Sygnały 46.indd - HeidelbergCement

iuletyn informacyjny Grupy Górażdże kwiecień 2009 – nr 46

Szanowni Państwo 

Za oknami wiosenna aura, czas przygotowań 

do kolejnego sezonu budowlanego, 

a zarazem obawy, niepewność i pytania: 

jaki będzie ten rok dla naszej branży, 

w jakim stopniu kryzys gospodarczy dotknie 

budownictwo. 

Chociaż po pierwszym kwartale tego 

roku większość firm w sektorze budownictwa 

odnotowała spadek sprzedaży, to na 

razie trudno jeszcze ocenić, na ile te wyniki 

są oznaką spowolnienia gospodarczego, 

a na ile – realnego kryzysu. Zima, której 

w poprzednich dwóch latach praktycznie 

nie było, miała na pewno duży wpływ na 

spowolnienie inwestycji i na gorsze wyniki 

producentów materiałów budowlanych. 

Również w Grupie Górażdże we wszystkich 

trzech liniach biznesowych odnotowaliśmy 

po pierwszym kwartale br. spadek 

sprzedaży w stosunku do roku ubiegłego. 

Jednakże marzec przyniósł już pewien 

powiew optymizmu. Górażdże Cement odnotowały 

wzrost sprzedaży w stosunku do 

marca ub.r., podobnie było w linii kruszyw, 

w której sprzedaż w stosunku do poprzedniego 

roku wzrosła o ponad 10%. Jedynie 

w linii betonu towarowego sprzedaż była 

niższa niż w minionym roku. 

Do wzrostu przyczyniło się ożywienie 

w realizacji dużych projektów inwestycyjnych 

na naszych głównych rynkach, czyli 

Górnym i Dolnym Śląsku oraz w Małopolsce. 

Ponadto wysoki kurs euro względem 

złotego miał wpływ na decyzje klientów 

z regionów przygranicznych, którzy ograniczyli 

zakupy cementu w Niemczech. 

Na podstawie wyników pierwszego 

kwartału bardzo trudno o wiarygodne prognozy 

na cały rok. Można je będzie postawić 

dopiero w maju, kiedy znane będą wyniki 

za pierwszy kwartał br. 

Wierzę, że kryzys gospodarczy dotknie 

budownictwo nieco łagodniej niż inne sektory 

gospodarki, ponieważ popyt na usługi 

budowlane w Polsce wspierany jest nadal 

przez napływ środków unijnych na inwestycje 

infrastrukturalne. Wszystko będzie 

zależeć od skali i tempa ich realizacji. 

Zimowe miesiące upłynęły pod znakiem 

przygotowań do kolejnego sezonu budowlanego. 

W naszych zakładach dobiegają 

końca prace remontowe. W ostatnim 

okresie nasze działania koncentrowały się 

na zabezpieczeniu dostaw kluczowych surowców 

do produkcji. Trudne wyzwanie dla 

nas stanowiły wprowadzone na początku 

tego roku bardzo wysokie podwyżki cen 

energii elektrycznej i węgla. Dzięki wysiłkom 

działu zakupów na przełomie marca 

i kwietnia udało się renegocjować umowę 

z jednym z dostawców węgla oraz zmienić 

warunki umowy z dostawcą energii 

elektrycznej. W ten sposób uzyskaliśmy 

znacznie korzystniejsze warunki handlowe. 

Wprowadziliśmy pewne zmiany w naszej 

ofercie handlowej. Zastąpiliśmy cement 

portlandzki żużlowy CEM II/B-S 32,5R 

nowym cementem – CEM II/B-M(S-V) 32,5R, 

o niższej zawartości żużla, ponieważ od kilku 

miesięcy występują problemy z pozyskiwaniem 

tego surowca z Huty Katowice, 

którą kryzys zmusił do znacznego ograniczenia 

produkcji. 

W linii kruszyw dobiega końca budowa 

dwóch nowych zakładów przeróbczych 

w Okmianach i Pawłowie, dzięki którym 

wydajność produkcyjna Kruszyw zwiększy 

się o kolejne 700 tys. ton rocznie. Oficjalne 

otwarcie kopalń nastąpi w czerwcu 

br. Jeśli chodzi o inwestycje w linii cementu, 

to z uwagi na niestabilną sytuację 

rynkową planowana w tym roku budowa 

nowego młyna cementu została przeniesiona 

na przyszły rok. 

Pomimo trudnej sytuacji i niepewnych 

prognoz gospodarczych uważam, że jesteśmy 

dobrze przygotowani do nowego 

sezonu budowlanego, dlatego z nadzieją 

i optymizmem powinniśmy potraktować 

czekające nas w tym roku wyzwania 

rynkowe. 

Andrzej BALCEREK 

Prezes Zarządu 

Dyrektor Generalny 

Górażdże Cement SA

Sygnały 46/2009 3 

W numerze 

4 Rok wyzwań i trudności 

Jednak cele możliwe do osiągnięcia 

6 Załoga na medal 

Rozmowa z Leszkiem Myrdko, prezesem Ekocem Sp. z o.o. 

7 Święto Ziemi w kopalni 

Za rok będzie wiadomo, czy Górażdże podobają się zawilcowi 

8 O ochronie środowiska w Górażdżach 

W harmonii z ekonomią, ekologią i etyką 

9 W zarządzaniu nie potrzeba artystów 

Prezes Andrzej Balcerek ze studentami w Collegium Maius 

10 Konsolidacja w Kruszywach 

Powstaje spółka Górażdże Kruszywa 

11 Dzień Przedsiębiorczości 

12 Dzielenia się wiedzą ciąg dalszy… 

System Zarządzania Wiedzą 

13 Bezpieczna cementownia 

Bez tolerancji dla odstępstw BHP 

14 Szlifowanie diamentów 

Druga edycja Programu Kształcenia Młodych Talentów 

16 Bardzo dobre wyniki finansowe HC 

18 Rodzina – sposób na sukces 

Z cyklu „Nasi klienci” przedstawiamy firmę Wroński Sp. J. w Lesznie k. Kartuz 

20 Ukraińskie résumé 

Rozmowa z W. Adamczykiem, dyrektorem technicznym Górażdże Cement SA 

21 Górażdżanie w Buchtarmie 

HeidelbergCement na Wschodzie 

22 Żegnamy dyr. Adama Goloba 

23 Mieć czy być? Być i zobaczyć 

Niebo i gwiazdy 

biuletyn informacyjny Grupy Górażdże kwiecień 2009 – nr 46

4 

Sygnały 46/2009 

Jednak cele możliwe do osiągnięcia 

Rok wyzwań i trudności 

Kryzys – słyszymy i czytamy we wszystkich mediach. Czy kryzys dotknął także sektor budowlany? Jaki dla Górażdży będzie 2009 

rok? O prognozę poprosiliśmy dyrektorów: Cz. Nierzwickiego, R. Ciacha i K. Filusza. 

Czesław Nierzwicki, dyr. ds. handlowych 

– W budownictwie sezon dopiero się rozpoczyna 

i na razie bardzo trudno powiedzieć, 

na ile słabsze wyniki sprzedaży w pierwszych 

dwóch miesiącach są spowodowane 

kryzysem, a na ile nie najlepszą pogodą. 

Uważam, że prawdziwy potencjał rynku 

łatwiej będzie ocenić po kwietniu. Dzisiaj 

uczestnicy rynku budowlanego odbierają 

dwa rodzaje różnych informacji. Jedne, 

dość optymistyczne, płyną z raportów 

opracowanych zarówno przez Europejski 

Bank Centralny (PKB +2%), jak i Niezależny 

Instytut Badań nad Gospodarką (spadek 

konsumpcji cementu w Polsce zaledwie 

o 2%), drugie natomiast, katastrofalne, 

z mediów. Jednym słowem – wyraźne 

spowolnienie gospodarki, ale czy początek 

wielkiego kryzysu? Na pewno medialnie 

jesteśmy zakrzyczani o wszechogarniającym 

nas kryzysie. Co my robimy? Obserwujemy 

rynek i czekamy. Atutem dla polskiej 

gospodarki nadal są dotacje unijne oraz 

program inwestycyjny, związany z Euro 

2012. Niestety – jak widać chociażby po 

rozstrzygniętych już przetargach – inwestorzy 

nie podpisują umów z wykonawcami, 

ponieważ nie mają zapewnionego finansowania. 

I to jedyny widoczny objaw 

kryzysu – utrudniony dostęp do pieniądza. 

Projekty inwestycyjne nie mają zamkniętego 

finansowania, co dezorganizuje pracę, 

tak jest np. z autostradą A2. 

Realizowane są inwestycje finansowane 

z budżetu oraz niewielkie prywatne, 

natomiast niepokojące może być wstrzymywanie 

realizacji dużych prywatnych 

projektów. Obserwując ilość uruchomionych 

procesów przetargowych, można 

prognozować, że dobrymi rynkami w tym 

roku będą Śląsk i Wrocław, a słabymi Poznań, 

Warszawa i Trójmiasto. Infrastruktura 

to segment budownictwa, który powinien 

się szybko rozwijać, natomiast najgorszym 

wydaje się rynek deweloperski. 

Czy to oznacza, że mieszkaniowe potrzeby 

Polaków są już zaspokojone? Absolutnie 

nie, według mnie oznacza to jedynie, 

że banki zaostrzyły wymagania związane 

z przyznawaniem kredytów, bojąc się 

rosnącej wśród klientów utraty zdolności 

obsługi zadłużenia. Jeszcze raz powtórzę: 

brak pieniądza, a nie potrzeb na rynku będzie 

największym zagrożeniem utrzymania 

koniunktury w sektorze budownictwa. 

Kryzys finansowy może dotykać również 

wszystkich podmiotów, których funkcjonowanie 

w ostatnich latach było oparte 

na wysokim finansowaniu zewnętrznym 

(kredyty bankowe). 

Moim zdaniem mało prawdopodobny 

jest scenariusz głębokiej recesji w budownictwie 

na rynku polskim w 2009 roku. 

Robert Ciach, 

dyr. operacyjny Górażdże Beton sp. z o.o. 

Ten rok będzie dla naszej firmy znacznie 

trudniejszy niż ostatnie dwa lata. Główny 

powód – spadek popytu w sektorze budownictwa 

mieszkaniowego. Kryzys bankowy 

spowodował zatrzymanie strumienia 

pieniądza zasilającego gospodarkę, 

szczególnie daje się to we znaki budownictwu. 

W rezultacie słabnącego popytu 

i braku finansowania nowych projektów 

największe firmy developerskie zamroziły 

lub anulowały nowe projekty. 

Na wzrost rynku można liczyć jedynie 

w budownictwie inżynieryjnym, a szczególnie 

budowie dróg ekspresowych 

i autostrad. 

Jednak mimo znaczącego wsparcia 

środkami z UE i tutaj pojawia się problem 

braku finansowania; w związku z wprowadzonymi 

przez rząd oszczędnościami 

o ok. 30% zmniejszył się budżet GD- 

DKiA, a tym samym powstało zagrożenie, 

iż braknie środków na tzw. wkład własny 

(ok. 20-25% wartości inwestycji), konieczny 

do uzyskania dofinansowania z UE. Jeśli 

chodzi o przyszłość naszej branży, to 

istnieje duże ryzyko znacznego spadku 

cen w rezultacie nasilonej walki konkurencyjnej. 

Szacuje się, że w roku 2008 potencjał 

produkcyjny branży betonu wzrósł 

o ok. 15% na fali dobrej koniunktury w la-


tach 2007-2008. Scenariusz optymistyczny 

zakłada, że popyt na beton w roku 2009 

utrzyma się na poziomie roku poprzedniego, 

co przy znaczącym wzroście podaży 

nieuchronnie spowoduje proces spadku 

cen. Proces ten już obserwujemy praktycznie 

na wszystkich rynkach. Najgorsza 

sytuacja panuje obecnie w Wielkopolsce, 

a szczególnie w Poznaniu, gdzie budownictwo 

mieszkaniowe generowało dużą 

część popytu na beton towarowy. Tam 

zresztą najwcześniej w Polsce pojawiły 

się symptomy kryzysu, w kwietniu-maju 

ubiegłego roku. Również rynki warszawski, 

krakowski i wrocławski, a więc te, gdzie 

budownictwo mieszkaniowe wielorodzinne 

miało znaczący udział, odczuwają skutki 

zapaści w tym sektorze. Nieco lepiej 

przedstawia się sytuacja na Górnym Śląsku 

i Podbeskidziu, gdzie obecnie realizowane 

są duże projekty drogowe: budowa 

autostrady A1, obwodnicy miasta Bielska 

-Białej, obwodnicy Siewierza, Drogowej 

Trasy Średnicowej, obwodnicy Lublińca. 

Planowana jest również budowa trzeciego 

już pasa do startów i lądowania na lotnisku 

Pyrzowice. 

Kolejną dobrą wiadomością jest realizacja 

programu przygotowań do Euro 2012, 

obecnie prowadzone są prace modernizacyjne 

na stadionach w Poznaniu, Krakowie 

i Chorzowie, niebawem rozpocznie 

się budowa nowych obiektów w Gdańsku, 

Warszawie i Wrocławiu. Polskie Koleje 

Państwowe realizują duży program przebudowy 

i modernizacji infrastruktury, co 

owocuje wzrostem popytu na kruszywa 

i w mniejszym stopniu na beton i cement. 

