Nr 107/2008 - Tuchów
Nr 107/2008 - Tuchów
Nr 107/2008 - Tuchów
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
13 Tuchowskie Wieści 4(<strong>107</strong>)/<strong>2008</strong><br />
OJCZYZNA MA<br />
\<br />
Homilia wygłoszona 25 maja <strong>2008</strong> roku podczas Mszy św. w Tuchowie z okazji święta pułkowego<br />
16 Pułku Piechoty Armii Krajowej Ziemi Tarnowskiej, wskład którego wchodził Batalion „Barbara".<br />
1. Umiłowani w Chrystusie! Zgromadziliśmy<br />
się dzisiaj w sanktuarium Pani<br />
Tuchowskiej z okazji święta pułkowego 16<br />
pp, który od zakończenia I wojny światowej<br />
do wybuchu II wojny światowej stacjonował<br />
w Tarnowie. Sztandar tego putku, z wizerunkiem<br />
MB Częstochowskiej, poświęcił<br />
biskup tarnowski L. Watęga 28 maja 1927 r.,<br />
a wręczył go dowódcy putku prezydent RP I.<br />
Mościcki. 16 pp wykrwawił się w pierwszych<br />
dniach września 1939 r. w starciu z najeźdźcą<br />
hitlerowskim pod Pszczyną. Poległo tam 300<br />
oficerów i żołnierzy Duchowym spadkobiercą<br />
tarnowskiego 16 pp w 1944 r. - w związku<br />
z akcją „Burza" - został 16 pp AK Ziemi Tarnowskiej,<br />
w skład którego wchodził Batalion<br />
„Barbara" dowodzony przez kpt. „Leliwę", E.<br />
Borowskiego.<br />
2. Bracia i Siostry! Dla obydwu tarnowskich<br />
pułków piechoty najdroższą była<br />
sprawa Polski, sprawa Ojczyzny! Obecnie<br />
doczekaliśmy się, niestety, takich czasów,<br />
kiedy to do głosu dochodzą ateistyczne media,<br />
które odbierają wielkość pojęciu „Ojczyzna".<br />
Niektórzy dziennikarze piszą np., źe juź przeżył<br />
się polski XIX-wieczny patriotyzm, źe jest<br />
niepotrzebny w czasach Wspólnej Europy.<br />
Ojczyznę - jako miejsce odnoszące się do<br />
przestrzeni życiowej pojedynczego człowieka<br />
i zbiorowości jako narodu, wyznaczoną miejscem<br />
urodzenia, zamieszkania przez istotną<br />
część życia czy miejsce pochodzenia przodków<br />
bądź rodziny - uważają za niemodną.<br />
Według nich Ojczyzna nie jest już wartością,<br />
gdy na pierwszym miejscu stawia się model<br />
obywatela świata.<br />
3. Pojęcie „Ojczyzna" odnosi się do poczucia<br />
tożsamości i przynależności do pewnej<br />
wspólnoty, które wypływa z duszy człowieka.<br />
Ojczyznę się czuje. Nosi się ją w sercu.<br />
Miłości do Ojczyzny możemy się uczyć<br />
już od starożytnych Rzymian. Poeta rzymski<br />
i żołnierz, Horacy, ur. w 65 roku przed Chrystusem,<br />
wypowiedział słynne zdanie: „O jak<br />
słodko i zaszczytnie jest umierać za Ojczyznę"<br />
{Quam dulce et decorum est pro patria mori).<br />
Inny stawny Rzymianin, Seneka, pisał, że<br />
„Ojczyznę kocha się nie dlatego, że wielka,<br />
ale dlatego, że własna". Dodał też: „Żadne<br />
miejsce nie powinno być dla ciebie milsze<br />
od Ojczyzny".<br />
W nowożytnych czasach cesarz Napoleon<br />
Bonaparte (1769-1821) mówił,<br />
że: „Życie obywatela należy do Ojczyzny".<br />
Konrad z III części „Dziadów", cierpiący jak<br />
