กรงรักพันธนาการหัวใจ ฉบับทดลองอ่าน

1

臣服上 

Chen Fu กรงรักพันธนาการหัวใจ เล่ม 1 

墨青城 เขียน 

Eugene แปล 

พิมพ์ครั้งที่ 1 สิงหาคม 2559 

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 

เลขมาตรฐานสากลประจำาหนังสือ ISBN 978-616-410-259-0 

ภาพประกอบ : Leila 

ภาพประกอบ SD : ไก่แว่น 

( 臣服上 ) 墨青城 (Mo Qing Cheng) 著 

Copyright © 2015 Uei Shiang Co., Ltd. 

Thai translation copyright © 2016 Siam Inter Multimedia Public Co., Ltd. 

Thai edition arranged through Pelican Media Agency Ltd., Taiwan 

All rights reserved 

จัดพิมพ์โดย 

สำานักพิมพ์ มีดี 

ในเครือบริษัท สยามอินเตอร์มัลติมีเดีย จำากัด (มหาชน) 

โทรศัพท์ 0-2276-8533 

จัดจำาหน่ายโดย 

บริษัท สยามอินเตอร์มัลติมีเดีย จำากัด (มหาชน) 

459 ซ.ลาดพร้าว 48 แขวงสามเสนนอก 

เขตห้วยขวาง กรุงเทพฯ 10310 

โทร. 0-2694-3031-33 ต่อ 1911 

ราคา 200 บาท 

มีซา

Never-ending circle of happiness

ทักทาย~ 

สวัสดีครับ~ คราวนี้น้องเท็ดดี้ขอพานักอ่านทุกท่านเข้าสู่วังวนของ 

ความสัมพันธ์รูปแบบใหม่... 

ซาดิสม์ มาโซคิสม์...แค่ได้ยินชื่อก็เสียวสันหลังวาบกับความสัมพันธ์ 

ทางกายที่ไม่ใช่แค่เรื่อง ‘เซ็กซ์’ แต่ยังรวมไปถึงโซ่ แส้ กุญแจมือ และอีก 

มากมายสารพัด ซึ่งในเรื่อง Chen Fu หรือชื่อไทย ‘กรงรักพันธนาการหัวใจ’ 

เล่มนี้ SM ไม่ใช่การทรมานที่ฝ่ายกระทำา (S) จะทำาให้ฝ่ายถูกกระทำา (M) 

รู้สึกเจ็บปวด แต่กลับทำาให้รู้สึกสุขสม มีความสุขกับการเป็น ‘ทาส’ จนไม่ 

อาจลืมได้แทน 

เรื่องราวเริ่มต้นจาก ‘สวี่เย่’ ชายหนุ่มที่รู้สึกว่าเซ็กซ์แบบ SM 

ธรรมดาไม่สามารถทำาให้เขาสุขสมได้อีกต่อไป เขาได้รับการแนะนำาจาก 

เพื่อนสนิท ถูกพาเข้าไปสู่คลับคลับหนึ่งที่เป็นคลับสำาหรับกลุ่มคน SM โดย 

เฉพาะ จนได้เดินเข้าไปสู่วังวน SM ที่ร้อนแรงมากกว่าเดิม ที่นั่นทำาให้เขา 

ได้พบกับชายหนุ่มสวมหน้ากากคนหนึ่ง เขาคนนั้นมีสถานะเป็น DOM (เจ้า 

นาย) ที่จับพลัดจับผลูมาเป็นครูสอนให้สวี่เย่ได้เรียนรู้ความสุขสมของการ 

เป็น SUB (ทาส) สั่งสอนให้คนที่ไม่มีประสบการณ์อย่างสวี่เย่รู้จักความสุข 

รูปแบบใหม่โดยไม่ต้องมีสัมพันธ์ทางกายกันก็ได้ 

ความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งคู่เริ่มต้นจากวันนั้น พัฒนาไปเรื่อยๆ 

จนสวี่เย่ไม่สามารถลืมมันได้... 

สำาหรับใครที่ชอบอ่านนิยายวายแนวนี้คงถูกใจกันอย่างแน่นอนครับ

แต่ไม่ต้องกลัวว่ามันจะโหดร้ายทารุณเกินไป ทุกการกระทำาที่ DOM คน 

หนึ่ง มีต่อ SUB คนหนึ่งนั้นมีเหตุผล ไม่ใช่การกระทำาที่ป่าเถื่อนแต่อย่างใด 

ไว้ใจน้องเท็ดดี้ได้เลย! 

เอาล่ะ! แล้วความสัมพันธ์ในแบบ ‘เจ้านาย’ และ ‘ทาส’ ของ 

พวกเขาจะแปรเปลี่ยนเป็นความรักได้หรือไม่นั้น พวกเราตามไปลุ้นกันได้ 

ณ บัดนี้เลยครับ 

น้องเท็ดดี้

คุยกับนักแปล 

สวัสดีค่ะ กลับมาเจอกันอีกแล้วกับคนที่คอยติดตามผลงานของเรา 

ส่วนใครเพิ่งหยิบเล่มนี้ติดมือกลับบ้านไปก็ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ // โค้ง เรา 

หายไปเกือบครึ่งปี (เอ๊ะ หรือครึ่งปีก็ไม่รู้?) ไม่รู้ว่ายังมีคนคิดถึงกันอยู่หรือ 

เปล่า แต่เราคิดถึงนักอ่านทุกท่านนะคะ จุ๊บ! 

สำาหรับเรื่อง ‘Chen Fu กรงรักพันธนาการหัวใจ’ เล่มนี้ถือว่าเป็น 

เรื่องที่ยากมากกกกกกกกก (ก. ล้านตัว) สำาหรับเราอีกหนึ่งเรื่องค่ะ #นั่งกุม 

ขมับ แอบหนีไปเที่ยว แอบไปกรีดร้องครำ่ำครวญอยู่หลายรอบกว่าจะแปล 

จบเล่มแรกได้ บอกเลยว่า...เลือดแทบหมดตัวแล้วค่ะ เลือดไปเลี้ยงสมองก็ 

ด้วย 

ตอนแรกที่แปลเสร็จ บอกเลยค่ะว่าทำาให้เรามองกลุ่ม BDSM เปลี่ยน 

ไปมาก ก่อนแปลเราคิดว่าเป็นแค่ความชอบของคนกลุ่มหนึ่ง แต่เมื่อได้แปล 

จบ มันก็ทำาให้เรารู้ว่าพวกเขาไม่ได้มีแค่เรื่องความชอบ แต่มันมีอะไรที่ลง 

ลึกกว่านั้น ทั้งความรู้สึก ทั้งเทคนิคที่ใช้ ทั้งความพอดีและดีพอของกันและ 

กัน มันมีอะไรมากมายกว่าที่ตาเราได้เห็นหรือสัมผัสจากบทความใน 

อินเทอร์เน็ต ซึ่งนั่นรวมไปถึงความรักด้วยค่ะ 

ความรักมันมีหลากหลายประเภทและสามารถเกิดขึ้นได้ในหลาก 

หลายสถานการณ์ บางคนอาจจะได้เจอกันในแบบที่ไม่คาดฝัน ใน 

สถานการณ์ที่น่าเหลือเชื่อ อาจจะดูเป็นเหมือนเรื่องบังเอิญ แต่อยากให้ทุก 

คนเชื่อเอาไว้ค่ะว่า ‘โลกนี้ไม่มีคำาว่าบังเอิญ ไม่มีโลกกลม มีเพียงแค่คำาว่า

พรหมลิขิต’ ซึ่งเมื่อก่อนเราก็เคยแอบคิดว่าถ้าเราสามารถย้อนกลับไปเลือก 

อีกทางเดินในเวลาที่ต้องตัดสินใจเลือกอะไรสักอย่าง ผลจะเป็นอย่างไร แต่ 

ก็ทำาได้แค่โยนความคิดนั้นทิ้งไป พร้อมกับความคิดว่าคนข้างบนดลบันดาล 

ชักจูงให้เราเลือกทางที่เราเลือกค่ะ 

และในเรื่องนี้ความรักของทั้งสองคนก็เริ่มจากด้ายแดงเส้นเล็กๆ ที่ 

พันนิ้วก้อยข้างซ้ายของกันและกัน พัฒนาไปจนถึงความไว้เนื้อเชื่อใจกันและ 

กัน และสิ่งสำาคัญที่เกิดขึ้นมาพร้อมกับความรักซึ่งก็คือความผูกพันค่ะ ส่วน 

เรื่องราวจะเป็นอย่างไรก็สามารถติดตามได้ในเล่มค่ะ! 

ขอบคุณน้องบ.ก.ที่คอยช่วยเหลือในหลายๆ อย่าง 

ขอบคุณใบตองคนงามสำาหรับข้อมูลเรื่อง BDSM และเกร็ดความรู้ 

มากมาย 

ขอบคุณเวลาสำาหรับการปั่นงานนี้ จนอยากขอเวลาเพิ่มอีก 10 ชม. 

ต่อวัน เพราะปั่นไม่ทัน ฮ่า 

และสุดท้ายขอบคุณที่รอคอยกันค่ะ ^^; 

เจอกันเล่มสองและนิยายแปลเรื่องต่อๆ ไปค่ะ 

Eugene (ยูจีน) 

08-07-2559 21:48

บทที่ 1 

ยามคำ่ำคืนอันเงียบสงัด ดวงดาวส่องแสงพร่างพราวอยู่บนท้องฟ้าสี 

ดำาสนิท ผ้าม่านสีขาวโปร่งบางที่ถูกลมพัดวูบไหวเบาๆ ช่างคล้ายกับหาด 

ทรายที่ถูกคลื่นสีขาวซัดเข้ามาหาด้วยความอบอุ่นนัก บนตู้เหล้าที่ตั้งไว้ข้าง 

หน้าต่างมีเพียงแก้วไวน์ว่างเปล่าสองแก้วซึ่งเหลือเพียงสีแดงหน่อยๆ ของ 

ไวน์ที่ก้นแก้วเท่านั้น 

บนเตียงกว้างทรงกลมสไตล์ยุโรปมีชายหนุ่มนอนเปลือยเปล่าอ้าขา 

กว้าง มือเท้าทั้งสี่ถูกตรึงไว้กับขาเตียงแน่น บนร่างกายเปลือยเปล่ามีแต่รอย 

สีแดงสดจากแส้เต็มไปหมดจนมีเลือดไหลซึมเล็กน้อยจากผิวที่แตก แต่ผิว 

ขาวเนียนสวยมีเสน่ห์นั ้นกลับเหมือนกำาลังยั ่วเย้ามอมเมาหลอกให้หลงใหล 

โครงหน้าอ่อนเยาว์ที่รับกับจมูกโด่งยิ่งทำาให้ใบหน้าดูมีมิติมากขึ้น ตอนนี้เขา 

ได้แต่หลับตาหอบหายใจกระเพื ่อมเอาอากาศเข้าปอดอย่างหนักหน่วง 

พร้อมกับมืออีกคู่หนึ่งที่วนเวียนลาดไล้ร่างกายนั้นอย่างอิสระ 

ทุกทีที่มือแกร่งพาดผ่านก็ได้ปลุกความรู้สึกวาบหวามที่เก็บกดอยู่ให้ 

ม่อชิงเฉิง : เขียน / แปล : Eugene 

- 13 -

ตื่นขึ้น คนที่ถูกมัดเอาไว้แน่นได้แต่ปล่อยให้อีกฝ่ายทำาตามใจชอบเพราะไร้ 

เรี่ยวแรงจะขัดขืน จนเมื่อมือนั้นเลื่อนผ่านลงไปยังส่วนล่าง คนที่กำาลัง 

หลับตาพริ้มกลับลืมตาโพลงขึ้นมาด้วยความตกใจ 

“พอได้แล้ว” 

เสียงเย็นยะเยียบกับดวงตาสีดำาสนิทกลับแสดงความเย็นชาที่ดูจะไร้ 

ความรู้สึกวาบหวิว จนทำาให้คนที่กำาลังครอบครองส่วนนั้นได้แต่ตะลึงงันไป 

เล็กน้อยก่อนเอ่ยถาม “นายเรียกให้ฉันหยุดงั้นเหรอ?” 

เขามองฝ้าเพดานด้วยสีหน้าเรียบเฉยพลางพูดตอบอีกฝ่าย “ก็นาย 

มันไม่มีนำ้ำยาพอจะทำาให้ฉันรู้สึกไง และฉันก็ไม่อยากจะเสียเวลาอีกต่อไป 

แล้วด้วย” 

คำาพูดนี้เหมือนเป็นคมดาบที่ตัดเส้นความอดทนให้ขาดผึง คนถูก 

พูดใส่หน้าตึงลงจากเตียงไปคลายเชือกที่ขาเตียง จากนั้นวางแส้สีดำาสนิทที่ 

ถือไว้วางลงบนหัวเตียง ก่อนออกจากห้องก็ได้ทิ้งคำาพูดเอาไว้ให้คนที่นอน 

อยู่ได้ฟัง “ฉันไม่มีนำ้ำยาหรือความรู้สึกนายมันด้านเองกันแน่?” 