Polska energetyka stoi przed koniecznością 

znacznego zmodernizowania 

i zwiększenia zdolności produkcyjnej, dzięki 

wsparciu z EU spodziewany jest dynamiczny 

rozwój w segmencie odnawialnych 

oraz ekologicznych źródeł energii 

(m.in. elektrownie wiatrowe). 

Podsumowując przedstawione wyżej informacje: 

rok 2009 będzie pełen wyzwań 

i trudności, jednak wydaje się, iż cele wyznaczone 

w planie operacyjnym na rok 

2009 są nadal możliwe do osiągnięcia. 

Krzysztof Filusz, 

dyr. ds. zakupów Górażdże Cement SA 

Jaki to będzie rok dla Górażdży? Jeżeli chodzi 

o zakupy, to pod znakiem podwyżek 

cen za energię elektryczną i węgiel. Na 

szczęście udało nam się te wysokie ceny 

zrekompensować na innych materiałach 

i surowcach, na które wynegocjowaliśmy 

korzystniejsze w porównaniu do 2008 roku 

warunki. 

Najbardziej bolesne są podwyżki energii 

elektrycznej, która w kosztach zmiennych 

stanowi największą pozycję. W planie 

operacyjnym wprawdzie przewidzieliśmy 

podwyżkę, ale nie aż tak wysoką. Ostatnia 

podwyżka cen zmusiła nas do rozpoczęcia 

poszukiwań możliwości ograniczenia 

kosztów zakupu energii elektrycznej. Nasi 

stali dostawcy węgla: Kompania Węglowa 

i Katowicki Holding Węglowy zafundowały 

nam znaczne podwyżki cen w stosunku 

do ubiegłego roku. Na etapie budowy 

planu operacyjnego na rok 2009 liczyliśmy 

się z podwyżką cen węgla, niestety, 

skala podwyżek, jaką narzucili nam dostawcy, 

zaskoczyła nas i przekroczyła zakładaną 

w planie operacyjnym wysokość. 

Obserwujemy spadek zużycia krajowego 

węgla, zwłaszcza przez sektor energetyczny. 

Sytuacja taka z naszego punktu widzenia 

jest korzystna, daje nam bowiem szansę 

na renegocjacje warunków handlowych 

zawartych w grudniu 2008 r. kontraktów. 

Z innymi surowcami jest znacznie lepiej. 

Reagips, którego dostępność w kraju 

w ubiegłym roku była ograniczona i musieliśmy 

go importować, w tym roku mamy 

całkowicie zabezpieczony. Udało nam się 

wynegocjować warunki lepsze od zakładanych 

w planie operacyjnym. Ograniczenie 

ilości żużla z Huty Katowice zmusiło nas do 

zakontraktowania większych niż w 2008 r. 

ilości popiołów lotnych – o 150% więcej. 

Mimo że rynek paliw alternatywnych 

w Polsce rozwija się bardzo wolno, 

a w Niemczech, skąd importujemy znaczną 

ich część, rynek pogarsza się pod względem 

dostępności (konkurencja spalarni 

i elektrowni), cen i jakości, mamy pełne 

zabezpieczenie. Mamy również zapewnione 

dostawy opon. Aczkolwiek, biorąc 

pod uwagę spadek produkcji w przemyśle 

motoryzacyjnym, w następnych latach 

możemy spodziewać się problemów z ich 

dostępnością. 

Renegocjujemy obecnie umowy dotyczące 

transportu samochodowego i spodziewamy 

się oszczędności w stosunku 

do ubiegłego roku. Spore oszczędności 

zanotujemy również w kosztach zakupu 

folii oraz palet. 

Dzisiejsze ceny paliw (olej napędowy 

i opałowy) są znacznie niższe od zakładanych 

w planie operacyjnym. Trudno jednak 

zapewnić, że aktualny poziom cen utrzyma 

się do końca roku ze względu na nieprzewidywalność 

cen ropy naftowej i kursu 

wymiany złotego. 

Sytuacja na rynku sprawia, że nasi dostawcy 

są bardziej elastyczni podczas negocjacji 

umów, dzięki czemu udaje nam się 

uzyskać niższe ceny na materiały i usługi. 

Reasumując, bieżący rok w obszarze zakupów 

znacznie różni się od poprzedniego. 

Niezależnie od tego wszystkie zakłady 

Grupy Górażdże mają zabezpieczone dostawy 

niezbędnych paliw, surowców, materiałów 

i usług na warunkach założonych 

w planie operacyjnym na 2009 rok.

6 


Rozmowa z Leszkiem Myrdko, prezesem Ekocem Sp. z o.o. 

Załoga na medal 

Jaki dla Ekocemu był ubiegły rok? 

– Ubiegły rok to jeden wielki sukces; rekordowy 

rok, jeśli chodzi o produkcję. Wyprodukowaliśmy 

1 milion 350 tys. ton 

cementu i to bez żadnej reklamacji. Naszej 

produkcji nie można rozłożyć równo 

na 12 miesięcy. W miesiącach zimowych 

produkcja wynosiła po 80 tys. ton, 

a to oznacza, że w innych trzeba było wyprodukować 

140-145 tys. ton cementu. 

Były miesiące, gdy pracowaliśmy po 24 

godziny na dobę. Nie wystawiam laurek, 

ale to udało się naprawdę dzięki naszym 

pracownikom. 

– Czy to, że Ekocem i Chorulę dzieli spora 

odległość, rzutuje na kontakty? 

– Współpraca układa się bardzo dobrze, 

tak w sferze produkcji, jak i wymiany informacji. 

Najwięcej klinkieru sprowadzamy 

z Górażdży. Żebyśmy mogli wyprodukować 

taką ilość cementu, trzeba było 

przywieźć ponad 650 tys. ton klinkieru. I to 

przywieźć na czas, ponieważ w Ekocemie 

nie mamy składowiska. Zadanie tym trudniejsze, 

że klinkier z Niemiec woziliśmy samochodami. 

To świadczy o skali przedsięwzięcia. 

Wszystko było przygotowane 

na czas, nie było żadnych wielkich awarii. 

Pełna symbioza z działem zakupów, logistyki 

i handlowym w Górażdżach. Zgranie 

tego wszystkiego, to również zasługa 

kolegów z Górażdży. 

– W tym roku kryzys trochę Was 

wyhamował... 

– Na początku mieliśmy problemy z żużlem. 

Od października ub.r. hamowano piece 

w Arcelor Mittal Poland, dawna Huta Katowice, 

która jest naszym dostawcą żużla. 

Z dwóch dużych pieców, największych 

w Europie, zostawiono jeden. Także w tej 

chwili idzie jeden, i to na obniżonej wydajności. 

Piec hutniczy tym się różni od cementowego, 

że jak się go zatrzyma, to potem 

praktycznie buduje się go od nowa. 

Braki żużla uzupełniamy popiołem z elektrowni 

w Łagiszy i w Jaworznie oraz kamieniem 

wapiennym ze Strzelec Opolskich. 

– A gdy idzie o zapotrzebowanie na cementy 

Ekocemu? 

– Trudno tu mówić o kryzysie. Pomijam 

oczywiście budownictwo mieszkaniowe. 

Natomiast roboty publiczne, na które płyną 

pieniądze unijne, mają się tu, na Śląsku, 

dobrze. W Krakowie również. W niektórych 

gminach, np. w Wieliczce czy w powiecie 

bocheńskim, zrobi się więcej niż 

przed rokiem. Korzystny przelicznik euro 

powoduje, że z dotacji unijnych jest więcej 

pieniędzy, a z uwagi na mniejszą ilość 

zleceń wykonawcy obniżają ceny. Ślązacy 

idą jak burza: jeszcze w tym roku planowane 

jest rozpoczęcie prac nad połączeniem 

tras A4 z A1, trwają prace przy 

budowie węzła Murckowska. Potrzeby inwestycyjne 

są ogromne: autostrady, drogi, 

oczyszczalnie. Musimy się jednak liczyć ze 

wzrostem kosztów. Np. w Ekocemie o jedną 

czwartą wzrosła cena energii. Ponadto, 

ze względu na zainstalowane młyny 

susząco-mielące, zużywamy duże ilości 

oleju opałowego. Zgodnie z wymogami 

ochrony środowiska musi to być olej dobrej 

jakości, a jego cena również wzrosła.


Za rok będzie wiadomo, czy zawilec wielkokwiatowy wróci do Górażdży 

Święto Ziemi w kopalni 

Tegoroczne Święto Ziemi młodzież z opolskich szkół ponadgimnazjalnych (Technikum Agrobiznesu w Polanowicach, Zespołu Szkół 

Ponadgimnazjalnych w Dobrodzieniu i Liceum Ogólnokształcącego w Gogolinie) świętowała na terenie kopalni wapienia Górażdże” 

Kopalnia Górażdże jest miejscem 

występowania wielu rzadkich i chronionych 

gatunków roślin i zwierząt. Występują tu 

24 gatunki chronionych roślin, m.in. liczne 

storczykowate (unikatowy kruszczyk 

drobnolistny, buławnik czerwony, podkolan 

biały), prawie wszystkie chronione 

w naszym kraju gatunki płazów (np. 

traszka grzebieniasta, rzekotka drzewna) 

i gadów (np. gniewosz plamisty) oraz 

50 chronionych gatunków ptaków 

lęgowych (np. sieweczka rzeczna, łabędź 

niemy, myszołów, dzięcioł czarny). 

D 

o udziału w imprezie zaproszono 

uczniów ze szkół, które uczestniczą 

w programie Ekozespoły, 

edukacyjnym projekcie ekologicznym 

prowadzonym przez Opolskie Centrum 

Demokracji Lokalnej. Program ten od kilku 

lat sponsorowany jest przez Górażdże. 

Podczas spotkania uczniowie mieli okazję 

zapoznać się z działaniami firmy w zakresie 

ochrony przyrody na terenie Kopalni 

Górażdże, w tym przede wszystkim z programem 

ochrony bioróżnorodności realizowanym 

od 2005 roku wspólnie z przyrodnikami 

z Katedry Biosystematyki Uniwersytetu 

Opolskiego. Młodzieży przez 

cały dzień towarzyszyli naukowcy z Uniwersytetu 

Opolskiego, dr Krzysztof Spałek 

i dr Grzegorz Kusza. Oprowadzali uczniów 

po ścieżce przyrodniczo-dydaktycznej, 

która powstała w kopalni jesienią ub. 

roku w ramach programu ochrony bioróżnorodności 

obszaru górniczego Górażdże 

Cement SA. Na terenie Polski jest to jedyna 

profesjonalna ścieżka przyrodnicza urządzona 

w czynnej kopalni. 

Uczniowie zapoznali się z walorami 

przyrodniczymi kopalni, jak również metodami 

eksploatacji złoża oraz pracami rekultywacyjnymi. 

Każda szkoła posadziła 

też kilka sadzonek jarzębu brekinii, chronionego 

gatunku drzewa występującego 

na terenie obszaru górniczego kopalni 

Górażdże. 

Jednak głównym punktem programu był 

udział młodzieży w sadzeniu zawilca wielkokwiatowego, 

rzadkiego, chronionego 

gatunku rośliny występującej w okolicach 

Górażdży ponad sto lat temu. Ostatnie ślady 

obecności zawilca wielkokwiatowego 

na tym terenie pochodzą z przełomu XIX 

i XX wieku. Projekt reintrodukcji tej rośliny 

to jeden z punktów programu ochrony 

bioróżnorodności, który obejmuje również 

restytucję gatunków wymarłych, które kiedyś 

występowały na tym terenie. – Zawilec 

wielkokwiatowy to bardzo efektowna roślina, 

dlatego wybór padł na nią. Nie wiadomo, 

z jakiego powodu wymarła, może ktoś 

jej „pomógł”, bo chciał ją mieć w zielniku – 

mówi Krzysztof Spałek z Katedry Biosystematyki 

UO. – W każdym razie od tamtego 

czasu nikt nie potwierdził, by zawilec wielkokwiatowy 

rósł na Opolszczyźnie – przyznaje 

naukowiec. Rosnące w naturze zawilce 

można obecnie spotkać m.in. na Jurze 

i Lubelszczyźnie. – Mamy nadzieję, że 

będzie rozprzestrzeniał się i u nas – mówi 

Spałek. – Na razie jednak musimy poczekać, 

dopiero za rok zobaczymy, czy miejsce mu 

się podoba i czy się utrzyma na tym terenie. 

Młodzież pod opieką przyrodników posadziła 

30 sadzonek tej rośliny. Zawilce 

sprowadzone specjalnie z ogrodu botanicznego 

we Wrocławiu zostały posadzone 

na ścieżce przyrodniczej. Zawilec wielkokwiatowy 

to gatunek ciepłolubny i najlepiej 

rośnie w miejscach nasłonecznionych, 

dlatego też jest duża szansa, że utrzyma 

się na terenie kopalni Górażdże.

8 


W harmonii z ekonomią, ekologią i etyką 

O ochronie środowiska w Górażdżach 

Pod takim hasłem Górażdże Cement SA zorganizowały 25 marca br. konferencję poświęconą swoim działaniom w zakresie ochrony 

środowiska. Wzięli w niej udział członkowie rad sołeckich z sąsiadujących z cementownią miejscowości: Choruli, Malni, Górażdży 

i Kątów Opolskich, jak również przedstawiciele władz lokalnych i urzędów odpowiedzialnych za ochronę środowiska. 

