01 - Ballina.indd - Gazeta Express

More documents

Recommendations

Info

2 Pressing Fjalët tona Tani më kam kontratë me qytetarin e Kosovës për katër vjetët e ardhshme. MOTI PRISHTINË Sot Nesër Gazeta Express është botim i MediaWorks, LLC Adresa: Dardania 1/1 Prishtinë, 10000, Kosovë E-Mail: info@gazetaexpress.com Tel. +381 (0)38 76 76 76; fax: 038 76 76 78 www.gazetaexpress.com Hashim Thaçi, Kryeministër në largim, duke konfirmuar edhe njëherë se ai do të jetë përsëri kryeministër i vendit. Kemi përmbushur plotësisht zotimin tonë. Renzo Davidi, Shefi i zyrës ndërlidhëse të Komisionit Evropian në Kosovë, pas nënshkrimit të marrëveshjes së Instrumentit të Paraanëtarësimit që përfshin programin e asistencës në vlerë prej 63.9 milionë euro. Duhet ta trajtojnë Kosovën si një partner me të drejta të plota dhe një shtet të njohur plotësisht. Peter Balasz, Kryetar i Qendrës për Studime të Zgjerimit të BE-së, duke e konsideruar njohjen e Kosovës nga të gjitha vendet e BE-së si parakusht të domosdoshëm për çdo hap të mëtejmë. Max: -0 °C Min: -6 °C Max: 5 °C Min: 0 °C As pas gati dy muajsh, sa kaluan nga raundi i parë i zgjedhjeve të jashtëzakonshme në Kosovë, ende nuk dihet se kush me kë do të bashkëqeverisë. Dihet vetëm se qeverinë e re do ta formojë PDK’ja, dhe se kryeministër do të mbetet shefi i saj. E premte, 4 shkurt 2011 Kryeredaktor: Leonard Kerquki leonard.kerquki@gazetaexpress.com Politikë: Bekim Greiçevci bekim.greicevci@gazetaexpress.com Nacionale dhe siguri: Jeton Musliu jeton.musliu@gazetaexpress.com Ekonomi: Arben Hyseni arben.hyseni@gazetaexpress.com Bota: Arsim Buxhovi arsim.buxhovi@gazetaexpress.com Arte: Faton Raçi faton.raci@gazetaexpress.com Editorialet dhe Shkurt e Shqip: Arben Idrizi arben.idrizi@gazetaexpress.com Sport: Valdet Hasani valdet.hasani@gazetaexpress.com Fotografia: Atdhe Mulla atdhe.mulla@gazetaexpress.com, Drejtore e marketingut: Vjollca Musa, marketing@gazetaexpress.com redaksia: info@gazetaexpress.com tel: 038 76 76 76, ; fax: 038 76 76 78; Shtypi: Lindi Printing Center: MediaWorks. Faton.Raçi @gazetaexpress.com Pas zgjedhjeve, nisemi nga zeroja Derisa po votonte në zgjedhjet e muajit janar 2010 në Kroaci, ish-presidenti kroat, Stjepan Mesic, deklaroi: “Vendi do të fi tojë pushtetin të cilin e voton”. Zgjedhjet e fundit në Kosovë e ç’vleftësojnë plotësisht thënien e ish-presidentit kroat, ngase ato as pas dy muajsh nuk qartësuan se për kë votoi vendi. Të vetmet tipare që i karakterizuan ishin një numër i madh vjedhjesh, dallaveresh dhe ankesash, të bëra nga të gjitha subjektet politike që morën pjesë në to. Na mbetet të shohim nëse organet e drejtësisë, rastësisht, kësaj radhe do të bëjnë punën për të cilën ekzistojnë, në mënyrë që këso zgjedhjesh të mos na përsëriten kurrë. Sido që të jetë, pjesa më papritur e zgjedhjeve në Kosovë zakonisht vjen tek pas përfundimit dhe certifi kimit të tyre. Pikërisht për shkak se këtu pothuajse asnjëherë nuk vlen thënia e ish-presidentit kroat. Përkundër vërejtjeve, ankesave dhe pohimeve tjetërfare, partitë politike i pranuan rezultatet zyrtare të zgjedhjeve të nisura më 12 dhjetor. Doli që, në fund, secila mori aq sa diti të gjendej, e jo aq sa u votua. I njëjti parim mund të vlejë edhe tani, në