‘สวี่เย่’ ยังคงนอนขมวดคิ้วอ้าขาไม่ขยับกายไปไหนเช่นเดิม มีเพียง 

ดวงตาสีดำาที่กลอกไปมาอย่างเบื่อหน่ายเท่านั้น 

ใช่แล้ว เขาเองต่างหากที่มีปัญหา 

สาเหตุที่เขาไม่มีความสนใจในเพศตรงข้ามนั้นมาจากตอนเป็นเด็ก 

ได้พบเจอเรื่องราวราคะมากมาย ‘สวี่ถิงและโจวเจีย’ ผู้เป็นบิดาและมารดา 

ต้องมาแต่งงานกันเพราะธุรกิจ ฉากหน้าเหมือนมายา ลับหลังกลับเย็นชา 

ใส่กัน หลังจากที่มารดาให้กำาเนิดเขาออกมาก็เท่ากับทำาให้ภารกิจกำาเนิด 

ทายาทรุ่นต่อไปสำาเร็จ 

โจวเจียที่มีนิสัยชอบท่องเที่ยวจึงออกไปเที่ยวนอกบ้านกับผู้ชายมาก 


- 14 -

หน้าหลายตามากกว่าหมกตัวอยู่ในบ้าน 

ส่วนสวี่ถิงก็ใช้เวลาว่างไปกับการหิ้วสาวไม่ซำ้ำหน้าเข้าบ้าน สวี่เย่ที่ 

ในตอนนั้นอายุได้แปดขวบและเพิ่งเลิกเรียนกลับบ้านมา พอเงยหน้าขึ้นไป 

ก็เจอผู้เป็นบิดากำาลังเข้าด้ายเข้าเข็มกับสาวสักคนตรงหน้าต่างชั้นสอง ใน 

เวลานั้นเขาตัวแข็งทื่อและอาเจียนออกมาจากการที่ได้เห็นฉากเนื้อกระทบ 

เนื้อ ภาพนี้เหมือนเป็นฝันร้ายที่พัฒนาจนกลายมาเป็นการปิดกั้นจิตใจของ 

เขา 

กระทั่งเขาเติบโตขึ้นมาก็พบว่าตัวเองไม่มีความสนใจผู้หญิงแล้ว เขา 

เคยลองคบผู้หญิงบ้าง แต่ในช่วงจังหวะเข้าด้ายเข้าเข็มกลับรู้สึกเวียนหัว 

คลื่นไส้จนไม่อาจทำาได้สำาเร็จทุกครั้งไป เขาเคยลองไปพบจิตแพทย์ ลอง 

กินยา หรือรักษาวิธีอื่นๆ แต่ก็ไม่ได้ผลเลยสักครั้ง ขนาดจะทำาตัวเองให้มี 

ความสุขยามต้องเผชิญหน้ากับสาวที่นอนพลีกายอยู่บนเตียงก็ยังเป็นเรื่อง 

ที่ยากเย็น 

คนที่พาเขาเข้าสู่วังวนของการชอบเพศเดียวกันก็คือทายาทรุ่นที่สอง 

ของตระกูลหลิว ตอนนั้นธุรกิจร้านอาหารของสวี่ถิงดังเป็นพลุแตกจนได้ 

ขยายสาขาไปทั้งเหนือและใต้ สวี่เย่ที่ตอนนั้นกำาลังเรียนมหาวิทยาลัยปีสอง 

ก็เริ่มก้าวเขาสู่ความสนุกของงานปาร์ตี้อันหรูหราฟุ่มเฟือยของพวกลูกผู้ดีมี 

เงิน ของเล่นของคุณชายพวกนี้มีเยอะมาก จนบางครั้งสวี่เย่ก็รับไม่ไหว ไม่ 

ยอมไปบางปาร์ตี้ก็มี 

หลิวจิ้งเองก็เป็นอีกหนึ่งคนที่เปิดเผยว่าตัวเองชอบผู้ชาย เขาเป็นคน 

ตั้งใจเรียนและข้างกายก็มักจะมีหนุ่มงามอยู่เสมอ หลังจากที่ไปมาหาสู่จน 

สนิทชิดเชื้อกันแล้วนั้น หลิวจิ้งก็พบว่าสวี่เย่ไม่มีความนิยมชมชอบผู้หญิง 

เลย เจ้าตัวจึงถือโอกาสหลอกล่อให้ลองกับผู้ชายดูบ้าง แถมยังใจดีจัดแจง 


- 15 -

ส่งเด็กหนุ่มขนตางอนที่ตัวเองควงอยู่ในเวลานั้นให้สวี่เย่ได้ลิ้มลองอีกด้วย 

คืนนั้นเป็นครั้งแรกที่สวี่ได้รู้ซึ้งถึงการกระตุ้นที่แตกต่างจากการรุก 

ของอีกฝ่าย พวกเขามีเซ็กซ์กันไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ ทำาจนอีกนิดเดียวเด็ก 

หนุ่มขนตางอนก็จะเป็นลมล้มพับเพราะอ่อนแรงแล้ว วันต่อมาพอต้องส่ง 

เด็กหนุ่มกลับไปหาหลิวจิ้ง สวี่เย่ก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตาขอโทษหน้าแดง หาก 

แต่หลิวจิ้งกลับหัวเราะเสียงดังก่อนตบไหล่ป้าบๆ บอกว่าครั้งหน้าอย่ารุนแรง 

แบบนี้อีก หลังจากนั้นก็มักจะเรียกให้เขาไปเล่นด้วยกันเสมอ 

หลังจากนั้นไม่นาน สวี่เย่ก็ค้นพบว่าไฟปรารถนาของตัวเองเริ่มมอด 

ลงไปจนกระทั่งเขาหมดความสนใจในเพศชายไปเรียบร้อย ตอนนั้นเขาเพิ่ง 

เรียนจบจึงต้องเข้าไปทำางานที่บริษัทของสวี่ถิงผู้เป็นบิดา เขาต้องเริ่มเรียน 

รู้ทุกอย่างใหม่ ค่อยๆ แบกรับภารกิจอันสำาคัญยิ่งจนเริ่มกดดันตัวเองมาก 

ขึ้นเรื่อยๆ 

ความจริง สิ่งที่ทำาให้เขาหวั่นไหวก็คือครั้งที่เขาบังเอิญได้ไปเห็นคลิป 

มือถือสั้นๆ คลิปหนึ่ง ภายในคลิปนั้นปรากฏคนคนหนึ่ง ซึ่งเป็นทายาทของ 

กลุ่มนายทุนผู้มั่งคั่งและไม่มีกฎหมายใดๆ จะโค่นล้มได้ กำาลังใช้แส้ฟาด 

อีกฝ่ายที่ถูกมัดอย่างแน่นหนาและถ่ายคลิปเอาไว้เพื่ออวดชาวบ้าน 

เชือกอันแน่นหนากับร่างกายแสนอ่อนแอ รอยบาดแผลสีแดงสดกับ 

เสียงครางในลำาคอ 

สวี่เย่ได้แต่นั่งหน้าแดงมองชายหนุ่มที่กำาลังถูกผ้าปิดตาในโทรศัพท์ 

ก่อนจะรู้สึกถึงอาการดุนดันของส่วนนั้นที่เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ คืนนั้นเขา 

ข่มตาไม่หลับเลยสักนิด เฝ้าคิดถึงแต่สภาพที่ตัวเองถูกมัดพร้อมถูกแส้ฟาด 

เพียงแค่คิดแบบนี้ สิ่งที่อัดอั้นเก็บกดมานานก็ถูกปล่อยออกมาจนหมด 

เขาเริ่มรู้จักและได้สัมผัสกับ SM จากนั้นจึงพบว่านับวันความ 


- 16 -

ปรารถนาของตัวเองยิ่งรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งเวลาที่เจ็บปวดมากก็ยิ่งมี 

ความสุขจนตัวจะแตกสลาย เขารู้สึกได้ว่าตัวเองเหมือนคนประหลาดคน 

วิปริต เป็นคนที่ต้องการความโหดร้ายทารุณถึงจะสามารถหลุดพ้นจากการ 

เป็นคนอันน่ารังเกียจนี้ได้ เขาเริ่มทำาให้ตัวเองเจ็บปวดแต่กลับดับอารมณ์ 

แบบนี้ไม่ได้เท่าที่ควร อยากจะหยุดแต่ก็ทำาไม่ได้เหมือนเป็นคนติดยา 

ในช่วงเวลานี้ สวี่เย่ไม่ได้อ่อนล้าเพียงแค่ร่างกายเท่านั้น จิตใจเขา 

เองก็ไม่ต่างกัน เมื่อครู่เพิ่งบอกเลิกกับผู้ชายที่ชื่อ ‘อูฐ’ แน่นอนว่าไม่ใช่ชื ่อ 

จริงของอีกฝ่าย น่าจะเป็นฉายาในวงการมากกว่า สวี่เย่คบกับอีกฝ่ายเกือบ 

ครึ่งปี ฝีมือไม่เลวเพราะแค่เริ่มก็สามารถทำาให้สวี่เย่พึงพอใจได้แล้ว แต่ระยะ 

หลังมานี้มันไม่สนุกเหมือนเมื่อก่อน จึงทำาให้ทั้งสองฝ่ายเริ่มเบื่อหน่ายกัน 

ไป 

สวี่เย่เริ่มค่อยๆ ชินชากับความเจ็บปวดและไม่สามารถได้รับความ 

สุขสมที่อยากได้อีกแล้ว เขากังวลว่าหากปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปจะต้อง 

กลายเป็นคนตายด้านแน่นอน 

เขาต้องการฟางเส้นสุดท้ายที่สามารถช่วยชีวิตเขาเอาไว้ 

คืนหนึ่งหลังจากนั้นหนึ่งสัปดาห์ สวี่เย่ก็ได้ไปปรากฏตัวอยู่ที่บาร์ 

เหล้าเล็กๆ ที่ไม่โด่งดังแถบชานเมืองตงหลิน 

ตัวเขาอาศัยอยู่ในเมือง K มาตั้งหลายปี แถมวนเวียนในเรื่องพวกนี้ 

มาตั้งนานแต่กลับไม่เคยรู้ว่าที่นี่มีบาร์เหล้าตั้งอยู่ด้วย พื้นที่ในร้านไม่เยอะ 

เท่าไหร่นัก ส่วนการจัดร้านถือว่าโอเคทีเดียว ภายในตู้เหล้ามีการโชว์ไวน์ 

องุ่นราคาแพงจำานวนหนึ่ง แต่มาเปิดในที่แบบนี้จะทำากำาไรได้เรอะ? สวี่เย่ 

ไม่เห็นจะเข้าใจสักนิด 


- 17 -

บาร์เทนเดอร์สองคนในร้านค่อนข้างขี้เกียจจะมารับแขกตรงหน้าบาร์ 

อยู่สักหน่อย พอเห็นเขาเดินเข้ามาใกล้ หนึ่งในสองคนนั้นจึงค่อยเอ่ยถาม 

“รับอะไรดีครับ?” 

สวี่เย่หยิบกระดาษยับยู่ยี่ออกมาจากกระเป๋าด้านในสูท บนกระดาษ 

มีชื่อของใครบางคนอยู่ “ฉันมาหาเขา” 

บาร์เทนเดอร์ยิ้มๆ พลางขมวดคิ้วแน่น “นี่ไม่น่าจะใช่ชื่อคนนะครับ” 

“รู้” เขามองไปยังตัวอักษรสองคำาบนกระดาษแผ่นนั้นที่เขียนว่า 

‘กระต่ายขาว’ สีหน้าแปลกอยู่สักหน่อย “เดวิดแนะนำาให้ฉันมาที่นี่” 

กระดาษแผ่นนี้ หลิวจิ้งให้คนเอามาให้ ก่อนที่จะเอามาส่งก็ขอร้อง 

ให้เขาส่งเอกสารตรวจร่างกายแบบละเอียดสุดๆ ไปให้ก่อน เรื่องราย 

ละเอียดเขาก็ไม่แน่ชัดเท่าไหร่นัก เพราะแค่รู้จักจากคนกลางเท่านั้น ชื่อนี้ 

คงจะเป็นชื่อของใครคนหนึ่งที่สามารถพาเขาไปบางสถานที่ได้ ตอนแรกเขา 

นึกว่าเป็นเรื่องตลกแกล้งเล่นกัน เลยโยนแม่งทิ้งลงถังขยะ จนหลิวจิ้งต้องหา 

คนสามคนมายืนยันว่าไม่ได้เป็นการแกล้งเล่นแต่อย่างใด เขาก็เลยยอมลอง 

มาดูก็ได้ 

บาร์เทนเดอร์หัวเราะคิกคัก “แค่ล้อเล่นน่ะคุณ ตามผมมาทางนี้ 

ครับ” พูดจบก็เดินออกมาจากบาร์ไปยังหน้าลิฟต์ ก่อนจะหยิบการ์ดสีดำา 

สนิทมารูดหนึ่งทีประตูลิฟต์จึงเปิดออก สวี่เย่เดินเข้าไปพร้อมกับอีกฝ่าย 

บาร์เทนเดอร์หนุ่มกดให้ลิฟต์ขึ้นไปยังชั้นสอง ก่อนที่กล่องสี่เหลี่ยมจะนำา 

พวกเขาขึ้นไปยังชั้นที่ต้องการ 

“คุณชื่อสวี่เย่เหรอครับ” จู่ๆ บาร์เทนเดอร์ก็เอ่ยถามขึ้นมา 

“ใช่” 