O 

twarta polityka informacyjna, regularne 

spotkania i komunikowanie 

najważniejszych spraw 

w zakresie ochrony środowiska i planowanych 

inwestycji to dla firmy bardzo ważny 

element budowania pozytywnych relacji 

ze społecznością lokalną. 

Prezes Andrzej Balcerek zapoznał 

uczestników spotkania z kluczowymi obszarami 

strategii ekologicznej firmy: 

– Długofalowa strategia firmy polega na kupowaniu 

najlepszych urządzeń i najnowocześniejszych 

technologii, co ma procentować 

w przyszłości. Stosujemy paliwa alternatywne 

zamiast węgla oraz używamy 

reagipsu zamiast gipsu jako domieszki do 

cementu. Rekultywujemy tereny kopalni 

odkrywkowych i modernizujemy proces 

technologiczny produkcji. Na terenie zakładu 

powstała ścieżka przyrodniczo-dydaktyczna. 

Na ochronę środowiska wydaliśmy 

w zeszłym roku 23,2 mln zł. Te i wiele 

innych rzeczy robimy, starając się współgrać 

z lokalnym środowiskiem przyrodniczym 

i społecznym. 

Główne tematy poruszane na konferencji 

dotyczyły takich zagadnień jak: odzysk 

energetyczny odpadów w piecach Cementowni 

Górażdże, emisja pyłowa, inwestycje 

ekologiczne i emisja dwutlenku węgla, 

które przedstawił Marek Lepucki, główny 

inżynier ds. ochrony środowiska. Szczególną 

uwagę gości zajmowała sprawa stosowania 

paliw alternatywnych w Cementowni 

Górażdże. M. Lepucki zaprezentował 

dane ilustrujące wyniki pomiarów emisji 

zanieczyszczeń zestawione z wymaganiami 

normowymi. We wszystkich przypadkach 

Górażdże z dużym zapasem spełniają 

wymagania tych norm. Przykładem jest 

choćby emisja pyłów, która obecnie wynosi 

6 mg/m 3 gazów wychodzących z komina, 

czyli 5 razy mniej, niż przewiduje europejska 

norma dla instalacji piecowych 

cementowni (30 mg/m 3 ). Uczestnicy konferencji 

mieli okazję, aby dokładniej zgłębić 

ten problem podczas wycieczki po zakładzie. 

Na centralnej sterowni zapoznali 

się z systemem ciągłego monitoringu 

emisji pyłowo-gazowej. Obejrzeli też instalację 

do współspalania paliw alternatywnych 

z nowym, w pełni zautomatyzowanym 

magazynem. 

Celem organizatorów konferencji było 

przybliżenie sąsiadom „zza bramy” najważniejszych 

zagadnień i działań w zakresie 

ochrony środowiska i przekonanie 

ich, że cementownia dokłada wszelkich 

starań, by zminimalizować swoje negatywne 

oddziaływanie. Prezentowane fakty 

i zagadnienia brzmiały tym bardziej wiarygodnie, 

że w konferencji uczestniczył 

Krzysztof Gaworski, opolski wojewódzki 

inspektor ochrony środowiska, czyli przedstawiciel 

najważniejszych organów kontrolnych 

w naszym regionie. 

Inspektor pozytywnie ocenił dotychczasowe 

wyniki licznych kontroli w Cementowni 

Górażdże – Inspektorzy WIOŚ 

kontrolują ją co najmniej 2-3 razy w roku 

i zawsze wypada dobrze. Sprawdzamy nie 

tylko emisję czynników szkodliwych do 

powietrza, ale również realizowanie podjętych 

zobowiązań w zakresie gospodarki 

odpadami oraz poboru wód i odprowadzania 

ścieków - mówił inspektor. 

K. Gaworski przekonywał również na 

podstawie danych statystycznych, że przemysł 

truje nas w coraz mniejszym stopniu, 

a coraz więcej zanieczyszczeń pochodzi 

z tzw. emisji niskiej, której źródłem są 

głównie gospodarstwa domowe. – Przestrzeganie 

norm w zakładach pracy jest łatwo 

sprawdzalne, a jeżeli ktoś nie stosuje 

się do narzuconych wymogów, to z powodu 

nałożonych na niego kar, które są 

bardzo dotkliwe, jego działalność może 

być zagrożona.


Prezes Andrzej Balcerek ze studentami w Collegium Maius 

W zarządzaniu nie potrzeba artystów 

Andrzej Balcerek, prezes Górażdży, w jednym z wywiadów powiedział o swoim marzeniu: chciałby mieć czas, by swoją wiedzą, doświadczeniami 

z dziedziny zarządzania, menedżmentu podzielić się ze studentami. Nic dziwnego, że zaproszenie na inauguracyjny 

wykład na Uniwersytecie Opolskim w ramach nowego cyklu Akademia Kariery przyjął z zadowoleniem. 

A 

kademia Kariery to nowy pomysł 

władz UO. Chodzi o to, by 

opolscy studenci mieli szansę na 

poszerzenie swych horyzontów, niekoniecznie 

związanych z kierunkiem studiów. 

Dlatego kolejne spotkania, nie więcej niż 

jedno na kwartał, będą mieć charakter interdyscyplinarny, 

a wykładowcy – co ważne 

– mają być prawdziwymi autorytetami 

w sferze swojej aktywności. 

Prezes Andrzej Balcerek mówił o zarządzaniu. 

Już tytuł jego wykładu: „W zarządzaniu 

nie potrzeba artystów” był zwiastunem 

nietuzinkowego spotkania. Do Auli 

Błękitnej Collegium Maius przyszły tłumy. 

Szef firmy jest jak kapitan na statku – 

porównywał prezes Balcerek. – Zasadniczą 

kwestią jest to, by wyznaczyć sobie 

cel podróży. – Jako kapitan muszę założyć, 

gdzie płyniemy, do Baltimore czy Amsterdamu. 

Bo bez tego założenia, nawet 

jeśli tam dopłynę, nie będę wiedział, czy 

osiągnąłem cel. 

By dopłynąć do celu, trzeba wyznaczyć 

kurs, czyli strategię. Jeśli nawet z jakichś 

powodów cel podróży nie zostanie 

osiągnięty, mamy przynajmniej pewność, 

że realizowaliśmy strategię. Jej określenie 

jest ważne dla przedsiębiorstwa, ale 

i przy wszystkich innych wyznaczanych 

sobie życiowych celach – podkreślał prezes 

Balcerek. 

Każda nowoczesna firma ma swoje 

cele, swoją strategię i są one maksymalnie 

sparametryzowane. Muszą się one dać 

zmierzyć, przeliczyć, porównać, by w każdym 

momencie wiedzieć, na jakim etapie 

jesteśmy. 

Cel ogólny jest rozpisany na cele jednostkowe, 

dla poszczególnych działów firmy, 

a nawet ludzi. Dobry menedżer dba, 

by jego podwładni dokładnie znali związane 

z nimi oczekiwania. Bo jeśli ten statek 

ma rzeczywiście dopłynąć do celu, każdy 

na pokładzie musi wiedzieć, jaką ma 

rolę do spełnienia. Kucharz wie, że załoga 

nie może być głodna, zaopatrzeniowiec 

zdaje sobie sprawę, że przed podróżą 

musi uzupełnić zapasy, ile czego trzeba 

kupić i dlaczego. 

Tak działa Grupa HeidelbergCement. Jej 

strategia zrównoważonego rozwoju opiera 

się na trzech filarach – tłumaczył wykładowca. 

Pierwszy to ekonomiczny – firma 

jest po to, by przynosić zysk. Drugi to ekologiczny 

– chodzi o to, by w pogoni za zyskiem, 

coraz większą i efektywniejszą produkcją 

nie stracić z pola widzenia rzeczy 

równie ważnej: że Ziemia nie jest własnością 

naszego pokolenia, musimy dbać o to, 

by stworzyć na niej jak najlepsze warunki 

do życia dla następców. Dlatego trzeba 

stosować ekologiczne technologie, ograniczać 

emisję przemysłowych gazów, rekultywować 

teren kopalń. 

I wreszcie trzeci filar – ludzki. Nie ma nowoczesnej 

firmy, która nie docenia znaczenia 

ludzi, ich potrzeb, nie dzieli się z załogą 

owocami wspólnej pracy. 

Jestem typem menedżera, który lubi 

pracować zespołowo – mówił studentom 

prezes Balcerek. – Nie jestem typem 

samotnika: gdy jest projekt do zrobienia, 

powołuję grupę roboczą, zespół sterujący. 

Jestem daleki od tego, by uważać, że 

zjadłem wszystkie rozumy. Zwykle staram 

się zabierać głos na końcu, właśnie po to, 

by nie narzucać grupie swojego rozwiązania 

i mieć szanse zapoznania się z innymi 

punktami widzenia. 

By te opinie były jak najbardziej profesjonalne, 

w ludzi trzeba inwestować, to 

jedna z kardynalnych zasad, jakie panują 

w Górażdżach. W zarządzaniu nie ma miejsca 

na emocje, one nie zastąpią chłodnych 

analiz, kompetentnych kalkulacji – podkreślał 

prezes Balcerek. Dlatego w tytule mojego 

wykładu podkreślam, że w zarządzaniu 

nie trzeba artystów – bo bardziej od 

emocji sprawdzają się czytelne parametry, 

dobrze opracowane standardy, precyzyjne 

plany i wytyczone cele. 

Studenci pytali o szanse zatrudnienia 

w Górażdżach. Bez wątpienia zachęciły ich 

te fragmenty wykładu, w których prezes 

Balcerek mówił o potrzebie inwestowania 

w młodych. Powoływał się tu zresztą 

na swój osobisty przykład: w wieku 28 lat 

został dyrektorem handlowym, gdy miał 

38 lat, awansował na prezesa. 

Dziś jest czas inżynierów – podkreślał 

prezes Balcerek. – Wybierajcie kierunki inżynierskie, 

uczcie się języka rosyjskiego 

– zachęcał. – W najbliższych latach rynki 

wschodnie to jest kurs dla naszego statku.

10 


Powstaje spółka Górażdże Kruszywa 

Konsolidacja w Kruszywach 

Obecnie trwa ostatni etap formalnoprawnego połączenia Opolskich Kopalni Surowców Mineralnych Sp. z o.o. i Zielonogórskich Kopalni 

Surowców Mineralnych SA. Spółka powstała w wyniku połączenia docelowo zmieni nazwę firmy na Górażdże Kruszywa Sp. 

z o.o. Tym samym spełni się długo oczekiwane ujednolicenie nazewnictwa wszystkich trzech linii biznesowych Grupy Górażdże. 

25 lutego 2009 r. Zarządy Spółek OKSM 

Sp. z o.o. i ZKSM SA podpisały „Porozumienie 

w sprawie uzgodnienia planu połączenia”, 

które określa zasady i tryb połączenia 

obu podmiotów. Następnego dnia 

dokument złożony został w sądzie rejestrowym.* 

Połączenie nastąpi w trybie art. 492 

ust 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych, 

tzn. poprzez przeniesienie całego majątku 

Zielonogórskich Kopalni Surowców Mineralnych 

SA w Choruli (spółka przejmowana) 

do Opolskich Kopalni Surowców 

Mineralnych Sp. z o.o. w Choruli (spółka 

przejmująca) bez podwyższania kapitału 

zakładowego. OKSM Sp. z o.o. wstąpi 

z dniem połączenia we wszelkie prawa 

i obowiązki ZKSM SA, zarówno o charakterze 

cywilnoprawnym jak i administracyjnoprawnym, 

zgodnie z zasadą sukcesji 

uniwersalnej. 

Schemat połączenia i zmiany nazwy 

Opolskie Kopalnie Surowców 

Mineralnych Sp. z o.o. w Choruli 

spółka przejmująca 

(Górażdże Cement SA – 100% udziałów) 

Spółki biorące udział w połączeniu 

Połączenie spółek 

Opolskie Kopalnie Surowców 

Mineralnych Sp. z o.o. w Choruli 

spółka powstała z połączenia 


Zmiana nazwy 

Górażdże Kruszywa Sp. z o.o. 

w Choruli 

spółka po zmianie nazwy firmy 


Zielonogórskie Kopalnie Surowców 

Mineralnych SA w Choruli 

spółka przejmowana 

(OKSM Sp. z o.o. – 100% akcji) 

Cele i efekty konsolidacji 

Planowane połączenie spółek OKSM Sp. 

z o.o. i ZKSM SA poprzedzone było długim 

procesem integracji obu podmiotów na 

wielu płaszczyznach ich działalności. Spółka 

OKSM Sp. z o.o. stała się jedynym akcjonariuszem 

Spółki ZKSM SA, posiadającym 

100% w kapitale akcyjnym. Doszło również 

do unifikacji obu podmiotów, poczynając 

od „unii personalnej”, przejawiającej się 

tożsamością podmiotów zarządzających, 

poprzez wprowadzenie wspólnej struktury 

organizacyjnej w zakresie jednolitych 

procedur działania, sprawnego przepływu 

informacji i optymalnego wykorzystania 

posiadanego potencjału ludzkiego. 

