gazete-sayi-1

Recommendations

Info

4 TÜRK JUDOSUNUN YAŞAYAN EFSANESİ NAMIK EKiN Türkiye’nin ilk judocularından olan ve uzun yıllar Milli Takım antrenörlüğü yapan Namık Ekin, hala deneyimleriyle Türk judosuna katkı vermeye devam ediyor. Şampiyonlukları ve kırdığı rekorlarla tanınan Namık Ekin sporla dolu hayatını anlattı. Ç ÇÇÇ SÖYLEŞİ OCAK 2013 RÖPORTAJ: EMİR İNCEGÜL emirincegul@gmail.com İlginç bir hayat hikayeniz var. Zaten siz de 2012 yılında “İmkansız yalnızca bir kelimedir” isimli biyografik kitabı yazdınız. İlk olarak judo ile tanışmadan önceki sporculuk yıllarınızı anlatır mısınız? Annem 24 çocuk doğurmuş, en küçük erkek benim. Benden evvel altı kardeşim ölmüş. İsmimi bir Doktor Albay koymuş, göbek adıma Kemal demişler, “Namık Kemal”. Büyüklerim Anadolu’dan Üsküdar’a ilk gelen insanlardan. Dedelerim dört kişi kürekle Üsküdar-Beşiktaş arası yolcu taşımış. Babamlar da motorla yolcu taşımacılığı yaptı. Ben giden gelen motorun önünde oturup, ayağımı denize sokar, kürek çekerdim. Spor merakı çocukluktan, aileden geliyor yani. Mesela babam, anneme iki kat yorgan diktirmişti ve onun üstünde kardeşlerimle beni güreştirirdi. En küçük olduğum için hep yenilirdim. Babam bize boks için kum torbası da yapmıştı. Beylerbeyi Astsubay okulunda talebeleri görüp, imrenirdim. 12 yaşında askeri okula girdim. Orta bir’de jimnastik hocamız Muhittin Erdönmez’di ve Türkiye Şampiyonu’ydu. O yıllarda jimnastik askeri okullarda çok yaygındı. Ben de Sadık Pekünlü, Göksel Tanrısever, Cengiz Kınay ağabeylerim gibi milli jimnastikçi, halterci olmak istiyordum. Önce akrobatik jimnastik Türkiye şampiyonu oldum. Sonra kuvvetlenince halter yaptım, üç kere İstanbul halter şampiyonu oldum. Milli takım adayıydım ama astsubay çıkınca, beni harp gemisine verdiler ve Milli Takım hayalim suya düştü. Gemi yüzen hapishane gibiydi ve ben fazla çalışamayınca, rakiplerim beni geçti. Mesela iki ay tatbikata gidiyordum. Sonra bir haftalık çalışmayla Türkiye şampiyonu oluyordum. dünya tarihinde deniz astsubayı olup da milli judocu olan ve bu dereceleri alan başka kimse yoktur herhalde. Judo ile tanışmanız nasıl oldu? Judonun Türkiye’ye gelişinden, gelişiminden ve sizin judo kariyerinizden bahseder misiniz? Uzun yıllar da Milli Takım Başantrenörlüğü yaptınız. Türkiye’de 1963’te SAT kursu açıldı ve gemiden kurtulmak için gitmek istedim. Önce üç aylık balıkadam kursu aldım, sonra SAT kursu başladı. SAT olduktan sonra da 1964’te judoya başladım. Judo Türkiye’ye 1962 yılında geldi. Japonya’ya grekoromen güreş öğretmeye giden Halil Yüceses, orada judoya merak sarmış ve 4-5 ay eğitim almış. Halil Yüceses 1962’de Türkiye’ye döndü ve biz de onun judo öğrettiği ilk sporcular olduk. Bizden hemen önce Feridun Yenisey de onun talebesiydi. O dönem öncesinde biz kiremit kırar, onu judo zannederdik. 1962-63 yılları judonun acemilik devresiydi. Bilimsel çalışmalar 1965-66’da başladı. Rıza Doğan ağabey ve Ergun Göktuna’nın da katkıları büyüktür. Sonrasında judonun üstüne eğildim. 1965, 66 ve 67 yıllarında Türkiye şampiyonu oldum. 1968, 69 ve 70’te 73 kiloyken açık sıklet şampiyonu olan tek judocuyum. 