Το Φάντασμα του πέτρινου Φάρου - eBooks4Greeks.gr

Αναρωτιέµαι, πώς είναι δυνατόν η µυστική πνευµατικότητα της Εκκλησίας ναείναι, κάποιες φορές, τόσο βάναυση, παράνοµη και άστοχη. Μια πράξη ανεπίτρεπτη,ένας µοιραίος αφορισµός. Ένας αφορισµός που δεν έχει ούτε νοµικό ούτε ηθικόέρεισµα. Μια ανελεύθερη και βάρβαρη ενέργεια που µυθοποιεί και εν πολλοίςδικαιώνει τον αφορισµένο. Και η µοιραία ετυµηγορία για το ΄΄υποψήφιο θύµα΄΄ είναιη ίδια η προσωπικότητά του. Είναι ο στοχασµός του, η σάτιρά του, η µαχητικότητάτου, το θάρρος του, η εντιµότητά του. Αυτό το κοφτερό µυαλό, αυτή η πεντακάθαρησκέψη, αυτός ο ζωντανός και ευχάριστος λόγος δεν θα µπορούσαν παρά να είναιεπικίνδυνα για ΄΄κάποιους΄΄. Αυτός ο ΄΄ηθικός εισαγγελέας΄΄, αυτός ο ΄΄ευεργέτης τηςκοινωνίας΄΄, αυτός ο ΄΄ανυποχώρητος πουριτανός΄΄, αυτός ο ΄΄σατιριστής΄΄ είναιεπιβεβληµένη αναγκαιότητα να διωχθεί. Και ο ΄΄διωγµός΄΄ πρέπει να είναι απηνής,πρέπει το ΄΄θύµα΄΄ να γίνει η πέτρα του σκανδάλου. Απόµονος πάνω στον Σταυρότου, ο αφορισµένος θα δεχτεί πλέρια όλο το µένος της ανθρώπινης κοινωνίας.Κοινωνική αναστάτωση και ταραχή είναι το φριχτό θέαµα από το οποίο θα γεµίσουντα µάτια του. Φωνές, κραυγές, αλαλαγµοί, οιµωγές ηχούν από παντού. Ποιά βία είναιαυτή που πέφτει επάνω του; Ποιό το ΄΄νόηµα΄΄ αυτής της τόσης βίας; Μήπως για ναεξευµενιστεί το Θείο; Για να ΄΄ξεθυµάνουν΄΄ οι καρδιές των ανθρώπων από όλα αυτάτα ΄΄µολυσµατικά αέρια΄΄ που κλείνουν µέσα τους τόσο καιρό;Η κοινωνία των ανθρώπων. Η κοινωνία που χτίζει από την αρχή σε γεράθεµέλια τα σπίτια της µετά από έναν τροµερό σεισµό, η κοινωνία που οραµατίζεταιένα καλύτερο µέλλον, η κοινωνία που ξυπνάει και κοιµάται µαζί µε τα όνειρα και τιςελπίδες της, η κοινωνία που παθιάζεται από ποµπώδη και ηχηρά συνθήµατα γιαισότητα, αδελφότητα, ελευθερία, είναι επιπλέον και η κοινωνία που ξέρει νασταυρώνει τους συνανθρώπους της και έπειτα να σταυρώνεται και η ίδια. Μετανιώνωοικτρά που δεν βρήκα το θάρρος να τα πω όλα αυτά στον εφηµέριο του χωριού.Αλλά, και αν ακόµη τολµούσα να κάνω κάτι τέτοιο, ποιό το όφελος; Για ένανιερωµένο, η ΄΄οδύνη΄΄ ταυτίζεται τόσο πολύ µε την ΄΄ηδονή΄΄. Και οι ΄΄οδύνες΄΄ ενόςκοινού θνητού φέρουν το µυστικό άρωµα της ΄΄θείας ηδονής΄΄. Μια απρόσµενηφυσική καταστροφή φέρνει τους κατοίκους του νησιού πιο κοντά µεταξύ τους. Ένατέλος σφραγίζεται από µια αρχή. Ένας θάνατος συνεπάγεται µια αναγέννηση. Γι’αυτόν τον γεµάτο σφρίγος και αυτοπεποίθηση εκπρόσωπο της Εκκλησίας δενυπάρχουν φαντάσµατα. Όλα αυτά είναι βλακώδη αποκυήµατα της ανθρώπινηςφαντασίας, µιας αποχριστιανισµένης κοινωνίας που έχει αποκοπεί από τον οµφάλιολώρο της δηµιουργίας της και της καταγωγής της.Και όµως … Όταν το βράδυ σβήνω το φως του δωµατίου µου στον φάρο,προσπαθώντας να κλείσω τα µάτια µου και να βρω καταφυγή στο πιο απάνεµο καιασφαλές λιµάνι του µυαλού µου, όλο το δωµάτιο µετατρέπεται τότε σ’ ένα υγρό,σκοτεινό δάσος. Μέσα από τα πυκνά φυλλώµατά του, αέρινες φιγούρες µε λευκέςφορεσιές και τροµαγµένα µάτια αρχίζουν να ξεπροβάλλουν από κάθε γωνιά. Όσοπερνούν τα δευτερόλεπτα, όλο και περισσότερο πυκνώνουν οι λευκοί αυτοί΄΄επισκέπτες΄΄ της νύχτας. Υπάρχει κάτι το ΄΄συγγενικό΄΄ στην συµπεριφορά τους. Ταχαρακτηριστικά του προσώπου τους γίνονται ξαφνικά όµοια. Το βλέµµα τους αποκτάτην ίδια κούραση. Σέρνουν τα πόδια τους µε τον ίδιο µονότονο και αργόσυρτο ρυθµό.Μέσα από τα στόµατά τους βγαίνουν κάτι αλλόκοτοι, απροσδιόριστοι ήχοι.Ακατανόητες συλλαβές προφέρονται ακατάπαυστα από τα συσπασµένα χείλη τους.Όλο οι νευρώνες του προσώπου τους διαστέλλονται και συστέλλονται µε µανία. Ταµάτια τους νοµίζεις ότι θα πεταχτούν έξω από τις κόγχες τους. Φόβος, απόγνωση καιαγωνία είναι τα µόνα συναισθήµατα που απεικονίζονται επάνω τους. Και εκείνηακριβώς την στιγµή που το δωµάτιο έχει γίνει τόσο αποπνικτικό από αυτές τιςπαρουσίες και το µόνο που θέλω είναι να ουρλιάξω, ικετεύοντάς τες να φύγουν και13