Numer 32/2012 z dnia 17.08.2012r. (3,51MB) - Koluszki

Recommendations

Info

6 Tydzień w Koluszkach nr 32 17.08.2012 r. Mania Studio kręci zdjęcia dla topowego zespołu ENEJ w Koluszkach Za sprawą Mania Studio powoli zaczynamy się przyzwyczajać do obecności w naszym mieście gwiazd polskiej sceny muzycznej. W miniony poniedziałek w Koluszkach pojawił się ENEJ, aktualnie najbardziej rozchwytywany i najczęściej grający koncerty, zespół w naszym kraju. Przypomnijmy, że to właśnie przez tę „kapelę” wykonywany jest utwór „Radio Hello”, a przede wszystkim „Skrzydlate ręce”, piosenka, która została okrzyknięta Hitem Roku i obsypana wieloma nagrodami w Opolu oraz podczas gali Eska Music Awards 2012. ENEJ jest również laureatem programu „Must Be The Music”. W naszym mieście na niezwykle sympatycznych chłopaków można było natknąć się na boisku ORLIK. Mania Studio kręciło tam zdjęcia do singla promującego najnowszą płytę zespołu. Płyta ukaże już na jesieni 2012 r. Teledysk realizowany jest w wielu miastach w Polsce. Koluszkowska ekipa filmowa towarzyszyła zespołowi podczas trasy koncertowej, kręcąc zdjęcia m.in. nad morzem w Krynicy Morskiej i Władysławowie, w Warszawie, oraz w rodzinnym mieście ENEJ - Olsztynie. Dla Mania Studio produkcja ta nosi znamiona wyjątkowości, ponieważ w 2008 roku koluszkowska ekipa filmowa miała przyjemność tworzenia dla ENEJ pierwszego wideoklipu do utworu „Ulice”. Jako gospodarz imprezy, Mania Studio gościło rów- nież ten zespół podczas drugiej edycji festiwalu „Manifest”, który odbył się w Koluszkach. Przez ostatnie lata koluszkowscy operatorzy oraz członkowie zespołu często spotykali się na festiwalach i trasach koncertowych, ciesząc się wzajemnymi sukcesami. Rozmowa z członkami zespołu ENEJ: Piotrem (Lolkiem) Sołoduchem – vocal, akordeon, Mirosławem (Mynio) Ortyńskim – gitara basowa, Kubą (Czaplay) Czaplejewiczem – puzon. - Przemysław Wegwert: Co was sprowadza do Koluszek? - Piotr Sołoducha, Mirosław Ortyński, Kuba Czaplejewicz: Mania (Mateusz Winkiel) chwalił się, że macie dobre boisko do kosza, więc podjechaliśmy do Koluszek, by zagrać mecz w przerwie między koncertami (śmiech). Tak poważniej, kręcimy tu teledysk w ramach współpracy z Mania Studio. - Będzie to klip w konwencji sportowej? - Teledysk będzie pokazywał nasze życie w trasie, to co robimy, jak się bawimy poza koncertami. A gra w kosza, jest właśnie jednym z elementów spędzania przez nas wolnego czasu. Bardzo lubimy w niego grać, pewnie ze względu na nasz wzrost. Każdy z nas ma po 2,5 metra wysokości (śmiech). - Za sprawą hitowych utworów jest o was głośno w całej Polsce. Zastanawialiście się kiedyś, co zadecydowało o waszej popularności? - Instrumenty, oryginalność? Nie wiemy, trzeba by było spytać ludzi, którzy przychodzą na koncerty. Może to, że łączymy w muzyce dwie kultury: polską i ukraińską. A więc jest to coś, czego wcześniej nie było na rynku, szczególnie że śpiewamy w tych dwóch językach. - Czyli rozumiem, że wspomniane korzenie ukraińskie raczej wam pomagają? - W Polsce to swego rodzaju egzotyka, jest więc bardziej interesujące. Czy to pomaga? My nie robimy oczywiście z siebie nie KOLUSZKI ZAWSZE W CENTRUM wiem jakich Ukraińców. Mamy tego rodzaju korzenie i muzyka, którą tworzymy, z nich się