Psy cyrkowe Reks i Rolly

POLISH
EDITION
Psy cyrkowe
Reks i Rolly
Tuula Pere • Francesco Orazzini
W
ickWick

Psy cyrkowe Reks i Rolly
Tekst: Tuula Pere
Ilustracje: Francesco Orazzini
Opracowanie: Peter Stone
Tłumaczenie na język polski: Bożena Podstawska
ISBN 978-952-325-609-5 (ePub)
ISBN 978-952-325-109-0 (druk)
Pierwsza edycja
Copyright © 2015 Wickwick Ltd
Opublikowano w 2015: Wickwick Ltd
Helsinki, Finlandia
Wydrukowano w Unii Europejskiej
Circus Dogs Roscoe and Rolly, Polish translation
Story by Tuula Pere
Illustrations by Francesco Orazzini
Layout by Peter Stone
Polish translation by Bożena Podstawska
ISBN 978-952-325-609-5 (ePub)
ISBN 978-952-325-109-0 (Print)
First edition
Copyright © 2015 Wickwick Ltd
Published 2015 by Wickwick Ltd
Helsinki, Finland
Printed in European Union
Originally published in Finland by Wickwick Ltd in 2015
Finnish “Sirkuskoirat Roope ja Rops”, ISBN 978-952-325-058-1 (Print), ISBN 978-952-325-558-6 (ePub)
UK English “Circus Dogs Roscoe and Rolly”, ISBN 978-952-325-057-4 (Print), ISBN 978-952-325-557-9 (ePub)
All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, stored in a retrieval system, or transmitted
in any form or by any means, mechanical, electronic, photocopying, recording, or otherwise, without the prior
written permission of the publisher Wickwick Ltd. The only exception is brief quotations in printed articles and
reviews. For details and written permissions, contact rights@wickwick.fi.
Wickwick books are available at special discounts when purchased in quantity for premiums and promotions as
well as fundraising or educational use. Special editions can also be created to specification. For details, contact
specialsales@wickwick.fi.

POLISH
EDITION
Psy cyrkowe
Reks i Rolly
Tuula Pere • Francesco Orazzini
W
ickWick
Children’s Books from the Heart
1

Reks, stary pies cyrkowy zerknął przez kurtynę na jasno oświetlone trybuny.
Radosny tłum tłoczył się na długich rzędach ławek i niecierpliwie oczekiwał
na rozpoczęcie przedstawienia.
Reks z zadowoleniem zauważył, że na widowni znajduje się wiele dzieci. Stary pies
uwielbiał popisywać się swoimi sztuczkami szczególnie przed tymi najmłodszymi.
Pomimo swego wieku, wciąż bardzo chętnie występował. Poza tym, miał teraz do
pomocy młodą praktykantkę, szczeniaka o imieniu Rolly, dzięki czemu przedstawienia
sprawiały mu jeszcze większą radość.
2

Rolly była tu z nim teraz, węsząc
w powietrzu podniecające
zapachy i wymachując w tę i z
powrotem krótkim ogonkiem.
3

4
Reks i Rolly tworzyli zgraną parę. Stopniowo uczyli się sztuczek
od siebie nawzajem. Rolly, która była pełna energii i
życia, wykonywała te, które wymagały dużej sprawności
fizycznej i gibkości. To do jej zadań
należało balansowanie na wysoko
umieszczonych drążkach i
zwinne przeskakiwanie
przez płonące obręcze.

Stary Reks cieszył się, że może się skupić na spokojniejszych
sztuczkach, szczególnie na tych,
gdzie mógł wygodnie usadowić się na poduszce i
szczekać w odpowiedzi na zadawane pytania. Reks
wciąż miał dobrą pamięć do liczb.
5

Zarówno Reks jak i Rolly byli najzwyklejszymi kundlami, nie mogli się poszczycić
długim rodowodem czy nagrodami z psich wystaw. Jednak oboje posiadali
coś znacznie bardziej wartościowego – złote serca. Roztaczali wokół siebie aurę
przyjaźni, a ich zabawne sztuczki sprawiały dzieciom ogromną radość. Doceniał
to również dyrektor cyrku, gdyż – co oczywiste – zadowolona widownia oznaczała
dla niego większy zysk ze sprzedaży biletów.
Reks dobrze wiedział, że Dyrektor był bardzo dobrym człowiekiem, lecz trzeba
przyznać, że nieco chciwym na pieniądze. Każdy z członków cyrku musiał zarobić
na swoje utrzymanie.
– Nikomu nie płacę za darmo – często mawiał Dyrektor.
6

