You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
46<br />
Sic!critic<br />
koristi – takav ugođaj stvarajući; on piše o temama koje<br />
Jergovićevog čitatelja raduju i zanimaju: možda je i on<br />
kupovao na pijaci kod istih ljudi kao Jergovićevi likovi!<br />
Jergovićev pripovjedač govori sa blesavim sveznanjem: on<br />
je bio tamo gdje je bilo potrebno za rekonstrukciju priče: on je<br />
sveprisutan: on zna šta je posljednje rekla Dželalova žena<br />
prije nego se ubila: „...a u jednome trenutku Mersiha je samo<br />
rekla da joj nije dobro, da je izgleda “dobila” i da ide malo<br />
leći.“ (259) Kao neumješani pripovjedač, kao hladnokrvni<br />
rekonstruktor zbivanja, on dakle zna sve što su likovi govorili<br />
i on zna da je Mersiha zadnje rekla da je izgleda “dobila” i<br />
stoga je bio red, ako je već “dobila”, da u jednom istraživanju,<br />
kao jedan autor ogleda, upravo tako i napiše: da je Mersiha<br />
pred smrt “dobila” (možda inspiraciju za samoubistvo). Iako<br />
tvrdi da zbivanja rekonstruiše iz štampe, iz onoga što je tobože<br />
pisano o tome slučaju, iz onoga što su mu svjedoci izjavljivali<br />
o svemu tome – Jergovićev pripovjedač zna naprimjer da je<br />
Mersiha dobila (ovog puta) psorijazu nakon nestanka kćerke<br />
(249), zna da je tog vikenda Mersiha zanijela (221), zna da je<br />
Bedrija (rodica) ušla u sobu s tepsijom krompiruše i pitala gdje<br />
je Dželal (250), zna da je te večeri Bedrija predložila da kisele<br />
paprike (251), zna da se Bedrija trudila da upamti svaku riječ<br />
u svađi Ivanke s kćerima (254), itd. Itsl.<br />
Jergovićev pripovjedač u kišovsko-borgesovskom maniru<br />
na početku nas uvjerava da je on autor ogleda i istraživanja; ali<br />
– po njegovom govoru i manirima – mi vidimo da se on ne<br />
razlikuje od Dželala Pljevljaka, civilnog lica zaposlenog u vojsci<br />
trideset i pet godina; mi vidimo da i on jedan narodski čovjek<br />
koji se eto morao prihvatiti pera po Jergovićevoj želji, iako<br />
najviše voli da priča, da bi nam u registru novinarskoistraživačkom<br />
blagoizvolio saopštiti neke stvari, obrnuvši<br />
narativnu situaciju za tristošezdeset stepeni; mi smo raspoznali<br />
njegovu vajkadašnju raspričanost i sklonost rekonstrukciji<br />
raznih vidova narodnog života – on može doći samo iz<br />
Jergovićeva stila koji anahrono evocira pripovjedačku Bosnu; u<br />
toj detekciji nam lako mogu pomoći i sljedeće rečenice:<br />
„Bog zna kako su do Krnjače stizale vijesti...“<br />
(160), „Stizale su tako Pljevljaku vijesti...“ (160),<br />
„Neki Savo Nesvanulica, bogobojazni<br />
hrišćanin...“ (161), „Ragiba su zvali Ragib Pult...“<br />
(169), „Šesto jutro ga je ljubila i plakala.“ (190),
Change language