Barıştan<br />

sonraki 21 yıl” adlı bir panel vardı.<br />

El-Salvador’daki gerilla hareketi ile<br />

devlet arasında 89 yılında Meksika’da<br />

ilk görüşmeler başladı. 91 yılında barış<br />

imzaladılar. O barış görüşmelerini<br />

yürüten delegelerin konuşmacı olduğu<br />

bir panel vardı. Görüşmeleri anlatıyorlardı.<br />

Şöyle ki, hem faşist parti<br />

ARENA’nın delegesi hem de o dönemin<br />

gerilla komutanı, gerillanın delegesi<br />

Roberto Canas var. Bunlar ilk<br />

görüşmede bir masaya oturup tartıştıktan<br />

sonra öğle yemeğinde Meksika<br />

devleti gerillaya ayrı masalar hazırlıyor.<br />

Çünkü gerillaya haydut olarak<br />

baktıklarından, onlarla aynı masada<br />

yemek yenmez diye düşünüyorlar.<br />

Buna karşı bence Kürt hareketinin<br />

burada yapması gereken şey, Zapatistaların<br />

yaptığı gibi bütün görüşmeleri<br />

doğrudan açıklamaktır.<br />

Kolombiya’daki görüşmelerde oluyor<br />

mu bu söylediğiniz?<br />

Şu an basına kapalı oradaki görüşmeler.<br />

Ama FARC’ın son bir deklarasyonu<br />

var. Diyor ki: “Biz burada görüşüyoruz<br />

ama bu iş masada bitmez. Esas<br />

mesele sizin masanın ardından harekete<br />

geçmeniz. Biz buradan köylülere,<br />

hareketimize, öğrencilere, arabuluculara,<br />

akademisyenlere, aydınlara sesleniyoruz:<br />

Mesela tarım sorununun<br />

ne olduğunu bize sizin söylemeniz<br />

gerekiyor. Çünkü bu masada ancak<br />

sizin düşüncelerinizi de birlikte aktarabilirsek<br />

sürdürebiliriz. Biz sadece<br />

sizin delegeleriniziz, bu masada oturup<br />

kendi kendimize kararlar vermeyeceğiz.”

