rusenje_republike_srpske

KAKO SE PRIPREMA PUČ?
opšte raspoloženje. Na demonstracijama u Federaciji BiH u februaru
2014. procentualno učešće građana bilo je još manje reprezentativno
u odnosu na stanovništvo kao celinu, pogotovo ako se uzme
u obzir zvanično objašnjenje da je glavni uzrok pobune bio kritičan
materijalni položaj širokih slojeva. Ovu očiglednu činjenicu odlično
je primetio Amir Misirlić u analizi brojnih anomalija koje su karakterisale
te proteste:
Ovo je čisto matematičko pitanje. Zadatak za niže razrede
osnovne škole. Ako skup građana Sarajeva sačinjava, prema
popisu, oko 350.000 stanovnika i ako na proteste izađe njih
300, koliki je to procenat? Hajde, radi lakšeg računanja
zaokružimo da ih je bilo 350. Koliki je to procenat? Nije
to uopšte procenat. To je promil. To je jedan jedini promil
ukupne populacije ovog grada. Izašao je po jedan na svakih
hiljadu. Sa ambicijom da govori u ime ostalih 999. 16
Brojčana nesrazmera između pretežno statične i malobrojne
mase „vernika“, koji na geografski ograničenom prostoru aktivno
učestvuju u pokušaju prevrata, i većine ukupnog stanovništva, koje
je pasivno i drži se po strani – ali u čije ime se tvrdi da okupljena
gomila govori – razotkriva teatralnost i nereprezentativan karakter
čitave operacije.
(7) Insceniranje „varnice“. Po teoriji Džina Šarpa i Roberta
Helvija, insceniranje „varnice“ obeležava početak aktivne faze prevrata.
Okupljena masa se tokom izvesnog vremena drži u stanju
rastućeg uzbuđenja koje se proizvodnjom „varnice“, ili katalizatora
za konačni obračun, pretvara u raspoloženje pogodno za ono što
Šarp naziva „big push“. To je odlučujući udarac, juriš na „stubove
režima“, što bi trebalo da dovede do kolapsa vlasti.
16 Amir Misirlić: „Devet pitanja o protestima“, ibid.
25