Studia stacjonarne I stopnia - Instytut Techniki

Karty przedmiotów do planów obowiązujących od 

2008/2009 

Kierunek: edukacja techniczno-informatyczna 

Studia I stopnia 

Stacjonarne 

Specjalności: 

- technika z informatyką 

- informatyka stosowana w technice 

- edukacja techniczno-informatyczna z matematyką 

- ekoinŜynier 

- odnawialne źródła energii 

Karty ułoŜone są w porządku alfabetycznym

KARTA KURSU 

NAZWA Aplikacje sieciowe 

NAZWA W J. ANG. Network applications 

KOD 11.3- -830 PUNKTACJA ECTS 2 

KOORDYNATOR Dr inŜ. Krzysztof Pytel 

ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY 

WARUNKI WSTĘPNE 

WIEDZA 

UMIEJĘTNOŚCI 

Obecny stan rozwoju sieci komputerowych, podstawowe rodzaje sieci komputerowych, ich 

topologie oraz zasadnicze protokoły sieciowe, zasady funkcjonowania sieci LAN i WAN, 

zasady transmisji bezprzewodowej, aspekty bezpieczeństwa i niezawodności informacji 

Zrozumienie zasad funkcjonowania współczesnych sieci komputerowych, samodzielne 

projektowanie sieci komputerowych 

KURSY Sieci komputerowe 

EFEKTY KSZTAŁCENIA 

WIEDZA 

- architektura aplikacji internetowych i metody implementacji ich modułów 

- składniki architektury WWW: warstwa cienkiego klienta, warstwa aplikacji, warstwa bazy 

danych, protokół HTTP, przeglądarka WWW, serwer HTTP, serwer aplikacji 

- technologie implementacji interfejsu uŜytkownika, technologie implementacji logiki 

prezentacji, technologie implementacji logiki biznesowej 

- implementacja aplikacji WWW wraz z dostępnymi rozwiązaniami technologicznymi 

- zagroŜenia bezpieczeństwa aplikacji sieciowych oraz metody ochrony 

UMIEJĘTNOŚCI - projektowanie bezpiecznych aplikacji sieciowych 

ORGANIZACJA 

FORMA ZAJĘĆ WYKŁAD (W) 

ĆWICZENIA W GRUPACH 

A K L S P 

LICZBA GODZIN 15 30 

FORMY SPRAWDZANIA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA 

W 

1 praca kontrolna 

A 

K 

L 

3 prace kontrolno – projektowe 

S 

P 

75 % oceny to ocena z laboratorium 

OCENA 

25 % oceny to ocena z wykładów 

UWAGI 

LITERATURA PODSTAWOWA UZUPEŁNIAJĄCA

KARTA KURSU 

NAZWA Arytmetyka szkolna 

NAZWA W J. ANG. School arithmetic 


KOORDYNATOR 

dr Adam Łomnicki 


http://www.ap.krakow.pl/mat/st 

ruktura/zmkn.html 


WIEDZA 

Znajomość pojęć i twierdzeń z tzw. Algebry szkolnej (program profilu podstawowego 

matematyki w szkole średniej). 

UMIEJĘTNOŚCI Wymagane przy maturze z matematyki (profil podstawowy). 

KURSY 


WIEDZA 

Znajomość pojęć: liczby naturalnej, całkowitej, wymiernej, rzeczywistej, oraz działań 

określonych w zbiorze tych liczb. Znajomość pojęć: liczby pierwszej, liczb względnie 

pierwszych, NWD i NWW, wielomianu, rozkładu wielomianu na czynniki. Znajomość 

twierdzeń: algorytm Euklidesa, Bezoute’a. 


- zapisywanie liczb naturalnych w róŜnych systemach pozycyjnych 

- dzielenie z resztą w zbiorze liczb całkowitych 

- rozstrzyganie o podzielności liczb całkowitych (w szczególności w oparciu o poznane cechy 

podzielności) 

- wyznaczanie NWD (w szczególności z wykorzystaniem algorytmu Euklidesa) oraz NWW 

dwóch liczb naturalnych (i całkowitych) 

- rozwiązywanie liniowych równań diofantycznych 

- rozwiązywanie równań i nierówności liniowych z jedną niewiadomą oraz układu równań i 

nierówności z dwiema niewiadomymi 

- stosowanie wzorów skróconego mnoŜenia 

- znajdowanie pierwiastków całkowitych i wymiernych wielomianów 

- rozwiązywanie równań i nierówności wielomianowych i wymiernych. 

ORGANIZACJA 

FORMA ZAJĘĆ 

WYKŁAD (W) 


A K L S P 



W 

A 

Egzamin (po uzyskaniu zaliczenia z ćwiczeń) 

Zaliczenie na podstawie sprawdzianów pisemnych i odpowiedzi ustnych 

K 

L 

S 

P 

OCENA Wynik egzaminu 

UWAGI

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

1. A. Chronowski, Podstawy arytmetyki 

szkolnej, cz. I i II, Wydawnictwo 

,,Kleks", Bielsko- Biała 1999. 

2. J. Gancarzewicz, Arytmetyka, 

Wydawnictwo UJ, Kraków 2000. 

3. A. I. Kostrykin,, Wstęp do algebry, 

cz. I, PWN, Warszawa 2004. 

4. J. Leśniak, Równania z jedną 

niewiadomą, PZWS, Warszawa 1958. 

5. W. Sierpiński, Wstęp do teorii liczb, 

PZWS, Warszawa 1965. 

UZUPEŁNIAJĄCA 

1. B. Gleichgewicht, Algebra, PWN, 

Warszawa 1983. 

2. W. Sierpiński, Arytmetyka 

teoretyczna, PWN, Warszawa 1969 

3. J. Słupecki, K. Hałkowska, K. Piróg- 

Rzepecka, Elementy arytmetyki 

teoretycznej, WSiP, Warszawa 

1980.

KARTA KURSU 

NAZWA Budownictwo energooszczędne 

NAZWA W J. ANG. Energy-Saving Buildings 

KOD 

PUNKTACJA ECTS 

KOORDYNATOR 

dr hab. inŜ. Krystyna Kuźniar, prof. AP 



mgr inŜ. Maciej Zając 


WIEDZA 

UMIEJĘTNOŚCI ----- 

KURSY ----- 

Podstawy mechaniki technicznej. Rodzaje i prawa wymiany ciepła, właściwości cieplnofizyczne 

materiałów. 


WIEDZA 


Wybrane zagadnienia projektowania konstrukcji budowlanych. Wymiana ciepła przez 

przegrody budowlane. Technologie stosowane w termomodernizacji budynków. Budynki 

pasywne. Elementy projektowania przegród budowlanych pod względem cieplnowilgotnościowym. 

Zastosowanie zdobytej wiedzy do krytycznej oceny nowych rozwiązań konstrukcyjnomateriałowych 

w budownictwie. 

ORGANIZACJA 

FORMA ZAJĘĆ 

WYKŁAD (W) 


A X K L S P 



W 

A 

kolokwium zaliczeniowe 

kolokwium zaliczeniowe 

K 

L 

S 

P 

OCENA wg regulaminu studiów 

UWAGI - 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

1. Bogosławski W.N.: Procesy cieplne i 

wilgotnościowe w budynkach. Arkady, 

Warszawa, 1985. 

2. Wnuk R.: Instalacje w domu pasywnym i 

energooszczędnym. 

Przewodnik budowlany 

3. Wnuk R.: Budowa domu pasywnego w 

praktyce. 

Przewodnik budowlany 

4. W. śenczykowski, Budownictwo ogólne, 

Arkady, W-wa 1990 


1. W. Starosolski, Konstrukcje Ŝelbetowe, 

Wyd. Nauk. PWN, W-wa 1998 

2. M. Łubiński, W. śółtowski, Konstrukcje 

metalowe, Arkady, W-wa 1992

KARTA KURSU 

NAZWA Chemia 

NAZWA W J. ANG. Chemistry 


KOORDYNATOR dr Waldemar Tejchman 



WIEDZA 

Student powinien posiadać podstawową wiedzę z chemii w zakresie szkoły średniej. 


KURSY 

Student powinien umieć uzgadniać współczynniki w równaniach reakcji chemicznych oraz 

wykonywać proste obliczenia matematyczne. 


WIEDZA 


Po zakończeniu kursu student zna budowę pierwiastków i związków chemicznych oraz 

główne rodzaje wiązań chemicznych. Zna podstawowe kwasy, wodorotlenki i zasady 

nieorganiczne oraz sole. Posiada wiedzę na temat teorii kwasów i zasad, reakcji 

protolitycznych, reakcji oksydacyjno-redukcyjnych kinetyki i statyki chemicznej oraz efektów 

energetycznych reakcji. Zna budowę i zastosowanie węglowodorów otrzymywanych z ropy 

naftowej oraz ich wpływ na środowisko naturalne. Wie jak są zbudowane ogniwa 

chemiczne, akumulatory oraz zna zastosowanie procesów elektrochemicznych. 

Po zakończeniu kursu student na podstawie poznanych teorii umie przewidywać przebieg 

reakcji chemicznych. Umie zapisać przebieg reakcji chemicznych przy pomocy odpowiednich 

równań. Umie wykonywać obliczenia stechiometryczne, oraz umie obliczać pH roztworów 

kwasów, zasad roztworów soli hydrolizujących oraz roztworów buforowych. Potrafi równieŜ 

wykonywać obliczenia z zakresu elektrochemii i termochemii. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

Zaliczenie 

K 

L 

S 

P 

OCENA 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

Bielański A., „Podstawy chemii 

nieorganicznej”, 

Sobczyk L., Kisza A., „Chemia fizyczna”, 

Molenda J., „Technologia chemiczna”. 


Kolditz L., „Chemia nieorganiczna”, 

Mastalerz P., „Chemia organiczna”, 

Grzywa E., Molenda J., „Podstawy 

technologii procesów organicznych”.

KARTA KURSU 

NAZWA Dawne i współczesne formy aktywności fizycznej człowieka 

NAZWA W J. ANG. Physical activity forms of human being used formerly and today 

KOD 16.1-XXXX-090 PUNKTACJA ECTS 1 

KOORDYNATOR 

Mgr Łukasz Lic 

ZESPÓŁ DYDAKTYZNY 

Mgr ElŜbieta Sionko 

Mgr Magdalena Naczk-Musiał 


WIEDZA Wiadomości z zakresu wychowania fizycznego objęte programem szkoły podstawowej i 

średniej. 

UMIEJĘTNOŚCI Nie są wymagane umiejętności praktyczne z wychowania fizycznego. 

KURSY 


WIEDZA 

Wiadomości dotyczące idei ruchu olimpijskiego, pionierów wychowania fizycznego i ich 

poglądów na znaczenie ruchu dla zdrowia. Dziedzin kultury fizycznej ich podobieństw i 

róŜnic. Motywów oraz efektów aktywności ruchowej i jej profilaktycznego znaczenia. 

Psychologicznych i fizjologicznych kryteriów klasyfikacji aktywności ruchowej. Klasyfikacji 

dyscyplin sportowych, rodzaju wysiłków fizycznych według czasu ich trwania i 

intensywności. Wiedza dotycząca rodzaju ćwiczeń fizycznych i współczesnej teorii 

motoryczności. 

UMIEJĘTNOŚCI Umiejętność identyfikacji ćwiczeń fizycznych ze względu na oczekiwane efekty. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 

LICZBA GODZIN 30 


W 

A 

Sprawdzian pisemny z zagadnień omawianych na zajęciach. 

K 

L 

S 

P 

OCENA 

Na podstawie aktywności studenta na zajęciach polegającej na przygotowaniu referatu na 

zadany temat, udziału w dyskusji oraz ocena ze sprawdzianu. 

UWAGI 

Kursem objęci są studenci posiadający zwolnienie lekarskie z ćwiczeń fizycznych z całego 

semestru. 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

Wroczyński R. 2003. Powszechne dzieje 

wychowania fizycznego i sportu. BK,Wrocław 

Jarvis H.2003. Psychologia sportu. GWP, 

Gdańsk 

Osiński W.2003. Antropomotoryka. AWF, 

Poznań 


Pod red. Lipca J. 1994. Logos i etos 

polskiego olimpizmu. Studio FALL. Kraków 

Gracz J., Stankowski T.2000. Psychologia 

sportu. AWF, Poznań 

AmbroŜy T.2005. Trening holistyczny – 

wpływ aktywności fizycznej na realizację 

potrzeby bezpieczeństwa osobistego i 

społecznego. European Association for

Security, Kraków 

Grabowski H.1999 Teoria fizycznej edukacji. 

WSiP, Warszawa

KARTA KURSU 

NAZWA Dydaktyka matematyki 1 

NAZWA W J. ANG. Didactics of Mathematics 1 


KOORDYNATOR dr ElŜbieta Urbańska mailto:elaurb@ap.krakow.pl 



ruktura/zdm.html 


WIEDZA 

Znajomość matematyki szkolnej z zakresu szkoły podstawowej, gimnazjum i szkoły 

średniej. 


KURSY 


WIEDZA 


Miejsce i rola dydaktyki matematyki wśród przedmiotów kierunkowych na studiach 

nauczycielskich. 

Cele nauczania matematyki; poziomy celów; taksonomia celów i ich operacjonalizacja. 

Podstawa programowa, programy i plany nauczania matematyki w szkole podstawowej 

i gimnazjum. 

Procesy tworzenia się pojęć: interioryzacja, asymilacja i akomodacja; abstrahowanie; 

uogólnianie; definiowanie. 

Koncepcja realistyczna i inne koncepcje nauczania matematyki (np. mechanistyczna, 

strukturalistyczna, empirystyczna). Czynnościowe nauczanie matematyki w sensie 

Z. Krygowskiej. Psychologiczne i pedagogiczne aspekty teorii uczenia się. Nauczanie 

problemowe. 

Zadania matematyczne i ich rozwiązywanie - typy zadań, cele dydaktyczne zadań; 

Projektowanie procesu kształcenia: przygotowanie do lekcji; budowa lekcji; konspekt; cele 

lekcji; metody nauczania; formy pracy na lekcji matematyki; środki dydaktyczne. Strategie i 

metody w kontekście zakładanych celów. 

Dydaktyczne wykorzystanie na róŜnych poziomach nauczania wiedzy merytorycznej o 

liczbach i działaniach oraz o figurach geometrycznych. 

ORGANIZACJA 

FORMA ZAJĘĆ 

WYKŁAD (W) 


A K L S P 



W 

A 

K 

L 

Sprawdziany pisemne, samodzielne przygotowanie projektów dydaktycznych, aktywność na zajęciach. 

S 

P 

OCENA Zaliczenie bez oceny ustalane na podstawie sprawdzianów pisemnych i aktywności.

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

1. H. Siwek, Dydaktyka matematyki: teoria i 

zastosowania w matematyce szkolnej. 

Biblioteczka Nauczyciela Matematyki, WSiP, 


2. S. Turnau, Wykłady o nauczaniu 

matematyki, PWN, Warszawa 1990. 

3. G. Polya, Jak to rozwiązać?, PWN, 



1. Wybrane artykuły z czasopism dla nauczycieli: 

* Matematyka, czasopismo dla nauczycieli, Dr 

Josef Raabe Spółka Wydawnicza Sp.z.o.o. 

* Matematyka w szkole, czasopismo nauczycieli 

szkół podstawowych i gimnazjum, GWO, Gdańsk. 

* Nauczyciele i Matematyka plus Technologia 

Informacyjna, Stowarzyszenie Nauczycieli 

Matematyki, Bielsko-Biała. 

* Oświata i Wychowanie, (lata 1983-1987). 

2. Podręczniki szkolne, przewodniki dla 

nauczycieli i materiały dydaktyczne.

KARTA KURSU 

NAZWA Dydaktyka matematyki 2 

NAZWA W J. ANG. Didactics of Mathematics 2 


KOORDYNATOR 

dr ElŜbieta Urbańska 



ruktura/zdm.html 


WIEDZA Wiedza z kursu Dydaktyka matematyki 1 

UMIEJĘTNOŚCI Umiejętności z kursu Dydaktyka matematyki 1 

KURSY Dydaktyka matematyki 1 


WIEDZA 


Strategie heurystyczne, metody i etapy rozwiązywania zadań (według G.Polyi); dobór zadań 

do realizacji celów lekcji. 

Poziomy kształcenia z uwzględnieniem korelacji międzyprzedmiotowych. Integracja 

wewnątrzprzedmiotowa. 

Trudności i niepowodzenia w uczeniu się matematyki; klasy integracyjne i zespoły 

wyrównawcze. 

Błąd: przyczyny, typy, konsekwencje dydaktyczne; konflikt poznawczy. 

Środki dydaktyczne w procesie nauczania-uczenia się, konstruowanie narzędzi badawczych, 

analiza wyników badań, sprawozdania, wykrywanie przyczyn niepowodzeń uczniów w 

uczeniu się matematyki, przeciwdziałanie i zapobieganie matematyki. 

Nauczanie – badanie: diagnozowanie moŜliwości ucznia. 

Indywidualizacja nauczania. Ocena ucznia. Ewaluacja pracy nauczyciela. Ewaluacja osiągnięć 

uczniów. 

Planowanie pracy dydaktycznej - motywacja i aktywizacja uczniów. Komunikacja między 

uczniami oraz między nauczycielem i uczniem na lekcjach matematyki 

Analiza lekcji matematyki. Analiza i ocena przydatności programów nauczania i 

podręczników do realizacji celów nauczania matematyki. 

Organizacja procesu nauczania i uczenia się z wykorzystaniem technologii informacyjnych i 

komunikacyjnych oraz środków multimedialnych stosowanych w nauczaniu matematyki. 

Dydaktyczne wykorzystanie na róŜnych poziomach nauczania wiedzy związanej z 

mierzeniem róŜnych wielkości ciągłych; przekształceniami geometrycznymi i geometrią 

przestrzenną, z zaleŜnościami funkcyjnymi, wyraŜeniami algebraicznymi i równaniami. 

ORGANIZACJA 

FORMA ZAJĘĆ 

WYKŁAD (W) 


A K L S P 



W 

Egzamin 

A 

K 

L 

Sprawdziany pisemne; analizy fragmentów programów i podręczników szkolnych, 

S

P 

OCENA 

Ocena ustalana podczas egzaminu ustnego z uwzględnieniem oceny z ćwiczeń i ewentualnego 

egzaminu pisemnego. 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

1. H. Siwek, Dydaktyka matematyki: teoria i 

zastosowania w matematyce szkolnej. 

Biblioteczka Nauczyciela Matematyki, WSiP, 


2. S. Turnau, Wykłady o nauczaniu 

matematyki, PWN, Warszawa 1990. 

3. G. Polya, Jak to rozwiązać?, PWN, 



1. Wybrane artykuły z czasopism dla 

nauczycieli: 

* Matematyka, czasopismo dla nauczycieli, 

Dr Josef Raabe Spółka Wydawnicza Sp.z.o.o. 

* Matematyka w szkole, czasopismo 

nauczycieli szkół podstawowych i 

gimnazjum, GWO, Gdańsk. 

* Nauczyciele i Matematyka plus 

Technologia Informacyjna, Stowarzyszenie 

Nauczycieli Matematyki, Bielsko-Biała. 

* Oświata i Wychowanie, (lata 1983-1987). 

2. Podręczniki szkolne, przewodniki dla 

nauczycieli i materiały dydaktyczne

KARTA KURSU 

NAZWA Dydaktyka techniki 1 

NAZWA W J. ANG. Technics didactics 1 


KOORDYNATOR Dr ElŜbieta Mastalerz 

Mgr Agata BoŜek, dr Renata 

Staśko 


WIEDZA 

Podstawy psychologii, podstawy teorii nauczania, podstawy teorii wychowania. 


Umiejętność analizy literatury psychologicznej i pedagogicznej; diagnozowanie zachowań 

ucznia, opis rozwoju, dobór metod pracy dydaktyczno-wychowawczej do stanu wiedzy i 

umiejętności uczniów. 

KURSY Psychologiczne podstawy wychowania i nauczania; Koncepcje i praktyki nauczania 


WIEDZA Teoria z zakresu dydaktyki ogólnej i metodyki kształcenia techniczno-informatycznego. 


Planowanie pracy dydaktyczno-wychowawczej całorocznej i poszczególnych zajęć, 

planowanie wymagań edukacyjnych i oceniania uczniów, ewaluacja pracy uczniów i 

nauczyciela. Poprawna prowadzenie lekcji zgodnie z planem, ewaluacja osiągnięć, kreatywne 

nauczanie. Planowanie badań pedagogicznych, realizacja, analiza, wyprowadzanie 

wniosków. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

Opracowane konspekty lekcji 

A 

K 

Opracowana dokumentacja nauczyciela w teczce 

L 

S 

P 

OCENA Zaliczenie z oceną 

UWAGI 


Literatura podstawowa: 

1. Arends R., Uczymy się nauczać, Wyd. WSiP, Warszawa, 1994r. 

2. Kruszewski K., Sztuka nauczania, Wyd. PWN, Warszawa, 1993r. 

3. Kupisiewicz Cz., Podstawy dydaktyki, Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna, Warszawa, 

2005r. 

4. Mastalerz E., Gałązka E., Inspiracje do aktywizującej uczniów edukacji ogólnotechnicznej, Wydawnictwo 

Naukowe AP, Kraków 2006r. 

5. Niemierko B., Między oceną szkolną a dydaktyką, Wyd. WSiP, Warszawa 1993r. 

6. Niemierko B., Pomiar wyników kształcenia, Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna, 

Warszawa 1999r. 

7. Plewka Cz., Metodyka nauczania teoretycznych przedmiotów zawodowych, Wyd. Zakład Poligrafii Instytutu 

Technologii Eksploatacji, Radom,1999r. 

8. Pochanke H., Dydaktyka techniki, Wyd. PWN, Warszawa, 1985r. 

9. Półturzycki J., Dydaktyka dla nauczycieli, Wyd. Adam Marszałek, Toruń, 1998r. 

10. Szlosek F., Wstęp do dydaktyki przedmiotów zawodowych, Wyd. Instytutu Technologii Eksploatacji, 

Radom, 1995r. 

11. Serdyński A., Podstawy dydaktyki techniki i informatyki, Wyd. Uniwersytetu Szczecińskiego, Szczecin 

2003r. 

Literatura uzupełniająca: 

1.Kuźma J, Optymalizacja systemu pedagogicznego kształcenia, dokształcania i doskonalenia nauczycieli, 

Wyd. Naukowe PWN, Warszawa-Kraków, 1993r. 

2.Kruszewski K. red. Sztuka nauczania czynności nauczyciela, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 1993r.

KARTA KURSU 






Staśko 


WIEDZA 





umiejętności uczniów. Planowanie pracy dydaktyczno-wychowawczej. 

KURSY Dydaktyka techniki 1 


WIEDZA 


Teoria z zakresu dydaktyki ogólnej i metodyki kształcenia techniczno-informatycznego. 

Planowanie i prowadzenie lekcji. 

Planowanie poszczególnych zajęć, planowanie wymagań edukacyjnych i oceniania uczniów, 

ewaluacja pracy uczniów i nauczyciela. Poprawna prowadzenie lekcji zgodnie z planem, 

ewaluacja osiągnięć, kreatywne nauczanie. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

Egzamin 

A 

K 

L 

S 

P 

Zaplanowana, przeprowadzona w szkole i omówiona, zaliczona lekcja i dokumentacja przez kaŜdego 

studenta 


UWAGI 






2005r. 











Radom, 1995r. 


2003r. 





KARTA KURSU 






Staśko 


WIEDZA 





umiejętności uczniów. 

KURSY Dydaktyka techniki 1 i 2 


WIEDZA Teoria i praktyka z zakresu dydaktyki i metodyki kształcenia techniczno-informatycznego. 


Planowanie pracy dydaktyczno-wychowawczej poszczególnych zajęć, planowanie wymagań 

edukacyjnych i oceniania uczniów, ewaluacja pracy uczniów i nauczyciela. Poprawna 

prowadzenie lekcji zgodnie z planem, ewaluacja osiągnięć, kreatywne nauczanie. Planowanie 

badań pedagogicznych, realizacja, analiza, wyprowadzanie wniosków. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

L 

S 

P 

Zaplanowana, przeprowadzona w szkole i omówiona, zaliczona lekcja i dokumentacja przez kaŜdego 

studenta 


UWAGI 

LITERATURA PODSTAWOWA UZUPEŁNIAJĄCA 





2005r.











Radom, 1995r. 


2003r. 





KARTA KURSU 

NAZWA Dydaktyka informatyki 1 

NAZWA W J. ANG. Computer Science Didactics 1 

KOD 05.1-xxxx-084 PUNKTACJA ECTS 1 

KOORDYNATOR dr Krystyna Moszner ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY 


WIEDZA Treści informatyczne objęte kursem szkolnym 

UMIEJĘTNOŚCI Stosowanie podstawowych narzędzi informatycznych 

KURSY Zaliczone przedmioty informatyczne objęte planem studiów 


WIEDZA 


1. Znajomość zagadnień związanych z dydaktyką ogólną 

2. Znajomość podstaw programowych informatyki 

3. Znajomość budowy programu nauczania 

4. Orientacja w zatwierdzonych programach nauczania informatyki dla szkół 

podstawowych i gimnazjum 

5. Zagadnienia programowania w edukacji szkolnej 

6. Znajomość pracy wychowawcy klasowego oraz nauczyciela informatyki. 

1. Wybór programu nauczania – analiza programu pod względem zgodności z 

podstawą programową 

ORGANIZACJA 

FORMA ZAJĘĆ 

WYKŁAD (W) 



A K L S P 


W 

Obecność i aktywnośc na zajęciach. 

A 

K 

L 

S 

P 

OCENA 

Ocena przygotowanych przez studentów referatów na zadany temat. 

UWAGI 


KARTA KURSU 


NAZWA W J. ANG. Computer Science Didactics 2 




WIEDZA 1. Treści informatyczne objęte kursem szkolnym 

2. Treści z dydaktyki ogólnej 

UMIEJĘTNOŚCI Znajomość podstawowych narzędzi informatycznych 



WIEDZA 7. Znajomość zagadnień związanych z dydaktyką szczegółową 

8. Znajomość zasad tworzenia scenariuszy lekcji 


2. Opracowanie scenariuszy lekcji informatyki z odpowiednio dobranymi metodami 

nauczania 

3. Przygotowanie pytań i testów kontrolnych dla uczniów 

4. Przygotowanie testów ewaluacyjnych z przeprowadzonych zagadnień 

5. Ocenienie podręcznika z informatyki 

6. Programowanie w języku Logo. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

L 

Ocena przygotowanych przez słuchaczy projektów 

S 

P 

OCENA 

Średnia ocen uzyskanych na ćeiczeniach. 

UWAGI 


KARTA KURSU 


NAZWA W J. ANG. Computer Science Didaktics 3 




WIEDZA 1. Treści informatyczne objęte kursem szkolnym 

2. Treści z dydaktyki ogólnej i szczegółowej 

UMIEJĘTNOŚCI Znajomość podstawowych narzędzi informatycznych 



WIEDZA 1. Znajomość zagadnień związanych z dydaktyką szczegółową 

2. Znajomość zasad tworzenia scenariuszy lekcji 


1. Opracowanie scenariusza lekcji informatyki na zadany przez szkolnego nauczyciela 

informatyki temat, z zastosowaniem odpowiedniej metody nauczania. 

2. Przeprowadzenie przygotowanej lekcji. 

3. Omówienie przeprowadzonej lekcji z nauczycielem szkolnym i opiekunem z 

ramienia KIiMK. 

4. Hospitacja i udział w omawianiu lekcji prowadzonych przez kolegów. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

L 

S 

P 

Ocena przygotowanego scenariusza, zastosowanej metody, przeprowadzenia lekcji i aktywności w 

dyskusjach. 

OCENA 

Średnia ocen uzyskanych w trakcie ćwiczeń szkolnych. 

UWAGI 


KARTA KURSU 

NAZWA 

NAZWA W J. ANG. 

Ekonomia 

Economy 


KOORDYNATOR dr inŜ. Iwona Sulima, adiunkt 



WIEDZA 

Podstawowe zagadnienia z zakresu ekonomii oraz integracji europejskiej. 

UMIEJĘTNOŚCI -------------- 

KURSY -------------- 


WIEDZA 

Znajomość narzędzi analizy ekonomicznej, procesów ekonomicznych i zasad sterowania nimi 

w realiach polskiej gospodarki. W ramach wykładu studenci poznają: 

• ogólną charakterystyką rynku i gospodarki rynkowej (popyt i podaŜ), 

• teorię zachowania się konsumenta, 

• teorię produkcji, alternatywną teorię przedsiębiorstwa, 

• modele konkurencji rynkowej, równowagę konkurencyjną i elementy teorii 

dobrobytu. 

• zagadnienia gospodarki narodowej, wzrostu gospodarczego, produktu społecznego, 

dochodu narodowego 

• politykę budŜetową oraz zagadnienia deficytu i długu publicznego, rynku pieniądza, 

systemów bankowych oraz inflacji i bezrobocia 

• genezę i rozwój koncepcji integracyjnych w Europie 

• strukturę instytucjonalna Unii Europejskiej. 

UMIEJĘTNOŚCI Umiejętność połączenia teorii i jej zastosowań z analizą skuteczności polityki gospodarczej. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 

LICZBA GODZIN 30 --- --- --- --- --- 


W Na podstawie kolokwium 

A 

K 

L 

S 

P 

OCENA 

100% oceny z kolokwium zaliczeniowego 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

1. D Begg D., Fischer S., Dornbusch, Rudiger 

R., „Makroekonomia” Państwowe Wyd. 

Ekon., Warszawa, 2003 

2. D Begg D., Fischer S., Dornbusch, Rudiger 

R., „Mikroekonomia” Państwowe Wyd. 

Ekon., Warszawa, 2003 

3. Biesiak J. „Ekonomia” Wydawnictwo 

WyŜszej Szkoły Zarządzania , Warszawa, 


1. M. Gulcz , Ekonomia- Mikroekonomia i 

Makroekonomia, Przedsiębiorstwo 

Wydawnicze Ars boni et aequi Poznań 

2004. 

2. Marciniak S. „Elementy makro i mikro 

ekonomii dla inŜynierów” Wydawnictwo 

Naukowe PWN, Warszawa, 1994 

3. Czasopisma naukowe z zakresu ekonomii

2000 

4. Niemczycki K. „Ekonomia” Wydawnictwo 

Naukowe PWN, Warszawa, 1996 

5. Samuelson P.A., „Ekonomia” Wydawnictwo 

Naukowe PWN, tom I, II, Warszawa, 1995

KARTA KURSU 

NAZWA Elektronika 

NAZWA W J. ANG. Electronics 

KOD 06.5 - 830 PUNKTACJA ECTS 4 

KOORDYNATOR dr hab. inŜ. Kazimierz Jaracz, prof. nadzw. AP 


dr inŜ. Wiktor Hudy 

dr inŜ. Piotr Kulinowski 

mgr Tomasz Heilig 


WIEDZA 


KURSY 

- znajomość pojęć i twierdzeń dotyczących teorii równań, układów równań, liczb zespolonych 

- podstawowe prawa i zaleŜności matematyczne dotyczące obwodów prądu stałego i 

przemiennego (jedno- i trójfazowego) 

- umiejętność rozwiązywania równań algebraicznych, układów równań 

- umiejętność rozwiązywania zadań w dziedzinie liczb zespolonych 

- umiejętność obliczania rozpływu prądów i rozkładu napięć w obwodzie 

- kurs matematyki 

- kurs podstaw elektrotechniki 


WIEDZA 

- przyrządy półprzewodnikowe 

- elementy bezzłączowe, diody, tranzystory, triaki, diaki, tyrystory 

- wzmacniacze mocy, wzmacniacze operacyjne 

- sposoby wytwarzania drgań, budowa i zasada działania generatorów 

- układy prostownicze, zasilacze (parametryczne, kompensacyjne, impulsowe) 

- układy dwustanowe i cyfrowe 

- schematy blokowe i architektura mikrokomputerów, elementy techniki mikroprocesorowej 

UMIEJĘTNOŚCI - wykorzystanie poznanych twierdzeń, zaleŜności, zjawisk do zastosowania ich w technice 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

Egzamin 

Kolokwium zaliczeniowe pod koniec semestru 

K 

L 

S 

P 

OCENA 

Ocenę końcową ustala prowadzący kurs biorąc pod uwagę oceny uzyskane z zajęć 

składowych i egzaminu końcowego. 

UWAGI 

LITERATURA 

- Horowitz P., Hill W.: Sztuka elektroniki. cz. 

1 i 2, Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 

Warszawa 1995 


- Luciński J.: Układy tyrystorowe, WNT 1972 

- Skomorowski M.: Podstawy układów

cyfrowych, Wydawnictwo UJ, Kraków 1997 

- Soclof S.: Zastosowania analogowych 

układów scalonych. Wydawnictwo 

Komunikacji i Łączności, Warszawa 1991 

- Tietze U., Schenk Ch.: Układy 

półprzewodnikowe. Wydawnictwa Naukowo- 

Techniczne Warszawa 1987

KARTA KURSU 

NAZWA Elektronika – laboratorium 

NAZWA W J. ANG. Electronics – laboratory 


KOORDYNATOR prof. dr hab. inŜ. Kazimierz Jaracz 


dr inŜ. Wiktor Hudy 

dr inŜ. Piotr Kulinowski 

mgr Tomasz Heilig 


WIEDZA 




przemiennego (jedno- i trójfazowego) 



- umiejętność obliczania rozpływu prądów i rozkładu napięć w obwodzie 

KURSY 

- kurs elektrotechniki 


WIEDZA 


W ramach elektroniki studenci uzyskują podstawowe przygotowanie praktyczne, które 

umoŜliwia im samodzielne studiowanie przedmiotu w miarę rozwoju technologii 

i szczegółowych rozwiązań konstrukcyjnych urządzeń elektronicznych wprowadzanych do 

powszechnego uŜytkowania. 

Zrealizowanie programu nauczania przedmiotu, powinno przygotować studentów do 

prowadzenia lekcji z przedmiotu technika w zakresie tematów związanych z zasadą 

działania, budową i zastosowaniem układów elektronicznych w technicznych aspektach 

codziennego kontaktu ludzi z cywilizacją techniczną. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

L 

zaliczenie z oceną 

S 

P 

OCENA 

Ocenę końcową ustala prowadzący kurs) biorąc pod uwagę oceny uzyskane z kolokwiów 

składowych. 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

- Horowitz P.: Stuka elektroniki, cz. 1 i 2, 

Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 

Warszawa 1995 

- Komorowski M.: Podstawy układów 

UZUPEŁNIAJĄCA

cyfrowych, Wydawnictwo UJ, Kraków 1997 

- Soclof S.: Zastosowania analogowych 

układów scalonych. Wydawnictwo 

Komunikacji i Łączności, Warszawa 1991 

- Tietze U., Schenk Ch.: Układy 

półprzewodnikowe. Wydawnictwa Naukowo- 

Techniczne Warszawa 1987

KARTA KURSU 

NAZWA Elektrotechnika 

NAZWA W J. ANG. Electrical engineering 


KOORDYNATOR Dr hab. inŜ. Jaracz Kazimierz, prof. nadzw. AP 


Dr inŜ. Hudy Wiktor 


WIEDZA 


- znajomość przekształcenia Fourier'a i szeregu Fourier'a 


KURSY 




- kurs fizyki 


WIEDZA 


- prawa elektrostatyki i magnetyzmu 


przemiennego 

- metoda liczb zespolonych w analizie obwodów prądu przemiennego 

- układy trójfazowe 

- skojarzenie odbiorników i źródeł w gwiazdę i trójkąt 

- analiza obwodów 3-fazowych 

- moc i energia w obwodach 1- i 3-fazowych 

- wykorzystanie poznanych zjawisk i zaleŜności elektrycznych do rozwiązania zadanego 

problemu i ich zastosowania w technice 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

Egzamin 

Kolokwium zaliczeniowe zrealizowane pod koniec semestru 

K 

L 

S 

P 

OCENA 

Ocenę końcową ustala prowadzący kurs (prowadzący wykład) biorąc pod uwagę oceny 

uzyskane z zajęć składowych i egzaminu końcowego. 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

- Praca zbiorowa: Elektrotechnika i 

elektronika dla nieelektryków. WNT, 

Warszawa. 