sayfa 13 | 10 ocak 2013 | gelecek<br />

Silahlar hiçbir yerde barış anlaşması imzalanmadan bırakılmaz.<br />

ETA dar bir örgüttür, belki PKK ile kıyaslanamaz<br />

bile ama silah bıraktığını söylemesine rağmen silahları<br />

teslim etmedi.<br />

Kürt hareketinin de bunu böyle<br />

yapması gerekiyor dolayısıyla?<br />

Ben her zaman Zapatistaların görüşmelerini<br />

örnek verdim. Çok önemli<br />

çünkü Zapatistaların delegeleri “Biz<br />

bu masada konuşulanları gidip halka<br />

soracağız,” dediler. “Bu uzun sürer”<br />

dediklerinde “Bizim sizin gibi bankalarımız,<br />

mesai saatlerimiz yok, bizim<br />

Maya saatimiz var. Biz bunu halka<br />

sormadan yapmayız,” dediler. Ve her<br />

şeyi halka sordular. Barış imzalanmadı<br />

ama bir ateşkes gerçekleşti.<br />

Ayrıca Kolombiya’daki görüşmelerde,<br />

basına kapalı yapılan kısımlarda zabıt<br />

tutulmasına karar verildi. Yani her<br />

gelişmeden sonra iki tarafın da imzaladığı,<br />

“Biz bu şekilde görüşmüştük”<br />

dediği tutanaklar tutuldu.<br />

Türkiye’de biraz daha farklı. Bence<br />

bu günlerde görüşmeler olabilir tabi<br />

ama karşılıklı güven çok önemli. Bir<br />

taraftan görüşeceksin, bir taraftan da<br />

operasyonlar devam edecek… Buna<br />

kim inanır?<br />

Bu hükümetin durumu. Kürt hareketi<br />

açısından durum nasıl?<br />

Kürt hareketi kendi durumunun, gücünün<br />

farkında değil. Hâlâ her yerde<br />

Kürtlerin nasıl ezildiğini, nasıl mazlum<br />

ve kurban olduğunu anlatıyor.<br />

Elbette Kürtler çok ezildi, çok mağdur<br />

oldu. Ancak Kürt hareketi artık<br />

Silahları bırakma meselesine gelirsek?<br />

Silahlar hiçbir yerde barış anlaşması imzalanmadan bırakılmaz.<br />

ETA dar bir örgüttür, belki PKK ile kıyaslanamaz<br />

bile ama silah bıraktığını söylemesine rağmen silahları<br />

teslim etmedi. Zaten önce ateşkes olur, sonra barış imzalanır,<br />

barış imzalandıktan sonra ancak silahlar teslim<br />

edilir. Ki onda da bir yol haritası çerçevesinde olur. Hatta<br />

Kolombiya’da görüşmeler devam etmesine rağmen ateşkes<br />

bile ilan edilmedi. Masaya oturuyorsun ama aynı gün<br />

dünyanın en önemli isyan ve direniş<br />

hareketlerinden biridir. Kürt hareketinin<br />

önerdiği Demokratik Özerklik<br />

yani özgür komünler ve aynı zamanda<br />

cinsiyet özgürlükçü bir toplum<br />

yani bana göre kadın cumhuriyeti,<br />

ekolojik demokrasi… Bunlar sadece<br />

Ortadoğu için değil, bütün dünya için<br />

en iyi önerilerden bir tanesidir. Kürt<br />

Hareketi bunu yeterince anlatmıyor.<br />

Meksika’dayken Subcomandante<br />

Marcos’un bir karikatürünü görmüştüm;<br />

melek gibi çizmişlerdi,<br />

kafasında hale var, kollarında da<br />

gazete kâğıdından kesilmiş kanatları<br />

vardı. Çünkü Marcos’u Marcos<br />

yapan düşünsel gücüdür. Yani “Ben<br />

iktidarı değil dans edecek bir bölge<br />

istiyorum” demesidir. Kürt hareketi<br />

anlamında da mesela demokratik<br />

özerklik Suriye’de ilk defa yavaş yavaş<br />

ortaya çıktı. Yeni bir durum ortaya<br />

çıktı, bunu anlatmak zorundasın bütün<br />

dünyaya.<br />

Latin Amerika’da FARC’ın müzakere<br />

süreci ile Ortadoğu’da PKK’nin<br />

müzakere sürecini karşılaştırırsak<br />

avantajları ve dezavantajları nelerdir?<br />

Şu anda Kolombiya’da masaya oturdular.<br />

Fakat ben burada barışın daha<br />

yakın olduğunu düşünüyorum. Çünkü<br />

uluslararası konjonktür de barışı<br />

zorluyor. İki tarafı da, hükümeti de<br />

gerillayı da zorluyor.<br />

Türkiye Cumhuriyeti PKK ile barış<br />

imzalamak zorunda. En azından<br />

kendi açısından böyle bir şey varmış<br />

gibi yapmalı. PKK’yi de zorlayan bir<br />

süreç var. Dört ülkede gücü var ama<br />

Güney Kürdistan gibi bir durum<br />

var, İran durumu var… Demokratik<br />

özerkliği hayata geçirecek bir durum<br />

var. Böyle bir durumda daha barışçıl<br />

politika yapabileceği bir alana ihtiyacı<br />

var. PKK açısından da ateşkes ilan<br />

edilmesi olumludur. Bölgesel koşullar<br />

anlamında da barış için çok uygun<br />

bir durum var.<br />

Kıyaslarsak?<br />

Garip gelebilir ama bana göre burada<br />

barışın olması daha gerçekçi. Öbür<br />

taraf masaya oturduğu halde bana<br />

burada barışın sağlanması daha yakın<br />

geliyor. Bu bir tahlil tabi, ne olacağını<br />

bilemezsin.<br />

Uluslararası konjonktür haricinde<br />

iç dinamikler açısından durumu nasıl<br />

değerlendiriyorsunuz?<br />

Kürt hareketi demokratik özerkliği,<br />

ikili hukuku kabul ediyor,<br />

ayrı bir devlet istemiyoruz diyor.<br />

Kolombiya’da ise ben sosyalist bir<br />

Kolombiya istiyorum, bölgesel değil,<br />

bütünsel bir değişim istiyorum ve<br />

ben sağlık ve eğitim konusunda ödün<br />

vermeyeceğim diyorlar. Bir de bence<br />

Kolombiya’da şöyle önemli bir durum<br />

var; bütün barış anlaşmalarında önce<br />

insan hakları ihlallerinin, sorumlularının<br />

yargılanması konusunda imzalar<br />

atılır. Kısmen de yargılanırlar.<br />

Ama Kolombiya Devlet Başkanı Santos,<br />

daha önce “Ölüm Timleri”nin komutanıydı.<br />

Asıl yargılanması gereken<br />

biri varsa onun, Santos’un yargılanması<br />

gerekir.<br />

Bir de burada esas mesele şu: Görüşmeler<br />

sırasında öyle bir durum oluşuyor<br />

ki sanki insan hakları ihlallerinden<br />

sadece ordu sorumluymuş…<br />

Türkiye’de de böyle bir algı var, ordunun<br />

arkasında esas burjuvazi yokmuş<br />

gibi algılanıyor. Şimdi 12 Eylül’ü<br />

yapan burjuvazi değilmiş gibi algılanıyor.<br />

5 milyonluk El-Salvador’da<br />

1,5 milyon kişi göç etmek zorunda<br />

kaldı. Paramiliterler, yani bizim köy<br />

korucularının oradaki muadilleri,<br />

göç edenlerin topraklarını işgal ettiler.<br />

15 yıl sonra köylüler geri geldi,<br />

korucular buraları geri verdiler mi?<br />

devlet 20 gerilla öldürüyor. Ateşkes ilan edilip, bu saldırılar<br />

devam etseydi, görüşmeler kesilebilirdi. Onun için aldıkları<br />

ilk karar, görüşmelerin kesintisiz devam etmesiydi.<br />

Bu aslında diğer yandan provokasyonu önlüyordu. Barış<br />

istemeyen güçlerin harekete geçmesinin önüne geçilmiş<br />

oluyordu böylece. Bizde Tayyip Erdoğan da “Ben saldırmaya<br />

devam edeceğim” diyor. Kürt hareketi de FARC-EP<br />

gibi açık görüşmeler yürütelim diyor. Devletin açıklık zeminine<br />

çekilmesi lazım.<br />

söyleşi<br />

Vermediler. Devlet topraklarına el<br />

konulan halka başka yerlerden toprak<br />

alıp verecekti ama vermedi. Bu sorun<br />

ne El-Salvador’da ne de Guatemala’da<br />

çözüldü. Daha geçen ay Guatemala’da<br />

12 kişi öldü, kendi topraklarına<br />

geri döndükleri için. Guatemala’da<br />

URNG’den bir profesör anlatmıştı.<br />

‘Avrupa’da bir meslektaşım, kaç yıl<br />

sonra geldiğinde de aynı şeyleri konuşuyorsunuz<br />

diyordu. Evet çünkü<br />

bir şey değişmedi ki. Toprağın dağılımı<br />

aynı. Zenginliğin dağılımı aynı…<br />

Burjuvazi her taleplere evet diyebilir<br />

ama hayata geçirilmesidir esas mesele.<br />

Türkiye’ye baktığımız zaman Kürt<br />

hareketinin talepleri daha çok kimlik<br />

üzerine olduğu için bazıları daha kabul<br />

edilebilir bence.<br />

Kandil’in de bu işe mutlaka dâhil<br />

edilmesi gerekiyor herhalde?<br />

Tabii ki. Ben seninle kavga ediyorum,<br />

sonra arkadaşınla barışmaya çalışıyorum.<br />

Eninde sonunda seninle barışmam<br />

lazım. Kandil olmazsa olmaz.<br />

Öcalan’ın olması çok önemli tabi ki.<br />

Daha önceki görüşlerinde “Kendileri<br />

karar verecek ve görüşecekler” demişti<br />

Öcalan.<br />

Dolayısıyla sürecin ilerleyebilmesi<br />

için Öcalan’ın koşullarının iyileştirilmesi,<br />

örgütün kendisiyle de görüşülmesi<br />

ve bu görüşmelerin şeffaf olması<br />

gibi şartlar vazgeçilmez?<br />

Bunun yöntemleri var. Mesela Simon<br />

Trinand ABD’de tutuklu. FARC’ın<br />

barış delegesi olarak görevlendirdiği<br />

isimlerden biri. FARC onun serbest<br />

bırakılmasını, en azından cezaevinden<br />

telekonferans ile görüşmelere katılmasını<br />

istiyor. Bu da bir yöntemdir.<br />

Kürt hareketi için önemli olan masaya<br />

oturduğunda Kürt halkının onu ne<br />

kadar desteklediğidir. Geçen süreçte<br />

Kürt hareketi her şeyi Öcalan’a endeksledi.<br />

Bir kişinin omzuna bu kadar<br />

yük yüklemek, onu yalnız bırakmak<br />

doğru mu? Barışı aşağıdan inşa<br />

etmek zorundasınız. Ancak siz bir<br />

güçseniz başarılı olursunuz. Barış süreci<br />

asıl sokakta işlenir ve sürdürülür.<br />

Ayrıca burada uluslararası konjonktür<br />

barış için çok uygun.<br />

Türkiye devletinin hâlihazırda kamuoyunu<br />

barışa hazırlaması çok<br />

eksik değil mi?<br />

Ben bunun da çok abartıldığını düşünüyorum.<br />

Artık herkes bıktı. Başında<br />

söylediğim düşmanca dil biraz kullanılmasın,<br />

bu bile hemen etkileyecektir.<br />

Son olarak ne söylemek istersiniz?<br />

Barış tabi ki ama Özgürlük, Eşitlik,<br />

Adalet ve Barış….

dünya<br />

Sandıktan “bağımsızlık” çıktı, Batasuna<br />

kendisini feshetti<br />

İspanya ve Fransa’da BASK bölgesinin bağımsızlığı<br />

için mücadele yürüten siyasal parti Batasuna,<br />

BASK bağımsızlığını savunan yasal bir<br />

partinin bölgesel seçimlerde 2. olması ardından<br />

kendini feshediyor. Batasuna, bu sonuçla<br />

kuruldukları siyasal konjonktürün kendini tamamlamış<br />

olduğunu ve kendilerini feshederek<br />

yasal zeminde mücadele veren bağımsızlıkçıların<br />

önünü açmak istediklerini söylüyorlar. Batasuna<br />

Fransa’da yasal, İspanya’da ise 2003’ten<br />

bu yana ETA ile bağlantılı olduğu gerekçesiyle<br />

yasadışı. ETA 2011 yılında 40 yıllık silahlı mücadelesine<br />

son verdiğini açıklamıştı. Ekim’deki<br />

seçimlerde BASK bağımsızlığını isteyen oylar<br />

Bildu adında bir partiye aktı ve BASK parlamentosunda<br />

75 sandalyeden 21’ini elde etti.<br />

ABD: ABD Savunma Bakanlığı’nın Irak’ın<br />

işgali sonrasında ihale verdiği özel şirket<br />

Engility Holdings, Bağdat’taki Ebu Garib<br />

hapishanesinin işkence ve kötü muameleye<br />

maruz kalmış eski mahkumlarına 5<br />

milyon doları aşkın tazminat ödedi.<br />

Venezuela: Hugo Chavez’in sağlık durumu belirsizliğini koruyor. 58 yaşındaki<br />

liderin 10 Ocak’ta yapılması planlanan yemin törenine katılması<br />

da mümkün görünmediğinden Venezuela Yüksek Mahkemesi devlet başkanlığı<br />

görevini üstlenmek için yemin törenini bir zorunluluk olmaktan<br />

çıkarma yönünde karar alarak yemin törenini erteledi.<br />

sayfa 14 | 10 ocak 2013 | gelecek<br />

Dünya Gündemi<br />

2001’de kapatılan bağımsızlık yanlısı bir<br />

partinin üyelerince kurulan Batasuna,<br />

İspanya’nın kuzeyi ile Fransa’nın güney<br />

batısındaki 7 BASK bölgesinin bağımsızlığı<br />

için mücadele ediyordu. ETA silahlı mücadeleye,<br />

BASK dili ve kültürünün bastırıldığı<br />

Franco diktatörlüğü döneminde başlamıştı.<br />

Bugün BASK bölgeleri, İspanya’nın<br />

ekonomik ve siyasal olarak en otonom<br />

yerleri. İspanya: İspanya’daki<br />

ekonomik durumu<br />

protesto etmek için<br />

kendini yakan borç<br />

içindeki iki kişi hayatını<br />

kaybetti.<br />

Fildişi: Fildişi’nde<br />

yılbaşı kutlamalarında<br />

havai fişek<br />

gösterileri sırasında<br />

yaşanan arbedede 60<br />

kişi hayatını kaybederken<br />

200’den fazla kişi yaralandı.

sayfa 15 | 10 ocak 2013 | gelecek dünya<br />

Suriye: Muhaliflerle Esad yönetimi arasında tutsak takasında<br />

anlaşmaya varıldı. Muhaliflerin alıkoyduğu 48<br />

İranlıya karşılık Esad yönetimi elinde tuttuğu 2 bin kişinin<br />

tahliyesine başladı.<br />

Fransa: İflas eden elektronik<br />

ve kitap zinciri Virgin mağazalarını<br />

kapatınca 1000’den<br />

fazla işçi işsiz kaldı. Virgin çalışanları<br />

Paris’in ünlü bulvarı<br />

Champs Elysees’deki mağazasının<br />

önünde protesto düzenledi.<br />

Ayrıca Bütçe Bakanı Jerome<br />

Chauzac hakkında vergi<br />

kaçırmak suçundan ön soruşturma<br />

açıldı.<br />

Güney Afrika: Şaraplık üzüm üretilen<br />

Western Cape bölgesinde mevsimlik çalışan<br />

işçiler aldıkları günde 8 dolarlık ücretin<br />

17 dolara yükseltilmesi talebiyle greve<br />

giderek yollarda barikat kurdu. İşçileri<br />

dağıtmak için polis kauçuk mermi ve göz<br />

yaşartıcı gaz kullandı. Yaklaşık 50 kişi gözaltına<br />

alındı. Grevcilerden 47 yaşındaki<br />

Aubrey Louw toprak sahiplerinin tarım<br />

işçilerine daha fazla para verecek yerde<br />

güvenlik görevlisi kiraladıklarını ve yeni<br />

otomobiller aldıklarını belirtti.<br />

Hindistan: Hindistan’da geçen ayki toplu tecavüz olayının sanıkları ilk kez<br />

hakim karşısına çıktı. Bu arada, Hintli ruhani lider Asaram Bapu’nun ‘tecavüz<br />

kurbanı kadının da en az tacizciler kadar sorumlu olduğu’ yönündeki açıklamaları<br />

büyük tepki topladı. Mahkeme önünde toplanan yüzlerce kişi Bapu’nun<br />

posterlerini yaktı. Ayrıca toplu tecavüzün ardından hayatını kaybeden genç kadının<br />

babası ülkede benzer saldırılara maruz kalan kadınlara destek vermek<br />

için kızının adını açıkladı.<br />

Japonya: Japonya’nın yeni milliyetçi<br />

hükümeti on yıldır ilk kez savunma<br />

bütçesini artıracağını ve askeri harcamalarda<br />

bir artışın olacağını açıkladı.<br />

Hükümet bunun için Çin’le Japonya<br />

arasındaki adalar gerilimini bahane<br />

ediyor.<br />

İsrail: 22 Ocak’ta erken seçimlere gidiliyor. İktidardaki Netanyahu-Lieberman<br />

koalisyonunun sandıktan yine ilk sırada<br />

çıkması bekleniyor. Bu koalisyonun rakipleri ise şunlar:<br />

Milyoner kabine başkanı Naftali Bennett’in Yahudi Evi Partisi.<br />

Eski Kadima lideri Tzipi Livni, merkezdeki Yeş Atid ve<br />

İşçi Partisi ile ittifaka giderek Netanyahu hükümetini yerinden<br />

etmeyi amaçlıyor.