7

Dni mijały, kolejna wiosna przemieniła się w lato, a lato w jesień. Reks posiwiał,
jego sierść nie była już tak gęsta jak kiedyś, a zęby straciły swą biel i ostrość.
Reks wcale by się tym nie przejmował, gdyby nie to, że jego wzrok i pamięć też
zaczęły słabnąć. Nie był teraz w stanie obliczać zadań matematycznych tak
szybko, jak w dniach swojej świetności. Zasmucony tym wszystkim,
Reks czasami stawał za kulisami cyrku z podkulonym ogonem
i pogrążał się głęboko w niewesołych myślach.
8

Stary pies obawiał się przyszłości. Co pocznie, jeśli nie będzie już na tyle sprawny,
żeby występować w cyrku? Przecież jego miejsce jest tutaj, wśród dzieci.
9

10
Na szczęście Reks miał małą Rolly do pomocy. Była ona na
jak najlepszej drodze, aby stać się wspaniałą asystentką we
wszystkich przedstawieniach. Jednak na razie młoda Rolly wciąż
jeszcze potrzebowała wsparcia ze strony bardziej doświadczonego
partnera.

Rolly szybko się uczyła i z natury była pełna energii.
Lecz czasami miała lekką tremę, kiedy przyszło
wystąpić przed liczną widownią. Jej niepokój można było
poznać po nieco nerwowych ruchach uszu i ogona. W takich
sytuacjach bardzo przydawały jej się porady i spokój starego i
doświadczonego Reksa.
11

Do Bożego Narodzenia było już niedaleko. W cyrku był to okres niezwykłego
zamieszania. Co wieczór odbywały się przedstawienia świąteczne, w których
pokazywano najlepsze sztuczki. Reks i Rolly oczywiście również brali w nich
udział.
Młoda Rolly balansowała właśnie na
drążku. Bardzo ekscytowały ją sztuczki
wymagające wielkiej odwagi i zwinności.
Natomiast Reks, jako starszy, wykonywał
sztuczki, w których nie liczyły
się brawura i sprawność fizyczna, lecz
raczej spryt i inteligencja. Jak na
przykład zabawy z piłką
lub rozwiązywanie
zagadek matematycznych
na liczydle.
Liczenie zawsze było
jego mocną stroną.
12

Jednak tego dnia Reks był bardzo zaniepokojony.
Stał się już tak stary,
że zapominał nawet te sztuczki, które
kiedyś mógł wykonywać z zamkniętymi
oczami. W takich chwilach stał
zdezorientowany na środku areny
cyrkowej, mrużąc oczy w jasnym
świetle reflektorów. Teraz też
bardzo się denerwował, gdy
nadszedł czas, aby wkroczyć
w ich światło.
13

Przyszła kolej na występ Reksa. Rozpoczął swój popisowy numer – liczenie w
pamięci. Liczby zazwyczaj nie sprawiały mu najmniejszego problemu. Lecz
tym razem nastąpiło coś dziwnego.
Trener psów szybko zadawał Reksowi jedno zadanie
po drugim. Stary pies poradził sobie z kilkoma
pierwszymi doskonale. Udzielał poprawnych odpowiedzi
szczekając lub wybierając ze stojaka
patyczek z odpowiednią liczbą. Widownia
nagradzała go szczerymi brawami. Lecz nagle wszystko
się popsuło.
14

Reksowi zaczęło kręcić się w głowie, jakby był na karuzeli, liczby zaczęły wirować
w szalonym tempie, lecz nie wyłaniały się z nich prawidłowe odpowiedzi.
Stał zdezorientowany, nie wiedząc, co począć. W końcu zawstydzony uciekł z areny,
zostawiając Rolly, aby sama dokończyła sztuczkę.
15

16
Przedstawienie zakończyło się i tłum powoli
opuszczał namiot cyrkowy. Stary Reks zniknął
po tym, jak nie powiodło mu się ze sztuczką podczas
przedstawienia. Rolly zaczęła się martwić,
gdyż nigdzie nie mogła znaleźć swego starego
przyjaciela.