1970’te Birleşik Devletler’in Texas eyaletinin San Antonio kentinde Judo şampiyonu oldum, açık sıklette de üçüncülük aldım. Böylece yurt dışında madalya alan ilk sporcu olmayı başardım ama o şampiyona’da kolumu da incittim. HEM MÜSABIK, HEM ANTRENÖR Sonrasında Türkiye’ye döndüm ve 1971 Akdeniz Oyunlarına Judo Milli Takımını hazırladım. O oyunlarda hem antrenör, hem kaptan, hem tercüman, hem de müsabıktım. Koluma kortizon yaparak müsabakalara çıktım ve birinciyi yendiğim halde puanda üçüncü olup, bronz madalya aldım. Antrenörü olduğum takım beş sıkletin hepsinde de madalya aldı. 1971’den bu yana, o başarı tekrarlanamadı. Çalıştırdığım tale- beler; Süheyl Yeşilnur, Ali Demir, Osman Yanar, Adnan Özmen ve Kamil Korucu sonraki yıllarda iyi yerlere geldiler. Münih 1972 Olimpiyatı öncesinde Almanya Judo Milli Takımı’nın daveti ile Köln’e gittim. Almanya tarafından davet edilen tek yabancı sporcu olarak altı ay Alman judocularla birlikte olimpiyata hazırlandım. Hocam Wolfgang Hofmann olimpiyat ikincisi ve Avrupa Şampiyonu’ydu. Ama İstanbul- Ankara arasındaki bazı anlaşmazlıklar yüzünden Türkiye judoda oyunlara katılamadı. Hocam da ben de çok üzülmüştük. Sonrasında beni Milli Takım Başantrenörü olarak Türkiye’ye geri çağırdılar ama kadro verilmedi. 1973 yılı benim için zor geçti. Kredi Yurtlar Müdürlüğü yaptım. İstanbul Üniversitesi’nin mediko-sosyal bölümünde çalıştım. Vefa Stadyumu’nda müdürlük bile yaptım ki futbol topunu görsem bomba sanıp, karakola götürürüm. O, üzücü bir dönemdi. 1973 yılında evlendim. O arada Almanya’da judo ihtisasına devam ediyordum ve 1974 yılında da o tamamlandı. Kadrosuz şekilde yıllarca Milli Takımı çalıştırdım. 1975 Balkan Şampiyonası’nda Adnan Özmen şampiyon oldu. Sonrasında Cezayir oyunlarına gittik, o tarihlerde madalyalar gelmeye başladı. O takımda Resul Yolcu, Nezih Kılıçaslan, Ömer Erol, Salim Başbuğ gibi isimler vardı. “FATİH BAŞKAN BENDEN YARARLANIYOR” Hocam bir dönem Judo Federasyonu’ndan uzak kaldınız ancak Fatih Uysal’ın göreve geldiği 2008 yılından bu yana sizden daha fazla istifade edilmeye başlandı. Şu an ne gibi çalışmalar yürütüyorsunuz? Bir dönem Federasyon ile aram çok iyi değildi. Fatih Uysal göreve gelince; “Namık ağabey senden istifade etmek istiyoruz, bilhassa kondisyon bakımından” dedi. Ben de judoya aşığım ve seve seve destek veriyorum. Şimdi eğitim komitesinde çalışıyorum, antrenör kurslarına, kamplara katılıyorum. Federasyon için “judoda ve sporda kondisyon artırma” ve “perfor- Düzenli olarak egzersizlere devam eden Namık Ekin,
mans artırıcı beslenme” adında iki kitap hazırladım. Türkiye judosundaki eksiklere gelince; benim gördüğüm eksikleri, zaten herkes görüyordur. Antrenörlerimiz iyi ama bazı bölgelerde kendini henüz tam yetiştirememiş hocalarımız var. Tabii onlar da çok yeni. Onların yetiştirdiği çocuk Milli Takıma geliyor ya, o yüzden antrenör eğitimi önemli. Kulüp antrenörlerinin daha iyi seviyeye getirilmesi lazım. Judo, motorik özelliklerin önemli olduğu bir spor. Bu anlamda hocaların kuvvet antrenmanı yapmış olması, halter bilmesi yararlı olur. Jimnastikçi esnekliğini bilmek gerekiyor. Bir de “playing coach” denilen, müsabakayı yeni bırakmış ama içeri girip, çocuklara antrenman veren koçlar var. Dünya judosunu tanıyan playing