wywodzi. Jest to dla nas zatem bardzo naturalne. - Gracie muzykę na pograniczu folku, ska i rocka. W którymś z tych kierunków podążacie silniej? - Idziemy raczej w kierunku łączenia tych wszystkich nurtów. I chyba nam się to udaje. - Na jesieni ukaże się nowa płyta. Możecie uchylić rąbka tajemnicy: jakiego rodzaju muzykę usłyszymy? - Nie usłyszycie czegoś, co by was diametralnie zaskoczyło. Nie będzie to nowy nurt muzyczny, ale kontynuacja tego, co robiliśmy do tej pory, okraszona nowymi brzmieniami i dodatkowymi smaczkami. Z pewnością nie zmieniamy przyjętego kierunku o 180 stopni i nagle nie staniemy się zespołem hip-hopowym. Nowa płyta będzie utrzymana w konwencji folkowo- -rockowej, z nutą bałkańskich i ukraińskich klimatów. - Już raz gościliście w Koluszkach, było to kilka lat temu. Jest szansa, że znów usłyszymy was w naszym mieście? - W tej chwili w Koluszkach już gramy, ale w kosza (śmiech). Jeśli nas tylko zaprosicie na koncert, to chętnie przyjedziemy i zagramy. Moje Miasteczko W tym naszym miasteczku Wszystko się zmieniło. Dzisiaj jest tu pięknie Dawniej biednie było Kiedyś były pola, tylko dwie ulice Teraz piękne bloki i piękne dzielnice Mamy Dom Kultury Jest i Straż Ogniowa Zabytkowy Kościół Tajemnice chowa Te nasze Koluszki dziś piękna mieścina Tu piękną budowę Gmina zakończyła Dziś są tu przedszkola Szkoły dookoła Drugi nowy Kościół Który wiernych woła Jest stacja węzłowa, kolej nam wybrana Będzie teraz pięknie nam przebudowana Te nasze Koluszki, miasteczko kochane Jest ono jak żadne, bardzo rozśpiewane Jest tu sześć zespołów, miasteczko kochane Które pięknie grając I nasze Miasteczko Nam rozweselają Natalia Liśkiewicz
17.08.2012 r. Tydzień w Koluszkach nr 32 Sierpniowe rozmowy o nałogach Sierpień to miesiąc narodowych rocznic. Czcimy pamięć poległych w Bitwie Warszawskiej w 1920 roku, oddajemy hołd harcerzom z Szarych Szeregów oraz innym, którzy zginęli podczas Powstania Warszawskiego w 1944 roku. Skoro oni ponieśli swoje życie i złożyli je na ołtarzu ojczyzny, to czy my, żyjący dziś, nie możemy złożyć podobnej ofiary za rodaków zniewolonych przez alkoholizm i podjąć abstynencję? Taki oto zamysł zrodził się w sercach rodaków, którzy przed laty ogłosili sierpień miesiącem trzeźwości. Trwanie w abstynencji przez 31 dni sierpnia nie jest nakazem moralnym, ale dobrą zachętą, zaproszeniem. Ze Sławomirem Głowackim, Prezesem Klubu Abstynenckiego „Ostoja” w Koluszkach, rozmawia Zbigniew Komorowski. - Co wiesz o chorobie alkoholowej? - Sporo. „Przerabiałem” to od podstaw. - Jakie były twoje „początki”? - Okazjonalnie piłem już jako nastolatek. - Już wtedy czułeś, że jesteś uzależniony. - Wtedy nie. Ta świadomość dotarła do mnie dużo później - Od jak dawna nie pijesz? - Od 4 lat. Jakiś czas przed podjęciem leczenia dotarło do mnie, że sprawa jest na tyle poważna, iż sam sobie nie poradzę. - Jak wygląda życie alkoholika od wewnątrz? - Na pytania, wynikające z problemów, jest tylko jedna odpowiedź: wszyscy wokół są winni, tylko nie „ja”. - Gdy nasze problemy topimy w butelce piwa czy wódki, nie szukając innych rozwiązań, to jest już źle? - Jeśli alkohol ma być naszym„ rozweselaczem” lub rozwiązywać problemy, to jest to znak, że droga do uzależnienia stoi przed nami otworem. Alkoholik zapija