güncel<br />

Yok Artık!<br />

Avrupa Birliği Bakanlığı<br />

Çıldırdı<br />

Avrupa Birliği’nin raporu yayınlaması<br />

gereken gün açıklama yaparak,<br />

‘’Hükümetimize karne verme<br />

yetkisi, milletimizdedir. Bu yüzden<br />

kendi raporumuzu hazırlayacağız’’<br />

diyen Avrupa Birliği Bakanı<br />

ve Başmüzakereci Egemen Bağış<br />

sözünde durdu ve Türkiye Cumhuriyeti<br />

hükümetine ait farklı bir<br />

rapor hazırlattı. Ayrıca Egemen Bağış<br />

raporun değiştirilmesi sonrası<br />

yaptığı konuşmada, ‘’Avrupa’da en<br />

reformist biziz, bizden daha hızlı<br />

reform gerçekleştiren ülke yok,’’<br />

diyerek akıllara, hükümetin 4+4+4<br />

reform sürecindeki hızını getirdi.<br />

Konuşmasının devamında Bağış,<br />

hükümetin özgüveninden ve artık<br />

AB’nin istediği kriterlere tam anlamıyla<br />

uyulduğu için korkuları olmadığından<br />

bahsetti.<br />

Kendi raporunu da hazırlamakla<br />

kalmayan AB Bakanlığı, Avrupa<br />

Birliği İlerleme Raporu’nun çevirisinde<br />

değişiklik yaparak yıllarca<br />

hafızalara tarih kitaplarındaki ayrımcılıkla<br />

kazınan dili kullandı. Bir<br />

ay önce Habertürk’te bir programa<br />

katılan AKP milletvekili ve Anayasa<br />

Komisyonu Başkanı Burhan<br />

Kuzu, orijinal rapor için çöp değerlendirmesi<br />

yapmış, programın<br />

moderatörünün raporu okuduğu<br />

sırada sinirlenerek şov yapmış, raporu<br />

yere fırlatmıştı. ‘’Bizim gibi<br />

çalışkan bir öğrenciye böyle bir rapor<br />

vermek, hiç hoş değil,’’ diyen<br />

Burhan Kuzu’nun ardından Avrupa<br />

Birliği Bakanlığı’nın böyle bir rapor<br />

hazırlaması ise AKP’nin gerçek<br />

rapora bir hayli sinirlendiği fikrini<br />

yarattı.<br />

İki Rapor Arasındaki<br />

Fark<br />

İş Hukuku<br />

Orijinal raporda, İş Hukuku konusunda<br />

hiçbir ilerleme kaydedilmediği,<br />

sendikal haklarda halen<br />

işçilerin aleyhine haksızlıkların<br />

sürdüğü, iş kazaları konusunda hükümetin<br />

olumlu adımlar atmadığı<br />

vurgulanırken, AB Bakanlığı’nın<br />

hazırladığı raporda ise tam tersi<br />

ifadeler bulunuyor. Bu raporun<br />

hazırlanmasından kısa süre sonra,<br />

Zonguldak’ta bir madende gerçekleşen<br />

iş kazasında 8 işçinin ölmesi,<br />

Şişecam ve birçok fabrikada yaşanan<br />

işten çıkarmalar iki rapor arasındaki<br />

doğruluk payını açıklama<br />

gereğine bile yer bırakmıyor.<br />

Yine orijinal raporda, AB Komisyonu<br />

sadece kayıtlı işyerlerinde<br />

62.903 iş kazası gerçekleştiğini ve<br />

bu rakamların yasadışı platformlar<br />

düşünülmediğinde dahi AB’nin<br />

ortalamasının çok fazla üstünde olduğunu<br />

vurguluyor.<br />

Sendika hakları konusunda ise orijinal<br />

raporda şu sözler kullanılıyor;<br />

‘Sendikal hakların uygulanmasındaki<br />

kısıtlayıcı yasal hükümler ve<br />

zorluklar nedeniyle,sendikalaşma<br />

düzeyi ve toplu sözleşme kapsamı<br />

oldukça düşük kalmaya devam etmektedir;<br />

kayıtlı işçilerin %8’inin<br />

bu kapsamda yer aldığı tahmin<br />

edilmektedir. Türkiye Ekonomik ve<br />

Sosyal Konseyi, 2009 yılından bu<br />

yana toplanmamıştır.’<br />

Demokrasi ve Hukukun<br />

Üstünlüğü<br />

AB’nin hazırladığı raporda, Kürt<br />

Sorunu konusunda göstermelik<br />

birkaç adım atılmasına rağmen<br />

devamının gelmediğinden, milletvekillerinin<br />

halen hapishanelerde<br />

bulunduğundan, politikacıların,<br />

belediye başkanlarının sudan sebeplerle<br />

tutuklandıklarından ve<br />

AKP’nin siyasi bir savaş sürdürdüğünden<br />

bahsedilirken AB Bakanlığı<br />

bu konuya değinme gereksinimi<br />

bile duymamış.<br />

Raporun devamında, AİHM’e<br />

Türkiye’nin aleyhinde açılan davalarda<br />

son 6 yıldır artışın devam<br />

ettiği, Türkiye’nin AİHM’e dava<br />

açma konusunu zorlaştıracak şekilde<br />

çıkarttığı yasaların hukuk<br />

devletini yansıtmadığı ve şuanda<br />

Türkiye’nin aleyhinde açılan 16.641<br />

dosyanın halen beklemekte olduğu<br />

vurgulanılırken, ‘Çoğunlukla terörle<br />

mücadele mevzuatı çerçevesinde<br />

olmak üzere, kamuoyunun dikkatini<br />

çeken davalar ve insan hakları<br />

savunucularınakarşı başlatılan bireysel<br />

cezai kovuşturma<br />

ve soruşturmalar<br />

artmıştır’ sözleriyle<br />

Türkiye’nin son yıllardaki<br />

durumu açıklanmış.<br />

Buna karşılık,<br />

Bakanlık ise daha çok<br />

neoliberal politikalara<br />

geçişte yaşadıkları başarılardan<br />

bahsetmeyi<br />

sayfa 16 | 10 ocak 2013 | gelecek<br />

Avrupa Birliği’nin, dönem başkanlığının 15 yıldır hazırladığı Türkiye İlerleme<br />

Raporu’nda bu yıl bir ilk yaşandı. Başbakanlığa bağlı Avrupa Birliği Bakanlığı,<br />

Avrupa Birliği’nin orjinal raporunu beğenmeyince kendi raporunu hazırladı.<br />

Ayrıca bununla da yetinmeyen Bakanlık, orijinal metindeki tanımlarda kendi<br />

dilini kullanarak çeviride değişiklik yaptı.<br />

seçmiş ve bu konuya raporunda yer<br />

vermemiştir.<br />

Orijinal raporda ayrıca %10’luk<br />

seçim barajının halen Avrupa’daki<br />

en yüksek baraj olduğundan; siyasi<br />

partilerin kapatılması ve siyasi<br />

partilerin seçim kampanyalarının<br />

finanse edilmesi konusunda AB<br />

yasalarına uyumsuzluğun devam<br />

ettiğinden; askeri hapishanelerde<br />

halen vicdani retçilerin kötü muamele<br />

ve işkenceye maruz kaldığından<br />

bahsedilmekte.AB Komisyonu<br />

ifade özgürlüğü ihlalindeki artıştan,<br />

basın özgürlüğündeki kısıtlamalardan<br />

bahsederken yine AB<br />

Bakanlığı’nın hazırladığı raporda<br />

bu konulara değinilmemektedir.<br />

Çevirideki Fark<br />

Orijinal raporu beğenmeyerek<br />

ülkeyi cennete benzetecek kadar<br />

iyimser bir rapor hazırlayan AB<br />

Bakanlığı’nın bununla yetinmeyerek<br />

orijinal raporu da değiştirerek<br />

yayınlaması ve burada tarih kitaplarında<br />

sıkça geçen ayrımcı tanımları<br />

kullanması dikkatlerden kaçmadı.<br />

Örneğin; Avrupa Birliği Komisyonu<br />

ilerleme raporunda yer<br />

alan”Ermeni”kelimesi AB Bakanlığınca<br />

‘’sözde’’ kelimesi eklenerek;<br />

‘’Ekümenik Patrik’’ tanımı ‘’Rum<br />

Patriği’’ olarak; ‘’Kıbrıs Cumhuriyeti’’<br />

‘’Kıbrıs Rum kesimi’’ olarak<br />

değiştirilmiş. Ayrıca Avrupa Komisyonu,<br />

Roboski katliamı için<br />

‘’TSK tarafından katledilen 34 sivil’’<br />

ifadesine yer verirken, Bakanlık<br />

bunu ‘’Uludere’de hayatını kaybedenler’’<br />

olarak değiştirmiş.

sayfa 17 | 10 ocak 2013 | gelecek tarih şeridi<br />

Biz ODTÜ’de Üç Kelime İngilizce Öğrendik:<br />

Yankee Go Home!*<br />

Kasap Commer, 6 Ocak 1969 günü ODTÜ’yü ziyaret etme cesaretini göstermeye kalktı. Rektör Kemal<br />