- Chochowski A.: Elektrotechnika z 


- Jaracz K. Zielińska J.: Laboratorium 

podstaw elektrotechniki. WN WSP Kraków 

1995

automatyką. WSiP, Warszawa, 1996. 

- Jaracz K., Noga H.: Laboratorium 

elektrotechniki. Maszyny i urządzenia 

elektryczne. WN AP, Kraków 2001 

- Januszewski S., Pytlak A.: Rosnowska – 

Nowaczyk M., Świątek H.: Napęd 

elektryczny. WSiP, Warszawa, 1994. 

- Markiewicz H.: ZagroŜenie i ochrona od 

poraŜeń w instalacjach elektrycznych. WNT 

Warszawa 2000 

- Schmidt D., Baumann A., Kaufmann H., 

Paetzold H., Zippel B.: Mechatronika. 

Podręcznik dla uczniów średnich i 

zawodowych szkół technicznych. 

Wydawnictwo REA. Warszawa 2002

KARTA KURSU 

NAZWA Elementy algebry wyŜszej 

NAZWA W J. ANG. Elements of higher algebra 


KOORDYNATOR 

dr Adami Łomnicki email 



ruktura/zmkn.html 


WIEDZA Z kursów podanych poniŜej 

UMIEJĘTNOŚCI Z kursów podanych poniŜej 

KURSY 

Arytmetyka szkolna i kurs zawierający w swoim programie podstawy algebry liniowej 


WIEDZA 

Znajomość pojęć: grupy, pierścienia, ciała,homomorfizmu tych struktur, podgrupy, 

podpierścienia, podciała, podgrupy (podpierścienia, podciała) generowanej, grupy cyklicznej, 

pierścienia całkowitego, dzielnika normalnego grupy, ideału pierścienia, grupy i pierścienia 

ilorazowego. 

Znajomoścć twierdzeń: Lagrange’a,Cayley’a, o grupach ( 

n 

, 

n 

) 

Z + , Z \ {0}, ⋅ ) , gdzie 

( 

p 

p 

p jest liczbą pierwszą, o grupach permutacji, o grupach przekształceń płaszczyzny, o 

grupach cyklicznych. 


- badanie czy dana struktura jest grupą (pierścieniem, ciałem, przestrzenią wektorową) 

- badanie czy dane odwzorowanie jest homomorfizmem grup (pierścieni, ciał, przestrzeni 

wektorowych) 

- badanie czy dany zbiór jest podgrupą (popodpierścieniem, podciałem, podprzestrzenią 

wektorową) 

- badanie, czy dany układ wektorów jest bazą skończenie wymiarowej przestrzeni 

wektorowej oraz znajdowanie współrzędnych wektora w danej bazie 

- wyznaczanie macierzy przekształcenia liniowego skończenie wymiarowych przestrzeni 

wektorowych 

ORGANIZACJA 

FORMA ZAJĘĆ 

WYKŁAD (W) 


A K L S P 



W 

A 

Zaliczenie 

Zaliczenie z oceną na podstawie sprawdzianów pisemnych i odpowiedzi ustnych 

K 

L 

S 

P 

OCENA Ocena z zaliczenia ćwiczeń

UWAGI 

PODSTAWOWA 

LITERATURA 

1. B. Gleichgewicht, Algebra, Oficyna 

Wydawnicza GiS, Wrocław 2004. 

2. A. I. Kostrykin,, Wstęp do algebry, 

PWN, Warszawa 2004. 

3. A. Łomnicki, M. Magdoń, M. śurek- 

Etgens, Podstawy algebry liniowej w 

zadaniach, WN WSP, Kraków, 1998. 


1. M. Bryński, J. Jurkiewicz, Zbiór 

zadań z algebry, PWN, Warszawa, 

1985. 

4. J. Rutkowski, Algebra abstrakcyjna w 

zadaniach, PWN, Warszawa, 2000

KARTA KURSU 

NAZWA Elementy logiki i nauki o funkcjach 

NAZWA W J. ANG. The elements of logic and study of functions 


KOORDYNATOR 

dr Jan Górowski 



ruktura/ppm.html 


ruktura/zzm.html 


WIEDZA 

Podstawowe działania na zbiorach, pojęcie funkcji liniowej, kwadratowej, proporcjonalności 

odwrotnej, wartość bezwzględna. 


Rozwiązywanie równań i nierówności liniowych, kwadratowych oraz wymiernych, równieŜ z 

wartością bezwzględną, przekształcanie wykresów funkcji, odczytywanie własności funkcji z 

ich wykresów. 

KURSY 


WIEDZA 

Prawa rachunku zdań, kwantyfikatory. Relacje równowaŜności i porządku. Moc zbioru. 

Funkcje potęgowe, wykładnicze, logarytmiczne, trygonometryczne i ich własności. Zasada 

indukcji matematycznej. Ciągi arytmetyczny i geometryczny i ich własności. 


Posługiwanie się biegle implikacją, koniunkcją, alternatywą oraz kwantyfikatorami, 

posługiwanie się schematem Vienna do ilustracji własności zbiorów. Rozwiązywanie równań i 

nierówności zawierających róŜne funkcje elementarne, przekształcanie wykresów funkcji, 

badanie i dostrzeganie róŜnych własności funkcji. Stosowanie zasady indukcji 

matematycznej. Badanie monotoniczności ciągów. 

ORGANIZACJA 

FORMA ZAJĘĆ 

WYKŁAD (W) 


A K L S P 



W 

A 

Zaliczenie 

Sprawdziany pisemne i odpowiedzi ustne 

K 

L 

S 

P 

OCENA Zaliczenie ćwiczeń z oceną 

UWAGI

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

1. A. Birkholc, Analiza matematyczna dla 

nauczycieli, PWN, Warszawa 1977. 

2. Chronowski A. Zadania z teorii mnogości i 

logiki matematycznej, Wydawnictwo dla 

szkoły, Wilkowice 1999. 

2. A. Chronowski, Z. Powązka, Pochodna 

funkcji, Wydawnictwo ,,Dla Szkoły", Bielsko- 

Biała 2000. 

3. H. Kąkol, Z. Powązka, Pojącie funkcji, 

Wydawnictwo ,,Dla Szkoły", Bielsko-Biała, 

1994 (cz. I). 

4. Kąkol H., Powązka Z., Pojęcie funkcji cz 2, 

Wyd. „Dla szkoły”, Wilkowice 2003 (popr. i 

uzupełnione). 

5. W. Krysicki, L. Włodarski, Analiza 

matematyczna w zadaniach, cz. I, PWN, 



1. Z. Moszner, O teorii relacji, PZWS, 


2. J. Musielak, Wstęp do matematyki, PWN, 


3. H. i J. Musielakowie, Analiza 

matematyczna, Wydawnictwo Naukowe 

UAM, Poznań, 2004 Tom I (cz. 1), Poznań 

2002 Tom I (cz. 2).

KARTA KURSU 

NAZWA Emisja głosu 

NAZWA W J. ANG. Voice emision 


KOORDYNATOR dr hab. inŜ. prof. AP Jolanta Zielińska ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY 


WIEDZA 


KURSY 


WIEDZA 

Zaznajomienie z podstawowymi pojęciami teoretycznymi oraz metodami badawczymi z 

zakresu fonetyki, akustyki i logopedii, dotyczącymi głosu i mowy dźwiękowej. Uzyskanie 

wiedzy o budowie aparatu głosowego, zjawiskach fizjologicznych związanych z tworzeniem 

głosu, jego emisją, zaburzeniami i odbiorem. Zapoznanie z problematyką higieny głosu, 

postawami farmakologii. objawami i zapobieganiem chorobom zawodowym 


Opanowanie umiejętności prawidłowego operowania głosem, jego ustawienia, technik 

wymowy, rozpoznawania i usuwania zaburzeń oraz doboru metod jego trenowania i 

usprawniania. Samodzielna praca nad głosem. Wykonywanie ćwiczeń emisyjnych, 

obserwacja ich wyników końcowych. Dobór ćwiczeń poprawiających indywidualne moŜliwości 

głosowe. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

L 

Test wielokrotnego wyboru, sprawdzian praktyczny umiejętności emisyjnych (przygotowanie i 

przeprowadzenie ćwiczenia emisyjnego). 

S 

P 

OCENA 

Średnia arytmetyczna ocen z testu oraz ze sprawdzianu praktycznego umiejętności 

emisyjnych. 

UWAGI 


Literatura PODSTAWOWA 

1.Chaciński J., Chacińska K., Podstawy emisji głosu w procesie kształcenia nauczycieli muzyki, wyd WSP, Słupsk 

1999. 

2.Legieć-Matosiuk A., Chaciński J., Emisja glosu-skrypt dla studentów, wyd. WSP, Słupsk 1994. 

3. Mierzejewska H., Przybysz-Piwkowa M., Zaburzenia głosu-badanie-diagnozowanie-metody usprawniania, wyd. 

DIG, Warszawa 1998. 

4.Pruszewicz A., Foniatria kliniczna, PZWL, Warszawa 1992. 

5.Przybysz-Piwko M., Emisja głosu nauczyciela, , CDN., Warszawa 2006. 

6.Tarasiewicz B., Mówię i śpiewam świadomie, UNIVERSITAS, Warszawa 2006. 

7.Toczyska B., Elementarne ćwiczenia dykcji, wyd. Gdańskie Wyd. Oświatowe, Gdańsk 1998. 

Literatura UZUPEŁNIAJĄCA 

1.Klemensiewicz Z., Prawidła poprawnej wymowy polskiej, wyd. Bis, Warszawa 1995. 

2.Michałowska D., O podstawach polskiej wymowy scenicznej. Wydanie 2 poszerzone i uzupełnione, wyd. PWST, 

Kraków 1994. 

3.Minczakiewicz E. M., Mowa rozwój-zaburzenia, terapia, wyd. AP, Kraków 1997. 

4.Mitrinowicz-Modrzejewska A., Fizjologia i patologia głosu, słuchu i mowy, PZWL, Warszawa 1996 

5.Rokitańska M., Laskowska H., Zdrowy głos, ABA, Bydgoszcz 2003. 

6.Skrzynecka G., Uczymy się poprawnie mówić, WSiP, Warszawa 1999. 

7.Styczek I., Logopedia, PWN, Warszawa 1980. 

8.Tadeusiewicz R., Sygnał mowy, KiŁ, Warszawa 1988.

KARTA KURSU 

NAZWA Energetyka biomasy 

NAZWA W J. ANG. Biomass energetic 


KOORDYNATOR Dr hab. inŜ. Lucyna Jaworska 


Dr hab.inŜ. Lucyna Jaworska 

Dr inŜ. Małgorzata Piaskowska 


WIEDZA 

Kurs przeznaczony dla studentów Instytutu Techniki kursu odnawialne źródła energii 


Znajomość zagadnień z zakresu biologii, fizyki, chemii, technologii procesów oraz inŜynierii 

materiałowej. 

KURSY Wykształcenie z zakresu techniki i chemii 


WIEDZA 

W ramach wykładów oraz ćwiczeń audytoryjnych studenci zapoznają się z podstawowymi 

zagadnieniami dotyczącymi klasyfikacji rodzajów biomasy (odpady rolnicze, przemysłowe, 

uprawy energetyczne, biomasa leśna, odpady komunalne), źródłami i metodami 

technologicznymi ich pozyskiwania. Znajomość sposobów pozyskiwania biogazu – 

wysypiska, oczyszczalnie ścieków, gazy pochodzenia zwierzęcego, biometanownie. 

Poruszane będą problemy związane z obszarami wykorzystania biomasy i biogazu do 

produkcji energii elektrycznej, produkcji ciepła i chłodu, produkcja biopaliw. Studenci 

zaznajomią się ze sposobami wykorzystywania biomasy do produkcji energii elektrycznej 

zwłaszcza w aspekcie układów kogeneracyjnych oraz tendencji ograniczania dostępnych 

rodzajów biomasy do celów współspalania. Głównie zajęcia będą koncentrowały się na 

technicznych aspektach produkcji, przechowywania i przetwórstwa biomasy, ale takŜe 

studenci zaznajomią się z nowymi regulacjami prawnymi dotyczącymi tego przemiotu. 

Ćwiczenia audytoryjne dotyczyć będą rozwiązywania zagadnień technologicznych 

dotyczących pozyskiwania biomasy, przechowywania i przetwórstwa. 

1. Źródła pozyskiwania biomasy – podaŜ i popyt. 

2. Produkcja, przechowywanie biomasy. 

3. Realizacja róŜnych sposobów przetwarzania biomasy na energię. 

4. Systemy dystrybucji ciepła. 

5. Systemy spalania biomasy. 

6. MoŜliwości konwersji energii biomasy w Polsce. 

7. Regulacje prawne dotyczące biomasy. 


Znajomość historii powstania koncepcji wykorzystania biomasy, systemów przechowywania i 

przetwarzania technologicznego biomasy oraz regulacji prawnych i załoŜeń Unii Europejskiej 

w zakresie zastosowania biomasy. 

ORGANIZACJA 

FORMA ZAJĘĆ 

WYKŁAD (W) 


A K L S P 



W 

A 

Sprawdzian po zakończeniu kursu 

Ocena projektu i referatu 

K 

L 

S 

P

OCENA 

Ocena na podstawie kolokwium zaliczeniowego przeprowadzonego po zakończeniu wykładów 

UWAGI 

LITERATURA 

[1] Winnicki T. InŜynieria ochrony środowiska – stan 

obecny perspektywy rozwoju, 2007 

[2] Projekt rezolucji parlamentu europejskiego w 

sprawie strategii na rzecz biomasy i biopaliw, 

28.06.2007. 

[1] Sekret R., Nowak W. Fluidized bed combustion 

of cellulose industry wastes. Paliwa z Odpadów 

tom. III, 2001. 

]2] KAMIEŃSKI: Polityka i mechanizm wsparcia w 

zakresie wykorzystania energii biomasy i biogazu, 

Warszawa, 2007, Ministerstwo Gospodarki, 

Internet 

[3] Brown L. Gospodarka Ekologiczna na Miarę 

Ziemii, KsiąŜka i Wiedza, 2003 

[4] Wandrasz J.W., Wandrasz A.J. Paliwa 

formowane, biopaliwa i paliwa z odpadów w 

procesach termicznych, Sieidem-Przywecki.

NAZWA Energetyka geotermalna 

NAZWA W J. ANG. Geothermal power engineering 

KARTA KURSU 


KOORDYNATOR dr hab. inŜ. Krystyna Kuźniar, prof.UP 


dr hab. inŜ. Krystyna Kuźniar 



WIEDZA Podstawy fizyki 



KURSY Fizyka 

WIEDZA 


Znajomość zagadnień dotyczących moŜliwości i warunków wykorzystania wód 

geotermalnych oraz budowy i zasady działania elektrowni geotermalnych 

ORGANIZACJA 



A K L S P 

LICZBA GODZIN 7 7 --- --- --- --- 


W 

praca pisemna 

A 

K 

L 

S 

P 

praca pisemna 

OCENA Zaliczenie 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

1. Hrynkiewicz, A. Energia : wyzwanie XXI wieku, 

Wyd. UJ, Kraków 2002. 

2. Lewandowski W. Proekologiczne odnawialne 

źródła energii, Wyd. Nauk.-Tech., Warszawa 

2006. 

3. Tytko R., Odnawialne źródła energii: wybrane 

zagadnienia, Wyd. Deka, Kraków 2008. 

4. Cieśliński J., Mikiewicz J., Niekonwencjonalne 

źródła energii, Wyd. Politechniki Gdańskiej, 

Gdańsk 1996. 


1) Jastrzębska G., Odnawialne Ŝródła 

energii i pojazdy proekologiczne, 

Wydawnictwa Naukowo Techniczne , 


2) Sadowski T. i inni, Dotacje UE na 

rozwój odnawialnych źródeł energii w 

Polsce , Wydawnictwo: Europrimus 

Consulting 2007. 

3) Barbacki A., Atlas zbiorników wód 

geotermalnych Małopolski, Wyd. 

Instytutu Gospodarki Surowcami 

mineralnymi i energią PAN, Kraków 

2006.

KARTA KURSU 

NAZWA Energetyka wiatrowa 

NAZWA W J. ANG. Wind energy 


KOORDYNATOR dr inŜ. Krzysztof Pytel 



WIEDZA -------------- 


KURSY -------------- 


WIEDZA 

Znajomość zagadnień związanych z tematyką dotyczącą: 

• moŜliwości wykorzystania energii wiatru; 

• zastosowania urządzeń wykorzystujących energię wiatru; 

• zagroŜenia ekologiczne; 

• ekonomika inwestycji 

UMIEJĘTNOŚCI Umiejętność wykonania analizy ekonomicznej wykorzystania energii wiatru 

ORGANIZACJA 



A K L S P 

LICZBA GODZIN 6 7 --- --- --- --- 


W 

Na podstawie pracy pisemnej 

A 

K 

L 

S 

P 


OCENA 

50% oceny z wykładu oraz 50% oceny z ćwiczeń audytoryjnych 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

5. Hrynkiewicz, A. Energia : wyzwanie XXI 

wieku, Wyd. UJ, Kraków 2002 


źródła energii, 


4) Jastrzębska G., Odnawialne Ŝródła energii i 

pojazdy proekologiczne, Wydawnictwa 

Naukowo Techniczne , Październik 2007 , 

ISBN: 978-83-204-3376-0 

5) Sadowski T. i inni, Dotacje UE na rozwój 

odnawialnych źródeł energii w Polsce , 

Wydawnictwo: Europrimus Consulting , 

2007 , ISBN: 83-924315-1-0

KARTA KURSU 

NAZWA Energetyka słoneczna 

NAZWA W J. ANG. Solar energy 





WIEDZA 


KURSY -------------- 

EFEKTY KSZTAŁCENIA -------------- 

WIEDZA 


• typy i budowa kolektorów, 

• koszty inwestycyjno-ekonomiczne wykorzystania kolektorów słonecznych, 

• elektrownie heliotermiczne; 

• budowa i wytwarzanie ogniw fotowoltaicznych; 

• układy i systemy fotowoltaiczne sprzęŜone z siecią elektroenergetyczną; 

• projektowanie ogniw i układów; zastosowania i ekonomika 

UMIEJĘTNOŚCI Umiejętność projektowania instalacji grzewczej z wykorzystaniem kolektorów słonecznych. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 

LICZBA GODZIN 6 7 --- --- --- --- 


W 


A 

K 

L 

S 

P 


OCENA 

50% oceny z wykładu oraz 50% oceny z ćwiczeń 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 




źródła energii, 





ISBN: 978-83-204-3376-0 




2007 , ISBN: 83-924315-1-0

KARTA KURSU 

NAZWA Energetyka wodna 

NAZWA W J. ANG. Hydropower 





WIEDZA -------------- 


KURSY -------------- 


WIEDZA 


• zasoby energii wodnej; 

• sposoby pozyskiwania energii wodnej; 

• budowa elektrowni wodnej; 

UMIEJĘTNOŚCI Umiejętność dostosowania lokalnych zasobów energii do źródeł energii 

ORGANIZACJA 



A K L S P 

LICZBA GODZIN 6 7 --- --- --- --- 


W 


A 

K 

L 

S 

P 


OCENA 

50% oceny z wykładu oraz 50% oceny z ćwiczeń 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 



10. Lewandowski W. Proekologiczne 

odnawialne źródła energii, 





ISBN: 978-83-204-3376-0 




2007 , ISBN: 83-924315-1-0

KARTA KURSU 

NAZWA Fizyka 

NAZWA W J. ANG. Physics 

KOD 13.2 –xxxx- 820 PUNKTACJA ECTS 4 

KOORDYNATOR dr hab. Ryszard J. Radwański, Prof. AP 



WIEDZA 

Z fizyki -w zakresie: Podstawy programowej dla szkół ponadgimnazjalnych. 

Z matematyki (w zakresie Podstawy programowej dla szkół ponadgimnazjalnych): 

- wyraŜenia algebraiczne i działania matematyczne, 

- działania na wektorach (dodawanie, odejmowanie, iloczyn skalarny, iloczyn wektorowy), 

- funkcje liniowe, kwadratowe, logarytmiczne, 

- funkcje trygonometryczne, podstawowe wzory trygonometryczne, 

- podstawy rachunku róŜniczkowego funkcji jednej zmiennej i wielu zmiennych. 

- pochodna funkcji i interpretacja geometryczna, 

- całka oznaczona i nieoznaczona funkcji jednej zmiennej, 

Z matematyki (w zakresie analizy i algebry z roku 1), 

- rachunek róŜniczkowy funkcji jednej zmiennej i wielu zmiennych. 

- całka oznaczona i nieoznaczona funkcji jednej zmiennej, 

- Funkcje wektorowe, pochodne cząstkowe 


Z fizyki: 

- opisywanie i wyjaśnianie podstawowych zjawisk fizycznych z zastosowaniem opisu 

matematycznego obowiązującego w szkole ponadgimnazjalnej. 

Z matematyki: 

- posługiwania się aparatem matematycznym i metodami matematycznymi do opisywania i 

modelowania zjawisk i procesów fizycznych. 

KURSY 

11.1-xxxx-081 (algebra liniowa z geometrią) 

11.1-xxxx-081 (analiza matematyczna) 


WIEDZA 

Fizyka jako nauka i jej związki z innymi naukami przyrodniczymi oraz naukami z pogranicza 

nauk przyrodniczych, filozofią i metodologią nauki, a w szczególności z techniką dnia 

codziennego. Powiązanie fizyki i techniki. Ruch i klasyfikacja ruchów w przyrodzie. 

Kinematyczny opis ruchów prostoliniowych, jednostajnych i zmiennych oraz ruchów na 

płaszczyźnie (rzut poziomy i ukośny, ruch po okręgu). Podstawowe pojęcia i wielkości 

fizyczne opisujące ruch punktu materialnego oraz ruch postępowo-obrotowy bryły sztywnej. 

Rodzaje i skutki oddziaływań. Źródła sił i wzajemne oddziaływania w przyrodzie. Zasady 

dynamiki Newtona, druga zasada dynamiki dla układu ciał, pojęcie środka masy. 

Uogólniona postać drugiej zasady dynamiki. Zasada zachowania pędu. Opis ruchu w 

układach nieinercjalnych. Siły bezwładności. Praca, moc, energia ( praca stałej siły, praca 

zmiennej siły, praca a zmiana energii).Siły zachowawcze. Zasada zachowania energii 

mechanicznej. Zderzenia idealnie spręŜyste i niespręŜyste, centralne i niecentralne. 

Oddziaływania grawitacyjne (prawo grawitacji Newtona, siła grawitacji a cięŜar ciała, ruchy 

planet i satelitów, prawa Keplera, I i II prędkość kosmiczna. Pole grawitacyjne - pole 

centralne i pole w pobliŜu Ziemi, wielkości fizyczne opisujące pole (natęŜenie i potencjał pola 

grawitacyjnego), Praca w centralnym polu grawitacyjnym, energia potencjalna pola 

grawitacyjnego, powierzchnie ekwipotencjalne, zasada superpozycji pól. Elementy 

szczególnej teorii względności (STW): postulaty STW, powiązanie czasu i przestrzeni, 

transformacja Lorentza a transformacja Galileusza, relatywistyczna transformacja prędkości, 

energia spoczynkowa ciała, zasada zachowania masy i energii. Ruch obrotowy bryły 

sztywnej i wielkości fizyczne go opisujące, moment bezwładności, twierdzenie Steinera, 

moment pędu, zasada zachowania momentu pędu, toczenie, energia kinetyczna ciała w 

ruchu obrotowym. 

Ruch drgający. Opis ruchu harmonicznego. Energia potencjalna spręŜystości. Wahadło 

matematyczne i fizyczne oraz jego ruch. Drgania tłumione. Drgania wymuszone. Rezonans 

mechaniczny, warunek rezonansu. Fale mechaniczne. Kryteria klasyfikacji i klasyfikacja fal. 

Pojęcia i wielkości fizyczne opisujące ruch falowy. Równanie fali płaskiej harmonicznej. 

Odbicie i załamanie fali, zasada Huygensa. Dyfrakcja i interferencja fal. Fale stojące. 

Równanie fali stojącej. Fale akustyczne. Podstawy akustyki. Efekt Dopplera. Jednostki 

wielkości fizycznych (SI). Podstawowe prawa elektrostatyki, prawo Gaussa. Prąd 

elektryczny. Pole magnetyczne jego wytwarzanie. Pole magnetyczne wokół przewodnika z 

płynącym prądem. Elektromagnetyzm. Prawa Maxwella, Obwody RLC. Drgania elektryczne. 

Rezonans, warunek rezonansu. Fale elektromagnetyczne. Światło jako fala 

elektromagnetyczna. Fala poprzeczna i rozchodzenie się fal e-m. Zasady optyki 

geometrycznej i falowej. Elementy optyki relatywistycznej. Zjawiska współczesnej fizyki,

efekt fotoelektryczny. Atom wodoru i atom wielo-elektronowy. Mechanika kwantowa. 

Budowa materii. Podział ciał stałych – izolatory, metale. Podstawy krystalografii. Przykłady 

związków (FeO, Fe 2O 3, Fe 3O 4) Fizyka półprzewodników, złącze pn, tranzystor. InŜynieria 

materiałowa, Lasery i ich fizyczne podstawy działania. 

Definiowanie pojęć i wielkości fizycznych (z wykorzystaniem poznanego aparatu 

matematycznego), odczytywanie sensu fizycznego z ich definicji; ustalanie zaleŜności od 

innych wielkości fizycznych. Rysowanie wykresów zaleŜności wielkości fizycznych od czasu 

[np. x(t), v(t), a(t), s(t) dla poznanych rodzajów ruchów] oraz od innych wielkości 

fizycznych [np. F(r), E(r)] Samodzielne układanie i rozwiązywanie równań ruchu (rzut 

poziomy, ukośny, spadek swobodny). Formułowanie praw i zasad fizycznych w zakresie 

mechaniki i zapisywanie ich w języku matematyki. Opisywanie i wyjaśnianie podstawowych 

zjawisk fizycznych z zakresu mechaniki klasycznej i relatywistycznej z wykorzystaniem 


poznanych praw i zasad. Rozwiązywanie róŜnych rodzajów zadań (tzw. rachunkowych, 

graficznych, ...). Dostrzeganie w Ŝyciu codziennym problemów z mechaniki i elektryczności, 

ich naukowe formułowanie i rozwiązywania problemów. Umiejętność pomiaru 

podstawowych wielkości fizycznych i prezentowania wyników pomiarów na wykresach 

zaleŜności wielkości fizycznych [np. I(U), I(t), ...] Formułowanie praw i zasad fizycznych w 

zakresie półprzewodników i inŜynierii materiałowej i ich zapisywanie w języku matematyki 

Opisywanie i wyjaśnianie podstawowych właściwości fizycznych ciał stałych z 

wykorzystaniem poznanych praw i zasad. Powiązanie fizyki i techniki. 

ORGANIZACJA 

FORMA ZAJĘĆ 

WYKŁAD (W) 



A K L S P 


W 

A 

Egzamin pisemny sprawdzający umiejętność rozwiązywania otwartych zadań z mechaniki i elektryczności– 

jego zaliczenie niezbędne do dopuszczenia do egzaminu ustnego. 

Egzamin ustny sprawdzający znajomość podstawowych praw z fizyki o przyrodzie, umiejętność 

posługiwania się językiem fizyki, logicznego formułowania odpowiedzi na trzy (wylosowane) pytania 

dotyczące zagadnień omawianych na wykładzie i wykonanych ćwiczeń laboratoryjnych 

Ocenianie pracy studentów podczas ćwiczeń (odpowiedzi ustne, udział w dyskusji, praca w grupach). 

Trzy kolokwia podczas semestru oraz kolokwium zaliczeniowe dla studentów, którzy nie uzyskali 

wymaganej liczby punktów z tych kolokwiów. 

K 

L 

S 

P 

OCENA 

O ocenie decyduje wynik egzaminu pisemnego, po uprzednim zdaniu egzaminu ustnego 

oraz uzyskaniu zaliczenia Pracowni Fizycznej. 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

1. R. Resnick, D. Halliday, J. Walker 

“Podstawy fizyki” 

2. Zbiór 7 skryptów: 

K. Sierański –Repetytorium-Wzory, Zadania 

K. Sieranski –Skrypt I rok –Wzory, Zadania 

K. Sieranski –Cz. III – Fizyka współczesna 


1. A. K. Wróblewski, J. A. Zakrzewski 

„Wstęp do fizyki „ 

Dla przypomnienia podręczniki ze szkoły 

ponadgimnazjalnej (liceum)) np: 

„ Wybieram fizykę”- ( pod red. 

J. Salach”)

KARTA KURSU 

NAZWA 


Fizyka – laboratorium 

Physics - laboratory 


KOORDYNATOR 

Dr hab. Czesław Kajtoch, prof. AP 


Dr hab. Jan Suchanicz, 

dr Irena Jankowska-Sumara, 

dr Włodzimierz Śmiga 


WIEDZA 


KURSY 

1. Znajomość podstawowych pojęć z fizyki klasycznej i matematyki w zakresie szkoły 

średniej. 

2. Znajomość teoretyczna analizy danych eksperymentalnych. 

Umiejętność przeprowadzania prostych pomiarów fizycznych, obsługiwania przyrządów 

pomiarowych oraz 

prezentacji wyników pomiarów. Umiejętność analizy danych pomiarowych, interpretacji 

wyników pomiarów oraz 

analizy niepewności pomiarowych. Wykorzystanie nabytej wiedzy do rozwiązywania 

problemów z podstaw fizyki. 

Wiedza wstępna wyniesiona z kursów: fizyka, matematyka 


WIEDZA 


Z zakresu wybranych działów fizyki : fizyka cząsteczkowa (A), mechanika(B), fizyka 

współczesna(C) 

1. Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła matematycznego. 

2. Wyznaczanie gęstości ciał stałych i ciecz za pomocą piknometru. 

3. Wyznaczanie częstości dźwięku w powietrzu metodą rury Kundta. 

4. Wyznaczanie współczynnika załamania metodą szpilek. 

5. Obserwacja zjawisk dyfrakcji i interferencji za pomocą lasera, wyznaczanie długości fali 

światła za pomocą siatki dyfrakcyjnej. 

6. Wyznaczanie charakterystyki diody. 

Przeprowadzanie prostych pomiarów fizycznych, analizy danych pomiarowych, prezentacji 

i interpretacji wyników pomiarowych. 

ORGANIZACJA 


FORMA ZAJĘĆ 

A K L S P 



W 

A 

K 

L 

S 

P 

Kolokwia, oceny sprawozdań, ocena nabytych umiejętności posługiwania się przyrządami. 

OCENA 

Średnia ocen ze sprawozdań i kolokwiów 

UWAGI 

LITERATURA 

T. Dryński, Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki, 

Warszawa PWN 1980, 

Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki, Oficyna 

Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 

Wrocław 1997

KARTA KURSU 

NAZWA Geometria elementarna 

NAZWA W J. ANG. Elementary geometry 


KOORDYNATOR 

dr Marianna Ciosek 



ruktura/kgirr.html 


WIEDZA 

Znajomość podstawowych pojęć i twierdzeń z geometrii elementarnej (według profilu 

podstawowego matematyki w szkole średniej). 


Wymagane przy maturze z matematyki – z zakresu geometrii – profilu podstawowego. 

KURSY 


WIEDZA 

I. Znajomość pojęć: 

1. kąta, koła, okręgu, wielokąta (w szczególności trójkąta oraz poszczególnych 

czworokątów – kwadratu, prostokąta, rombu, trapezu, deltoidu); 

2. symetralnej odcinka i dwusiecznej kąta; 

3. pola i obwodu figury płaskiej; 

4. figur przystających i figur podobnych; 

5. pola powierzchni i objętości; 

6. figury osiowosymetrycznej i środkowosymetrycznej. 

II. Znajomość twierdzeń: 

• twierdzenie Talesa, twierdzenie Pitagorasa (róŜne sformułowania tych twierdzeń); 

• o symetralnej boków trójkąta; 

• o dwusiecznych kątów wewnętrznych trójkąta; 

• o okręgu wpisanym w trójkąt i okręgu opisanym na trójkącie; 

• o okręgu wpisanym w czworokąt i okręgu opisanym na czworokącie; 

• dotyczących pól figur płaskich oraz pól powierzchni i objętości wielościanów i brył 

przestrzennych. 


Umiejętności: 

• wypowiadanie twierdzeń w róŜnych formach (orzekającej, warunkowej, 

warunkowo-czynnościowej); 

• uzasadnianie twierdzeń występujących w programie geometrii; 

• przeprowadzanie dowodu niewprost w prostych sytuacjach; 

• rozwiązywanie zadań dotyczących pól figur płaskich i objętości figur 

przestrzennych; 

• konstruowanie trójkąta i pewnych czworokątów – przy odpowiednich danych; 

• uzasadnianie twierdzeń dotyczących pól wielokątów; 

• uzasadnianie fałszywości stwierdzeń (np. jeŜeli 2 figury mają jednakowe pola, to 

mają jednakowe obwody); 

• konstruowanie okręgu opisanego na trójkącie, wpisanego w trójkąt oraz 

uzasadnianie poprawności tych konstrukcji. 

ORGANIZACJA 

FORMA ZAJĘĆ 

WYKŁAD (W) 


A K L S P



W 

A 

Egzamin (po uzyskaniu zaliczenia z ćwiczeń) 

Zaliczenie na podstawie sprawdzianów pisemnych i odpowiedzi ustnych 

K 

L 

S 

P 

OCENA 

Ocena z egzaminu 

UWAGI 

PODSTAWOWA 

LITERATURA 

1. H. S. M. Coxeter, Wstęp do geometrii 

dawnej i nowej, PWN, Warszawa 

1967. 

2. R. Doman, Wykłady z geometrii 

elementarnej, Wydawnictwo 

Naukowe UAM, Poznań 2001. 

3. Z. Krygowska, Geometria 

płaszczyzny, cz. I i cz. II, PZWS, 


4. Z. Krygowska, Konstrukcje 

geometryczne na płaszczyźnie, PWN, 


5. M. Małek, Geometria. Zbiór zadań, 

GWO, Gdańsk 1994. 


1. R. Hartshorne, Geometry: Euclid 

and beyond, Springer, New York, 

2000.

KARTA KURSU 

NAZWA Gospodarka energetyczna w Polsce i Świecie 

NAZWA W J. ANG. The energy market in Poland and worldwide 


KOORDYNATOR dr inŜ. Małgorzata Piaskowska 


dr inŜ. Małgorzata Piaskowska 

dr inŜ. Krzysztof Pytel 


WIEDZA 

Znajomość zagadnień z zakresu geografii 


KURSY geografia 


WIEDZA 

Zasoby surowców energetycznych i ich rozmieszczenie w Polsce i na świecie, 

zapotrzebowanie i zuŜycie energii, rodzaje energii, polityka energetyczna państw 

UMIEJĘTNOŚCI Gospodarowania energią zgodnie z zasadą zrównowaŜonego rozwoju 

ORGANIZACJA 



A X K L S P 



W 

A 

egzamin 

praca pisemna 

K 

L 

S 

P 


UWAGI - 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

1. Mirowski T. i in.: Podstawy gospodarki 

surowcami energetycznymi. Uczelniane 

Wydawnictwa Naukowo-Dydaktyczne AGH. 