“ผมคือกระต่ายขาวเอง จะเรียกผมว่า Rabbit ก็ได้ ไม่ก็กระต่าย 


- 18 -

เฉยๆ ก็ได้” บาร์เทนเดอร์เงยหน้ามองเขา 

สวี่เย่ไม่รู้ว่าควรจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “นี่มัน Fairy Tales หรือไง” 

กระต่ายน้อยยิ้มตอบ “ครับ ผมเป็นแค่คนนำาทางเท่านั้น ก็เหมือน 

กับกระต่ายตัวที่อยู่ในเรื่อง Alice in Wonderland นั่นแหละครับ” เขาเงียบ 

ไปสักพักก่อนจะเอ่ยต่อ “คุณจะได้รับโค้ดเนมเอาไว้เรียกใช้เฉพาะภายในนี้ 

ด้วยแน่นอน แต่ถ้าไม่โอเคจะใช้ชื่อจริงก็ได้” 

พูดจบลิฟต์ก็ถึงชั้นที่ต้องการ ประตูลิฟต์เปิดออก 

พื้นที่ทั้งชั้นถูกแบ่งเป็นหลายส่วนด้วยตัวอักษรภาษาอังกฤษ ยิ่งทำาให้ 

รู้สึกถึงความลึกลับมากขึ้น พร้อมกับห้องเล็กๆ มากมายที่ตั้งเรียงรายทั้ง 

สองฝั่งระหว่างทางเดินยาว 

“ที่นี่เป็นห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าส่วนตัว คุณสามารถนำาของใช้ส่วนตัวมา 

เก็บไว้ในห้องนี้ได้ครับ ครั้งหน้าจะได้สะดวกเวลามาใช้บริการ ภายในคลับ 

ห้ามใช้อุปกรณ์สื่อสารทั้งหมด โปรดเอามือถือวางไว้ที่นี่ด้วยนะครับ” 

กระต่ายหนุ่มยื่นการ์ดสีเงินมาให้ “เก็บรักษาการ์ดนี้ไว้ให้ดีนะครับ เพราะ 

การ์ดใบนี้จะระบุตัวตนสมาชิกของคุณเอาไว้” 

สวี่เย่รับคำาก่อนจะเดินตามกระต่ายไปขึ้นบันไดที่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง 

ชั้นสามเป็นห้องโถงขนาดใหญ่มากห้องหนึ่ง โคมไฟแบบแชนเดอ 

เลียร์ที่แขวนอยู่ส่องแสงสว่างไสวไปทั่ว ผู้คนภายในห้องนั้นมีไม่น้อยเลย 

พวกเขาสวมเสื้อผ้ากันหลากหลายสไตล์ มีบางส่วนที่สวมเสื้อผ้าสวยสด 

งดงามประหนึ่งมางานราตรี 

แต่สิ่งที่ทำาให้สวี่เย่ตกใจกว่านั้น คือมีคนบางกลุ่มกำาลังคุกเข่าใน 

สภาพเปลือยเปล่า พวกเขาสวมของที่เหมือนกับปลอกคอนั่งคุกเข่าหน้าตา 

เศร้าสร้อยอยู่ที่พื้น หากสายตาสวี่เย่ดันเผลอมองนิ่งไปที่ผู้ชายรูปร่าง 


- 19 -

ผ่ายผอมคนหนึ่งในนั้นที่กำาลังคุกเข่าอยู่ ชายคนนั้นวางศีรษะบนหน้าตักของ 

ชายรูปร่างสูงใหญ่อีกคนที่นั่งบนโซฟา ซึ่งกำาลังลูบเส้นผมอีกฝ่ายเบาเหมือน 

ปลอบใจ และเหมือนเขาจะรู้สึกได้ถึงสายตาของคนที่มองอยู่ จึงเงยหน้า 

ขึ้นมามองกลับ 

กระต่ายกระแอมไอพร้อมเอ่ยเสียงเบา “มองทาสคนอื่นขนาดนั้นไม่ 

สุภาพเลยนะครับ” 

สวี่เย่ที่ได้ยินจึงหันกลับมามองกระต่ายเช่นเดิม 

เขาเริ่มเข้าใจแล้วว่าที่ตัวเองยืนอยู่เป็นสถานที่ประเภทไหน 

ที่นี่คือ ‘BDSM Club’ นี่เอง 

BDSM เป็นการมีเพศสัมพันธ์ที่ค่อนข้างพิเศษอย่างหนึ่ง มีทั้งการถูก 

เชือกหรือใช้โซ่ล่าม ทั้งคนคุมกับทาสรับใช้ ทั้งซาดิสม์และมาโซคิสม์ และ 

อีกมากมายหลากหลายแบบ ทั้งสองฝ่ายจะถูกแบ่งเป็น DOM ซึ่งเป็นฝั่ง 

เจ้านาย และ SUB หรือทาสรับใช้นั่นเอง โดยคนที่เป็น DOM จะทำาการออก 

คำาสั่งให้ SUB ทำาตามที่ตัวเองสั่งด้วยความสมัครใจและนั่นจึงทำาให้เกิด 

‘ความสัมพันธ์แบบนายบ่าว’ ขึ้นมา พวกคนที่กำาลังคุกเข่าอยู่นั้นกำาลังสวม 

บทบาท ‘ทาสรับใช้’ อยู่ สวี่เย่อดไม่ได้ที่จะหันไปมองอีกรอบจึงประสาน 

สายตากับชายหนุ่มที่นั่งบนโซฟาพอดี เขารู้สึกได้ว่าหัวใจในอกเต้นระรัวเร็ว 

จนเหมือนจะหลุดออกมาให้ได้ 

กระต่ายคนเดิมส่งเอกสารยื่นให้เขาพร้อมอธิบาย “คลับนี้ต้อนรับแค่ 

สมาชิกเท่านั้น เมื่อวานทางเบื้องบนได้อนุมัติการขอเป็นสมาชิกของคุณแล้ว 

เพราะฉะนั้นผมจึงพาคุณเข้ามาที่นี่ได้ สมาชิกจะต้องทำาตามกฎระเบียบ 

อย่างเคร่งครัด โปรดอ่านเอกสารฉบับนี้อย่างละเอียดด้วยครับ” 

สวี่เย่พลิกไปมา สายตาก็ไปปะทะเข้ากับกฎข้อแรกซึ่งก็คือ ‘ห้ามไม่ 


- 20 -

ให้ข้อมูลสมาชิกรั่วไหลไม่ว่าจะเป็นที่ใดก็ตาม หรือกระทำาการใดที่จะเสี่ยง 

ต่อความปลอดภัยของคลับ’ ดูท่ากฎข้อนี้น่าจะเอาไว้เพื่อป้องกันและรักษา 

ข้อมูลของคลับนี้ให้เป็นความลับสินะ “ต้องเซ็นชื่อไหม” เขาถาม 

“ไม่จำาเป็นครับ แค่บอกไว้เฉยๆ ไม่ว่าคุณจะยอมรับหรือไม่ แต่เมื่อ 

เริ่มก้าวเข้ามาที่นี่ก็จำาเป็นต้องทำาตามกฎระเบียบอย่างเคร่งครัดอยู่ดี หาก 

ฝ่าฝืนจะมีบทลงโทษครับ” กระต่ายชายตามองเอ่ยยำ้ำแบบที่ฟังดูก็รู้ว่าเสียง 

แข็ง “มีบทลงโทษบางอย่างที่อาจจะมีผลร้ายแรงกระทบต่อการใช้ชีวิตใน 

โลกความเป็นจริง ทางที่ดีอย่าเสี่ยงลองเลยจะดีกว่า” 

สวี่เย่พยักหน้ารัวๆ เขาไม่รู้หรอกว่าใครเป็นเจ้าของคลับนี้ แต่เขา 

พอจะรู้ว่าแถวนี้มีคนคุม เมื่อก่อนที่นี่เป็นสถานที่ซ่องสุมของแก๊งมาเฟียสัก 

กลุ่ม หลังจากโดนล้างบางแล้วก็ยังอยู่ในเขตนี้ พวกนั้นจะต้องเป็นคนสร้าง 

ที่นี ่แน่ๆ ได้ยินนำ้ำเสียงไม่กลัวเพราะมีคนหนุนหลังดีของกระต่ายแล้ว กฎ 

ข้อนี้จะต้องมีผลต่อสมาชิกมากเป็นแน่ หรือจะพูดได้ว่าผู้ลงโทษจะต้องมี 

อำานาจเหนือกว่าสมาชิกระดับสูงพวกนี้แน่นอน 

แล้วใครเป็นเจ้าของที่แห่งนี้กันนะ? 

สวี่เย่กดความอยากรู้อยากเห็นเอาไว้ก่อนจะเดินตามกระต่ายไปยัง 

ส่วนร้านอาหาร บนถาดอาหารนั้นมีอาหารเลิศรสมากมาย ไม่ว่าจะเป็น 

ติ่มซำาหรือเครื่องดื่มหลากหลายชนิด 

“คลับนี้เปิดทุกคืนครับ คืนวันหยุดก็จะมีการเรียนและการแสดงให้ 

ดู คุณสามารถพบปะพูดคุยกับเพื่อนได้ที่นี่ หากพบเจอ DOM หรือ SUB ที่ 

ถูกใจก็สามารถเดินไปคุยกับเขาได้เลย และสามารถทิ้งวิธีการติดต่อเอาไว้ 

เพื่อพบเจอกันเป็นการส่วนตัวก็ได้ครับ แต่โปรดจำาเอาไว้ว่าอย่าไปแตะต้อง 

กับทาสของใครที่มีเจ้าของแล้ว ข้อนี้มีบอกไว้ในกฎอยู่ครับ” 


- 21 -

สวี่เย่ได้ฟังแล้วก็ขมวดคิ้วถาม “แล้วทาสจะต้องคุกเข่าอย่างนี้ตลอด 

เหรอ” 

“ไม่จำาเป็นครับ คู่ไม่เหมือนกัน การปฏิบัติก็ไม่เหมือนกัน แต่ว่าหาก 

เป็นทาสก็ต้องฟังคำาสั่งของเจ้านายนะครับ” กระต่ายหัวเราะพร้อมชี้นิ้วไป 

ยังบันไดฝั่งนั้น “สมาชิกมือใหม่จะยังไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้ลิฟต์ เวลาคุณ 

จะลงไปก็ต้องใช้บันไดทางนั้นแทนนะครับ ต่อจากนี้ก็ตามสบาย” อธิบาย 

จบกระต่ายหนุ่มก็เดินโบกมือจากไป 

สวี่เย่รู้สึกหัวตึงเล็กน้อยจึงหามุมเพื่อลงไปนั่งพร้อมกับอ่านกฎ 

ละเอียดยิบพวกนั้น 

กลุ่ม BDSM นั้นดูลึกลับมาตลอด พวกเขามีพฤติกรรมที่โดดเด่นเป็น 

ของตัวเองและมีมาตรฐานการรับคนเข้ากลุ่มที่เข้มงวดนัก สวี่เย่ไม่รู้ว่าตัว 

เองผ่านการคัดเลือกของพวกเขามาได้อย่างไร หลังจากที่ได้เข้ามาที่นี่แบบ 

งงๆ แล้วก็ยิ่งรู้สึกว่างงกว่าเดิม เขาเอาแต่ลอบสังเกตสถานที่อันใหญ่โตหาก 

แต่แปลกตาเงียบๆ เฝ้ามองคนแปลกหน้าที่สนุกสนานกับคนของตัวเองด้วย 

สายตาระยิบระยับ เขาไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วตัวเองกำาลังหาอะไรอยู่ เพราะ 

ขนาดตัวเขาเองก็ยังไม่รู้คำาตอบของตัวเองด้วยซำ้ำ 

“เฮ้” คำาสั้นๆ หากแต่เรียกความสนใจจากเขาได้เป็นอย่างดี ก่อน 

ที่เจ้าของเสียงจะลงมานั่งตรงข้ามสวี่เย่ เขาจำาได้ว่าอีกฝ่ายคือผู้ชายที่เขา 

เคยสบตากันคนนั้น อีกฝ่ายน่าจะอายุประมาณสามสิบ สวมชุดทหารสีดำา 

ของผู้นำา จนรู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งนั้น มือที่สวมถุงมือสีดำาถือแส้ ใบหน้า 

ฉาบรอยยิ้มการค้าเอาไว้พร้อมเอ่ยถาม “นายไม่มี DOM เหรอ” 

สวี่เย่นิ่งไปสักพักก่อนจะค่อยนึกได้ว่าอีกฝ่ายกำาลังพูดเรื่องอะไรอยู่ 

จึงตอบกลับไป “คุณรู้ได้ยังไงว่าผมกำาลังหา DOM ไม่ใช่ SUB” 


- 22 -

ชายหนุ่มหัวเราะลั่นจนเห็นฟันขาว “ดูก็รู้แล้ว” 

เขาขมวดคิ้ว “ดูจากไหน” 