Kurdaş, elçiyi ODTÜ’ye davet etmişti. Ancak ODTÜ kararlıydı, direnecekti.<br />

Güney Vietnam kasabı Robert<br />

Commer, bundan tam 44 yıl önce<br />

ODTÜ’yü “ziyarete” geldiğinde pek<br />

de “misafirperver” olmayan ODTÜ<br />

gençliği ile ilk kez tanışmıştı. Aynı<br />

öğrencilerin gelecek nesilleriyle ise<br />

şimdi Erdoğan tanıştı…<br />

Tarihler 6 Ocak 1969’u gösterdiğinde<br />

CIA casusu “Hocho”(kasap) Robert<br />

Commer yoğun protestolarla<br />

karşılaştı. Ardından makam arabası<br />

da ateşe verildi. Güney Vietnam’da<br />

en az yirmi bini aşkın sivilin ölümüyle<br />

sonuçlanan (Noam Chomsky<br />

ise 60.000 olduğunu belirtiyor) pasifikasyon<br />

(sindirme) hareketini yöneten<br />

CIA casusu “Honcho” (kasap)<br />

Robert Commer neye uğradığını<br />

şaşıracaktı. Bu şaşkınlığını ise yıllar<br />

sonra bir itirafından anlıyoruz…<br />

Commer şöyle diyor: “… ODTÜ<br />

olayı bence siyaset bilimi açısından<br />

yeni bir gelişmenin göstergesiydi.<br />

Amerika’nın meselenin siyasi boyutunu<br />

göremeyip başarısızlığa uğramasının<br />

göstergesi. Biz o yıllarda,<br />

müfredatını teknik alanlara oturtmak<br />

suretiyle ODTÜ öğrencilerini<br />

politika dışı tutabileceğimizi sanmıştık.<br />

Elektrik, elektronik ve fiziğin<br />

ağır konsantrasyon gerektiren dersleri,<br />

o günkü kafamıza göre, öğrencilerin<br />

politize olmasını önleyecekti.<br />

Halbuki üniversiteyi, giderek politize<br />

olan Türkiye’nin dışında tutmak<br />

olanağı yoktu.” (Ufuk Güldemir, Kanat<br />

Operasyonu)<br />

ABD’nin Türkiye’ye büyükelçisi<br />

olarak atanmasının ardından basına,<br />

CIA’da 12 yıl çalıştığını açıklayan<br />

Commer karşısında, devrimci<br />

gençler yaygın bir kampanya başlatmıştı.<br />

Ankara’ya daha ilk gelişinde<br />

gençliğin tepkisi nedeniyle Ankara<br />

Esenboğa havaalanına inemeyen<br />

Commer, TC yetkilileri tarafından<br />

helikopterle Mürted askeri havaalanına<br />

kaçırılmıştı.<br />

Atandıktan birkaç gün sonra ise<br />

Kasap Commer, 6 Ocak 1969 günü<br />

ODTÜ’yü ziyaret etme cesaretini<br />

göstermeye kalktı. Rektör Kemal<br />

Kurdaş, elçiyi ODTÜ’ye davet<br />

etmişti. Ancak ODTÜ kararlıydı,<br />

direnecekti. Rektör ile Kasap Commer<br />

yemekteyken, Commer’in zırh-<br />

Robert Commer<br />

Kimdir?<br />

1968 yılında ABD Ankara’ya<br />

büyükelçi olarak CIA uzmanı<br />

Robert Commer’i atamıştı.<br />

Commer Türkiye’ye gelmeden<br />

önce Vietnam’da pasifikasyon<br />

harekâtını yürüten<br />

ekibin başındaydı. Programına<br />

göre 15 milyonluk Güney<br />

Vietnam halkının yüzde 90’ı,<br />

11 bin stratejik köye veya<br />

dikenli tel ve mayınlarla çevrilmiş kamplara toplanmıştı. Sahra Kuvvetleri,<br />

Eyalet Keşif Birlikleri adı altında yaratılan‘korucular’, ‘Özel Şube’ adıyla anılan<br />

işkence merkezleri, zindanlarda başlatılan ‘pişmanlık’ kampanyaları ve<br />

stratejik köy ya da toplama kampları Commer döneminin başlıca uygulamalarıydı.<br />

Vietnam halkını tel örgülerle kuşatılmış kamplarda insanlık dışı<br />

işkencelerden geçiren bu celladın ismi yaptığı zulümler nedeniyle dünyanın<br />

her tarafına yayılacak ve “Vietnam Kasabı” olarak anılmaya başlayacaktı.<br />

lı Cadillac marka makam arabası<br />

öğrenciler tarafından ters çevrilip<br />

yakılacaktı. Haberi alan Commer<br />

korku içinde öğrencilerin cesaretine<br />

tanıklık ediyordu. Zırhlı aracın<br />

anahtarı şoförden talep edildi, anahtarı<br />

alamayan öğrenciler taşlayıp<br />

tahrip etmeye çalıştılar. Bunu başaramayınca<br />

arabayı ters çevirdiler ve<br />

öğrencilerden Hüseyin İnan, Sinan<br />

Cemgil’in atkısını arabanın benzin<br />

deposuna sarkıtarak kıvılcımı çaktı.<br />

İktidarıyla, muhalefetiyle bilcümle<br />

siyasetçiye göre bu ne cüretti! Derhal<br />

CIA ajanı, Vietnam kasabı Commer’i<br />

yanlarına alarak fotoğraf çektirdiler<br />

ve gençleri hep birlikte kınadılar…<br />

Arabanın yakılmasının ardından Kemal<br />

Kurdaş’ın polise ihbar ettiği on<br />

beş genç hakkında ABD ile Türkiye<br />

Cumhuriyeti arasındaki ilişkileri<br />

bozmak ve Türk devletine ve Türk<br />

vatandaşlarına karşı eylemlerde bulunulmasına<br />

neden olmak suçlarından<br />

ötürü dava açıldı. Davada Yusuf<br />

Aslan, Taylan Özgür, Tuncay Çelen,<br />

Sait Big, Seçkin İnceefe, Mustafa<br />

Akgül, İrfan Uçar, Halil Çelimli, Kasım<br />

Çelik, Coşkun Eroğlu, İbrahim<br />

Seven, Bayram Yaşar, Naci Başoğlu,<br />

Mehmet Ünal ve Ahmet Yıldırım<br />

yargılandılar.<br />

Davada avukat Halit Çelenk, elçinin<br />

ODTÜ’ye çağırılmasının açık bir tahrik<br />

olduğunu ve eylemin iki devletin<br />

ilişkilerini bozacak ya da düşmanca<br />

hareketlerin doğmasına neden olacak<br />

nitelikte olmadığını anlattı. Çelenk<br />

mahkemeye bir Amerikan albayının<br />

aracıyla on bir eri çiğnemesi,<br />

U-2 casusluk olayı, Kıbrıs olayları<br />

nedeniyle ABD başkanının İnönü’ye<br />

yolladığı aşağılayıcı ifadeler içeren<br />

Johnson mektubu gibi birçok olayı<br />

anımsattı. Sonrasında ise “Bütün bu<br />

olaylar, iki devletin ilişkisini bozamamış<br />

iken, Commer’in arabasının<br />

yakılması mı bu münasebeti bozacaktır?”<br />

sorusunu yöneltti. Çelenk,<br />

“ABD hükümetinin emperyalist politikaları<br />

nedeniyle dünyanın her yerinde<br />

protesto edildiğini, 1947 yılından<br />

beri 97 Amerikan kütüphanesi<br />

ve eğitim merkezinin tahrip edildiğini,<br />

Roma’da ABD başkanı Nixon<br />

karşıtı gösterilerde ölüm ve yaralama<br />

olaylarına karşın ABD/İtalya<br />

ilişkilerinin sorgulanmadığını” belirtti.<br />

Bunun üzerine ise mahkeme<br />

“iki ülke ilişkilerini bozmaktan” beraat<br />

verdi. Mahkeme her ne kadar<br />

Cadillac’ın parasını öğrencilerden<br />

almaya çalışmışsa da tek kuruş dahi<br />

almayı başaramadı.<br />

ODTÜ gençliğini o gün anlayamayanların<br />

bugün kapıldığı paniğe şaşırmamak<br />

gerekiyor. Ve dün olduğu<br />

gibi bugün de rektörler hazır olda,<br />

üniversiteler ve ODTÜ ayakta!<br />

* Sinan Cemgil

yaşam<br />

Çok fazla antibiyotik reçetesinin<br />

nedenleri?<br />

İnsanlarda kullanmama riskinin<br />

verdiği endişe var. Dünyanın her<br />

yerinde gereksiz ve yanlış kullanılıyor.<br />

Ama gelişmişlik düzeyiyle paralel<br />

olarak bu azalıyor. Gelişmiş ülkelerde<br />

değişik kontrol önlemleriyle<br />

antibiyotik yazma ve reçeteleme politikalarıyla,<br />

sağlık bakanlıklarının<br />

kısıtlamalarıyla bu oranlar yüzde<br />

10-15`lere düşebiliyor.<br />

Yapılan hasta anketlerine göre; hastalar<br />

az ilaç uygulayan hekimi kuşkuyla<br />

karşılıyor, hatta bu yüzden<br />

hekimi değiştirmeye yöneliyor. Antibiyotik<br />

yazılması için doktora baskı<br />

var. Hastalar antibiyotik kullanabilmek<br />

için şikayetlerini abartıyor.<br />

Çünkü insanlara göre; antibiyotikler<br />

güçlü ilaçlar, bağışıklık sistemini<br />

güçlendirirler. Uygulanan sağlık politikaları<br />

da kullanımı artırıcı yönde<br />

olabiliyor.<br />

Antibiyotiklerin en çok suistimal<br />

edildiği hastalık grubu solunum yolu<br />

enfeksiyonları. Her antibiyotik her<br />

enfeksiyonda kullanılmamaktadır.<br />

Antibiyotiklerin etki mekanizması<br />

sadece bakteriler üzerinedir. En sık<br />

görülen enfeksiyonlar olan solunum<br />

yolu enfeksiyonlarının yüzde 60-<br />

70`i virüslerden oluşur. Antibiyotik<br />

verildiğinde, yüzde 60 oranında antibiyotik<br />

gereksiz kullanılmış oluyor.<br />

Türkiye’de ise; genel olarak ilaç kullanımında<br />

başıboşluk ve savurganlık<br />

var. En çok kullanılan ilaç grubunda<br />

antibiyotikler ilk sırada yer alıyor.<br />

Ateş varlığı antibiyotik kullanımı<br />

için yeterli bir neden sayılıyor. Antibiyotikler<br />

hasta-hekim arasında emniyet<br />

ve güven sağlayan değerli birer<br />

mücadele silahı olarak görülüyor.<br />

Antibiyotiklere harcanan para<br />

ne kadar?<br />

Türkiye`de yıllık ilaç masrafı toplamda<br />

4,5 milyar dolar. Bunun yaklaşık<br />

yüzde 20-25`i antibiyotik. Yani<br />

yaklaşık 1 milyar dolar civarında<br />

antibiyotiklere harcandığını söyleyebiliriz.<br />

Antibiyotiklere harcanan<br />

para kemoterapiye harcanan paradan<br />

fazla.<br />

Antibiyotik direnci<br />

son yıllarda neden<br />

arttı?<br />

sayfa 18 | 10 ocak 2013 | gelecek<br />

Yanlış Antibiyotik Kullanımı Zarar Veriyor<br />

Uygunsuz kullanımlar sonucu, antibiyotikler kısa bir süre sonra kullanılamaz hale geliyor. Günümüzde tüm<br />

antibiyotiklere dirençli mikroorganizmalarla enfekte olan hastalar, bu nedenle yaşamlarını kaybediyor.<br />