coach’lardan faydalanılması da önemli. Turnuvaların da daha çok olması gerekiyor. Bir çocuk yılın 11 ayını kulübünde geçiyor, bir ayını Milli Takım kampında. Bu yüzden Kulüp çok önemli. Milli Takım kampına malzeme alıyoruz, ama çocuk bizim elimizde zaten bir ay kalıyor, kulübünde aynı malzemeyi bulamayınca faydası olmuyor. JUDO, SAVAŞÇI RUHLU İNSANLARIN SPORU Londra 2012’ye iki judocuyla katıldık. Bu konudaki görüşleriniz nedir? Sezer (Huysuz) ile Gülşah (Kocatürk) harika judocular. Her insanın kalbinde bir olimpiyata gitmek yatar. Sezer olimpiyat öncesi menisküs ve bağ ameliyatları geçirdi, toparlandı, şampiyonluklar aldı ve o kadar puan topladı. Onu takip eden Hasan Vanlıoğlu’nun da önü çok açık, daha 24 yaşında. O da olimpiyata gidecek. Judoya bu kadar emeği geçen ve hakkıyla puan toplayan Sezer’in gitmesi burada doğru olarak karşımıza çıkıyor. Madalya alsaydı başka konuşulacaktı ama olmayınca daima olumsuz tarafı konuşuluyor. Gülşah için de aynı şeyler geçerli. Eksikler var mı dersen, tabii ki var. Bunları bizim kapatmamız lazım. Yetişme anında daha iyi imkanlar sunmak gerekiyor. Hülya Şenyurt 1992’de olimpiyat üçüncü oldu. Demek ki bu çocuklar bunu başarabiliyor. Judo felsefesi için neler söylemek istersiniz? Judo, savaşçı ruhlu insanların sporu. Zor olduğu için kolaycılar tercih etmiyor. Mesela çocuklar hemen pes ediyor, gidip karate ve taekwondo yapıyor. Çünkü onları ilk günden öğreniyor ama judoda birdenbire seni tutan birini atma şansın yok. Aylarca düşmeleri, giriş-çıkışları öğreniyorsun. Hocam Hofmann’ın kitabının başında “bu yolda birisi sabırlı olmalıdır” yazar. Japon atasözleri de hep sabır üstüne kuruludur. Judocular değişik bir felsefeye sahiptir. Japonya’da judocuyum dediğin zaman herkes ayağa kalkıp, saygı duyar. Do; yol demektir. Do, kendini eğittiğin ve iyi insan yaptığın yol anlamına geliyor. Judo; karşılıklı arkadaşlık, anlaşma ve enerjinin en verimli, en doğru kullanımıdır. Judo felsefe- NAMIK EKİN’DEN İNCİLER… 3 3 3 Judo Türkiye’ye 1962’de, yani çok geç geldi ama yine de bizim çocuklar arayı çok güzel kapattı. Acı, ter, kan ve gözyaşıyla yetmiş yaşıma geldim. Sonunda judoya hizmet ederek ölmek isterim. Vefa Stadyumu’nda müdürlük yaptım. Hâlbuki ben futbol topunu görsem bomba sanıp, karakol’a götürürüm. 3 Judo dünyanın en zor sporu. Judocular bir antrenman boyunca 200 kere yere düşüyorlar. Antrenmanda 200 kere yere düşülen başka bir spor yok. 3 Emekli olunca beş kere dünya turu bileti verdiler, beş yıldızlı otellerde ücretsiz konaklamalı. Sadece birini kullanabildim. 3 Yüzme Milli Takımı’na antrenman planı çıkaracak bilgiye sahibim. Judo kendi branşım ama Fatih Uysal hariç, hiç kimse bu yönümden istifade etmedi. 3 Annem medyumdu, bana da geçmiş. Bir rekoru kırıp kıramayacağım gece kulağıma fısıldanır. Altıncı hissim çok kuvvetlidir. 