Pokaż treść!

WILLIAM SZEKSPIR 269
Dobranoc, wciąż dobranoc — słodkie, smętne słowa,
Które jam aż do śm tu powtarzać gotowa.
(w ychodzi)
RO M E O
Niechże ci stuli oczy do snu cicha dusza.
Jakżebym chciał zastąpić twego Morfeusza!
Ja zaś do celi ojca Laurentego dążę!
Gdy go poproszę sercem, to nam ręce zwiąże.
(w ychodzi)
SCENA II
(C ela O jca L aurentego)
O JC IE C L A U R E N T Y
(w chodzi z koszykiem )
Szarooki poranek ze zmarszczek nocy drwi,
Pasmem światła malując obłoków wschodnich brwi,
I ciemność cętkowana jak opój spada w dół
Z dróg Tytana, znaczonych płomiennym śładem kół.
Zanim więc słońce wzniesie swój rozpalony wzrok
I połknie nocną rosę, dnia rozraduje krok,
Muszę koszyk z wikliny napełnić czubiasto
Pożytecznymi zioły i trującym chwastem.
Ziemia matką i trumną naturze. Rodzi łub
To, co z łona wydała., w czarny zamyka grób.
Lecz z dzieci, które ziemi piersi jak matkę ssą,
Niektóre dla człowieka nader potrzebne są.
Każde przydatne nawet, podług wiadomych praw,
Bo wiele sił się mieści wśród roślin, ziół i traw.
1, gdybyś zechciał szukać, najmniejszej lichoty
Nie znajdziesz bez tajemnej a przydatnej cnoty.
Lecz gdy ich nadużyjesz, zaszkodzi ci twój trud,
Bo w grzech się zmienia łatwo obfitość hardych cnót:
Ze szkodą zdrowia nieraz używa leków gmin,
Aleć i w grzechy czasem zmienia się zacny czyn.
Bywa, kwiatuszek mały pod powierzchnią śliczną
Tai jady trucizny i zdolność medyczną
Powąchasz go lub dotkniesz — weseli zmysły on,
Niebacznie zaś spożyty sprowadza rychły zgon.
Tak samo sercem ludzkim władają króle dwa,
Jeden dobremu służy, drugi — to siła zła!