Integracja obu podmiotów widoczna 

jest również w zakresie funkcjonowania 

służb administracyjnych i finansowych. 

Spółki OKSM Sp. z o.o. i ZKSM SA funkcjonują 

praktycznie jako jeden organizm 

i są w pełni przygotowane do formalnego 

połączenia. 

Głównym celem połączenia jest ostateczna 

konsolidacja działalności gospodarczej 

obu spółek, będących pod wspólną 

kontrolą Górażdże Cement SA 

Wynikiem połączenia będzie skuteczniejsze 

zarządzanie jednym podmiotem, 

lepsze dostosowanie się spółki powstałej 

w wyniku połączenia do zmian w otoczeniu 

gospodarczym, np. poprzez optymalizację 

polityki produkcyjno-handlowej. 

Wewnętrznym przejawem połączenia będzie 

pełne ujednolicenie standardów i procedur. 

Dodatkowym argumentem przemawiającym 

za połączeniem jest także 

ograniczenie kosztów zarządzania dwiema 

spółkami. 

Sytuacja pracowników po połączeniu 

nie ulegnie zmianie. W wyniku połączenia 

firma Opolskie Kopalnie Surowców 

Mineralnych Sp. z o.o., jako spółka przejmująca, 

stanie się z mocy prawa nowym 

pracodawcą w stosunku do pracowników 

zatrudnionych w Zielonogórskich Kopalniach 

Surowców Mineralnych SA. W wyniku 

połączenia spółek nie planuje się zwolnień 

pracowników. 

Scenariusz i harmonogram 

połączenia spółek 

Proces łączenia spółek OKSM Sp. z o.o. 

* Ogłoszenie uzgodnionego Planu połączenia ukazało się w Monitorze Sądowym i Gospodarczym z 9 marca 2009 r. (2009 nr 47/09 poz. 2802 str. 9).


i ZKSM SA został podzielony na trzy etapy: 

Etap I – to zakończona już faza 

przygotowawcza 

W ramach tego etapu wykonano szereg 

czynności związanych z przygotowaniem 

Spółek do połączenia. Nabycie przez OKSM 

Sp. z o.o. nieruchomości należących do 

ZKSM SA wymagało uzyskania zezwolenia 

MSWiA na nabycie nieruchomości rolnych 

i leśnych przez cudzoziemca w rozumieniu 

ustawy z 24 marca 1920 r. o nabywaniu 

nieruchomości przez cudzoziemców. 

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji 

29 stycznia 2009 r. wydał decyzję, 

zgodnie z którą zezwolił OKSM Sp. z o.o. na 

nabycie w drodze przejęcia majątku ZKSM 

SA, nieruchomości ujętych w wykazie. Ta 

decyzja Ministra Spraw Wewnętrznych 

i Administracji zakończyła pierwszy etap. 

Etap II – faza Krajowego 

Rejestru Sądowego 

Jest to część procesu połączenia, w której 

obecnie się znajdujemy. Rozpoczęła 

się 26 lutego br., w dniu złożenia Planu 

połączenia do sądu rejestrowego. Zakończenie 

tego etapu planowane jest wraz 

z uzyskaniem stosownych dokumentów 

sądowych o połączeniu podmiotów oraz 

wykreśleniu ZKSM SA z Krajowego Rejestru 

Sądowego. 

Etap III – faza po połączeniu 

W ramach etapu trzeciego planowane jest 

przeprowadzenie wszelkich zmian organizacyjno-prawnych 

dostosowujących 

i porządkujących spółkę powstałą w wyniku 

połączenia do funkcjonowania w ramach 

zmienionych realiów gospodarczych, 

umożliwiających jej sprawne prowadzenie 

działalności. Planowana jest również 

zmiana nazwy firmy powstałej po połączeniu, 

tj. Opolskie Kopalnie Surowców 

Mineralnych Sp. z o.o. na Górażdże Kruszywa 

Sp. z o.o. w terminie do trzech miesięcy 

od dnia połączenia. 

Orientacyjny termin połączenia spółek 

to lipiec – sierpień 2009 r. 

Radosław Raźniak 

specjalista ds. prawno-organizacyjnych 

Dział Prawny Górażdże Cement SA 

Dzień Przedsiębiorczości 

180 uczniów z ośmiu szkół ponadgimnazjalnych o profilu technicznym odbyło w dniu 2 kwietnia br. kilkugodzinne praktyki 

w zakładach Grupy Górażdże w ramach ogólnopolskiej akcji „Dzień Przedsiębiorczości”. Program organizowany jest 

przez Fundację Młodzieżowej Przedsiębiorczości pod honorowym patronatem Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego. 

Górażdże już po raz czwarty brały udział 

w tej akcji. Jej celem jest umożliwienie 

młodym ludziom poznania różnych zakładów 

pracy i weryfikacja ich wyobrażeń 

o wymarzonym zawodzie, w którym 

w przyszłości chcą pracować, z rzeczywistym 

stanowiskiem pracy. 

Dla młodzieży przygotowano zróżnicowany 

program praktyk, uwzględniając 

profil nauczania w poszczególnych szkołach. 

Uczniowie z sześciu opolskich szkół, 

m.in. Zespołu Szkół Elektrycznych, Zespołu 

Szkół Mechanicznych, Zespołu Szkół Zawodowych 

w Opolu im. Staszica, Zespołu 

Szkół Budowlanych i LO w Krapkowicach 

spędzili ten dzień na praktykach w Cementowni 

Górażdże. Mogli zapoznać się 

z funkcjonowaniem m.in. działu sterowania 

procesem, centralnego warsztatu elektrycznego, 

działem utrzymania ruchu, laboratorium 

procesu i in. 

Uczniowie z techników górniczych 

w Knurowie i Rybniku odwiedzili należące 

do linii Górażdże Kruszywa odkrywkowe 

kopalnie kruszyw w Dziergowicach 

i Rudzie na Opolszczyźnie.

12 


System Zarządzania Wiedzą System Zarządzania Wiedzą System Zarządzania Wiedzą 

Dzielenia się wiedzą ciąg dalszy… 

Kolejny już raz zapraszamy pracowników 

naszej Grupy do uczestniczenia w szkoleniach 

wewnętrznych prowadzonych przez 

ekspertów wiedzy Grupy Górażdże. Mając 

na względzie wyniki ankiety intranetowej, 

w której zwróciliśmy się do Państwa z pytaniem, 

w jakich obszarach chcielibyście 

doskonalić swoją wiedzę i umiejętności, 

przygotowaliśmy dla Państwa 15 bloków 

szkoleniowych w poszczególnych obszarach 

działalności biznesowej Grupy. 

W ciągu ostatniego miesiąca przeprowadzone 

zostały dwa pierwsze z zaplanowanych 

na ten rok szkoleń, a mianowicie 

„Outlook bez tajemnic” – prowadzone przez 

Andrzeja Chałupkę, eksperta wiedzy w obszarze 

IT, oraz „System zarządzania dokumentacją 

– DMS – w praktyce” – zrealizowane 

przez Małgorzatę Weres-Portkę, eksperta 

wiedzy w zakresie zintegrowanych 

systemów zarządzania. W trakcie pierwszego 

szkolenia uczestnicy zapoznani zostali 

z zaawansowanymi funkcjami MS Outlook, 

zasadami zarządzania pocztą, tworzenia reguł 

oraz archiwizacją wiadomości e-mail. 

Przypomnieliśmy sobie zasady bezpiecznego 

korzystania z sieci wewnętrznej oraz 

zewnętrznej zgodnie z polityką obowiązującą 

w całym koncernie HeidelbergCement. 

Kolejne szkolenie dotyczyło systemu zarządzania 

dokumentacją, a jego uczestnicy 

doskonalili swoje umiejętności w zakresie 

odnajdowania plików umieszczonych 

w systemie, składania elektronicznych 

wniosków o wydanie lub modyfikację dokumentów 

ZSZ (zintegrowany system zarządzania) 

oraz WAN (wewnętrzne akty normatywne). 

W szkoleniach tych wzięło udział 

85 pracowników, natomiast od momentu 

wdrożenia systemu w 53 blokach szkoleniowych 

uczestniczyło 1142 pracowników GG. 

Po każdym ze szkoleń w bazie programu 

szkoleń wewnętrznych Intranetu Grupy 

Górażdże umieszczany zostaje materiał 

poszkoleniowy – każdy zainteresowany 

może się z nim zapoznać w dowolnym 

dogodnym dla niego czasie. 

W przypadku pytań dotyczących programu 

szkoleń wewnętrznych czy też zasad 

funkcjonowania systemu zarządzania 

wiedzą Grupy Górażdże prosimy o kontakt: 

wiedza@gorazdze.pl. 

Plan szkoleń wewnętrznych w ramach systemu zarządzania wiedzą na rok 2009 

Paweł Brzozowski 

koordynator zespołu ds. 

zarządzania wiedzą 

Obszar wiedzy Ekspert Tytuł szkolenia 

Finanse 

Piotr Kyć 

• Finanse przedsiębiorstwa, analiza bilansu, rachunku 

wyników, przepływów pieniężnych, ocena 

kondycji finansowej przedsiębiorstwa 

• Zasady budowy planu operacyjnego 

BHP 

Doradztwo 

technologiczne 

Ochrona 

środowiska 

Produkcja 

Zakupy 

Górnictwo 

Zarządzanie 

personelem 

Prawo 

Sprzedaż 

Wiesław 

Wolski 

Zbigniew 

Giergiczny 

Marek 

Lepucki 

Zbigniew 

Szyszka 

Adam 

Friedrich 

Robert 

Dreszer 

Iwona 

Dzielecka 

Izabela 

Zajdel 

Jacek 

Gomoła 

• Najlepsze praktyki stosowane w koncernie 

HeidelbergCement w zakresie bhp 

wynikające z „Polityki bhp” 

• Oferta handlowa jako element strategii 

rynkowej Górażdże Cement SA 

• Beton – nowoczesny, niezastąpiony 

materiał konstrukcyjny i budowlany 

• Zarządzanie emisją dwutlenku węgla 

w Górażdże Cement SA 

• Górażdże Cement SA a środowisko – obowiązki 

wynikające z pozwoleń emisyjnych 

• Wypał i przemiał klinkieru w Cementowni Górażdże 

(wraz z transportem i przygotowaniem surowca) 

• Charakterystyka pieców obrotowych (porównanie, 

stosowane materiały ogniotrwałe) 

• Paliwa alternatywne (rodzaje, możliwości 

zastosowania, źródła pochodzenia) 

• Rola i struktura zakupów w koncernie 

HeidelbergCement i Grupie Górażdże (Lead Buyers) 

• Wydobycie oraz przeróbka margli i wapieni 

w Kopalni Folwark – wizyta w kopalni 

• Program ochrony różnorodności 

przyrodniczej w Kopalni Górażdże 

• System ocen pracowniczych – zasady oceniania 

pracowników, wytyczne, najczęściej popełniane błędy 

• Zasady reprezentacji w spółkach prawa handlowego 

(albumy pełnomocnictw, reprezentacja statutowa) 

• Prawo antymonopolowe 

• Organizacja służb handlowych Grupy Górażdże


Bez tolerancji dla odstępstw BHP 

Bezpieczna cementownia 

90 

80 

70 

60 

50 

40 

30 

20 

10 

0 

2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 

W 2008 roku zrealizowano szereg różnego 

rodzaju działań mających na celu poprawę 

organizacji i technicznego bezpieczeństwa 

pracy. Działania te były zgodne m.in. 

z wytycznymi HeidelbergCement Group 

w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa 

i organizacji pracy firm obcych oraz bezpieczeństwa 

pracy na wysokości. 

Realizując program „Zarządzanie krzemionką 

krystaliczną na stanowiskach pracy”, 

wdrożono niezbędne procedury, które 

mają zastosowanie w miejscach pracy, 

na których pracownicy mają kontakt z pyłami 

krzemionki. Celem wyeliminowania 

niekorzystnego wpływu pyłów krzemionki 

na zdrowie pracowników wprowadzono 

regularny monitoring stanowisk pracy, 

szkolenia oraz badania lekarskie. 

W dniach 21 – 23 października ub.r. odbył 

się audyt recertyfikujący systemu zarządzania 

bezpieczeństwem pracy wg nowego 

wydania normy OHSAS 18001:2007. 

W nowej edycji norma kładzie zdecydowany 

nacisk na monitorowanie spełnienia 

wymogów prawnych przez firmę oraz stosowane 

środki kontroli ryzyka, potocznie 

zwane środkami prewencyjnymi. Audytowana 

firma musi się wykazać ewidencją 

środków kontroli ryzyka w układzie TOL (T 

– techniczne, O – organizacyjne, L – ludzkie) 

oraz efektywnym monitoringiem stosowania 

tych środków. 

W celu zachowania bezpieczeństwa pracy 

na najwyższym poziomie oraz dążąc 

do jak najniższej liczby wypadków systematycznie 

przeprowadzane są szkolenia 

bhp i instruktaże informujące o występujących 

zagrożeniach i sposobie ich eliminacji. 

W ubiegłym roku zgłoszono aż 385 zagrożeń 

i zdarzeń potencjalnie wypadkowych, 

w tym ponad 200 zdarzeń zgłoszonych 

przez pracowników. 

