Badania polimorfizmu i dynamiki izomerÃ³w neoheksanolu

More documents

Recommendations

Info

isocyjanocykloheksan (C 6 H 11 NC), T g = 129 K, [Kishimoto i inni, 1980], 1,2- difluorotetrachloroetan (C 2 F 2 Cl 4 ), T g = 90 K [Adachi i inni, 1971], 2,3-dwumetylobutan (C 6 H 14 ), T g = 76 K [Foulon i inni, 1983] oraz cyjanoadamantan (C 10 H 15 CN), T g = 170 K [Foulon i inni, 1984]. Entalpia resztkowa w 0 K dla szkła izopentanu (C 5 H 12 ) została oszacowana na 14.06 J/mol K [Suga i inni, 1968], dla 2,3-dwumetylobutanu na 7,4 J/mol K, dla 2-metylo-1-propanolu (C 4 H 9 OH) na 9 J/mol K [Counsell i inni, 1968] oraz dla 3,3- dwumetylo-1-butanolu (C 6 H 13 OH) na 4.9 J/ mol K [Massalska-Arodź i inni, 2004]. 42
III. Spektroskopia dielektryczna <strong>Badania</strong> z zastosowaniem spektroskopii dielektrycznej polegają na analizie efektu działania zewnętrznego pola elektrycznego na układ makroskopowy, czyli na całą próbkę, w przeciwieństwie do innych metod spektroskopowych, tj. do spektroskopii absorpcyjnej i neutronowej, w których analizuje się efekty działania zaburzenia na układ mikroskopowy, czyli na molekuły. Wielkością mierzoną w eksperymencie dielektrycznym jest przenikalność elektryczna ε’, zdefiniowana, jako ε’ = C/C o , gdzie C to pojemność kondensatora wypełnionego próbką, a C o to pojemność kondensatora pustego. Wielkość ε’ jest miarą polaryzacji badanego dielektryka wywołanej polem. Gdy włączamy pole elektryczne wówczas w próbce indukuje się polaryzacja elektronowa i atomowa oraz, dla dielektryków polarnych, polaryzacja orientacyjna, która narasta znacznie wolniej i po upływie pewnego czasu zostaje osiągnięta ustalona wartość [Chełkowski, 1979]. Gdy pole wyłączamy, wówczas w pierwszej kolejności zanika polaryzacja deformacyjna, czyli kolejno elektronowa i atomowa, a następnie polaryzacja orientacyjna. Powolny proces narastania i zaniku polaryzacji orientacyjnej pod wpływem przyłożenia lub usunięcia pola określa się mianem relaksacji dielektrycznej. Zanik polaryzacji zależy od <strong>dynamiki</strong> dipolowych molekuł, które posiadają pewną swobodę reorientacji w cieczy, w fazach plastycznych oraz w fazach ciekłokrystalicznych. Pokazuje to odpowiedź układu molekuł na zaburzenie polem E, która dla wielu substancji wyraża się funkcją ekspotencjalną ⎛ − t ⎞ F( t) = τ ⎜ ⎟ 0 exp , (III.1) ⎝τ D ⎠ gdzie τ D jest to makroskopowy czas relaksacji dielektrycznej, który opisuje tempo reorientacji dipoli całych molekuł lub grup molekularnych wokół odpowiednich osi. Dla ruchu całych molekuł w cieczy stała τ 0 jest rzędu 10 -13 s. Czas relaksacji dielektrycznej zależny od budowy molekuł jak również od struktury fazy, w której ten proces jest badany. Do opisu zjawiska relaksacji dielektrycznej w dielektrykach polarnych używa się zespolonej przenikalności elektrycznej ε*(ω) = ε’ (ω) - iε’’(ω), która zależy od częstotliwości ω = 2πν pola mierzącego. Model Debye’a opisuje tę zależność następująco * ε − ε ∞ ε − ε 0 ∞ 1 = , (III.2) 1+ iωτ D przy czym rzeczywista część równania 2 opisuje dyspersję dielektryczną ε’ 43
Page 1 and 2: Badania polimorfizmu i dynamiki izo
Page 3 and 4: Spis treści I. Wstęp…………
Page 5 and 6: (a) (b) Rysunek 2. Schemat molekuł
Page 7 and 8: entgenowskich” oraz że szkło po
Page 9 and 10: aktywacji [Adam i Gibbs, 1965]. Mia
Page 11 and 12: W rozdziale piątym przedstawione z
Page 13 and 14: Rysunek II.1. Schemat mikrokaloryme
Page 15 and 16: Rysunek II.2. Diagram fazowy 2,2-DM
Page 17 and 18: endotermiczna przemiana wydaje się
Page 19 and 20: (rozdział II. 2). Dla porównania