“จากไหนก็ดูออกหมดนั่นแหละ” ชายหนุ่มพูดจายียวน สายตาไล่ 

มองร่างกายเขาอย่างไม่ปิดบัง “สายตานายดูลุกลี้ลุกลน นั่งกระสับกระส่าย 

การพูดการจาช่างน่ารักนัก เป็นมือใหม่สินะ” 

สวี่เย่ฟังแล้วก็ควันออกหู “ไปไกลๆ ผมเถอะ” 

ชายหนุ่มหัวเราะฮ่าเสียงดัง ท่าทางของเขาเป็นธรรมชาติจนทำาให้ 

คนอดมองไม่ได้ ตั้งแต่อีกฝ่ายเดินมาหาสวี่เย่ก็รู้สึกได้ว่ามีสายตามากมาย 

กำาลังมองพวกเขาอยู่ และมีอีกหลายคนที่กำาลังเข้ามาใกล้พวกเขาเพื่อจับ 

กลุ่มซุบซิบนินทาแอบฟังบทสนทนา การถูกสนใจแบบนี้ทำาให้สวี่เย่รู้สึก 

อึดอัดนัก 

“ฉันชื่อมาร์วิน เด็กน้อยสนใจอยากลองเล่นของในมือฉันดูไหม” เขา 

เอ่ยพร้อมฟาดแส้ในมือ “มันจะทำาให้นายมีความสุขนะ” 

“ไม่ล่ะ” สวี่เย่ขมวดคิ้วลุกขึ้นเพื่อเดินหนีหากกลับถูกแส้ขวางทางเอา 

ไว้ เขาชายตามองอีกฝ่ายก่อนจะพูดด้วยนำ้ำเสียงเย็นชา “ใช้แส้ขวางทาง 

คนอื่นแบบนี้ไม่สุภาพเท่าไหร่นะครับคุณ” 

“คนอื่นแนะนำาตัวแล้วไม่โต้ตอบก็เสียมารยาทเหมือนกันนะมือใหม่” 

มาร์วินมองสวี่เย่สบายๆ 

“โทษที แต่ผมไม่อยากใช้ชื่อจริงและยังไม่ได้คิดชื่อที่อยากใช้ด้วย” 

สวี่เย่พยายามใช้ความอดทนตอบกลับไป 

ชายหนุ่มยิ้มกว้างก่อนจะดึงแส้กลับมา “บอกเหตุผลได้ไหมล่ะว่า 

ปฏิเสธฉันทำาไม” 

“คุณมีทาสแล้วไม่ใช่หรือไง” สวี่เย่เหลือบไปมองชายหนุ่มที่กำาลังนั่ง 


- 23 -

คุกเข่าอยู่ในมุมไกลๆ 

“ที่แท้เด็กน้อยก็รับความสัมพันธ์แบบสวิงกิ้งไม่ได้ น่าเบื ่อฉิบ” 

มาร์วินเคาะแส้ในมือเบาๆ สายตาแสดงออกถึงความอยากลองเล่นอะไร 

แผลงๆ “ฉันแนะนำา DOM ที่โอเคให้หนึ่งคนเอาไหมล่ะ ตอนนี้เขายังไม่มี 

SUB ฝีมือไม่เลว นิสัยก็ดี เป็นมือใหม่น่าจะหาคนแบบนี้ได้ยากอยู่นา แต่ก็ 

นั่นแหละ ความต้องการอีกฝ่ายก็สูง ส่วนนายจะเข้าตาเขาหรือเปล่าก็ต้อง 

อยู่ที่นายแล้ว” เขายกยิ้มบางๆ “อยากเจอเขาไหมล่ะ” 

สวี่เย่นิ่งไปสักพัก บอกเลยว่าภายในใจลึกๆ ของเขากำาลังใจเต้นตึก 

ตักกับเกมนี้ เหมือนกับปล่อยให้อีกฝ่ายเข้าไปในห้องที่เต็มไปด้วยความลับ 

ที่ถูกเก็บกดในใจมาตลอดหลายปี หากเขาก็รู้สึกขัดแย้งอยู่นิดๆ เขากลัวว่า 

ตัวเองจะติดอะไรแบบนี้ไปโดยไม่รู้ตัว ติดจนสูญเสียเกียรติและศักดิ์ศรีของ 

ตัวเองไป หลงมัวเมาจนเป็นทาสใครสักคนในนั้น ดังนั้นตอนนี้เขาจึงกำาลัง 

ลังเลอยู่ 

“นี่ถึงขนาดไม่กล้าลองเลยเหรอ” มาร์วินยิ้มไปถึงตา หากทำาท่ายัก 

ไหล่เสียดาย 

เขาไม่ได้หาแค่คู่นอนสักหน่อย หากเขาไม่สมยอมใครจะกล้าบังคับ 

ให้เขาทำาอะไรได้ สวี่เย่เม้มปากเมื่อคิดถึงตรงนี้ “ก็ได้” 

แล้วเขาก็ตามมาร์วินมายังอีกมุมของงาน ห้องโถงที่จัดเป็นมุมโซฟา 

วงกลม ซึ่งตอนนี้กำาลังมีคนสี่คนนั่งอยู่และมีคนคุกเข่าอีกหนึ่ง มุมโซฟาตรง 

นี้ดูเป็นมุมที่สบายที่สุดแล้ว หากกลับไม่มีใครกล้าเข้าใกล้มุมนี้ แม้แต่พวก 

คนที่ตามพวกเขามาซุบซิบนินทาก็ยังต้องหยุดเว้นระยะห่างไว้ 

มาร์วินลงไปนั่งบนโซฟานั้นก่อนตบตักเบาๆ ทาสผู้เงียบเชียบที่เดิน 

ตามหลังเขามาตลอดก็รีบลงไปนั่งคุกเข่าอยู่ข้างกาย 


- 24 -

“หาสัตว์ตัวใหม่ได้เร็วนี่หว่า” ชายหนุ่มหนึ ่งในนั้นถามขึ้น ดูแล้วก็ 

น่าจะอายุประมาณสามสิบได้ เขาสวมชุดสูทสีเข้มพร้อมกับเนกไทสีฟ้าอ่อน 

ข้างกายมีทาสคนหนึ่งที่สวม ball gag แบบมีสายคาดศีรษะเอาไว้ คนคน 

นั้นนั่งคุกเข่าหากก้มหน้าตำ่ำจนมองเห็นใบหน้านั้นไม่ชัด 

“คนใหม่เหรอวะ” ชายหนุ่มวัยรุ่นดูน่าจะมียีนผสมเอ่ยถามเป็นคนที่ 

สอง ผมหยักศกสีนำ้ำตาลอ่อนที่เข้ากับดวงตาสีนำ้ำตาลเข้มกำาลังวิจารณ์เขา 

หลังจากที่มองประเมินอยู่สักพัก “สวยนี่หว่า” 

สวี่เย่ไม่ชอบถูกชมแบบนี้เพราะมันทำาให้เขารู้สึกเหมือนเป็นผู้หญิง 

“ขอบคุณ คุณเองก็สวยเหมือนกัน” เขาโต้กลับไป 

อีกฝ่ายยอมรับเหมือนเป็นเรื่องปกติ เขาหันไปยิ้มให้กับชายหนุ่มผม 

ดำาข้างกาย ซึ่งอีกฝ่ายก็ลูบผมเขาอย่างอ่อนโยน 

“พวกนายหยุดสวีตกันได้แล้ว” มาร์วินบ่นเซ็งๆ “เด็กนี่ไม่ใช่คนของ 

ฉัน เพิ่งถูกปฏิเสธมาตะกี้นี่เอง” 

“หา?” 

“...” 

“โอ้” 

ทั้งสามคนตะลึงงันไปชั่วขณะ 

“เขาอยากได้ตัวตัวอะ ฉันก็เลยว่าจะแนะนำาคนหนึ่งที่น่าจะลงตัวกัน 

พอดีให้น่ะ” มาร์วินเอ่ยพลางหันไปมองยิ้มๆ ใส่คนคนนั้นที่นั่งเงียบอยู่ข้างๆ 

ตลอดเวลา 

สวี่เย่หันไปมองทางนั้นบ้าง ผู้ชายคนนั้นสวมหน้ากากสีดำาทองปิดบัง 

ใบหน้าครึ่งหนึ่งเอาไว้ เผยให้เห็นแค่ดวงตาและริมฝีปากเท่านั้น ริมฝีปาก 

อีกฝ่ายสวยมาก ไหนจะลำาคอยาวระหงซึ่งเข้ากับเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดที่เขา 


- 25 -

สวมใส่ แผงหน้าอกแกร่งได้รูปยิ่งทำาให้เสื้อเชิ้ตตัวนี้ดูโดดเด่นสะดุดตา 

กระดุมคอเสื้อและข้อมือสีเงินกำาลังหยอกล้อวิบวับกับแสงโคมไฟ ชายหนุ่ม 

นั่งไขว่ห้าง แขนซ้ายพาดไปทางด้านหลังโซฟา ขณะเดียวกันดวงตาสีดำา 

ของเขาก็เหลือบมองไปยังสวี่เย่ที่ยืนอยู่กลางวง นิ้วเรียวยาวของมือขวาถือ 

แก้วเขย่าแชมเปญไปมาเบาๆ 

ไม่รู้ว่าทำาไมเหมือนกัน จู่ๆ สวี่เย่ก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาหน่อยๆ ทั้งที่ 

อีกฝ่ายยังไม่พูดอะไรออกมาสักคำา ไม่ได้ทำาอะไรสักอย่าง แต่ใช้แค่สายตา 

ก็สามารถทำาให้ลมหายใจเขาปั่นป่วนได้ไม่น้อย มันเป็นความกดดันที่ทำาให้ 

คนรู้สึกได้ถึงอันตรายที่มองไม่เห็น 

“ไอ้ที่บอกว่าให้เลือกๆ นี่หมายถึงฉันเหรอ” ชายคนนั้นหันไปตอบ 

มาร์วิน “ฉันบอกให้นายพามาแนะนำาตั้งแต่เมื่อไหร่” เสียงของเขาทุ้มหนัก 

แน่นชวนหลงใหลประหนึ่งเหล้าที่บ่มมานาน จึงหอมตลบอบอวลยามเมื่อ 

เปิดออก 

สวี่เย่ขมวดคิ้ว ท่าทางของอีกฝ่ายทำาเหมือนเขาเป็นแค่สินค้าให้อีก 

ฝ่ายเลือกชม เป็นความรู้สึกที่โคตรเหี้ยเลยจริงๆ แล้วก็ทำาให้สวี่เย่โต้กลับ 

ไปด้วยความเดือดดาล “ที่ผมมากับเขาก็เพราะอยากรู้เท่านั้น ก็อย่างที่ 

พวกคุณมองว่าผมเป็นแค่มือใหม่นั่นแหละ ผมไม่เคยเข้ามาที่นี่ ไม่มี 

ประสบการณ์อะไรทั้งนั้น แล้วที่ผมจะหาไม่ใช่แค่คู่นอน เพราะงั้นขอให้ 

ทุกคนอย่าได้หยาบคายกับผม” 

“โอ้ นายคิดว่าคำาไหนที่หยาบคายกันล่ะ” ชายหนุ่มในนั้นพูดช้าๆ 

ชัดๆ “เอาง่ายๆ เลยก็คือ ความน้อยเนื้อตำ่ำใจของนายมันไปมีผลต่อจิตใจ 

นาย แล้วมาว่าคนอื่นทำาซากอะไรไม่ทราบ” 

คำาถามเกี่ยวกับปัญหาทางเพศของตัวเองทำาให้สวี่เย่อารมณ์เดือดได้ 


- 26 -

ไม่น้อย ถูกคนพวกนี้ดูออกทะลุปรุโปร่งแล้วใครมันจะทนได้วะ อีกอย่าง เขา 

ก็ไม่ได้คิดด้วยว่ามาครั้งแรกก็เจอเรื่องกวนโมโหขนาดนี้ หากกลับทำาได้แต่ 

เก็บความโมโหเอาไว้ “ขอโทษที่รบกวนทุกคน ขอตัวก่อน” 

“ขี้ขลาดตาขาว เอาแต่หลบอยู่ในมุม แล้วก็เพ้อฝันว่าจะเจอคนที่ 

เปลี่ยนตัวเองได้ หึ” ดวงตาสีดำาขลับเหมือนมองเขาออกทุกอย่าง รอยยิ้ม 

บางนั้นดูเยาะเย้ยมากถึงมากที่สุด “นายอยากเจอ DOM ที่ทำาให้นายพอใจ 

แล้วนายคิดว่าตัวเองเป็น SUB ที่ทำาให้อีกฝ่ายพอใจได้ไหมล่ะ” 

สวี่เย่กำาหมัดแน่นจนเล็บแทบจิกเข้าฝ่ามือ ก่อนจะเงยหน้ามองอีก 

ฝ่ายด้วยสายตาเกรี้ยวกราด “แน่นอน” 