Kraków 2005. 

2. Mejro C.: Podstawy gospodarki 

energetycznej. WNT. Warszawa 1974. 

UZUPEŁNAJĄCA 

1. Górzyński J.: Auditing energetyczny. 

Narodowa Agencja Poszanowania Energii. 

Warszawa 2001.

KARTA KURSU 

NAZWA Gospodarka wodna i ochrona wód 

NAZWA W J. ANG. Water resources management and water conservation 


KOORDYNATOR Dr inŜ. Krzysztof Pytel ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY 


WIEDZA 

Infrastruktura i inŜynieria środowiska 

Zarządzanie środowiskowe 

Zarządzanie energią 

UMIEJĘTNOŚCI Przygotowanie projektów z zakresu zarządzania środowiska i zarządzania energią 

KURSY Zarządzanie środowiskiem 


WIEDZA 

− 

− 

− 

− 

− 

− 

− 

− 

− 

− 

− 

− 

− 

− 

− 

− 

− 

− 

− 

Cele i zakres gospodarki wodnej 

Gospodarka wodna jako nauka 

Zasady planowania w gospodarce wodnej 

Problemy gospodarki wodnej w rolnictwie i środowisku wiejskim, 

Oddziaływanie rolnictwa na środowisko 

Zapotrzebowanie na wodę 

Gospodarka wodno-ściekowa w osiedlach i aglomeracjach 

Problemy gospodarki wodnej w przemyśle 

Potrzeby wodne przemysłu 

Obiegi wody w zakładach przemysłowych 

Ochrona przed nadmiarem i niedoborem wody 

Ochrona wód podziemnych przed zanieczyszczeniem 

Bilans wodno-gospodarczy. 

Warunki korzystania z wód dorzecza jako instrument zlewniowego systemu zarządzania 

gospodarką wodną 

Zasoby wodne kraju jako ekologiczny wskaźnik rozwoju społeczno-gospodarczego 

Ochrona wód powierzchniowych przed zanieczyszczeniem 

Zarządzanie i administrowanie gospodarką wodną w Polsce i UE. Kataster wodny 

Problem jakości wód. Obszarowe, punktowe i liniowe źródła zanieczyszczeń wody. 

Ekonomiczne skutki degradacji wód. Eutrofizacja i acidofizacja. 

Metody oceny jakości wody: stęŜeń charakterystycznych, stęŜeń gwarantowanych, 

stęŜeń miarodajnych oraz Indeks Jakości Wody 


- nabycie umiejętności praktycznych dotyczących realizacji zadań związanych z gospodarką 

wodną i systemów zarządzania środowiskowego 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

Ustna weryfikacja wiedzy i umiejętności 

A 

K 

L 

S 

P

OCENA 

UWAGI 

Ocenę pozytywną uzyskuje się po zgromadzeniu minimum 51 punktów moŜliwych do 

uzyskania w trakcie semestru. 

Skala ocen 

Punkty: 

Ocena: 

0 ÷ 50 niedostateczny 

51 ÷ 60 dostateczny 

61 ÷ 70 dostateczny plus 

71 ÷ 80 dobry 

81 ÷ 90 dobry plus 

91 ÷ 100 bardzo dobry 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

1 Chełmicki W., 2002 – Woda – zasoby, 

degradacja, ochrona. Wydawnictwo 

Naukowe PWN. Warszawa. 

2 Mikulski Z., 1998 – Gospodarka wodna. 

Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa. 

3 Ostrowski J., 2011 – Notatki i inne 

materiały, w tym multimedialne z 

wykładów i ćwiczeń audytoryjno - 

projektowych, UKWS. Warszawa 

4 Słota H., 1997 – Zarządzanie systemami 

gospodarki wodnej. Wyd. IMGW. 

Warszawa. 


1 Dojlido J. R., 1995 – Chemia wód 

powierzchniowych. Wydawnictwo 

Ekonomia i Środowisko. Białystok. 

2 Kleczkowski A. S., Mikulski Z., 1995 – 

Prognoza gospodarowania wodą. Stan 

zasobów, str. 35-48 [w:] Prognoza 

ostrzegawcza zmian środowiskowych 

warunków Ŝycia człowieka w Polsce na 

początku XXI wieku. Ekspertyza. Oprac. 

zbior. pod red. S. Kozłowskiego. Zeszyty 

nauk. 10. PAN, Komitet naukowy przy 

Prezydium PAN „Człowiek i środowisko”. 

Instytut Ekologii PAN - Oficyna 

Wydawnicza. 

3 Ochrona przed powodzią. Red. K. Mosiej, 

A. Ciepielowski. IMUZ, W-wa.1992. 

4 Susze na obszarze Polski w latach 1951- 

1990. Praca zbior. R. Farat, M. Kępińska- 

Kasprzak, P. Kowalczak, P. Magier. Mat. 

Bad., Seria: Gosp. wodna i ochrona wód. 

Nr 16. IMGW 1995. 

5 Systemy wspomagania decyzji w 

gospodarce wodnej. Praca zbior. pod 

kier. Marka Gromca. IMGW, Warszawa 

2006.

KARTA KURSU 

NAZWA Grafika inŜynierska 

NAZWA W J. ANG. Graphics and Design for Engineers 


KOORDYNATOR dr inŜ. Agnieszka Twardowska ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY 


WIEDZA 

rzut równoległy i środkowy 


KURSY - 

kreślenie prostych konstrukcji geometrycznych 

umiejętność pomiaru wielkości liniowych i kątowych (poziom podstawowy) 


WIEDZA 


przygotowanie do studiowania teorii konstrukcji, znajomość zagadnień dotyczących unifikacji 

i normalizacji zapisu konstrukcji, odwzorowania budowy przedmiotów metodą rzutu 

prostokątnego (metodą A i E), rzutu aksonometrycznego oraz środkowego, zasady 

tolerowania wymiarów liniowych i kątowych. 

umiejętność poszukiwania i selekcji informacji o charakterze technicznym, poprawnego 

odczytywania i samodzielnego wykonywania prostej dokumentacji technicznej w formie 

rysunków technicznych maszynowych (wykonawczych, złoŜeniowych, schematycznych...) 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

test zaliczeniowy 

rysunki techniczne, kolokwium zaliczeniowe 

K 

L 

S 

P 

wykład: test pisemny z zakresu wykładu 

ćwiczenia: ocena wiedzy i umiejętności na podstawie: 

OCENA 

- samodzielnie wykonanych rysunków technicznych, 

- kolokwium zaliczeniowego w formie rysunku wybranej części maszynowej 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

Dobrzański T. Rysunek Techniczny 

Maszynowy, WNT, Warszawa 2001 


Bober A, Dudziak M. Zapis konstrukcji WN 

PWN Warszawa 1999,

KARTA KURSU 

NAZWA 


Informatyczne systemy zarządzania produkcją 

KOD 04.0- 830 PUNKTACJA ECTS 1 

KOORDYNATOR dr inŜ. Iwona Sulima 



WIEDZA 


Podstawowe zagadnienia z zakresu zarządzania produkcją oraz informatycznych systemów zarządzania 

produkcją. 

KURSY -------------- 


WIEDZA 

Znajomość zagadnień związanych z problematyką: 

• zarządzania produkcją w przemyśle 

• organizacją procesu produkcyjnego 

• planowania i sterowania produkcją 

• cyklu produkcyjnego i zasadami organizacji pracy 

• postępu techniczno-organizacyjnego 

• zarządzania przez jakość, jakością pracy i produktu 

• systemów inŜynierskich wspomagających produkcję (CAD, CAM, CAP) 

• współczesnych systemów zarządzania produkcją- zakresy funkcjonalne, cechy, zastosowania, 

podstawowe funkcje: 

a) system planowania potrzeb materiałowych (MRP I) 

b) planowanie Zasobów Produkcyjnych (MRPII) 

c) planowanie Zasobów Finansowych (ERP) 

• rozwoju zintegrowanych systemów klasy MRP 


Zdolność powiązania zagadnień teorii zarządzania produkcją z praktycznym uŜytkowaniem systemów 

informatycznych. Student zna zasady tworzenia i funkcjonowania nowoczesnych systemów 

informacyjnych i urządzeń stosowanych w inŜynierii produkcji. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 

LICZBA GODZIN 15 30 --- --- --- --- 


W 

A 

K 

L 

S 

P 

Na podstawie kolokwium 

OCENA 


UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

1. E. Pająk, Zarządzanie produkcją. Produkt, 

technologia, organizacja, Warszawa, PWN, 2006. 

2. P. Lech: Zintegrowane systemy zarządzania ERP / 

ERP II. Wykorzystanie w biznesie, wdraŜanie; 

Wydawnictwo Difin, Warszawa 2003 

3. P. RóŜniczki: Komputerowe systemy wspomagania 

zarządzania klasy MRP/ERP i ich wdraŜanie; 

Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej, Katowice 

2001 

4. K. Pasternak „Zarys zarządzania produkcją”,, 

Polskie Wyd. Ekonomiczne, 2005 


1. B. Milewska Zarządzanie produkcją Wydaw. 

Naukowe US, 2000. 

2. I.Dudzik, InŜynieria zarządzania: strategia i 

projektowanie systemów produkcyjnych. Wyd. 

Placet, 2000 

3. Czasopisma naukowe z zakresu organizacji i 

zarządzania

KARTA KURSU 

NAZWA InŜynieria oprogramowania 

NAZWA W J. ANG. Software engineering 


KOORDYNATOR dr inŜ. Małgorzata Piaskowska-Silarska 



WIEDZA podstawowa wiedza z zakresu programowania 

UMIEJĘTNOŚCI -------- 

KURSY 

wstęp do programowania 


WIEDZA 


modele cyklu Ŝycia oprogramowania, czynności wykonywane w poszczególnych fazach 

przedsięwzięcia programistycznego, wykorzystanie narzędzi CASE, zarządzanie 

przedsięwzięciem programistycznym 

potrzebne do produkcji oprogramowania: od analizy i określenia wymagań, przez 

projektowanie i wdroŜenie, aŜ do ewolucji gotowego oprogramowania 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

kolokwium 

A 

K 

L 

projekt 

S 

P 

OCENA 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

1. Beck K., Cynthia A.: Wydajne 

programowanie – Extreme 

Programming. Mikom 2005. 

2. Jaszkiewicz A.: InŜynieria 

oprogramowania. Helion. 

Gliwice 1997. 


1. Pressman R.: Software Engineering. 

McGraw-Hill. New York 1997.

KARTA KURSU 

NAZWA InŜynieria Wytwarzania 1 

NAZWA W J. ANG. Manufacture Engineering 1 


KOORDYNATOR Dr hab.inŜ. Lucyna Jaworska 


Lucyna Jaworska, 

Paweł Hyjek, 

Krzysztof Mroczka, 

Krzysztof Ziewiec 


WIEDZA Przedmiot przeznaczony dla studentów Edukacji Techniczno-Informatycznej, w zakresie 

Technika z Informatyką, którzy ukończą kurs z tytułem inŜyniera. 


Znajomość zagadnień z zakresu chemii, nauki o materiałach oraz fizyki, w zakresie wiedzy 

szkoły średniej i wyŜszej. 

KURSY 

Studia Stacjonarne, pierwszego stopnia, Edukacja Techniczno-Informatyczna, w zakresie 

Technika z Informatyką, specjalizacja nauczycielska, Semestr 5 


WIEDZA 


Zagadnienia poruszane podczas wykładów maja zapoznać studentów z problemami 

dotyczącymi procesów wytwarzania materiałów inŜynierskich, doborem materiałów, 

kształtowaniem właściwości materiałów, w tym takŜe właściwości powierzchniowych, 

niekonwencjonalnymi i konwencjonalnymi metodami obróbki tworzyw, rapid prototyping i 

rapid tooling, z projektowaniem procesów technologicznych, automatyzacją oraz 

zapewnieniem jakości. Obszar zagadnień dotyczy tworzyw metalowych, ceramicznych, 

kompozytowych, takŜe nanomateriałów. PowyŜsze zagadnienia zostaną przedstawione 

zarówno w aspekcie technologicznym, jak i ekonomicznym, ekologicznym oraz recyklingu 

materiałów. Natomiast podczas ćwiczeń audytoryjnych wyŜej wymienione zagadnienia będą 

przybliŜone studentom w formie referatów, projektów, pokazów oraz dyskusji. 

Przygotowanie studenta do prac inŜynierskich z punktu widzenia technologa, rozszerzenie 

wiedzy technicznej w zakresie podstawowych i zaawansowanych technik wytwarzania 

półfabrykatów i wyrobów. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

Egzamin po zakończeniu kursu 

Ocena referatów lub projektów, kolokwium 

K 

L 

S 

P 

OCENA Ocena na podstawie wyniku egzaminu 

UWAGI 


Tadeusz Karpiński: InŜynieria Produkcji. WNT, 

2004, Warszawa. 

Mieczysław Feld: Podstawy projektowania 

procesów technologicznych typowych części 

maszyn. WNT, 2003, Warszawa. 

Marek Blicharski: Wstęp do inŜynierii 

materiałowej. WNT, 2003, Warszawa. 

Anna Rutkowska: Techniki Wytwarzania; 

Wybrane zagadnienia z obróbki cieplnej i 

cieplno-chemicznej. Politechnika Krakowska, 

1998, Kraków. 

Michael F. Ashby: Dobór materiałów w 

projektowaniu inŜynierskim, WNT, 1998, 

Warszawa. 

Stanisław Tkaczyk, Powłoki Ochronne, Skrypt 

Uczelniany Politechniki Śląskiej, Gliwice 1994. 

Marek Blicharski, InŜynieria powierzchni, 

WNT, Warszawa 2009 

Józef Zawora, Podstawy Technologii maszyn, 

WSiP, Warszawa 2007 

Mieczysław Wysiecki: Nowoczesne Materiały 

Narzędziowe, WNT, 1997, Warszawa. 

Andrzej Kieras: Wiedza o technice, UŚ 1997, 

Katowice.

KARTA KURSU 

NAZWA InŜynieria Wytwarzania 1- laboratorium 

NAZWA W J. ANG. Manufacture Engineering 1 - laboratory 


KOORDYNATOR Dr hab. inŜ. Lucyna Jaworska 



Paweł Hyjek, 




WIEDZA Przedmiot przeznaczony dla studentów Edukacji Techniczno-Informatycznej, o specjalności 





KURSY 

Studia Stacjonarne, pierwszego stopnia, Edukacja Techniczno-Informatyczna, w zakresie 

Technika z Informatyką, specjalizacja nauczycielska, Semestr 5 


WIEDZA 


Zagadnienia poruszane podczas laboratoriów mają rozszerzyć praktyczną wiedzę dotyczącą 

technik i procesów wytwarzania wyrobów. Obszar zagadnień dotyczy tworzyw metalowych, 

ceramicznych, polimerowych i kompozytowych. Ćwiczenia laboratoryjne obejmować będą 

zagadnienia związane z procesami wytwarzania materiałów oraz organizacją programowania 

w produkcji. Ćwiczenia laboratoryjne prowadzone będą takŜe w formie wycieczek 

technologicznych, mających na celu zapoznanie studentów z procesem metalurgicznym, 

odlewniczym oraz innymi zagadnieniami poruszanymi na wykładach. 


wiedzy technicznej w zakresie podstawowych i zaawansowanych technik wytwarzania 

półfabrykatów i wyrobów, kształtowaniem produktów i ich właściwości. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

L 

Ocena sprawozdań i przygotowania do zajęć oraz kolokwia dopuszczające do zajęć 

S 

P 

OCENA Ocena na podstawie ocen cząstkowych 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 


Tadeusz Karpiński: InŜynieria Produkcji. WNT, Karol Przybyłowicz, Metaloznawstwo, WNT,


Mechatronika, red. Dietmar Shmid. REA, 








Katowice. 

Wojciech Wojciechowski: Techniki 

Wytwarzania, Wybrane zagadnienie ze 

spawalnictwa. Politechnika Krakowska 1999, 

Kraków. 







Warszawa. 

Jan Sińczak, Procesy Przeróbki Plastycznej, 

Wydawnictwo Naukowe AKAPIT, Kraków 2003 

Warszawa 2007 

Zenon Opiekun, Władysław Orłowicz, Feliks 

Stachowicz, Techniki wytwarzania, Oficyna 

Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, 

1998, Rzeszów

KARTA KURSU 

NAZWA InŜynieria Wytwarzania 2 

NAZWA W J. ANG. Manufacture Engineering 


KOORDYNATOR Dr inŜ. Krzysztof Ziewiec 



Paweł Hyjek, 




WIEDZA 

Przedmiot przeznaczony dla studentów Edukacji Techniczno-Informatycznej, w zakresie 



KURSY 



Studia Pierwszego Stopnia, niestacjonarne, Edukacja Techniczno-Informatyczna, w zakresie 

Technika z Informatyką, specjalizacja nauczycielska, Rok 3 


WIEDZA 


Zagadnienia poruszane podczas wykładów mają zapoznać studentów z problemami 

dotyczącymi procesów wytwarzania, metodami nanoszenia powłok przeciwzuŜyciowych, 

technologicznym przygotowaniem produkcji, niekonwencjonalnymi i konwencjonalnymi 

metodami kształtowania tworzyw, między innymi rapid prototyping i rapid tooling, z 

projektowaniem procesów technologicznych, automatyzacją, robotyzacją oraz zapewnieniem 

jakości wyrobom. Poruszone zostaną problemy związane z rachunkiem kosztów w 

wytwarzaniu. Ćwiczenia laboratoryjne mają rozszerzyć wiedzę studentów na temat 

podstawowych wiadomości z zakresu metod przetapiania stopów metali, metod wytwarzania 

prefabrykatów w tym: odlewania, przeróbki plastycznej, łączenia i spajania. Zakres zajęć 

laboratoryjnych będzie obejmował takŜe zagadnienia związane z obróbką wiórową, 

strumieniowo-erozyjną i strumieniowo-ścierną oraz wytwarzanie warstw wierzchnich i 

powłok ochronnych. 


wiedzy technicznej w zakresie podstawowych metod wytwarzania prefabrykatów oraz 

zaawansowanych technik kształtowania wyrobu końcowego 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

Egzamin po zakończeniu kursu 

A 

K 

L 

Ocena sprawozdań i przygotowania do zajęć oraz kolokwia dopuszczające do zajęć 

S 

P 

OCENA Ocena na podstawie wyniku egzaminu (po zaliczeniu ćwiczeń laboratoryjnych) 

UWAGI 


Zenon Opiekun, Władysław Orłowicz, Feliks 

Stachowicz, Techniki wytwarzania, Oficyna 

Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej, 1998, 

Rzeszów 

Edmund Tasak, Obróbka ubytkowa i spajanie, 

Uczelniane Wydawnictwa Naukowo- 

Dydaktyczne, 2001 Kraków. 

Jan Sińczak, Procesy Przeróbki Plastycznej, 

Wydawnictwo Naukowe AKAPIT, Kraków 2003 




Edward Fraś, Krystalizacja metali, WNT, 2003, 

Warszawa 



Wojciech Wojciechowski: Techniki 

Wytwarzania, Wybrane zagadnienie ze 

spawalnictwa. Politechnika Krakowska 1999, 

Kraków. 

Karol Przybyłowicz, Metaloznawstwo, WNT, 

Warszawa 2007 

Tadeusz Karpiński: InŜynieria Produkcji. 

WNT, 


Mechatronika, red. Dietmar Shmid. REA, 



Katowice. 







Warszawa

KARTA KURSU 

NAZWA Język angielski B2-1 

NAZWA W J. ANG. English B2-1 


KOORDYNATOR mgr Anna Fertner 

ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY: 

Zespół Języka Angielskiego 

SPNJO 

www.ap.krakow.pl/sjo 


WIEDZA 


KURSY B1-4 


WIEDZA 


Znajomość słownictwa związanego z waŜnymi momentami w Ŝyciu człowieka: np. narodziny, 

szkoła, studia, ślub 

Szczegółowe opisywanie własnych przeŜyć, zainteresowań, przedstawianie indywidualnego 

punktu widzenia, sprawne nadąŜanie za innymi, rodzimymi uŜytkownikami języka 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

DłuŜsze wypowiedzi pisemne, ćwiczenia gramatyczno-leksykalne, czytanie ze zrozumieniem, rozumienie ze 

słuchu, prezentacje ustne 

L 

S 

P 

OCENA 

Ocena wewnętrzna SPNJO: Średnia ocen cząstkowych z całego semestru, aktywność na 

zajęciach, frekwencja 

UWAGI UŜycie metod audiowizualnych, Internet 

LITERATURA 

PODSTAWOWA: podręcznik i ćwiczenia 

UZUPEŁNIAJĄCA: dodatkowe materiały 

przygotowane przez lektora, indywidualna 

lektura, teksty specjalistyczne

KARTA KURSU 







SPNJO 



WIEDZA 


KURSY B2-1 


WIEDZA 


Znajomość słownictwa związanego z problemami współczesnego świata: zagroŜenia 

cywilizacyjne, przestępczość, narkomania, terroryzm 

Przedstawianie prezentacji na tematy ogólne, pisanie wypowiedzi z podaniem argumentów 

za i przeciw (recenzja, rozprawka), czynny udział w dyskusji, wyjaśnianie i podtrzymywanie 

swoich poglądów 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

DłuŜsze wypowiedzi pisemne (recenzja, rozprawka), ćwiczenia gramatyczno-leksykalne, prezentacje 

tematyczne 

L 

S 

P 

OCENA 




LITERATURA 





KARTA KURSU 







SPNJO 



WIEDZA 


KURSY B2-2 


WIEDZA Znajomość wyraŜeń związanych z bioetyką (klonowanie, eutanazja) 


Rozumienie głównego znaczenia złoŜonych lingwistycznie tekstów, uŜywanie wyraŜeń 

idiomatycznych, skuteczne uczestniczenie w dyskusji z wieloma rozmówcami, 

przedstawianie swojego poglądu na dany temat, podając argumenty za i przeciw 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

DłuŜsze wypowiedzi pisemne, ćwiczenia gramatyczno-leksykalne, prezentacje tematyczne, dyskusje 

L 

S 

P 

OCENA 




LITERATURA 





KARTA KURSU 







SPNJO 



WIEDZA 


KURSY B2-3 


WIEDZA 


Znajomość słownictwa z zakresu zdrowia i medycyny, chorób cywilizacyjnych, dobra 

znajomość gramatyki 

Rozumienie treści głównych artykułów i reportaŜy dotyczących współczesnych problemów, 

rozumienie współczesnej prozy literackiej, rozumienie wiadomości na konkretne tematy w 

standardowej odmianie językowej i z normalną prędkością, dość płynne i spontaniczne 

porozumiewanie się z obcokrajowcami 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

DłuŜsze wypowiedzi pisemne: komentarze filmów, audycji radiowych, ćwiczenia gramatyczno-leksykalne, 

prezentacje tematyczne, dyskusje, 

L 

S 

P 

OCENA 

Ocena wewnętrzna SPNJO: średnia ocen cząstkowych z całego semestru, aktywność na 



LITERATURA 





KARTA KURSU 

NAZWA Język francuski B2-1 

NAZWA W J. ANG. French B2-1 


KOORDYNATOR mgr Danuta Krystyna Bielawska 


Zespół Języka Francuskiego 

SPNJO 



WIEDZA 


KURSY B1-3 


WIEDZA 


Znajomość słownictwa związanego z waŜnymi momentami w Ŝyciu człowieka ( święta 

rodzinne np. urodziny, rocznice ), edukacja 

Szczegółowe opisywanie własnych przeŜyć i zainteresowań, przedstawianie własnego 

punktu widzenia ( zalety, wady, za i przeciw ), sprawne nadąŜanie za innymi (rodzimymi) 

uŜytkownikami języka 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

DłuŜsze wypowiedzi pisemne, przygotowywanie wypowiedzi ustnej, testy gramatyczno- leksykalne, 

rozumienie ze słuchu 

L 

S 

P 

OCENA 

Ocena wewnętrzna SPNJO : średnia ocen cząstkowych, praca indywidualna (teksty), 

aktywność , frekwencja 


LITERATURA 

PODSTAWOWA 

Materiały dostarczane przez wykładowcę opr. 

autorskie 


Lektura indywidualna ( tekst tematyczny)

KARTA KURSU 






Zespół ,Języka Francuskiego 

SPNJO 



WIEDZA 


KURSY B2-1 


WIEDZA 


Słownictwo związane z problemami współczesnego świata, zagroŜenia cywilizacyjne 

(przestępczość, narkomania, terroryzm ) 

Wygłaszanie oświadczeń na tematy ogólne, pisanie recenzji, rozprawek, umiejętność 

spontanicznego odejścia od tematu, pisanie wypowiedzi przytaczając argumentacje z 

róŜnych źródeł, uŜywanie parafrazy ( dla pokrycia braków leksykalnych ) 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

Pisanie rozprawki , przygotowywanie wypowiedzi pisemnej na temat , testy gramatyczno- leksykalne , 


L 

S 

P 

OCENA 

Ocena wewnętrzna SPNJO : średnia ocen cząstkowych z całego semestru, praca 

indywidualna (teksty ), aktywność frekwencja 


LITERATURA 

PODSTAWOWA 


autorskie 


Lektura indywidualna ( tekst tematyczny)

KARTA KURSU 







SPNJO 



WIEDZA 


KURSY B2-2 


WIEDZA Znajomość wyraŜeń związanych z bioetyką ( klonowanie, eutanazja ) 


UŜywanie wyraŜeń idiomatycznych, rozumienie głównego znaczenia złoŜonych pod 

względem lingwistycznym wypowiedzi, skuteczne uczestnictwo w dyskusji z wieloma 

rozmówcami, opracowanie wypowiedzi na tematy zawodowe 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

Sytuacje dialogowe , wypowiedzi dłuŜsze przygotowane, dyskusje, testy gramatyczno- leksykalne, 


L 

S 

P 

OCENA 

Ocena wewnętrzna SPNJO : średnia ocen cząstkowych z całego semestru, praca 

indywidualna (teksty ), aktywność , frekwencja 

UWAGI UŜycie metod audiowizualnych 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 


autorskie 


Lektura indyidualna.( tekst specjalistyczny)

KARTA KURSU 







SPNJO 



WIEDZA 


KURSY B2-3 


WIEDZA 


Słownictwo dotyczące zdrowia i medycyny, chorób cywilizacyjnych, dobra znajomość 

gramatyki 

Rozumienie głównych treści wykładów, wystąpień, rozumienie wiadomości na tematy 

konkretne w standardowej odmianie języka i normalną prędkością , duŜy zasób słownictwa, 

rozumienie artykułów specjalistycznych 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

Przygotowywanie wystąpień, opracowań na „temat” , komentarzy filmów, audycji radiowych , testy 

gramatyczno- leksykalne , rozumienie ze słuchu 

L 

S 

P 

Zaliczenie kursu : średnia ocen z całego semestru , praca indywidualna, aktywność na 

OCENA zajęciach, frekwencja 

Egzamin pisemny i ustny 


LITERATURA 

PODSTAWOWA 


autorskie 


Lektura indywidualna ( tekst 

specjalistyczny)

KARTA KURSU 

NAZWA Język niemiecki B2-1 

NAZWA W J. ANG. German B2-1 


KOORDYNATOR Mgr Joanna BoŜym 


Zespół Języka Niemieckiego 

SPNJO 



WIEDZA 


KURSY B1-4 


WIEDZA WaŜne momenty w Ŝyciu człowieka (narodziny, szkoła, studia, ślub), dom marzeń. 

Umiejętność szczegółowego opisywania własnych przeŜyć, zainteresowań, 

UMIEJĘTNOŚCI Przedstawianie własnego punktu widzenia (zalety i wady), 

Umiejętność nadąŜania za innymi rodzimymi uŜytkownikami języka. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

Wypowiedzi pisemne złoŜone, testy gramatyczno - leksykalne, rozumienie ze słuchu, przygotowane 

wypowiedzi ustne. 

L 

S 

P 

Ocena wewnętrzna SPNJO: Średnia ocen cząstkowych, aktywność na zajęciach, frekwencja, 

OCENA 

praca indywidualna 


LITERATURA 





KARTA KURSU 







SPNJO 



WIEDZA 


KURSY B2-1 


Problemy współczesnej rzeczywistości, zagroŜenia cywilizacyjne - przestępczość, narkomania, 

WIEDZA 

terroryzm; ekologia c.d. ; spędzanie wolnego czasu; nauka. 

Umiejętność wygłaszania oświadczeń na tematy ogólne, 

Umiejętność spontanicznej zmiany tematu, 

UMIEJĘTNOŚCI Umiejętność klarownego pisania z przytoczeniem argumentów z róŜnych źródeł, 

Umiejętność napisania recenzji, rozprawki, 

Umiejętność uŜycia parafrazy dla pokrycia braków leksykalnych. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

Wypowiedzi przygotowane na dany temat, rozumienie ze słuchu, pisanie rozprawki, testy gramatyczno - 

leksykalne. 

L 

S 

P 


OCENA 



LITERATURA 





KARTA KURSU 







SPNJO 



WIEDZA 


KURSY B2-2 


tematy współczesnej rzeczywistości, zagadnienia z bioetyki - klonowanie, eutanazja; formy 

WIEDZA 

Ŝycia; zakupy. 

Umiejętność poprawiania przejęzyczeń, 

UŜywanie wyraŜeń idiomatycznych, 

Rozumienie głównych znaczeń złoŜonych wypowiedzi, 


Umiejętność skutecznego uczestnictwa w dyskusjach z wieloma rozmówcami, 

Umiejętność określenia treści i wagi wiadomości, 

Wykonywanie opracowań na tematy zawodowe. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

Sytuacje dialogowe, dłuŜsze przygotowane wypowiedzi, dyskusje, testy gramatyczno - leksykalne, 

rozumienie ze słuchu. 

L 

S 

P 


OCENA 



LITERATURA 





KARTA KURSU 







SPNJO 



WIEDZA 


KURSY B2-3 


Tematy współczesnej rzeczywistości, zdrowie i medycyna, choroby cywilizacyjne, 

WIEDZA 

wypoczynek, natura. 

Umiejętność praktycznego wykorzystania wiedzy gramatyczno - leksykalnej w ramach 4 

sprawności językowych na poziomie B2, 

Rozumienie głównych treści wykładów i wystąpień, 

UMIEJĘTNOŚCI Rozumienie artykułów specjalistycznych, 

Dysponowanie duŜym zasobem słownictwa w szerokim zakresie tematów, 

Umiejętność porozumiewania się na tyle płynnie i spontanicznie, Ŝe moŜliwa jest normalna 

rozmowa z osobami uŜywającymi danego języka. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

Opracowania na dany temat, przygotowanie wystąpień, komentarze do filmów, audycji radiowych, testy 

gramatyczno - leksykalne. 

L 

S 

P 

Zaliczenie kursu: średnia ocen cząstkowych z całego semestru, aktywność na zajęciach, 

OCENA frekwencja 



LITERATURA 





KARTA KURSU 

NAZWA Język rosyjski B2-1 

NAZWA W J. ANG. Russian B2-1 


KOORDYNATOR mgr Anna Wesołowska-Knapczyk 


Zespół Języka Rosyjskiego 

SPNJO 



WIEDZA 


KURSY B1-3 


WIEDZA 


Znajomość słownictwa związanego z waŜnymi momentami w Ŝyciu człowieka: narodziny, 

szkoła, studia, zawarcie małŜeństwa. Osiągnięcia i sukcesy, przyszła praca, plany na 

przyszłość. 

Szczegółowe opisywanie własnych przeŜyć, zainteresowań, przedstawianie indywidualnego 

punktu widzenia, czynny udział w dyskusji, wyjaśnianie i podtrzymywanie swoich poglądów. 

Pisanie wypowiedzi z podaniem argumentów za i przeciw (recenzja, rozprawka), 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

Ćwiczenia gramatyczno-leksykalne, czytanie ze zrozumieniem, rozumienie ze słuchu, prezentacje 

tematyczne, dłuŜsze wypowiedzi pisemne (opis, recenzja, rozprawka), 

L 

S 

P 

OCENA 

Ocena wewnętrzna SPNJO: Średnia ocen cząstkowych z całego roku, aktywność na zajęciach, 

frekwencja 


LITERATURA 




lektura,

KARTA KURSU 







SPNJO 



WIEDZA 


KURSY B2-1 


WIEDZA 

Znajomość słownictwa związanego z problemami współczesnego świata: zagroŜenia 

cywilizacyjne, przestępczość, narkomania, terroryzm. 


Przedstawianie prezentacji na tematy ogólne, skuteczne uczestniczenie w dyskusji z wieloma 

rozmówcami, przedstawianie, wyjaśnianie i podtrzymywanie swoich poglądów na dany 

temat, pisanie wypowiedzi z podaniem argumentów za i przeciw (recenzja, rozprawka). 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 


tematyczne 

L 

S 

P 

Ocena wewnętrzna SPNJO: Średnia ocen cząstkowych, aktywność na zajęciach, frekwencja 

OCENA 


LITERATURA 





KARTA KURSU 







SPNJO 



WIEDZA 


KURSY B2-2 


WIEDZA 


Znajomość słownictwa związanego z ekologią i bioetyką (klonowanie, eutanazja). Sport i 

zdrowy styl Ŝycia. 

Przedstawianie prezentacji na tematy ogólne; przedstawianie, wyjaśnianie i podtrzymywanie 

swoich poglądów na dany temat; pisanie wypowiedzi z podaniem argumentów za i przeciw 

(recenzja, rozprawka), 

Rozumienie głównego znaczenia złoŜonych lingwistycznie tekstów, uŜywanie wyraŜeń 

idiomatycznych, 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 


tematyczne 

L 

S 

P 

Ocena wewnętrzna SPNJO: Średnia ocen cząstkowych, aktywność na zajęciach, frekwencja 

OCENA 


LITERATURA 





KARTA KURSU 







SPNJO 



WIEDZA 


KURSY B2-3 


WIEDZA 


Znajomość słownictwa z zakresu zdrowia i medycyny, chorób cywilizacyjnych; szeroka 

kompetencja językowa 

Rozumienie treści głównych artykułów i reportaŜy dotyczących współczesnych problemów, 

rozumienie wiadomości na konkretne tematy w standardowej odmianie językowej i z 

normalną prędkością, dość płynne i spontaniczne porozumiewanie się z obcokrajowcami. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

DłuŜsze wypowiedzi pisemne: komentarze filmów, audycji radiowych, prezentacje tematyczne, dyskusje, 

ćwiczenia gramatyczno-leksykalne. 

L 

S 

P 

OCENA Ocena wewnętrzna SPNJO: średnia ocen cząstkowych, aktywność na zajęciach, frekwencja 


LITERATURA 





KARTA KURSU 

NAZWA Komputerowe wspomaganie projektowania maszyn 

NAZWA W J. ANG. Computer aided machines design 


KOORDYNATOR 

dr inŜ. Krzysztof Bryła 



dr inŜ. Marcin Kowalski 


WIEDZA Ogólna wiedza z zakresu grafiki inŜynierskiej oraz mechaniki. 

UMIEJĘTNOŚCI Biegła obsługa komputera. 

