Przemyślanie – uczestnicy bitwy pod Monte Cassino

Recommendations

Info

„wielkiego sprzątania" miejsca ostatniego spoczynku 411 bohaterów. Robił wszystko, co mógł jako kapłan, aby stało się ono godnym wiecznego „snu" synów odległej ojczyzny. A jeden z nich, w 25-lat po swej śmierci, do niej powrócił. To major Henryk Sucharski — dowódca załogi Westerplatte. Choćby na najuboższym cmentarzu… To przede wszystkim dzięki księdzu Mercie,.— .jego uporowi i żelaznej konsekwencji w wypełnieniu ostatniej woli umierającego człowieka, wyrażonej podczas spowiedzi .przed kapłanem w neapolitańskim szpitalu, — prochy mjr, Sucharskiego sprowadzono po latach do Polski. Mówi o tym ksiądz Merta na kartach książki Stanisławy Górniakiewicz „Lwy z Westerplatte" (Wydawnictwo Morskie Gdańsk 1983). Obaj kapelani z majorem poznali się wcześniej na ślubie jednego z oficerów. Drugie i ostatnie spotkanie odbyto się w sali, gdzie w angielskim szpitalu leżało sześciu ciężko chorych Polaków. Odwiedził ich wysłany przypadkowo do Neapolu ks. Merta. Za pierwszym razem nie poznał majora, znajdującego się w bardzo ciężkim, wręcz beznadziejnym stanie (zapalenie otrzewnej). — Wyspowiadałem go. miał ręce złożone na piersiach, był mocno wychudzony i słabym głosem odezwał się: „Księże kapelanie, chciałbym, aby po śmierci przywieźli mnie do Polski". Jeszcze nie kojarzyłem, że to on, ale zdanie to tak mnie. wzruszyło, że zacząłem go jakoś szczególnie gorliwie i serdecznie pocieszać: Nie gadaj głupstw, chłopie, na własnych nogach dojdziesz do kraju razem z innymi, niebawem będziesz tam maszerować, a bo to nic wiesz, jak jest w polskim hymnie; że z ziemi włoskiej do Polski ? — On słabym głosem na to; „Och nie, nic, ja już nie...". — Wychodząc z sali, już na, szpitalnym korytarzu, kapelan dowiedział się od pielęgniarki kim jest ów żołnierz i biegiem powrócił do niego. Próbował podtrzymać cierpiącego na duchu na wszelkie możliwe sposoby. Ten zaś — umęczonym, słabym głosem— wyszeptał przy rozstaniu: — Oby mnie tylko po śmierci pochowali w kraju... choćby" na najuboższym cmentarzu wiejskim, ale w Polsce— Ach, ta Polska. W kilka dni później mjr Sucharski już nie żył, o czym jego spowiednik nie wiedział. Zajęty był wówczas pracami na cmentarzu w Casamassima, grzebiąc nieustannie coraz to nowe, ekshumowane w całej Italii zwłoki Polaków. Pewnego dnia pomagający księdzu w tej smutnej powinności starszy sierżant Sztandera zapytał go: Kapelanie, a tego, no Sucharskiego, kaj pochowamy? — Stanąłem jak wryty. Tak, w szarej, zaplombowanej trumnie przepasanej biało czerwoną wstęgą spoczywał major Henryk Sucharski. Więc jednak- Wybrałem miejsca najbliżej cmentarnego ołtarza przy głównej alei z tą myślą, by ewentualne delegacje z Polski czy przedstawiciele z naszej ambasady w Rzymie nie musieli szukać grobu bohatera z Westerplatte. Tylko tyle mogłem wtedy dla niego zrobić— Wkrótce potem kapelan podjął energiczne starania o miejsce dla prochów majora na najbiedniejszym nawet, ale polskim cmentarzu. Nie było łatwo. Przez długie lata prośby i apele pozostawały bez echa, ale ks. Merta walczył dalej. Po 22 latach opieki nad cmentarzem w Casamassima wyruszył wreszcie i on z ziemi włoskiej do Polski. Natychmiast wznowił swoją „batalię" o mjra Sucharskiego i w końcu postawił na swoim. Poszedłem do samego ministra Wieczorka, przekazując mu ostatnią wolę majora. Wreszcie zostałem zrozumiany! W sierpniu 1971 roku prochy majora powróciły do ojczyzny, i l września' ( w 24 rocznicę pogrzebu w Casamassima i 32 rocznicę salwy pancernika