ชายหนุ่มสวมหน้ากากวางแก้วแชมเปญในมือลง ก่อนจะลุกขึ้นยืน 

เต็มความสูง ขนาดสวี่เย่ที่สูง 178 เซนติเมตรอีกฝ่ายยังสูงกว่าเขาได้อีก น่า 

จะสูงสัก 185 เซนติเมตรได้ล่ะมั้ง ทั้งสองคนพยายามกดดันอีกฝ่ายจน 

ร่างกายของสวี่เย่เกร็งไปทั้งตัว คันยิบๆ จนเหมือนมีมดไต่และกัดอยู่ทั่วทุก 

อณูผิว และอยากจะวิ่งหนีทันทีที่เลิกเล่นบทนี้ 

“นายชื่ออะไร” ชายหนุ่มเอ่ยถามหลังจากที่เงียบไปสักพัก 

สวี่เย่มองอีกฝ่ายลังเลอยู่สักพัก หากมาร์วินที่นั่งอยู่ข้างๆ กลับยิ้ม 

เสียอย่างนั้น “ฉันว่านายอย่าเสียโอกาสนี้ไปเลยจะดีกว่านา ฉันเป็นเพื่อน 

มันมาตั้งนานยังไม่ค่อยเจอมันถามชื่อคนอื่นเลย” 

“ไม่อยากบอกใช่ไหม” เหมือนดวงตาสีดำาขลับนั้นจะเข้มมากขึ้นไป 

อีก 

“สวี่เย่” ในที่สุดเขาก็ตอบออกไป 

“แค่นายลังเลฉันก็หมดความอดทนแล้ว” ชายหนุ่มเอาถุงมือซุกเข้า 

กระเป๋ากางเกงก่อนจะหันหลังก้าวเดินไป สักพักนำ้ำเสียงทุ้มก็สั่งอีกคน 


- 27 -

“ตามฉันมา” 

สวี่เย่เลือกที่จะเดินตามอีกฝ่ายมาจนถึงหน้าลิฟต์ “ผมยังไม่ได้รับ 

อนุญาตให้ใช้” เขาจำาที่กระต่ายบอกได้ดี 

ชายคนนั ้นหันมามองแวบหนึ่งก่อนจะนำาการ์ดสีดำาสนิทในมือรูดไป 

ที่ประตูลิฟต์ ประตูเปิดออก 

พวกเขาขึ้นมายังชั้นสี่ เป็นชั้นที่กระต่ายไม่เคยพาเขาขึ้นมา ไม่เคย 

แม้แต่จะพูดถึงด้วยซำ้ำ สวี่เย่มองไปยังบานประตูทั้งสองฝั่งทางเดินด้วยความ 

อยากรู้อยากเห็น ชั้นนี้ห้องไม่เยอะ และบนประตูก็ไม่ได้มีเลขห้องบอกเอา 

ไว้ มีเพียงแค่ตัวอักษรภาษาอังกฤษแบบแฟนซีบอกเอาไว้เท่านั้น มองผ่านๆ 

ก็เห็นตัว M และ K 

ชายหนุ่มเดินมาหยุดหน้าห้องที่มีตัวอักษร Y สีทองแกะสลักเอาไว้ 

อยู่ จากนั้นก็ใช้บัตรรูดอีกครั้งเพื่อเปิดประตู 

ตอนแรกที่มองเข้าไป สวี่เย่คิดว่าก็แค่ห้องกว้างๆ ใหญ่ๆ ตามแบบ 

ฉบับโรงแรมห้าดาว ไม่ได้มีอะไรแปลกใหม่ แต่เมื่อไฟถูกเปิดทั้งหมด ห้อง 

นั้นก็ทำาให้เขาได้แต่ยืนตะลึงงันอยู่กับที่ 

ด้านในสุดของห้องเป็นพื้นที่ส่วนตัว บานกระจกสูงตั้งแต่เพดานจรด 

พื้นทั้งหมด เครื่องมือทรมานและเซ็กซ์ทอยทั้งหลายถูกวางไว้บนชั้นไม้ ด้าน 

บนมีโซ่ตรวนและกุญแจมือห้อยไว้อยู่ อีกมุมมีแท่นประหารชีวิตและเตียง 

นวดตั้งไว้ ที่พื้นมีพรมหนังแกะสีขาวสะอาดวางแผ่ ดูแล้วที่นี่น่าจะเป็นห้อง 

สั่งสอนแบบเต็มรูปแบบ 

ชายสวมหน้ากากเดินเข้าไปปรับให้แสงโคมไฟไปรวมอยู่ตรงกลาง 

เป็นจุดเดียว ก่อนจะหันมาเอ่ยสั่งเสียงเรียบ “มานี่” 

หากสวี่เย่กลับนิ่งอยู่อย่างนั้น พูดกันตรงๆ ว่าของพวกนี้ทำาให้เขา 


- 28 -

อยากวิ่งหนีออกไปจากที่นี่ แต่ในใจลึกๆ ของเขากลับมีไฟปรารถนาที่ถูก 

จุดขึ้นให้โชติช่วง ความรู้สึกยามเมื่อแส้หนังกระทบกับผิว หรือจะเป็นความ 

รู้สึกเจ็บปวดจนทรมานแทบทนไม่ไหว...มันช่างเหมือนเป็นการกระตุ้นความ 

อยากและยั่วยวนเขาให้มัวเมา เขาบอกไม่ได้ว่าแท้จริงแล้วเขากลัวหรือ 

ปรารถนามันมากกว่ากัน จึงได้แต่ยืนอยู่ที่เดิมต่อสู้กับตัวเองในใจแบบนี้ 

ชายหนุ่มไม่ได้เร่งเร้า หากทำาแค่เพียงมองเขาเงียบๆ เท่านั้น 

สุดท้ายสวี่เย่ก็ตัดสินใจเดินไปหยุดกลางแสงไฟพร้อมถาม “บอกชื่อ 

คุณได้ไหม” 

เห็นได้ชัดว่าเขากำาลังมองหาความปลอดภัยอยู่ 

สถานที่แปลก เครื่องมือแปลก และชายแปลกหน้า ล้วนทำาให้เขา 

รู้สึกไม่ปลอดภัยเลยสักนิด แต่เขาก็ไม่มีปัญญาจะสั ่งให้ตัวเองหนีห่างจาก 

อันตรายนี้ เพราะงั้นเขาเลยอยากจะได้ข้อมูลที่มีประโยชน์บ้าง 

แต่น่าเสียดายที่อีกฝ่ายกลับไม่ตอบ 

“หากอีกเดี๋ยวฉันปฏิเสธนาย นายก็ไม่จำาเป็นต้องรู้ชื่อฉัน แต่ถ้าฉัน 

รับนาย ฉันก็จะให้นายเรียกชื่อที่เหมาะสมกว่าชื่อของฉัน” นำ้ำเสียงทุ้มของ 

ชายหนุ่มนั้นเหมือนมีแรงดึงดูด “นี่เป็นพื้นที่ส่วนตัวของฉัน ไม่มีใครหน้า 

ไหนได้เข้ามาที่นี่ถ้าไม่มีฉัน ที่นี่ไม่มีกล้อง ไม่ต้องกลัวว่าจะถูกใครส่อง นาย 

ปลอดภัย ต่อไปฉันอยากจะให้นายโชว์ให้ดูว่านายเป็น SUB ที่ดีได้แค่ไหน 

ฉันจะสั่งทั้งหมดสามคำาสั่ง แล้วฉันจะพิจารณานายจากการที่นายทำาตาม 

คำาสั่งฉัน” เขาพิงกำาแพงมองคนตรงหน้าก่อนจะเอ่ยคำาสั่งแรกออกมา “เริ่ม 

จากถอดเสื้อผ้าออกให้หมด” 

สวี่เย่มองตาอีกฝ่ายนิ่งก่อนจะก้มหัวแล้วค่อยๆ เริ่มถอดเสื้อสูทบาง 

ออก จากนั้นจึงถอดเสื้อเชิ้ตและกางเกงขายาวให้กองลงบนพื้นทีละชิ้นๆ 


- 29 -

จนเผยให้เห็นร่างกายของเขา แน่นอนที่สายตาของเจ้าของห้องจ้องทุกการ 

กระทำาเขม็งไม่ถอนสายตาไปไหน สวี่เย่รู้สึกได้ว่าร่างกายเขาค่อยๆ ร้อน 

ขึ้นมาเรื่อยๆ บางทีอาจจะเป็นเพราะสายตาคู่นั้นหรือไม่ก็โคมไฟที่ส่องอยู่ 

บนหัวเขาก็ได้ 

จนถึงตอนที่ต้องถอดกางเกงใน เขาชะงักไปเล็กน้อยและเงยหน้าขึ้น 

ไปมองผู้ชายคนนั้นเพื่อเห็นแววตาที่เขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายกำาลังคิดอะไรอยู่ ฉับ 

พลันนั้น ใบหน้าเขาก็เริ่มแดง เขารวบรวมลมหายใจเฮือกใหญ่และถอด 

อาภรณ์ชิ้นสุดท้ายออกจากร่างกายตัวเอง 

ชายหนุ่มมองนาฬิกาข้อมือก่อนพูดเสียงเรียบ “คะแนนแย่ชะมัด” 

ใบหูของสวี่เย่แดงจัด ข้างหลังเกร็งจนรู้สึกได้ เพราะนี่เป็นครั้งแรก 

ที่เขาถูกสั่งแบบนี้ ตอนที่เล่น SM ครั้งก่อนๆ ก็ไม่เคยต้องถูกให้มาเป็นทาส 

รับใช้ มากสุดก็แค่เฆี่ยนร่างกายเท่านั้น 

“คุกเข่าแล้วเอามือไปไว้ด้านหลัง” นำ้ำเสียงที่สั่งนั้นเรียบเฉยหากแฝง 

ไปด้วยการบังคับ 

ได้ยินคำาสั่งนี้ สวี่เย่ถึงกับโง่ไปสักพักเลยทีเดียว อ้าปากจะพูดหลาย 

ทีหากก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา สุดท้ายก็ต้องหลับตาข่มใจเอาไว้ ค่อยๆ ย่อ 

ตัวลงจนหัวเข่าสัมผัสกับพื้นพรม เขาก้มหน้ากัดปากตัวเองแน่น 

ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากก่อนหยิบถุงมือหนังแกะสีนำ้ำตาลเข้มออกมา 

สวมใส่ จากนั้นเขาก็ใช้กุญแจมือหนังมาล็อกข้อมือของสวี่เย่เอาไว้ และหยิบ 

แส้ฟาดม้ามาดันคางของเขาเอาไว้ให้สบกับสายตาของตัวเอง “รู้สึกกระดาก 

อายไหมล่ะ” 

สายตาของสวี่เย่ในตอนนี้ นอกจากความรู้สึกไม่ยินยอมและโกรธ 

เกรี้ยวแล้ว ก็ยังมีความรู้สึกที่ทำาอะไรไม่ถูกและหวาดกลัวเหมือนปลาปักเป้า 


- 30 -

ที่แข็งแกร่งกำาลังพองตัว 

“ถ้านายใช้ท่าทางแบบนี้กับความสัมพันธ์แบบนี้ ไม่ว่า DOM คน 

ไหนก็ทำาให้นายพอใจไม่ได้หรอก และนายเองก็ไม่ได้ยินยอมจะเป็น SUB 

เพราะงั้นนายก็จะไม่มีทางเข้าใจความสุขของ SUB หรอก” ชายหนุ่มมอง 

อีกฝ่ายตั้งแต่หัวจรดเท้า “ความสัมพันธ์แบบนี้ถึงจะเหมือนการแสดง แต่ 

นายก็สามารถทำาความเข้าใจจากมันให้กลายมาเป็นเกมคู่ได้ แม้ฉันกับนาย 

อาจจะมีฐานะเท่าเทียมกัน แต่ที่นี่หลังจากที่เราเริ่มแสดงแล้วฉันเป็น 

เจ้านายและนายก็เป็นทาสของฉัน ฉันสั่งนาย ควบคุมและใช้ร่างกายนาย 

เพื่อที่จะมีความสุข นายที่อยู่ใต้อาณัติของฉันย่อมต้องมีความสุขแน่นอนถ้า 

เชื่อฟังฉัน ทั้งสองฝ่ายก็มีความสุขแฟร์ๆ กัน มันไม่ใช่การล่วงละเมิด ไม่ใช่ 

ความอัปยศอดสู หากนายไม่ยินยอมฉันก็ไม่มีเหตุผลที่จะขอให้นายทำาอะไร 

แล้วเกมนี้ก็จะไม่สตาร์ตเข้าใจหรือเปล่า” 

สายตาสวี่เย่ฉายแววงงงวย “ผมยังไม่แน่ใจว่าอยากจะเป็นนี่...ผม 

แค่...” 