Antibiyotik nedir?<br />

Bakterilerin çoğalmasını engelleyen ya da bakterileri öldüren biyolojik kaynaklı<br />

ya da sentetik olarak elde edilen maddelere antibiyotik denir. Antibiyotikler<br />

doğada, bakteriler ya da mantarlar tarafından üretilir. Antibiyotikler bu<br />

ilaçlarla etkilendiği bilinen mikropların yaptıkları hastalıkların tedavisi için<br />

kullanılır. Antibiyotikler ağrı kesmek ya da ateş düşürmek için kullanılmaz.<br />

Antibiyotikler 50 yıldır en yaygın ve en fazla ilaç grubudur. Genel olarak hastaların<br />

%30-40’ında kullanılıyor. Ancak bu orana rağmen ve en fazla gideri<br />

olan ilaç olmasına rağmen kullanımının %50’si uygun değil.<br />

Genel olarak ilaç kullanımında başıboşluk ve savurganlık var. En çok<br />

kullanılan ilaç grubunda antibiyotikler ilk sırada yer alıyor. Ateş varlığı<br />

antibiyotik kullanımı için yeterli bir neden sayılıyor. Antibiyotikler hasta-hekim<br />

arasında emniyet ve güven sağlayan değerli birer mücadele<br />

silahı olarak görülüyor.<br />

Antibiyotiklere<br />

direnç<br />

gelişmesi sonucunda<br />

antibiyotikler etkisini<br />

yitiriyor. Dolayısıyla bu dirençli<br />

bakteriler oluşan enfeksiyonların<br />

tedavisinde yetersiz kalıyor ve buna<br />

bağlı ölüm oranlarının, hastalıktan<br />

doğan marazların artması, hastanede<br />

tedavi başarısızlıkları nedeniyle<br />

yatış sürelerinin uzaması, dolayısıyla<br />

tedavi maliyetlerinin ve tedavi başarısızlığına<br />

bağlı komplikasyonların<br />

artması gibi birçok sorun ortaya çıkıyor.<br />

Sonuçta ise; tedavinin en az 1<br />

hafta ile 10 gün arasında uzamasına<br />

neden oluyor. Ciddi hastane enfeksiyonları<br />

gelişiyor. Direnç oluşması<br />

hem toplumda hem de hastanede<br />

önemli.<br />

Doğru ve akılcı antibiyotik kullanımında<br />

hem doktora hem de<br />

hastaya ne gibi görevler düşüyor?<br />

Antibiyotikler ateş düşürücü ilaçlar değildir. Her ateşi olan antibiyotik kullanmamalıdır.<br />

Antibiyotik kullanımı sırasında hafif düzeyde ya da hayatı tehdit<br />

edecek düzeyde yan etkiler ortaya çıkabilir. Penisilin alerjisi türleri içerisinde<br />

Tip 1 alerji en korkulanıdır. Buna yönelik olarak penisilin alerji testinin yapılması<br />

(cilt testi) önerilir. Altta yatan kronik hastalıkları olan kişilerde uygun<br />

antibiyotik seçimine dikkat edilmelidir. Devamlı ilaç kullanan kişilerde verilen<br />

antibiyotiğin kullanılan diğer ilaçlarla etkileşmemesine dikkat edilmelidir.<br />

Antibiyotiklerin doğru kullanılması konusunda hastalar, doktorlar ve devlet<br />

ortak stratejiler üreterek başarıya ulaşabilir. Halkın bilinçlendirilmesi, hekimlerin<br />

üzerine düşen görevi yapması ama bunun için de devletin de bu işi kolaylaştırıcı<br />

önlemler alması gerekiyor. Doğru ve akılcı antibiyotik kullanımı için<br />

doğru dozda, doğru endikasyonda (sadece bakterilerin yol açtığı enfeksiyonlarda),<br />

doğru sürede doktor gözetiminde almak şart.