KURSY Grafika inŜynierska, podstawy konstrukcji i eksploatacji maszyn. 


WIEDZA 


Trójwymiarowe projektowanie parametryczne części i złoŜeń w wybranym programie CAD 

(Autodesk Inventor): 

Szkicowanie: 

- więzy geometryczne, 

- więzy wymiarowe, 

- technika nakładania więzów wymiarowych, 

- wymiar parametryczny i nieparametryczny (sterowany), 

- edycja wartości więzów wymiarowych, 

- narzędzia do szkicowania. 

Tworzenie obiektów trójwymiarowych z wykorzystaniem standardowych technik 

modelowania i narzędzi: 

- Elementy okien dialogowych, 

- Definiowanie profilu, 

- Wyciągnięcie profilem, 

- Obrót profilem, 

- Fazy i zaokrąglenia, 

- Przeciągnięcia i pochylenia, 

- Elementy cienkościenne, 

- Wykonywanie otworów, 

- Szyk prostokątny i kołowy, 

- Elementy linii śrubowej, 

- Płaszczyzny i linie konstrukcyjne, 

- modyfikacje projektu części. 

Redagowanie i edycja dokumentacji 2D. 

Projektowanie zespołów części maszyn i nakładanie więzów montaŜowych. 

Obsługa i umiejętność wykorzystania zaawansowanego pakietu oprogramowania 

wspomagającego prace inŜynierskie w zakresie projektowania CAD (projektowanie części 

i złoŜeń). 

ORGANIZACJA 

FORMA ZAJĘĆ 

WYKŁAD (W) 


A K L S P 



W 

A 

K 

L 

Projekty z wykorzystaniem aplikacji typu CAD. 

S 

P

OCENA Ocena projektów z wykorzystaniem aplikacji typu CAD 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

1. A. Jaskulski, Autodesk Inventor 

10PL/10+, metodyka projektowania, 

wyd. Mikom, Warszawa 2005. 

2. E. Chlebus, Techniki Komputerowe CAx 

w inŜynierii produkcji, wyd. WNT, 



1. A. Dziama, Metodyka konstruowania maszyn, 

wyd. PWN, Warszawa 1995. 

2. M. Deja, W. Przybylski, Komputerowo 

wspomagane wytwarzanie maszyn, wyd. 

WNT, Warszawa 2007.

KARTA KURSU 

NAZWA Komputerowe wspomaganie w technice i nowoczesne techniki informatyczne - CAD 

NAZWA W J. ANG. Computer aided design in technology and modern computer methods - CAD 

KOD 06.6-xxxx830 PUNKTACJA ECTS 2 

KOORDYNATOR dr inŜ. Marcin Kowalski 



WIEDZA 

Wiedza z zakresu podstaw konstrukcji maszyn 

UMIEJĘTNOŚCI Podstawowa obsługa komputera 

KURSY Grafika inŜynierska 


WIEDZA 

Zaznajomienie z zagadnieniami systemów CAE wspomagających prace inŜynierskie, metoda 

elementów skończonych, komputerowe wspomaganie obliczeń wytrzymałościowych 


Obsługa oprogramowania AutoCAD, Inventor oraz SolidWorks wspomagającego prace 

projektowe 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

Test 

A 

K 

L 

Projekty z wykorzystaniem programów AutoCAD, Inventor i SolidWorks 

S 

P 

OCENA Według regulaminu studiów. 

UWAGI - 



3. Chlebus E., Techniki Komputerowe CAx w inŜynierii produkcji, wyd. WNT, Warszawa 2000. 

4. Kapias K., SolidWorks 2001 Plus. Podstawy, Wyd. Helion, 2003 

5. Lisowski E., Modelowanie geometrii elementów maszyn i urządzeń w systemach CAD 3D, Wyd. Politechniki 

Krakowskiej, 2003 


1. Miecielica M., Wiśniewski W., Komputerowe wspomaganie projektowania procesów technologicznych w 

praktyce, wyd. PWN, Warszawa 2005. 

2. Materiały dydaktyczne firm AutoDesk oraz Dassault System

KARTA KURSU 

NAZWA 

Komputerowe wspomaganie w technice i nowoczesne techniki informatyczne – Cyfrowe 

Przetwarzanie Sygnałów laboratorium 

NAZWA W J. ANG. Digital Signal Processing laboratory 


KOORDYNATOR Dr inŜ. Piotr Kulinowski 



WIEDZA 

Liczby zespolone, Przekształcenie Fouriera dla sygnałów ciągłych, Szereg Fouriera, 

Podstawy rachunku macierzowego, 

Programowanie proceduralne. 

UMIEJĘTNOŚCI Programowanie w języku C lub Pascal na poziomie podstawowym 

KURSY Matematyka, Techniki i Języki Programowania 


WIEDZA 


Sygnały ciągłe i dyskretne, przetwarzanie analogowo-cyfrowe i cyfrowo-analogowe, 

Twierdzenie o próbkowaniu, Delta Dirac’a oraz delta Kroneker’a i ich własności próbkujące, 

Funkcja kołowa, Układy liniowe niezmiennicze względem przesunięcia, Odpowiedź 

impulsowa układu, Splot dyskretny, Rodzina przekształceń Fouriera - przekształcenia dla 

sygnałów dyskretnych i ich własności, Transformata z, Charakterystyki częstotliwościowe 

liniowych układów cyfrowych, Filtry cyfrowe (filtry o skończonej odpowiedzi impulsowej) 

Programowanie w języku MATLAB, zastosowanie środowiska MATLAB do rozwiązywania 

problemów z zakresu cyfrowego przetwarzania sygnałów – w tym korzystanie z narzędzi do 

projektowania filtrów cyfrowych, Korzystanie z własności splotu dyskretnego do tworzenia 

na bazie filtrów dolnoprzepustowych innych rodzajów filtrów (filtry pasmowo-przepustowe, 

pasmowo-zaporowe, górno-przepustowe), Zwiększanie rozdzielczości DFT, Interpretacja 

zjawiska tzw. „przecieku” DFT 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

L 

Sprawozdania z ćwiczeń, rozmowa zaliczeniowa 

S 

P 

Obecność na zajęciach– warunek konieczny do ubiegania się o zaliczenie przedmiotu 

OCENA Pozytywny wynik rozmowy zaliczeniowej na bazie złoŜonych sprawozdań z ćwiczeń 

laboratoryjnych 

UWAGI

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

S. W. Smith, Cyfrowe przetwarzanie 

sygnałów. Praktyczny poradnik dla inŜynierów 

i naukowców, BTC 2007 

S. W. Smith, The Scientist and Engineer's 

Guide to Digital Signal Processing (darmowa 

wersja elektroniczna w języku angielskim 

dostępna pod adresem www.dspguide.com) 

R. G. Lyons - Wprowadzenie do cyfrowego 

przetwarzania sygnałów, WKiŁ, Warszawa 

1999 


T. P. Zieliński - Od teorii do cyfrowego 


2006 

J. G. Proakis, V. K. Ingle, Digital Signal 

Processing with Matlab

KARTA KURSU 

NAZWA 

Komputerowe wspomaganie w technice i nowoczesne techniki informatyczne – Cyfrowe 

Przetwarzanie Sygnałów 

NAZWA W J. ANG. Digital Signal Processing 


KOORDYNATOR Dr inŜ. Piotr Kulinowski 



WIEDZA 

Liczby zespolone, Przekształcenie Fouriera dla sygnałów ciągłych, Szereg Fouriera, 

Podstawy rachunku macierzowego, 


KURSY Matematyka, Techniki i Języki Programowania 


WIEDZA 


Sygnały ciągłe i dyskretne, przetwarzanie analogowo-cyfrowe i cyfrowo-analogowe, 

Twierdzenie o próbkowaniu, Delta Dirac’a oraz delta Kroneker’a i ich własności próbkujące, 

Funkcja kołowa, Układy liniowe niezmiennicze względem przesunięcia, Odpowiedź 

impulsowa układu, Splot dyskretny, Rodzina przekształceń Fouriera - przekształcenia dla 

sygnałów dyskretnych i ich własności, Transformata z, Charakterystyki częstotliwościowe 

liniowych układów cyfrowych, Filtry cyfrowe (filtry o skończonej odpowiedzi impulsowej), 

Sztuczne sieci neuronowe – wprowadzenie. 

Dekompozycja sygnału, dobór częstotliwości próbkowania, Splot dyskretny – wyliczanie dla 

krótkich sygnałów dyskretnych, Przekształcenie Fouriera dla sygnałów dyskretnych vs. 

Szereg Fouriera dla sygnałów dyskretnych – wyliczanie dla krótkich sygnałów dyskretnych, 

Korzystanie z własności splotu przekształcenia Fouriera do wyjaśnienia niektórych zagadnień 

z teorii cyfrowego przetwarzania sygnałów 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

Pisemne sprawdziany 

K 

L 

S 

P 

Obecność na zajęciach– warunek konieczny do ubiegania się o zaliczenie przedmiotu 

OCENA 

Zaliczenie wszystkich sprawdzianów pisemnych 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

S. W. Smith, Cyfrowe przetwarzanie 



T. P. Zieliński - Od teorii do cyfrowego 

przetwarzania sygnałów, WKiŁ, Warszawa


i naukowców, BTC 2007 

S. W. Smith, The Scientist and Engineer's 

Guide to Digital Signal Processing (darmowa 

wersja elektroniczna w języku angielskim 

dostępna pod adresem www.dspguide.com) 

R. G. Lyons - Wprowadzenie do cyfrowego 


1999 

2006 

J. G. Proakis, V. K. Ingle, Digital Signal 

Processing with Matlab

KARTA KURSU 

NAZWA Komputerowe wspomaganie w technice i nowoczesne techniki informatyczne – Cax 

NAZWA W J. ANG. Computer aided design in technology and modern computer methods – Cax 


KOORDYNATOR Dr inŜ. Krzysztof Bryła 



WIEDZA 

Wiedza z zakresu grafiki inŜynierskiej CAD oraz inŜynierii wytwarzania. 


Projektowanie za pomocą oprogramowania do trójwymiarowego parametrycznego 

projektowania CAD. 

KURSY Komputerowe wspomaganie w technice i nowoczesne techniki informatyczne – CAD. 


WIEDZA 

Zaznajomienie z zagadnieniami systemów CAx wspomagających prace inŜynierskie, obróbki 

z systemem komputerowego sterowania numerycznego, programowania obróbki CNC. 


Obsługa oprogramowania wspomagającego procesy wytwarzania CAM 

oraz umiejętność projektowania obróbki CNC z wykorzystaniem aplikacji CAM. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

L 

Projekty z wykorzystaniem aplikacji typu CAD/CAM 

S 

P 


UWAGI - 



1. E. Chlebus, Techniki Komputerowe CAx w inŜynierii produkcji, wyd. WNT, Warszawa 2000. 

2. Augustyn K., EdgeCAM. Komputerowe wspomaganie wytwarzania, wyd. Helion, Gliwice 2004. 

3. Muławka J., Systemy eksperckie, wyd. PWN, Warszawa 1997. 



praktyce, wyd. PWN, Warszawa 2005. 

2. Miecielica M., Kaszkiet G., Komputerowe wspomaganie wytwarzania CAM, wyd. Mikom, Warszawa 1999.

KARTA KURSU 

NAZWA Komunikacja interpersonalna 

Interpersonal communication 



KOORDYNATOR Dr hab. Henryk Noga ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY 


WIEDZA 


KURSY 


WIEDZA 


Rodzaje komunikacji interpersonalnej. Etapy procesu komunikacji i zakłócające go czynniki. 

Komunikacja językowa. Cechy efektywnego nadawcy. Aktywne słuchanie. Komunikacja 

niewerbalna. Bariery komunikacyjne w klasie. Style komunikowania się uczniów i 

nauczyciela. Porozumiewanie się w sytuacjach konfliktowych. Język nauczyciela jako 

narzędzie – ocenianie, róŜnicowanie kontaktów. Porozumiewanie się w celach dydaktycznych 

– sztuka wykładania, sztuka zadawania pytań, sposoby zwiększania aktywności 

komunikacyjnej uczniów. Porozumiewanie się emocjonalne w klasie. Fizyczne aspekty 

komunikacji werbalnej i emisja głosu – budowa, działanie i ochrona narządów mowy. 

Umiejętności formułowania wypowiedzi adekwatnie do celu i moŜliwości jej adresata; 

stosowania języka akceptacji w relacjach interpersonalnych; asertywnego komunikowania 

się; negocjowania; udzielania informacji zwrotnych; zadawania pytań; rozpoznawania reguł i 

zasad funkcjonowania ukrytej komunikacji. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

Praca kontrolna i aktywność podczas zajęć 

L 

S 

P 

OCENA Zaliczenie z ocena na podstawie aktywności w czasie zajęć i pracy kontrolnej 

UWAGI 

LITERATURA PODSTAWOWA 

UZUPEŁNIAJĄCA

H. Retter, Komunikacja codzienna w 

pedagogice, Gdańsk 2005. 

A. Szternberg, Podstawy komunikacji 

społecznej e edukacji, Wrocław 2001. 

K. Bocheńska, Szach-mat, czyli o komunikacji 

w rzeczywistości szkolnej, Warszawa 2006. 

T. Goban-Klas, Media i komunikowanie 

masowe, Warszawa-Kraków 1999. 

J. Izdebska, Rodzina - dziecko - telewizja. 

Szanse wychowawcze i zagroŜenia telewizji, 

Białystok 2001. 

J. Izdebska, Dziecko w rodzinie u progu XXI 

wieku. Niepokoje i nadzieje. Białystok 2000. 

A. Janowski, Uczeń w teatrze rycia 

szkolnego, Warszawa 1998. 

A. Janowski, Poznawanie uczniów, Warszawa 

1991. 

U. Kamińska, Zarys metodyki pracy 

opiekuńczo - wychowawczej w rodzinnych i 

instytucjonalnych formach wychowania, 

Katowice 2002. 

S. Kawalec, H. Machel, Podkultury 

młodzieŜowe w środowisku szkolnym i 

pozaszkolnym, Toruń 1999. 

G. Koć-Saniach, A Cichocki (red. ), 

Nauczyciele i uczniowie w dyskursie 

edukacyjnym, Białystok 2000. 

M. Łobocki, W poszukiwaniu skutecznych 

form wychowania, Warszawa 1990. 

E. Parrot, Efektywne nauczanie - praktyczny 

przewodnik doskonalenia nauczania, 

Warszaws 1995. 

T. Pilch, T. Bauman, Zasady badań 

pedagogicznych, Warszawa 2001. 

W. Pomykało (red.), Encyklopedia 

pedagogiczna, Warszawa 1997. 

I. Pospiszyl, Przemoc w rodzinie, Warszawa 

1994. 

E. Putitiewicz, Proces komunikowania się na 

lekcji, Warszawa 1990. 

M. Sendyk, Społeczne przystosowanie dzieci 

z poczuciem sieroctwa duchowego, Kraków 

2001. 

R. Stankiewicz (red.), Nauczyciel - Opiekun - 

Wychowawca (tradycje, teraźniejszość, 

nowe wyzwania), Poznań - Zielona Góra 

2002. 

Z. Stelmaszczuk (red.), Współczesne 

kierunki w opiece nad dzieckiem, Warszawa 

1999. 

W. Strykowski (red. ), Media a edukacja, 

Poznań 2000. 

M. Szymański, MłodzieŜ wobec wartości, 


B. Sliwerski, Współczesne teorie i nurty 

wychowania, Kraków 1998. 

M. ŚnieŜyński, Zarys dydaktyki dialogu, 

Kraków 1993. 

Z. Włodarski, Człowiek, wychowawca i 

nauczyciel, Warszawa 1992. 

W. Zaczyński, Praca badawcza nauczyciela, 


W. Zaczyński, Uczenie się przez 

przeŜywanie. Rzecz o teorii wielostronnego 

kształcenia, Warszawa 1990.

KARTA KURSU 

NAZWA Koncepcje i praktyki nauczania 

Concepts and practice of teaching 





WIEDZA Ogólna wiedza humanistyczna 


Umiejętność analizy treści analizowanych tekstów 

KURSY 


WIEDZA 


Rola edukacji w społeczeństwie. Modele współczesnej szkoły – tradycyjny, humanistyczny, 

refleksyjny, emancypacyjny. Refleksyjne nauczanie i uczenie się. Źródła i rodzaje celów 

nauczania. Struktura i dynamika procesu kształcenia. Tworzenie środowiska sprzyjającego 

uczeniu się. Motywowanie uczniów do nauki. Ład i dyscyplina w klasie oraz w szkole. 

Modele programów nauczania i programu szkoły – programy: przedmiotowe, 

interdyscyplinarne, poprzez-przedmiotowe, blokowe, ścieŜki edukacyjne. Metody 

stymulujące myślenie uczniów i samodzielne zdobywanie wiedzy. Metoda projektów w 

szkole. Zewnątrz szkolny i wewnątrzszkolny system oceniania – ocenianie osiągnięć 

szkolnych uczniów oraz efektywności dydaktycznej nauczyciela i jakości pracy szkoły. 

Umiejętności rozumienia zmian w systemie w edukacji; aktywnego uczestniczenia w 

procesach edukacyjnych; rozumienia roli edukacji w rozwoju indywidualnym i społecznym; 

stosowania róŜnych strategii wspomagania uczenia się, w zaleŜności od potrzeb 

edukacyjnych uczniów; wykorzystywania wyników oceniania w planowaniu i doskonaleniu 

własnej pracy; refleksji nad własną praktyką. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

Egzamin 

Praca kontrolna lub konspekt 

K 

L 

S 

P 

OCENA Zaliczenie na podstawie pracy kontrolnej, przeanalizowanego przez studenta wybranego 

artykułu oraz pracy kontrolnej

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

1. S. Kunowski, Podstawy współczesnej 

pedagogiki, Warszawa 2001. 

2. K. Kruszewski (red.), Sztuka 

nauczania - czynności nauczyciela, 


3. T. Jaworska, R. Leprt (red.), 

Wprowadzenie do pedagogiki - wybór 

tekstów, Kraków 2001. 

4. R. Schulz, Elementy pedagogicznego 

obrazu wychowania, s. 253-271. 

5. W. Okoń, Wprowadzenie do dydaktyki 

ogólnej, Wyd. śak, Warszawa 1996. 

6. M. ŚnieŜyński, Dialog edukacyjny, 

Wyd. Naukowe PAP, Kraków 2001. 


1. Z. Brańka, J. Kuźma, Stan i 

koncepcje rozwoju opieki i 

wychowania w Polsce, Kraków 

1996. 

2. Z. Brańka, M. Szymański (red.), 

Agresja i przemoc we 

współczesnym świecie, Kraków 

1998. 

3. T. Gordon, Wychowanie bez 

poraŜek, Warszawa 1991. 

4. E. Hajduk, B. Hajduk, Pomoc i 

opieka - róŜne postacie, Kraków 

2002. 

5. J. Izdebska, Rodzina - dziecko - 

telewizja. Szanse wychowawcze i 

zagroŜenia telewizji, Białystok 

2001. 

6. A. Janowski, Uczeń w teatrze Ŝycia 


7. A.Janowski, Poznawanie uczniów, 


8. U. Kamińska, Zarys metodyki pracy 

opiekuńczo - wychowawczej w 

rodzinnych i instytucjonalnych 

formach wychowania, Katowice 

2002. 

9. S. Kawula, H. Machel, Podkultury 

młodzieŜowe w środowisku 

szkolnym i pozaszkolnym, Toruń 

1999. 

10. S. Kawina, J. Bęgiel, A. Janke, 

Pedagogika rodziny, Toruń 1999. 

11. M. Kolankiewicz (red.), ZagroŜone 

dzieciństwo. Rodzinne i 

instytucjonalne formy opieki, 


12. M. Łobocki, W poszukiwaniu 

skutecznych form wychowania, 


13. T. Pilch, T. Bauman, Zasady badań 


14. W. Pomykało (red.), Encyklopedia 

pedagogiczna, Warszawa 1997. 

15. Pospiszyl, Przemoc w rodzinie, 


16. Radziewicz, Wychowawca i jego 

klasa, Warszawa 1986. 

17. A.Rumiński, M. Szymański (red.), 

Wychowanie dzieci i młodzieŜy na 

przełomie tysiqcleci, Kraków 1998. 

18. H. Rylke, G. Klimowicz, Szkoła dla 

ucznia. Jak uczyć Ŝycia z ludźmi, 


19. M. Sendyk, Społeczne 

przystosowanie dzieci z poczuciem 

sieroctwa duchowego, Kraków 

2001. 

20. R. Stankiewicz (red.), Nauczyciel - 

Opiekun - Wychowawca (tradycje, 

teraźniejszość, nowe wyzwania), 

Poznań - Zielona Góra 2002. 

21. Z. Stelmaszczuk (red.), 

Współczesne kierunki w opiece nad 

dzieckiem, Warszawa 1999. 

22. W. Strykowski (red.), Media a 

edukacja, Poznań 2000. 

23. M. Szymański, Selekcyjne funkcje 

szkolnictwa a struktura społeczna, 


24. M. Szymański, MłodzieŜ wobec 

wartości, Warszawa 1998.

25. B. Śliwerski, Współczesne teorie i 

nurty wychowania, Kraków 1998. 

26. M. ŚnieŜyński, Zarys dydaktyki 

dialogu, Kraków 1993. 

27. Z. Włodarski, Człowiek, 

wychowawca i nauczyciel, 


28. W. Zaczyński, Uczenie się przez 

przeŜywanie. Rzecz o teorii 

wielostronnego kształcenia, 

Warszawa 1990.

KARTA KURSU 

NAZWA Koncepcje i praktyki wychowania 

NAZWA W J. ANG. Concepts and practice of upbringing 




WIEDZA Ogólna wiedza humanistyczna 

UMIEJĘTNOŚCI Umiejętność analizy treści tekstów humanistycznych 

KURSY Koncepcje i praktyki nauczania 


WIEDZA 


Wychowanie jako zjawisko społeczne i składnik kultury. Teorie wychowania w kontekście 

refleksji nad wychowaniem. Koncepcje człowieka a cele wychowania. Wartości w 

wychowaniu. Struktura i dynamika procesu wychowania. Zasady, metody, formy, techniki i 

środki wychowania. Zadania wychowawcy klasy. Konstruowanie programów 

wychowawczych. Problemy i trudności wychowawcze. Praca wychowawcza z uczniem o 

specjalnych potrzebach edukacyjnych i jego rodziną. Etyczne i prawne aspekty 

profesjonalnej roli nauczyciela. 

Umiejętności rozumienia pojęć ułatwiających identyfikację i opis zjawisk wychowawczych; 

wiązania wychowania z procesami społecznymi; przewidywania, modelowania, oceniania i 

modyfikowania procesów i sytuacji wychowawczych; rozwiązywania problemów 

wychowawczych; projektowania działań wychowawczych w środowisku szkolnym i 

pozaszkolnym. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 

LICZBA GODZIN 20 10 10 


W 

Egzamin 

A 

Praca kontrolna 

K 

L 

Projekt 

S 

P 

OCENA Egzamin

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

K. Kruszewski (red.) Sztuka nauczania - 

czynności nauczyciela, Warszawa 1993. 

T. Jaworska, R. Leprt (red), Wprowadzenie do 

pedagogiki' - wybór tekstów, Kraków 2001. 

W. Okoń, Wprowadzenie do dydaktyki 

ogólnej, Wyd. śak, Warszawa 1996. 

M. Śnieźyński, Dialog edukacyjny, Wyd. 

Naukowe PAP, Kraków 2001. 

Z. Brańka, M. Szymafiski (red.), Regresja i 

przemoc we współczesnym świecie, Kraków 

1998. 

M. Chomczyńska-Miliszkiewicz, D. Pankowska, 

Polubić szkołę, Warszawa 1995. 








M. ŚnieŜyński, Zarys dydaktyki dialogu, 

Kraków 1993. 


S. Badom, B. Czeredecka, D. Marzec, 

Rodzina i formy wspomagania, Kraków 

2001. 

J. Bińczycka (red), Prawa dziecka: 

deklaracje i rzeczywistość, Kraków 1999. 

Z. Brańka, J. Kuźnia, Stan i koncepcje 

rozwoju opieki i wychowania w Polsce, 

Kraków 1996. 

K. Ernst, Szkolne gry uczniów. Jak sobie z 

nimi radzić, Warszawa 1991. 

T. Gordon, Wychowanie bez poraŜek, 


E. Hajduk, B. Hajduk, Pomoc i opieka - 

róŜne postacie, Kraków 2002. 

A. Janowski, Uczeń w teatrze rycia 


A. Janowski, Poznawanie uczniów, 


S. Kawale, H. Machel, Podkultury 



S. Kawina, J. Bęgiel, A. Janke, Pedagogika 

rodziny, Toruń 1999. 

M. Kołankiewicz (red.), ZagroŜone 

dzieciństwo. Rodzinne i instytucjonalne 

formy opieki, Warszawa 1998. 

P. Kryczka (red.), Rodzina w zmieniającym 

się społeczeństwie, Lublin 1997. 

Cz. Kupisiewicz, Niepowodzenia 

dydaktyczne. Przyczyny oraz niektóre środki 

zaradcze, Warszawa 1972. 

M. Malicka, Ja. To znaczy kto? Rzecz o 

osobowej toŜsamości i wychowaniu 


J. J. Mc Whirter, T. B. Mc Whirter, 

ZagroŜona młodzieŜ, Warszawa 2001. 

M. Łobocki, W poszukiwaniu skutecznych 

form wychowania, Warszawa 1990. 



A. Rumiński, M. Szymański (red.), 

Wychowanie dzieci i młodzieŜy na przełomie 

tysiqcleci, Kraków 1998. 

H. Rylke, G. Klimowicz, Szkoła dla ucznia. 

Jak uczyć Ŝycia z ludźmi, Warszawa 1992. 



2001. 




2002. 

Z. Stelmaszczuk (red.), Współczesne 

kierunki w opiece nad dzieckiem, Warszawa 

1999. 

M. Szymański, Selekcyjne funkcje 

szkolnictwa a struktura społeczna, 




B. Śliwerski, Współczesne teorie i nurty 

wychowania, Kraków 1998. 

Z. Włodarski, Człowiek, wychowawca i 

nauczyciel, Warszawa 1992. 





kształcenia, Warszawa 1990.

KARTA KURSU 

NAZWA Maszynoznawstwo 

NAZWA W J. ANG. Machine Design 


KOORDYNATOR dr inŜ. Agnieszka Twardowska ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY 


WIEDZA 

Zasady odwzorowania budowy przedmiotów metodą rzutowania 


umiejętność pomiaru wielkości liniowych i kątowych (poziom podstawowy), samodzielnego 

wykonywania rysunków technicznych 

KURSY ukończony kurs grafiki inŜynierskiej 


WIEDZA 

Klasyfikacja, unifikacja, normalizacja, typizacja części maszyn. Budowa i zastosowanie 

typowych części i zespołów maszynowych, zasad uproszczonego zapisu stosowanego w celu 

odwzorowania części i zespołów maszynowych. 


Umiejętność poszukiwania i selekcji informacji o charakterze technicznym, poprawnego 

odczytywania i samodzielnego wykonywania dokumentacji technicznej konstrukcyjnej w 

formie rysunków technicznych, schematów, wykresów 

ORGANIZACJA 

FORMA ZAJĘĆ 

WYKŁAD (W) 


A K L S P 



W 

A 

test zaliczeniowy 

rysunki techniczne , kolokwium 

K 

L 

S 

P 

OCENA 

wykład: ocena na podstawie wyników testu pisemnego z zakresu wykładu 

ćwiczenia: ocena wiedzy i umiejętności na podstawie: 

- rysunków o charakterze technicznym wykonanych w trakcie ćwiczeń oraz prac kontrolnych 

do samodzielnego wykonania 

- kolokwium zaliczeniowego 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

Dobrzański T. Rysunek Techniczny 

Maszynowy, WNT, Warszawa 2001 


Bober A, Dudziak M. Zapis konstrukcji WN PWN 

Warszawa 1999,

KARTA KURSU 

NAZWA Matematyka 1 

NAZWA W J. ANG. Mathematics 1 


KOORDYNATOR Instytut Matematyki 



WIEDZA Wiedza z matematyki na poziomie szkoły średniej 


Wiedze teoretyczną potrafią wykorzystać przy rozwiązywaniu konkretnych zagadnień 

matematycznych 

KURSY 

Matematyka na poziomie szkoły średniej 


WIEDZA 

Elementy logiki i teorii funkcji. Funkcje, relacje i zbiory. Określenie granic ciągów 

liczbowych. Granica funkcji i rachunek róŜniczkowy funkcji jednej zmiennej. 

UMIEJĘTNOŚCI Wykorzystanie otrzymanej wiedzy przy rozwiązywaniu zagadnień fizycznych i technicznych. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

Zaliczenie na podstawie sprawdzianów pisemnych i aktywnego uczestnictwa w zajęciach 

K 

L 

S 

P 

OCENA 

Zaliczenie ćwiczeń z oceną 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

1. W. Krysicki, L.Wlodarski Analiza 

matematyczna w zadaniach, cz. 1,2, 

Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004 


1.J. Gilewicz Matematyka zastosowaniami w 

naukach ekonomicznych, cz. 1,2, Koszalin 

1998

KARTA KURSU 




KOORDYNATOR Instytut Matematyki ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY 


WIEDZA 

Wiedza z matematyki na poziomie szkoły średniej oraz elementy logiki i teorii funkcji jednej 

zmiennej. Określenie granic ciągów liczbowych. Granica funkcji i rachunek róŜniczkowy 

funkcji jednej zmiennej. 



matematycznych 

KURSY Matematyka 1 


WIEDZA 

Rachunek całkowy funkcji jednej zmiennej. Równania róŜniczkowe zwyczajne. Wybrane 

zagadnienia rachunku róŜniczkowego i całkowego funkcji wielu zmiennych. Wybrane 

zagadnienia z teorii funkcji zmiennej zespolonej. 

UMIEJĘTNOŚCI Umiejętność tworzenia modeli matematycznych prostych zjawisk fizycznych i technicznych. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 


K 

L 

S 

P 

OCENA Zaliczenie ćwiczeń z oceną 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

1. W. Krysicki, L.Wlodarski Analiza matematyczna w 


1.J. Gilewicz Matematyka zastosowaniami w

zadaniach, cz. 1,2, Wydawnictwo Naukowe PWN, 

Warszawa 2004 

naukach ekonomicznych, cz. 1,2, Koszalin 1998 

KARTA KURSU 




KOORDYNATOR Instytut Matematyki ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY 


WIEDZA Wiedza z matematyki na poziomie liceum oraz rachunek róŜniczkowy i całkowy, funkcje 

wielu zmiennych, funkcje zespolone. 



matematycznych oraz tworzyć proste modele matematyczne zjawisk fizycznych i 

technicznych 

KURSY Matematyka na poziomie Matematyka1, Matematyka 2 


WIEDZA 


Elementy geometrii analitycznej i algebry liniowej. Elementy matematyki dyskretnej. 

Kombinatoryka i rekurencja. Statystyka matematyczna. Planowanie eksperymentu. 

Umiejętność zaplanowania eksperymentu w celu weryfikacji modelu matematycznego oraz 

opracowanie i analiza danych eksperymentalnych 

ORGANIZACJA 

FORMA ZAJĘĆ 

WYKŁAD (W) 


A K L S P 



W 

A 

Egzamin końcowy w formie pisemnej 


K 

L 

S 

P 

Zaliczenie ćwiczeń z oceną 

OCENA 

Egzamin końcowy w formie pisemnej 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

1. W. Krysicki, L.Wlodarski Analiza matematyczna w 

zadaniach, cz. 1,2, Wydawnictwo Naukowe PWN, 

Warszawa 2004 


1.J. Gilewicz Matematyka zastosowaniami w 

naukach ekonomicznych, cz. 1,2, Koszalin 1998

KARTA KURSU 

NAZWA Mechanika techniczna 1 

NAZWA W J. ANG. Technical mechanics 1 


KOORDYNATOR 



dr hab. inŜ. Krystyna 

Kuźniar, prof. AP 



WIEDZA 

Rachunek wektorowy. Równania róŜniczkowe rzędu pierwszego i drugiego. Całki. 

UMIEJĘTNOŚCI Wykorzystanie podstaw matematyki wyŜszej w praktyce. 

KURSY Matematyka 


WIEDZA 

Statyka, kinematyka i dynamika punktu i układu punktów materialnych. Równowaga 

układów płaskich i przestrzennych (wyznaczanie niewiadomych wielkości podporowych). 

Analiza statyczna belek, słupów, ram i kratownic. Kinematyka i elementy dynamiki bryły 

sztywnej. Ruch złoŜony. Przyśpieszenie Coriolisa. 


Rozwiązywanie problemów technicznych z uŜyciem praw mechaniki oraz modelowanie 

zjawisk i układów mechanicznych. 

ORGANIZACJA 



A X K L S P 



W 

A 

kolokwia 

kolokwia, bieŜąca kontrola na ćwiczeniach 

K 

L 

S 

P 


UWAGI - 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

5. Niezgodziński Tadeusz, Mechanika 

ogólna, Wydaw. Naukowe PWN, 


6. Niezgodziński Michał, Niezgodziński 

Tadeusz, Zbiór zadań z mechaniki 

ogólnej, Wydaw. Naukowe PWN, 


7. J. Misiak, Mechanika ogólna, Wyd. Nauk.- 


3. Leyko Jerzy, Mechanika ogólna t.1, 

Statyka i kinematyka, Wydaw. Naukowe 


4. Leyko Jerzy, Mechanika ogólna t.2, 

Dynamika, Wydaw. Naukowe PWN, 

Warszawa 1997.

Tech., W-wa 1997 

8. J. Misiak, Mechanika techniczna, Wyd. 

Nauk.-Tech., W-wa 1997 

KARTA KURSU 

NAZWA Mechanika techniczna 2 

NAZWA W J. ANG. Technical mechanics 2 


KOORDYNATOR 



dr hab. inŜ. Krystyna 

Kuźniar, prof. AP 



WIEDZA 


Statyka, kinematyka i dynamika punktu i układu punktów materialnych. Równowaga 

układów płaskich i przestrzennych (wyznaczanie niewiadomych wielkości podporowych). 

Analiza statyczna belek, słupów, ram i kratownic. Kinematyka i elementy dynamiki bryły 

sztywnej. Ruch złoŜony. Przyśpieszenie Coriolisa. 


zjawisk i układów mechanicznych. 

KURSY Mechanika techniczna 1 


WIEDZA 


NapręŜenia dopuszczalne, nośność graniczna i związki między stanem odkształcenia i 

napręŜenia. Hipotezy wytęŜenia. Układy liniowo-spręŜyste. Analiza wytrzymałościowa płyt i 

powłok cienkościennych. Elementy mechaniki płynów. Podstawy mechaniki komputerowej i 

zastosowanie technik komputerowych w mechanice. 


zjawisk i układów mechanicznych. Podstawy projektowania prostych układów 

mechanicznych i zastosowanie posiadanej wiedzy do interpretacji zjawisk występujących w 

eksploatacji maszyn i urządzeń. 

ORGANIZACJA 



A X K L S P 



W 

A 

kolokwia, egzamin 


K 

L 

S 

P 


UWAGI - 



Tadeusz, Wytrzymałość materiałów, 

Wydaw. Naukowe PWN, Warszawa 2004. 


Tadeusz, Zadania z wytrzymałości 

materiałów, Wydawnictwa Naukowo- 

Techniczne, Warszawa 2002. 

