Poetik buta - DSpace at Khazar University

Tapdıq Əlibəyliişlənmiş portretlərin məziyyələrindən danışır...Buməqamda “ şehli sətirlər” yaddaşımda yarpaqlanır:Daşda göyərib -bitən,Heç də deyil daşla tən .Zərif- sərtlik əridən,Sözə döndü heyrərətim .Deyirlər ki, dərd gələndə batmanl gəlir. Heyrətini sözçələnginə çevirən Vəli Zülfüqarovun torpaq itkisi iləyanıb-yaxıldığı ona bəs deyilmiş kimi, övlad itkisi də ataürəyini dağladı. Atasının adını daşıyan öğlu Xanlar cavanikən dünyasını dəyişdi. Qızı Aybəniz və tibbuniversitetinin tələbəsi olan nəvəsi Nərgiz faciəli surətdəhəlak oldular. Didərgin atanın ovlad itkisi... İlhi, ata neykimi inləməsin, neyləsin?.. Bu ağrı-acılardan göyümgöyümgöynəyən sinəsi dağlı ata yenə üzünü sözə tutdu,ağı demək üçün. Sızlaya- sızlaya oğlu Xanlara layla çaldı:Oğul cənazəsi, atanın çiyni...Ürəkdə bu dağın çiskini, çəni.Dilim də söz tutmur “dindirim” səni,Dilimin söhbəti Xanlarım, lay-lay...Təpədən- dırnağa qəmə böyandım,Dərdimin odunda alışıb yandım.Mən sənsiz özümü kimsəsiz sandım,Qolumun qüvvəti Xanlarım, lay-lay...Bağrıma basmışam indi əksini,Qoxumaq istərəm gül nəfəsini .Eşitmək istərəm, oğul, səsini...Evimin şöhrəti Xanlarım, lay-lay...130