Wyeliminowanie tych zagrożeń niewątpliwie 

poprawiło stan bhp. Przeprowadzane 

regularnie pomiary zapylenia, hałasu 

i wibracji umożliwiają w razie potrzeby 

podejmowanie niezbędnych działań 

technicznych i organizacyjnych eliminujących 

zagrożenie dla zdrowia pracowników. 

W ubiegłym roku przeprowadzono 

58 pomiarów zapylenia, 63 pomiary hałasu 

i 26 pomiary wibracji. 

Na odbywających się systematyczne posiedzeniach 

komisji BHP poruszane były 

różne zagadnienia dotyczące poprawy 

bezpieczeństwa pracy. Na wniosek komisji 

podjęto m.in. działania w zakresie poprawy 

stanu technicznego wewnętrznych 

dróg zakładowych, jak również zapewnienia 

bezpieczeństwa gości i wycieczek na 

terenie firmy. Przeprowadzono również kilka 

szkoleń okresowych w zakresie udzielania 

pierwszej pomocy. 

Pomimo podejmowanych działań na 

rzecz poprawy bhp w poprzednim roku 

odnotowaliśmy 6 wypadków przy pracy. 

Poniższy wykres przedstawia ilość wypadków 

w latach 2000 – 2008, wskaźnik 

częstotliwości wypadków określający ilość 

wypadków na 1000 zatrudnionych (linia 

czerwona) i ich ciężkości. 

W tym roku, podobnie jak w 2008, szczególną 

uwagę zwracamy na przestrzeganie 

obowiązujących standardów bhp 

w Górażdże Cement SA przez pracowników 

firm obcych zatrudnionych na terenie 

zakładu. Celem tego przedsięwzięcia 

jest minimalizacja zagrożeń stwarzana 

przez pracowników firm obcych, a tym 

samym eliminacja zagrożeń wypadkowych 

(w 2008 roku wypadkowi uległo 3 obcych 

pracowników). 

Dlatego też apelujemy, aby każdego 

bez wyjątku pracownika zatrudnionego 

w Górażdże Cement obowiązywała podstawowa 

zasada: „Nie toleruję odstępstw 

od przepisów i zasad bhp”. 

Wiesław Wolski 

kierownik Działu BHP

14 


Druga edycja Programu Kształcenia Młodych Talentów 

Szlifowanie diamentów 

Górażdżańskie „Talenty” przygotowują się do finałowej prezentacji, podczas której w dniu 8 maja br. zakończona zostanie druga 

edycja Programu Kształcenia Młodych Talentów. „Za pięć dwunasta” sprawdzaliśmy nie tyle stan przygotowań zespołów, ile samopoczucie 

uczestników. Przypomnijmy, że w programie uczestniczą cztery zespoły projektowe. 

Marzena Kalmuk-Pikusa z pierwszego zespołu, 

który pracuje nad tematem „Zarządzanie 

emisją CO 2 

w okresie 2008-2012”, 

zajmuje się odległym – tylko pozornie, jak 

mówi – zarządzaniem finansami. W handlu 

emisjami też chodzi o pieniądze. – Nie 

miałam pojęcia, jaki wpływ mają paliwa 

na emisyjność, jaki emisyjność ma wpływ 

na zwiększenie bądź zmniejszenie produkcji, 

to wszystko wiąże się z unijnymi limitami. 

Wielka porcja wiedzy, jaką otrzymałam, 

przyda mi się w pracy. Do czego? To, 

ile musimy dokupić limitów bądź możemy 

ich sprzedać, będzie przekładać się na 

wynik finansowy spółki. Poza tym decyzje 

zarządu np. w sprawie zmiany asortymentu 

będą dla mnie zrozumiałe. 

Marzena Kalmuk-Pikusa ceni sobie również 

udział w szkoleniach, jak chociażby 

z psychologii biznesu: – Mam kontakty 

z firmami zewnętrznymi i przyda mi się 

wiedza do prowadzenia negocjacji. 

Jej zdaniem projekt jest bardzo ciekawy, 

natomiast pytanie, kto ile z niego wyniesie 

i wykorzysta w pracy, zależy już od 

uczestników. Początki nie były łatwe, każdy 

siedział i nie wiedział, o co chodzi. Trzeba 

było włożyć dużo własnej pracy, a wiadomo, 

że jak ktoś się namęczy, napracuje, 

to ma większą satysfakcję. 

– Chcemy podzielić się z zarządem naszymi 

spostrzeżeniami na temat asortymentu: 

który ograniczać, a którego produkować 

więcej, jak zarządzać paliwami 

alternatywnymi. Staramy się dopasować 

nasze pomysły do tego, co sami jesteśmy 

w stanie pozmieniać bez dodatkowych nakładów 

finansowych – tłumaczy i dodaje: 

– Działanie grupowe o tyle jest ciekawe, że 

każdy coś z siebie daje, praca jest podzielona. 

Jedni robią więcej prezentacji, a inni 

wykonują obliczenia. Nasza grupa na pewno 

się zintegrowała i łatwiej będzie nam 

poruszać się w pracy. Trochę czasu spędziliśmy 

ze sobą. 

Radosław Raźniak z drugiego zespołu 

zajmującego się tematem „Analiza możliwości 

wykorzystania paliw alternatywnych 

w kontekście rozwoju rynku odpadów” 

na co dzień pracuje w Dziale Prawnym. 

– Można zadać sobie pytanie: co ma 

prawnik do paliw alternatywnych i odpa-


dów. Odpowiedź jest prosta: nie ma dziedziny 

nie regulowanej przez prawo – wyjaśnia. 

– Początkowo temat był dla zespołu 

dużym zaskoczeniem, wiele było pytań 

i mało odpowiedzi. Z czasem sprawy się 

wyjaśniały. Lecz jak to bywa, im bardziej 

zagłębialiśmy się w temacie, tym więcej 

rodziło się nowych pytań i wątpliwości. 

Każdy z członków zespołu to inny obszar 

aktywności organizacji. – Na tej bazie 

zaczęliśmy budować wspólną koncepcję 

dla realizacji tematu, wykorzystując swoją 

wiedzę i doświadczenie, jak również 

dzieląc się zagadnieniami do opracowania 

– mówi R. Raźniak. – Bezcenna okazała 

się możliwość poznania pracy zakładu, 

procesu produkcji cementu, w tym wykorzystania 

i dozowania paliw, możliwość zobaczenia, 

poczucia (dosłownie) procesu 

spalania paliw. Szkolenia, systematyczne 

spotkania zespołu zbudowały solidny fundament, 

na którym zaczęliśmy tworzyć wizję. 

– Myślę, że zespołowi udało się wypracować 

wspólną koncepcję, choć dojście do 

niej było trudne. Mam nadzieję, że nowe, 

świeże spojrzenie byłych „amatorów” po 

rocznym zaangażowaniu przełoży się na 

pozytywny wynik końcowy. 

– Udział w projekcie pokazał mi, jak ważne 

jest zaangażowanie całego zespołu 

i każdego z osobna, uzwględnianie różnych 

punktów widzenia, umiejętności 

przekonywania. To była również cenna 

okazja poznania wielu osób i firmy „od 

kuchni”. 

Jedyną uczestniczką projektu, której codzienne 

obowiązki wiążą się z tematem 

opracowywanym przez zespół Młodych 

Talentów, jest Agnieszka Majchrzak. Pracuje 

w Dziale Przewozów Masowych, zajmując 

się organizacją przewozów kruszyw 

oraz surowców niezbędnych do produkcji 

cementu. – Rozpoczęcie pracy nad projektem 

zbiegło się z przejęciem przeze mnie 

nowych obowiązków, bowiem na początku 

2008 r., po utworzeniu nowego Działu 

Logistyki, po kilku latach pracy w Górażdże 

Kruszywa dołączyłam do zespołu organizującego 

przewozy – wyjaśnia. 

Temat zadania trzeciego zespołu „Analiza 

zdolności załadunkowych i przeładunkowych 

dla sprzedaży 6.000 ton cementu” 

wiąże się z planami modernizacji zakładu 

w Choruli i planowanym wzrostem 

ekspedycji o 70% w porównaniu z rokiem 

2008. – Musimy rozstrzygnąć wiele problemów 

związanych m.in. z technicznymi 

możliwościami załadunku cementu workowanego 

i cementu luzem zarówno na 

samochody, jak i wagony kolejowe, przepustowością 

bocznic kolejowych i punktów 

rozładunkowych zaangażowanych 

w dostawę surowców, możliwościami 

przeładunkowymi naszych stacji przesypowych 

cementu, sezonowością sprzedaży, 

udziałem cementu workowanego 

w ogóle sprzedaży – wylicza A. Majchrzak. 

Jej zdaniem zakres prac jest bardzo rozległy, 

ale dzięki systematycznej, wspólnej 

pracy oraz szczegółowo przydzielanym 

zadaniom poszczególnym osobom cały 

zespół jest przekonany, że efekty ich pracy 

będą bardzo interesujące i rzeczowe. 

Zupełnie czymś innym w zespole i w codziennej 

pracy zajmuje się Anna Dudka 

-Kalinowska z Działu Zakupów. Zastajemy 

ją przy tworzeniu harmonogramu dostaw 

paliw alternatywnych. Projekt „Oferta 

handlowa Górażdże Cement SA na lata 

2010-2015 – uwarunkowania techniczne, 

ekonomiczne i rynkowe” – to dla całego 

czwartego zespołu nowy temat. Nikt 

z nich nie zajmuje się marketingiem czy 

tworzeniem oferty. 

– Dzięki udziałowi w programie poznaliśmy 

zakład z zupełnie nowej strony. Nauczyliśmy 

się dużo o cemencie i o technologii 

jego produkcji. Dzisiaj nazwy cementów 

nie stanowią już dla nas zagadki, 

wiemy, co kryje się za symbolami – mówi. 

Lepiej mi się pracuje, pewniej się czuję 

w kontaktach z klientami. Nie ukrywa, że 

na udział w projekcie trzeba poświęcić 

dużo pracy i czasu. Zaczęło się od regularnej 

nauki, może dlatego, że mentor jest 

nauczycielem akademickim. – Dopiero 

gdy mieliśmy ugruntowaną wiedzę, mogliśmy 

zacząć pracę nad ofertą. – Laicy mogą 

przygotować coś nowego, bo mają świeże 

spojrzenie ludzi spoza branży – uważa A. 

Dudka i dodaje, że zespół przygotował już 

nową ofertę handlową, ale nie chce zdradzić 

żadnych szczegółów przed prezentacją. 

Teraz dopracowują szczegóły i ćwiczą 

wystąpienie. – Każda osoba z zespołu 

musi zaprezentować się przed zarządem. 

Niektórzy nie mają problemu z wystąpieniem 

publicznym, inni tego nie lubią, ale 

jesteśmy grupą i trenujemy, a trening czyni 

mistrza – twierdzi. – Zintegrowaliśmy 

się. Mamy w grupie kolegę, który pracuje 

na wydziale produkcji i zorganizował 

nam specjalną wycieczkę po cementowni, 

pokazując miejsca na co dzień niedostępne 

(byliśmy we wnętrzu pieca, zaglądaliśmy 

do młyna cementu). Pojechaliśmy 

również na kopalnię, gdzie mogliśmy się 

przyglądać odstrzałowi skały. To są takie 

rzeczy, których pewnie bym nie doświadczyła, 

gdybym nie wzięła udziału w tym 

programie.

16 


Bardzo dobre wyniki finansowe HC 

Bardzo dobre wyniki finansowe HeidelbergCement za 2008 rok dzięki silnej pozycji na światowych rynkach. 

Wzrost jako wynik podjętych 

działań w obszarze 

efektywności 

W 2008 roku Grupa HeidelbergCement 

pomimo globalnego osłabienia i trudnych 

warunków gospodarczych zwiększyła 

obroty o 30,6% – do 14.187 mln € 

(r. ub. – 10.862 mln €). Nabycie firmy Hanson 

w sierpniu 2007 r. oraz uwieńczona powodzeniem 

integracja w 2008 r. znacząco 

przyczyniły się do tego wzrostu. Grupa 

skorzystała także z dobrej sytuacji gospodarczej 

w Azji, Afryce i większości krajów 

europejskich. 

Po wyłączeniu efektów konsolidacyjnych 

i kursowych obroty ponownie osiągnęły 

wysoki poziom roku ubiegłego. 

Zysk operacyjny wzrósł o ok. 16% – do 

2.147 mln euro (ub.r. -1.850) i osiągnął najwyższy 

poziom w historii Grupy. Do wzrostu 

najbardziej przyczyniła się Europa, a następnie 

region Azja – Australia – Afryka. 

Chociaż w Wielkiej Brytanii i Ameryce Północnej 

zyski pozostały znacznie niższe niż 

oczekiwano, to jednak pomimo trudnej 

sytuacji ekonomicznej na obu rynkach 

osiągnęliśmy dodatnie wyniki. W ubiegłym 

roku – na bardzo wczesnym etapie – 

HeidelbergCement skorygował swe zdolności 

produkcyjne w tych regionach i w ten 

sposób zmniejszył koszty. W warunkach 

porównywalnych zysk operacyjny był wyższy 

o 6,1% w porównaniu z rokiem 2007. 