3. Gryboś Ryszard, Podstawy mechaniki 

płynów, Wydaw. Naukowe PWN, 


4. Z. Dyląg, A. Jakubowicz, Z. Orłoś, 

Wytrzymałość materiałów, tom I, Wyd. 

Nauk.-Tech., W-wa 1999. 

5. J. Misiak, Mechanika techniczna, Wyd. 

Nauk.-Tech., W-wa 1997. 

1. Siuta Władysław, Rososiński Stanisław, 

Kozak Bogusław, Zbiór zadań z 

mechaniki technicznej, Wyd. Szkolne i 

Pedagogiczne, Warszawa 1999. 

2. Gryboś Ryszard, Zbiór zadań z 

technicznej mechaniki płynów, Wydaw. 

Naukowe PWN, Warszawa 2002.

KARTA KURSU 

NAZWA Metody badawcze 

NAZWA W J. ANG. Research Methods 


KOORDYNATOR Dr inŜ. Piotr Malczewski ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY 


WIEDZA 

Z zakresu: Fizyki, Chemii, Nauki o Materiałach, Maszynoznawstwa, 

UMIEJĘTNOŚCI Obsługa komputera, edytor tekstu, program graficzny 

KURSY 

Z zakresu:Fizyki, Fizyka – laboratorium, Chemii, Maszynoznawstwo, Podstawy informatyki i 

systemów informatycznych, Podstawy procesów technologicznych 


WIEDZA 


Poznają zagadnienia związane z metodami badania struktury materiałów stosowanych w 

technice, zapoznają się z stosowaną w tym celu aparaturą między innymi z, mikroskopia 

świetlna, transmisyjna mikroskopią elektronową, skaningowa mikroskopia elektronowa, 

zapoznają się z podstawami jej obsługi, oraz sposoby analizy uzyskanych wyników 

Analizy i interpretacji mikrostruktur, potrafią samodzielnie przygotować materiały do badań 

oraz wykonać podstawowe obserwacje mikrostruktur oraz zinterpretować uzyskane wyniki. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

L 

Na podstawie sprawozdań i odpowiedzi ustnej 

S 

P 

OCENA Na podstawie ćwiczeń 40%,sprawo 30%, odpowiedz ustna 30% 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

[1] K. Przybylowicz „Metaloznawstwo” WNT 1999” 

[2] L. BłaŜ „Analityczna mikroskopia elektronowa w 

badaniach struktury materiałow metalicznych” 

Fizyka w szkole Nr 6/2006 


[1] „Mikroskopy elektronowe.” WKŁ 

Warszawa 1963 

[2] J. Dutkiewicz, P. Malczewski „MoŜliwości 

i wykorzystanie skaningowego mikroskopu 

elektronowego Philips 525M” Annales 

Academiae Paedagogicae Craccoviensis 

Studia TechnicaIII (2010)

KARTA KURSU 

NAZWA Modelowanie i analiza danych w technice 

NAZWA W J. ANG. Modeling and data analysis in technics 


KOORDYNATOR Dr inŜ. Paweł Kurtyka ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY 


WIEDZA 

Podstawowe zagadnienia matematyczne, podstawy mechaniki i fizyki oraz wiadomości na 

temat budowy materiałów oraz ich właściwości 


KURSY 

Posługiwanie się programem Excel na poziomie zawansowanym z podstawami VBA 

Matematyka, Fizyka, Chemia, Nauka o materiałach 


WIEDZA 

Zapoznanie studentów z moŜliwością stosowania posiadanej wiedzy w konkretnych 

przypadkach, wykorzystanie równań róŜniczkowych do opisu zjawisk fizycznych. Poznanie 

specjalistycznego aparatu matematycznego i narzędzi komputerowych do rozwiązywania 

zagadnien technicznych 


Student umie samodzielni dobrać właściwe metody i sposób rozwiązania konkretnych 

problemów z wykorzystaniem narzędzi komputerowych (Excel). Samodzielnie tworzy 

rozbudowane funkcje oraz analizuje, modyfikuje oraz pisze kod VBA w celu rozwiązania 

postwionego problemu 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

L 

Kolokwia sprawdzające, na komputerze, przez cały okres zajęć 

S 

P 

OCENA 

Średnia ocen ze wszystkich kolokwiów 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

Microsoft Excel Krok po Kroku, Curtis Frey, 

Wydawnictwo RM, Warszawa 2004 

Excel w obliczniach naukowych i technicznych, 

UZUPEŁNIAJĄCA

Maciej Gonet, Helion 2010 

Microsoft Excel Analiza i modelowanie danych, 

Wayne L. Winston, APN PROMISE Sp z o.o., 

Warszawa 2005 

KARTA KURSU 

NAZWA Nanotechnologia w technice 

NAZWA W J. ANG. Nanotechnology in technics 


KOORDYNATOR Prof. dr hab. Krzysztof Parlinski ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY 


WIEDZA - znajomość podstawowych praw mechaniki, elektryczności, krystalografii i własności 

materiałów 


- umiejętności logicznego myślenia i korelowania faktów 

KURSY 

- kurs fizyki 

- kurs badań materiałów 


WIEDZA 

- produkcja cienkich warstw, wielowarstw, litografia, wytrawianie, chemiczne osadzanie 

- metody badania powierzchni, elektronowy mikroskop transmisyjny, skaningowy i sił 

atomowych 

- podstawowe materiały nanotechnologii nanorurki, grafen, diament, węglik krzemu 

UMIEJĘTNOŚCI - zrozumienie zasad działania skomplikowanych urządzeń elektronicznych i technicznych 

ORGANIZACJA 

FORMA ZAJĘĆ 

WYKŁAD (W) 



A K L S P 


W 

Ŝadne 

A 

K 

L 

S 

P 

OCENA Brak oceny, tylko obecność na wykładzie 

UWAGI 

------------------------------------- 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

Rainer Waser (editor) Nanoelectronics and 

Information Technology, Advanced Electroni 

Materials and Novel Devices, Wiley-Vch Verlag 

GmbH & Co. KgaA (2005) 

UZUPEŁNIAJĄCA

KARTA KURSU 

NAZWA Nauka o Materiałach 1 

NAZWA W J. ANG. Materials science 1 


KOORDYNATOR Prof. dr hab. Jan Dutkiewicz 



WIEDZA 

Podstawowa wiedza z matematyki fizyki i chemii 

UMIEJĘTNOŚCI Umiejętności rozwiązywania zadań z fizyki i chemii na poziomie liceum 

KURSY . 


WIEDZA 

Wprowadzenie pojęć z zakresu stanu napręŜeń w materiałach, projektowania materiałów , 

rodzaju materiałów, warunków ich otrzymywania, elementów krystalografii, metody badań 

materiałów, umocnienia metali, podstaw fizykochemii w tym układów równowagi 


Opanowanie zagadnień związanych z klasyfikacja materiałów ich własności i metod badań 

oraz wytwarzaniem, umacnianiem a takŜe zastosowaniem odpowiednich materiałów do 

podstawowych zastosowań 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

egzamin 

Testy 

K 

L 

Opanowanie podstaw teoretycznych i wykonanie zadanych ćwiczeń oraz opracowanie sprawozdań 

S 

P 


UWAGI -moŜliwy e-learning 



1. M.F. Ashby, D.R.H. Jones, „Materiały InŜynierskie”, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1995 

2. J.W. Wyrzykowski, E. Pleszakow, J. Sieniawski: „Odkształcenie i Pękanie Metali”, Wydawnictwa Naukowo 

Techniczne, Warszawa 1999 

3. A. Ciszewski:”T. Radomski, A. Szumer, „Materiałoznawstwo” Warszawa, 1998 

4. M. Blicharski, „Wstęp do inŜynierii materiałowej” Wyd. Naukowo-Techn., 1998 


1. 1. T. Burakowski, T. Wierzchoń, InŜynieria powierzchni, PWN Warszawa 1995 

2. H. Leda: „Współczesne Materiały Konstrukcyjne i Narzędziowe”, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej1998

KARTA KURSU 

NAZWA Nauka o materiałach 1 – laboratorium 

NAZWA W J. ANG. Materials science 1 – laboratory 


KOORDYNATOR Dr hab. inŜ. Magdalena Szutkowska ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY 


WIEDZA 

Rodzaje materiałów inŜynierskich, podstawy dotyczące ich budowy. Właściwości 

mechaniczne materiałów i ogólne wiadomości dotyczące sposobów ich wyznaczania. 


KURSY 

Porównanie właściwości mechanicznych i dokonania analizy czynników mających na nie 

wpływ (m.in. wiązania chemiczne, czynniki fizyczne) 

Nauka o materiałach 1, Podstawy procesów technologicznych, Chemia - wykład 


WIEDZA 


Budowa i zasada działania twardościomierzy Vickersa/Brinella, Rockwella, Shorea. Budowa i 

zasada działania młota udarnościowego Charpy’ego. Zasady prowadzenia pomiarów 

twardości i udarności. Zasady i warunki przygotowania próbek do pomiarów. BHP podczas 

pomiarów. Zasady zapisu wyników. 

Wykonanie pomiarów twardości metodami Vickersa, Brinella, Rockwella oraz Shorea. 

Wykonanie pomiarów udarności. Ocena dokładności uzyskanych wyników. Zapis wyników 

pomiarów. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

L 

Sprawozdanie z ćwiczeń, zaliczenie pisemne. 

S 

P 

OCENA Zaliczone sprawozdania, obecność na zajęciach, ocena z zaliczenia pisemnego. 

UWAGI 


Literatura podstawowa 

1. Blicharski M., Wstęp do inŜynierii materiałowej, WNT, Warszawa 2001 i wznowienia 

Literatura uzupełniająca 

1. Dobrzański L.A., Metaloznawstwo z podstawami nauki o materiałach, WNT Warszawa 1996 

2. Dobrzański L.A., Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo, WNT, Warszawa 2002 

3. Ashby M.F., Jones, Materiały inŜynierskie 1 i 2, WNT Warszawa 1996

KARTA KURSU 

NAZWA Nauka o Materiałach 2 






WIEDZA 

Poszerzona wiedza na temat poszczególnych materiałów 

UMIEJĘTNOŚCI Podstawowa wiedza z nauki o materiałach 

KURSY . 


WIEDZA 

Ugruntowanie wiadomości na temat podstawowych materiałów metalicznych, polimerowych, 

ceramicznych i kompozytów oraz opanowanie zaawansowanych materiałów do 

specjalistycznych zastosowań r 


Opanowanie zagadnień związanych z zastosowaniem odpowiednich materiałów do 

zaawansowanych zastosowań 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

egzamin 

A 

K 

L 


S 

P 


UWAGI - 



1. M.F. Ashby, D.R.H. Jones, „Materiały InŜynierskie”, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1995 

2. M. Blicharski, „Stal” Wyd. Naukowo-Techn., 2005 

3. L. Dobrzański Metalowe Materiały InŜynierskie, Wyd. Nauk. Techn. Gliwice 2004 

4. F. Wojtkun, Materia.ły specjalnego przeznaczenia, Radom 2001 


1. R. Pampuch Współczesnre materiały Ceramiczne, Wyd. AGH, Kraków 2005 

2. C.C. Koch Nanostructure Materials, Noyes Publication New York 2002 

3. Z. Bojar W. Przetakiewicz, Materiały metalowe z udziałem faz międzymetalicznych, Warszawa 2006 

4. J. Sobczak, Kompozyty metalowe, Wyd Inst Odlewnictwa Kraków 2001 

5. J. Perkins, Shape memory effects in alloys, Plenum Press New York1975 

6. B. Mikułowski Stopy Ŝaroodporne I Ŝarowytrzymałe, wyd. AGH Kraków 1997

KARTA KURSU 

NAZWA Nauka o materiałach 2 – laboratorium 

NAZWA W J. ANG. Materials science 2 – laboratory 


KOORDYNATOR Dr hab. inŜ. Magdalena Szutkowska ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY 


WIEDZA 


KURSY 

Rodzaje materiałów inŜynierskich, podstawy dotyczące ich budowy. Właściwości 

mechaniczne materiałów i ogólne wiadomości dotyczące sposobów ich wyznaczania. 

Mikrostruktura materiałów i metody jej modyfikacji. Metody pomiaru twardości i udarności. 

Porównanie właściwości mechanicznych i dokonania analizy czynników mających na nie 

wpływ (m.in. wiązania chemiczne, czynniki fizyczne, struktura). Wykonanie pomiarów 

twardości i udarności. 

Nauka o materiałach 1, Podstawy procesów technologicznych, Obliczenia inŜynierskie. 

Chemia - wykład 


WIEDZA 


Budowa i ogólna zasada działania maszyny wytrzymałościowej. Zasady prowadzenia 

pomiarów w statycznej próbie rozciągania. Zasady i warunki przygotowania próbek do 

pomiarów (metali, tworzyw sztucznych i drewna). BHP podczas pomiarów. Zasady zapisu 

wyników. Zasady przygotowania materiału do obserwacji mikroskopowych (mikroskopia 

świetlna odbiciowa). Wygląd mikrostruktury: stali węglowych, Ŝeliwa zawierającego róŜne 

rodzaje grafitu (morfologia), wybranych stopów metali nieŜelaznych. Hartowanie, 

hartowność. Metoda badania hartowności – budowa urządzenia, przeprowadzenie próby. 

Wykonanie statycznej próby rozciągania dla róŜnych materiałów (metali, tworzyw 

sztucznych i drewna). Przygotowanie materiałów do obserwacji mikroskopowych 

(mikroskopia świetlna). Opis struktur wybranych stopów metali. Rozpoznanie struktur 

podstawowych stopów Fe-C. Ocena wyników próby Jominy’ego.. Wykonanie hartowania 

stali. Opis i ocena właściwości materiałów inŜynierskich. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

L 

Sprawozdanie z ćwiczeń, zaliczenia pisemne. 

S 

P 

OCENA Zaliczone sprawozdania, obecność na zajęciach, ocena z zaliczeń pisemnych. 

UWAGI 



1. Blicharski M., Wstęp do inŜynierii materiałowej, WNT, Warszawa 2001 i wznowienia 

Literatura uzupełniająca 

1. Dobrzański L.A., Metaloznawstwo z podstawami nauki o materiałach, WNT Warszawa 1996 

2. Dobrzański L.A., Podstawy nauki o materiałach i metaloznawstwo, WNT, Warszawa 2002 

3. Ashby M.F., Jones, Materiały inŜynierskie 1 i 2, WNT Warszawa 1996 

4. Blicharski M., InŜynieria materiałowa stal, WNT, Warszawa 2004 

5. Prowans St., Struktury stopów, PWN, Warszawa 2000 

6. Kędzierski Z., Termodynamika stopów, Wyd. AGH, Kraków 1999 

7. Kędzierski Z., Przemiany fazowe w układach skondensowanych, Wyd. AGH, Kraków 2003 

8. Szczuka J., śurowski J., Materiałoznawstwo przemysłu drzewnego, WSiP, Warszawa 1999 

9. ŁuŜny W., Wstęp do nauki o polimerach, Skrypt AGH, Kraków 1999

KARTA KURSU 

NAZWA Nauka o materiałach 3 



KOORDYNATOR Prof. Jan Dutkiewicz 



WIEDZA 

Znajomość podstawowych informacji z zakresu nauki o materiałach odnośnie struktury i 

własności materiałów, metod badań materiałów, technologii ich wytwarzania 


KURSY 

Znajomość jednostek napręŜenia, stanu napręŜeń, podstaw fizyki i chemii, podstawy 

krystalografii 


WIEDZA 

Poszerzone wiadomości z zakresu nowych materiałów jak stopów lekkich stosowanych w 

lotnictwie i technice jądrowej, materiałów stosowanych w elektronice i technice jądrowej, 

biomateriałów metalicznych i ceramicznych, materiałów amorficznych i nanomateriałów, 

modyfikacja powierzchni i jej zastosowanie 


Umiejętność doboru materiałów do odpowiednich zastosowań, znajomość najnowszych 

trendów w nauce o materiałach 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

Egzamin 

Średnia z ocen na ćwiczeniach 

K 

L 

S 

P 

OCENA Egzamin po wykladach, ocena z ćwiczeń na zasadzie średniej ocen z kollokwium 

UWAGI MoŜliwy udział e-learningu 

LITERATURA 

1. M. Blicharski Wstęp do inzynierii 

Materialowej WNT 1998, M.F. Ashby, 

D.R.H. Jones, „Materiały 

InŜynierskie”, Wydawnictwa 

Naukowo-Techniczne, Warszawa 1995 


A. Ciszewski:”T. Radomski, A. Szumer, 

„Materiałoznawstwo” Warszawa, 1998

KARTA KURSU 

NAZWA Obliczenia inŜynierskie 

NAZWA W J. ANG. Engineering calculations 


KOORDYNATOR Dr Natalia Ryłko ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY 


WIEDZA 

Wiedza z przedmiotów: matematyka, fizyka, języki i techniki programowania 


KURSY 

Student potrafi wiedzę teoretyczną zastosować w praktyce 

Matematyka, Fizyka, Języki i Techniki Programowania 


WIEDZA 

Student posiada wiedzę z zakresu sposobów tworzenia modeli matematycznych 

róŜnorodnych zagadnień fizycznych i technicznych, metod rozwiązywania tych powstałych w 

wyniku zagadnień matematycznych, interpretacja wyników i ocena błędów. 


Student potrafi konkretne zagadnienie fizyczne lub techniczne „przetłumaczyć” na język 

matematyki i wskazać sposób rozwiązywania tego problemy ze wskazaniem ewentualnych 

błędów. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

Kolokwium zaliczeniowe 

Rozwiązanie podanego problemy technicznego lub fizycznego w formie projektu. 

K 

L 

S 

P 

OCENA 

Ocena pod względem prawidłowości utworzenia modelu matematycznego w stosunku do 

wybranego zagadnienia, zasadności wybranego sposobu rozwiązania, interpretacji wyników 

oraz oceny błędu. 

UWAGI 

PODSTAWOWA 


LITERATURA 

1. 1. D.Potter, Metody obliczeniowe 

1. F.W.Byron i R.W.Fuller,

fizyki, PWN, Warszawa 1977. 

2. G.Dahlquist i A.Bjorck, Metody 

Numeryczne, PWN Warszawa 1983. 

3. K.Wanat, Algorytmy numeryczne, 

Wydawnictwo DIR, Gliwice 1993. 

4. B.Baron, Metody numeryczne w 

Turbo Pascalu, Wydawnictwo Helion, 

Gliwice 1995. 

Matematyka w fizyce klasycznej i 

kwantowej,PWN Warszawa 1975. 

2. A.I.Anselm, Podstawy fizyki 

statystycznej i termodynamiki, PWN 


3. Numerical Recipes in Fortran, 

Cambridge University Press 1992, 

(ISBN 0-521-43064-X). 

4. A.Marciniak, D.Gregulec i 

J.Kaczmarek, Basic Numerical 

Procedures in Turbo Pascal for Your 

PC, Wydawnictwo Nakom, Poznań 

1991.

KARTA KURSU 

NAZWA Oprogramowanie inŜynierskie 1 

NAZWA W J. ANG. Engineering Software 1 





WIEDZA z zakresu ochrony środowiska 


KURSY 

posługiwania się programami komputerowymi pakietu Microsoft 

Zarządzanie środowiskiem, Podstawy informatyki i systemów informatycznych 


WIEDZA 


problematyka związana z emisją zanieczyszczeń do atmosfery, wytwarzaniem, 

magazynowaniem i składowaniem odpadów, ujęciem wody i jej uzdatnianiem, 

wytwarzaniem i oczyszczaniem ścieków 

korzystania z systemu informatycznego SOZAT, w skład którego wchodzą programy: 

Zakładowy Bank Zanieczyszczeń Środowiska, Raporty z Zakładowego Banku Zanieczyszczeń 

Środowiska, EK 100 W – Modelowanie Rozprzestrzeniania się Zanieczyszczeń, Grafika – 

System Informacji Przestrzennej 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

L 

Projekt 

S 

P 

OCENA zaliczenie projektu 

UWAGI 


KARTA KURSU 

NAZWA Oprogramowanie inŜynierskie w projektowaniu odnawialnych źródeł energii 

NAZWA W J. ANG. Engineering software for design of renewable energy sources 


KOORDYNATOR dr inŜ. Marcin Kowalski 



WIEDZA 

Wiedza z zakresu podstaw konstrukcji maszyn, ochrony środowiska, odnawialnych źródeł 

energii (energetyka wiatrowa) 

UMIEJĘTNOŚCI Podstawowa obsługa komputera 

KURSY Grafika inŜynierska 


WIEDZA 

Zaznajomienie z zagadnieniami systemów CAE wspomagających prace inŜynierskie, metoda 

elementów skończonych, komputerowe wspomaganie obliczeń wytrzymałościowych 


Obsługa oprogramowania AutoCAD, Inventor oraz SolidWorks wspomagającego prace 

projektowe, projektowanie elektrowni wiatrowych z zastosowaniem w/w programów 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

L 

Projekty z wykorzystaniem programów AutoCAD, Inventor i SolidWorks 

S 

P 


UWAGI - 



1. Kapias K., SolidWorks 2001 Plus. Podstawy, Wyd. Helion, 2003 

2. Lisowski E., Modelowanie geometrii elementów maszyn i urządzeń w systemach CAD 3D, Wyd. Politechniki 

Krakowskiej, 2003 



praktyce, wyd. PWN, Warszawa 2005.

KARTA KURSU 

NAZWA 


Organizacja pracy, zarządzanie i ergonomia 





WIEDZA 


Podstawowe zagadnienia z zakresu organizacją pracy, zarządzania przedsiębiorstwem oraz 

ergonomii. 

KURSY -------------- 


WIEDZA 

Znajomość zagadnień związanych z problematyką: 

• znaczenia teorii organizacji i zarządzania wśród innych dyscyplin naukowych oraz w 

kontekście poglądów szkół: naukowej organizacji pracy, klasycznej teorii 

zarządzania, behawioralnej, systemowej oraz kierunków systemowego i 

sytuacyjnego. 

• socjo-technicznych czynników sprawnego działania ludzi oraz organizacji, 

• projektowania organizacji i jej struktur, kierowania zmianami organizacyjnymi oraz 

gospodarki zasobami ludzkimi, 

• globalizacji organizacji w kontekście planowania decyzji i zarządzania strategicznego, 

postępu techniczno-organizacyjnego. 

• organizacji zespołów i pracy zespołowej, komunikacji i negocjowania, kierowania 

operacjami, 

• cyklu produkcyjnego i zasadami organizacji pracy, 

• zarządzania przez jakość, jakością pracy i produktu 

• współczesnej ergonomii oraz zadań inŜynierii ergonomicznej, 

• zasad ergonomii korekcyjnej i koncepcyjnej oraz prawnych problemów ochrony pracy. 


Zdolność powiązania zagadnień teorii organizacji i zarządzania w kontekście nowoczesnego 

zarządzania w warunkach gospodarki wolnorynkowej. Umiejętność ergonomicznego 

projektowaniem stanowisk pracy oraz wzajemnych relacji pomiędzy ergonomią i ochroną 

pracy. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 

LICZBA GODZIN 30 --- --- --- --- --- 


W Na podstawie kolokwium 

A 

K 

L 

S 

P 

OCENA 


UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

5. J.A.F.Stoner, R.E.Freeman, D.R.Gilbert jr.: 

Kierowanie, PWN, Warszawa, 1998 

6. Praca zbiorowa: Zarządzanie – teoria i 

praktyka (pod red. A.K. Koźmińskiego). Wyd. 

Nauk. PWN, Warszawa, 1999 

7. R.A.Webber: Zasady zarządzania 

organizacjami. Wyd.PWE, Warszawa 1984 

8. A.Pocztowski „Zarządzanie zasobami 


1. H.Bieniok z zesp.: Metody sprawnego 

zarządzania – jak zarządzać w praktyce. 

Agencja Wyd.Placet , Warszawa 1997 

2. Czasopisma naukowe z zakresu 

organizacji i zarządzania

ludzkimi. Strategie-Procesy-Metody”, Polskie 

Wyd. Ekonomiczne, 2006 

9. K. Pasternak „Zarys zarządzania 

produkcją”,, Polskie Wyd. Ekonomiczne, 2005

KARTA KURSU 

NAZWA Podstawy automatyki i robotyki 1 

NAZWA W J. ANG. Automation and Robotics 1 


KOORDYNATOR 

Dr hab. inŜ. Jaracz Kazimierz, prof. nadzw. AP 




WIEDZA 

- znajomość zagadnień związanych z liczbami zespolonymi, rachunkiem macierzowym, 

równaniami róŜniczkowymi 


- rozwiązywanie równań, układów równań w dziedzinie liczb rzeczywistych i zespolonych 

- obliczanie pochodnych i całek funkcji 

- posługiwanie się rachunkiem macierzowym 

- rozwiązywanie równań róŜniczkowych 

KURSY - kurs matematyki 


WIEDZA 

Celem nauczania przedmiotu automatyka i robotyka w części dotyczącej automatyki jest 

zapoznanie studentów z podstawami teorii, strukturą i wybranymi przykładami zastosowań 

układów automatycznej regulacji w otoczeniu człowieka, w celu samoczynnego sterowania, 

regulowania i kontrolowania róŜnych procesów, operacji, działań itp. Studenci poznają 

sposoby opisu obiektów automatyki, modele matematyczne podstawowych członów P, I, D, 

schematy blokowe i działania na tych schematach. W zakresie robotyki, studenci poznają 

strukturę manipulatorów i robotów, metod sterowania manipulatorów oraz układy 

komunikowania się z otoczeniem za pomocą czujników. Na zajęciach laboratoryjnych 

studenci zbadają podstawowe obiekty, człony automatyki, regulatory oraz układy regulacji z 

regulatorami, zaobserwują ich charakterystyki czasowe. Zbadają wpływ określonych 

parametrów na obserwowane charakterystyki, wyciągną wnioski. 


Studenci posiądą umiejętności konstruowania modeli matematycznych elementów i układów 

automatyki, badania własności dynamicznych tych układów, ocenę jakości regulacji, 

stabilności i doboru parametrów regulatora. Będą realizować projekty układów regulacji: 

temperatury, ciśnienia, poziomu cieczy i innych, oceniać ich jakość za pomocą róŜnych 

kryteriów jakości. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

L 

Cząstkowe kolokwia zaliczeniowe przeprowadzane w trakcie semestru 

S 

P 

OCENA 

UWAGI 


Franaszek M., Jaracz K.: Wprowadzenie do 

automatyki, cybernetyki, informatyki cz.I. WN WSP, 

Kraków, 1990. 

Jaracz K.: Rachunek operatorowy Laplace’a i jego 

zastosowanie. WN WSP, Kraków, 1990. 

Jaracz K., Mendrek-Kukułka E.: Zbiór zadań z 

podstaw automatyki. WN WSP, Kraków 1990 

Szklarski L., Jaracz K.: Zastosowanie rachunku 

operatorowego Laplace’a do zagadnień napędu 

elektrycznego. PWN, Warszawa 1984 

Jaracz K., Urbańska-Maciejewska M.: Postawy 

automatyki. WN WSP, Kraków 1985 

Morecki A., Knapczyk J.(red.): Podstawy robotyki. 

Teoria i elementy manipulatorów i robotów. WNT, 


Siemieniako F., Gawrysiak M.: Automatyka i 

robotyka. WSiP,Warszawa 1996.

KARTA KURSU 

NAZWA Podstawy Informatyki i Systemów Informatycznych 

NAZWA W J. ANG. Foundations of Computer Science and Computer Systems 

KOD 11.3xxxx084 PUNKTACJA ECTS 5 

KOORDYNATOR Prof. dr hab. Jacek Migdałek ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY 


WIEDZA Podstawowe wiadomości z informatyki na poziomie szkoły średniej. 

UMIEJĘTNOŚCI Jak wyŜej. 

KURSY Wstępne kursy nie wymagane 


Uzyskanie wiadomości w zakresie tematów podanych poniŜej: 

WIEDZA 

Historia techniki obliczeniowej w zarysie. Budowa i działanie komputera: kodowanie binarne, 

reprezentacja stało - i zmiennoprzecinkowa, procesor, pamięć operacyjna i jej adresowanie, 

pamięci zewnętrzne, urządzenia wejścia i wyjścia ( klawiatura, monitory i karty graficzne, 

drukarki i ich typy, manipulatory), urządzenia graficzne (plotter, skaner, digitizer, cyfrowy 

przetwornik obrazu), modemy, optyczne czytniki tekstów, karty rozszerzeń , zasilanie 

komputerów. 

Przegląd oprogramowania: systemy operacyjne (DOS, Windows, Linux), oprogramowanie 

uŜytkowe (edytory tekstu, arkusze kalkulacyjne, bazy danych), oprogramowanie 

narzędziowe (archiwizatory, programy antywirusowe, debugger). Sieci komputerowe lokalne 

i rozległe: budowa, usługi sieciowe (FTP, Telnet). Internet: adresy, serwery nazw, usługi, 

poczta elektroniczna, listy dyskusyjne, usenet news, Word Wide Web, popularne 

przeglądarki, polskie i światowe serwisy wyszukiwawcze Google, Alta Vista, Yahoo, Polska 

On Line, Cyfronet). Multimedia i ich wykorzystanie (przetwarzanie obrazu, 

dźwięku).Systemy informatyczne: rodzaje ( transakcyjne, informacji kierowniczej, doradcze, 

ekspertowe) struktura, tworzenie i zastosowanie w zarządzaniu. 

Umiejętności praktyczne z zakresu tematyki objętej wykładem, takie jak: 

Praktyczne opanowanie obsługi systemów operacyjnych Windows XP, Vista, Linux. 

Praktyczne wykorzystywanie oprogramowania uŜytkowego występującego w systemie 

operacyjnym Windows oraz w pakiecie zintegrowanym MS Office: edytora tekstu MS Word, 

arkusza kalkulacyjnego Excel i bazy danych Access. Wykorzystanie programu PowerPoint do 


tworzenia prezentacji. Edytory graficzne Paint Brush i Corel Draw (grafika rastrowa i 

wektorowa). 

Opanowanie usług sieciowych (FTP i Telnet ) oraz funkcji oferowanych przez Internet 

(poczta elektroniczna, listy dyskusyjne, chat i talk). Wykorzystanie technik multimedialnych. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 


FORMY SPRAWDZANIA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA

W 

Egzamin testowy 

A 

K 

Zaliczenie z oceną 

L 

S 

P 

OCENA Wynik egzaminu 

UWAGI 

PODSTAWOWA 

LITERATURA 

1)R. Tadeusiewicz „Wstęp do informatyki”, 

Kraków 1997 

2)W. Turski „Propedeutyka infromatyki, PWN 

1975 

3) J. Glenn Brookshear „Informatyka w 

ogólnym zarysie” W.N.-T., Warszawa 2003. 

4) I. Pohl, A . Shaw „The nature of 

computations:Introduction to Computer 

Science” Comp. Sci. Press Inc. USA 1981 

UZUPEŁNIAJĄCA

KARTA KURSU 

NAZWA Podstawy konstrukcji i eksploatacji maszyn 1 

NAZWA W J. ANG. Fundamental Machine Design 1 


KOORDYNATOR 

dr inŜ. Agnieszka Twardowska 


dr inŜ. Agnieszka 

Twardowska, mgr inŜ. Paweł 

Hyjek 


WIEDZA 


Znajomość zagadnień dotyczących unifikacji i normalizacji zapisu konstrukcji: zasad zapisu 

cech geometrycznych, wymiarowych oraz własności uŜytkowych odwzorowanych obiektów, 

znajomość elementarnych pojęć i twierdzeń z zakresu mechaniki punktu materialnego i 

bryły sztywnej oraz wytrzymałości materiałów 

Umiejętność poszukiwania i selekcji informacji o charakterze technicznym, odczytywania 

oraz samodzielnego wykonywania rysunków technicznych maszynowych, podstawy 

projektowania prostych układów mechanicznych i zastosowania posiadanej wiedzy do 

interpretacji zjawisk występujących w eksploatacji maszyn i urządzeń 

KURSY grafika inŜynierska, mechanika techniczna, 


WIEDZA 


Kryteria oceny projektowanych konstrukcji, doboru cech konstrukcyjnych w oparciu o 

analizę stanu obciąŜeń oraz warunków pracy, a takŜe doboru materiału konstrukcyjnego 

pod względem właściwości fizycznych i mechanicznych. Znajomość problematyki 

niezawodności i bezpieczeństwa konstrukcji. Podstawy maszynoznawstwa, zasady 

projektowania, wytwarzania i eksploatacji typowych części maszyn oraz ich połączeń. 

Umiejętność samodzielnego opracowania projektów typowych części maszyn oraz połączeń 

części maszyn 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

kolokwium 

weryfikacja umiejętności rozwiązywania prostych zadań rachunkowych w trakcie zajęć oraz w formie 

samodzielnie opracowanych projektów 

K 

L 

S 

P 

OCENA 

wykład: kolokwium, ćwiczenia: ocena pracy w trakcie zajęć na podst. odpowiedzi ustnych i 

pisemnych oraz ocen samodzielnie opracowanych projektów, , 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

1. Rutkowski A., Części maszyn, wyd. 


1. Pr. zb. pod red. F. Stachowicza,

WSiP, Warszawa, 2005. 

2. Korewa W., Części maszyn, wyd. 


3. Knosala R., Gwiazda A., Baier A., 

Gendarz P., Podstawy konstrukcji maszyn. 

Przykłady obliczeń, wyd. WNT, Warszawa 

2000. 

4. Dietrich J., Korewa W., Kornberger 

Z., Zygmunt K., Podstawy konstrukcji 

maszyn, cz. I, II, III, WNT, Warszawa 1966. 

Wytwarzanie i konstrukcja elementów 

maszyn, wyd. Oficyna Politechniki 

Rzeszowskiej, Rzeszów 1996. 

2. Pr. zb. pod red. K. Tubielewicza, 

Technologia, konstrukcja i eksploatacja 

maszyn, wyd. Politechniki Częstochowskiej, 

Częstochowa 1999. 

3. Mały Poradnik Mechanika, wyd. PWT, 

Warszawa 1961.

KARTA KURSU 

NAZWA Podstawy procesów technologicznych 

NAZWA W J. ANG. Fundamentals of Technological Processes 


KOORDYNATOR dr hab. inŜ. Jerzy Jura ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY 


Geometria kryształów. Defekty sieci i mechanizmy odkształcenia plastycznego. Równowaga 

termodynamiczna oraz podstawowe funkcje termodynamiczne. I oraz z II zasada 

termodynamiki, statystyczny sens entropii, energia swobodna. Przemiany fazowe oraz 

WIEDZA 

podstawowe pojęcia z zakresu kinetyki przemian. Przemiana martenzytyczna. Dyfuzja w 

ciałach stałych: I oraz II prawo Ficka. Krzepnięcie i krystalizacja. Zarodkowanie, promień 

krytyczny zarodka, praca zarodkowania. WyŜarzanie: zdrowienie, rekrystalizacja, rozrost 

ziaren. 


Cele nauczania podstaw procesów technologicznych obejmują wstępne przy-gotowanie 

studentów do zapoznania się w toku dalszych studiów z zagadnie-niami z zakresu inŜynierii 

materiałowej. Zdobyta wiedza powinna równieŜ pozwolić na jej dalsze przekazywanie 

uczniom. 