fazën e bisedimeve për krijimin e koalicionit qeverisës. Dihet vetëm se, PDK dhe partitë e pakicave, do të jenë pjesë e qeverisë së re. Për pjesën tjetër mund vetëm të supozohet, edhe pse AKR e Pacollit dhe AAK e Haradinajt që nga ora 19 e 12 dhjetorit përmenden pandërprerë si dy mundësitë më të kapshme. Megjithëse, kërkesat që këto dy parti i kanë parashtruar para partisë fi tuese e ç’vleftësojnë edhe më tepër atë deklaratën e ish-presidentit kroat nga fi llimi i tekstit. Meqenëse AKR doli t’i ketë fi tuar 7.29 për qind të votave (ose tetë deputetë në Kuvend), rezultati i saj nuk duket fort kartë e fuqishme për insistimin në marrjen e postit të presidentit të vendit. As 11.04 për qind të votave (ose 12 deputetët) e AAK’së nuk duken arsye bindëse që kjo parti të insistojë në drejtimin e ekzekutivit të ardhshëm të vendit. Dy partitë tjera që, të paktën sipas parimit të Mesic’it, do të duhej të ishin kandidatet më serioze për këso lloj kërkesash, LDK dhe Vetëvendosja – e para me 24.69 për qind të votave, gjegjësisht 27 mandate, kurse e dyta me 12.69 për qind, ose 14 mandate – tashmë janë shprehur publikisht se s’do të jenë pjesë e qeverisjes së udhëhequr nga Thaçi. Por, këto dëshira dhe deklarata sigurisht se s’duhen marrë si përfundimtare, sepse, të paktën zyrtarisht, PDK ende nuk ka fi lluar negociatat me asnjë parti politike. E vetmja gjë që Hashim Thaçi, si kryetar i PDK’së, e ka bërë të qartë qysh tani është se qeverisë së re do t’i prijë vetë. Kështu që, AAK’së së Haradinajt që tani i është bërë me dije se posti i synuar i kryeministrit është i zënë. Së këndejmi, pjesë e negociatave eventuale mes PDK’së dhe AAK’së do të mund të jetë Presidenca. Problemi është se, në rast se – hipotetikisht – PDK’ja do të pranonte që AAK’së t’ia ofrojë postin e presidentit (gjegjësisht Blerim Shalës), kjo do të nënkuptonte edhe dhënien e të paktën tre ministrive AAK’së. Kjo e dyta, pastaj, do të mund të luante në kartën e Fatmir Sejdiut, dhe ta braktiste qeverinë, menjëherë pas lirimit eventual të liderit ë saj, Ramush Haradinaj, nga Haga. Nëse mund të konsiderohen të sakta pohimet e Daut Haradinajt, se Ramushi do të mund të lirohet brenda një periudhe relativisht të shkurtër – sipas tij, pas 3-4 muajve – atëherë edhe qeveria e re do të mund të ishte jetëshkurtër. Kjo, ngase Ramushi ka vite që propagandon një shkollë tjetër të qeverisjes, krahasuar me atë të PDK’së. Që nënkupton se, ai është kundër çfarëdo hyrjeje në bashkëqeverisje me PDK’në. Logjika e vetme që AAK’në në këtë moment do të mund ta shtynte të hyjë në qeveri është pikërisht mungesa e Ramushit, gjegjësisht rritja artifi ciale e rolit të saj politik deri në kthimin e tij, përkundër rezultatit të dobët zgjedhor. Natyrisht, pa harruar këtu as insistimin indirekt të ndërkombëtarëve, të cilët – edhe pse nuk dihet nëse kalkulimi i tyre është i saktë - për hir të një stabiliteti politik, dëshirojnë ta shohin AAK’në brenda. AKR’ja e Pacollit është në pozitë paksa tjetër. Behgjet Pacolli asnjëherë nuk e ka fshehur ambicien e tij politike – marrjen e drejtimit të Presidencës. Si një biznesmen i aftë që është, ai qartazi ka llogaritur që pjesa e dikurshme e votuesve të dëshpëruar të LDK’së, që i ishin bashkuar atij