“ไม่แน่ใจอะไร ไม่แน่ใจว่าตัวเองเป็น SUB หรือเปล่าน่ะเหรอ” เขา 

ค่อยๆ ลากแส้จากคางลงมายังลำาคอช้าๆ พาดผ่านร่างกายโดยไม่ทิ้งร่อง 

รอย จากนั้นตั้งใจออกแรงกรีดไม่หนักไม่เบาแถวเนินหน้าอก ก่อนจะมา 

หยุดที่หน้าอกและใช้ส่วนแข็งของแส้ถูเสียดสีไปมาตรงยอดอก สวี่เย่สั่น 

สะท้านจนเผลอตัวแอ่นหลัง ฉับพลัน ยอดอกอีกข้างก็ถูกตีอย่างรวดเร็ว 

เป็นการตีที่ไม่แรงมากนัก และเมื่อความเจ็บปวดจางหายไป ยอดอกทั้งสอง 

ข้างก็แข็งชูชันขึ้นมาทันที มันช่างสวยงามนักเมื่อมาอยู่บนร่างขาว 

ซึ่งการทำาแบบนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับการเร่งเร้าให้หัวใจเต้นระรัวเร็ว 

ร่างกายเริ่มมีปฏิกิริยาเมื่อถูกปลุกให้ตื่นขึ้น การเปลี่ยนแปลงนี้เกิดขึ้นอย่าง 


- 31 -

ฉับพลันจนทำาให้สวี่เย่ไม่ทันตั้งตัว 

“ทาสไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ” เสียงของชายหนุ่มไพเราะเหมือนเสียงเชลโล่ 

หากแฝงไปด้วยความหนักแน่น เขาเดินหายลับไปจากสายตาวนไปยังด้าน 

หลังสวี่เย่ พร้อมกับแส้ที่เลื่อนมาหยุดอยู่ด้านหลังไล่ผ่านจากท้ายทอยมา 

จนถึงช่วงเอว เตร็ดเตร่อยู่สักพักก่อนจะเลื่อนลงไปด้านล่างต่อ “อยู่ที่นี่ฉัน 

คือเจ้าชีวิต ร่างกายของนายทุกส่วนล้วนเป็นของฉัน ถ้านายคิดจะขัดขืน 

หรือหลบหนี ฉันมีสิทธิ์ลงโทษนาย และการลงโทษจะเพิ่มระดับขึ้นเรื่อยๆ” 

สวี่เย่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะทำาอะไรต่อไป จึงได้แต่ใช้ร่างกายรับรู้การ 

เคลื่อนไหวของเขา 

สัมผัสที่เดี๋ยวหนักเดี๋ยวเบากำาลังโลดแล่นอยู่บนผิวกายโดยที่เขาไม่ 

สามารถคาดเดาทิศทางได้ และหยาบคายเหมือนกำาลังคลึงเคล้าแต่ก็ยั่วยวน 

นัก 

เวลาช่างเดินผ่านไปช้านัก 

ลมหายใจค่อยๆ หนักหน่วง สวี่เย่เกร็งตัวตรงยามเมื่อแส้ฟาดลงตรง 

ช่วงเอวยาวไปถึงก้นกบ อีกฝ่ายไม่ลังเลจะฟาดแส้ลงบนสะโพกอีกครั ้ง ซึ่ง 

เขาก็อดที่จะเผลอแอ่นตัวหนีตามสัญชาตญาณไม่ได้ จากนั้นแส้หนังก็เริ่ม 

ฟาดลงบนก้นติดๆ กัน ระดับความแรงหนักหน่วงกว่าครั้งแรก จนเผยให้ 

เห็นรอยแดงชัดเจน สวี่เย่ร้องซี้ดด้วยความเจ็บปวด ร่างกายสั่นเกร็งพร้อม 

กับส่วนกลางของลำาตัวที่เริ่มตั้งเมื่อถูกกระตุ้น 

ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเข้ม “ไม่อยากให้ก้นลายก็อย่าขยับ” 

ตอนนี้สวี่เย่รู้แล้วว่าผู้ชายคนนี้ไม่เหมือนกับคู่นอนคนก่อนเลยสักนิด 

ในเรื่องเทคนิคนั้น ผู้ชายสวมหน้ากากคนนี้ก็นำาคนก่อนไปไกลโขทีเดียว 

ลมหายใจกระชั้นถี่ยิ่งทำาให้มวลความปรารถนาทวีความรุนแรงมาก 


- 32 -

ขึ้น เหมือนทุกอย่างเริ่มออกห่างจากวงโคจรเดิมของมัน 

สวี่เย่ถูกความปรารถนาล้างสมองจนขาวโพลน ทั้งร่างร้อนระอุและ 

สั่นระริกเหมือนยินยอมให้แส้นั้นลุกลำ้ำเข้ามายังด้านอ่อนแอของตัวเอง ถึง 

ขนาดต้องค่อยๆ แยกขาของตัวเองออกแม้จะลังเลอยู่ก็ตาม อาการสั่นเทา 

เริ่มคืบคลานเข้ามา ความรู้สึกที่มีเริ่มค่อยๆ สะสมทับถมทีละชั้นจนใกล้จะ 

ถึงจุดแตกสลาย 

“คำาสั่งที่สาม ห้ามหลั่งจนกว่าฉันจะอนุญาต” ชายหนุ่มมาหยุดยืน 

ตรงหน้าเขา ก่อนจะใช้ส่วนจับของแส้มาเสียดสีตรงนั้นทุกจุดตั้งแต่ส่วนหัว 

สุดไปจนส่วนโคน หนักบ้างเบาบ้าง รุนแรงบ้างอ่อนโยนบ้าง 

“อึก...” ในที่สุด สวี่เย่ก็อดไม่ได้ที่ส่งเสียงครางออกมา สายตาพร่า 

มัวเลือนรางเหมือนมีหมอกหนาบังตา 

ทว่าเมื่อทุกอย่างมาถึงแต่ยังไม่ถึงจุดสุดยอด ชายหนุ่มกลับหยุด 

การกระทำาทุกอย่างลง เหลือเพียงแค่แส้ที่หยุดอยู่ตรงปลายของสิ่งนั้น 

สวี่เย่คิดอะไรไม่ออกอีกแล้ว มือถูกล็อกอยู่ด้านหลัง ร่างกายสั่นเบาๆ 

ยากที่จะอดทน นิ้วเท้าจิกกับพื้น ทั้งร่างสั่นเกร็งเพราะอยากจะปลดปล่อย 

ความต้องการ สายตาพร่าเบลอฉายแววความต้องการมากขึ้น 

ทุกวินาทีที่ผ่านไปช่างทรมานนัก 

แต่เมื่อยามที่แส้ได้ตีไปยังส่วนนั้นเบาๆ แล้วคำาขอของเขาก็ได้รับ 

อนุญาต 

“หลั่งออกมาได้แล้ว” 

นำ้ำสีขาวขุ่นพุ่งออกมาเหมือนลูกธนู สวี่เย่เหมือนมองเห็นแสงสว่าง 

สีขาวอันสวยงาม หลังจากนั้นก็ถูกดึงลงไปให้ดำาดิ่งกับสีขาวโพลนนั้น ความ 

สุขที่ไม่ได้พบเจอกันมาเป็นเวลานานนั้นช่างแข็งแกร่งจนทำาให้เรี่ยวแรงของ 


- 33 -

เขาหายไปในพริบตา หากตอนที่ร่างกายกำาลังจะล้มลง ชายหนุ่มก็รีบลงมา 

รับมากดกอดเอาไว้ในอ้อมอก พร้อมกับปลดล็อกกุญแจข้อมือให้เป็นอิสระ 

สวี่เย่รู้สึกได้ถึงความนุ่มของถุงมือหนังแกะ รวมถึงความอบอุ่นของร่างกาย 

ที่แผ่ออกมาจากเสื้อเชิ้ตตัวนั้น หลังจากที่ได้ปลดปล่อยความต้องการออก 

ไปแล้ว เขาถึงเพิ่งจะรู้ว่าหางตาของตัวเองเปียกชื้น 

แขนของเขาช่างมีพลังนัก แผงอกภายใต้เชิ้ตนั้นช่างแข็งแกร่ง แถม 

ยังมีกลิ่นหอมอ่อนเหมือนกับนำ้ำหอมสักกลิ่นที่เขาเคยคุ้นชินเจือจางติดตัว 

ตอนนี้สติเริ่มลอยหายไปไกลแล้ว สวี่เย่จึงคิดอะไรก็ไม่ออกทั้งนั้น เขาทำาได้ 

แค่นอนพิงอยู่ในอ้อมกอดอันปลอดภัยของชายหนุ่มเท่านั้น มันเหมือนกับ 

ไม่มีอันตรายอะไรรอบตัว ขอแค่ให้ร่างกายได้ผ่อนคลายแบบนี้ เหมือนได้ 

กลับไปเป็นเด็กที่ได้นอนกับแม่แค่นี้ก็พอ 

เขาไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานานแล้ว ความรู้สึกที่สุขสุดๆ หากก็ปลอดภัย 

ด้วยเช่นกัน 

รอจนเขาค่อยๆ สะลึมสะลือฟื้นคืนมาก็ปะทะเข้ากับดวงตาสีดำาขลับ 

ที่แสดงออกถึงความสนุกสนานภายใต้หน้ากากนั้น หัวใจเขาเต้นระรัวเร็ว 

และรีบดันตัวเองขึ้นมา หากสายตาก็ไปเจอเข้ากับนำ้ำสีขาวขุ่นที่เปรอะเปื้อน 

บนพรม ใบหน้าแดงระเรื่อขึ้นแทบจะทันทีก่อนจะรีบเอ่ยขอโทษเสียงขัดเขิน 

“ที่ทำากันเมื่อกี้...มีความสุขหรือเปล่า” ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นอย่าง 

ไม่มีปี่มีขลุ่ย 

“อือ” สวี่เย่ตอบตามความจริง 

“งั้น...นายคิดว่าฉันมีความสามารถพอจะเป็น DOM ของนายได้หรือ 

เปล่า” 

สวี่เย่หูร้อนฉ่า ได้แต่เม้มปากพยักหน้า 


- 34 -

ชายหนุ่มหัวเราะ “น่าเสียดายนะ เพราะสำาหรับฉันแล้ว นายเป็นแค่ 

มือใหม่ที่น่ารำาคาญ เป็นแค่คนที่ไม่รู้ว่าตัวเองเป็น SUB แถมยังมีความคิด 

ที่ทำาให้ฉันไม่ชอบใจอยู่เต็มสมองอีกด้วย” 

ได้ยินประโยคนี้แล้ว สีหน้าของสวี่เย่ก็ซีดขาวฉับพลัน เขานิ่งไปสัก 

พักทีเดียว “ผมรู้ว่าผมไม่เหมาะที่จะเป็น SUB แต่ผมก็จะพยายามเป็นให้ได้ 

ดังนั้น...ได้โปรดสั่งสอนผมเถอะครับ” 

อีกฝ่ายมองเขาพร้อมเผยเหยียด “ไม่ ฉันไม่เคยสอน SUB มาก่อน 

นายไม่ใช่นักเรียนของฉัน และไม่ใช่ของของฉันที่จะต้องถูกฉันควบคุมครอบ 

ครองและใช้ประโยชน์ ฉันเพิ่งจะแสดงให้นายเห็นถึงความสามารถของฉัน 

ต่อมาฉันก็ให้นายพูดถึงมาตรฐานของฉัน นายลองพิจารณามาตรฐานนี้ดู 

เองก็ได้ ถ้านายทำาได้ ฉันจะลองคิดรับนายอีกรอบ แต่ถ้าไม่ได้ก็ใส่เสื้อแล้ว 

ออกไปซะ” เขานิ่งไปสักพักก่อนจะหันสายตามามองใบหน้าสวี่เย่ “แต่ก่อน 

อื่นฉันอยากจะเตือนนายว่าฉันยังไม่ได้สั่งให้นายยืน” 

สวีเย่อึ้งไปนิดก่อนจะลงไปคุกเข่าอีกครั ้งโดยไม่มีความลังเลเลย 

สักนิด 

“ดีขึ้นแล้วนี้ ฉันไม่ชินที่จะคุยกับ SUB ที่ยืนภายในห้องนี้” ชายหนุ่ม 

นั่งลงบนโซฟาตัวเดี่ยว “สิ่งที่ฉันต้องการคือ SUB ที่เชื่อฟังคำาสั่งฉันและอยู่ 

ภายใต้อาณัติฉัน ซึ่งก็คือทาสรับใช้” 

สวี่เย่เบิกตากว้างเมื่อได้ยินคำานี้ 

“ฉันสามารถใช้การสั่งสอนทำาให้นายได้เรียนรู้ถึงความขายหน้า 

ความเจ็บปวด ความปรารถนา รวมถึงความรู้สึกอื่นๆ อีกมากมาย และยัง 

สามารถใช้เครื่องมือและอุปกรณ์พวกนี้มาทำาให้นายมีความสุขและพอใจ 

ฉันจะต้องขอให้นายวางอำานาจการตัดสินใจเองทั้งหมดและมอบมันมาให้ 


- 35 -

ฉัน ซึ่งเป็นเจ้าชีวิตของนาย และฉันเองก็จะให้ความคุ้มครองกับความ 

ปลอดภัยนายเหมือนกัน หากนายทำาอะไรผิดพลาด ฉันก็จะแนะนำาให้ ทุก 

การควบคุมทั้งหมดจะอยู่ในขอบเขตที่ปลอดภัยไม่ว่าจะเป็นร่างกายหรือ 

จิตใจก็ตาม” ชายหนุ่มเหลือบมองเขา “มีปัญหาอะไรสงสัยไหม” 

“หากผมเป็นทาสของคุณแล้ว จะต้องคุกเข่าเหมือนกับคนพวกนั้นที่ 

ชั้นล่างไหม” ลำาคอเขาแห้งผากเหลือเกิน 

“หากนายต้องการ ฉันก็จะให้นายทำาแบบนั้น” 

“แต่ถ้าต้องอยู่ในที่สาธารณะอย่างเช่นถ้าตอนผมทำางานอยู่ แล้วคุณ 

สั่งให้คุกเข่าลง ผมคงทำาให้ไม่ได้...” 

