Ubezpieczenia w Rolnictwie. Materiały i Studia. Nr 43/2012 - KRUS

ORGANIZACJA, EKONOMIKA I PROBLEMY SPOŁECZNE
– po piąte, wielkość odpisów emerytalnych zależy od zmian udziału płac
w wartości dodanej przy innych warunkach takich samych;
– po szóste, systemy nie oparte na portfelu całej gospodarki – jak tradycyjny
– są szczególnie zagrożone, gdy dochody nie powstaną w firmach,
w których ulokowane są aktywa emerytalne, a które zbankrutowały;
– po siódme, gwarancje państwa nie są formą piramidy finansowej, gdyż
właśnie poprzez podatki tę piramidę niwelują.
Tu rzecznicy reformy i OFE muszą ustąpić i przyznają, że: zastąpienie
systemu PAYG systemem kapitałowym nie rozwiązuje podstawowego dylematu
– gdyż także system kapitałowy zależy od demografii i produktywności
– nie ma możliwości uwolnienia systemu emerytalnego od tych czynników
– system emerytalny ustala tylko zasady, na jakich odbywa się
podział kolejnych PKB między pokolenia pracujące i pokolenie emerytów.
Konieczność zmiany zasad funkcjonowania tradycyjnego systemu
emerytalnego wynika z tego, że jego zasady prowadzą do tak znacznego
obciążenia pokolenia pracującego, że powoduje to istotne spowolnienie
wzrostu gospodarczego, na którym traci zarówno pokolenie pracujące
i pokolenie emerytów.
Wprowadza się zatem system „kapitałowy”, w którym osoba ma troszczyć
się indywidualnie o siebie i powierzając część swojego bieżącego dochodu
towarzystwu emerytalnemu z nadzieją otrzymania z tego możliwie
dużego zwrotu w przyszłości, myśli o swoim dobrobycie do końca swoich
dni. A dobrobyt ten będzie tym większy implicite im więcej odda temu towarzystwu.
Z tego punktu widzenia oczywiście lepiej jest nie być poddawanym
jakimiś dodatkowymi obciążeniami bieżącymi, które obniżałyby konsumpcję
bieżącą i ograniczały możliwości dodatkowych lokat w PTE, mających
przynieść siłą faktu większe kwoty zwrotu w przyszłości. W szczególności
korzystne jest wtedy nieposiadanie potomstwa, z uwagi właśnie na tegoż
kosztotwórcze właściwości. Ale wtedy widzimy, że system kapitałowy nie
tylko że nie rozwiązuje problemu demograficznego, ale działa na rzecz jego
pogłębiania – nie słyszeliśmy bowiem, aby w portfelach jakiegokolwiek Otwartego
Funduszu Emerytalnego znajdowały się akcje żłobków, przedszkoli,
szkół i uniwersytetów, jako przynoszące zwrot w perspektywie od kilku (uniwersytety)
do kilkudziesięciu (żłobki) lat. Widać więc, że system „kapitałowy”,
a raczej jego rzecznicy i piewcy – jak Marek Góra – popadają w sprzeczność.
Z jednej strony dostrzegają, że system kapitałowy zależy od demografii
i produktywności, a z drugiej proponują rozwiązania, które implicite
w imię „wyższego zabezpieczenia indywidualnego” drogą indywidualnych
inwestycji w papiery funduszy inwestycyjnych zniechęcają do posiadania
dzieci i inwestowania w ich kapitał ludzki, który jest niczym innym jak źródłem
przyszłej produktywności i postępu technicznego w ogóle. Czysta lo-
41