Prometeusz, mówił: „Ja i Ojczyzna to jedno".<br />
W „Konradzie Wallenrodzie" Adam Mickiewicz<br />
(1798-1855) o swoim bohaterze napisał, iż<br />
„Szczęścia w domu nie znalazł, bo go nie<br />
było w Ojczyźnie".<br />
Miłość do Ojczyzny sprawiła, że Polska<br />
w 1918 r. odzyskała utraconą wolność. Naród<br />
w niewoli wołał nieustannie, cierpliwie i wytrwale:<br />
„Przed Twe ołtarze zanosim błaganie:<br />
Ojczyznę wolną racz nam wrócić. Panie!". Ten<br />
śpiew, krzyk rozpaczy, nadziei i wiary przebijał<br />
niebiosa, mobilizował Polaków w kraju ojczystym<br />
i na wygnaniu.<br />
Prymas tysiąclecia - sługa Boży kard.<br />
S. Wyszyński - w 1963 r. napisał: „Kocham<br />
Ojczyznę więcej niż własne serce i wszystko,<br />
co czynię dla Kościoła, czynię dla niej".<br />
Podobnie abp Ignacy Tokarczuk z Przemyśla<br />
mówi, że dla niego po Bogu najważniejsza<br />
jest Ojczyzna.<br />
4. Ojczyźnie należy się wdzięczność.<br />
Wielu młodych ludzi, którzy wyjechali za<br />
granicę jako emigranci zarobkowi, pyta:<br />
Wdzięczni Ojczyźnie? Za co? Ci sami wszakże<br />
koczują na lotniskach w wielu częściach<br />
Europy i świata, byle tylko w Wigilię Bożego<br />
Narodzenia zasiąść z rodziną do świątecznego<br />
stołu, byle w gronie najbliższych udać się do<br />
kościoła na pasterkę. Przeżywają bowiem<br />
tęsknotę nie tylko do najbliższej rodziny, ale<br />
i do rodzimej i wyjątkowej polskiej tradycji<br />
łamania się opłatkiem i wybaczania sobie<br />
win. O czymś podobnym świadczy również<br />
„wędrówka ludów" po Polsce oraz kolejki na<br />
przejściach granicznych przed uroczystością<br />
Wszystkich Świętych i Dniem Zadusznym, bo<br />
„Ojczyzna to ziemia, groby. Narody, tracąc pamięć,<br />
tracą życie". Taki napis (przypisywany<br />
francuskiemu marszałkowi Ferdynandowi<br />
Fochowi) widnieje na bramie cmentarnej,<br />
zaprojektowanej przez Stanisława Witkiewicza<br />
na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem.<br />
5. Wdzięczność jest obowiązkiem.<br />
Powinniśmy ją okazywać Ojczyźnie za to, że<br />
jest wspólnotą, wspólnym dobrem, spoiwem<br />
międzyludzkich więzi. Pięknie mówi na ten<br />
temat wspaniały kaznodzieja sejmowy - ks.<br />
Piotr Skarga: miłość do Boga i Ojczyzny<br />
stanowi nierozerwalną jedność; miłość do<br />
Ojczyzny ma być bezinteresowna, każdy obywatel<br />
powinien ją kochać dla niej samej, nawet<br />
gdyby czuł się skrzywdzony. W podobnym<br />
duchu wypowiadał się ks. kard. S. Wyszyński.<br />
W 1957 r. na Jasnej Górze, w kazaniu do<br />
Polek z Ameryki, powiedział: „Nie zapominajcie<br />
i wy i wasze dzieci (...) o miłości ku<br />
ojczystej ziemi, która jest wam wspólna, nie<br />
zapominajcie o długu wdzięczności, który się<br />
należy: wdzięczność za życie, wdzięczność<br />
za wspólnotę w narodzie, za język ojczysty,<br />
za chlubne dzieje naszego narodu".<br />
6. Podczas każdej pielgrzymki do Polski<br />
