διερευνηση των παραγοντων

Θ. Επίδραση του συνδιασμού των παραγόντων διάβρωσης
Η υποβάθμιση του γυαλιού διενεργείται από το συνδυασμό των αερίων ρύπων
(όπως SO2 και NOx) και της υγρασία ,που προσβάλλουν χημικά το γυαλί, λόγω της
δημιουργίας όξινου περιβάλλοντος. Το περιβάλλον μπορεί να μετατραπεί σε βασικό, λόγω
του σταδιακού εμπλουτισμού του, σε αλκαλικά ιόντα και ομάδες υδροξυλίου, που
προέρχονται από το δίκτυο του γυαλιού, κατά τη διάρκεια της προσβολής του από το οξύ.
Ο βαθμός, στον οποίο το γυαλί επηρεάζεται από τις καιρικές συνθήκες, για την έκπλυση
των αλκαλικών ιόντων από το δίκτυό του εξαρτάται από την κατασκευή του γυαλιού. Εάν
τα αλκαλικά ιόντα απελευθερώνονται από τις γέφυρες οξυγόνου και καταλαμβάνουν
χώρους, που καλύπτονταν προηγουμένως από ιόντα υδρογόνου (είτε στην επιφάνεια ή στο
εσωτερικό του γυαλιού), μόλις κορεστούν οι διαθέσιμες τοποθεσίες, η αντίδραση πρέπει
να σταματήσει, έτσι ώστε τα γυαλιά να μην διαβρωθούν. Εάν τα αλκάλια αντιδρούν με
αέρια όπως το CO2, Cl2, SO2 ή να σχηματίζουν κρυσταλλικές φάσεις, τότε η αντίδραση
μπορεί να συνεχιστεί και το γυαλί θα εμφανίσει σημάδια γήρανσης. Η έντονη επίδραση
των παραγόντων φθοράς μπορεί να οδηγήσει σε υδρόλυση του γυαλιού και στον
επακόλουθο θρυμματισμό του.
Όταν το pH του νερού αυξάνει σημαντικά λόγω της υψηλής συγκέντρωσης των
ιόντων OH‐, το νερό αρχίζει να προσβάλλει το γυαλί σε ουδέτερο pH (pH = 7). Σε βασικό
μέσο (pH> 7) η προσβολή είναι πιο έντονη.
Όταν συμβαίνει ένα τέτοιο είδος χημικής αποικοδόμησης, η γυάλινη επιφάνεια
εμφανίζει κοιλώματα και κρατήρες διαφόρων μεγεθών. Επιπλέον, οι κρατήρες καλύπτονται
από αδιάλυτες επικαθίσεις, που επεκτείνονται σε όλη την επιφάνεια του γυαλιού,
δημιουργώντας μια περισσότερο ή λιγότερο παχιά κρούστα. Αυτή η κρούστα μειώνει τη
διαφάνεια του γυαλιού ή αλλάζει τον αρχικό του χρωματισμού. Κατά μήκος των αιώνων τα
βιτρό τζάμια έχουν υποστεί αλλαγές, που ξεκινούν πάντα από την επιφάνειά τους, λόγω
της αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον. Για το λόγο αυτό, ο χαρακτηρισμός αυτών των
μεταβολών και η συσχέτιση τους με τον αρχικό μηχανισμό είναι απαραίτητη.
Το φαινόμενο αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί, για την προστασία αντικειμένων με
γυάλινες επιστρώσεις. Η χρήση της επιστρώσεις SiO2 έχει πρόσφατα αναπτυχθεί, σε ένα
ευρύ φάσμα εφαρμογών όπως στην οπτική, στα φωτοβολταϊκά, και στα φαρμακευτικά
προϊόντα. Κατά τη διάρκεια της ζωής ενός προϊόντος αυτές οι επιστρώσεις αλληλεπιδρούν
με το νερό περιοδικά (καιρικές συνθήκες κ.ά.) ή συνεχώς (χημικών αντιδραστήρων,
εμπορευματοκιβώτια). Ως εκ τούτου, η υδρολυτική αντίσταση είναι ένα σημαντικό θέμα
και οι αντίστοιχες έρευνες είναι απαραίτητες, όπως η υδρολυτική αντίσταση των
επιχρισμάτων.
67