A

Türkoloji e-dergisi A Ğ I R L I K Sayfa 76
Zâtî, “ey zâhid, sen cennete girmek için devamlı oruç tut; Zâtî'nin maksadı ise
sevgiliye kavuşması onun bayramıdır.” diyerek zâhid'e şöyle sataşır:
Dâimâ sen rûzedâr ol zâhidâ firdevs için
Zâtînin maksûdu cânânın visâli 'dir.
Divan şiirinde daha çok günlük hayatın bir parçası, sosyal bir etkinlik veya başka
düşüncenin dînî literatürdeki yansıması olarak ele alınan Ramazan, tekke-tasavvuf
erbâbının şiirlerinde, nüanslarıyla da olsa kendi havasını hissettirir. Tekke-tarikat
mensuplarının özellikle Ramazan ayının güzelliklerini, hikmetlerini dile getirdikleri
İlâhîler ve bu ay vesilesiyle halk şairlerinin söylemiş oldukları şiirler, aynı geleneğin
farklı ton ve üslûplarda uzantısı sayılabilir.
Celvetî tarikatının kurucularından XVI. yüzyılda yaşayan Üftâde (ö. 1580)'nin
Ramazan ayını karşılamak için, hece ölçüsüyle söylediği şiir, bu türün en güzel
örneklerindendir:
Âşıklara edin salâ
Oruç ayı geldi yine
Rahmet denizi cûş edip
Âlemlere doldu yine
Niyâzî Mısrî (ö. 1694) bir şiirinde Ramazan ayının sona ermesinden dolayı hüznünü şu
şekilde ifade eder:
Yine firkat nârına yandı cihân
Hasretâ gitti mübârek Ramazân
Nûruyla bulmuşdu âlem yine cân
Firkatâ gitti mübârek Ramazân