Jan Paweł II mówił o miłości względem Ojczyzny<br />
i odpowiedzialności za nią. Parafrazował<br />
słowa Norwida, że „Ojczyzna to wielki zbiorowy<br />
obowiązek". Uczył nas - po latach komunistycznego<br />
zniewolenia - znów być dumnymi<br />
z polskości, z naszych dziejów, mimo że<br />
Polska to poprzez wieki ziemia tragiczna.<br />
Tłumaczył, że pocałunek składany na polskiej<br />
ziemi ma dla niego szczególne znaczenie:<br />
„Jest to jakby pocałunek złożony na rękach<br />
matki - albowiem Ojczyzna jest naszą matką<br />
ziemską. Jest matką, która wiele wycierpiała<br />
i wciąż na nowo cierpi. Dlatego też ma prawo<br />
do szczególnej miłości". Uczył, że Ojczyzna<br />
wymaga szacunku i miłości, należy ją czcić<br />
podobnie jak rodziców, co nakazuje czwarte<br />
przykazanie Boże. Wielokrotnie Papież Polak<br />
wyrażał wdzięczność Ojczyźnie, rodzicom.<br />
Kościołowi, nauczycielom i wychowawcom<br />
za przekazane dziedzictwo przodków, wobec<br />
których czuł się dłużnikiem. W Radzyminie<br />
pod Warszawą podczas uroczystości w 1999<br />
r. wspomniał, że urodził się 18 maja 1920 r.,<br />
kiedy bolszewicy atakowali stolicę Polski, dlatego<br />
nosi w sobie od urodzenia dług wdzięczności<br />
wobec tych, którzy podjęli wówczas<br />
walkę z najeźdźcą i zwyciężyli, płacąc cenę<br />
swojego życia.<br />
7. Sługa Boży Jan Paweł II wielokrotnie<br />
mówił o zobowiązaniu do spłacania długu<br />
zaciągniętego wobec Ojczyzny. „Ojczyzno<br />
moja kochana, Polsko, (...) Bóg cię wywyższa<br />
i wyszczególnia, ale umiej być wdzięczna".<br />
Pozostawił nam niejako w testamencie pamiętne<br />
słowa wygłoszone na krakowskich<br />
błoniach: „Proszę was, abyście całe to duchowe<br />
dziedzictwo, któremu na imię Polska,<br />
raz jeszcze przyjęli z wiarą, nadzieją i miłością<br />
- taką, jaką zaszczepia w nas Chrystus we<br />
chrzcie świętym". Wołał: „Nie chciejcie Ojczyzny,<br />
która was nic nie kosztuje!".<br />
Bracia i siostry! Na zakończenie naszego<br />
rozważania przytoczę znany nam wiersz pt.<br />
„Ojczyzna ma...", który powstał w Krakowie<br />
po ogłoszeniu stanu wojennego w Polsce<br />
w 1981 r. Autorem stów i melodii jest ks.<br />
Karol Dąbrowski.<br />
1. Ojczyzno ma, tyle razy we krwi skąpana.<br />
Ach jak wielka dziś Twoja rana.<br />
Ach jak długo cierpienie Twe trwa!<br />
Tyle razy pragnęłaś wolności,<br />
Tyle razy gnębił Cię kat,<br />
Ale zawsze czynił to obcy,<br />
A dziś brata zabija brat!<br />
2. Ojczyzno ma... Biały orzeł znów skrępowany.<br />
Krwawy łańcuch zwisa u szpon,<br />
Ale wkrótce zostanie zerwany.<br />
Bo wolności wybija dzwon.<br />
3. O Królowo Polskiej Korony,<br />
Wolność, pokój i miłość racz dać.<br />
By ten naród boleśnie gnębiony.<br />
Odtąd wiernie przy Tobie mógł trwać!<br />
0 Matko ma.<br />
Tyś królową polskiego narodu.<br />
Tyś wolność ą w czasie niewoli<br />
1 nadzieją, gdy w sercach jej brak!<br />
Amen<br />
Ks. Piotr M. Gajda
Change language