në zgjedhjet e kaluara (pas kuvendit të famshëm të karrigeve), me ardhjen e Isa Mustafës në krye të LDK’së do të ktheheshin andej prej nga kishin ardhur. Si rrjedhojë, ai improvizoi një koalicion të atypëratyshëm me disa subjekte të vogla politike dhe me koncepte diametralisht të kundërta, sa për t’i kompensuar numrat dhe për të mos hequr dorë nga ambicia e tij. Problemi me Pacollin është se, pavarësisht pëlqimit që Thaçi do të mund t’ia jepte, mbase për shkak të pasurisë së tij, ndërkombëtarët nuk e shohin atë si një president “bashkëpunues” – sa Blerim Shalën, për shembull. Në rast se, megjithatë, ndodh një marrëveshje mes Thaçit e Pacollit, atëherë duhet shqyrtuar edhe propozimin e shefi t të ICO’së, Pieter Feith, sipas të cilit vendi duhet të ketë një presidente, e jo një president. Nëse Pacolli do të hiqte dorë nga ambicia, Mimoza Kusarit – pavarësisht deklaratave të saj kundër bashkëqeverisjes me PDK - do të mund t’i takonte posti i presidentes. Kjo, nëse dëgjohen këshillat e Feith. E, nëse jo, as Agim Çeku s’është pa gjasa. Deklarata e paradokohshme e Xhavit Halitit, se tri postet kryesore të vendit PDK do të mund t’i mbajë për vete, me gjasë ishte një sinjal i dërguar drejt AKR’së dhe të AAK’së, për balancim të apetiteve. Edhe përmendja e Edita Tahirit për postin e presidentes së vendit mund të jetë një sinjal i tillë. Si përfundim, PDK mbase do të mund të arrijë marrëveshje me AKR’në, pak më vështirë me AAK’në, por pothuaj assesi me që të dyja njëkohësisht. Nga ana tjetër, nuk duhen harruar as pakicat. Edhe apetitet e tyre (ngase bashkërisht i fi tuan 25 deputetë) mund të rriten. Çka nëse edhe ata e kërkojnë një “post të madh”? Për ndërkombëtarët kjo do të ishte plotësisht e pranueshme. Po të jetonte Mesic në Kosovë, s’do të kuptonte gjë.
E premte, 4 shkurt 2011 Në kohën tonë janë tepër të rrallë popuj që mund të kenë histori të veçuar nga të tjerët. Ka kohë që fatmirësisht historia jonë nuk është më e tillë. Ajo është histori shqiptare e njëherësh shqiptaro-europiane Mbi ngjarjet e janarit Ismail Kadare Është pak të thuash se mbyllja e vitit që shkoi nuk ishte e mirë për shqiptarët. Dhe, si të mos mjaftonte kjo, në kundërshtim të plotë me urimin “na qoftë i mbarë ky vit”, fi llimi i vitit 2011 ishte edhe më i keq.(...) Është e njohur tashmë se një vend jo normal sundohet “mirë”, por qeveriset keq. Këtë të vërtetë e njohin sidomos sistemet totalitare, qysh nga diktaturat hidrike (ato që kanë përdorur mungesën e ujit si mjet sundimi), gjer në ditët tona. Vetëm në rende të tilla, që dalin nga rendi normal i gjërave mund të krijohen psikoza të sëmura, ato që lindin pastaj ankthet dhe terrorin, shenjat e pashmangshme të sundimit tiranik. Në mesazhet e panumërta që vijnë këto ditë nga Tirana, për t’u shpërndarë anekënd në diasporën shqiptare, rrallë herë mungojnë shenja të tilla. Të gjithë popujt e ish-Lindjes janë tepër të ndjeshëm ndaj tyre. E në këtë kah do të ishte e kuptueshme që shqiptarët, ata që tiraninë e patën më të egrën e më të zgjaturën, do të ishin dyfi sh më të ndjeshëm. Në ngjarjet e janarit, midis psikozës dhe veprimeve shpesh kaotike, ata do të kapnin spikamën e fantazmës së totalitarizmit, rendit të përmbysur 20 vjet më parë. Ishte, me sa