kültür-sanat<br />

TAKİP EDİLMESİ GEREKEN<br />

YÖNETMENLER<br />

1.Ken Loach<br />

Film: Bread and Roses<br />

(Ekmek ve Güller)<br />

Konu: Bir grup göçmen<br />

işçinin işverenlerine karşı<br />

başlatmış oldukları milyon<br />

dolarlık mücadelenin hikayesi.<br />

2.Emir Kusturica<br />

Film: Dom za Vesanje<br />

(Çingeneler Zamanı)<br />

Konu: Film, telekinezik<br />

güçlere de sahip olan Perhan<br />

adında bir Çingene’nin,<br />

genç yaşta Yugoslavya’nın<br />

küçük bir köyünden çıkıp<br />

Milano’da bir suç şebekesine<br />

dahil oluşunu, Azra ile<br />

yaşadığı aşk ve kız kardeşi<br />

Danira’ya uzun süre sonra<br />

tekrar kavuşmak için gösterdiği<br />

çabayı anlatıyor.<br />

3.Quentin Tarantino<br />

Film: Pulp Fiction (Ucuz<br />

Roman)<br />

Konu: Gangsterler camiasına<br />

içeriden, unutulmaz<br />

bir bakış.<br />

4.Martin Scorsese<br />

Film: Taxi Driver (Taksi<br />

Sürücüsü)<br />

Konu: Taxi Driver’de,<br />

70’lerin Manhattan gecelerinde<br />

taksicilik yapan<br />

Vietnem gazisi Travis’le<br />

birlikte sokaklardayız.Hikaye<br />

boyunca etrafındaki<br />

hayatla ve yolunun kesişeceği<br />

‘toplumun pisliğiyle’<br />

(bir çocuk fahişe, güzel<br />

bir sarışın, başkan adayı<br />

bir senatör, gözü dönmüş<br />

bir kadın satıcısı) bir türlü<br />

iletişim kuramayacak olan<br />

Travis, en nihayetinde ipleri<br />

eline alacaktır. Üstelik<br />

gündüzleri izlemeye gittiği<br />

belden aşağı filmlerdeki<br />

‘vahşi’ bir stilde...<br />

5.Alejandro González<br />

Iñárritu<br />

Film: Amores Perros (Paramparça<br />

Aşklar ve Köpekler)<br />

Konu: Mexico City’de<br />

farklı üç hayatın çarpıştığı<br />

korkunç bir araba kazası<br />

ve bu tesadüf sonucu insan<br />

doğasının su yüzüne çıkan<br />

gizli zaafları.<br />

sayfa 20 | 10 ocak 2013 | gelecek<br />

Sanatı Alan Üsküdar’ı Geçti<br />

Bu hafta biraz<br />

da tiyatro<br />

sanatının koltuk<br />

altını kaşıyalım.<br />

Son dönemde ağzımızdan<br />

çıkan hemen her kelimede<br />

AKP’nin aklımıza<br />

gelmesi gibi tiyatro deyince<br />

de aklımıza bu ‘akıllı’<br />

hükümetin geliyor olması<br />

tiyatro jargonuyla oldukça<br />

trajikomik. Bir toplumun<br />

tiyatro sanatını var<br />

olan oyunlardan ve sayıları<br />

ne yazık ki azalmaya<br />

başlasa da emektar ve<br />

değerli oyuncularından<br />

değerlendirmek yerine<br />

hükümetin -bir de burayı<br />

karıştıralım diyerek el atmasıyla-<br />

yorumlamaya başlaması<br />

ne kadar acı. Peki bu “acı”<br />

sadece hükümet ya da gelen<br />

düzenlemelerle mi hissettirdi<br />

kendini; bu düzenlemelerin<br />

bu kadar rahatlıkla ve fütursuzca<br />

yapılmasında bizler hiç<br />

mi rol oynamadık?<br />

Her şey televizyonun icadıyla<br />

başladı… Ve o sihirli kapital<br />

kutunun içine giren dizilerle,<br />

şovlarla, taraflaşan “tarafsız”<br />

medyayla, bizim geçmişimizin<br />

sırtındaki kuyudan kalan<br />

tiyatro gözdeliğini yitirmeye<br />

başladı. Mahallelerin sıcak<br />

kültürünü kentsel<br />

dönüşüm rant arenalarına,<br />

özel günlerde<br />

birbirimizle<br />

paylaştığımız kitapları<br />

pahalı sermaye ürünlerine,<br />

inancı ve özgürlüğü<br />

görmedim-duymadım-bilmiyorum<br />

şeytan üçgenine<br />

bırakmayı tercih ettiğimiz<br />

gibi tiyatroyu da şimdiki yoz<br />

kültürün makinelerine ve<br />

makine kullanıcılarına teslim<br />

ettik.<br />

Karşılığında belli bir ücret<br />

ödediğiniz, zaman ayırıp yol<br />

kat ederek izlemek için gittiğiniz<br />

oyunlardan kaç tanesi<br />

gerçekliğinizi yansıtıyor… Ya<br />

da bu oyunları sizlerle buluşturanlardan<br />

kaçı, gerçekten<br />

sizi ve düşüncelerinizi ve toplumu<br />

ve yarını düşünerek bir<br />

oyun sahneliyor. Sermayenin<br />

ticari dükkanlarına dönüşen<br />

birçok tiyatro, yalnızca para<br />

kazanmak ve kurucularının<br />

ismini duyurmak adına tiyatronun<br />

adını kirletiyor.<br />

Fabrikalarda var olan patronişçi<br />

ilişkisi, tiyatro çatısının<br />

altında da aynı gerçekliğini<br />

koruyor. İşçi-iş veren pozisyonunda<br />

ilerleyen birçok tiyatro<br />

oluşumu ‘sanatı’ sırtına<br />

alıp Üsküdar’ı geçiyor.<br />

Zihinlerimizi dört bir taraf-<br />

t a n<br />

kuşatan bu sistem,<br />

Ortaçağ’da kiliselerin halk<br />

üzerinde uyguladığı politikayı<br />

günümüzde de uyguluyor.<br />

Ortaçağda kiliseler<br />

halkın gerçeği görmemesi ve<br />

kilisenin himayesinden çıkmaması<br />

adına insanlara karanlık<br />

bir çağ yaşatmışlardır.<br />

Okumak, düşünmek,<br />

sorgulamak ve bunları dile<br />

getirmek cennetteki elmanın<br />

çalınması kadar günahtı<br />

onlara göre. Şimdi kiliselerin<br />

yerini başka kurumlar ve<br />

efendileri aldı. İnsanlarsa bu<br />

uyuşturulmayı göz göre göre<br />

sineye çekmek zorunda kaldı.<br />

Politikayı, sanatı, sporu ve<br />

daha birçok terimi birbirinden<br />

ayırmak mümkün değil.<br />

Düşünelim, soru soralım ve<br />

yeniden üretelim… Zanaatın<br />

ne demek olduğunu bir<br />

kez daha sorgulayalım… Kaç<br />

kişiyiz, kaç kişiler, gördüğümüz<br />

ne, görmek istediğimiz<br />

ne, cevapları bulduğumuzda<br />

da kolları sıvayalım…<br />

SEVGİLİ OKURLARIMIZ,<br />

YOL ARKADAŞLARIMIZ;<br />

Gazetemizin kapak kısmında da bilgilendirmesini yaptığımız gibi, Gelecek Gazetesi yenileniyor.<br />

Sizi yeni köşe başlıklarıyla kucaklayacağımızı iletmiştik başta… Ayrıca bu başlıklardan<br />

biri olan SİZDEN GELENLER kısmını bu sayıdan itibaren harekete geçirme niyetindeyiz.<br />

Şu an gözlerinizle selamladığınız bu satırları okuduktan hemen sonra bize<br />

yazmaya başlamanızı diliyoruz… Bize yazın; çocukların güneş kokulu enselerinin özgürlüğü<br />

karşılaması için yazın. “İnandığım gibi yaşıyorum” diyebilmek için yazın, ve yazının<br />

gücünü herkese gösterene dek yazın, yazalım… !!! Şimdiden, kelimelerinizin gücüne ve<br />

emeğinize sağlık.<br />

Mail adresimiz: sizdengelenler@gelecekgazetesi.org

sayfa 21 | 10 ocak 2013 | gelecek eğitim<br />

Ortaöğretimde Nereye<br />

Gidiyoruz?<br />

Arif Demir<br />

4+4+4 kesintili eğitim sistemini eleştirmenin suç<br />

kapsamına sokulduğu ülkemizde Milli Eğitim<br />

Bakanlığı’nın yeni öğretim yılına yeni ortaöğretim<br />

sistemiyle gireceği haberleri geçtiğimiz günlerde<br />

medyaya yansıyarak eğitim gündemine yerleşti.<br />

Hatırlanacağı üzere AKP hükümeti yeni yıla üniversitelerde<br />

öğrencilerin ve öğretim görevlerinin demokratik,<br />

eşit, parasız, bilimsel, anadilde eğitim protestolarıyla<br />

girmişti. İçini yeni yıla nasıl girersem öyle<br />

devam eder korkusu kaplayan hükümetin Yeni Ortaöğretim<br />

Yasası’yla bu işe kökten bir çözüm üretme<br />

telaşına girdiği anlaşılıyor. Bu nedenle sorgulama ve<br />

protesto etme potansiyeli yüksek olan işçi ve emekçi<br />

çocuklarının üniversitelere girmesini engelleyecek<br />

yeni bir düzenleme bizi bekliyor.<br />

Yeni Ortaöğretim Sistemi<br />

Eğitim bilimcilerin, çocuk gelişimcilerin, sendikaların<br />

ve daha birçok kesimin itirazlarına rağmen adeta<br />

rüzgar gibi yasallaşan 4+4+4’e uygun olarak değiştirilen<br />

ortaöğretim sisteminin önümüzdeki günlerde<br />

resmen açıklanması bekleniyor. Ancak ayrıntıları<br />

şimdiden basına sızdırıldı. Bilimselliği ve fırsat eşitliği<br />

düzeyiyle de 4+4+4 değişikliğine uyumlu olan yeni<br />

sistemi bu yazımızda değerlendireceğiz.<br />

Lise Türleri Azaltılıyor<br />

Lisede dal ve alan çeşitliliğinin savunulması sonucu<br />

oluşturulan 27 lise türü Akademik Liseler, Meslek<br />

Liseleri, Fen Liseleri, Özel Liseler ve Özel Statülü<br />

Anadolu Liseleri olacak şekilde daraltılacak. Mevcut<br />

liseler, Anadolu Liseleri, Anadolu Öğretmen Liseleri<br />

gibi liseler Akademik Lise olarak sınıflandırılacak.<br />

Fen Liseleri’nin de sadece nüfusu 500 bini geçen illerde<br />

olması, diğerlerinin Akademik Lise’ye dönüşmesi<br />

planlanıyor.<br />

SBS Kalkıyor<br />

Dönüştürülen Akademik Liseler ikametgaha göre öğrenci<br />

alacak. Ancak Fen Liseleri, Özel Statülü Anadolu<br />

Liseleri ve Özel Liseler için öğrenciler yine merkezi<br />

sınava tabi tutulacak.<br />

Meslek Liseleri’ne geçişler ise ortaokullarda öğretmen<br />

kurullarının verecekleri raporla gerçekleşecek.<br />

Değişikliklere Pedagojik Bakış<br />

Öğretim yılının başında 60 aylık çocukları 1. sınıfa<br />

başlatarak öğrencilerden velilere, öğretmenlerden<br />

okul idarelerine zorluklar ve psikolojik sorunlar yaratan<br />

4+4+4 sistemi aynı durumu öğretim yılı sonunda<br />

da ortaokul ve liseye geçiş yapacak olanlara yaşatacak.<br />

Çünkü mesleki yöneltmenin ergenlik sonlarında<br />

yani 17-18 yaşlarında gerçekçi ve doğru yapılabileceği,<br />

çocuk gelişimcisi psikologların ve eğitim bilimi<br />

akademisyenlerinin ortak görüşü.<br />

Henüz ilgilerine, yeteneklerine, değerlerine yönelik<br />

olgunluğa ulaşmamış 10 ve 14 yaşındaki çocuklardan<br />

ortaokul ve lise tercih etmelerini beklemenin<br />

onları kimlik bunalımına sokacağı ortadadır. Bunun<br />

sorumluluğunu da öğretmene yüklemenin mümkün<br />

MEB’den Eğitim-Sen’li<br />

öğretmene sürgün cezası<br />

KESK yöneticisi 68 kişi halen tutuklu bulunuyor.<br />

KESK’e yönelik keyfi uygulamalar ve baskılar<br />

devam ederken şimdi de Eğitim-Sen İstanbul 4<br />

No’lu Şube Yürütme Kurulu üyesi Celal Midilli<br />

sürgün edildi. Sürgün Eğitim-Sen tarafından<br />

protesto edilirken, eyleme Midilli’nin öğrencileri<br />

ve veliler de katıldı. Eğitim Sen Genel Merkezinin<br />

“Mesleğimizi itibarsızlaştıran, bizleri dinlemeyen<br />

bakanı biz de dinlemiyoruz .” eylemini<br />

örgütlediği gerekçesiyle Eğitim Sen 4 No’lu şube<br />

yöneticilerinden Celal Midilli’ye maaş kesimi ve<br />

sürgün cezası verildi. 4+4+4’e karşı eylem, miting<br />

örgütleyen Eğitim-Sen’i tutuklamalarla geriletemeyen<br />

AKP hükümeti sendikalı öğretmenlere<br />

soruşturma açarak ve ceza yağdırarak baskılarına<br />

devam ediyor.<br />

olmadığı açıktır. O nedenle tercihler tamamen ailenin<br />

sosyo-ekonomik koşullarına göre gerçekleşecektir.<br />

Yani ortanın altındaki gelir durumundaki aileler<br />

bile çocuğunu parasına göre özel okula göndermek<br />

zorunda kalacak, asgari ücretle geçinen ailelerin çocukları<br />

ise meslek liselerine talim edecektir. Yani fırsat<br />

eşitsizliği daha da artacaktır.<br />

Bu sonuçları kesintili eğitimin ortaöğretimde açık öğretimden<br />

mezuniyet hakkı sağlamasıyla bugünden almaktayız.<br />

MEB’in son açıklamalarına göre bu yıl 136<br />

bin 115 öğrenci ortaokuldan sonra örgün eğitimin dışında<br />

kalmıştır. Bu kesimin de işyerlerinde ucuz işgücü<br />

olması ve özellikle kız çocuklarının sosyal hayatın<br />

ve emek hayatının dışında kalması devlet tarafından<br />

izlenmektedir.<br />

Bu değişikliklerde eğitim sisteminin en güncel sorunları<br />

olan anadili Türkçe olmayan çocukların anadillerinde<br />

eğitim görmeleri ve egemen inancın dışında<br />

olan çocukların zorunlu din dersleriyle mağdur edilmelerine<br />

yönelik çözüm görünmemektedir. Aksine<br />

sınavlarda sorulacak sorulara Din Kültürü derslerinin<br />

eklenmesiyle sorun iyice çözülmez bir hale dönüştürülmektedir.<br />

Eğitimciler Açısından<br />

Bakanlığın son açıklamaları ve Alo 147 uygulamalarıyla<br />

gittikçe itibarsızlaştırılan öğretmenlik mesleği,<br />

yeni geçiş sistemi ile bize mutsuz öğrencilerle dolu<br />

sınıflar vaat etmektedir. Böyle bir ortamın da giderek<br />

artan öğretmene yönelik şiddet vakalarını devam ettireceği<br />

ortadadır.<br />

Diğer yandan Anadolu Liseleri’nde çalışabilmek için<br />

girdiğimiz sınavların ardından son değişikliklerle<br />

yeni performans ölçütleri, buna bağlı ücretlendirme<br />

sonucunda yaşayacağımız ekonomik zorluklar bizleri<br />

beklemektedir.<br />

Veliler Açısından<br />

Yıllardır çocuklarının geleceği için çabalayan anne-babaların<br />

gelecek garantisi umudu Anadolu Liseleri,<br />

dershaneler dönemi yeni sistemle kapanıyor.<br />

Anadolu’nun ücra köylerinde ya da büyükşehirlerin<br />

varoşlarında yaşayan yoksul ama başarılı çocuk öyküleri<br />

de sonlanıyor. Çünkü herkesin mahallesine, gelirine<br />

göre liseye gideceği yeni dönem başlıyor. Artık<br />

ceketinizi satmak çocuklarınızın iyi bir eğitim almasını<br />

sağlayamayacak.

