hernefes_2015_11

En Büyük Mürşid
Mehmet Can Taşcı
Rahman. Kur’an’ı öğretti. İnsanı yarattı. Ona beyânı
öğretti. (Rahman, 1-4)
***
Mürşid: 1. Rehber, kılavuz, önder: Büyük mürşidimizin
emrini minnet dolu gözlerle kabul ettim (Yusuf
Z. Ortaç). 2. Hak ve hakîkate erişme yolunda
müritlerine örnek olan, onları irşat eden, rehberlik
eden kimse, şeyh: Mürşitle müritleri “ism-i celâl”
zikrine başladılar (Rûşen E. Ünaydın). Fakat bir türlü
rûhundaki susuzluğu gideremediği için yüzünü
tasavvufa çevirmiş, kendisine mürşit arayan genç
bir âlimdi (Ahmet H. Tanpınar). -(Kubbealtı Lûgatı)-
***
Sorularla başlayalım. Olur mu?
Hayatta en hakiki mürşid gerçekten ilim midir? Kimilerinin
dilinden düşmez ya… Siyâsîleşmişdir de
belki de ondandır böyle âyet gibi sarılışı kitlelerin...
İlmi ilim yapan nedir? İlim mi yol gösterir insana,
yoksa ilmi yaşayan, uygulayan mı? İlmi mi bulmuştur
insanoğlu yoksa o zaten vardır da Rabb’in ilhamıyla
“âciz” dâhiler keşif mi eylemişlerdir? Peki ilim
ilim için mi vardır, bizim için mi?
Daha önce sana söylemiştim. Bu sorulara cevap
verecek gücüm ve kudretim yok; daha önce de demiştim
sana. Ben sadece dinler ve tefekkür ederim.
Bunu yaptıran Rab, günü gelir bu sırları da âşikâr
eder elbet. O’nun bileceği iş. Ben bilmem. Bilmem
de bütün bu laflar da uzadı. Sanki şöyle mi kesseydik:
“Hayattaki en büyük hakikat mürşiddir” desek
daha mı iyi olurdu? Bak bu daha güzel oldu. Diğerine
hiç içim ısınamamıştı.
***
Sahaflar şeyhi diye de bilinen Cerrâhî şeyhi Muzaffer
Efendi (k.s.)’nun bir gün dükkânına kitap almaya
girer bir zat, “Allah’ın Gazapları adlı kitap var mı?”
diye sorar. Kendileri tüm haşmetiyle irkilir ve “Yok
oğlum, bizde Allah’ın rahmeti var” diye buyururlar.
Öyle ya Rahman’dır Allah; niye gazabı önceleyelim
ki? Rahmeti vardır O’nun, gazabını örten... Âsî nefs
hep alttan alta “Rabbin seni unuttu” diye söylenip
durur ya… O der ki “Ben size şahdamarınızdan daha
yakınım.” Âsî nefs “seni bu dünyaya attı, bıraktı” der
ya... O da der ki “Seni yarattım, lâkin ondan önce
Kur’an’ı öğrettim.” (Rahman Sûresi’nin ilk 4 âyeti)
Dehşete bakar mısın? Seni yaratmadan Kur’an’ı öğrettim
sana, diyor. “Git, hatırla ne öğrettiğimi” der
gibi sanki burada. Rahmete bak… Ama saidine de,
şakîsine de, hepsine öğretiyor. Kimin ne yapacağını
bile bile... “Mutlu”lar hatırlıyor, anasına-babasına
verdiği bir sözü hatırlar gibi. “Bedbaht”lar ise
her zaman şaşkın, hatırlayamadığı için bocalayıp
bir ‘idea’dan diğerine savruluyor. Ruhunun derinliklerinde
hep bir şeyler eksik çünkü, asıl yapması
gereken şeyi yapamıyor. Hatırlayamıyor!!! Hatırlasa
dirilecek, oysa uykusuna devam ediyor. Unutanlardan
olursak bize yazıklar olsun, Allah’ım sen bizi
muhafaza eyle. Âmin.
***
Lâ ilâhe illallah demek aslında “Ben sizin Rabb’iniz
değil miyim?” sorusuna “Evet” demek değil midir?
Rab, eğer öğretense ve biz ona evet demişsek sonra
da bizi bu “oyun âlemine” yollamışsa belki de bu