Odzysk ciepa skraplania i ciepla przegrzania - specjalnoscchk.odt.pl

Wstęp:
W dzisiejszych czasach jesteśmy zmuszeni do poszukiwania nowych źródeł energii.
Wpływa na to wiele czynników, z których chyba najwaŜniejszy to chęć produkowania czystej
energii, ograniczającej emisję toksycznych związków chemicznych do atmosfery. Drugim
powodem zwiększonego zainteresowania produkcją tego typu energii jest na pewno chęć
pozyskiwania alternatywnych źródeł energii ze względu na zmniejszającą się ilość, a co za
tym idzie wzrost cen tradycyjnych nośników energii (np. ropa naftowa, węgiel kamienny).
I tak teŜ, jedną z moŜliwości wychodzących naprzeciw tym oczekiwaniom jest odzysk
ciepła z urządzeń chłodniczych, którym jest ciepło przegrzania spręŜonych par czynnika oraz
ciepło ich skraplania.
Przebieg oddawania ciepła przez czynnik chłodniczy:
Aby obniŜyć temperaturę środowiska chłodzonego poniŜej temperatury otoczenia i
utrzymać tą temperaturę na odpowiednio niskim poziomie, naleŜy odbierać od środowiska
chłodzonego (w parowniku) odpowiednią ilość ciepła q 0 . Zgodnie z teorią spręŜarkowych
parowych obiegów chłodniczych naleŜy przy tym wykonać pracę napędową spręŜarki. Do
otoczenia (poprzez skraplacz) oddawane jest ciepło skraplanie q k równe sumie ciepła
odebranego ze środowiska chłodzonego q 0 oraz pracy napędowej.
W owym skraplaczu najpierw odbierane jest ciepło przegrzania par czynnika, którego
wartość moŜna określić jako q kp =h(2)-h(2’).Para czynnika o parametrach pkt.2’ na wykresie
jest parą suchą nasyconą o temperaturze t (k). Dopiero po osiągnięciu tego stanu rozpoczyna
się właściwe skroplenie par czynnika chłodniczego. Wartość właściwą ciepła skraplania
moŜemy określić jako q k’ =h(2’)-h(3). w punkcie 3 mamy do czynienia z ciekłym czynnikiem
o temperaturze t(k).Zwykle w skraplaczu ma miejsce równieŜ dochłodzenie ciekłego czynnika
do temperatury t(d) odbierając przy tym ciepło dochłodzenia q d .