spor<br />

Futbol ve Irkçılık<br />

Futbol<br />

ve ırkçılık; özellikle de Avrupa’da<br />

birbirlerinden ayrılamayan ikili. Standart<br />

Liege’li Oguchi Onyewu’nun,<br />

Lazio’lu Cesar’ın, Thiery Henry’nin, Rio<br />

Ferdinand’ın başına gelenler derken<br />

şimdi de İtalya’da Boateng vakası. Türk<br />

basını ise ‘bizde ırkçılık yok, baksanıza<br />

zenci futbolcular rahatlıkla oyunlarını<br />

oynuyorlar’ ruhunda. Zenci kelimesini<br />

kullanmaları bile bu konudaki duyarlılıklarını<br />

ortaya koyuyor. Irkçılık, hepi-<br />

mizin ciddi<br />

anlamda<br />

derdi olmaya<br />

devam ediyor.<br />

Peki herkes<br />

bu kadar<br />

karşıyken<br />

halen yaşayan<br />

bu ırkçılığın<br />

kökeni<br />

nedir? Artık<br />

yakamızı silkerek,<br />

‘yeter<br />

yahu’ dediğimiz,UEFA’sından,<br />

TFF’sine,<br />

DFB’sine kadar<br />

her kurumun<br />

ısrarla kurtulmaya<br />

çalıştığı<br />

bu veba nereye<br />

dayanıyor?<br />

Futbolun egemen sisteme karşı ideolojik<br />

bir silah olduğu karşı gelinemez bir<br />

gerçek. Her ne kadar ideolojik bir silah<br />

rolü oynasalar da tıpkı üniversiteler gibi<br />

isyanın, başkaldırının, aykırılığın merkezleri<br />

olan tribünler de bir diğer kurtarılmış<br />

bölge olarak var olmaya çalışıyor.<br />

Buna rağmen yine tıpkı üniversiteler<br />

gibi tribünlerde neoliberalizmin hırçınca<br />

saldırdığı bir nokta. Sistemin daha<br />

ilk eğitim kurumu olan ailede başlattığı<br />

NHL’de Mutlu Son<br />

6 Ocak’ta New York’da gerçekleşen<br />

NHL (Amerika Buz Hokeyi<br />

Ligi)Lig Yönetimi ve Oyuncular<br />

Birliği NHLPA arasında tam 16<br />

saat süren toplantı mutlu sonla<br />

neticelendi.<br />

Taraflar tam 6 Aralık itibari ile<br />

113 gün süren lokavt sürecinin<br />

sona ermesi ve 10 yıl sürecek yeni<br />

anlaşmanın imzalanması konusunda<br />

uzlaşmaya vardı.Anlaşmanın<br />

takımlar ve oyuncuların da<br />

onayından geçmesinden sonra<br />

lokavt resmi olarak son bulmuş<br />

olacak.<br />

Oyuncular Birliği Başkanı<br />

Donald Fehr mevcut anlaşmadan<br />

memnun olmadıklarını ve<br />

oyuncuların haklarını artıracak<br />

yeni bir sözleşme imzalanması<br />

konusunda ısrarcı olduklarını<br />

söylemiş, ancak NHL temsilcisi<br />

Gary Bettman mevcut koşulların<br />

gayet makul olduğunu savunmuştu.<br />

Bunun üzerine 15 Ekim<br />

2012’de lokavt ilan edilmiş ve lig<br />

başlamamıştı.<br />

Lokavtın resmi olarak sona ermesinden<br />

sonra 625 karşılaşma<br />

üzerinden gerçekleşen lig yarım<br />

sezon olarak oynanacak.NHL’de<br />

ligin ilk karşılaşmasının 15 ya da<br />

19 Ocak günü oynanması bekleniyor.<br />

ırkçı, cinsiyetçi, militarist, şiddet yanlısı<br />

eğitim toplumun bir parçası olan tribünlerde<br />

de karşılığını bulmakta.<br />

Ders kitaplarında Aleviliğin açıkça düşman<br />

ilan edildiği, Kürt halkının bizden<br />

değildir sınıfına konulduğu, resmi ideolojinin<br />

her bir noktasına kazındığı tarih<br />

kitaplarının yarattığı ırkçılık bugün<br />

Diyarbakırspor taraftarlarının gittiği<br />

her deplasmanda ‘’PKK dışarı’’ tezahüratıyla<br />

karşılaşmasının açık nedenidir.<br />

Hükümetleri göçmen karşıtlığıyla ünlü<br />

İtalya, Yunanistan, Hollande öncesi<br />

Fransa gibi ülkelerde deırkçılığın yaşanması<br />

kaçınılmazdır. Peki ya ırkçılığa<br />

karşı bariz sert önlemler alan ülkeler?<br />

Hollanda mesela? Irkçılık ile ilgili vakalara<br />

bakıldığında bu olayların büyük<br />

bir çoğunluğunun ‘ileri demokrasileri’<br />

ile ünlü Belçika ve Hollanda’da yaşandığı<br />

ortada. Bu da göstermekte ki bu<br />

sistem ne kadar sert önlem alırsa alsın,<br />

ne kadar karşısında durursa dursun var<br />

olduğu sürece ırkçılığı, cinsiyetçiliği,<br />

şiddeti yanında getirecektir.<br />

Irkçılığın çözümü de tıpkı futbolda<br />

şiddet sorunun çözümü gibi bizzat<br />

sistemin damarlarında yatmaktadır.<br />

Boateng meselesi ve birçok meselede<br />

olduğu gibi basın da, kurumlar da bu<br />

çözümü tribünlerin üstüne gitmekte ne<br />

kadar ararlarsa arasınlar sınırlar, ırklar<br />

ortadan kalkana kadar ırkçılık toplumda<br />

da sporda da kendini var edecektir.<br />

Lance Armtrong<br />

Sessizliğini<br />

Bozuyor<br />

Tarihin, en büyük doping vakasında<br />

hedef tahtasındaki bisikletçi<br />

Lance Armstrong, 1999-2005<br />

yılında Fransa Turu’nda yaşadığı<br />

7 şampiyonluğun dopingle lekelenmesi<br />

üzerine derin bir sessizliğe<br />

bürünmüştü. Aradan geçen 7<br />

yıldan sonra Armstrong avukatı<br />

aracılığı ile bu sessizliğini bozacağını<br />

duyurdu.<br />

New York Times bu geri dönüşü,<br />

bir itirafa bağlasa da Armstrong<br />

bunu kesinlikle reddediyor. 17<br />

Ocak’ta doping ile ilgili konuşacağını<br />

duyuran Armstrong’un neler<br />

söyleyeceği ise özellikle Amerikamedyasında<br />

merakla bekleniyor<br />

Lance, 7 yıllık şampiyonluktan<br />

sayfa 22 | 10 ocak 2013 | gelecek<br />

Tribünlerin Günlüğü<br />

Lazio’nun ırkçılıkları ile ünlü tribünü<br />

Curva Nord (Kuzey Kale Arkası) Lazio<br />

Başkanı Lotito ve Lazio’lu oyuncu<br />

Zarate’ye çok sert bir tepki gösterdi.<br />

Twitter üzerinden Lazio’da oynamak<br />

istediğini söyleyen futbolcuya Lazio’lu<br />

taraftarların tepkisi ‘’Defol git, Zarate’’<br />

pankartıyla geldi.<br />

İstanbul Emniyet Müdürlüğü, “taraftar<br />

şiddeti” gerekçesiyle tribünlere “ajan<br />

taraftar” yerleştirecek, taraftar gruplarının<br />

eylemleri “örgüt” kapsamında<br />

değerlendirilecek. Ayrıca, İstanbul Emniyeti<br />

savcılıktan izin almadan, taraftar<br />

gruplarının üyelerinin telefonlarını<br />

dinleyebilecek, onları takip edebilecek,<br />

gerekirse evlerinde aramalar yapabilecek.<br />

İngiltere’de Sunderland kulübünün<br />

bir taraftarın ayağa kalkarak maçı<br />

izlemesinden dolayı kombinesini fesh<br />

etmesinin üzerinden 1 ay geçmeden<br />

İngiltere’de taraftarlar tıpkı Almanya’da<br />

olduğu gibi büyük bir protesto kampanyası<br />

başlattı.<br />

Sistemin daha çok saldırdığı tribünlerden<br />

daha iç açıcı haberler verebilmek<br />

dileğiyle.<br />

sonra<br />

Amerikan Anti-Doping Kurumu<br />

tarafından sadece kendisinin<br />

kullanması ile ilgili değil aynı<br />

zamanda takım arkadaşlarının da<br />

kullanmasını sağladığıgerekçesi<br />

ile suçlanmıştı. Ancak doping<br />

testlerinin boş çıkmış olması<br />

akıllarda soru işaretleri bırakıyor.<br />

Yine de dünyanın saygıyla takip<br />

ettiği Amerikan Anti-Doping<br />

Kurumu’nun Lance Armstrong<br />

konusunda bu kadar ısrar etmesi<br />

ve Armstrong’un 7 yıldır hiç bir<br />

savunma yapmamış olması da bu<br />

konuda bir şüpheye yol açıyor.

