Doświadczenie percepcyjne i jego rola w uczeniu się dziecka

kognitywistyki jest umysł i jego świadomość. Na procesy umysłowe składają się z jednejstrony stany świadomości, z drugiej – procesy przetwarzania informacji. Wyróżniane sązatem dwa podstawowe rodzaje własności mentalnych: fenomenalne, które identyfikuje sięze świadomością oraz intencjonalne, które wiąże się z treścią umysłu [Świątczak, 2008,s. 10]. W związku z powyższym można mówić o dwóch rodzajach problemów dotyczącychświadomego umysłu. Pierwszą grupę tworzą pytania dotyczące swoistych strukturi mechanizmów związanych z funkcjonowaniem ludzkiego aparatu umysłowo-poznawczego.Mieszczą się one w zakresie współczesnej ontologii umysłu i ich rozwiązaniu sprzyja rozwójneuronauki kognitywnej. Druga grupa problemów dotyczy świadomości, a dokładniej tego,jak to się dzieje, że procesy fizyczne wywołują subiektywne przeżycia. Jest to tzw. trudnyproblem świadomości i dotyczy wewnętrznego aspektu: myślenia, wyobraźni, działania etc.,czyli tego, „jak to jest doświadczać” tego rodzaju stanów [Poczobut, 2009, s. 472-473].Stan umysłowo-poznawczy jest świadomy [...], gdy jest coś takiego, jak znajdowanie sięw tym stanie – gdy istnieje specyficzna jakość (quale) polegająca na tym, jak to jest widziećżywą zieleń, czuć przenikliwe zimno, przeżywać zachwyt nad pięknem matematycznegodowodu czy słyszeć dźwięk oboju [Poczobut, 2009, s. 473]. Innymi słowy qualia tocharakterystyczne własności fenomenalne dla każdego przeżywanego stanu świadomego,które określają, jak to jest znajdować się w takim stanie.Stany umysłowe posiadają treści, w oparciu o które reprezentują obiekty realnei fikcyjne. W tym kontekście należy wskazać na rozszerzenie przedmiotu zainteresowańkognitywistyki, które dokonało się w ostatnim czasie. Obecnie podkreśla się, że wszelkieprocesy poznawcze rozgrywają się w obrębie żywego organizmu funkcjonującegow określonym środowisku. W związku z tym podstawową jednostką analizy stał się systempowiązań, w którym uczestniczy szeroko zakrojony podmiot poznający [Poczobut, 2009,s. 45]. Nastąpiło przekroczenie wąsko pojmowanych granic systemu poznawczego i wyjściepoza endostrukturę. Znalazło to odzwierciedlenie w ramach teorii umysłu rozszerzonego(„treść szeroka”) oraz modeli procesów poznawczych budowanych na gruncie teoriisystemów dynamicznych. Przywiązuje się więc coraz większą uwagę do społecznokulturowychczynników determinacji umysłu, co bezpośrednio znajduje odzwierciedleniew sposobie uczenia się. Wskazuje się na złożone plastyczne interakcje ze środowiskiemoraz uczenie się w trybie rozwiązywania problemów, co jest zdeterminowane zdolnościądo modyfikacji zachowań oraz korekty reguł rządzących przetwarzaniem informacji.Przedmiotem zainteresowania kognitywistyki stają się więc czynniki należące doegzostruktury systemów poznawczych, a trzon kognitywistyki stanowią dziś takiedyscypliny, jak: informatyka, neuronauka, psychologia poznawcza, filozofia (umysłu, nauki),lingwistyka kognitywna oraz dyscypliny zajmujące się badaniem wpływu zjawisk społecznokulturowychna procesy poznawcze.Współczesna wersja poznania bezpośredniego opiera się na teoriach z zakresukognitywistyki. Podstawą uzyskiwania informacji jest aktywna eksploracja, podczas którejdominującą rolę odgrywają zmysły współpracujące w rejestracji wrażeń. Eksploracjata stanowi podstawową formę uzyskiwania informacji i dotyczy również wrażeńzapośredniczonych przez media. W tak ujętym doświadczeniu percepcyjnym występująprzeplatające się nawzajem fazy aktywności i działania, bierności i obserwacji. Tym2