problem, nie rozwiązuje go, tylko właśnie topi w wódce. Niestety, po wytrzeźwieniu problem pozostaje. - Kto pomógł ci w twojej sytuacji z alkoholem? - Bardzo dużą pomoc otrzymałem od małżonki. - Niejedna żona rozwiązuje sprawy o wiele szybciej: odchodzi od męża pijaka. - W moim przypadku otrzymałem bardzo dużą pomoc ze strony rodziny. Córka i syn w mojej intencji podpisali deklarację Krucjaty Wyzwolenia Człowieka, czyli zobowiązanie abstynenckie. Abstynencję podjęła także Zosia, moja żona. Uważam, że to zaowocowało. Obecnie jestem trzeźwiejącym alkoholikiem. - Chodzisz na różnego rodzaju spotkania, gdzie jest alkohol, na wesela? - Na początku trzeźwienia nie chodziłem w ogóle. Nie wszyscy to rozumieli. Obecnie biorę udział w uroczystościach rodzinnych, gdzie również jest alkohol. - Nikt nie naśmiewał się z takiego niepijącego faceta? - Czasami tak było. Ale nie zwracałem na ich reakcję uwagi. Myślę, że czasem wynikało to nie z samej kpiny ze mnie, ile raczej z zazdrości, że potrafię powiedzieć komuś „ nie”. - To męska cecha, poniekąd zapomniana... - Wielu ludzi, mających problem z alkoholem, nie potrafi sobie z tym poradzić, ale nie chcą też sami się do tego przyznać. Myślę, że stąd ich reakcja. - Wraz z żoną byliście niedawno na wakacyjnych rekolekcjach oazowych... - Tak. Co prawda ten wyjazd nie był związany z ruchem abstynenckim, ale i tak większość osób tam obecnych, to ludzie niepijący. Duże wrażenie zrobiło na mnie pewne małżeństwo. Jako nastolatkowie podpisali Krucjatę Wyzwolenia Człowieka. Świadomość, ze nigdy nie pili alkoholu jest dla mnie czymś wyjątkowym. Podziwiam ich, ponieważ sami nie mając problemu z alkoholem podjęli dobrowolną abstynencję w intencji osób uzależnionych modląc się dla nich o trzeźwość . - Mówisz to jako człowiek wierzący. Nie wszyscy jednak postrzegają wiarę jako jedyny wskaźnik drogi dla mężczyzny. Przy okazji tego tematu: nie boisz się, że ktoś może postrzegać ciebie, mnie i wielu innych mężczyzn za mniej męskich, ponieważ chodzimy do kościoła, modlimy się itd.? - Fakt, że jestem wierzący i chodzę do kościoła nie czyni mnie mniej męskim. - Przykład św. Józefa, jest tu bardzo wymowny... - Całe życie był bardzo męski, był dobrym ojcem i mężem... - Podkreślmy to: mężem żyjącym w cieniu swej żony... - Zgadza się, ale to nie przeszkodziło mu w byciu mężczyzną, ojcem i mężem. W odniesieniu do tematu rozmowy powiem tak: gdyby każdy facet postępował zgodnie z dogmatami naszej wiary, nasze rodziny inaczej by wyglądały. Takie cechy jak uczciwość, szczerość są podstawą w związku. Alkohol to wszystko zabija. Gdy się pije to jest wtedy: okłamywanie, kombinowanie itd... - Kłamstwo rodzi kłamstwo... - Następuje reakcja łańcuchowa, jedno napędza drugie. Z takiego koła zdarzeń nie ma potem wyjścia. Odpowiedź na twoje pytanie jest tylko jedna: wiara może tu jedynie pomóc, nie zaszkodzi nikomu. Mi osobiście wiara bardzo pomogła. - Nie czujesz złych emocji, jakiegoś skrępowania, by mówić o Bogu? - Kiedy nasza grupa z „Ostoi” miała „swoje” Drogi Krzyżowe w kościele, i miałem czytać rozważania Męki Pańskiej, poczułem bardzo duży stres: co ja tu w ogóle robię? Ale potem strach mijał i wchodziłem na właściwe miejsce, by czytać. W takiej chwili przychodzi myśl: wstydzisz się czytać