“เรื่องขอบเขตปล่อยให้ฉันจัดการเอง” ชายหนุ่มเอ่ยตัดบทเสียงเรียบ 

“จะสั่งสอนนายยังไงเป็นเรื่องของฉัน นายไม่ต้องใส่ใจหรอก แค่เก็บไปคิด 

ว่าจะรับได้ไหมถ้าจะต้องให้คนแปลกหน้าที่นายไม่รู้จักเลยมาเป็นเจ้าของ 

ร่างกายนายแค่นั้นก็พอ” เขาว่าจบก็ลุกขึ้นยืน “ตอนนี้นายไปอาบนำ้ำร้อน 

ได้ ของใช้ที่นี่ผ่านการฆ่าเชื้อหมดแล้ว รับรองได้ว่าสะอาดแน่นอน และอีก 

ครึ่งชั่วโมงฉันจะกลับมา แต่ถ้านายจะไปก็ไปได้เลย” 

หลังจากที่ได้ยินเสียงประตูปิดแล้วนั้น สวี่เย่จึงลุกขึ้นยืนช้าๆ ก่อน 

จะเข้าห้องอาบนำ้ำทั้งที่ยังตกใจอยู่ เขาเปิดรองนำ้ำจนเต็ม จากนั้นจึงพาตัว 

เองเข้าไปแช่นำ้ำในอ่างอาบนำ้ำที่มีระบบนวดผ่อนคลาย ทั้งที่สมองปั่นป่วน 

ไปหมด 

เขาอยากได้ความรู้สึกผ่อนคลายและสงบเหมือนอย่างตอนหลังจาก 

ที่ถึงจุดสุดยอดแล้ว แต่เขากลับรับไม่ได้ที่จะต้องถูกกระทำาเหมือนทาส 

อย่างน้อยก็รับไม่ได้ถ้าจะต้องทำาในที่สาธารณะ เขาไม่รู้จักชายสวมหน้ากาก 

เลยด้วยซำ้ำ แถมยังไม่รู้อีกว่า อีกฝ่ายจะปฏิบัติกับเขายังไง หากพอได้ลอง 


- 36 -

คิดทบทวนแล้วนั้น เมื่อครู่นอกจากชายหนุ่มจะโชว์ฝีมือแล้วก็ยังแสดงด้าน 

ที่อ่อนโยนออกมาอีกด้วย ก็อย่างที่อีกฝ่ายพูดนั่นแหละว่ามีพลังพอที่จะให้ 

ความรู้สึกกดดัน หากก็สามารถทำาให้เขารู้สึกปลอดภัยด้วย สวี่เย่ไม่รู้ด้วย 

ซำ้ำว่าต่อไปจะได้เจอคนแบบนี้อีกไหม มันก็เหมือนกับการพนัน เขาต้องเอา 

ตัวเองไปวางไว้บนจานรูเล็ต เพื่อที่จะได้พนันบนร่างกายของชายแปลกหน้า 

ลองคิดกลับไปกลับมา คิดจนหัวแทบแตกก็ยังตัดสินใจอะไรไม่ได้ 

เหมือนเดิม เขาสวมเสื้อผ้าเตรียมจะออกจากห้อง แต่กลับมาหยุดยืนนิ่งที่ 

หน้าประตู และสุดท้ายก็ตัดสินใจถอดเสื้อผ้าออกเหมือนเดิม หากตอนที่ 

ถอดกางเกงไปได้แค่ครึ่งเดียว ชายหนุ่มเจ้าของห้องก็กลับมา สวี่เย่ตกใจ 

จนขาพันกันล้มลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่บนเตียง 

ชายหนุ่มยังคงสวมหน้ากากอยู่เช่นเดิม เขานิ่งมองพร้อมเอ่ยเสียง 

เย็นยะเยียบ “อยากจะให้ฉันหลบไป แล้วให้นายใส่กางเกงให้เรียบร้อยก่อน 

ไหมล่ะ” 

“ไม่ต้องครับ...ผมตั้งใจจะถอดมันออก...” สวี่เย่รู้สึกกระดากอาย 

มากที่ต้องถอดทั้งกางเกงยีนและกางเกงในออกในเวลานี้ 

แววตาของชายหนุ่มพลันฉายแววสนุกสนาน 

“เมื่อครู่คุณไม่ได้บอกสักหน่อยว่าใส่เสื้อผ้าอยู่ที่นี่ต่อได้ ผม 

หมายความว่า...” สวี่เย่กัดฟันแน่นก่อนจะตัดสินใจพูดออกไป “ผมยินยอม 

จะเป็นทาสของคุณ” ความจริงเขาเพิ่งจะตัดสินใจได้เมื่อกี้เองว่า ถ้าอีกฝ่าย 

บังคับให้เขาทำาอะไรที่ไม่อยากทำาเขาก็จะขัดขืนและเลิกความสัมพันธ์แบบ 

นี้เสีย และก่อนหน้านี้เขาก็คิดแค่จะเพลิดเพลินกับความสุขสมในเทคนิค 

ของอีกฝ่าย จึงเลือกที่จะใช้วิธีการเป็นทาสมาแลกเปลี่ยน 

แววตาของชายหนุ่มแพรวพราวยิ้มอารมณ์ดีเหมือนมองทุกอย่างออก 


- 37 -

“งั้น...นี่ก็เป็นการตัดสินใจแล้วสินะ” 

“ครับ” สวี่เย่คุกเข่าลงไปเองโดยที่อีกฝ่ายไม่ต้องสั่ง 

ชายหนุ่มเชยคางเขาขึ้นมาให้มองสบตากับตัวเอง นี่เป็นครั้งแรกที่ 

ชายหนุ่มใช้มือแตะต้องสัมผัสร่างกายของเขา ซึ่งมันทำาให้สวี่เย่รู้สึกตื่นเต้น 

เล็กน้อย 

“สวี่เย่ ฉันรับคำาขอให้นายมาเป็นทาสของฉันจากนี้และต่อไป ฉัน 

เป็นเจ้าชีวิตของนาย ทุกอย่างของนายเป็นของฉัน ฉันจะควบคุมนายเอง 

อำานาจทุกอย่างของนายเองก็ต้องส่งต่อมาให้ฉัน ในขณะเดียวกัน นายก็จะ 

ได้รับการดูแลคุ้มครองจากฉันเช่นกัน” เหมือนเป็นพิธี ชายหนุ่มนำามือไป 

วางไว้บนหัวเขาก่อนจะลูบเส้นผมอย่างเบามือจากนั ้นก็เอ่ยคำาสั่งแรกออก 

มา “ตั้งแต่นี้ต่อไป หากฉันไม่ได้ขอให้เปลี่ยนการเรียก จะต้องเรียกฉันว่า 

นายท่านอย่างเดียว” 

สวี่เย่เม้มปากแน่นก่อนเอ่ยตอบตะกุกตะกัก “ครับ...นายท่าน” 

เสียงเบาหวิวเพราะเขาพยายามบังคับให้ตัวเข้าไปอยู่ในโหมดการ 

แสดง และลืมความกระดากอายที่มีไปก่อนชั่วคราว 

“ต่อมาฉันอยากแจกแจงกฎเกณฑ์ให้ฟังอยู่สักหน่อย ถ้าฉันไม่ 

อนุญาตก็ห้ามขัด” ชายหนุ่มลงไปนั่งที่โซฟา 

สวี่เย่พบว่าสายตาตัวเองไล่จับจ้องชายหนุ่มที่ความจริงไม่ว่าอีกฝ่าย 

จะยืนจะนั่งก็ล้วนสง่างามไปเสียหมดโดยไม่รู้ตัว ร่างกายภายใต้เสื้อเชิ้ตดู 

แล้วน่าจะผอม หากมีกล้ามเนื้อไม่น้อยทีเดียว จินตนาการนี้ทำาให้เขา 

วอกแวกไปหน่อย ตอนที่กำาลังคิดไปถึงใบหน้าที่แท้จริงภายใต้หน้ากากนั้น 

เขาก็พลันเห็นสายตาเย็นยะเยียบของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นนายท่านกำาลังจ้อง 

มาที่เขา 


- 38 -

สวี่เย่รีบหลุบตาก้มหน้าเพื่อหลีกหนีดวงตาคู่นั้น 

“โฟกัสจิตใจของตัวเองเสียเจ้าทาส แม้ฉันไม่คิดจะลงโทษนายคืนนี้ 

แต่ก็ไม่อยากจะใช้วิธีพิเศษมาทำาให้นายโฟกัสหรอกนะ ตอนนี้ไปหยิบแส้ที่ 

นายชอบจากตรงนั้นมาซะ” นำ้ำเสียงเวลาที่ชายหนุ่มออกคำาสั่งนั้นช่างเย็น 

ชาหากทุ้มเข้มฟังแล้วรู้สึกเซ็กซี่มากทีเดียว 

สวี่เย่ชอบนำ้ำเสียงของเขา และนี่ก็เป็นหนึ่งในเหตุผลที่เขาลองมาเป็น 

ทาสดู เขาลุกขึ้นยืนเดินไปยังมุมอุปกรณ์และเลือกแส้หนังแพะเส้นหนึ่งที่ดู 

แล้วน่าจะอ่อนนุ่มกลับมายังหน้าเตียง พร้อมกับส่งแส้ให้ไปชายหนุ่ม 

ชายหนุ่มไม่ได้รับแส้นั้นมาหากแต่มองเขานิ่ง 

ผ่านไปสิบวินาที สวี่เย่จึงนึกขึ้นได้เขาเลยคุกเข่าและใช้สองมือยื่นแส้ 

ไปให้ชายหนุ่มอีกครั้ง 

ครั้งนี้นายท่านของเขารับมันไปแล้ว 

“พฤติกรรมนายโคตรแย่ แต่เรื่องสำาคัญในคืนนี้ไม่ใช่เรื่องนี้ เพราะ 

งั้นฉันจะให้อภัยที่นายไร้มารยาทก็ได้ ตั ้งแต่นี้ต่อไปต้องจำาสิ่งที่ฉันพูดทุก 

คำา” เขาฟาดแส้ในมือตีพื้นไปหนึ่งที จนเสียงแส้ที่ฟาดผ่านอากาศดังฟับนั้น 

ดังอยู่ข้างหูสวี่เย่ 

สวี่เย่ตัวแข็งเป็นหินเพราะระยะมันใกล้มากทีเดียว ใกล้จนเขารับได้ 

ถึงแรงลมเบาๆ ยามเมื่อแส้ฟาดใส่พื้น ขนาดแส้ที่ดูนุ่มหากยามฟาดหนัก 

ลงกับพื้นยังได้เสียงแบบนี้ กำาลังของคนที่ใช้มันก็คงไม่ต้องพูดถึงแล้วล่ะมั้ง 

ชายหนุ่มคงใช้การควบคุมแส้นี้ทำาให้เขาตกใจกลัวสินะ ตอนนี้เขาเข้าใจแล้ว 

ไม่ว่าเขาจะเลือกแส้อะไรมาก็ตามแต่ แค่ทำาให้คนคนนั้นไม่พอใจก็สามารถ 

ทำาให้เขาเจ็บจนไปถึงกระดูกหรือผิวแตกจนเลือดออกได้ 

เขานั่งคุกเข่านิ่ง ความสนใจของทั้งร่างกายล้วนไปอยู่ที ่ใบหูเพื่อรับ 


- 39 -

ฟังสิ่งที่อีกฝ่ายจะพูดทุกคำา 

“ข้อหนึ่ง อิสระ...ด้วยความที่ฉันเป็นเจ้าชีวิตของนาย ฉันย่อมมี 

อำานาจทุกอย่างในการควบคุมร่างกายของนาย ดังนั้น ฉันไม่อนุญาตให้นาย 

ไปมีความสัมพันธ์ลับกับคนอื่น หากวันหนึ่งนายไปหา DOM คนอื่นฉันจะ 

ทิ้งนายไปโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย แน่นอนว่าถ้านายคิดว่ามีวิธีที่จะไปเหยียบ 

แคมเรืออื่นโดยที่ฉันจับไม่ได้จะลองดูก็ได้” นิ้วชายหนุ่มลูบด้ามแส้สีขาว ใน 

นำ้ำเสียงของเขาแฝงไปด้วยความเย็นชาและหยิ่งยโสเจือเอาไว้ “ข้อสอง 

ความเชื่อใจ...ทาสจะต้องมีความเชื่อใจต่อเจ้านายไม่ว่าจะเกิดอะไรก็ตาม 

ฉันจะต้องรู้ความรู้สึกทุกอย่างของนายทั้งร่างกายและจิตใจ ถ้าฉันถาม 

คำาถามนาย นายก็ต้องตอบฉันตามความจริง ไม่อนุญาตให้นายปิดบังและ 

โกหก ถ้าวันหนึ ่งนายทำาแบบนั้นก็จะได้รับบทลงโทษที่ร้ายแรง ข้อสาม 

สถานะ...ฉันเป็นเจ้านาย ส่วนนายเป็นทาส นายต้องรับใช้ฉัน ต้องใช้ตัวเอง 

ทำาให้ฉันพอใจเสมอ และฉันก็จะไม่แสร้งทำาเป็นพอใจนายแน่นอนจำาเอาไว้ 

ให้ขึ้นใจ” เขาเงียบไปสักพัก “ตอนนี้นายพูดได้แล้ว” 

สวี่เย่นิ่งนึกก่อนเอ่ยถาม “แล้วคุณจะรับทาสคนอื่นด้วยไหมครับ... 