„Schleswig-Holstein") spoczęły tam, gdzie powinny — na Westerplatte! Zakończyłem swoją misję. Podszedłem wtedy do ministra Wieczorka i podziękowałem mu za to. On uścisnął mi dłoń i odpowiedział: — To księdzu, a nie mnie, należą się te podziękowania... Mało, kto wie, że jeden z podwładnych mjra Sucharskiego przypłacił ten jego „powrót" życiem: serce nie wytrzymało tak silnych emocji — kapral Edward Łuczyński umarł w chwili, gdy .urnę z prochami majora składano do specjalnej niszy, do końca wsłuchując się — na. szpitalnym łóżku — w radiową relację z tej uroczystości. / Z. Besz/ Polski Cmentarz Wojenny pod Monte Cassino Polski Cmentarz Wojenny pod Monte Cassino – cmentarz polskich żołnierzy poległych w bitwie powstał na przełomie 1944 i 1945 r., według projektu architektów Hryniewicza i Skolimowskiego. Zbudowano go na płaskim odcinku terenu pomiędzy Monte Cassino i wzgórzem "593", a więc w miejscu najbardziej wymownym. To właśnie tamtędy szły główne natarcia 3 Dywizji Strzelców Karpackich. Uroczyste oddanie nastąpiło 1 września 1945 r. Zbudowali go żołnierze, uczestnicy bitwy. Spoczywa na nim 1051 poległych żołnierzy Rzeczypospolitej wszystkich narodowości (Polaków, Białorusinów, Ukraińców i Żydów) wyprowadzonych przez Władysława Andersa z "nieludzkiej ziemi , z sowieckich obozów koncentracyjnych Archipelagu Gułag. Żołnierze II Korpusu po decyzjach konferencji jałtańskiej podporządkowujących Polskę ZSRR w przeważającej większości nie mogli – i nie chcieli – z powodów politycznych powrócić do kraju, który uważali za zniewolony. Po przekształceniu II Korpusu w Polski Korpus Przysposobienia i Rozmieszczenia większość z nich pozostała na emigracji w Wielkiej Brytanii i krajach Imperium Brytyjskiego (Kanada, RPA, Związek Australijski, Nowa Zelandia). Żołnierze, którzy zawierzając obietnicom władz komunistycznych powrócili do Polski stali się obiektem obserwacji i prześladowań komunistycznych władz bezpieczeństwa (MBP, Informacja Wojskowa). Generał Władysław Anders, który zmarł w 1970 r. w Londynie, w swej ostatniej woli prosił, by być pochowanym wśród swoich żołnierzy pod Monte Cassino. Jego grób stanowi dziś centralny punkt cmentarza. Cmentarz żołnierzy II Korpusu pod Monte Cassino po odzyskaniu niepodległości przez Polskę jest jednym z najważniejszych miejsc pamięci narodowej. Polacy nie zapominają o poległych pod Cassino żołnierzach, znicze są zawsze zapalone, setki krzyży ozdobiono różańcami. Cmentarz polskich żołnierzy ozdabia także sentencja "Przechodniu powiedz Polsce, żeśmy polegli wierni w jej służbie"
Page 1 and 2: KATOLICKIE STOWARZYSZENIE „CIVITA
Page 3 and 4: (zdobyty wcześniej w ramach operac
Page 5 and 6: 24. kapr. - Michniowski Stanisław
Page 7: — Bałem się, że jakiż szaleni
Page 11: Ta ziemia do Polski należy, Choć

Przemyślanie – uczestnicy bitwy pod Monte Cassino

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template ?