Zmiany polskiego prawa wodnego niezbędne dla pełnej ... - WWF
Zmiany polskiego prawa wodnego niezbędne dla pełnej ... - WWF
Zmiany polskiego prawa wodnego niezbędne dla pełnej ... - WWF
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
wszystkim uczestnikom procesu takich samych informacji co do zasięgu ewentualnych<br />
zagrożeń.<br />
• Świadomość powodziową mieszkańców należy stale podtrzymywać za pomocą akcji<br />
informacyjnych i edukacyjnych. Umieszczenie w widocznych punktach osiedli ludzkich lub<br />
terenów niezamieszkanych oznaczeń stanu wód z okresu powodzi pozwala uświadomić<br />
niebezpieczeństwo tym, którzy mogą mieć kłopoty z odczytywaniem map.<br />
• Działania ograniczające skutki powodzi oraz działania nietechniczne z reguły są na dłuższą<br />
metę bardziej korzystne.<br />
• Nie wolno zapominać, że żadne obiekty inżynieryjne nie mogą zapewnić absolutnej ochrony<br />
przeciwpowodziowej, stąd należy unikać tworzenia fałszywego poczucia bezpieczeństwa<br />
wśród ludności. Trzeba brać pod uwagę ryzyko awarii urządzeń lub przerwania wałów.<br />
• Tereny zalewowe rzek należy określić i uznać prawnie za podstawowe obszary retencji wód<br />
lub przywracania właściwych warunków przepływu wezbrań. Celem tych działań ma być<br />
niedopuszczanie do budowy sztucznych brzegów, obwałowań, zbiorników retencyjnych<br />
i zapobieżenie powstawaniu wszelkich budowli i obiektów technicznych, które mogłyby<br />
stanowić przeszkodę <strong>dla</strong> swobodnego i naturalnego spływu wód rzeki, których budowa nie jest<br />
usprawiedliwiona koniecznością ochrony obszarów o znacznej gęstości zaludnienia.<br />
• Sukces można osiągnąć wyłącznie przez stosowanie metod interdyscyplinarnych.<br />
• Walka z powodziami może przynieść pozytywne rezultaty również w innych dziedzinach, jak<br />
np. ochrona środowiska.<br />
Zwrócić należy uwagę, że działania techniczne stanowią tylko jeden z licznych sposobów<br />
realizacji ochrony przeciwpowodziowej. W dotychczasowej krajowej praktyce były one jedynymi<br />
jakie podejmowano. Nie powinno dziwić w tej sytuacji, że było to mało skuteczne (co wykazały<br />
ostanie powodzie), powodując jednocześnie szkody w środowisku.<br />
Trzeba podkreślić, że powyższe zalecenia być może wkrótce znajdą wyraz w Dyrektywie<br />
Powodziowej UE i staną się obowiązującym w Polsce prawem. Nawet jeśli Dyrektywa taka nie<br />
powstanie to wdrażanie zaleceń zawartych w Katalogu przyjętym przez Dyrektorów Wodnych UE jest<br />
wyzwaniem chwili, bowiem zgodnie z obowiązującym prawem przystępujemy w Polsce do tworzenia<br />
planów ochrony przeciwpowodziowej. Zalecenia Wspólnoty Europejskiej pozwalają z jednej strony<br />
skuteczniej ograniczać szkody powodziowe, a z drugiej strony są ”przyjazne środowisku”. Można<br />
więc przyjąć, że nowa strategia uzyska poparcie pozarządowych organizacji ekologicznych<br />
w odróżnieniu od proponowanej w ustawie prawo wodne tradycyjnej strategii technokratycznej.<br />
4.6 Niewłaściwy system finansowania gospodarki wodnej<br />
Jak wspomniano w p. 1 niniejszego opracowania bezpośrednim impulsem do jego powstania<br />
były konflikty wywołane sposobem wykorzystania funduszy z Europejskiego Banku Inwestycyjnego.<br />
Były to pierwsze od wielu lat, stosunkowo wysokie środki, jakie uzyskały jednostki wykonujące<br />
<strong>prawa</strong> właścicielskie w stosunku do wód. Obowiązująca ustawa oraz proponowana jej nowelizacji<br />
przypisują szereg zadań i odpowiedzialność za wyniki tych działań organom ”wykonującym <strong>prawa</strong><br />
właścicielskie”; wymieniono je w rozdziale 4.4. niniejszej ekspertyzy. Przy tak ogromnej liście zadań<br />
ustawodawca jest niezwykle wstrzemięźliwy w kwestii pozyskiwania środków niezbędnych <strong>dla</strong><br />
realizacji tych zadań. Wiele miejsca w ustawie poświęcono opłatom za śluzowanie jednostek<br />
pływających oraz opłatom za rybackie wykorzystanie wód. Są to przychody zaniedbywalne<br />
19
Change language