Grupa zdołała także zmniejszyć finansowe 

zadłużenie netto o ok. 3 mld euro – do 

11,6 mld euro (ub.r. – 14,6 mld). Możliwe to 

było dzięki silnemu cash flow, jak również 

wpływom ze zwiększenia kapitału oraz ze 

sprzedaży grupy Maxit (2.125 mln euro). 

W roku 2008 wartość cash flow wyniosła 

2.044 mln euro, co stanowi wzrost o 21,7% 

w porównaniu z rokiem poprzednim. 

– Znaczącym osiągnięciem ubiegłego 

roku była z pewnością wyjątkowo szybka 

Najważniejsze informacje: 

■ Wzrost obrotów Grupy HC o 30,6% – 

do 14,2 mld euro (ub.r. 10,9); pomimo 

trudnych warunków rynkowych 

utrzymano wysoki poziom wzrostu 

w odniesieniu do roku ubiegłego 

■ Zwiększenie zysku operacyjnego o 16% 

– do 2,1 mld euro (ub.r. -1,9); w warunkach 

porównywalnych – wzrost o 6,1%) 

■ Mniejszy udział Grupy w zysku o 10,6% 

■ 

■ 

■ 

■ 

■ 

– do 1,8 mld euro (ub.r. 2,0) 

Zredukowanie zadłużenia netto o 

ok. 3 mld euro – do 11,6 mld euro 

Odpowiednio wczesne dostosowanie 

struktur i zdolności produkcyjnych do 

pogarszającej się sytuacji na poszczególnych 

rynkach 

Pozytywna integracja z firmą Hanson, 

dająca stabilne podstawy do długotrwałego 

wzrostu 

Zaplanowana reorganizacja struktur finansowania 

na przestrzeni roku 2009 

Przewidywany spadek obrotów i wyników 

finansowych w roku 2009 

i skuteczna integracja Hansona – stwierdził 

dr Bernd Scheifele, prezes zarządu 

koncernu. – Naszym zdaniem, globalna 

reorientacja Grupy zgodnie z modelem 

zintegrowanego biznesu była właściwym 

krokiem strategicznym mającym na celu 

zabezpieczenie długoterminowych możliwości 

zysków i utworzenie podstaw dla 

przyszłego wzrostu. Dzięki nabyciu firmy 

Hanson HeidelbergCement jest obecnie 

światowym liderem w produkcji kruszyw 

ze względu na wielkość sprzedaży, a także 

ma dominującą pozycję w branży cementu 

i betonów. 

Silna i zintegrowana 

pozycja HeidelbergCement 

W ubiegłym roku Grupa była już w stanie 

znacząco skorzystać z integracji Hansona. 

Na przestrzeni roku wielkości sprzedaży 

cementu i klinkieru wzrosły o 1,3% i wyniosły 

89,0 mln ton (ub.r. – 87,9 mln t). Po wyłączeniu 

efektów konsolidacyjnych wielkość 

ta zmniejszyłaby się o 2,3% z powodu 

dużego spadku na rynku amerykańskim 

(USA). Dostawy piasku i żwiru (kruszywa) 

wzrosły o 66,8% i wyniosły 299,5 mln ton 

(ub.r. – 179,6 mln t). Po wykluczeniu konsolidacji 

firmy Hanson wielkości sprzedaży 

spadły o 12,2%. Było to spowodowane 

przede wszystkim znaczącym spadkiem 

popytu w Ameryce Północnej. Sprzedaż 

asfaltu wzrosła o ok. 152% – do 12,1 mln 

ton (ub.r. – 4,8 mln t). Przy wyłączeniu 

efektów konsolidacji ta liczba zmniejszyła 

się o 16,7%. Wielkość sprzedaży betonów 

towarowych zwiększyła się o 35,7% 

– do 44,4 mln m 3 (ub.r. – 32,7 mln m 3 ). Po 

wyłączeniu znaczącego wkładu spowodowanego 

konsolidacją Hansona sprzedaż 

spadła o 5,0%. 

W Europie HeidelbergCement działa 

w 23 krajach. W tym regionie wystąpiło


znaczne osłabienie branży budowlanej 

w drugim półroczu – zwłaszcza w Hiszpanii 

i Wielkiej Brytanii. W obu krajach zmniejszył 

się popyt. W celu zachowania swej 

konkurencyjności HeidelbergCement odpowiednio 

wcześnie zareagował na sytuację 

w Wielkiej Brytanii, zmniejszając zdolności 

produkcyjne i zamykając niektóre 

zakłady. W odróżnieniu od sytuacji w obu 

tych krajach, w większości krajów Europy 

Wschodniej, w Niemczech, krajach Beneluksu 

oraz Europy Północnej odnotowano 

wzrost na przestrzeni całego roku 2008. 

Obroty Grupy HC w regionie Europy 

wzrosły o 25,4% w 2008 r. i wyniosły 7.190 

mln euro (ub.r. – 5.732 mln). Po wyłączeniu 

efektu konsolidacji i zmian kursowych zanotowano 

obroty nieznacznie poniżej poziomu 

roku poprzedniego – spadek o 0,8%. 

Dla Ameryki Północnej rok 2008 był rokiem 

znaczących wyzwań. W największym 

regionie rynkowym Grupy integracja firmy 

Hanson prowadziła do szerokich zmian organizacyjnych 

oraz zwiększonej ekspansji 

Grupy HC na rynku. Jednocześnie HeidelbergCement 

– jako jeden z największych 

producentów kruszyw, betonów towarowych, 

cementu, asfaltu i produktów budowlanych 

– silnie odczuł kryzys na rynku 

nieruchomości w Ameryce Północnej. 

Po wyłączeniu efektów konsolidacji we 

wszystkich liniach biznesowych spadła 

wielkość sprzedaży. Niemniej jednak Grupa 

zareagowała odpowiednio wcześnie 

poprzez znaczące dostosowanie zdolności 

produkcyjnych do warunków rynkowych 

na poziomie regionów i zmniejszenie kosztów. 

Tym sposobem pomimo trudnych warunków 

rynkowych Grupa osiągnęła duży 

zysk operacyjny. 

Obroty Grupy w Ameryce Północnej 

wzrosły o 23,5% i wyniosły 3.958 mln euro 

(ub.r. – 3.205 mln). Po wyłączeniu efektów 

konsolidacji i zmiany kursów walutowych 

obroty spadły o 15,9%. 

Wzrost w regionie Azja – Australia – 

Afryka spowodowany jest pełnym włączeniem 

firmy Hanson, jak również pozytywnymi 

trendami w Chinach, Indonezji, 

Turcji i Ghanie. Jednakże nawet dynamiczne 

gospodarki w tym regionie odczuły 

skutki kryzysu finansowego ostatnich kilku 

miesięcy. 

Obroty firm w Azji – Australii – Afryce 

wzrosły o 54,1%, do poziomu 2.943 mln 

euro (ub.r. – 1.909 mln). Pomijając efekty 

konsolidacji i zmian kursów walutowych, 

wzrost wyniósł 22,5%. 

Obroty w pionie Usług Grupy (Group 

Services), obejmującym spółki handlowe, 

wzrosły w 2008 r. o 3,1% – do ok. 701 

mln euro (ub.r. – 680 mln). 

Inwestycje 

Inwestycje finansowane środkami pieniężnymi 

w roku 2008 wyniosły 1.251 mln euro 

(ub.r. – 12.774 mln). Inwestycje w rzeczowe 

środki trwałe i wartości niematerialne 

i prawne osiągnęły poziom roku poprzedniego 

i wyniosły 1.101 mln euro (ub.r. – 

1.039 mln). Inwestycje w finansowe środki 

trwałe spadły do ok. 150 mln euro (ub.r. 

– 11.735 mln); przy czym wielkość roku poprzedniego 

dotyczyła zasadniczo nabycia 

firmy Hanson. 

Ważniejsze inwestycje w środki trwałe 

dotyczyły budowy nowej cementowni 

w Tule (Rosja), modernizacji linii wypału 

klinkieru w cementowni w Beremend 

(Węgry), zwiększenia zdolności produkcyjnych 

w cementowni Wazo Hill (Tanzania) 

oraz budowy drugiej linii produkcyjnej 

w chińskich cementowniach w Fufeng 

i Jingyang. Inne znaczące inwestycje to 

modernizacje pieców obrotowych w Rumunii 

i w Czechach, zwiększenie zdolności 

produkcyjnych linii do wypału klinkieru 

w Cementowni Górażdże (Polska), budowa 

dwóch młynów do cementu w Cirebon 

(Indonezja) oraz budowa zakładu do produkcji 

betonowych rur i włazów w kanadyjskiej 

prowincji Alberta. 

Reorganizacja struktur 

finansowania 

W świetle globalnego osłabienia gospodarczego 

w roku 2009 oraz uwzględniając 

przypadającą na rok 2010 spłatę części 

środków finansowych zaciągniętych przy 

nabyciu firmy Hanson, HeidelbergCement 

opracowuje obecnie wszechstronną reorganizację 

struktur finansowania. Celem 

tych działań jest zapewnienie stabilnych 

podstaw finansowania Grupy w perspektywie 

długoterminowej. HeidelbergCement 

bada obecnie dostępne opcje – zarówno 

od strony kapitału akcyjnego, jak i kapitału 

dłużnego. – Jesteśmy przekonani, że 

w 2009 roku znajdziemy pozytywne rozwiązanie 

– stwierdził dr Scheifele. W celu 

zmniejszenia zadłużenia Grupa planuje 

także w najbliższych latach sprzedaż niestrategicznych 

jednostek gospodarczych. 

Perspektywy 

Spadkowa tendencja w gospodarce negatywnie 

wpływa na obroty i wyniki 

przedsiębiorstw 

W wyniku światowego osłabienia gospodarczego 

HeidelbergCement przewiduje 

w roku 2009 zmniejszenie obrotów 

i zysków operacyjnych. W chwili obecnej 

nie można przedstawić bardziej szczegółowych 

stwierdzeń, ponieważ ważne parametry 

– takie jak kursy wymiany walut, 

jak również ceny energii i surowców są 

jeszcze nieustabilizowane. 

– Aby sprostać wyjątkowym wyzwaniom, 

które będziemy napotykać w 2009 r., 

HeidelbergCement koncentrować się będzie 

na konsekwentnym zmniejszaniu 

kosztów i generowaniu jak najwyższego 

przepływu środków pieniężnych – zadeklarował 

dr Scheifele. – Spodziewamy się, że 

program „Fitness 2009”, dodatkowe działania 

oszczędnościowe, jak również efekt 

synergii wynikający z integracji firmy Hanson 

przyczynią się w znacznym stopniu do 

dalszego obniżenia kosztów w tym roku. 

Grupa oczekuje, że od drugiego półrocza 

odczuwalne będą pierwsze impulsy 

pochodzące z wprowadzania światowych 

programów ekonomicznych nastawionych 

na – przykładowo – budowę dróg i infrastruktury, 

czyli sektorów, gdzie HeidelbergCement 

ma szczególnie mocną pozycję 

na światowych rynkach.

18 


Z cyklu „Nasi klienci” przedstawiamy firmę Wroński Sp. J. w Lesznie k. Kartuz 

Rodzina – sposób na sukces 

W Lesznie, niewielkiej wsi położonej nieopodal Kartuz, stolicy Szwajcarii Kaszubskiej, od dwunastu lat prężnie prosperuje spółka 

Wroński. Z początku niewielka firma budowlana, obecnie jedno z największych przedsiębiorstw w regionie, laureat Super Perły Kartuz, 

posiada 4 hurtownie, zakład produkcyjny wyrobów prefabrykowanych, węzeł betoniarski i własną żwirownię. W spółce Wroński 

pracuje ponad 370 pracowników, kolejnych 400 pracuje jako podwykonawcy. 

Jacek Wroński na początku 2009 roku 

został uhonorowany nagrodą Super Perły 

Kartuz za pomoc osobom będącym 

w trudnej sytuacji materialnej i za rozwój 

przedsiębiorstwa. 

Gdynia, ul.Solna 

Sopot, ul. Rzemieślnicza 

P 

oczątki firmy to nawet nie marzec 

1992 r., kiedy to Jacek Wroński zarejestrował 

działalność w branży 

budowlanej jako osoba fizyczna. – Już 

wcześniej budował domy, pod okiem ojca, 

murarza. Zresztą wszyscy, nawet jako 

smarkacze dorabialiśmy sobie na budowach. 

A rodzina jest liczna, czterech braci 

i sześć sióstr – wspomina Zbigniew Wroński, 

brat właściciela spółki, sprawujący nadzór 

nad działalnością handlową. I tak zostało 

do dzisiaj: w firmie pracują trzej bracia, 

jedna siostra i niektórzy szwagrowie. 

Zarządza Jacek Wroński z żoną Krystyną. 

Męska część rodziny kieruje budowami, 

a siostra z córką w ramach działalności 

pomocniczej spółki prowadzi zakład krawiecki, 

w którym szyją ubrania robocze. 

– Początkowo firma mieściła się w dwóch 

niewielkich pomieszczeniach. Przyjmowaliśmy 

drobne zlecenia, głównie budowy 

domów jednorodzinnych. Stopniowo 

podejmowaliśmy się coraz większych zadań 

i powiększaliśmy swoje możliwości 

realizacyjne. Kupowaliśmy spychacze, koparki, 

ładowarki, żurawie wieżowe, ciągniki, 

naczepy samowyładowcze i samochody. 