Page 21 and 22: Tabela II.1. Termodynamiczne parame
Page 23 and 24: ΔQ C( T ) = C0 ( T ) + m pC p ( T
Page 25 and 26: fazach ciekłych; ze swobody zmian
Page 27 and 28: Rysunek II.9. Widok naczyńka kalor
Page 29 and 30: Zmianę entropii T k ∫ Δ H = C (
Page 31 and 32: Ciecz Przechłodzona Ciecz Szkło C
Page 33 and 34: ochładzanej, dla próbki szybko oc
Page 35 and 36: ciekła 2,2-DM-1-B. Istotną różn
Page 37 and 38: 2000 1500 C p [J/mol K] 1000 500 C1
Page 39 and 40: Gdy ochłodzimy substancję poniże
Page 41: może przemawiać za hipotezą iż
Page 45 and 46: Dla substancji o relaksacji dielekt
Page 47 and 48: 1991] oraz dla 3,3-DM-1-B [Massalsk
Page 49 and 50: Rysunek III.3. Diagramy Cole-Cole d
Page 51 and 52: 1,5 „2” 153 K 155 K 157 K 163 K
Page 53 and 54: 10 3 „4” 8 „5” 6 2 ε' ε"
Page 55 and 56: (b) Drugim etapem badań dynamiki m
Page 57 and 58: fazowym. Energie aktywacji E a wyzn
Page 59 and 60: próbki ochładzanej. W zakresie te
Page 61 and 62: 1,7 ε' 1,6 1,5 10 -2 10 -1 10 0 10
Page 63 and 64: aktywacji do 7.1 kJ/mol. Warto zauw
Page 65 and 66: Podczas takiego drgania określone
Page 67 and 68: widmie G(ν) przy małym przekazie
Page 69 and 70: nieruchome, ustawione względem sie
Page 71 and 72: 1450 cm -1 cechuje słaba intensywn
Page 73 and 74: podczas gdy „drugie” pasmo male
Page 75 and 76: jedynie na pasma przy częstotliwo
Page 77 and 78: fazie ciekłej przy częstotliwośc
Page 79 and 80: 2600 cm -1 do 3600 cm -1 ). Rysunek
Page 81 and 82: 419, 434, 447, 483, 530, 562, 642,
Page 83 and 84: Rysunek IV.8. Relacja pomiędzy dł
Page 85 and 86: Badania w fazach skondensowanych ma
Page 87 and 88: Rozpraszanie neutronów w badanej s
Page 89 and 90: nie uwzględnia funkcji aparaturowe
Page 91 and 92: z położenia równowagi i od termi
Page 93 and 94:
Wektory odległości d hkl są pros
Page 95 and 96:
R( Ei , E f , t0, t) = ξ ( E i, t0
Page 97 and 98:
do 6 Å oraz było odejmowane tło
Page 99 and 100:
mają inny charakter w porównaniu
Page 101 and 102:
3,3-dimetyl-1-butanol Na rysunku IV
Page 103 and 104:
300 30 200 G (ν) [a.u.] 100 GC2 LQ
Page 105 and 106:
2,3-dimetyl-2-butanol Izomer 2,3-DM
Page 107 and 108:
płaszczyznowych d hkl uzyskano z p
Page 109 and 110:
Pozostałe piki dyfrakcyjne pojawia
Page 111 and 112:
IV.3.1 Optymalizacja struktury mole
Page 113 and 114:
a b c Rysunek IV.33. Konformacje 2,
Page 115 and 116:
IV.3.2 Klastry (dimery, trimery, te
Page 117 and 118:
2,3-DM-2-B O1-H1=0.971Ǻ O2-H2=0.96
Page 119 and 120:
G exp (ν) 200 150 100 50 2,2-dwume
Page 121 and 122:
0,4 2,2-dwumetylo-1-butanol T =290
Page 123 and 124:
Pasma drgań deformacyjnych typu δ
Page 125 and 126:
drganie typu γ(O-H..O) daje pasmo
Page 127 and 128:
V. Podsumowanie Zebrane wyniki eksp
Page 129 and 130:
Spis literatury: ‣ Adachi K., Sug
Page 131 and 132:
‣ Juszyńska E., Massalska-Arodź
Page 133 and 134:
‣ Wilson, Am. J. Phys. 23 (8) (19
Page 135 and 136:
Vˆ je = − N ∑ n ∑ a= 1 i= 1
Page 137 and 138:
Wtedy energia całkowita układu pr
Page 139 and 140:
3.2. Bazy funkcyjne W obliczeniach
Page 141 and 142:
2 ⎡ν 1 ⎢ Λ = ⎢ M ⎢ ⎣ 0
Page 143 and 144:
371 δ [O-C1-C2] 20% δ [C5-C2-C6]
Page 145 and 146:
1289.5 ν [C2-C6] 13% 1294.7 1371,6
Page 147 and 148:
3045.5 3089 ν [C5-H] 82% 3085.3 30
Page 149 and 150:
286 297 287 282.8 283.9 289.5 δ [C
Page 151 and 152:
1254 1269.9 1252.5 1282.3 ν [C2-C3
Page 153 and 154:
3038.3 2944.4 ν [C6-H] 66% ν [C1-
Page 155 and 156:
D22 Dodatek 3 Tabela 1. Ciepło wł
Page 157:
D24 254,45 255,6728 256,8921 258,10
show all

Badania polimorfizmu i dynamiki izomerÃ³w neoheksanolu

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?