KURSY 1 


WIEDZA 

Celem kształcenia w zakresie podstaw procesów technologicznych jest zapoznanie 

studentów z podstawowymi zagadnieniami z zakresu fizyki i chemii materiałów 

determinującymi przebieg procesów technologicznych 


Celem kształcenia jest zrozumienie związków pomiędzy procesem technologicznym, a 

zjawiskami z zakresu fizyki i chemii materiałów. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

kolokwia 

kolokwia bieŜąca kontrola na ćwiczeniach 

K

L 

S 

P 

OCENA według regulaminu studiów 

UWAGI 

------------------------------------------------------ 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

1. Z. Kędzierski : „Przemiany fazowe w 

układach skondensowanych” AGH 

Uczelniane Wydawnictwa Naukowo - 

Dydaktyczne Kraków 2003 

2. M. Blicharski : „Wstęp do inŜynierii 

materiałowej” Wydawnictwo Nauko-wo - 

Techniczne, 2003 

3. H. Bala : „Wstęp do chemii mate-riałów” 

Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, 2003 


1.Z. Kędzierski : „Termodynamika Stopów” 

AGH Uczelniane Wydaw-nictwa Naukowo - 

Dydaktyczne, Kraków 1999 

2.M. F. Ashby, D.R.H. Jones : „Materiały 

InŜynierskie”, tom 1 i 2 

Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, 

Warszawa 1995, 1996

KARTA KURSU 

NAZWA Podstawy techniki mikroprocesorowej 

NAZWA W J. ANG. BASES OF MICROPROCESSOR TECHNIQUES 


KOORDYNATOR mgr Tomasz Heilig 



WIEDZA 

Podstawy elektroniki w zakresie budowy i zasady działania elektronicznych układów 

analogowych, impulsowych i cyfrowych. Podstawy technik programowania. 


KURSY 

Tworzenia algorytmu, pisania programu komputerowego, obsługa komputera PC, 

projektowania układów elektronicznych. 

Elektrotechniki, elektroniki, technik i języków programowania. 


WIEDZA 


Zagadnienia związane z programowaniem mikrokontrolerów sterujących nowoczesnymi 

układami scalonymi. W ramach przedmiotu prezentowane są metody pozwalające na analizę 

problemu programowania, zasad tworzenia kodów źródłowych, kompilacji i uruchamiania 

programów. 

Tworzenie algorytmów, kodów źródłowych oraz testowanie programów umoŜliwiających 

poprawną pracę mikrokontrolera. Projektowania mikroprocesorowych układów 

elektronicznych. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

Zaliczenie 

A 

K 

L 

Zaliczenie z oceną 

S 

P 

OCENA 

Przedstawienie projektu urządzenia elektronicznego sterowanego mikrokontrolerem oraz 

programu sterującego. 

UWAGI 


LITERATURA 

PODSTAWOWA 

1. Górecki P.: Mikrokontrolery dla 

początkujących. BTC Warszawa 2003 

2. Gałka P.: Podstawy programowania 

mikrokontrolera 8051. ZNI "Mikon" 

Warszawa 1995 

3. Starecki T.: Mikrokontrolery 8051 

w praktyce. BTC Warszawa 2003 

4. Wiązania M.: Programowanie 

mikrokontrolerów AVR w języku Bascom. 

BTC Warszawa 2004 


1. Borkowski A.: Zasilanie urządzeń 

elektronicznych. WKiŁ Warszawa 1990 

2. Bogusz J.: Programowanie 

mikrokontrolerów 8051 w języku C 

w praktyce. 

BTC Warszawa 2005 

3. Horowitz A., Hill W.: Sztuka elektroniki. 

WkiŁ Warszawa 1995

KARTA KURSU 

NAZWA Pompy ciepła 

NAZWA W J. ANG. Heat Pumps 





WIEDZA -------------- 


KURSY -------------- 


WIEDZA 


• budowa pomp ciepła i układy przygotowania c.w.u. i c.o. z wykorzystaniem pompy ciepła; 

• projektowanie układów z pompą ciepła; ekonomika i ekologia systemów z pompą ciepła; 

UMIEJĘTNOŚCI Umiejętność projektowanie instalacji grzewczej z pompą ciepła 

ORGANIZACJA 



A K L S P 

LICZBA GODZIN 6 7 --- --- --- --- 


W 


A 

K 

L 

S 

P 


OCENA 

50% oceny z wykładu + 50% oceny z ćwiczeń 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 



12. Lewandowski W. Proekologiczne 

odnawialne źródła energii, 





ISBN: 978-83-204-3376-0 




2007 , ISBN: 83-924315-1-0

KARTA KURSU 

NAZWA Pracownia konstruktorska 

NAZWA W J. ANG. Designer’s office 


KOORDYNATOR Mgr Antoni Janiczek 



WIEDZA 


KURSY - 

Podstawowe praktyczne wiadomości o programie graficznym Corel 11 i Corel 7. Obrabiarka 

sterowana numerycznie (OSN)- podstawowe wiadomości, program, zastosowanie, budowa, 

narzędzia skrawające zastosowane w tej obrabiarce. Podstawowe dane materiału, który 

będzie obrabiany- polimetakrylan metylu. 

Kreślenie grafiki komputerowej w Corelu 11 i Corelu 7 –projekt pracy, która będzie 

wykonana na OSN. Instrukcja do obsługi maszyny sterowanej numerycznie (frezarkograwerki) 

– proces technologiczny niezbędnych czynności by uruchomić maszynę. 


WIEDZA 


Umiejętność posługiwania się programem Corel. Praktyczne zastosowanie komputerów w 

celu realizacji projektu na OSN. Umiejętności posługiwania się opracowaną instrukcją wraz z 

wpisaniem danych do komputera maszyny oraz jej sterownika. 

Nabycie umiejętności do samodzielnego i praktycznego opracowania projektów oraz ich 

realizacji jak równieŜ samo oceny wykonanej pracy. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

L 

Kolokwium zaliczeniowe, ocena projektów, prac wykonanych, sprawozdania. 

S 

P 

Ćwiczenia – ocena wiedzy i umiejętności na podstawie: 

- samodzielnego opracowania projektu uwzględniającego kolory, do których naleŜy przypisać 

głębokości skrawania 

OCENA - wykonanie pracy na OSN 

- sprawozdań 

UWAGI 

LITERATURA 

Podstawowa 

1. Jan Polywka, Stanley Gabriel 

Programowanie tokarek i frezarek 

sterowanych numerycznie 


1. Wiadomości z Internetu dotyczące 

obrabiarek sterowanych numerycznie

2. Instrukcja producenta obrabiarki 

3. Instrukcja obsługi opracowana przez 

prowadzącego

KARTA KURSU 

NAZWA Pracownia technologiczna 1 

NAZWA W J. ANG. Technology workshop 



Dr ElŜbieta Mastalerz, mgr Agata 

BoŜek 


WIEDZA 

Podstawy wiedzy ogólnotechnicznej zdobyte w szkole podstawowej, gimnazjum oraz na 

przedmiotach technicznych na studiach. 


KURSY 

Posługiwania się wiedzą techniczną w prostych zadaniach i korzystanie z narzedzi do obróbki 

ręcznej materiałów. 


WIEDZA 

Planowanie i wykonywanie zadań technicznych z uczniami szkoły podstawowej i gimnazjum, 

dobór zadań do modułu włókiennictwo i papier. 


Wykonywanie pomocy dydaktycznych z zakresu włókiennictwa i materiałów papierniczych, 

dokumentacji pedagogicznej nauczyciela techniki i informatyki. Poprawne posługiwanie się 

podstawowymi narzędziami i urządzeniami technicznymi do obróbki materiałów 

włókienniczych i papierniczych. 

ORGANIZACJA 

FORMA ZAJĘĆ 

WYKŁAD (W) 


A K L S P 



W 

A 

K 

L 

Ocena pracy i pomocy dydaktycznych, zadań technicznych wykonywanych w ramach zajęc 

S 

P 

OCENA Wystawiana na koniec kursu po spełnieniu wymogów 

UWAGI 

LITERATURA Dąbrowski Vademecum Nauczyciela Techniki, 

UZUPEŁNIAJĄCA

Wsip, Warszawa, 1982 

Chorysz M., Zębowicz T.: Materiałoznawstwo 

OdzieŜowe, Wplis, Warszawa, 1976 

Frezer D.Tłum. Plebański Roman: Mała 

Historia Papieru, Wiedeń, 1999r. 

Pochanke H. (Red.): Dydaktyka Techniki, 

PWN, Warszawa 1985 

Nazar J.: Kształcenie zainteresowań 

technicznych młodzieŜy, CRZZ, warszawa, 

1975 

Królicka E., : Technika Na Co Dzień, Wsip, 

Warszawa 2004 

Królikowski J., : Uczyć Się Robiąc Czyli Jak 

Pracować Z Uczniami Metodą Projektów, CEO, 

Warszawa 2002 

Turska J.: Makrama. Wyd. Watra, 1989

KARTA KURSU 


NAZWA W J. ANG. LABORATORY OF TECHNOLOGY 2 


KOORDYNATOR Mgr Antoni Janiczek 



WIEDZA 


KURSY - 

Podstawowe praktyczne wiadomości o drewnie i tworzywach sztucznych jako materiałach 

kompozytowych. Poznanie i zastosowanie programu komputerowego do projektowania mebli 

– PRO 100.Wykorzystanie programu AutoCad do projektowania wyrobów z drewna i tworzyw 

sztucznych. BHP – przy obróbce tych materiałów. 

Poznawanie właściwości tworzyw sztucznych ze względu na ich obróbkę, poznawanie 

narzędzi stosowanych do obróbki tworzyw sztucznych, zapoznanie się ze sposobami łączenia 

tych materiałów. Rodzaje odkształceń tworzyw sztucznych pod wpływem temperatury. 

Badanie temperatury mięknienia tworzyw termoplastycznych metodą VICATA, zastosowanie 

w praktyce. Doskonalenie umiejętności praktycznych z zakresu informacji technicznej. 

Rozwijanie myślenia technicznego podczas projektowania prostych wyrobów z tworzyw 

sztucznych. Piroliza – rozpoznawanie tworzyw sztucznych. Zastosowanie komputerów do 

przygotowania dokumentacji technologicznej. Poznawanie drewna, tworzyw 

drewnopodobnych i drewnopochodnych. Kreślenie prostych figur geometrycznych na 

komputerze w programie AutoCad – projekt intarsji. Dobór gatunków drewna w postaci 

okleiny do projektu intarsji oraz wykonanie jej. Projekt grafiki do wypalania w drewnie – 

realizacja tego projektu. Zapoznanie się z programem komputerowym PRO 100 do 

projektowania wyrobów z drewna – zastosowanie go w praktyce. 


WIEDZA 


Przygotowanie do studiowania i poszerzania wiadomości z inŜynierii materiałowej dotyczącej 

drewna i tworzyw sztucznych. Zastosowanie praktyczne komputerów i programów 

komputerowych do przygotowania i realizacji zajęć i projektów. 

Umiejętności samodzielnego i praktycznego opracowania dokumentacji technologicznej 

projektów oraz ich realizacji. 

ORGANIZACJA 

FORMA ZAJĘĆ 

WYKŁAD (W) 


A K L S P 



W 

A 

K 

L 

Projekty, prace wykonane, sprawozdania. 

S 

P 

OCENA 

Ćwiczenia: ocena wiedzy i umiejętności na podstawie: samodzielnego opracowania projektu, 

wykonania pracy, sprawozdań, kolokwium.

Mała ilość godzin na realizację ćwiczeń pozwalających dobrze i praktycznie poznać materiały: 

UWAGI drewno i tworzywa sztuczne 

LITERATURA 

Podstawowa 

1 .M. Blacharski- Wstęp do inŜynierii 

materiałowej 

2. A. Bukowski – Technologia tworzyw 

sztucznych cz.1 

3. K. Dobosz, A. Matysik – Tworzywa sztuczne 

właściwości i zastosowanie 

4. Z. Brzozowski – Chemia tworzyw 

sztucznych 

5. Fr. Krzysik – Nauka o drewnie 

6. Wł. Prządka – Technologia meblarstwa 


1. W. Małaśnicka, J. Małaśnicki- 

Technologia tworzyw sztucznych cz 2 

2. J. Darlewski – Obróbka skrawaniem 

tworzyw sztucznych 

3. S. Mazurkiewicz – Tworzywa 

niemetalowe 

4. B. Łaczyński – Tworzywa sztuczne i ich 

przetwórstwo 

5. Wilhelm Domke – Vademekum 

materiałoznawstwa 

6. E. Jurgowski – Stolarstwo cz.2

KARTA KURSU 


NAZWA W J. ANG. Design laboratory class. 


KOORDYNATOR mgr Tomasz Heilig 



WIEDZA 

Z zakresu budowy i działania układów elektrycznych, napędów elektrycznych prądu stałego, 

elektroniki analogowej i cyfrowej oraz podstaw programowania i stosowania aplikacji CAD. 

UMIEJĘTNOŚCI Analizowania schematów elektrycznych oraz stosowania aplikacji Computer Aided Designing. 

KURSY Elektrotechnika, elektronika, mechatronika, podstawy techniki mikroprocesorowej. 


WIEDZA Znajomość budowy oraz zasady działania i projektowania urządzeń elektronicznych. 

UMIEJĘTNOŚCI Umiejętność komputerowo wspomaganego projektowania układów elektronicznych. 

ORGANIZACJA 

FORMA ZAJĘĆ 

WYKŁAD (W) 


A K L S P 



W 

A 

Projekt, praca kontrolna. 

K 

L 

S 

P 

OCENA Zaliczenie na podstawie przedstawionego projektu. 

UWAGI 

LITERATURA 

1. Paul Horowitz, Winfield Hill 

”Sztuka elektroniki”, cz. 1 i 2 

Wydawnictwa Komunikacji i Łączności WKŁ 

2. Tietze U., Schenk Ch.: „Układy 

półprzewodnikowe” WNT, Warszawa 1996 

www.elektroda.pl 


Miesięcznik „Elektronika Praktyczna” 

wydawnictwo AVT

KARTA PRAKTYKI ZAWODOWEJ 

NAZWA 

Praktyka zawodowa w gimnazjum z zakresu informatyki 

(RODZAJ-ZAKRES 

MIEJSCE) 

NAZWA W J. ANG. Professional practice 


KOORDYNATOR 

Dr ElŜbieta Mastalerz 


Staśko 


WIEDZA Podstawy teorii nauczania i wychowania 

UMIEJĘTNOŚCI Diagnozowanie, planowanie zajęć dydaktyczno – wychowawczych z młodzieŜą. 

KURSY 6 

EFEKTY 

KSZTAŁCENIA 

Planowanie, prowadzenie i ewaluacja zajęć z młodzieŜą. 

ZADANIA 

OGÓLNE 

Poznanie pracy w gimnazjum 

ZADANIA 

SZCZEGÓŁOWE 

Hospitacja, prowadzenie lekcji informatyki 

WYMAGANA 

DOKUMENTACJA 

Uzupełniony dzienniczek praktyk, konspekty lekcji i zajęć prowadzonych przez studenta. 

ORGANIZACJA (PRAKTYKI PEDAGOGICZNEJ) 

DYDAKTYCZNE 

OPIEKUŃCZO-WYCHOWAWCZE 

RODZAJ ZAJĘĆ 

Z UCZNIAMI/ HOSPITOWANE PROWADZONE HOSPITOWANE PROWADZONE 


FORMY 

SPRAWDZANIA 

EFEKTÓW 

KSZTAŁCENIA 

ORAZ ZASADY 

OCENIANIA 

Hospitacja wybranych lekcji studenta, sprawdzanie dokumentacji z praktyk. 

UWAGI


NAZWA 

Praktyka zawodowa w gimnazjum z zakresu techniki i zajęć opiekuńczo - wychowawczych 


MIEJSCE) 



KOORDYNATOR 



Staśko, dr Henryk Noga 


WIEDZA Podstawy teorii nauczania i wychowania 


KURSY 7 

EFEKTY 

KSZTAŁCENIA 


ZADANIA 

OGÓLNE 

Poznanie pracy w gimnazjum 

ZADANIA 

SZCZEGÓŁOWE 

Hospitacja, prowadzenie lekcji techniki i zajęć opiekuńczo - wychowawczych 

WYMAGANA 

DOKUMENTACJA 



DYDAKTYCZNE 




LICZBA GODZIN 25 12 10 3 

FORMY 

SPRAWDZANIA 

EFEKTÓW 

KSZTAŁCENIA 

ORAZ ZASADY 

OCENIANIA 


UWAGI


NAZWA Praktyka zawodowa pedagogiczna w gimnazjum z zakresu matematyki 


MIEJSCE) 



KOORDYNATOR 

dr Halina Pieprzyk 


http://www.ap.krakow.pl/mat/str 

uktura/zmkn.html 


WIEDZA 

Znajomość matematyki szkolnej na poziomie gimnazjum. Wiedza z kursów: Dydaktyka 

matematyki 1, Dydaktyka matematyki 2. 


Umiejętności z kursów: Dydaktyka matematyki 1, Dydaktyka matematyki 2. 

KURSY 

Dydaktyka matematyki 1, Dydaktyka matematyki 2, 

Praktyka zawodowa pedagogiczna w szkole podstawowej w zakresie matematyki 

EFEKTY 

KSZTAŁCENIA 

Projektowanie rozwiązań merytoryczno-dydaktycznych (scenariuszy i konspektów) w 

odniesieniu do poziomu gimnazjalnego. 

Prowadzenie lekcji matematyki w gimnazjum. 

Obserwowanie i analizowanie lekcji pod kątem merytoryczno-dydaktycznym oraz ocena efektów 

własnej pracy. 

Dokonywanie oceny osiągnięć uczniów klas, w których student odbywa praktykę. 

ZADANIA 

OGÓLNE 

Zastosowanie poznanej teorii dydaktycznej, w szczególności odnoszącej się do kształtowania 

pojęć matematycznych i rozwiązywania zadań w nauczaniu w gimnazjum. Praktyczne 

wykorzystanie poznanych metod nauczania matematyki. 

Kształtowanie określonych kompetencji związanych z przygotowywaniem nauczyciela do lekcji 

matematyki na poziomie szkoły gimnazjum (przygotowanie, przeprowadzenie i analiza lekcji). 

ZADANIA 

SZCZEGÓŁOWE 

Kształtowanie specyficznych umiejętności studenta związanych z praktycznym prowadzeniem 

lekcji, a w szczególności z: 

 

 

 

 

 

 

 

doborem celów nauczania matematyki do określonej jednostki lekcyjnej, 

operacjonalizacją celów ogólnych, dobieraniem odpowiednich środków 

dydaktycznych, korzystaniem z narzędzi technologii informacyjnej, 

doborem metod nauczania z uwzględnieniem metod aktywizujących i motywujących 

uczniów do pracy oraz róŜnorodnych form pracy uczniów, 

stosowaniem metod stymulujących myślenie uczniów i samodzielne zdobywanie 

przez nich wiedzy z uwzględnieniem „metody projektów”, 

koniecznością indywidualizacji pracy uczniów na lekcji, 

odpowiednią reakcją na błędy uczniowskie, 

adekwatnym doborem zadań matematycznych do przyjętych wcześniej celów 

nauczania. 

WYMAGANA 

DOKUMENTACJA 

Konspekty prowadzonych lekcji, pisemna opinia pracy studenta (zakończona oceną) 

sporządzona przez nauczyciela – opiekuna szkolnego, dokumentacja hospitowanych lekcji. 

ORGANIZACJA (PRAKTYKI PEDAGOGICZNEJ)


DYDAKTYCZNE 


Z UCZNIAMI/ 

WYCHOWANKAMI 

HOSPITOWANE PROWADZONE HOSPITOWANE PROWADZONE 


FORMY 

SPRAWDZANIA 

EFEKTÓW 

KSZTAŁCENIA 

ORAZ ZASADY 

OCENIANIA 

Ocena całości pracy studenta przez nauczyciela – szkolnego opiekuna praktyki, ocena lekcji 

hospitowanej przez nauczyciela akademickiego, ocena pisemnej analizy wybranej lekcji. 

UWAGI 

KARTA PRAKTYKI ZAWODOWEJ

NAZWA Praktyka zawodowa pedagogiczna w szkole podstawowej w zakresie matematyki 


MIEJSCE) 



KOORDYNATOR 

dr ElŜbieta Urbańska 


http://www.ap.krakow.pl/mat/str 

uktura/zmkn.html 


WIEDZA 

Znajomość matematyki szkolnej na poziomie szkoły podstawowej. 

Wiedza z kursu: Dydaktyka matematyki 1 


KURSY 

Umiejętności z kursu: Dydaktyka matematyki 1 

Dydaktyka matematyki 1, 

EFEKTY 

KSZTAŁCENIA 

ZADANIA 

OGÓLNE 

ZADANIA 

SZCZEGÓŁOWE 

Projektowanie rozwiązań merytoryczno-dydaktycznych (scenariuszy i konspektów) na poziomie 

szkoły podstawowej. 

Prowadzenie lekcji matematyki w szkole podstawowej. 

Obserwowanie i analizowanie lekcji pod kątem merytoryczno-dydaktycznym oraz ocena efektów 

własnej pracy i jej modyfikacja pod kątem jej doskonalenia. 

Dokonywanie oceny osiągnięć uczniów klas, w których student odbywa praktykę. 

Prowadzenie dokumentacji związanej z nauczaniem i wychowaniem w klasie szkolnej. 

Zastosowanie poznanej teorii dydaktycznej, w szczególności odnoszącej się do kształtowania 

pojęć matematycznych i rozwiązywania zadań w nauczaniu w szkole podstawowej. Praktyczne 

wykorzystanie poznanych metod nauczania matematyki. 

Kształtowanie kompetencji związanych z przygotowywaniem nauczyciela do lekcji matematyki 

na poziomie szkoły podstawowej. ( Przygotowanie, przeprowadzenie i analiza lekcji) 

Kształtowanie specyficznych umiejętności studenta związanych z praktycznym prowadzeniem 

lekcji, a w szczególności z: 

 

 

 

 

 

doborem celów nauczania matematyki do określonej jednostki lekcyjnej, 

operacjonalizacją celów ogólnych, dobieraniem odpowiednich środków 

dydaktycznych, korzystaniem z narzędzi technologii informacyjnej, 

doborem metod nauczania z uwzględnieniem metod aktywizujących i motywujących 

uczniów do pracy, oraz róŜnorodnych form pracy uczniów, 

stosowaniem metod stymulujących myślenie uczniów i samodzielne zdobywanie 

przez nich wiedzy z uwzględnieniem „metody projektów”, 

koniecznością indywidualizacji pracy uczniów na lekcji, 

adekwatnym doborem zadań matematycznych do przyjętych wcześniej celów nauczania. 

WYMAGANA 

DOKUMENTACJA 

Konspekty prowadzonych lekcji, pisemna opinia pracy studenta (zakończona oceną) 

sporządzona przez nauczyciela – opiekuna szkolnego, dokumentacja hospitowanych lekcji. 



DYDAKTYCZNE 


Z UCZNIAMI/ 

WYCHOWANKAMI 

HOSPITOWANE PROWADZONE HOSPITOWANE PROWADZONE 


FORMY 

SPRAWDZANIA 

EFEKTÓW 

KSZTAŁCENIA 

ORAZ ZASADY 

OCENIANIA 

Ocena całości pracy studenta przez nauczyciela – szkolnego opiekuna praktyki, ocena lekcji 

hospitowanej przez nauczyciela akademickiego, ocena pisemnej analizy wybranej lekcji. 


Praktyka zawodowa inŜynierska 

NAZWA 

(w zakresie przygotowania i realizacji procesu produkcyjnego w wybranych zakładach 


przemysłowych i/lub w instytutach naukowo-badawczych) 

MIEJSCE) 



KOORDYNATOR Prof. Ireneusz Telejko ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY 


WIEDZA 


KURSY 

Wiedza z zakresu inŜynierii materiałowej, inŜynierii wytwarzania, budowy maszyn, informatyki, 

podstawowa znajomość języka angielskiego lub języka kraju, w którym odbywana jest praktyka 

Umiejętność aktywnego uczestniczenia w realizacji procesu produkcyjnego poprzez udział w 

pracy zespołu do opracowania instrukcji wykonawczych, technologii, nadzór nad realizacją 

procesu produkcyjnego, umiejętność porozumiewania się z otoczeniem 

EFEKTY 

KSZTAŁCENIA 

Wykorzystanie nabytej wiedzy do zrozumienia podstaw teoretycznych procesu produkcyjnego i 

do rozwiązywania bieŜących problemów produkcyjnych, 

ZADANIA 

OGÓLNE 

Przygotowanie do pracy w przedsiębiorstwie produkcyjnym lub w instytucie naukowobadawczym 

na stanowiskach, na których wymagane są kwalifikacje inŜyniera 

ZADANIA 

SZCZEGÓŁOWE 

Zadania szczegółowe (program praktyki) są uzaleŜnione od profilu produkcyjnego Zakładu i 

będą uzgadniane indywidualnie z pracownikiem Zakładu odpowiedzialnym za przebieg praktyki 

zawodowej studenta 

WYMAGANA 

DOKUMENTACJA 

Sprawozdanie z realizacji programu praktyki 

ORGANIZACJA PRAKTYKI 


FORMY 

SPRAWDZANIA 

EFEKTÓW 

KSZTAŁCENIA 

ORAZ ZASADY 

OCENIANIA 

Sprawozdanie z realizacji programu praktyki 

UWAGI 


NAZWA Praktyka zawodowa w szkole podstawowej z zakresu techniki i zajęć opiekuńczo - 

(RODZAJ-ZAKRES wychowawczych 

MIEJSCE) 



KOORDYNATOR 



Staśko, dr Henryk Noga 


WIEDZA Podstawy teorii nauczania i wychowani 


KURSY 5 

EFEKTY 

KSZTAŁCENIA 


ZADANIA 

OGÓLNE 

Poznanie pracy w szkole podstawowej 

ZADANIA 

SZCZEGÓŁOWE 

Hospitacja, prowadzenie lekcji techniki oraz lekcji wychowawczych i zajęć pozalekcyjnych. 

WYMAGANA 

DOKUMENTACJA 



DYDAKTYCZNE 




LICZBA GODZIN 25 12 10 3 

FORMY 

SPRAWDZANIA 

EFEKTÓW 

KSZTAŁCENIA 

ORAZ ZASADY 

OCENIANIA 


UWAGI 

KARTA KURSU

NAZWA Prawne i etyczne aspekty zawodu nauczyciela 

NAZWA W J. ANG. Legal and ethical aspects of teacher`s work 



Mgr Agata BoŜek, Dr Renata 

Staśko 


WIEDZA 


KURSY 


WIEDZA 


Działalnośc szkoły w świetle prawa. Kwalifikacje nauczycieli, awans zawodowy. Praca 

nauczyciela w kontekście prawa rodzinnego. Dziecko jako podmiot ochrony prawnej i prawa 

dziecka. Etyka zawodu nauczyciela-wychowawcy i opiekuna. Główne problemy /dylematy 

etyczne w pracy nauczyciela i wychowawcy. Postępowanie w sprawach nieletnich. 

Wiedza w zakresie: podstawowych aktów prawnych prawa oświatowego, Konwencji o 

Prawach Dziecka, zasad funkcjonowania Komitetu Ochrony Praw Dziecka, podstaw prawa 

dotyczącego nieletnich. Umiejętnośc dokonywania krytycznej refleksji odnośnie własnej 

pracy nauczyciela-wychowawcy. 

ORGANIZACJA 

FORMA ZAJĘĆ 

WYKŁAD (W) 



A K L S P 


W 

Test zaliczeniowy 

A 

K 

L 

S 

P 


UWAGI 



Strykowski W., Strykowska J., Pieluchowski J.:Kompetencje nauczyciela szkoły współczesnej, 2003r. 

Pielachowski J.: Nadzór pedagogiczny w szkole i nad szkołą. 

Pielachowski J.: Rozwój. Awans zawodowy nauczyciela. 

KARTA KURSU

NAZWA Problemy współczesnej techniki 1 

NAZWA W J. ANG. Problems of contemporary technology1 

KOD 06.9 – 830 PUNKTACJA ECTS 1 

KOORDYNATOR Dr hab. inŜ. Magdalena Szutkowska, prof. UP ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY 


WIEDZA 

Wiadomości z zakresu historii techniki, fizyki , chemii dotyczące najwaŜniejszych 

wynalazków i ich autorów. Znajomość zagadnień związanych ze skaŜeniem i ochroną 

środowiska. 

UMIEJĘTNOŚCI Obserwacja i ocena skali zagroŜeń i problemów związanych z rozwojem cywilizacji 

i postępu technicznego. 

KURSY 1 


WIEDZA 

Historia najwaŜniejszych wynalazków i odkryć fizycznych i chemicznych i ich związek 

z dzisiejszym Ŝyciem codziennym. Pojęcie wynalazku, odkrycia, patentu, znaku towarowego 

i ochrony patentowej. Wpływ rozwoju techniki na skaŜenie środowiska. Wybrane 

zagadnienia problemów współczesnej techniki: hałas i wibracja, skaŜenie motoryzacyjne, 

biopaliwa, paliwa alternatywne i odpady. 


Student zdobywa wiedzę na temat róŜnych rodzajów skaŜeń środowiska i sposobów 

przeciwdziałania tym skaŜeniom. Poznaje najbardziej niebezpieczne odpady i sposoby ich 

zagospodarowania i utylizacji. 

ORGANIZACJA 

FORMA ZAJĘĆ 

WYKŁAD (W) 


A K L S P 



W 

Zaliczenie z oceną - kolokwium zaliczeniowe 

A 

K 

L 

S 

P 

OCENA 

Według regulaminu studiów 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

1. Boeker E., Grondelle R.: Fizyka 

środowiska, PWN 2002 

2. Encyklopedia odkryć i wynalazków. 


1. Witold Lewandowski, 

Proekologiczne odnawialne źródła 

energii, Warszawa, WNT 2007 

2. •Adam Malada, Wiktoria Sobczyk,

Wiedza Powszechna 1979 

3. Engel Z. Ochrona środowiska przed 

drganiami i hałasem, PWN, 

Warszawa 2001 

4. 4. Strategia gospodarki odpadami 

komunalnymi, Wyd. PziTS, Poznań 

2001 

Uprawa roślin energetycznych jako 

forma aktywizacji środowisk 

wiejskich, InŜynieria procesowa w 

ochronie środowiska, Zeszyty 

naukowe Uniwersytetu Opolskiego 

nr 22, Opole 2005, s.92-98 

KARTA KURSU 

NAZWA Profilaktyka zdrowotna i pierwsza pomoc



KOORDYNATOR 

dr n.med. Ireneusz Kowalewski 


prac. Katedry psychologii 


WIEDZA 

- podstawach patologii 

- środowisku biologicznym organizmu 

- budowie anatomicznej człowieka 

UMIEJĘTNOŚCI - współpracy w grupie, przezwycięŜanie sytuacji konfliktowych, myślenie kreatywne, 

sprawność ruchowa 

KURSY 


WIEDZA 


- zdrowiu i determinantach, 

- podstawach patogenezy i symptomatologii najczęstszych zaburzeń i chorób, 

- profilaktyce pierwszo, drugo i trzeciorzędowej, 

- edukacji zdrowotnej - celach, procesie, metodach oraz formach jej realizacji i ewaluacji, 

- promocji zdrowia – w środowisku lokalnym ze szczególnym uwzględnieniem szkoły, 

- aktualnych problemów zdrowotnych w róŜnych okresach cyklu Ŝyciowego człowieka, 

- środowiskowych uwarunkowaniach zdrowia, 

- podstawach higieny zdrowia psychicznego oraz pracy umysłowej, 

- zachowaniach zdrowotnych z szczególnym uwzględnieniem: zdrowego Ŝywienia, 

aktywności fizycznej, uŜywania substancji uzaleŜniających, 

- ergonomii i higienie pracy, 

- strukturze aktualnego systemu zdrowotnego i umiejętności korzystania z usług 

zdrowotnych, 

- seksualności człowieka, 

- zapobieganiu głównym zagroŜeniom zdrowotnym, 

- higienie osobistej i otoczenia, 

- kryteriów diagnostycznych występujących w nagłych zachorowaniach, 

- łańcuch ratunkowy, 

- prawne podstawy udzielania pomocy, 

- diagnozowania patologii zagraŜającej Ŝyciu i zdrowiu ludzi wymagających opieki 

socjalnej i opiekuńczo – wychowawczej, 

- udzielania pomocy przedlekarskiej, 

- diagnozowania wiedzy, umiejętności i zachowań zdrowotnych, 

- planowania róŜnych działań zapobiegających pojawianiu się zagroŜeń, 

- realizacji podstawowych zagadnień edukacji zdrowotnej, 

- promowania zdrowia w róŜnych środowiskowych, 

- współdziałania i poszukiwania sojuszników do realizacji promocji zdrowia w szkole i 

środowisku lokalnym, 

- stosowania aktywizujących metod uczenia oraz tworzenia atmosfery zdrowia, wśród 

podopiecznych, 

- ewaluacji procesu i wyników promocji zdrowia. 

- umiejętność ułoŜenia przeciwwstrząsowego pacjenta 

- oceny kontroli i regulacji funkcji organizmu, 

- realizacji podstawowych czynności ratunkowych 

- umiejętność reanimacji sercowo-płucnej 

- realizacji doraźnych czynności ratunkowych 

- sposoby zaopatrywania lŜejszych oraz złoŜonych uszkodzeń ciała 

- metod udzielania pomocy w szczególnych sytuacjach: okulistycznych, 

laryngologicznych, neurologicznych, połoŜniczych, traumatologicznych 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W

A 

K 

Zaliczenie teoretyczne i praktyczne z zakresu profilaktyki oraz ratownictwa medycznego, aktywna postawa 

na zajęciach ćwiczeniowych 

L 

S 

P 

OCENA 

30% - egzamin ustny z wiedzy teoretycznej 

10% - aktywna postawa na zajęciach ćwiczeniowych 

60% - egzamin praktyczny 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

Woynarowska B. (red.), Zdrowie i szkoła, W- 

wa 2000, 

Demel M., Pedagogika zdrowia. Warszawa 

1980, 

Czabała Cz. (red.), Zdrowie psychiczne. 


ZagroŜenia i promocja., Warszawa 2000, 

Dolińska- Zygmunt G. (red.), Podstawy 

psychologii zdrowia., Wrocław 2001, 

Gniazdowski Andrzej (red.), Zachowania 

zdrowotne. Zagadnienia teoretyczne, próba 

charakterystyki zachowań zdrowotnych 

społeczeństwa polskiego, Łódź 1990, 

Jethon Z., Grzybowski A. (red.) (2000). 

Medycyna zapobiegawcza i środowiskowa, 

Warszawa 2000, 

Jędrychowski W., Podstawy Epidemiologii., 

Kraków 2002, 

Jopkiewicz A., Schejbal J. (red.), Zdrowie 

dzieci i młodzieŜy w aspekcie fizycznym, 

psychicznym, społecznym i duchowym. Kielce 

1998, 

Kuński H., (2000). Promowanie Zdrowia, 

Łódź 2000, 

Piątkowski W., Zdrowie, Choroba, 

Społeczeństwo, Studia z socjologii 

medycyny, Lublin 2004, 

Karski J., B., Postępy promocji zdrowia, 

przegląd międzynarodowy, Warszawa 2006, 

Marcinkowski J., T., Podstawy higieny, 

Wrocław 1997, 

Dawydzik L., T., Ochrona zdrowia 

pracujących, Warszawa 2003, 

Murray C., J., L., Lopez A., D., Globalne 

obciąŜenie chorobami, Kraków 2000, 

Sylwanowicz W., Anatomia człowieka, PZWL, 


Maśliński S., DyŜewski J., Patofizjologia, 


Guzek J.W., Patofizjologia człowieka w 

Andres J., Specjalistyczne zabiegi 

zarysie, Warszawa 2005, 

resuscytacyjne, Kraków 2006, 

Kruś S., Patologia, Warszawa 2006, 

Jakubaszko J., Medycyna Ratunkowa, 

Stevens A., Lowe J., (red.) Korobowicz E., 

Wrocław 2003, 

Patologia, Lublin 2004. 

