listopad 2009 - PaÅstwowa Wyższa SzkoÅa Zawodowa w Nysie
listopad 2009 - PaÅstwowa Wyższa SzkoÅa Zawodowa w Nysie
listopad 2009 - PaÅstwowa Wyższa SzkoÅa Zawodowa w Nysie
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Uczelnia<br />
Instytut Neofilologii<br />
Prace dyplomowe absolwentów<br />
Instytutu Neofilologii<br />
Victoria Stein: Die Rolle der Familie Tiele-Winckler<br />
bei der wirtschaftlichen und kulturellen Entwicklung<br />
Oberschlesiens<br />
Historie śląskich rodów szlacheckich fascynują nie<br />
od dziś. Ta fascynacja skłoniła panią Victorię Stein -<br />
tegoroczną absolwentkę filologii germańskiej - do zajęcia<br />
się w swojej pracy licencjackiej wpływem arystokratycznej<br />
rodziny Tiele-Wincklerów na rozwój<br />
gospodarczy i kulturowy Górnego Śląska („Die Rolle<br />
der Familie Tiele-Winckler bei der wirtschaftlichen<br />
und kulturellen Entwicklung Oberschlesiens”). Autorka<br />
w sposób bardzo rzeczowy zaprezentowała najwybitniejsze<br />
postacie z tej rodziny. Szczególną uwagę poświęciła<br />
założycielowi rodu Franzowi Wincklerowi,<br />
który pracował jako pełnomocnik właściciela kopalni<br />
Maria w Miechowicach Franza Aresina, a po jego<br />
śmierci ożenił się z wdową po nim. W ten sposób stał<br />
się właścicielem majątków ziemskich, hut cynku, kopalń<br />
galmanu i pokładów węgla. Cały majątek odziedziczyła<br />
Valeska Winckler - córka Franza z pierwszego<br />
małżeństwa, która poślubiła porucznika Huberta<br />
Gustava von Tielego. Ich potomkowie nosili nazwisko<br />
Tiele-Winckler. Najbardziej znana była córka Eva,<br />
zwana Mutter Eva, która prowadziła działalność dobroczynną<br />
na Górnym Śląsku. Godna pochwały jest<br />
biegłość Autorki w poruszaniu się po meandrach dziejów<br />
rodziny oraz jej wpływu na gospodarkę i kulturę.<br />
Należy również wspomnieć, iż najbardziej znaną pamiątką<br />
po rodzie jest wzniesiony przez Huberta Tiele-Wincklera<br />
pałac w Mosznej. Wszystkich czytelników<br />
zachęcam do jego zwiedzenia i spaceru po rozległym<br />
parku. Na jego końcu, w kępie drzew, znajdują<br />
się groby Tiele-Wincklerów.<br />
dr Gabriela Dziedzic<br />
Aleksandra Pierzyna: Obrazy Nysy w krótkiej prozie<br />
Maxa Herrmanna-Neisse<br />
Na filologii germańskiej bardzo dużym zainteresowaniem<br />
cieszą się tematy prac licencjackich nawiązujące<br />
do kultury bądź historii regionu. Już w zeszłym<br />
roku zasygnalizowaliśmy, że jedno z seminariów licencjackich<br />
poświęcone było w całości pisarzowi, patronowi<br />
naszego budynku, mianowicie Maxowi Hermannowi-Neisse.<br />
Urodzony w 1886 roku poeta, pisarz<br />
i eseista Max Herrmann-Neisse, zanim w 1917<br />
roku udał się do Berlina, gdzie zamieszkał na stałe,<br />
42<br />
pierwszy okres swojego życia spędził w <strong>Nysie</strong>. Z miastem<br />
tym łączyły go więzy specyficzne: z jednej strony<br />
ogromne przywiązanie do miejsc, w których poeta<br />
spędził dzieciństwo i młodość, odtwarzanych później<br />
z niesłychaną precyzją w wielu wierszach, a przede<br />
wszystkim w prozie, z drugiej natomiast niesłychany<br />
krytycyzm wobec prowincjonalnych mechanizmów,<br />
jakim bezkrytycznie ulegali mieszkańcy miasta. Te<br />
dość skomplikowane relacje stały się przedmiotem badań<br />
w pracy, poświęconej obrazowi Nysy w krótkiej<br />
prozie Maxa Herrmanna-Neisse autorstwa Aleksandry<br />
Pierzyny. Autorka wnikliwie analizuje cztery opowiadania<br />
pisarza z powstałego już w okresie berlińskim<br />
cyklu opowiadań Die Begegnung, dokonując zarówno<br />
szczegółowej analizy topograficznej zaprezentowanych<br />
w utworach miejsc, jak również charakterystyki<br />
przedstawionych postaci. Dodajmy, że twórczość<br />
Maxa Herrmanna do najłatwiejszych nie należy i jego<br />
teksty należy czytać wnikliwie, by odnaleźć aluzje i<br />
ukryte sensy, a ponadto wszystkie teksty należy czytać<br />
w oryginale, ponieważ twórczość tego pisarza nie została<br />
jeszcze przełożona na język polski. Autorka poradziła<br />
sobie z tym zadaniem znakomicie i jej praca zdecydowanie<br />
zasługuje tutaj na wyróżnienie. Warto jednak<br />
przy okazji wymienić także inne interesujące prace<br />
dotyczące tego autora, na przykład praca dotycząca<br />
motywu teatru w liryce, gdzie Max Herrmann również<br />
nawiązuje do Nysy i swojej działalności krytyka<br />
teatralnego w nyskim teatrze, religijności, która u tego<br />
autora ma bardziej ludzki niż boski wymiar czy praca,<br />
w której autorka poszukuje w dziele Herrmanna śladów<br />
jego wielkiego poprzednika - Eichendorffa.<br />
Przy tej okazji warto wspomnieć, że nie jest to<br />
pierwszy projekt, którego przedmiotem jest patron Instytutu<br />
Neofilologii. W ubiegłym roku akademickim<br />
studenci drugiego roku rekonstruowali spacery literackie<br />
w oparciu o teksty Herrmanna (w efekcie powstała<br />
podstrona internetowa do wglądu na stronach Instytutu<br />
Neofilologii), w roku bieżącym realizują kolejny,<br />
tym razem teatralny projekt, którego finałem będzie<br />
przedstawienie teatralne jednej ze sztuk autora.<br />
Max Herrmann jest też przedmiotem dysertacji, która<br />
już wkrótce powinna się ukazać nakładem Wydawnictwa<br />
Poznańskiego, i która miejmy nadzieję, przybliży<br />
tę twórczość także czytelnikowi polskiemu. Opiekunem<br />
zarówno seminarium, jak i projektów jest prof.<br />
Wojciech Kunicki.<br />
dr Beata Giblak
Change language