dukej, ky shkaku kryesor që, në këtë janar të trishtë, trazimi ishte aq i thellë e aq dëshpërues. Këto rrjedha njerëzore, për të cilat është lehtë të thuhet, të mos dalin më, të mos shfaqen, të mos na shqetësojnë, nuk mund të anashkalohen. Në mos u shfaqshin në rrugë, ato do të jenë në thellësi, çka është edhe më shqetësuese. Në qoftë se ato nuk ngjiten dot gjer tek institucionet, ku, sipas dokeve të demokracisë europiane do të duhej të çonin normalisht zërin e tyre, institucionet duhet të zbresin tek ata, për të kuptuar ku ka ngecur makina e demokracisë, përse mesazhet nuk kalojnë, shkurt, përse sistemi është bllokuar. (...) Padurimi dhe nervozizmi politik në Shqipëri kanë kapërcyer kufi jtë e lejueshëm. Me to është bashkuar paniku, i cili e ka bërë më të rrezikshme gjithçka. E keqja është se klasa politike, ajo që duhej të ishte e fundit që të kapej nga paniku, ishte e para që u përfshi prej tij. Si rrjedhojë e kësaj, shteti dhe shoqëria shqiptare u gjendën në pozitën e atij të sëmuri që, pasi e ndien se po dridhet ethesh, në vend të vejë termometrin, e thyen atë. Termometri thyhet kur i sëmuri nuk dëshiron të marrë vesh sëmundjen ngaqë ai e di atë. Për të mos thënë se sëmundja është ai vetë. Ndoshta këtu do të gjendej përgjigja e pyetjes se përse në Shqipëri lufta politike është kaq e egër. Ka gjasë që dy dukuri të jenë vendimtare për këtë: etja e pamasë për pushtet dhe korrupsioni.(...) Për t’u kthyer tek ngjarja e 21 janarit, duhet kujtuar se në historinë e popujve, ajo që njihet si trajtim, si “administrim i së keqes”, ka qenë shpesh faktor për zhvillime të mëtejshme. Ato kanë qenë për të mirë ose për të keq. Me ç’duken shenjat , trajtimi i ngjarjeve të fundit, kulmimi i të cilave ka qenë vrasja e qytetarëve, nuk po shkon në kahun e duhur. Ajo rend në kahun e gabuar, madje në vend që të fashitet, thellohet. Natyrisht që ka pak gjasa që një grindje kaq e gjatë të ndreqet me pajtim të shkurtër, sipas stilit vulgar të pijetoreve, kur kërcënimet tmerruese përfundojnë befas në përqafi me sentimentale, po aq pa vend sa ç’kishin qenë kanosjet. Askush nuk e pret dhe as e beson këtë telenovelë. Në qoftë se presim diçka të ngutshme, si hap i parë serioz dhe i besueshëm do të ishte hetimi krejtësisht i pavarur. Hetimi dhe natyrisht dënimi i fajtorëve do të ishte i domosdoshëm si hap i parë, por jo i mjaftueshëm. Një proces tjetër, që do të ndihmonte, në mos në prerjen, në shterrimin e hap-pas-hapshëm të pezmatimit shumëvjeçar, do të ishte po aq i detyrueshëm. (...) Fakti që në Ballkan ka sot dy shtete shqiptare, të cilët në një mënyrë ose në një tjetër ndikojnë dhe rrezatojnë tek njeri-tjetri, përgjegjësinë e politikës dhe të strategjisë shqiptare e bën të dyfi shtë. (...) Kosova dhe Shqipëria u gjendën të papërgatitura. Gjykimi gjakftohtë ka munguar. Gjykimi gjakftohtë është rrjedhojë bindjesh dhe jo çoroditjesh emocionale. Dhe bindja vjen nga e vërteta. Ajo, në këtë rast, do të diktonte përgjigjen e duhur. Edhe sikur ngjarja të ishte e vërtetë, ajo s’mund të ndryshonte asgjë në tablonë makabre të dhjetëra viteve shtypjeje, terrori shtetëror, përdhunime e masakra të papara në Europë, në këtë gjysmê shekulli. As historia, as portreti i popujve, e aq më pak qëndrimet politike, nuk ndryshohen nga krime kanibaleske, që ndodhin sot e kësaj dite në Londër, në Tokio a në Berlin, ashtu siç njofton shtypi. Kanibalët shqiptarë, në këtë rast, nuk ka pse të kenë ndonjë trajtim të ndryshëm nga kolegët e tyre parizianë opo berlinezë. Ndaj përgjigja duhej të ishte : hetoni dhe na ndihmoni t’i kapim. Përpara se të jenë armiqtë e dikujt, ata janë në radhë të parë armiqtë e kombit, që fatkeqësisht i ka pjellë.