Bass D., Baker R., Pierwsza pomoc i opieka 

domowa, 


Jakubaszko J., ABC postępowania w urazach, 

Wrocław2004 

Wardrope J., Smith J.A.R., Leczenie ran i 

oparzeń, Warszawa 1995, 

A Dorling Kindersley Book, Pierwsza 

pomoc,W-wa 2004, 

Pike S., Forster D.,Promocja zdrowia dla

wszystkich, Warszawa 2001r, 

Paździoch S., Włodarczyk C., Zdrowie 

publiczne, Tom 1iII , Kraków 2000, 

Saultz J., W., Podręcznik medycyny rodzinnej, 

Lublin 2005, 

KARTA KURSU 

NAZWA Profilaktyka, diagnoza i terapia pedagogiczna

NAZWA W J. ANG. Pedagogical practice, diagnosis and therapy 

KOD 05.9 - -050 PUNKTACJA ECTS 2 

KOORDYNATOR Dr hab.Henryk Noga ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY 


WIEDZA Podstawowa wiedza humanistyczna 


KURSY 

Umiejętność analizy tekstów humanistycznych 

Koncepcje i praktyki nauczania 


WIEDZA 


Przedmiot diagnozy, cele i struktura procesu diagnostycznego. Metody rozpoznawania 

problemów ucznia i jego środowiska (w tym grup ryzyka). Diagnoza jako podstawa 

rozwiązywania trudności w uczeniu się i problemów wychowawczych. Diagnoza jako 

podstawa budowania przez nauczyciela programów profilaktycznych i terapeutycznych. 

Formy pracy z uczniami o specjalnych potrzebach edukacyjnych – zajęcia korekcyjnokompensacyjne, 

zajęcia wyrównawcze, klasy i szkoły integracyjne, nauczanie indywidualne, 

socjoterapia. Profilaktyka w szkole. Konstruowanie klasowych i szkolnych programów 

profilaktycznych. Promocja i ochrona zdrowia uczniów. Pomoc uczniom z problemami 

zdrowotnymi – choroby przewlekłe, niepełnosprawność. Choroby związane z zawodem 

nauczyciela – profilaktyka. Współpraca nauczyciela z rodzicami, psychologiem, pedagogiem 

szkolnym, lekarzem i pielęgniarką w zakresie problemów uczniów. 

Umiejętności rozpoznawania objawów zagroŜeń i trudności szkolnych uczniów; oceny jakości 

środowiska wychowawczego uczniów, w tym uczniów ze specjalnymi potrzebami 

edukacyjnymi; konstruowania programów interwencyjnych i profilaktycznych oraz projektów 

wspomagających rozwój uczniów, w tym uczniów wybitnie zdolnych, doświadczających 

trudności w uczeniu się, niepełnosprawnych i przewlekle chorych; promowania 

prozdrowotnego stylu Ŝycia wśród uczniów, rodziców i nauczycieli; projektowania zajęć 

dydaktyczno-wyrównawczych oraz integracyjnych w klasie. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

Kolokwium 

A 

Praca kontrolna 

K 

L 

S 

P 

OCENA Zaliczenie z ocena na podstawie pracy kontrolnej i kolokwium. 

UWAGI

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

E. Jarosz, E. Wysocka, Diagnoza 

psychopedagogiczna, Warszawa 2006. 

A. Balejko, M. Zińczuk, Terapia pedagogiczna 

w teorii i praktyce, Białystok 2006. 


rozwoju opieki i wychowania w Polsce, Kraków 

1996. 

Z. Brańka, M. Szymański (red.), Regresja i 


1998. 

A. Janowski, Uczeń w teatrze rycia szkolnego, 



1991. 










G. Koć-Saniach, A Cichocki (red. ), M. 

Kołankiewicz (red.), ZagroŜone dzieciństwo. 

Rodzinne i instytucjonalne formy opieki, 


E. Konińska, M. Gajewski, Sekty - religijny 

supermarket Kraków 2000. 

P. Kryczka (red.), Rodzina w zmieniającym się 

społeczeństwie, Lublin 1997. 

Cz. Kupisiewicz, Niepowodzenia dydaktyczne. 

Przyczyny oraz niektóre środki zaradcze, 


A. Kwak, K. Mościskier, Rzeczywistość praw 

dziecka w rodzinie, Warszawa 2002. 

J. J. Mc Whirter, T. B. Mc Whirter, ZagroŜona 

młodzieŜ, Warszawa 2001. 

I. Pospiszyl, Przemoc w rodzinie, Warszawa 

1994. 

M. Sendyk, Społeczne przystosowanie dzieci z 

poczuciem sieroctwa duchowego, Kraków 

2001. 


S. Badom, B. Czeredecka, D. Marzec, 

Rodzina i formy wspomagania, Kraków 

2001. 

J. Bińczycka (red), Prawa dziecka: 

deklaracje i rzeczywistość, Kraków 1999. 


rozwoju opieki i wychowania w Polsce, 

Kraków 1996. 

Z. Brańka, M. Szymafiski (red.), Regresja i 


1998. 

M. Chomczyńska-Miliszkiewicz, D. 

Pankowska, Polubić szkołę, Warszawa 1995. 

K. Ernst, Szkolne gry uczniów. Jak sobie z 

nimi radzić, Warszawa 1991. 

T. Gordon, Wychowanie bez poraŜek, 


E. Hajduk, B. Hajduk, Pomoc i opieka - 

róŜne postacie, Kraków 2002. 


1991. 













M. Kołankiewicz (red.), ZagroŜone 

dzieciństwo. Rodzinne i instytucjonalne 

formy opieki, Warszawa 1998. 

E. Konińska, M. Gajewski, Sekty - religijny 

supermarket Kraków 2000. 

P. Kryczka (red.), Rodzina w zmieniającym 

się społeczeństwie, Lublin 1997. 

J. J. Mc Whirter, T. B. Mc Whirter, 

ZagroŜona młodzieŜ, Warszawa 2001. 


pedagogicznych, Warszawa 2001. I. 

Pospiszyl, Przemoc w rodzinie, Warszawa 

1994. 



2001. 




2002. 







kształcenia, Warszawa 1990. 

KARTA KURSU 

NAZWA Programowanie obiektowe

NAZWA W J. ANG. Object oriented programming 


KOORDYNATOR Dr Dariusz Pałka ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY 


WIEDZA 

Znajomość podstaw programowania w języku c. 


Umiejętność algorytmicznego rozwiązywania problemów, umiejętność programowania 

strukturalnego 

KURSY Wstęp do programowania 


WIEDZA 


Celem tego przedmiotu jest zapoznanie studentów ze współczesnymi technikami 

programowania takimi jak: 

-programowanie obiektowe 

-wizualne wspomaganie tworzenia programowania 

-tworzenie oprogramowania działającego w sieciach komputerowych. 

Umiejętność: analizowania istniejących problemów w kontekście obiektowym; uŜywania 

nowoczesnych narzędzi programistycznych; tworzenia oprogramowania we współczesnych 

obiektowych językach programowania takich jak C++ i Java. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

L 

Kolokwia, projekt. 

S 

P 

OCENA 

UWAGI 

Średnia ocen z kolokwiów i projektu. Zaliczone mają być obie formy. Niezaliczenie jednej z 

nich powoduje niezaliczenie przedmiotu 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

B. Stroustrup – Język C++ - 

Wydawnictwa Naukowo-Techniczne 

Warszawa 2005 

Stanley B. Lippman, Josee Lajoie 

“Podstawy języka C+ + ”, WNT 2003 

Nicolai M . Josuttis “C+ + Biblioteka 

standardowa. Podręcznik programisty”, 

Helion 2003 


Scott Meyers “C+ + . 50 efektywnych 

sposobów na udoskonalenie Twoich 

programów”, Helion 2004 

Scott Meyers “Język C+ + bardziej 

efektywny”, WNT 1998 

KARTA KURSU 

NAZWA Programowanie obrabiarek sterowanych numerycznie 

NAZWA W J. ANG. Programming of numerical control machines


KOORDYNATOR 







WIEDZA Ogólna wiedza z zakresu inŜynierii wytwarzania. 

UMIEJĘTNOŚCI Obsługa komputera. 

KURSY InŜynieria wytwarzania, podstawy konstrukcji i eksploatacji maszyn. 


WIEDZA 


Zastosowanie obrabiarek sterowanych numerycznie w procesie produkcyjnym. 

Budowa obrabiarek CNC oraz układów sterowania numerycznego. 

ZałoŜenia geometryczne: 

- układy współrzędnych, 

- punkty odniesienia, 

- systemy pomiaru przemieszczeń. 

Programowanie obrabiarek sterowanych numerycznie: 

- struktura programów sterujących, 

- funkcje przygotowawcze G, 

- funkcje pomocnicze M, 

- funkcje zmiany narzędzia T, 

- funkcje technologiczne F i S, 

- aktywacja korekcji narzędzia. 

Umiejętność tworzenia programu procesu technologicznego na obrabiarki sterowane 

numerycznie. 

ORGANIZACJA 

FORMA ZAJĘĆ 

WYKŁAD (W) 


A K L S P 



W 

A 

K 

L 

Projekty z wykorzystaniem symulatora oraz obrabiarki CNC. 

S 

P 


UWAGI - 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

1. Praca zbiorowa, tłum. Wolski P., 

Podstawy obróbki CNC, wyd. REA, 

2004. 

2. Grzesik W., Niesłony P., Bartoszuk 

M., Programowanie obrabiarek 

NC/CNC, wyd. WNT, 


3. Kaźmiercza 


1. Kosmol J., Automatyzacja 

obrabiarek i obróbki 

skrawaniem, wyd. WNT, Warszawa 

2000. 

2. Nikiel G., Programowanie 

obrabiarek CNC na przykładzie 

układu sterowania Sinumerik 

810D/840D, ATH, Bielsko-Biała,

k M., Kolka A., Kosmol J., Słupik H., 

Programowanie obrabiarek 

sterowanych numerycznie, Wyd. Pol. 

Śl., Gliwice 2007. 

2004. 

3. Stach B., Podstawy programowania 

obrabiarek sterowanych 

numerycznie, wyd. WSiP, Warszawa 

1999. 

KARTA KURSU

NAZWA Programy uŜytkowe i systemy baz danych 

NAZWA W J. ANG. Office software and database systems 


KOORDYNATOR mgr Anna Stolińska 



WIEDZA 


Podstawowe pojęcia z zakresu edycji tekstu (akapity, interlinie, nagłówki i stopki i in.) oraz 

pracy z arkuszem kalkulacyjnym (komórka, arkusz, skoroszyt, adresowanie komórek, 

adresowanie względne, formuły). 

Znajomość podstawowych pojęć z zakresu baz danych: rekord, pole, relacja i in. 

Tworzenie i formatowanie prostych dokumentów tekstowych (formatowanie czcionki i 

akapitu, definiowanie i wykorzystanie tabulatorów, podział tekstu na kolumny, obramowanie 

i cieniowanie tekstu, listy wypunktowane i numerowane). 

Osadzanie i łączenie obiektów (np. rysunków) - oraz ich formatowanie. 

Tworzenie i formatowanie tabel. 

Wypełnianie i formatowanie komórek. 

Dostosowywanie wyglądu arkusza do własnych potrzeb. 

Tworzenie tabeli danych – obramowania. 

Wpisywanie formuł, adresowanie względne. 

Podstawowe operacje w kartotekowych bazach danych: sortowanie, filtrowanie, 

dodawanie/usuwanie rekordów. 

KURSY 


WIEDZA 

Znajomość: 

 

 

 

 

pojęć z zakresu edycji tekstu i jego formatowania, 

terminologii i zastosowań programów typu arkusz kalkulacyjny, 

pojęć związanych z bazami danych, zasad projektowania komputerowych baz 

danych, typów baz danych, 

podstaw języka SQL. 


Korzystanie z edytora tekstu w celu poprawnej redakcji obszernych dokumentów, 

rozwiązywanie problemów związanych z obsługą edytora, w tym: 

formatowanie złoŜonych dokumentów (definiowanie stylów, automatyczne tworzenie 

spisów treści, przypisy, hiperłącza, róŜne numery na tej samej stronie) 

tworzenie formularzy elektronicznych 

tworzenie szablonów dokumentów ze zredagowanymi nagłówkami i stopkami 

korespondencja seryjna 

tworzenie makr 

korzystanie z narzędzi edytorskich (poprawianie błędów za pomocą autokorekty, 

dzielenie wyrazów, uŜywanie twardej spacji i miękkiego entera, sugerowanie poprawek i 

wstawianie komentarzy, itp) 

ustawienia opcji programu Word; automatyczne dodawanie i usuwanie poleceń z menu, 

definiowanie skrótów klawiaturowych 

liczące tabele – wstawianie formuł 

bazy danych w Wordzie – sortowanie, filtrowanie, formularze 

Wykorzystywanie zaawansowanych funkcji arkusza kalkulacyjnego. Dostosowywanie 

programu do własnych potrzeb. 

przykłady stosowania adresowania bezwzględnego i mieszanego (np. tabliczka 

mnoŜenia) 

wykorzystanie funkcji wbudowanych (suma, średnia, jeŜeli, licz.jeŜeli, wyszukaj.pionowo, 

funkcje daty i czasu i in.) 

tworzenie i modyfikacja wykresów, wykres funkcji kwadratowej, funkcji 

trygonometrycznych na podstawie danych tabelarycznych, moŜliwość zmiany 

współczynników funkcji 

zastosowania nietypowych wykresów (wykresy o dwóch osiach i mieszanym typie, 

wykres bąbelkowy, tworzenie własnych typów wykresów) 

arkusz kalkulacyjny jako baza danych (sortowanie, filtrowanie danych, tworzenie

formularza bazy danych, 

tworzenie makropoleceń w Excelu. 

Tworzenie relacyjnych baz danych w Accessie, w tym: 

projektowanie tabel, ustalanie właściwości pól, reguły poprawności, maski, 

tworzenie relacji, więzy integralności, 

tworzenie kwerend wielotabelowych, aktualizujących, grupująco-podsumowujących i in., 

formularze, podformularze 

tworzenie i formatowanie raportów. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

L 

Kolokwia sprawdzające umiejętności z zakresu: edytor tekstowy, arkusz kalkulacyjny, program 

bazodanowy. 

S 

P 

OCENA 

Ocena końcowa wystawiona będzie na podstawie ocen cząstkowych z kolokwiów oraz 

kolokwium zaliczeniowego. 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

P. Kowalski, Podstawowe zagadnienia baz 

danych i procesów przetwarzania, Mikom, 


M. Kopertowska, Arkusze kalkulacyjne. 

Poziom zaawansowany, Wydawnictwo 

Naukowe PWN, 2006. 

M. Kopertowska, Przetwarzanie tekstu. 

Poziom zaawansowany, Wydawnictwo 

Naukowe PWN, 2006. 

M. Soków, Po prostu OpenOffice pl, Helion 

2005. 

A. Snarska, Makropolecenia w Excelu, Mikom, 

2003. 

Czasopisma: Komputer Świat, CHIP i in. 


KARTA KURSU

NAZWA Propedeutyka rachunku prawdopodobieństwa i statystyki 

NAZWA W J. ANG. Didactics of Probability and Statistics 


KOORDYNATOR Prof. zw. dr hab. Adam Płocki email 


http://www.ap.krakow.pl/mat/stru 

ktura/zzm.html 


Podstawy teorii mnogości, podstawy analizy matematycznej (granica ciągu, róŜniczkowalność 

WIEDZA funkcji, zbieŜność szeregów liczbowych, sigma-algebra 

Znajdowanie granic ciągów i sum szeregów, posługiwanie się pojęciami i twierdzeniami teorii 

UMIEJĘTNOŚCI zbiorów, róŜne sposoby zadawania funkcji, znajdowanie ekstremów funkcji, umiejętność 

weryfikacji implikacji (w tym konstruowania kontrprzykładu) 

KURSY Wstęp do logiki i teorii mnogości, analiza matematyczna 1 i 2 


Ziarnista (dyskretna) przestrzeń probabilistyczna, model probabilistyczny doświadczenia 

losowego, reguły drzewa stochastycznego jako narzędzia konstruowania przestrzeni 

probabilistycznych dla doświadczeń losowych przebiegających etapami, prawdopodobieństwo 

zdarzenia, prawdopodobieństwo jako funkcja i jej własności, prawdopodobieństwo klasyczne, 

podstawowe pojęcia i twierdzenia kombinatoryki, schemat Bernouliego i inne schematy 

WIEDZA 

losowe, zmienna losowa i generowana przez nią przestrzeń probabilistyczna, wartość 

oczekiwana i wariancja, aksjomatyczna definicja przestrzeni probabilistycznej, niezaleŜność 

stochastyczna, prawdopodobieństwo warunkowe, niezaleŜność zmiennych losowych, prawa 

wielkich liczb, elementy statystyki opisowej, estymacja i weryfikacja hipotez, stochastyczne 

paradoksy, dydaktyka stochastyki 

Konstruowanie dyskretnych przestrzeni probabilistycznych, konstruowanie przestrzeni jako 

modelu sytuacji pozamatematycznej, obliczanie prawdopodobieństwa zdarzenia w dowolnej 

dyskretnej przestrzeni probabilistycznej, stosowanie kombinatoryki do obliczania 

prawdopodobieństwa klasycznego, konstruowanie przestrzeni dla doświadczeń 

wieloetapowych (stosowanie reguł drzewa stochastycznego), rozstrzyganie sprawiedliwości 

UMIEJĘTNOŚCI gry losowej, organizacja losowania próbki z populacji skończonej, posługiwanie się tablicami 

cyfr losowych do symulacji doświadczeń losowych, wyłanianie optymalnych decyzji w 

warunkach ryzyka, określanie rozkładu zmiennej losowej, obliczanie jej wartości oczekiwanej i 

wariancji, szacowanie metodą największej wiarygodności, badanie niezaleŜności zmiennych 

losowych poprzez rozstrzyganie niezaleŜności pewnych zdarzeń, konstruowanie obszaru 

krytycznego przy testowaniu hipotez 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 


Dwa pisemne kolokwia, ustne odpowiedzi, indywidualne referaty na określony temat , aktywność 

K 

L 

S 

P 

Ocena jest średnią waŜoną oceny z egzaminu ustnego, pisemnego i ocen uzyskanych na 

OCENA 

ćwiczeniach 

UWAGI 

PODSTAWOWA 

LITERATURA 

1. W. Feller, Wstęp do rachunku 

prawdopodobieństwa, t. I, PWN, Warszawa 


1. M. Fisz, Rachunek prawdopodobieństwa i 

statystyka matematyczna, PWN, Warszawa

1987. 

2. H. Kąkol, Elementy statystyki opisowej w 

szkole podstawowej, Wyd. Dla Szkoły, Bielsko- 

Biała 1994. 

3. A. Płocki, Prawdopodobieństwo wokół nas. 

Rachunek prawdopodobieństwa w zadaniach i 

problemach, Wydawnictwo DLA SZKOŁY, 

Wilkowice 2004. 

4. A. Płocki, Stochastyka dla nauczyciela. 4. A. Płocki, Dydaktyka stochastyki, 

Rachunek prawdopodobieństwa, kombinatoryka Wydawnictwo Naukowe NOVUM, Płock 2005. 

i statystyka matematyczna jako matematyka 

,,in statu nascenti", Wydawnictwo Naukowe 

NOVUM, Płock 2007. 

5. A. śak, T. Zakrzewski, Kombinatoryka, 

prawdopodobieństwo i zdrowy rozsądek, 

Quadrivium, Wrocław 1994. 

1958. 

2. L. T. Kubik, Rachunek 

prawdopodobieństwa. Podręcznik dla 

kierunków nauczycielskich studiów 

matemtycznych, PWN, Warszawa 1986. 

3. E. Łakoma, Historyczny rozwój pojęcia 

prawdopodobieństwa, CODN, Warszawa 

1992. 

KARTA KURSU

NAZWA Przetwarzanie energii elektrycznej 

NAZWA W J. ANG. The processing of electrical energy 

KOD 06.2 – 830 PUNKTACJA ECTS 5 

KOORDYNATOR Dr hab. inŜ. Jaracz Kazimierz, prof. nadzw. AP 




WIEDZA 


- znajomość przekształcenia Fourier'a i szeregu Fourier'a 


KURSY 




- kurs fizyki 


WIEDZA 

- budowa, zasada działania, charakterystyki, stany pracy transformatorów 1- i 3-fazowych 

- budowa, zasada działania, model matematyczny oraz charakterystyki maszyn 

elektrycznych (silnik synchroniczny, asynchroniczny, prądu stałego) 

- struktura i projektowanie napędu elektrycznego 

UMIEJĘTNOŚCI - wykorzystanie poznanych zjawisk w technice 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

Egzamin 

A 

K 

L 

Kolokwium zaliczeniowe przeprowadzone na pod koniec semestru 

S 

P 

OCENA 

Ocenę końcową ustala prowadzący kurs (prowadzący wykład) biorąc pod uwagę oceny 

uzyskane z zajęć składowych i egzaminu końcowego. 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

- Jaracz K., Noga H.: Laboratorium 

elektrotechniki. Maszyny i urządzenia 

elektryczne. WN AP, Kraków 2001 

- Plamitzer A.: Maszyny elektryczne, WNT 

Warszawa 1970 


KARTA KURSU

NAZWA Przyrodnicze uwarunkowania wykorzystania odnawialnych źródeł energii 

NAZWA W J. ANG. Environmental factors of use of renewable energy sources 




dr inŜ. Małgorzata Piaskowska 

dr inŜ. Krzysztof Pytel 


WIEDZA 

Znajomość zagadnień związanych z ekologią i ochroną środowiska 


KURSY Fizyka 


WIEDZA 

Wielkość zasobów odnawialnych źródeł energii, ich rozmieszczenie w Polsce oraz moŜliwości 

pozyskania, przy jak najmniejszej ingerencji w przyrodę 

UMIEJĘTNOŚCI Pozyskiwania energii zgodnie z zasadą zrównowaŜonego rozwoju 

ORGANIZACJA 



A X K L S P 



W 

A 

praca pisemna 

praca pisemna 

K 

L 

S 

P 


UWAGI - 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

3. Drzymała A. i in.: Przyjazne środowisku 

źródła energii. Wyd. Fundacja Naukowa dla 

Przemysłu i Środowiska. Rzeszów 2002. 

4. Dudla N. i in.: Ochrona środowiska w 

aspekcie źródeł energii. Wyd. Towarzystwo 

Geosynoptyków „GEOS”. Kraków 1996. 


2. Mirowski T. i in.: Podstawy gospodarki 

surowcami energetycznymi. Uczelniane 

Wydawnictwa Naukowo-Dydaktyczne AGH. 

Kraków 2005. 

KARTA KURSU

NAZWA 


PSYCHOLOGICZNE PODSTAWY WYCHOWANIA I NAUCZANIA 

PSYCHOLOGICAL FOUNDATIONS OF EDUCATION AND TEACHING 

KOD 05.8 – 0.60 PUNKTACJA ECTS 4 

KOORDYNATOR 

dr GraŜyna Rudkowska 

Zespół dydaktyczny 

pracowników Katedry 

Psychologii 


WIEDZA 

znajomość podstawowych procesów psychicznych, psychologicznych koncepcji człowieka 

oraz relacji interpersonalnych 

UMIEJĘTNOŚCI poznawanie uczniów i rozumienie uwarunkowań ich zachowania 

KURSY wprowadzenie do psychologii 


WIEDZA 


Modele rozwoju człowieka, czynniki rozwoju. Rozwój poznawczy, emocjonalny, moralny i 

społeczny, kształtowanie się osobowości. Charakterystyka okresów rozwojowych. 

Stymulowanie rozwoju. Rozwój typowy i nietypowy. Parcjalne i globalne zaburzenia rozwoju. 

Zaburzenia funkcjonowania poznawczego i emocjonalnego, uzaleŜnienia. Interakcje między 

jednostką a jej kontekstem rozwojowym. 

Dostosowanie oddziaływań edukacyjnych do zróŜnicowanych moŜliwości rozwojowych 

uczniów, rozumienie roli nauczyciela w profilaktyce i terapii zaburzeń. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 

LICZBA GODZIN 20 10 5 


W 

A 

Aktywny udział w zajęciach 

K 

L 

Przygotowanie charakterystyki wybranego ucznia 

S 

P 

OCENA Egzamin 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

Pilecka W., Rudkowska G., Wrona L. : 

Podstawy psychologii. Wyd. II (rozdz. IX-XII, 

XIV-XV), Wyd. Naukowe AP, Kraków 2004 

Dembo M.: Stosowana psychologia 

wychowawcza (fragm.), WSiP Warszawa 

19997 

Harwas-Napierała B., Trempała J.: 

Psychologia rozwoju człowieka. Tom 2 i 3 


Brzezińska A. : Społeczna psychologia 

rozwoju. PWN, Warszawa 2000 

Salovey P., Sluyter D.(red.): Rozwój 

emocjonalny a inteligencja emocjonalna. 

Rebis, Poznań 1999 

Strelau J. (red.): Psychologia. Tom 3 (rozdz. 

48, 49). GWP, Gdańsk 2000 

Vasta R., Haith M.M., Miller S.A.: 

Psychologia dziecka. WSiP, Warszawa 2004

(fragm.). PWN, Warszawa 2002 Wolańczyk T., Kołakowski A., Skotnicka M. : 

Nadpobudliwość psychoruchowa u dzieci. 

Bifolium, Lublin 199 

KARTA KURSU 

NAZWA 

Rehabilitacja ruchowa

Kurs1 (na pływalni) 


Motor rehabilitation 

(Swimming pool) 


KOORDYNATOR 

mgr Sionko ElŜbieta 


mgr Birnbaum Zbigniew 

mgr Fulara Boguchwał 


WIEDZA Wiadomości dotyczące kultury fizycznej objęte programem szkoły podstawowej i średniej. 


KURSY 

Podstawowe umiejętności ruchowe objęte programem szkolnym. 


WIEDZA 


Zasady zachowania się na pływalni. 

Właściwości ćwiczeń ruchowych w środowisku wodnym i ich wpływ na poprawę stanu 

zdrowia. 

-Grupa początkująca – opanowanie podstawowych umiejętności pływackich, przepłynięcie 

dystansu 25m. 

-Grupa umiejących pływać – opanowanie prawidłowej techniki pływania kraulem na 

grzbiecie i kraulem na piersiach, przepłynięcie dystansu 50 m. kaŜdym stylem. 

ORGANIZACJA 

FORMA ZAJĘĆ 

WYKŁAD (W) 




W 

A 

K 

L 

S 

P 

Praktyczny sprawdzian nauczanych umiejętności. 

A K L S P 

OCENA 

Na podstawie aktywności studenta na zajęciach oraz ocena ze sprawdzianów praktycznych. 

UWAGI 

Kurs dla studentów mających skierowanie lekarskie na rehabilitację na pływalni. 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

Owczarek T. 1999. Korekcja wad postawypływanie 

i ćwiczenia w wodzie. WSiP, 

Warszawa 

Dybińska E. 1992. Wójcicki A. Wskazówki 

metodyczne do nauczania pływania. AWF, 

Kraków 


Kasperczyk T. 2002. Wady postawy ciała 

diagnostyka i leczenie. KASPER, Kraków 

Owczarek T.1998. Atlas ćwiczeń 

korekcyjnych. WSiP, Warszawa 

KARTA KURSU

NAZWA 


Rehabilitacja ruchowa 

Kurs2 (na pływalni) 


(Swimming pool) 


KOORDYNATOR mgr Sionko ElŜbieta ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY 


WIEDZA 


KURSY 

Znajomość regulaminu i warunków bezpieczeństwa podczas zajęć na pływalni. 

Właściwości ćwiczeń ruchowych w środowisku wodnym i ich wpływ na poprawę stanu 

zdrowia człowieka. 

-grupa początkująca – opanowane podstawowe umiejętności pływackie, 

-grupa umiejących pływać – opanowana prawidłowa technika pływania kraulem na grzbiecie 

i kraulem na piersiach. 

Ukończenie kursu 1 z zakresu wychowania fizycznego lub kursu 1 rehabilitacji ruchowej. 


WIEDZA 


Znajomość pływackich ćwiczeń korekcyjnych lub sposobów pływania 

Zalecanych dla danej jednostce chorobowej. 

Grupa początkująca – umiejętność przepłynięcia 50m. w ułoŜeniu na grzbiecie i na piersiach 

Grupa umiejących pływać – opanowanie prawidłowej techniki pływania stylem klasycznym i 

wskazanymi sposobami pływackimi w danej jednostce chorobowej. 

ORGANIZACJA 

FORMA ZAJĘĆ 

WYKŁAD (W) 




W 

A 

K 

L 

S 

P 

A K L S P 

Sprawdzian nauczanych i doskonalonych umiejętności pływania. 

OCENA 


UWAGI 

Kurs dla studentów mających skierowanie lekarskie na rehabilitację na pływalni. 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

Owczarek T. 1999. Korekcja wad postawypływanie 

i ćwiczenia w wodzie. WSiP, 

Warszawa 

Dybińska E. 1992. Wójcicki A. Wskazówki 

metodyczne do nauczania pływania. AWF, 

Kraków 






NAZWA 


KARTA KURSU


Kurs2 (sala gimnastyczna) 


(gym) 




WIEDZA 

Cechy charakteryzujące prawidłową postawę ciała oraz przyczyny powstawania wad 

postawy. 


- umiejętność przyjmowania prawidłowej postawy ciała /autokorekcja/ oraz prawidłowego 

wykonania ćwiczeń wskazanych w danej jednostce chorobowej. 

KURSY 

Ukończenie kursu 1 z zakresu wychowania fizycznego lub kursu1 rehabilitacji ruchowej. 


WIEDZA 

-znajomość wskazań i przeciwwskazań dla danej jednostki chorobowej. 


- umiejętność utrzymania prawidłowej postawy w warunkach Ŝycia codziennego, 

- umiejętność doboru i wykonania prostych ćwiczeń do danej jednostki chorobowej. 

FORMA ZAJĘĆ 

WYKŁAD (W) 

ORGANIZACJA 


A K L S P 


W 


A 


K 

L 

S 

P 

OCENA 


UWAGI

Kurs dla studentów mających skierowanie lekarskie na rehabilitację w sali gimnastycznej. 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 






Kutzner-Kozińska M. WlaŜnik K. 1998. 

Gimnastyka korekcyjna dla dzieci 6-10 

letnich. WSiP, Warszawa 

Kutzner-Kozińska M. 1986. Korekcja wad 

postawy. WSiP, Warszawa 

Kołodziej J.J. Momola J. 1994. Gimnastyka 

korekcyjna w szkole. FOSZE, Rzeszów 

Kotecka-Noceń B. Płukarz H. 1986. Stopy 

płaskie u dzieci gim.lecznicza. PZWL, 

Warszawa 

KARTA KURSU

NAZWA 



Kurs 1 (sala gimnastyczna) 


(gym) 




WIEDZA Wiadomości dotyczące kultury fizycznej objęte programem szkoły podstawowej i średniej. 


Podstawowe umiejętności ruchowe objęte programem szkolnym. 

KURSY 


WIEDZA 

Zajęcia w sali gimnastycznej: 

Cechy charakteryzujące prawidłową postawę ciała. Przyczyny powstawania wad postawy. 


Zajęcia w sali gimnastycznej: 

- umiejętność przyjmowania prawidłowej postawy ciała /autokorekcja/, 

- umiejętność poprawnego wykonania ćwiczeń wskazanych w danej 

jednostce chorobowej. Przepłynięcie dystansu 50 m. kaŜdym stylem. 

ORGANIZACJA 

FORMA ZAJĘĆ 

WYKŁAD (W) 



W 

A 

K 

L 

S 

P 



A K L S P 

OCENA 


UWAGI 

Kurs dla studentów mających skierowanie lekarskie na rehabilitację w sali gimnastycznej. 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 






Kutzner-Kozińska M. WlaŜnik K. 1998. 

Gimnastyka korekcyjna dla dzieci 6-10 

letnich. WSiP, Warszawa 



Kołodziej J.J. Momola J. 1994. Gimnastyka 

korekcyjna w szkole. FOSZE, Rzeszów 

Kotecka-Noceń B. Płukarz H. 1986. Stopy 

płaskie u dzieci gim. lecznicza. PZWL, 

Warszawa

KARTA KURSU 

NAZWA Seminarium dyplomowe 1 

NAZWA W J. ANG. Diploma seminar 1 





WIEDZA 

Odpowiadająca ostatnim rocznikom studiów 

UMIEJĘTNOŚCI Opanowany materiał pierwszych lat studiów 

KURSY . 


WIEDZA 

Zagadnienia dotyczące ochrony własności intelektualnej. 

Opanowanie wiadomości niezbędnych dla zbierania materiałów i pisania pracy dyplomowej. 


Opanowanie zagadnień związanych z korzystaniem z literatury naukowej, interpretacji 

wyników badań doświadczalnych, redakcji pracy dyplomowej 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

L 

S 

Wygłoszenie seminarium z zakresu pracy dyplomowej, wykazanie aktywności w czasie zajęć 

P 


UWAGI - 



1. G. Ganibarelli, Z. Łucki, Jak przygotwać prace dyplomową lub doktorską Universitas, Kraków 2001 

2. K. Wójcik, Piszę akademicka pracę promocyjną, SGH Warszawa 2005 

3. W. W. Kubielski, Praca dyplomowa w pedagogice, WSP Warszawa 2006 


1. G. Socrates, L.J. Sapper, SI and Metrication Conversion Tables, Newnes Butterworths, Londyn 1969

KARTA KURSU 

NAZWA Seminarium dyplomowe 2 

NAZWA W J. ANG. Diploma seminar 2 





WIEDZA 

Odpowiadająca ostatniemu roku rocznikowi studiów 

UMIEJĘTNOŚCI Opanowany materiał pierwszych lat studiów 

KURSY . 


WIEDZA Ugruntowanie wiadomości niezbędnych dla zbierania materiałów i pisania pracy dyplomowej 


Opanowanie zagadnień związanych z korzystaniem z literatury naukowej, interpretacji 

wyników badań doświadczalnych, redakcji pracy dyplomowej 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

L 

S 

Wygłoszenie seminarium z zakresu pracy dyplomowej, wykazanie umiejętności napisania planu pracy 

dyplomowej, wykazanie aktywności w czasie zajęć 

P 


UWAGI - 



1. G. Ganibarelli, Z. Łucki, Jak przygotwać prace dyplomową lub doktorską Universitas, Kraków 2001 

2. K. Wójcik, Piszę akademicka pracę promocyjną, SGH Warszawa 2005 

3. W. W. Kubielski, Praca dyplomowa w pedagogice, WSP Warszawa 2006 


1. G. Socrates, L.J. Sapper, SI and Metrication Conversion Tables, Newnes Butterworths, Londyn 1969

KARTA KURSU 

NAZWA Sieci komputerowe 

NAZWA W J. ANG. Computer networks 


KOORDYNATOR Dr inŜ. Krzysztof Pytel 



WIEDZA 

Teoretyczne podstawy informatyki, programowanie proceduralne i obiektowe 


KURSY 

Konfiguracja komputera, tworzenie prezentacji multimedialnych, obsługa programów 

uŜytkowych 

Podstawy informatyki i systemów informatycznych 

Techniki multimedialne 


WIEDZA 

- obecny stan rozwoju sieci komputerowych 

- podstawowe rodzaje sieci komputerowych, ich topologie oraz zasadnicze protokoły 

sieciowe 

- zasady funkcjonowania sieci LAN i WAN 

- zasady transmisji bezprzewodowej 

- aspekty bezpieczeństwa i niezawodności wymiany informacji 


- zrozumienie zasad funkcjonowania współczesnych sieci komputerowych 

- samodzielne projektowanie sieci komputerowych 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

1 praca kontrolna 

A 

K 

L 

3 prace kontrolno – projektowe 

S 

P 

75 % oceny to ocena z laboratorium 

OCENA 

25 % oceny to ocena z wykładów 

UWAGI 


KARTA KURSU 

NAZWA Sztuczna inteligencja 

NAZWA W J. ANG. Artificial Intelligence 


KOORDYNATOR Dr inŜ. Hudy Wiktor ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY 


WIEDZA 

- podstawowe wiadomości z dziedzin: fizyka, matematyka, informatyka 

UMIEJĘTNOŚCI - brak 

KURSY - brak 


WIEDZA 

- Systemy ekspertowe: budowa, metody pozyskiwania wiedzy, mechanizmy wnioskowania. 