Zatrudnialiśmy coraz więcej osób 

– mówi Z. Wroński. 

Rok 1998 był znaczącym rokiem w rozwoju 

firmy, rozszerzyła swoją działalność 

o handel i produkcję. W Lesznie koło Kartuz, 

gdzie mieści się główna siedziba, otworzono 

pierwszą hurtownię materiałów 

budowlanych. Kolejne powstały w Miszewie, 

w Kłobuczynie i – w ubiegłym roku – 

w Skarszewach. W Kłobuczynie firma uruchomiła 

zakład produkcyjny wyrobów prefabrykowanych. 

– Skoro budujemy duże 

obiekty, bloki mieszkalne i domki jednorodzinne 

i potrzebujemy sporo wyrobów 

betonowych, postanowiliśmy, że sami będziemy 

je produkować – tłumaczy Z. Wroński. 

Zakład jest systematycznie unowocześniany. 

W 2007 r. oddano do użytku 

nową halę, pracują tu dwie maszyny kroczące 

firmy Hercules o wydajności 2,5 tys. 

bloczków dziennie. Produkcja jest w pełni 

skomputeryzowana. Asortyment zakładu 

to – oprócz bloczków – również pustaki, 

nadproża, płyty YOMBO. 

Kolejną ważną datę w rozwoju spółki 

stanowi rok 2008. – Ubiegły rok zapisał 

się jako jeden z najbardziej udanych. Uru-


Kłobuczyno - Zakład betoniarski 

Salon wystawienniczy hurtowni w Miszewie 

chomiliśmy nowoczesny węzeł betoniarski. 

Kupiliśmy betonomieszarki, pompo-betonomieszarki, 

pompę do betonu o zasięgu 

36 m. Praktycznie wymieniliśmy wszystkie 

środki transportu. Inwestujemy bez przerwy, 

bo inaczej nie ma mowy o rozwoju firmy 

– uważa Z. Wroński. Aby obniżyć koszty 

i zwiększyć swoją konkurencyjność, firma 

nabyła również żwirownię. 

Ta konkurencyjność jest bardzo mocnym 

atutem teraz, w warunkach dekoniunktury 

gospodarczej. Jak przyznaje 

Z. Wroński, ich również dotknął kryzys. – 

Jeszcze niedawno klienci przywozili gotówkę 

i tylko zabiegali o materiały, teraz 

to się zmieniło. Niektórzy odbiorcy dostali 

limity na towary, bo mają problemy 

z płatnościami – mówi Z. Wroński. – Ale 

od razu dodaje, że „kryzys nie taki straszny, 

jak go w mediach malują”, bo nie takie 

trudne momenty udało się przetrwać. 

Poza tym, jak zrobiło się cieplej, to w hurtowniach 

zrobił się większy ruch. Najlepiej 

widać to po tym, jak sprzedaje się cement, 

który od samego początku kupujemy 

w Górażdżach. Zamawiamy cement 

z terminem czterech miesięcy i już po kilku 

dniach cała dostawa znika. Udaje nam 

się pokryć zapotrzebowanie, bo cement 

trafia do nas drogą kolejową co tydzień – 

mówi Z. Wroński. Hurtownie Wrońskich 

mają stałych odbiorców, którzy często nad 

cenę przedkładają jakość, dogodne warunki 

dowozu i rozładunku. Walka o obniżenie 

kosztów i zwiększenie konkurencyjności 

pomaga w wygrywaniu przetargów, 

bo – jak mówią – można zauważyć, 

Fikakowo w Gdyni Karwinach 

że teraz startuje w nich więcej przedsiębiorstw. 

Niemniej firma ma swoją pozycję 

na rynku. 

Spółka może pochwalić się wieloma realizacjami, 

wybudowała kilka tysięcy mieszkań, 

domy jednorodzinne, hale produkcyjne, 

salony samochodowe, m.in. Peugeota 

w Gdyni i Toyoty w Chwaszczynie, 

kilka supermarketów. – Największa nasza 

budowa to osiedle Fikakowo w Gdyni, 

które jako generalny wykonawca budowaliśmy 

przez 10 lat. W Gdyni nie jest 

to jedyne nasze osiedle, również osiedla 

Parkowe i Leśne przy ulicy Spokojnej. A kolejne 

– w Gdańsku Chełmie przy ul. Hebanowskiego 

– wylicza Z. Wroński. 

Najnowsze zadanie, na które spółka wygrała 

przetarg, to budowa centrum handlowego 

Gdańsk Rental Park na gdańskich 

Szadółkach o powierzchni 7 tys. m 2 . Budowa 

ma zostać ukończona w połowie 2010 r. 

W tym roku Wrońscy postawią kolejne budynki 

mieszkalne wielorodzinne na osiedlu 

mieszkaniowym w Gdańsku Chełmie, 

na Ujeścisku, a w Nowej Karczmie (powiat 

kościerski) – halę sportową. 

Spółka Wroński jest liderem w branży 

budowlanej w regionie i jednym z najważniejszych 

tutejszych przedsiębiorstw. 

– W budownictwie bardzo ważna jest opinia. 

Jesteśmy uważani za dobrego partnera 

i solidną firmę. O tym, jacy jesteśmy, 

świadczą wybudowane obiekty. Najlepszą 

reklamą są informacje podawane z ust 

do ust. Klienci sami do nas trafiają – mówi 

Z. Wroński.

20 


Rozmowa z W. Adamczykiem, dyrektorem technicznym Górażdże Cement SA 

Ukraińskie résumé 

– Przez trzy ostatnie lata był Pan dyrektorem 

technicznym HeidelbergCement 

Ukraina. Dla menedżera to pewnie kopalnia 

nowych doświadczeń. 

– Ściślej biorąc, na Ukrainie przepracowałem 

łącznie osiem lat. Wcześniej, jako doradca, 

a jednocześnie członek zarządu, pomagałem 

ukraińskim kolegom we wdrażaniu 

procedur Heidelbergu. W tym czasie 

wyzwaniem był język. Tu znajomość angielskiego 

i rosyjskiego nie wystarcza, ważne 

jest, by rozumieć język, w jakim dany 

kraj funkcjonuje na co dzień. Kolejną barierą 

były przepisy – bez ich znajomości 

nie sposób funkcjonować w krwiobiegu 

gospodarczym danego kraju. Nowe procedury 

naszego koncernu wymagały od 

ukraińskich kolegów zmiany mentalności. 

A trzeba przyznać, że to nigdy nie jest łatwe, 

a na Ukrainie może trudniejsze niż 

gdziekolwiek indziej. 

– Ale udało się? 

– To nie jest nawet kwestia mentalności ludzi, 

a raczej urzędów, administracji. Dwa 

ukraińskie zakłady, które przejął Heidelberg, 

od siedmiu lat wdrażają wspólne 

procedury i z tym problemu nie ma. One 

są raczej na zewnątrz, w otoczeniu, w którym 

przychodzi nam tam funkcjonować. 

Bardzo trudna jest współpraca z rozmaitymi 

inspekcjami, rozbudowanym aparatem 

kontroli. Mam wrażenie, że służy on 

nie tylko egzekwowaniu przepisów, ale jest 

również narzędziem lokalnej władzy w nakłanianiu 

przedsiębiorstw do realizacji celów 

pozabiznesowych, często partykularnych. 

I to jest trudne do zaakceptowania. 

– A co było najtrudniejsze w codziennej 

Pana pracy? 

– Na początku uświadomienie ukraińskim 

kolegom, jak ważna jest praca zespołowa. 

Że zespół pracuje na lidera, musi go wspierać, 

ale to zupełnie nie pomniejsza znaczenia 

zespołu, wręcz przeciwnie. I właśnie 

tego, że kierownik nie jest od krzyków, 

rozkazywania, ale przede wszystkim od 

wskazywania celów, motywowania zespołu, 

monitorowania ich pracy – musieli 

się nauczyć. 

– A co przez te trzy lata kierowania na Ukrainie 

uważa Pan za swój największy sukces? 

– Myślę, że sukcesem nie moim, ale całego 

naszego zespołu było to, że przez te 

trzy lata udało nam się zintegrować trzy 

różne zakłady, pracujące w trzech różnych 

technologiach, w jedno przedsiębiorstwo 

HeidelbergCement Ukraina. To 

było bardzo trudne. Nasze ukraińskie zakłady: 

trzy cementownie i jedna przemiałownia 

funkcjonowały w różnych województwach. 

Centralizacja w jeden podmiot 

oznaczała utratę podatków, a na to 

żadne nie chciało się zgodzić. Gdy tak jak 

w przypadku dwóch naszych ukraińskich 

cementowni funkcjonowały one w tym 

samym województwie, opory pojawiały 

się na poziomie miast. Żadne nie chciało 

„oddać swojego zakładu” pod wspólne 

skrzydła. Dopiero dywersyfikacja lokalnych 

podatków pchnęła sprawy do przodu. 

Najpierw w 2006 roku zintegrowaliśmy 

Dnieprocement i Krzywy Róg. W 2008 r. 

przeprowadziliśmy połączenie Krzywy Róg 

Cement i DonCement i w ten sposób powstał 

HeidelbergCement Ukraina. 

Kolejny sukces to uzyskanie maksymalnej 

zdolności produkcyjnej w ukraińskich 

cementowniach na poziomie ponad 4,5 

miliona ton rocznie. 

Trzeci sukces to udana modernizacja Cementowni 

Krzywy Róg, najnowocześniejszej 

suchej linii w tamtych czasach, uruchomionej 

w 1983 roku. To był jedyny zakład 

metody suchej na Ukrainie, z wymiennikiem 

cyklonowym i kalcynatorem, posiadający 

przestarzały system automatyzacji, 

sterowany ze sterowni lokalnych. Dziś 

jest to zakład o zwiększonej zdolności produkcyjnej 

i zautomatyzowany w 80 procentach, 

sterowany z centralnej sterowni, 

osiągający światowe wskaźniki branży. Ta 

inwestycja nauczyła ludzi z całego zakładu 

pracy w zespole. 

Wiele też zrobiliśmy na poziomie Stowarzyszenia 

Producentów Cementu w kwestii 

zmiany przepisów ochrony środowiska na 

Ukrainie, które dla emisji pyłowej i gazowej 

były bardziej restrykcyjne niż w Unii. 

Rozpoczęliśmy konsultacje z ukraińskim 

Ministerstwem Ochrony Środowiska, które 

zrozumiało konieczność indywidualnego 

podejścia do norm środowiskowych dla 

przemysłu cementowego, uwzględniającego 

jego specyfikę. W marcu 2009 roku 

nowe przepisy weszły w życie. 

– Czym różni się zarządzanie przemysłem 

cementowym w Polsce i na Ukrainie? 

– Zadania są jednakowe, technologie produkcji 

może troszeczkę się różnią. W technologii 

suchej oraz poziomie kosztów Polska 

reprezentuje najwyższy światowy poziom, 

Ukraina jeszcze się musi go uczyć. 

W Grupie Heidelberg wszędzie obowiązują 

jednak te same programy i wskaźniki, 

nie ma tu jakichś wielkich różnic. Różnica 

jest tylko w podejściu ludzi do realizacji 

tych celów. Ale tam i to się powoli 

zmienia, dlatego pracuje się łatwiej. Myślę, 

że gdyby ukraiński dyrektor przyjechał 

do Polski i zarządzał w Górażdżach, 

z pewnością poradziłby sobie.


– A jak Pan znajduje się w Górażdżach po 

kilku latach nieobecności? 

– Na szczęście to nie było tak, że byłem tu 

nieobecny przez trzy lata. Co dwa, trzy 

tygodnie byłem w Polsce i odwiedzałem 

Górażdże, poza tym prezes Balcerek przyjeżdżał 

na Ukrainę co miesiąc, więc absolutnie 

nie straciłem kontaktu z firmą. Poza 

tym, jak powiedziałem, praca jest podobna. 

Jakie zadania przede mną teraz? Na pewno 

realizacja przyjętego planu operacyjnego 

i osiągnięcie założonych wskaźników. 

Z planem związanych jest wiele interesujących 

projektów, np. wskaźnik klinkieru 

w cemencie, odpowiedni poziom zużycia 

paliw alternatywnych, emisja CO 2 

. Poza 

tym program inwestycyjny. Wprawdzie 

jest on przesunięty w czasie, ale musimy 

przygotować się bardzo solidnie, uzyskiwać 

odpowiednie pozwolenia, żeby w razie 

potrzeby można było przystąpić do realizacji. 

Tym bardziej że są to duże projekty: 

modernizacja pieca nr 2 i budowa nowego 

młyna cementu. 

HeidelbergCement na Wschodzie 

Górażdżanie w Buchtarmie 

Historia cementowni w Buchtarmie 

zaczęła się na początku lat 60. dwudziestego 

wieku, kiedy wybudowano 

pierwszy zakład z dwoma piecami 

na metodę mokrą o wydajności 

ok. 260 t klinkieru na dobę każdy. 

Razem z piecami wybudowano 4 

młyny (2 dla cementu i 2 dla mokrego 

przemiału surowca – szlamu). 

Uruchomienie pierwszego zakładu 

odbyło się w 1964 roku. W tym roku 

zakład będzie obchodził 45-lecie. 