w kościele, zastanawiając się: co ludzie powiedzą? A gdy stałeś z butelką pod sklepem, to nie myślałeś: co ludzie o mnie mówią? - Co powiesz o wychodzeniu z alkoholizmu ludziom niewierzącym? - Wiara jest indywidualną sprawą każdego człowieka. Ja swoje życie powierzyłem Bogu i każdego dnia dziękuję za swoją trzeźwość. KOLUSZKI ZAWSZE W CENTRUM 7 - Jednak do waszego ruchu należą także osoby spoza Kościoła... - Mówi się o nas, że jesteśmy jednym z najbardziej tolerancyjnych wspólnot. Nikt tu nie patrzy na wyznawaną religię lub na jego ateizm. Każdy tu może przyjść i każdy otrzyma pomoc. - Od kiedy jesteś prezesem w „Ostoi”? - Od początku 2012 roku. Jesteśmy stowarzyszeniem, władza pochodzi z wyboru. - Jakie są twoje obowiązki? - Głównie reprezentacyjne. Choćby kontakty z prasą, z władzami Gminy. - Ilu liczycie członków? - Klub „Ostoja” rozwija się. Obecnie jest nas 44. - Jaka jest rozpiętość wiekowa? - Oj, duża. Najmłodsza osoba liczy sobie 25 lat, najstarszy klubowicz 65. Zdecydowana większość to ludzie po „czterdziestce”. Mnie osobiście bardzo cieszy fakt, że coraz młodsi zauważają, że mają problem z nadużywaniem alkoholu i chcą podjąć leczenie. - Prowadzicie jakieś statystyki? Co jest najczęstszą przyczyną wchodzenia w alkoholizm? - Nie prowadzimy, ale mogę powiedzieć, że przyczyna leży w prozie życia. Ludzie popadający w uzależnienie z powodów jakiejś traumy należą do mniejszości. Najczęściej powodem picia jest chęć poprawienia sobie nastroju. Potem ta chęć przechodzi w konieczność picia. Z uzależnieniem od alkoholu jest tak, jak z innymi używkami. Wciągasz się nie wiadomo kiedy. Alkohol jest substancją chemiczną, która uzależnia tak samo, jak każda inna. - Jak się teraz czujesz, jako niepijący alkoholik? - Bardzo dobrze. Gdy człowiek nie pije, wiele problemów rozwiązało się. Nie tylko nie ma kaca, lecz także relacje rodzinne zostały uzdrowione. - Jak się przedstawia kalendarz wakacyjny ruchu abstynenckiego? - W ostatnią sobotę lipca byliśmy na zlocie AA w Licheniu, w którym uczestniczyło około 30 tysięcy osób. Z Koluszek pojechały dwa autokary, ponad 80 osób. W połowie sierpnia 16 osób ze Stowarzyszenia wyjechało na tygodniowy obóz terapeutyczny w Bieszczady. Z końcem sierpnia odbędzie się integracyjna wycieczka dla rodzin do Centrum Nauki i Techniki w Warszawie. - Gdyby ktoś z czytelników zechciał skorzystać z pomocy i odwiedzić was? - W siedzibie „Ostoi” odbywają się mitingi AA – dla uzależnionych od alkoholu w każdą środę o godz. 18-tej oraz grupa wsparcia dla współuzależnionych w każdą środę o godz.18-tej. Poza tym klub jest czynny od pn.-pt. od 17.00-20.00 - W klubie” Ostoja” posiadacie fachowe wsparcie? - Tak, w stowarzyszeniu pracuje psycholog. - Co chciałbyś od siebie dodać? - Cóż można tu dodać? Chyba to, że warto być trzeźwym. Dla siebie i dla rodziny. Ci, którzy piją, nie rozumieją tego. Ta świadomość przychodzi później. W drodze do trzeźwości nikt nie obiecuje, że będzie od razu pięknie i łatwo. Gdy jeden pije, to „choruje” z nim cała rodzina. Nie jest tak, że to się na innych nie odbija. Ale powtórzę: warto być trzeźwym.
Page 2 and 3: 2 Tydzień w Koluszkach nr 32 17.08

Numer 32/2012 z dnia 17.08.2012r. (3,51MB) - Koluszki

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?