1961Balkan Jimnastik Festivali birincisi Namık Ekin, FenerbahçeStadı’ndaki 19 Mayıs gösterileri sırasında. Köln Spor Akademisi’nde judo ihtisası yaptığı yıllardan iki fotoğraf. sinde; kötülük yapmayacaksın, ilim adamı olacaksın, saygılı olacaksın, boşa vakit harcamayacaksın, daima eğileceksin, çalışkan olacaksın ve üretken olacaksın. İşte bu judonun yoludur. Baktığın zaman sen rakibini atıyorsun ama aslında iki kişi birleşip bir oyunu meydana getiriyorsun. Yin-yang gibi. Sen olmadan, rakibin olmadan bu durum meydana gelmiyor. İnsanlar daima beraber bir şeyler yapabiliyorlar. Daima yuvarlak, akıcı, yol verici olmak lazım. Judo elbisesi beyazdır. Müsabakalarda mavi de giyilir ama elbise genelde beyazdır çünkü saflığı, temizliği temsil eder. Yoksa Kung Fu elbisesi gibi simsiyah olurdu. Spora adanmış hayatınızı pek çok rekorla süslediniz. Tüm rekorlardan bahsetmeye kalksak sayfalar yetmez. Son olarak bir rekor da judo için kırdınız. 1977-1992 arasında Hollanda Kraliyet Havayolları’nda görev yaptım ve Ortadoğu Güvenlik Müdürlüğüne kadar yükseldim. Yaşım ilerlerken, “ne yapayım ne edeyim” dedim ve rekorlar kırmaya karar verdim. 14 temmuz, 1970’te Amerika’da 11 mil yüzmüştüm. Amerika Silahlı Kuvvetlerinde en uzun mesafe yüzen asker seçildim. 1963’te SAT’tayken 11 saatte Karamürsel burnundan Gölcük’e, akıntıya karşı yüzmüştük. Daha o zamandan bu işleri yaparım diyordum ama güvenemiyordum. 1976’da Deniz Kuvvetleri Komutanlığı’ndan yazı geldi. Bir Hollandalı suyun altında 36 saatte 40 kilometre yüzmüş, bana “37 saat yüzer misin” dediler. “Denerim efendim” dedim. 1 Temmuz 1976’da, Denizcilik Bayramında Heybeliada’da 37 saat altı dakika suyun altında kaldım ve 48 kilometre yüzdüm. Hürriyet <strong>gazete</strong>sinde günlerce birinci sayfa oldum. Hürriyet bir milyonun üstünde satarak, rekor tiraj yaptı. Erol Simavi beni çağırıp, teşekkür etmişti. Daha sonra rekorlar birbirini izledi. Su altında onbir rekor kırdım. Üçer kez Karadeniz’den Marmara’ya ve Kanlıca’dan Ortaköy’e su altından yüzdüm. 2004’te 38 saatte Mersin’den Kıbrıs’a su altından gittim. 2005’te 5 gün 5 gece su altında kaldım. 2008’de 24 saatte Rodos’tan Marmaris’e yüzdüm. TATAMİDE GÖZYAŞLARI Geçen sene Judo Federasyonu 50’nci yılını kutladı. O vesileyle Fatih Başkan’a bir şeyler yapalım dedim ve 24 saat judo atışı rekoru kırmaya karar verdim ama omuz yırtık, belde sakatlıklar var, dizim de ameliyatlı. Su altı benim federasyonum olmadığı için başarısız olursam önemi yoktu, çünkü bana bir şey vermediler. Ama judo bana çok şey verdi. İlk Milli Takım antrenörüyüm, binlerce sporcu yetiştirdim. Yani judoyu hayal kırıklığına uğratmak istemem. Rekorun öncesinde gece uyuyamadım ve uyku hapı aldım. Sabah kalktım lapa gibiyim. Rekor saat 10’da başlayacak, sekiz buçuk gibi salona gittim ama ayakta duracak halim yoktu. Önce Fatih Başkanı attım ve rekor başladı. İki-üç saat uyku hapının etkisinden çıkamadım. Ben altı bin atış yaparım diye hesaplıyordum ama molaları, yemeği hesaba katmamışım. Yanlış hesap Bağdat’tan döndü; rakamlar tahminimin altında gitti. Dört saat sonunda belim ağrımaya başladı, yere yattım ve çocuklar masaj yapmaya başladı. O esnada düşünmeye başladım ve gözümden iki damla yaş geldi. “Sen bunu yaparsın” dedi Allah. Bel ağrısı kötüleşince iğne oldum ama 24 saatte 4627 atışla rekoru kırdım. ÇÇÇOCAK 2013 SÖYLEŞİ 5
Page 1 and 2: www.judo.gov.tr OCAK 2013 YIL: 1 /
Page 3: GALATASARAY çifte flampiyon 2012 J
Page 7 and 8: ALTIN KIZ DİLARA Prag’da düzenl

gazete-sayi-1

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?