sayfa 23 | 10 ocak 2013 | gelecek<br />

Futbola ara verilen bu dönemde, biz de futbol ekonomisine değindik.<br />

Futbol Ekonomisi<br />

Liglere İngiltere dışında bütün ligler<br />

ara verdi. Gerçi gazete çıktığında İspanya<br />

ve İtalya’da ligler başlamış olacak<br />

ama sonuçta bütün ligler şu anda<br />

transfer dönemini yaşamakta. Bol sıfırlı<br />

sayılar havada uçuşuyor, gazetelerin<br />

manşetlerinde kulüpler efsanevi<br />

transferleri bitiriyor. Paranın, tanrısal<br />

özellikler kazandığı bu sektörde<br />

küçük çapta da olsa futbol ekonomisine<br />

girelim dedik.<br />

Öncelikle, bugün dünyada var olan<br />

kulüplerin %90’dan fazlası borç batağının<br />

içinde. Bunun nedeni ekonomistlere<br />

göre çeşitli. Kimine göre,<br />

yanlış transferler, kimine göre yönetimdeki<br />

hatalar. Ama bu nedenler sonucu<br />

değiştirmiyor. Yine de kulüpler<br />

bu borçlara rağmen yaşamaya devam<br />

ediyor. Tüm bu borçlara rağmen günümüzde<br />

futbol büyük sermayedarların<br />

karnını doyurmaya da devam<br />

ediyor.<br />

Finansal Fair-Play<br />

Bu gidişe UEFA, Avrupa çapında bir<br />

Kulüplerin transfer harcamaları<br />

Kulüp Harcama (milyon avro)<br />

Paris St. Germain 147<br />

Chelsea 100<br />

Zenit 95<br />

Bayern Münih 70<br />

Tottenham 68<br />

Manchester United 64<br />

Manchester City 61<br />

Juventus 52<br />

Inter 46<br />

Arsenal 43<br />

dur demek için Finansal Fair-Play<br />

duvarını ördü. Bu proje ile birlikte<br />

UEFA, büyük balığın küçük balığı<br />

yuttuğu bu kirli havuzu temizleme<br />

niyetinde. Bosman Kuralları ile gelen<br />

bonservisi biten futbolcunun kulübüne<br />

hiçbir para kazandırmadan serbest<br />

kalması kuralı futboldaki yapıyı altüst<br />

etmişti. Bu kurallar sonrasında genç<br />

futbolcular sözleşmeleri bittiğinde<br />

kulübüyle bağını tamamen kopartmış,<br />

böylece büyük kulüpler efsanevi<br />

para teklifleri ile futbolcuları transfer<br />

edebilmeye başlamıştı. UEFA bunun<br />

önüne geçmek için futbola futbol dışından<br />

gelen parayı yasaklama kararı<br />

aldı. Böylece yeni El-Khelaifi, Abramovich<br />

gibi kravatlı kodamanların<br />

doğmasını engellemeyi düşünüyor.<br />

Bu kurallar ile artık Malaga, Paris<br />

Saint Germain, Chelsea, Manchester<br />

City gibi kulüpler şuan topun ağzındalar.<br />

Örneğin, futbola en çok dışarıdan<br />

para aktaran kulüplerden biri<br />

olan Malaga’nın ipi UEFA tarafından<br />

çekildi ve Malaga önümüzdeki yıl<br />

Avrupa’da olmayacak. PSG, Chelsea<br />

gibi kulüpler de aynı<br />

durumla karşılaşacaktır.<br />

Finansal Fair-Play’in<br />

diğer kuralları ise çok<br />

basit. Kulüplerin, futbolculara,<br />

kamu idarelerine<br />

ve futbolcu<br />

transferinden dolayı<br />

diğer kulüplere geçmiş<br />

borcu olmayacak. Hiçbir<br />

yöneticinin kulüpten<br />

alacağı olmayacak.<br />

Kulüp kendi kaynakları<br />

ile dönecek. Yöneticiler<br />

kendi cebinden<br />

kulübe para aktarmayacak.<br />

Gelir-gider den-<br />

gesi korunacak ve hiçbir kulüp gelirinden<br />

fazla para harcayamayacak.<br />

Futbolcuların maaşı hiçbir şekilde<br />

gelirin yüzde 70’ini geçemeyecek.<br />

Bu kurallar ile UEFA tam anlamıyla<br />

90’ların dev patronlarının olmadığı<br />

futbola asla geri dönemeyecek ama<br />

büyük oranda tek dişi kalmış sermayeyi<br />

dizginleyebilecek. En azından<br />

öyle görünüyor. Ancak bu kuralları<br />

delmenin de yolu yok değil. Örneğin,<br />

Katarlı sermayedar Nasser El-Khelaifi<br />

şu ana kadar PSG’ye 253 milyon avro<br />

aktardı. El-Khelaifi bu duvarı göstermelik<br />

kurduğu<br />

sponsorluk<br />

şirketi<br />

ile delmeyi<br />

başardı<br />

ve UEFA<br />

ile durumuberabere<br />

yaptı.<br />

El-Khelaifi<br />

önümüzdeki<br />

yıl<br />

PSG’ye 400<br />

milyon avro daha aktarmayı düşündüğünü<br />

açıkladı. Ancak herşeye rağmen,<br />

PSG bu parayı futbolcu maaşlarında<br />

kullanamayacak. Mesela bugün<br />

Arsenal’in eski stadı olan Highsbury<br />

bir rezidans olarak faaliyet gösteriyor<br />

ancak Arsenal buranın parasını<br />

transferde kullanamıyor.<br />

Türkiye’de bu kurallara takılan iki<br />

kulüp Galatasaray ve Trabzonspor.<br />

Trabzonspor gelirinden fazlasını futbolculara<br />

ayırırken, Galatasaray’da<br />

futbolculara ayırılan oran %90 civarında.<br />

Beşiktaş’ta ise ‘feda’ işe yaradı.<br />

Futbolcu giderlerini de inanılmaz<br />

derecede aşağıya çekmeyi başardı.<br />

Geçtiğimiz sezon 120 milyon TL’nin<br />

üzerinde para ödeyen Beşiktaş, bu<br />

sezon yaklaşık olarak 75-80 milyona<br />

düşürerek bu maliyeti 50 milyon<br />

TL azalttı. Fenerbahçe ise gelirinin<br />

yüzde 45’ini futbolculara ayırıyor ve<br />

bu duvarın üstünde kalıyor. Anadolu<br />

kulüpleri ise halka arzını gerçekleştirmedikleri<br />

için onların finansal<br />

yapılarına bakmak<br />

spor<br />

Liglerin Seyirci Ortalamaları<br />

mümkün değil.<br />

Lig Ortalama<br />

Bundesliga 42.510<br />

Premiere League 34.151<br />

La Liga 28.526<br />

Seria A 24.957<br />

Süper Lig 9.200<br />

Stadyumlar<br />

Futbol ile sermayenin buluşması gerçekleşmeden<br />

önce futbolun en büyük<br />

geliri stadyumlardan gelmekteydi.<br />

Bugün de stadyumlardan gelse de artık<br />

biletlerden değil, reklamlardan geliyor.<br />

Örneğin Galatasaray, yeni stadı<br />

Ali Sami Yen Spor Kompleksi’nin<br />

adını Türk Telekom şirketine 100<br />

milyon avroya 10 yıllığına kiraladı.<br />

Yine Beşiktaş Spor Kulübü ise İnönü<br />

Stadyumu’nu 5.4 milyon avro karşılığında<br />

Fiyapı’ya<br />

kiralamıştı.Bunların<br />

dışında, reklam panolarını,<br />

stadyum içi<br />

kafe işletmelerini,<br />

bölüm bölüm tribünlerin<br />

isim haklarını<br />

(Şükrü Saraçoğlu<br />

Migros Tribünü, Türk<br />

Telekom Arena Pegasus<br />

Tribünü gibi) kiralayarak<br />

kulüplerin<br />

şirketlerden aldıkları<br />

geliri artıyor.<br />

Buna karşılık kulüplerin nostaljik gelirleri<br />

olan biletlerde ise artış söz konusu<br />

olsa da Türkiye halen Avrupa’nın<br />

en çok seyirci toplayan 10. ülkesi.<br />

Avrupa’da en çok seyirciyi 42.600 kişiyle<br />

Almanya çekiyor. İkinci sırada<br />

35.300 kişiyle İngiltere ve 3. sırada 28<br />

bin kişiyle İspanya geliyor. Türkiye,<br />

maça seyirci çekmede 11 bin kişiyle<br />

10. sırada. Üzerimizdeki ülkelerden<br />

biri ise bize göre çok düşük bir nüfusa<br />

sahip olan İsviçre. Ortalama bilet<br />

fiyatlarımız ise 34 avro ve bu alanda<br />

Avrupa üçüncüsüyüz. Türkiye’de ailecek<br />

gidilecek bir futbol müsabakasında<br />

harcanacak para ortalama 100-200<br />

TL arası. Bu da orta halli bir aile için<br />

devasa bir rakam. Hal böyle olunca,<br />

daha uzunca bir süre Avrupa 10.su<br />

olmaya devam edeceğiz gibi görünüyor.<br />

Kulüpler formalarını, stadyumlarını,<br />

nostaljiye ait neyleri varsa satmaya,<br />

kiralamaya devam ediyorlar. Biz futbolseverlere<br />

ise bu duruma tepki göstermekten<br />

başka birşey düşmüyor.

logo

Ürünler

Kaynaklar

Şirketler

Terms of service
Privacy policy
Cookie policy
Cookie settings
Imprint
Change language
Made with love in Switzerland
© 2024 Yumpu.com all rights reserved

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!