Katarzyna Zalasińska - Gandalf
Katarzyna Zalasińska - Gandalf
Katarzyna Zalasińska - Gandalf
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Wprowadzenie<br />
Pojęcie muzeum wywodzi się od greckiego mouseion, oznaczającego świątynię<br />
muz, greckich bóstw opiekujących się poszczególnymi gałęziami<br />
sztuki 1 . S.B. Linde pisał, że muzeum jest „miejscem schadzki w celu bawienia<br />
się wzajemnego kunsztami i naukami” 2 . Geneza muzealnictwa<br />
wiąże się nierozerwalnie z dziejami kolekcjonerstwa, które rozwija się od<br />
najdawniejszych czasów 3 . Pierwsze kolekcje powstawały już za czasów<br />
Aleksandra Wielkiego, choć koncepcja tworzenia muzeów publicznych<br />
pojawiła się dopiero w dobie oświecenia. Ruch kolekcjonerski rozwijał się<br />
głównie we Włoszech, skąd oddziaływał na Francję, Niemcy i inne kraje<br />
Europy. Jego rozkwit przypada na drugą połowę XVI w., gdy „w wyniku<br />
trwającego »dyskursu o ciekawości« władców, poetów, pisarzy, uczonych,<br />
księży, urzędników, kupców i papieży ogarnia moda na kolekcjonerstwo lub<br />
wręcz szaleństwo kolekcjonowania” 4 . Tworzone w tym okresie tzw. gabinety<br />
sztuki i osobliwości w XVIII w. przekształcone zostały z kolekcji dostępnych<br />
nielicznym i wybranym gościom w kolekcje publiczne. „Gabinety<br />
osobliwości nie były muzeami, gdyż nie miały dwóch konstytutywnych dla<br />
tych instytucji cech: były tworzone bez żadnego planu i nie były przezna-<br />
1 Zob. M. Kurzątkowski, Mały słownik ochrony zabytków, Warszawa 1989, s. 45–46.<br />
2 S.B. Linde, Słownik języka polskiego, t. III, Lwów 1857, s. 186.<br />
3 Wedle niektórych autorów pierwszym kolekcjonerem był Noe (zob. J. Elsner, R. Cardinal,<br />
Introduction, w: The Culture of Colecting, Londyn 1994, s. 2).<br />
4 H. Schreiber, Koncepcja „sztuki prymitywnej”, Warszawa 2012, s. 101. W szczególności<br />
„wśród bogatych patrycjuszy rozpowszechnił się zwyczaj gromadzenia i wystawiania<br />
antycznych marmurów, eksponowanych w reprezentacyjnych wnętrzach pałacowych,<br />
w ogrodach i na dziedzińcach. Kolekcje te nie były otwarte dla publiczności,<br />
jakkolwiek były one odwiedzane przez artystów podejmujących studia nad spuścizną<br />
antyczną” (I. Kozina, Dialog tradycji i awangardy: ontogeneza współczesnego muzeum,<br />
w: Muzeum sztuki. Antologia, red. M. Popczyk, Kraków 2005, s. 633).<br />
9