B 

uchtarmińska Cementna Compania 

(BCC) w północno-wschodniej 

części Kazachstanu po załamaniu 

gospodarki, kiedy ten kraj odzyskał 

niepodległość, odzyskała pełną zdolność 

produkcyjną w 2006 r. Uruchomiono wtedy 

piec nr 4, który w czasie kryzysu był prawie 

całkowicie rozebrany. Ostatnie dwa 

lata dla zakładu to okres maksymalnej 

produkcji: ok. 1,3 – 1,4 mln ton cementu 

na rok. Tak duża produkcja pokazała wiele 

niedostatków, w szczególności w zakresie 

ochrony środowiska (duża emisja pyłów 

do atmosfery). 

W związku z tym w ubiegłym roku przygotowano 

plan poprawy tej sytuacji. Plan 

opracowali specjaliści z HTC przy czynnym 

udziale HTC Górażdże Cement. Dyrektor 

ds. inwestycji Ludwik Machalski zaplanowanował 

wymianę wszystkich filtrów 

piecowych, po jednym na każdy następny 

rok, oraz wymianę filtrów na młynach 

cementu i silosach cementu. Modernizowane 

będą także mniejsze punkty emisji 

pyłu, jak np. silosy klinkieru oraz punkty 

przesypowe materiału na technologicznych 

liniach transportowych. 

W tym roku powinna się zakończyć wymiana 

filtra pieca nr 2, młynów cementu nr 

2 i nr 8 oraz filtrów na silosach cementu nr 

1 – 4. Wiąże się to również z zaprojektowaniem 

i uruchomieniem nowego centralne- 

W latach 70. wybudowano drugi 

zakład z dwoma piecami 5 m x 185 

m, analogicznymi jak w byłej Cementowni 

Strzelce Opolskie, oraz 4 

młyny cementu i 4 młyny surowca. 

W latach 80. zmodernizowano stare 

piece i podniesiono ich wydajność. 

Obecnie wydajność pieców jest następująca: 

piec nr 1 i 2 po 500 t na 

dobę, a piec nr 3 i 4 po 1500 t na 

dobę. Wydajność młynów cementu: 

młyny cementu nr 1 – 4 (2,6 m 

x 13 m): 18 t na godzinę; młyny cementu 

nr 5 – 8 (3,2 m x 15 m): 40 t 

na godzinę. Zasoby surowca znajdują 

się w odległości ok. 6 – 20 km 

od zakładu. Transport surowca odbywa 

się samochodami Biełaz (30 t) 

po drodze technologicznej.

22 


go systemu sterowania. Przy jego projektowaniu 

biorą udział specjaliści HTC GC. System 

oparty na standardach HTC, będzie 

podobny do systemu sterowania w Cementowni 

Górażdże i wprowadzonych przez 

HTC GC na Ukrainie (system FLSA ECS i Siemens 

S7). Ułatwi to rozruch i eksploatację 

urządzeń poprzez wzajemne szkolenie, pomoc 

techniczną, wymianę doświadczeń. 

HeidelbergCement rozpoczął również 

budowę cementowni w Szetpe, w zachodniej 

części Kazachstanu, ok. 10 km od Aktau. 

Nowa cementownia wyposażona będzie 

w piec do wypału klinkieru na metodę 

suchą o wydajności 5 tys. ton na dobę. 

HeidelbergCement swoją główną siedzibę 

w Kazachstanie ma w Ałmaty, dyrektorem 

jest Roman Kempe. 

Kazachstan to ogromny kraj, gdzie komunikacja 

praktycznie możliwa jest tylko 

przy użyciu samolotów. Z Wiednia leci 

się 5 godzin do Astany (dawny Celingród), 

potem przesiadka i lot 1000 km do Ust- 

Kamienogorska. Stąd samochodem terenowym 

dwie godziny przez góry do 

Buchtarmy. Zimową porą często droga 

jest nieprzejezdna i nie można wydostać 

się z miasteczka. W Buchtarmie sytuacja 

mieszkańców jest ściśle związana z kondycją 

cementowni. Ludzie są tu serdeczni, 

żyją skromnie i cechuje ich jakiś dziwny 

brak nerwowości. Życie tu płynie spokojniej. 

Jest przecież zdeterminowane przez 

surową, ale też przepiękną przyrodę. Tu 

można zadumać się nad sensem życia, patrząc 

na niezmierzony łańcuch Ałtaju odbijający 

się w wodach Jeniseju. 

Bogusław Leszkiewicz 

Żegnamy dyr. Adama Goloba 

– Ty wiesz, znowu śniły mi się Górażdże – 

tak nieraz mówił przy śniadaniu – wspomina 

Krystyna, żona Adama Goloba. – On 

kochał cementownię do nieprzytomności. 

Na emeryturze wystarczył najmniejszy 

pretekst i już tam jechał. 

Adam Golob, dyrektor ZCW Górażdże 

w latach 1983-1991, zmarł 27 grudnia ub.r. 

Był pierwszym pracownikiem zatrudnionym 

w Górażdżach, miał legitymację z numerem 

jeden. Przyszedł do Choruli, gdy na 

miejscu obecnej cementowni rosło jeszcze 

zboże. I został aż do 1989 r. Pełnił różne 

funkcje i szybko awansował. – Wspominam 

go ciepło i bardzo serdecznie. Pierwsze 

kroki w życiu zawodowym stawiałem 

pod jego okiem, jeszcze w Instytucie Mineralnych 

Materiałów Budowlanych. Nasz 

dwuosobowy zespół badał, czy możliwa 

jest ciągła karbonizacja wodorotlenku glinu. 

Służyła nam do tego prowizoryczna 

instalacja, którą A. Golob jako mechanik 

zaprojektował, a ja czuwałem nad eksperymentami 

jako technolog. W 1973 r. nasze 

drogi na moment się rozeszły, A. Golob 

przeszedł do Choruli. Spotkaliśmy się 

znowu w 1976 r., wtedy A. Golob był w Górażdżach 

dyrektorem ds. technicznych. 

Przepracowaliśmy 15 lat. Bardzo dobrze 

mi się z nim współpracowało. Był rzeczowy, 

absolutnie niekonfliktowy, tzw. dusza 

człowiek – mówi Witold Różycki, wiceprezes 

zarządu Górażdże Cement. – W trudnych 

sytuacjach reagował ostro, ale nikogo 

nie skrzywdził. Zdarzało się, że ktoś 

czegoś nie zrobił, nie dopilnował, to dyr. 

Golob wyrzucał go z pracy. Ale jak ochłonął, 

pytał: Żonaty? Dzieci ma? No to jak takiego 

zwolnić… 

Pochodził z Janowic Wielkich k. Jeleniej 

Góry. Do Opola trafił do wojska, ale nie tylko. 

Za Krystyną. Wcześniej ona trafiła do 

Janowic po ukończeniu Technikum Materiałów 

Wiążących w Opolu z tzw. nakazu 

pracy. Potem w Opolu spotkali się w miejskim 

autobusie. Pobrali w 1958 r. – Zaczął 

pracować w dziale głównego mechanika 

w cementowni Groszowice, ja pracowałam 

w Odrze. Takie małżeństwo „cemenciarzy”, 

zawsze mieliśmy o czym rozmawiać 

– mówi Krystyna Golob. – Jaki był? To 

typ twardziela, nigdy się na nic nie uskarżał. 

Był bardzo pedantyczny i pracowity. 

Miał bardzo zdolne ręce, wszystko potrafił 

naprawić, wszystko musiało chodzić jak 

w szwajcarskim zegarku. Urodzony mechanik, 

z dyplomem technikum mechanicznego. 

Zaczął studiować na opolskim oddziale 

Politechniki Śląskiej. Dyplom otrzymał 

po pięciu latach, w 1966 r. Szło mu 

dobrze. Nie lubił tylko ekonomii i jak zdał 

egzamin, to upił się z kolegą i dziękowali 

na klęczkach na schodach pod kościołem 

NMP. Dlatego absolutnie nie miał ochoty 

być dyrektorem generalnym. 

Dyr. A. Golob oprowadza swoich wnuków po 

cementowni.


Niebo i gwiazdy 

Mieć czy być? Być i zobaczyć 

T 

wierdzi, że patrzeć w gwiazdy lubił 

od urodzenia. A potem zaczął 

jeszcze o tych gwiazdach czytać. 

Skutkiem tego wszystkiego okazało się 

małżeństwo – swoją żonę poznał w bibliotece. 

Romantyk? Marzyciel? Z zawodu 

elektronik. W pracy – specjalista ds. technicznych. 

Prywatnie, oprócz tego, że mąż 

i ojciec – miłośnik astronomii. Jarosław Bugaj 

z Ekocemu. 

Swoją pierwszą lunetę, firmy Uniwersał, 

kupił w latach osiemdziesiątych. Za drugą 

lub trzecią wypłatę. I zaczął się przyglądać 

gwiazdom nieco dokładniej. Do 

tej pory działa – podkreśla z dumą, choć 

Zaćmienie księżyca 7.10.2006 r. 

od tego roku patrzy już w niebo przez nowoczesny 

teleskop. Kupił go do spółki z synem, 

Maćkiem. 

Swoim hobby w pewnym stopniu zaraził 

całą najbliższą rodzinę oraz znajomych. 

Dzwoni do nich, kiedy wie, że na niebie pojawi 

się coś ciekawego. – A to się zawsze 

wie. Co do minuty – jak twierdzi pan Jarosław. 

Ale w tym roku często dzwonił nie 

będzie. – Teraz jest posucha, jeśli chodzi 

o takie ciekawe astronomiczne obserwacje 

– wyjaśnia. – W najbliższym czasie tylko 

zaćmienie słońca zasługuje na większą 

uwagę, ale żeby je obejrzeć, trzeba by się 

wybrać do Japonii. Niestety, moja żona nie 

Jarosław Bugaj z synem Maćkiem. 

dała się namówić na sprzedaż mieszkania, 

żeby pokryć koszty takiej wyprawy – dodaje 

ze śmiechem. Ale jego koledzy, szczególnie 

ci z Polskiego Towarzystwa Miłośników 

Astronomii, jeżdżą. Jeden niedawno 

wrócił z Mongolii. 

Pan Jarosław do Śląskiego Oddziału 

PTMA należy już ponad 20 lat. – To nie 

tylko wspólne oglądanie nieba, ale przede 

wszystkim wymiana doświadczeń – mówi. 

Hobby jest dla wszystkich członków PTMA 

prawdziwą pasją. Od kilku lat starają się 

o swoje obserwatorium. Tuż przy chorzowskim 

planetarium, gdzie śląski oddział Towarzystwa 

posiada swoją siedzibę, ma być 

w pełni zautomatyzowane i nadawać się 

do celów naukowych. Budynek już stoi, 

kopuła też, jest nawet teleskop – jeden 

z największych amatorskich teleskopów 

w Polsce – o 50-centymetrowej średnicy, 

wykonany przez członków Towarzystwa. 

Skąd biorą na to środki? Głównie z własnych 

kieszeni oraz od równie szalonych 

sponsorów. Cały projekt realizują przy 

życzliwej pomocy dyrekcji Planetarium 

im. M. Kopernika. Otwarcie – które ma być 

ukoronowaniem ich pracy – zaplanowali 

na ten rok, czyli Międzynarodowy Rok 

Astronomii, jak ogłosiło UNESCO. 

Pan Jarosław stara się także wszelkimi 

siłami popularyzować astronomię. Razem 

z żoną organizuje raz w miesiącu spotkania 

w bibliotece. Dzieciakom, które miały 

okazję być na takim spotkaniu, bardzo się 

podobało. I to dla niego największa nagroda. 

Zwłaszcza że astronomia nie jest prostym 

hobby. Sprzęt to jedno. Drugie to 

miejsce. Najlepsze jest tam, gdzie ciemno. 

Pan Jarosław ma nawet takie „swoje” – 

w okolicach Czorsztyna. Bardzo dobre są 

też góry. Bo światła miasta przeszkadzają, 

zamazują obraz. Kolejna sprawa to wytrwałość. 

– Bywa tak, że jest na przykład 

zaćmienie czy przejście, jedziemy, oglądamy. 

A potem mówimy sobie: „Do zobaczenia 

za 10 lat przy tym samym zjawisku” 

– opowiada. – To uczy cierpliwości. 

Tak samo jak to, że czasami po prostu 

nic nie widać na niebie. I co człowiek 

może z tym zrobić? – pyta retorycznie 

pan Jarek. 

W tej chwili chciałby nieco 

doposażyć swój nowy teleskop. 

Brakuje mu przede 

wszystkim aparatu – lustrzanki. 

– Na szczęście żona bardzo lubi 

fotografię. Aczkolwiek to już chyba 

nieco niebezpieczna rozmowa – śmieje 

się, ale po chwili poważnieje. – Chciałbym 

jeszcze pożyć sto lat, ale nie dlatego, 

żeby żyć, tylko żeby coś zobaczyć. 

A jednak marzyciel.

iuletyn informacyjny Grupy Górażdże 

Chorula, ul. Cementowa 1, 45-076 Opole 

www.gorazdze.pl 

Dział Public Relations 

tel. 077 446 81 06, pok. 514 

e-mail: malgorzata.dabrowska@gorazdze.pl 

Zdjęcia: M. Przygoda, Ł. Szymański, archiwum 

Realizacja LideR press

Sygnały 46.indd - HeidelbergCement

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?