W
końcu w cyrku nastała cisza, a artyści udali się do swoich przyczep. Reks
siedział skulony za wielką ciężarówką ustawioną za areną. Jego umysł był
pogrążony w takich ciemnościach, jak pusty już teraz namiot cyrkowy.
Mała Rolly nie poddawała się. Z latarką w zębach obchodziła dokładnie teren całego
cyrku, aż w końcu znalazła starego psa cyrkowego w jego kryjówce.
17

Po długich namowach, Rolly udało się w końcu przekonać przyjaciela, aby poszedł
odpocząć do budy. Potem siedzieli długo w nocy i rozmawiali przy świetle
latarki, próbując znaleźć jakieś rozwiązanie dla problemu Reksa.
– Nie potrafię się już uczyć nowych sztuczek, a teraz okazuje się, że nawet
stare zaczynam zapominać – westchnął zrezygnowany Reks.
18

– Nigdy nie należy się poddawać – próbowała dodać mu odwagi
Rolly. – Przecież sam mnie tego uczyłeś.
– Tak, tak, wiem. Lecz co możne począć ktoś, kto staje się coraz
starszy, a jego biedna głowa odmawia posłuszeństwa? – powiedział
stary pies z najgłębszym smutkiem w głosie.
Żadne rozwiązanie nie przychodziło im do głowy i w końcu zmorzył
ich sen, przerywając rozważania dwójki przyjaciół. Z lekko
oświetlonej latarką budy dochodziło równomierne chrapanie.
Późno w nocy drzwiczki od budy uchyliły się cicho. To Dyrektor
cyrku zaglądał do środka, głaszcząc się po spiczastej brodzie w
zamyśleniu.
19

Wszyscy członkowie grupy cyrkowej wspólnie świętowali Boże
Narodzenie. Na środku placu cyrkowego ustawiono ogromną
choinkę i pięknie udekorowano ją długimi kolorowymi łańcuchami
i światełkami. Były śpiewy, zabawy i mnóstwo pysznego świątecznego
jedzenia. Zwierzęta występujące w cyrku także otrzymały smaczniejszy
niż zwykle posiłek.
Lecz Reks nie miał wcale apetytu. Dowiedział się właśnie, że do jego
sztuczki w występie kończącym sezon świąteczny będzie dodana
jeszcze jedna liczba. Rolly wystąpi jako debiutantka w psiej sztuczce
z cyframi. To ona wystąpi w roli głównej, podczas gdy Reks
otrzyma jedynie pomniejszą rolę asystenta.
20

Nie chodziło o to, że Reks nie cieszył się z sukcesu swojej
przyjaciółki. Dobrze wiedział, jaka to ogromna szansa
dla jego młodej partnerki. Lecz starego cyrkowego psa smuciło, że
najwidoczniej jego dni jako ulubieńca wszystkich dzieci dobiegają
już końca.
21

Tegoroczne przedstawienie bożonarodzeniowe w cyrku zapowiadało
się na dużo wspanialsze niż kiedykolwiek wcześniej. Wszędzie słychać
było radosne okrzyki. Podekscytowane dzieci wiwatowały i klaskały
w ręce. Nawet dorośli znowu czuli się młodzi, podziwiając niesamowite
sztuczki cyrkowców.
Nowa gwiazda – Rolly stała na środku areny w świetle reflektorów. Młodego
szczeniaka cieszył każdy moment przedstawienia. Zadowolony z tego Reks
oglądał występ swojej praktykantki. Wszystko przychodziło jej niezwykle gładko.
Widać było, że praca w cyrku to po prostu jej powołanie.
Przedstawienie zbliżało się już ku końcowi, gdy wydarzyło się coś nieoczekiwanego.
Zaniepokojona kobieta wbiegła na arenę, prosząc o natychmiastową rozmowę z
Dyrektorem cyrku.
22

23

Na widowni zapadła cisza. Dyrektor zakaszlał
lekko i wziął mikrofon do ręki.
– Drodzy przyjaciele, potrzebujemy teraz pomocy każdego z was – powiedział
poważnie. – Zaginęło małe dziecko, córeczka tej oto kobiety. Przerywam przedstawienie
i proszę wszystkich o pomoc w poszukiwaniach.
W namiocie powstało wielkie zamieszanie. Widzowie gwałtownie wypadali
na zewnątrz, aby szukać zaginionego dziecka. Przepychali się, wchodzili, wychodzili,
biegali w tę i z powrotem. Każdy starał się jak mógł, lecz po dziecku nie
było ani śladu.
Zaniepokojona matka biegała po całym placu, pośpiesznie przemierzając go
wszerz i wzdłuż kilkakrotnie. Końcu rozpłakała się z rozpaczy i przycisnęła policzek
do pluszowego króliczka swojej córeczki.
24

25

26
Stary Reks podszedł powoli do nieszczęśliwej
kobiety. Ostrożnie położył głowę
na kolanach zrozpaczonej matki i trwał
tak nieruchomo przez kilka minut. Kobieta
delikatnie pogłaskała Reksa po
plecach.

