Διηγήματα, επιλογή από το έργο του Α. Π. Τσέχοφ
Διηγήματα, επιλογή από το έργο του Α. Π. Τσέχοφ
Διηγήματα, επιλογή από το έργο του Α. Π. Τσέχοφ
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Α</strong>.<strong>Π</strong>.<strong>Τσέχοφ</strong>, <strong>Διηγήματα</strong>-<strong>επιλογή</strong> <strong>από</strong> <strong>το</strong> <strong>έργο</strong> <strong>το</strong>υ<br />
Όλα διαδραματίζονται κυρίως νύχτα, σ<strong>το</strong> σπίτι ενός τσαγκάρη. Η<br />
ατμόσφαιρα είναι σκοτεινή και πνιγηρή. Σ’ ένα ακατάστα<strong>το</strong> δωμάτιο,<br />
φωτισμένο <strong>από</strong> ένα καντήλι που τρεμοφέγγει και μυρίζει λαχανόσουπα<br />
και δέρμα παπουτσιών, η Βάρικα νανουρίζει <strong>το</strong> μωρό,<br />
που κλαίει ασταμάτητα (Το μωρό κλαίει. Έχει βραχνιάσει εδώ και<br />
πολλή ώρα και έχει αποκάμει <strong>από</strong> <strong>το</strong> κλάμα, εξακολουθεί όμως να<br />
ξεφωνίζει, και είναι άγνωσ<strong>το</strong> πότε θα σωπάσει.). Η ίδια νυστάζει<br />
φοβερά. Οι νυχτερινοί ήχοι συνωμο<strong>το</strong>ύν και κάνουν δύσκολη τη<br />
βραδιά της. Ο γρύλος, <strong>το</strong> ροχαλητό των ανδρών, <strong>το</strong> ρυθμικό τρίξιμο<br />
της κούνιας, η μουρμούρα <strong>το</strong>υ νανουρίσμα<strong>το</strong>ς της προκαλούν<br />
μεγαλύτερη νύστα (όλα αυτά ενώνονται σε μια νυχτερινή νανουριστική<br />
μουσική, που είναι τόσο γλυκιά να την ακούς όταν είσαι σ<strong>το</strong><br />
κρεβάτι). <strong>Π</strong>αλεύει με την κούραση και <strong>το</strong> φόβο που της προκαλούν<br />
τα αφεντικά της (<strong>Α</strong>ν η Βάρικα, ο Θεός να μην <strong>το</strong> δώσει, αποκοιμηθεί,<br />
τότε τ’ αφεντικά της θα τη δείρουν άσχημα). Η πρώτη σκηνή<br />
ολοκληρώνεται σύν<strong>το</strong>μα, έχοντας ήδη σκιαγραφήσει <strong>το</strong> πλαίσιο<br />
και <strong>το</strong> ρόλο των βασικών προσώπων: ένα ανυπεράσπισ<strong>το</strong> εξαντλημένο<br />
παιδί, ξενύχτι, βάναυσα αφεντικά.<br />
Ο ύπνος που της λείπει αρχίζει να γίνεται εμμονή και <strong>το</strong> μισοκοιμισμένο<br />
μυαλό της Βάρικας πλάθει παράξενα όνειρα (σκοτεινά<br />
σύννεφα…ξεφωνίζουν όπως <strong>το</strong> μωρό, άνθρωποι σέρνουν τα κουρασμένα<br />
βήματά <strong>το</strong>υς με τα δισάκια <strong>το</strong>υς σ<strong>το</strong>ν ώμο…πέφ<strong>το</strong>υν σ<strong>το</strong><br />
έδαφος, στη λάσπη… «Να κοιμηθούμε, να κοιμηθούμε»).<br />
Το ονειροπόλημά της την οδηγεί πίσω σ<strong>το</strong> παρελθόν, σ<strong>το</strong> θάνα<strong>το</strong><br />
<strong>το</strong>υ πατέρα. Τα περιστατικά <strong>το</strong>υ χαμού <strong>το</strong>υ δείχνουν ακόμα μια<br />
φορά τη μοίρα των φτωχών. Χωρίς έγκαιρη φροντίδα, ο Εφίμ υποφέρει<br />
στωικά <strong>το</strong>υς πόνους <strong>το</strong>υ (Ήρθε η ώρα να πεθάνω, ευγενέστατε…<br />
Να φύγω απ’ <strong>το</strong>υς ζωντανούς… <strong>Α</strong>ν ήρθε ο θάνα<strong>το</strong>ς, καλώς<br />
όρισε.) και τελικά πεθαίνει (- Τη νύχτα <strong>το</strong>ν συνεφέρανε, αλλά<br />
προς <strong>το</strong> πρωί ξεψύχησε… Η βασιλεία των ουρανών, αιώνια <strong>το</strong>υ η<br />
μνήμη… Είπαν ότι ήταν αργά πια…Έπρεπε νωρίτερα…). Η παρένθεση<br />
εξηγεί έμμεσα <strong>το</strong> πώς η Βάρικα βρέθηκε στη θέση που βρίσκεται.<br />
Ορφανή και χωρίς προστασία, ακολούθησε <strong>το</strong> δρόμο χιλιάδων<br />
παιδιών της εποχής της, που μετατράπηκαν σε μικρούς σκλάβους<br />
χωρίς δικαιώματα και ελπίδα.<br />
ΒΙΒΛΙΟ ΕΚ<strong>Π</strong><strong>Α</strong>ΙΔΕΥΤΙΚΟΥ 47
Change language