Zeszyty PRASOZNAWCZE

W roku 1992 konieczne stało się zasilenie kapitałowe gazety. Udziałybędące własnością banku katowickiego, wówczas już w upadłości, nabyłfrancuski koncern Hersanta (Socpresse SA), podwyższając równocześniekapitał spółki. Tym samym Hersant stał się właścicielem 99,7 proc. udziałów,spółce dziennikarskiej pozostało tylko 0,3 proc. 13Wiosną 1994 r. francuskikoncern odkupił od dziennikarzy ich udziały i stał się wyłącznymwłaścicielem tytułu. Nastąpiła również zmiana na stanowisku redaktora naczelnego,którym został Ryszard Niemiec. Wprawdzie już zespół pod kierunkiemJerzego Sądeckiego i sekretarza redakcji Andrzeja Maliszewskiegopodjął próbę zmiany formuły i szaty graficznej pisma, lecz na tym tledoszło do konfliktu między Sądeckim i Terakowską.Nowy właściciel nie wchodził w meritum sporu, lecz odwołał z funkcjioboje antagonistów. Wraz z nimi z gazety odszedł też Maleszka, słusznieprzewidując, że wraz ze zmianą redaktora naczelnego skończy się czas zdominowaniapisma przez „wielką politykę" i dotychczasowe powiązania polityczne.Nowy redaktor naczelny, Ryszard Niemiec, niegdyś redaktor naczelnyDziennika Polskiego, a później - gazety sportowej Tempo nieukrywał, że zamierza zerwać z politycznymi uwikłaniami gazety.Nowy właściciel nowa formułaDyrektor „Socpresse" w Polsce Mathieu Cosson lansował model gazetyregionalnej, zbliżonej do formuły francuskich gazet departamentalnych,wydawanych wprawdzie w stolicach regionów, lecz redagowanych i adresowanychdo mieszkańców poszczególnych departamentów, a więc społecznościliczących około 60 tys. mieszkańców. Formułę tę rozwinął RyszardNiemiec. Centrum zainteresowania gazety przestała być „wielkapolityka", stały się nim sprawy istotne dla poszczególnych województwi gmin krakowskich, tarnowskich, nowosądeckich i częściowo bielsko--bialskich. Gazeta przestała być organem jednej formacji politycznej. Redaktornaczelny i kolegium redakcyjne stosowali zasadę równego dystansudo wszystkich formacji politycznych, choć w praktyce nadali gazecie centrolewicoweoblicze. Był to trafny wybór. Pozwalał na wyraźne odróżnieniesię od Dziennika Polskiego, coraz bardziej prawicowego, a zarazem budziłosympatię „twardego trzonu" czytelników, kupujących GK często od dziesięcioleci.W tym samym roku Hersant odsprzedał swoje gazety regionalnew Polsce niemieckiemu koncernowi Verlagsgruppe Passau GmbH, występującemuw Polsce pod nazwą „Polskapresse sp. z o.o.", za 80 min marekniemieckich 14 . Zmiana właściciela nie wpłynęła na zmianę formuły pisma.Mathieu Cosson został nadal szefem, utrzymano też wysoką pozycję redak-Gazety w latach 1993-94 w wysokości 60 tys. egzemplarzy wydaje się zawyżony. Zdaniem współautoraartykułu, Jerzego Pałosza, wówczas dziennikarza Gazety, faktyczna sprzedaż dzienna wynosiła około30 rys.13Z. B aj k a: Kapitał zagraniczny w polskich mediach, Zeszyty Prasoznawcze 1994, nr 3-4 (139-140),s. 92.14Taką kwotę podaje Press. Media - Reklama - Public Relations, 2006, nr 9 (128) w dodatku specjalnym„Ranking wydawców". Beata Klimkiewicz podaje kwotę 100 min marek, dodając, że koncern ba-