(...) Vizioni i epërm, i plotë i gjërave nuk është ndonjë luks, por cilësi e domosdoshme e klasës politike. Nuk mund të ketë rol stabilizues Shqipëria në gadishull nëse brenda saj nuk gjen dot rrugët e nevojshme të zgjidhjes së problemeve. Rrjedhimisht , çka kujton se fi ton jashtë kufi jve të saj, e humb aty për aty brenda vetes. Është hera e parë në historinë e saj që Shqipëria gjendet në një skajim të tillë të ndërlikuar. Ngjarjet e kohëve të fundit në Mesdhe, treguan se shtetet me një zhguall të pranueshëm, që iu lejon të kryejnë ca detyrime ndërkombëtare të gjykuara pozitive, nuk mund të vazhdojnë më atë rol nëse brenda tyre punët nuk ecin.(...) Gjatë gjithë këtij muaji është folur shpesh për ndërkombëtarët. Për rolin që duhet të luajnë ose të mos e luajnë në jetën tonë. Për ndërhyrjet që disa i quajnë të pamjaftueshme, e disa të tepruara, sipas volisë politike të çastit. Marrëdhëniet tona me ndërkombëtarët dëshmojnë paqartësinë, mungesën e parimeve, shkurt, ankthin tonë të pafund. Ne jemi në një aleance europiane. Një aleancë nuk është një idil me baresha e me fyej. Në botën tonë të ashpër një aleancë është, para së gjithash, një shtab në gjendje alarmi , ku midis aleatëve mund të ketë edhe acarime, edhe moskuptim, por gjithmonë për parime të mëdha. Ne e kemi pranuar këtë gjendje. Kjo aleancë është shansi i vetëm i një populli tepër të vetmuar. Një ngecje te pragu i Europës, ose më keq, një përplasje portash në fytyrë, ka gjasë të shënonte fundin e rrugëtimit tonë në histori. Në kohën tonë janë tepër të rrallë popuj që mund të kenë histori të veçuar nga të tjerët. Ka kohë që fatmirësisht historia jonë nuk është më e tillë. Ajo është histori shqiptare e njëherësh shqiptaro-europiane. Tekst i marrë nga Illyria e New Yorkut. Botohet me shkurtime. Big Brother 4 për vetëm 7€! Abonimi në Big Brother 4 bëhet në të gjitha dyqanet e IPKO-së. FALAS ofrohet për abonuesit e pakos Premium dhe Premium HD. 3
Page 1: ARTE ARTE: : 40 VJET PRITJE SPORT S
Page 5 and 6: E premte, 4 shkurt 2011 Kosova të
Page 7 and 8: E premte, 4 shkurt 2011 7 Nacionale
Page 9 and 10: Lajme të mira E premte, 4 shkurt 2
Page 11 and 12: E premte, 4 shkurt 2011 EKONOMI 11
Page 13 and 14: E premte, 4 shkurt 2011 BOTA 13 Zbu
Page 15 and 16: E premte, 4 shkurt 2011 15 Kriza n
Page 17 and 18: E premte, 4 shkurt 2011 PUBLIKIM I
Page 19 and 20: E premte, 4 shkurt 2011 arté Aktor
Page 21 and 22: E premte, 4 shkurt 2011 Datë:04/02
Page 23 and 24: E premte, 4 shkurt 2011 Novo Preduz
Page 25 and 26: E premte, 4 shkurt 2011 25 Fjalët
Page 27 and 28: E premte, 4 shkurt 2011 SHPALLJE T
Page 29 and 30: E premte, 4 shkurt 2011 SPORT 29 Fa
Page 31 and 32: E premte, 4 shkurt 2011 SPORT 31 Bi

01 - Ballina.indd - Gazeta Express

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?