Reks obejrzał miękką, wysłużoną zabawkę,
którą kobieta przyciskała do piersi. Najwidoczniej
była to ulubiona zabawka jej córeczki.
Futerko było przetarte i brakowało jednego oka. Wyczulony
nos Reksa poczuł, że króliczek ma zapach małej dziewczynki.
Zdecydowany w jednej chwili, Reks puścił się biegiem pomiędzy nogami
biegających bezładnie ludzi. Wiedział dokładnie, w którym kierunku
należy się udać. Węszył, z nosem cały czas przy ziemi. Zapach dziecka był
chwilami mocno wyczuwalny, lecz czasami ledwie go można było rozróżnić
w mieszaninie różnych cyrkowych zapachów.
27

Reks pozostawił namiot cyrkowy i rozbiegany tłum za sobą.
Ruszył szybciej do przodu, aż dotarł do samych bram cyrku.
Neonowy napis migotał w ciemności zapadającej powoli nocy. Przy
kasie biletowej nie było nikogo, panowała cisza. Lecz Reks był przekonany,
że dziecko jest gdzieś w pobliżu. Delikatny zapach był nieomylnym znakiem.
Stary pies uparcie krążył wokół kasy biletowej.
Drzwi były zamknięte. W końcu Reks oparł się
o nie przednimi łapami i nacisnął na klamkę. W
kącie kasy biletowej, na drewnianej ławce spała
mała dziewczynka.
28

Dźwięk otwierających
się drzwi
obudził dziecko. W
pierwszej chwili widok
psa trochę je przestraszył.
Mała dziewczynka wcześniej
wymknęła się z cyrku i zgubiła drogę.
Jej uwagę przykuło migające światło
neonu, skierowała się więc w jego stronę.
Weszła do kasy biletowej i niechcący zatrzasnęła
drzwi.
29

Zawsze przyjazny Reks zdołał uspokoić wystraszone dziecko. Pies zauważył
płaszcz zostawiony przez sprzedawcę biletów na wieszaku i delikatnie okrył
nim małą uciekinierkę. Potem wyszedł na zewnątrz i zaczął głośno szczekać. Nie
przestał, dopóki grupa szukających go nie zauważyła.
Matka dziewczynki
i Dyrektor byli pierwsi
przy bramie. Zapanowała
niezwykła radość i ulga, gdy
matka wzięła swoją córeczkę w
ramiona. Reks z przyjemnością
przyglądał im się z boku.
30

– Dziękuję ci, wierny psiaku – westchnęła z
ulgą matka i poklepała Reksa. – Jesteś prawdziwym
bohaterem. Ten cyrk z pewnością może być
z ciebie dumny.
– To prawda – odpowiedział Dyrektor z zadowoleniem w głosie. –
Mogę panią zapewnić, że Reks, nasz pies-bohater, zawsze będzie miał
zapewnione miejsce w naszym cyrku. Dzieci go potrzebują.
31

Reks był bardzo szczęśliwy, podobnie jak jego przyjaciółka Rolly. Siedzieli bok
przy boku pod bramą cyrkową i przyglądali się, jak tłum rozchodzi się do
domów.
Przyjaciele nie posiadali się z radości, że wciąż będą razem występować w cyrku.
Reks z pewnością nie będzie bezczynny. Z tak wspaniale rozwiniętym węchem
może przecież rozwiązywać najróżniejsze zagadki i zaskakiwać tłum
na widowni.
32

Stary wiek osłabił wzrok Reksa, lecz
jego węch stał się przez to bardziej
wrażliwy, niż wcześniej. Szczególnie
zapach dziecka to coś, czego nigdy nie
zapomni. Bez względu na to, ile ma lat.
33

Reks, doświadczony pies cyrkowy zaczyna odczuwać ciężar upływających
lat. Sztuczki, które kiedyś wykonywał z łatwością, teraz wydają mu się
trudne – nawet obliczenia matematyczne, które kiedyś były jego najmocniejszą
stroną. Na szczęście młoda Rolly szybko się uczy. Pomaga staremu przyjacielowi,
który obawia się, że wkrótce nie będzie z niego w cyrku żadnego pożytku.
Podczas ostatniego przedstawienia w bożonarodzeniowym sezonie nadchodzi
czas, by Rolly wystąpiła po raz pierwszy jako główna gwiazda. Jednak
niespodziewane wydarzenie przerywa przedstawienie i stary Reks okazuje się
znowu potrzebny. Jego złote serce i niezwykle wrażliwy węch bardzo się przydają.
“Mogę zapomnieć wszystko, lecz nigdy nie zapomnę zapachu dziecka” –
wzdycha stary pies z zadowoleniem.
wickwick.fi