Hybrydowe systemy ekspertowe. 

- Sztuczne sieci neuronowe: model, klasyfikacja, metody uczenia. 

- Algorytmy ewolucyjne: metody zarządzania populacją, operatory ewolucyjne 

- przykłady wykorzystania metod SI w praktyce 


- umiejętności wykorzystania metod sztucznej inteligencji w technice 

ORGANIZACJA 

FORMA ZAJĘĆ 

WYKŁAD (W) 


A K L S P 



W 

A 

K 

L 

S 

P 

OCENA - pod koniec semestru przewidziane jest kolokwium zaliczeniowe 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

MICHALEWICZ Z.: Algorytmy genetyczne + 

struktury danych = programy ewolucyjne. WNT 

Warszawa 

Goldberg D.E.: Algorytmy genetyczne i ich 

zastosowanie. WNT, Warszawa 

Tadeusiewicz R.: Sieci Neuronowe. Warszawa : 

Akademicka Oficyna Wydaw. RM, 1993, Problemy 

Współczesnej Nauki i Techniki. Informatyka. 

Wydawnictwo elektroniczne BG AGH 

UZUPEŁNIAJĄCA

KARTA KURSU 

NAZWA Techniki multimedialne 

NAZWA W J. ANG. Multimedial technics 





WIEDZA 



Podstawowe zagadnienia z zakresu technik multimedialnych oraz przechowywania danych 

tekstowych, wizyjnych oraz dźwięku. Zagadnienia dotyczące wybranych aplikacji oraz 

technik wykorzystujących wiele nośników informacji: tekstu, grafiki, animacji, dźwięku oraz 

wideo. Teoretycznie oraz praktycznie przygotowanie do korzystania z programów z zakresu 

grafiki prezentacyjnej, edytorów grafiki wektorowej i rastrowej oraz programów do obróbki 

wideo i dźwięku komputerowego 

KURSY -------------- 

WIEDZA 

Znajomość zagadnień związanych z tematyką: 

• komputerowych modeli barw, 

• grafiki wektorowej oraz rastrowej (obróbka zdjęć, programy graficzne, formaty 

plików graficznych) 

• narzędzi i funkcji pozwalających przygotować grafikę pod kątem publikacji 

elektronicznych (strony WWW), prezentacji multimedialnych, jak równieŜ 

przygotowania materiałów przeznaczonych do druku 

• metod kompresji danych 

• kompresji dźwięku 

• kompresji video 

• podstawowych metod animacji 

• zastosowania technik multimedialnych w edukacji, 

• tworzenia prezentacji multimedialnych. 


Umiejętność posługiwania się technikami multimedialnymi do realizacji zadań dydaktycznych 

i technicznych. Umiejętność tworzenia i obróbki grafiki komputerowej: wektorowej i 

rastrowej na przykładzie programu Corel Draw 12 oraz Corel Photo-Paint 12. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 

LICZBA GODZIN 15 --- 30 --- --- 


W 

A 

K 

L 

S 

P 

Na podstawie kolokwium 

Na podstawie zaprojektowania własnego plakatu w programie Corel Draw 12 oraz opracowania tematu z 

zagadnień dotyczących technik multimedialnych. 

OCENA 

Wykład - 100% oceny z kolokwium zaliczeniowego 

Ćwiczenia laboratoryjne - 50% oceny z wykonania plakatu oraz 50% tematu z zagadnień 

dotyczących technik multimedialnych 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

1. W.L.Rosch: Multimedia od A do Z. 

Kompletny przewodnik po multimediach, 

Wydawnictwo Intersoftland, Warszawa, 

1997 

2. Zimek R. „Corel Draw 12”, 

Wydawnictwo Helion, Gliwice, 2004 


4. B.Steinbrink: MULTIMEDIA u progu 

technologii XXI wieku, Wydawnictwo 

Robomatic, Wrocław, 1993 

5. J.Zabrodzkii in. Grafika komputerowa. 

Metody i narzędzia, Praca zbiorowa pod 

red., WNT, Warszawa, 1994

3. Bain S., Wilkinson N., „Corel Draw 

12. Oficjalny podręcznik”, Wydawnictwo 

Helion, Gliwice, 2004 

4. Ogórek B. „Corel PHOTO-PAINT 12. 

Ćwiczenia”, Wydawnictwo Helion, Gliwice, 

2004 

5. Świerk G., Madurski Ł, „Multimedia, 

Obróbka dźwięku i filmów”, Wydawnictwo 

Helion, Gliwice, 2004

KARTA KURSU 

NAZWA Technologia Informacyjna w nauczaniu matematyki 

NAZWA W J. ANG. Information Technology in teaching mathematics 


KOORDYNATOR Dr hab. Prof. AP Henryk Kąkol email 



ruktura/zzm.html 


WIEDZA 


Podstawowe wiadomości dotyczące zasad korzystania ze środowiska Windows oraz 

podstawowych jego aplikacji, w tym MS Office. 

Podstawowa wiedza z zakresu obsługi TI oraz elementarne przykłady wykorzystania jej w 

zakresie geometrii, analizy, algebry i statystyki opisowej. 

Podstawowe umiejętności z zakresu korzystania ze środowiska Windows oraz podstawowych 

jego aplikacji, w tym MS Office. 

Obsługa i wykorzystywanie: platformy e-learningowej, kalkulatorów graficznych, programów 

komputerowych (MS Exell, Cabri II, WinPlot, WinStat, Derive, inne proste programy 

matematyczne). 

KURSY 

Technologia Informacyjna 


WIEDZA 


Wiedza z zakresu obsługi i wykorzystania TI w nauczaniu matematyki (w zakresie geometrii, 

analizy, algebry i statystyki opisowej). 

Obsługa i wykorzystywanie w procesie nauczania matematyki: platformy e-learningowej, 

kalkulatorów graficznych, programów komputerowych (MS Exell, Cabri II, WinPlot, WinStat, 

Derive, inne proste programy matematyczne). 

ORGANIZACJA 

FORMA ZAJĘĆ 

WYKŁAD (W) 


A K L * S P 



W 

A 

K 

L 

Kolokwia prowadzone na platformie e-learningowej. 

S 

P 

OCENA Zaliczenie bez oceny na podstawie wyników kolokwiów. 

Zajęcia prowadzone będą w oparciu o platformę e-learningową w systemie blended-learning. 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

1. D. Gaul, Elektroniczne sprawdziany z 

matematyki dla gimnazjum, Wydawnictwo 


1. Matematyka i Komputery, czasopismo 

Grupy Roboczej SNM, Bielsko-Biała. 

2. Nauczyciele i Matematyka [NiM],

,,Dla szkoły'', Bielsko-Biała 1999. 

2. (red. H. Kąkol), Matematyka i komputery, 

SNM, Bielsko-Biała, 1999. 

3. W. Pająk, Analiza problemów otwartych 

wspomaganych Cabri, Wydawnictwo ,,Dla 

szkoły'', Bielsko-Biała 1999. 

4. Interaktywny przewodnik do TI-83 

(www.ap.krakow.pl/mat/komputery). 

5. Interaktywny przewodnik do Cabri 

(www.ap.krakow.pl/mat/komputery). 

6. Materiały i artykuły zamieszczone na 

www.ap.krakow.pl/mat/komputery/ 

czasopismo SNM, Bielsko-Biała. 

3. Nauczyciele i Matematyka plus 

Technologia Informacyjna, SNM, Bielsko- 

Biała. 

4. Matematyka, czasopismo dla nauczycieli, 

WSiP, Wrocław. 

5. Materiały pokonferencyjne ICTMT 

(International Conference on Technology in 

Mathematics Teaching). 

6. Dydaktyczne programy komputerowe i 

dla kalkulatorów graficznych. 

7. Materiały zamieszczone na kursie e- 

learningowym na 

www.mat.ap.krakow.pl/moodle/ 

8. Aktualna literatura tematu oraz 

materiały ze stron internetowych 

poświęconych 

tej tematyce.

KARTA KURSU 

NAZWA Technologiczne podstawy pozyskiwania energii ze źródeł odnawialnych 

NAZWA W J. ANG. Technological Basis of Use of Renewable Energy Resources 





WIEDZA z zakresu ochrony środowiska, zarządzania środowiskiem 


swobodnego poruszania się w obrębie podstawowych pojęć z zakresu ochrony środowiska i 

zarządzania środowiskiem 

KURSY Technologiczne podstawy ochrony środowiska, Podstawy zarządzania środowiskiem 


WIEDZA 


energia słońca: zasoby, systemy solarne (kolektorowe, fotowoltaiczne, pasywne, 

zwierciadlane); energia wiatru: zasoby, farmy wiatrowe; energia wody: zasoby, małe i duŜe 

elektrownie wodne, wykorzystanie energii prądów morskich, pływów i falowania; energia 

geotermalna: zasoby, elektrownie geotermalne, pompy ciepła; energia biomasy: uprawy 

roślin energetycznych, pozyskiwanie biomasy z odpadów, instalacje cieplne na biomasę, 

agro-rafinerie, pozyskiwanie biogazu z odpadów i osadów ściekowych, agregaty 

prądotwórcze na biogaz, ciepłownie do spalania biogazu, biogaz jako paliwo napędowe do 

pojazdów 

zastosowania zdobytej wiedzy w praktyce i uaktualnianie jej z wykorzystaniem róŜnych 

źródeł informacji (czasopisma fachowe i popularno-naukowe, internet) 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

Egzamin 

A 

K 

L 

S 

P 

OCENA z egzaminu 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

1. Lisowski A.: Konwersja odnawialnych 

źródeł energii. Wyd. Szkoła Główna 

Gospodarstwa Wiejskiego w 

Warszawie. Wydział InŜynierii 

Produkcji. Warszawa 2009. 


1. Sobierajski J., Starzomska M., 

Piotrowski J.: Odnawialne źródła 

energii: wiadomości ogólne. Wyd. 

Politechniki Świętokrzyskiej. Kielce 

2009.

2. Mikielewicz J., Cieśliński J.: 

Niekonwencjonalne urządzenia i 

systemy konwersji energii. Wyd. 

Polska Akademia Nauk. Instytut 

Maszyn Przepływowych. Wrocław 

1999. 

3. Lewandowski W.: Proekologiczne 

odnawialne źródła energii. WNT. 


2. Tytko R.: Odnawialne źródła 

energii. Wyd. OWG. Warszawa 

2009.

KARTA KURSU 

NAZWA Technologie www 

NAZWA W J. ANG. Www technology 




WIEDZA Teoretyczne podstawy informatyki, programowanie proceduralne i obiektowe 



u&uŜytkowych 

KURSY 




WIEDZA 

- architektura aplikacji internetowych i metody implementacji ich modułów 

- składniki architektury WWW: warstwa cienkiego klienta, warstwa aplikacji, warstwa bazy 

danych, protokół HTTP, przegladarka WWW, serwer HTTP, serwer aplikacji 

- technologie implementacji interfejsu u&ytkownika, technologie 

UMIEJĘTNOŚCI - projektowanie aplikacji sieciowych 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

L 

S 

P 

OCENA 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

Graham S., Simeonov S., Boubez T., Davis D., 

Daniels G., et al., Java. Usługi WWW. Vademecum 

profesjonalisty, Helion, ISBN: 83-7197-991-6, 2003 

McGovern, J., Sims, O., Jain, A., et.al., Enterprise 

Service Oriented Architectures: Concepts, 

Challenges, Recommendations, Springer, ISBN 14- 

0203-704-X, 2006 

UZUPEŁNIAJĄCA

KARTA KURSU 

NAZWA Termodynamika Techniczna 

NAZWA W J. ANG. Technical thermodynamics 


KOORDYNATOR dr hab. inŜ. Jerzy Jura ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY 


WIEDZA 


Modele gazów. Układ termodynamiczny. Parametry stanu układu, równanie stanu. 

Pierwsza i druga zasada termodynamiki. Sposoby doprowadzania i wyprowadzania energii. 

Praca mechaniczna, ciepło. Entropia. Egzergia. Para wodna, gazy wilgotne. Spalanie paliw. 

Obiegi termodynamiczne. Podstawo-we wiadomości o silniku cieplnym, chłodziarce, pompie 

ciepła. bezpośrednia konwersja energii. Siłownie parowe, jądrowe oraz elektrociepłownie, 

sprawność energetyczna. Problemy ochrony środowiska związane z eksploatacją urządzeń 

cieplnych. 

W ramach prowadzonych zajęć studenci kształtują umiejętności samokształceniowe, 

praktyczno-techniczne i organizacyjne konieczne do późniejszego efektywnego nauczania w 

szkole. 

KURSY 1 


WIEDZA 


Studenci uzyskają przygotowanie teoretyczne i praktyczne do poznania urządzeń 

cieplnych. Celem poznawczym jest takŜe uzyskanie wiadomości o budowie urządzeń 

cieplnych oraz procesach zachodzących podczas ich pracy. 

Wykład z zakresu termodynamiki technicznej umoŜliwi studentom rozumie-nie 

podstawowych zagadnień związanych z termodynamiką oraz z wybrany-mi zagadnieniami 

techniki cieplnej dotyczącymi w szczególności podstaw wymiany ciepła oraz urządzeń 

cieplnych. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

kolokwia 


K 

L 

S 

P 

OCENA według regulaminu studiów 

UWAGI 

------------------------------------- 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

1. Stefan Wiśniewski: „Termodynamika 

techniczna” 


1. Jan Szargut 

Termodynamika techniczna,

Wydawnictwo Naukowo - Techniczne, 


2. Jerzy Banaszek, Jan Bzowski, Roman 

Domański, Jerzy Sado: 

„Termodynamika przykłady i zadania” 

oficyna wyd. Politechniki Warszawskiej, 


wyd. Politechniki Śląskiej, Gliwice 2000 

2. Danuta Werszko 

Wybrane zagadnienia z techniki cieplnej, 

oficyna wyd. Politechniki Warszawskiej, 

Warszawa 1998 

3. Jan Szargut, Antoni Guzik, Henryk 

Górniak, Zadania z termodynamiki 

technicznej wyd. Politechniki Śląskiej, 

Gliwice 2001

KARTA KURSU 

NAZWA Tworzywa Funkcjonalne 

NAZWA W J. ANG. Functional materials 





WIEDZA 

Poszerzona wiedza na temat struktury i własności fizykochemicznych, krystalograficznych i 

mechanicznych materiałów 

UMIEJĘTNOŚCI Podstawowa wiedza z nauki o materiałach 

KURSY . 


WIEDZA 

Opanowanie wiadomości na twmat materiałów o sppecjalnych własciwościach inteligentnych, 

wykazujących efekt pamięci kształtu, superspręŜystych, magnetycznych miękkich i 

twardych, optycznych, sensorów , półprzewodników, ogniw fotowoltaicznych, 

nadprzewodzących 


Opanowanie zagadnień związanych z zastosowaniem materiałów inteligentnych, 

piezoelektrycznych, sensorów materiałów magnetycznych i z pamięcią kształtu jak teŜ ogniw 

fotowoltaicznych ich zasady działania , zastosowań w nowoczesnych rozwiązaniach 

konstrukcyjnych do zaawansowanych zastosowań 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

zaliczenie 

Testy 

K 

L 


S 

P 


UWAGI -moŜliwy udział e-learningu 



1. M. Blicharski, „Wstęp do inŜynierii materiałowej” Wyd. Naukowo-Techn., 1998 

2. Zdzisław Celiński Materiałoznawstwo elektrotechniczne, Wyd. Pol. Warszawskiej 1998 

3. Praca zbiorowa, Półprzewodniki i struktury półprzewodnikowe, Wyd. Politechniki Wrocławskiej 2002 

4. Roman Pampuch i wsp. Materiały dla elektroniki, Wyd. AGH Kraków 1998 


1. Matreriały i technologie XXI wieku wyd. Politechniki Slaskiej 2002 

2. Eugeniusz Klugman Alternatywne źródła energii Energetyka fotowoltaiczna Wyd. wkonomia i środowisko , 

Bbiałystok 2002

KARTA KURSU 

NAZWA 


WPROWADZENIE DO PSYCHOLOGII 

INTRODUCTION TO PSYCHOLOGY 

KOD 14.4 – 0.60 PUNKTACJA ECTS 2 

KOORDYNATOR 

dr GraŜyna Rudkowska 

Zespół dydaktyczny 

prac. Katedry Psychologii 


WIEDZA 


KURSY 

Brak 

Brak 

Brak 


WIEDZA 


Psychologiczne koncepcje człowieka. Procesy poznawcze, emocjonalne i motywacyjne. 

Mechanizmy uczenia się. RóŜnice indywidualne. Osobowość. Stres i radzenie sobie z nim. 

Relacje interpersonalne. Grupy społeczne. Zachowania prospołeczne i antyspołeczne. 

Diagnoza psychologiczna. Metody poznawania uczniów i samego siebie. 

Rozumienie roli wiedzy psychologicznej w interakcjach edukacyjnych, umiejętność 

poznawania innych, zdolność do autorefleksji 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

Test zaliczeniowy 

Aktywny udział w zajęciach 

K 

L 

S 

P 

OCENA 

Zaliczenie 

UWAGI 

PODSTAWOWA 

Pilecka W., Rudkowska G., Wrona L. : 

Podstawy psychologii. Wyd. II (rozdz. I – VIII, 


Aronson E., Wilson T., Akert R.M. : 

Psychologia społeczna, Zysk i S-ka, Poznań 

1997 

LITERATURA 

XII). Wyd. Nauk. AP, Kraków 2004 

Gerrig R.,J.,Zimbardo P.: Psychologia i Ŝycie 

(fragm.). PWN, Warszawa 2006 

Oatley E., Jenkins J.M. : Zrozumieć emocje. 

PWN, Warszawa 2003 

Pervin L.A. : Psychologia osobowości. GWP, 

Gdańsk 2002 

Sternberg R.J. : Psychologia poznawcza. 

WSiP 

Gdańsk 2001

KARTA KURSU 

NAZWA Wstęp do programowania 

NAZWA W J. ANG. Introducton to Programming 


KOORDYNATOR Dr Dariusz Pałka ZESPÓŁ DYDAKTYCZNY 


WIEDZA 

Podstawowa znajomość pojęć związanych z programowaniem 

UMIEJĘTNOŚCI Umiejętność tworzenia prostych algorytmów. 

KURSY Podstawy informatyki i systemów informatycznych 


WIEDZA 

Algorytmy – pojęcie algorytmu, przykłady algorytmów i struktury sterujące, złoŜoność 

obliczeniowa algorytmu. Podstawowe elementy języka C – pojęcie zmiennej typu danych, 

typy całkowite i zmiennopozycyjne, instrukcja przypisania, wyraŜenia i niektóre operatory. 

Tablice i wskaźniki. Funkcje i struktura programu w języku C (definicja i wywołanie funkcji, 

argumenty funkcji, struktura programu w języku C, zasięg zmiennych, deklaracja funkcji, 

klasy pamięci, wybrane funkcje biblioteki standardowej). Pliki tekstowe. Tablice 

wielowymiarowe, struktury i unie. Omówienie wybranych algorytmów i struktur danych 

(algorytmy z powrotami, struktury listowe i drzewiaste). 


Umiejętność algorytmicznego rozwiązywania problemów. 

Umiejętność tworzenia programów strukturalnych w języku c 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

L 

Kolokwia oraz indywidualny program zaliczeniowy. 

S 

P 

OCENA 

UWAGI 

Średnia ocen z kolokwiów i programu. Zaliczone mają być obie formy. Niezaliczenie jednej z 

nich powoduje niezaliczenie przedmiotu 

RozwaŜane w trakcie ćwiczeń problemy powinny ilustrować omawiane na wykładzie 

zagadnienia, poszerzać je i uzupełniać. 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

B. W. Kernighan, D. M. Ritchie, Język ANSI C, 

WNT, Warszawa 1999 


A. Drozdek, D. L. Simon, Struktury danych 

w języku C, WNT, Warszawa 1996.

KARTA KURSU 

NAZWA Wychowanie fizyczne 1 

NAZWA W J. ANG. Physical education 1 

KOD 16.1 – XXXX - 090 PUNKTACJA ECTS 1 

KOORDYNATOR 

Mgr Krystyna Sterkowicz 


mgr Piotr Pastuszko 

mgr Zbigniew Birnbaum 

mgr Janina Cięszki 

mgr Marta Jakubas 

mgr Andrzej Kotara 

mgr Łukasz Lic 

mgr Magdalena Naczk-Musiał 

mgr ElŜbieta Sionko 

mgr Jerzy Szymczyk 

mgr Małgorzata Tokarz 

mgr Marian Tokarz 

mgr Zofia Wójtowicz- 

Szczotka 


WIEDZA 

Wiadomości z zakresu kultury fizycznej wyniesione ze szkoły podstawowej i średniej. 

UMIEJĘTNOŚCI Podstawowe umiejętności ruchowe objęte programem szkolnym. 

KURSY . 


WIEDZA 

Wiadomości dotyczące wpływu ćwiczeń na organizm człowieka, sposobów podtrzymania 

zdrowia i sprawności fizycznej, a takŜe zasad organizacji zajęć ruchowych. Wiedza dotycząca 

relacji między wiekiem, zdrowiem, aktywnością fizyczną, sprawnością motoryczną kobiet i 

męŜczyzn. 


Opanowanie umiejętności ruchowych z gimnastyki podstawowej, tańca, pływania lekkiej 

atletyki oraz przydatnych do organizacji i udziału w grach i zabawach ruchowych, grach 

sportowych i terenowych, których zakres obejmują sprawdziany. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

Praktyczny sprawdzian z nauczanych i doskonalonych umiejętności ruchowych. 

K 

L 

S 

P 

OCENA 

Zaliczenie na podstawie aktywności studenta na zajęciach, oraz oceny uzyskanej ze 

sprawdzianów nauczanych umiejętności ruchowych,

Studenci posiadający zwolnienie lekarskie z wychowania fizycznego, uczęszczają na kurs, na 

UWAGI którym realizowane są zagadnienia dotyczące kultury fizycznej. 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

Bahrynowska-Fic J. 1987. Właściwości 

ćwiczeń fizycznych, ich systematyka i 

metodyka. Państwowy Zakład Wydawnictw 

lekarskich, Warszawa. 

Bondarowicz M. 1995. Zabawy w grach 

sportowych. Wydawnictwa Szkolne i 

Pedagogiczne, Warszawa. 

Dybińska E., Wójcicki A. Wskazówki 

metodyczne do nauczania plywania.1996. 

Wydawnictwo Skryptowe Nr 118 Kraków. 

Mielniczuk M., Staniszewski T. Stare i nowe 

gry druŜynowe. 1999 Wydawnictwo TELBIT, 

Warszawa. 

Talaga J. Sprawność fizyczna ogólna, Testy. 

2004. Zysk i S-ka Wydawnictwo, Poznań 

Trzesniowski R. 1995. Zabawy i gry ruchowe. 

Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 

Warszawa. 


Barankiewicz J. 1992. Poradnik nauczyciela 

wychowania fizycznego: zbiór podstawowych 

pojęć z teorii i metodyki wychowania 

fizycznego, sportu oraz wychowania 

zdrowotnego. Wojewódzki Ośrodek 

Metodyczny, Kalisz. 

Kołodziej M., Kołodziej J. 1992. Metodyka 

wychowania fizycznego: wybrane 

zagadnienia gier druŜynowych. WyŜsza 

Szkoła Pedagogiczna, Rzeszów. 

StrzyŜewski S. 1992. Wychowanie fizyczne 

poza salą gimnastyczną: poradnik dla 

nauczycieli i studentów. Wydawnictwa 

Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa.

KARTA KURSU 

NAZWA Wychowanie fizyczne kurs 2 

NAZWA W J. ANG. Physical education 

KOD 16.1 – XXXX - 090 PUNKTACJA ECTS 1 

KOORDYNATOR 

Mgr Krystyna Sterkowicz 


mgr Piotr Pastuszko 

mgr Zbigniew Birnbaum 

mgr Janina Cięszki 

mgr Marta Jakubas 

mgr Andrzej Kotara 

mgr Łukasz Lic 

mgr Magdalena Naczk-Musiał 

mgr ElŜbieta Sionko 

mgr Jerzy Szymczyk 

mgr Małgorzata Tokarz 

mgr Marian Tokarz 

mgr Zofia Wójtowicz- 

Szczotka 


WIEDZA 

Wiadomości z zakresu kultury fizycznej opanowane na wcześniejszych etapach edukacji 

szkolnej oraz wyniesione z kursu 1. wychowania fizycznego. 


KURSY 

Opanowane podstawowe umiejętności ruchowe z działów wychowania fizycznego oraz 

umiejętności nauczane i doskonalone podczas kursu 1. wychowania fizycznego. 

Zaliczony kurs 1 wychowania fizycznego 


WIEDZA 


Znajomość przepisów gier zespołowych i druŜynowych. Wiedza dotycząca metod 

kształtowania siły, szybkości, wytrzymałości oraz zestawów ćwiczeń podtrzymujących 

gibkość i rozwijających koordynację ruchową. Wykształcenie wzorców i postaw wobec 

kultury fizycznej i zdrowotnej. Powinno to rzutować na świadome stawianie celów 

edukacyjnych przyszłych nauczycieli wobec uczniów. 

Opanowanie i utrwalenie umiejętności ruchowych z gimnastyki podstawowej, pływania, 

zespołowych gier sportowych i druŜynowych, lekkiej atletyki oraz łączenia ruchów z muzyką. 

Interpretacja rezultatów testów sprawnościowych, wyniku sportowego. Pełnienie roli 

sędziego. Organizacja zabaw biegowych i tropiących w terenie z wykorzystaniem 

naturalnych przeszkód i konfiguracji podłoŜa. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

Praktyczny sprawdzian z nauczanych i doskonalonych umiejętności ruchowych. Samodzielne prowadzenie 

fragmentów lekcji, sędziowanie. 

K 

L 

S

P 

OCENA 

Zaliczenie na podstawie aktywności studenta na zajęciach, oceny z umiejętności 

specjalistycznych, z przeprowadzonych fragmentów lekcji, np. ćwiczeń kształtujących, 

sędziowania. 

UWAGI 

Studenci posiadający zwolnienie lekarskie z wychowania fizycznego, uczęszczają na kurs, na 

którym realizowane są zagadnienia dotyczące kultury fizycznej. 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

Bahrynowska-Fic J. 1987. Właściwości 

ćwiczeń fizycznych, ich systematyka i 

metodyka. Państwowy Zakład Wydawnictw 

lekarskich, Warszawa. 

Bondarowicz M. 1995. Zabawy w grach 

sportowych. Wydawnictwa Szkolne i 

Pedagogiczne, Warszawa. 

Dybińska E., Wójcicki A. Wskazówki 

metodyczne do nauczania plywania.1996. 

Wydawnictwo Skryptowe Nr 118 Kraków. 

Mielniczuk M., Staniszewski T. Stare i nowe 

gry druŜynowe. 1999 Wydawnictwo TELBIT, 

Warszawa. 

Pańczyk W. 1996. Zielona recepta. Aktywność 

fizyczna w terenie jako środek wspomagający 

rozwój i zdrowie młodego pokolenia. Zamość- 

Warszawa. 

Starosta W. 2003. Motoryczne zdolności 

koordynacyjne: znaczenie, struktura, 

uwarunkowania, kształtowanie. Instytut 

Sportu w Warszawie. 

Talaga J. Sprawność fizyczna ogólna, Testy. 

2004. Zysk i S-ka Wydawnictwo, Poznań 

Trzesniowski R. 1995. Zabawy i gry ruchowe. 

Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 

Warszawa. 


Barankiewicz J. 1992. Poradnik nauczyciela 

wychowania fizycznego: zbiór podstawowych 

pojęć z teorii i metodyki wychowania 

fizycznego, sportu oraz wychowania 

zdrowotnego. Wojewódzki Ośrodek 

Metodyczny, Kalisz. 

Kołodziej M., Kołodziej J. 1992. Metodyka 

wychowania fizycznego: wybrane 

zagadnienia gier druŜynowych. WyŜsza 

Szkoła Pedagogiczna, Rzeszów. 

Kusiński H. 2000. Promowanie zdrowia. 

Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego. 

StrzyŜewski S. 1992. Wychowanie fizyczne 

poza salą gimnastyczną: poradnik dla 

nauczycieli i studentów. Wydawnictwa 

Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa.

KARTA KURSU 

NAZWA WYCHOWANIE FIZYCZNE – ZDROWIE PUBLICZNE 

NAZWA W J. ANG. Physical education – public health 


KOORDYNATOR mgr Sionko ElŜbieta 


mgr Lic Łukasz 

mgr Naczk-Musiał Magdalena 


WIEDZA 

Wiedza dotycząca kultury fizycznej uzyskana na kursie wychowania fizycznego lub 

rehabilitacji ruchowej lub dawnych i współczesnych form aktywności fizycznej człowieka. 


KURSY 

Umiejętności zdobyte na kursie wychowania fizycznego lub rehabilitacji ruchowej lub 

dawnych i współczesnych form aktywności fizycznej człowieka. 

Ukończenie kursu 1 wychowania fizycznego lub rehabilitacji ruchowej lub dawnych i 

współczesnych form aktywności fizycznej człowieka. 


WIEDZA 


Znajomość wpływu ćwiczeń fizycznych na prawidłowe funkcjonowanie poszczególnych 

układów i narządów organizmu człowieka, rodzajów ćwiczeń stosowanych w kinezyterapii 

i zabiegówi w fizykoterapii. Przyczyny powstawania wad postawy. Indywidualne i zespołowe 

formy aktywności ruchowej człowieka. 

Charakterystyczne cechy prawidłowej postawy oraz postaw wadliwych. Umiejętność 

zastosowania w Ŝyciu codziennym wiadomości dotyczących zapobiegania wadom postawy. 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

Sprawdzian pisemny z zagadnień omawianych na zajęciach. 

K 

L 

S 

P 

OCENA 

Na podstawie aktywności studenta na zajęciach polegającej na przygotowaniu referatu na 

zadany temat, udziału w dyskusji oraz oceny ze sprawdzianu pisemnego. 

UWAGI 

Kursem objęci są studenci posiadający zwolnienie lekarskie z ćwiczeń fizycznych z całego 

semestru. 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 


diagnostyka i leczenie. KASPER. Kraków 

Zembaty A. 1987. Fizjoterapia. PZWL, 

Warszawa 

PieniąŜek M. 1988. Wybrane zagadnienia 

kinezyterapii. AWF, Kraków 


Kołodziej J., Momola J. 1994. Gimnastyka 

korekcyjna w szkole FOSZE, Rzeszów 

Kotecka-Noceń B., Płukarz H. 1986. Stopy 

płaskie u dzieci, gim. lecznicza. PZWL, 

Warszawa 

Trześniowski R. 1987. Gry i zabawy

. 

Kutzner-Kozińska M. Wlaźnik K. 1986. 

Gimnastyka korekcyjna dla dzieci 6-10 letnich 

WSiP, Warszawa 



Owczarek T. 1998. Atlas ćwiczeń 

korekcyjnych. WSiP Warszawa 

Straburzyński G. 2000. Medycyna fizykalna. 

PZWL, Warszawa 

Mika T. 1996. Fizykoterapia. PZWL, Warszawa 

ruchowe. SiT, Warszawa

KARTA KURSU 


NAZWA Wyklad monograficzny 


KOORDYNATOR Prof. Jan Dutkiewicz 



WIEDZA 

Podstawowa wiedza z matematyki, fizyki i chemii oraz techniki nabyta w pierwszych latach 

studiów 


Odpowiednie do rozwiązywania zadań z zakresu dotychczasowych studiów 

KURSY wykład 


WIEDZA 


Poszerzenie wiadomości z zakresu najnowszych osiągnięć z techniki, w tym z ekologii, 

nowych konstrukcji, technologii wytwarzania, wojskowości, materiałów, elektroniki 

Wiadomości z zakresu najnowszych osiągnięć w technice w ostatnich lat na tle historii 

odkryć. 

ORGANIZACJA 

FORMA ZAJĘĆ 

WYKŁAD (W) 



A K L S P 


W 

Zaliczenie na podstawie kollokwium 

A 

K 

L 

S 

P 

OCENA 

UWAGI 


KARTA KURSU 

NAZWA Zaawansowane aplikacje internetowe 

NAZWA W J. ANG. Advanced internet applications 




WIEDZA Teoretyczne podstawy informatyki, programowanie proceduralne i obiektowe 



u&uŜytkowych 

KURSY 




WIEDZA 

- omówienie metod projektowania i implementacji aplikacji biznesowych opartych o 

rozproszone komponenty usługowe. 

- technologie XML 

- technologie konstrukcji komponentów usługowych 

UMIEJĘTNOŚCI - projektowanie aplikacji sieciowych 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

K 

L 

S 

P 

OCENA 

UWAGI 

LITERATURA 

PODSTAWOWA 

Graham S., Simeonov S., Boubez T., Davis D., 

Daniels G., et al., Java. Usługi WWW. Vademecum 

profesjonalisty, Helion, ISBN: 83-7197-991-6, 2003 

McGovern, J., Sims, O., Jain, A., et.al., Enterprise 

Service Oriented Architectures: Concepts, 

Challenges, Recommendations, Springer, ISBN 14- 

0203-704-X, 2006 

UZUPEŁNIAJĄCA

KARTA KURSU 

NAZWA Zarządzanie środowiskiem 

NAZWA W J. ANG. Management of environment 





WIEDZA z zakresu ekologii, ochrony środowiska na poziomie szkoły średniej 

UMIEJĘTNOŚCI swobodnego poruszania się w obrębie podstawowych pojęć z zakresu ekologii, ochrony 

środowiska 

KURSY 


WIEDZA 


zagadnienia związane z ekologią i ochroną środowiska; modele i definicje zarządzania 

środowiskiem; niesformalizowane i sformalizowane systemy zarządzania środowiskowego; 

ekonomiczne i prawne aspekty funkcjonowania systemów zarządzania 

zarządzania, zgodnego z polityką zrównowaŜonego rozwoju (ang. sustainable development), 

prowadzącą do poszanowania zasobów środowiska przyrodniczego, jego ochrony oraz 

racjonalnego kształtowania i uŜytkowania 

ORGANIZACJA 



A K L S P 



W 

A 

Kolokwium 

Projekt 

K 

L 

S 

P 

OCENA 

zaliczenie kolokwium, projektu 

UWAGI

Studia stacjonarne I stopnia - Instytut Techniki

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template ?