Jądra halo
Jądra halo
Jądra halo
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Eksperymenty z wykorzystaniem<br />
wiązek radioaktywnych c.d.<br />
<strong>Jądra</strong> <strong>halo</strong>
Halo neutronowe<br />
w jądrach lekkich<br />
6 Li R = 2 fm<br />
11 Li R = 7,5 fm<br />
208 Pb R = 7,5 fm<br />
H. n. zaobserwowano dla:<br />
11 Li, 11 Be, 17 B, 19 C, 6 He<br />
Halo protonowe jest<br />
poszukiwane dla: 8 B, 17 F, 17 Ne,<br />
20 Mg
Berkeley 1985 r.<br />
W eksperymencie, w którym<br />
mierzono przekrój czynny na<br />
oddziaływanie dla różnych<br />
izotopów Li jako pocisków,<br />
stwierdzono znacznie większy<br />
przekrój czynny dla izotopów<br />
11 Li - przyjęto, że rozmiar tego<br />
jądra jest znacznie większy niż<br />
innych izotopów - efekt <strong>halo</strong><br />
σ ~ R 2
Przekrój czynny na reakcje A + 12 C<br />
dla energii wiązki 800A MeV<br />
wyraźny wzrost σ<br />
dla jąder <strong>halo</strong>
17 Ne<br />
17 F<br />
19 C
Własności jąder <strong>halo</strong><br />
1. występowanie w pobliżu linii oderwania nukleonu<br />
- zjawisko progowe<br />
2. nukleony <strong>halo</strong> charakteryzują się<br />
małą energią wiązania<br />
rozciągłą funkcją falową<br />
występują w stanach o l = 0, 1<br />
3. znane są <strong>halo</strong> 1- i 2- nukleonowe
Porównanie potencjału jąder stabilnych i dalekich od<br />
ścieżki stabilności<br />
Jądro stabilne<br />
Jądro z<br />
nadmiarem<br />
neutronów<br />
p n
Funkcja falowa nukleonu walencyjnego w<br />
jądrach w pobliżu linii oderwania nukleonu<br />
jest bardzo rozciągła
1-Neutronowe Neutronowe Halo<br />
11 B, 19<br />
19C, C, ...<br />
S < 1 n 1 MeV<br />
l n<br />
= 0, 1
S > 0<br />
2n Sn(N (N-1) 1) < 0<br />
2-Neutronowe Neutronowe Halo<br />
6He, He, 11 11Li, Li, 14 14Be, Be, 17<br />
17B, B, ...
Metoda badania jąder <strong>halo</strong><br />
Przy wysokich energiach pocisków reakcje są:<br />
a) bezpośrednie (ze względu na krótki czas oddziaływania), a<br />
więc zdominowane przez przejścia jednocząstkowe<br />
b) ograniczają się głównie do powierzchni jądra<br />
Reakcje bezpośrednie są doskonałym próbnikiem<br />
jednocząstkowej struktury jądra
W reakcji powierzchniowej jest<br />
znacznie łatwiej wybić nukleon<br />
walencyjny niż nukleon rdzenia
Mechanizm reakcji
1. σ-1n 1n<br />
Eksperyment - zdarcie 1 nukleonu<br />
~ 10-100mb, 10<br />
100mb, ρ s<br />
~ 100 mg/cm2<br />
2. pomiar rozkładu pędu rdzenia<br />
dzeń+1N<br />
p 0<br />
Tarcza<br />
γ ⇒ Ex core<br />
rdzeń<br />
T+1N<br />
dσ/dp dp ⇒ ln γ<br />
dσ/ dp<br />
σ-1n 1n (Jπcore core ) ⇒ C2S REVIEW: Hansen, Tostevin, Tostevin,<br />
Ann. Ann.<br />
Rev. Rev.<br />
Nucl. Nucl.<br />
Part. Sci. Sci.<br />
(2003)
1-neutronowe <strong>halo</strong> w 19 C<br />
Energia separacji S n 1neutronu,<br />
przekrój<br />
czynny na oddziaływanie<br />
i szerokość rozkładu<br />
pędów wyznaczone w<br />
reakcji zdarcia 1<br />
neutronu z pocisku A C na<br />
tarczy 12 C
Zdarcie 1-nukleonu 1 nukleonu i przejście do stanu niezwiązanego:<br />
“kompletna kompletna kinematyka”<br />
kinematyka<br />
rdzeń<br />
Tarcza<br />
v 0<br />
T+1N<br />
v 0<br />
p rdzeń+n<br />
v n<br />
v rdzeń<br />
= p rdzeń+n rdzeń+ + p rdzeń n<br />
E = µµ(v - v ) wzg rdzeń n 2<br />
θθ rdzeń-n rdzeń<br />
/2
C( 11 11Li, Li+n) @ 287 MeV/nucleon<br />
MeV nucleon *<br />
Li, 9 Li+n)<br />
p y( 10 Li) [MeV/c] = p( 9 Li) + p(n)<br />
C 2 S (<br />
S (νs1/2 1/2)<br />
S (νp1/2 1/2)<br />
S (νd5/2 5/2)<br />
C 2 S (<br />
C 2 S (<br />
) ≈ 0.65<br />
) ≈ 1.27<br />
) ≈ 0.08<br />
* H. Simon et al., PRL (1999)<br />
Glauber Theory: CA Bertulani, Bertulani,<br />
PG Hansen, nucl-th nucl th/0407026 /0407026
Opis teoretyczny jąder <strong>halo</strong><br />
1. Model powłokowy nie opisuje podstawowych własności jąder<br />
<strong>halo</strong><br />
2. Model wielociałowy<br />
jądra z <strong>halo</strong> 1-neutronowym: układ 2-ciałowy<br />
(rdzeń + nukleon) związany przez potencjał<br />
oddziaływania<br />
jądra z <strong>halo</strong> 2-neutronowym: układ 3-ciałowy wymaga<br />
rozwiązania 3-ciałowego równania Schrödingera
<strong>Jądra</strong> o strukturze 2n- <strong>halo</strong> trzeba traktować jak<br />
układy 3-ciałowe; uwzględnienie oddziaływań<br />
pomiędzy wszystkimi 3 ciałami jest konieczne do<br />
istnienia takiego jądra w stanie związanym np. 6 He,<br />
11 Li<br />
Takie podejście teoretyczne jest poparte przez obserwacje<br />
eksperymentalne - w reakcji break-up 6 He czy 11 Li obserwowane są<br />
zawsze 3, a nigdy 2 produkty.
Schemat<br />
poziomów<br />
w modelu<br />
powłokowym
p n<br />
Closed p-shell<br />
in 12 Closed p-shell<br />
in Be<br />
12Be Struktura 12 12Be Be<br />
1p 3/2<br />
1s 1/2<br />
1p 1/2
p n<br />
psd-shell ordering<br />
in 12 psd-shell ordering<br />
in Be?<br />
12Be? Struktura 12 12Be Be<br />
1p 3/2<br />
1s 1/2<br />
2s 1/2<br />
[1d 5/2] 2<br />
[1p 1/2] 2<br />
[2s 1/2] 2<br />
-1n<br />
1.80<br />
n-threshold<br />
0.32<br />
11 Be<br />
Figure Figure courtesy courtesy Jeff Jeff Tostevin, Tostevin,<br />
Surrey Surrey<br />
0<br />
5/2 +<br />
1/2 --<br />
γ<br />
1/2 +<br />
level inversion
Czy struktura <strong>halo</strong> istnieje<br />
w cięższych jądrach?