นายท่าน” เขารีบเติมคำาเรียกชื่อเข้าไปทันทีที่นึกได้ 

“ใช้คำาว่า ‘คุณ’ มาเรียกฉันงั้นเหรอ” ชายหนุ่มหมุนด้ามแส้ไปมา 

“...ท่านจะรับทาสคนอื่นไหมครับ” สวี ่เย่คิดสักพักจึงเปลี่ยนวิธีการ 

เรียกชื่อให้เคารพมากขึ้น 

“ถ้าฉันชอบล่ะก็นะ” 

สวี่เย่หน้ายู่เล็กน้อย “แต่ท่านอยากได้อิสระของผม” 

“เจ้าทาส นายไม่ได้จำากฎข้อสามเลยจริงๆ” ดวงตาสีดำาขลับฉาย 

แววเย็นชา “กฎที่ฉันใช้จำากัดกับนาย ไม่ได้หมายความว่าจะให้นายเอามัน 


- 40 -

มาใช้กับฉัน ในความสัมพันธ์แบบนี้ นายไม่ต้องรออะไรก็ตามที่เรียกว่า 

ความยุติธรรมหรอก เพราะว่ามันไม่มีความยุติธรรมตั้งแต่แรกอยู่แล้ว” 

สวี่เย่ที่รู้สึกสับสนจึงหันไปถามอีกคำาถามแทน “ครั้งหน้าผมจะติดต่อ 

กับท่านยังไงครับ” 

“เวลากับสถานที่ฉันจะส่งข้อความบอกนายเอง” 

“ท่านมีเบอร์ผมเหรอครับ” 

“คำาถามต่อไป” ชายหนุ่มยกยิ้มไม่ตอบคำาถามนั้น 

“ตอนนี้ยังไม่มีครับ” 

“งั้นก็จบบทสนทนา” ชายหนุ่มจับหน้ากากบนหน้า “เอาแส้ไปเก็บ 

ไว้ที่เดิมแล้วก็สวมเสื้อผ้าซะ” 

คำาสั่งของเขาชัดเจนและกระชับได้ใจความเสมอ สวี่เย่รีบสวมเสื้อ 

ด้วยความรวดเร็วก่อนจะเดินตามอีกฝ่ายลงไปชั้นล่าง 

“นายอยากจะไปเลยหรืออยากจะนั่งกับฉันอีกสักพัก” เมื่อมาถึงด้าน 

นอกของห้องประชุมชั้นสามชายหนุ่มก็เอ่ยถาม ทำาให้สวี่เย่แปลกใจเล็กน้อย 

ตอนนี้สมองเขาเต็มไปด้วยความคิดที่ว่าหากอีกฝ่ายสั่ง ‘นั่งคุกเข่าข้างฉัน 

ตอนนี้’ แบบนี้แล้วเขาจะทำายังไง เลยไม่ได้คาดคิดว่าผู้ชายคนนี้จะให้เขา 

เลือกได้ 

แต่พอเห็นเขาเอ๋ออยู่อย่างนั้นก็ได้แต่ยิ้มเล็กๆ “นายในตอนนี้ไม่ 

เหมาะจะเป็นทาสต่อหน้างานแบบนี้” เขากวาดมองเข้าไปภายในดวงตา 

ของทาสที่ระยิบระยับไปด้วยความซาบซึ้งใจ แล้วจึงเอ่ยเสริมอย่างสบายใจ 

“ทาสที่ยังสั่งสอนไม่ดีจะทำาให้ฉันขายหน้าได้” 

สวี่เย่เบ้ปาก 

ที่แท้เจ้าบ้านี่ก็ยังปากร้ายเหมือนเดิมสินะ 


- 41 -

เพราะเขายังไม่ได้เตรียมใจในการเป็นทาสมาเจอคนอื ่น จึงเลือกที่ 

จะกลับไปแทน การขับรถเปิดประทุนในเวลากลางคืนแบบนี้ก็เย็นสบายไม่ 

น้อย สวี่เย่คิดถึงช่วงเวลาที่ตัวเองซบอยู่ในอ้อมอกหลังจากที่ปลดปล่อย 

ความต้องการไปตลอดทางกลับบ้าน ร่างกายทุกส่วนเหมือนจะจำาทุกความ 

รู้สึกตอนนั้นได้ดี จำาแม้แต่กลิ่นนำ้ำหอมอ่อนๆ ที่ติดกายคนคนนั้นได้ 

เขายกหูโทรศัพท์โทรหาหลิวจิ้ง “ช่วยฉันหาคนคนหนึ่งให้ที” 


- 42 -

บทที่ 2 

กลุ่มนกกระเรียนขาว เป็นกลุ่มที่สวี่ถิงเป็นผู้ถือหุ้นมากที่สุด เขาเป็น 

นักธุรกิจที่มีสมองอันเฉียบแหลม รู้จักมองทิศทางกระแสลมธุรกิจ ทั้งยัง 

รู้จักนำ้ำขึ้นให้รีบตัก เขาเริ่มจากร้านอาหารบุฟเฟต์ซึ่งเป็นกิจการของตระกูล 

และมีเพียงสาขาเดียว จนตอนนี้ก็ได้ขยายแฟรนไชส์หลายร้อยสาขาแล้ว 

แต่กว่าจะได้มาแบบนี้ก็จำาเป็นต้องเสียหยาดเหงื่อไปไม่น้อยเลยทีเดียว 

เมื่อสวี่เย่ที่เป็นผู้สืบทอดต่อต้องเข้ามาดูแลธุรกิจ จึงถูกส่งให้ไปเป็น 

ผู้ช่วยผู้จัดการที่สาขาหนึ่งซึ่งเปิดใหม่ เขาต้องเริ่มตั้งแต่งานพื้นฐานเช่นขาย 

ของจัดหน้าร้าน จัดสรรแบ่งงาน ดูแลจัดการบัญชี และงานจุกจิกอีก 

มากมายนับไม่ถ้วน เขาเรียนรู้ได้ไวและตั้งใจเรียนมาก และเพื่อจะเข้าใจ 

ความสดใหม่และวิธีทำาของวัตถุดิบที่แตกต่างกัน เขาจึงยอมไปหมกตัวช่วย 

อยู่ในห้องครัวสองเดือนเต็มๆ วิ่งไปมาอยู่ในนั้นทุกวัน สองปีหลังจากนั้นจึง 

ได้เลื่อนขั้นเป็นผู้จัดการส่วนภูมิภาค รับผิดชอบดูแลจัดการสิบกว่าสาขาใน 

เขตเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ 


- 43 -

หลายวันมานี้ คุณชายสวี่อารมณ์ไม่ดีนัก ผู้ใต้บังคับบัญชาต่างพา 

กันเดาให้วุ่นว่าอาจเป็นเพราะเรื่องคุณภาพวัตถุดิบบางร้านที่มีปัญหาจน 

ลูกค้าจะไปฟ้องร้อง แต่เลขาที่ชื่อลี่ลี่กลับรู้สึกว่าน่าจะมีปัจจัยอื่นเข้ามาเอี่ยว 

ด้วย เพราะทุกครั้งที่เธอเข้าไปส่งกาแฟในห้องผู้จัดการก็มักจะเห็นเขามอง 

มือถืออยู่ตลอดเวลา เหมือนกำาลังรอสายจากใครอยู่ 

ช่วงประชุมวันศุกร์บ่ายก็เหมือนกัน ทุกคนเห็นว่าเขาแสดงออก 

ร้อนรนอย่างเห็นได้ชัด แม้จะนั่งหน้าดำาครำ่ำเครียดอยู่กลางโต๊ะในห้อง 

ประชุมฟังลูกน้องที่กำาลังอธิบายเรื่องผลประกอบการ หากสายตาที่จ้องไป 

ยังสไลด์ PPT บนหน้าจอกลับสลับไปมากับมือถือที่วางอยู่ข้างแฟ้มงาน 

ซึ่งมันทำาให้ลี่ลี่อยากรู้อยากเห็นไม่ใช่น้อย เธอทำางานเป็นเลขาให้คุณ 

ชายสวี่มาเกือบปีเต็มแล้ว มีพนักงานหญิงไม่น้อยเลยที่อิจฉาเธอซึ่งได้นั่ง 

ตำาแหน่งนี้ จริงๆ ตอนเริ่มทำางานเธอก็แอบคิดว่าหน้าตารูปร่างเธอเองก็ดี 

ไม่น้อย ไม่แน่ว่าถ้าโชคดีอาจจะได้เป็นคุณนายก็ได้ ดังนั้น เธอเลยแต่งตัว 

สวยทุกวัน จับทุกโอกาสที่สามารถโชว์ความสามารถและความสวยงามของ 

ตัวเอง หากกลับพบว่าอีกฝ่ายไม่สนใจเธอที่แต่งตัวสวยเหมือนนกยูงรำาแพน 

เลยสักนิด เวลานานมากเข้าเลยกลายเป็นความรู้สึกพ่ายแพ้ที่ทับถม 

เข้าเรื่อยๆ ยิ่งพักหลังเห็นเจ้านายตัวเองไปไหนมาไหนกับคุณชายตระกูล 

หลิวบ่อยๆ ถึงได้รู้ว่าที่แท้ชายหนุ่มไม่ได้ชอบผู้หญิง จึงเรียกคืนความมั่นใจ 

ตัวเองให้กลับมาได้ไม่ยากเท่าไหร่ 

ปกติทายาทคนนี้จะวางตัวเมินเฉยใส่ทุกคน แม้แต่เธอก็ไม่เคยเห็น 

ใครที่เป็นตัวจริงเลยด้วยซำ้ำ แต่หลายวันมานี้กลับเอาแต่จ้องมือถือ หรือว่า 

กำาลังมีความรักกันนา? ลี่ลี่คิดเดาเองอยู่ในใจพลางส่งเอกสารที่จัดเรียบร้อย 

แล้วให้เจ้านาย 


- 44 -

“นี่ต้องเซ็นหมดวันนี้เลยปะ” สวี่เย่มองกระดาษปึกหนาแล้วก็ได้แต่ 

ขมวดคิ้ว 

“เดี๋ยวต้องส่งสามแผ่นแรกให้หัวหน้าฝ่ายการเงินแล้วค่ะ” ลี่ลี่แบ่ง 

กระดาษให้ชัดเจน 

ยิ่งใกล้สุดสัปดาห์มากเท่าไหร่ ภายในใจของสวี่เย่ก็ยิ่งกระวนกระวาย 

มากขึ้นเท่านั้น แถมชายหน้ากากกลับไม่มีแม้แต่จะส่งข้อความมาสัก 

ข้อความเลยด้วยซำ้ำ มันก็ยิ่งทำาให้เขาหมดความอดทนเข้าไปใหญ่เพราะเขา 

กำาลังรอข้อความฉบับนั้นอยู่ หากการรอคอยช่างทรมานเหลือเกิน เขา 

พยายามอย่างมากที่จะดึงสติกลับเข้าโหมดการทำางาน เพ่งสมาธิไปยังปึก 

แผ่นกระดาษ A4 ซึ่งเต็มไปด้วยตัวหนังสือในมือ แต่สุดท้ายก็ทำาได้แค่อ่าน 

ลวกๆ หลังจากเซ็นชื ่ออย่างเร่งรีบ “ที่เหลืออาทิตย์หน้าค่อยว่ากันนะ เธอ 

ออกไปก่อน” เขาปิดแฟ้มเอกสารก่อนจะหลับตาลงนวดขมับ 

ในขณะเดียวกันเสียงริงโทนมือถือก็กลับดังขึ้นฉับพลัน 

สวี่เย่เบิกตาโพลง รีบคว้ามือถือมากดรับ “ฮัลโหล” 

ปลายสายพูดอะไรสักอย่าง ลี่ลี่ที่เดินออกมาก่อนจึงได้ยินแค่คุณชาย 

สวี่ผู้มักจะใจเย็นอยู่เสมอแหวเสียงดังลอดออกมา “อะไรคือหาไม่เจอ” เธอ 

รีบปิดประตูด้วยความกลัวก่อนที่เสียงจะถูกตัดขาด การเป็นเลขานั้นย่อม 

ทำาให้เธอรู้เรื่องกาลเทศะดี 

คนที่โทรมานั้นคือหลิวจิ้ง เพราะสวี่เย่ขอร้องให้ช่วยหาชายหน้ากาก 

หากแต่ไม่ได้ข้อมูลอะไรอยู่ดี ซึ่งมันทำาให้สวี่เย่รู้สึกไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยิน 

เท่าไหร่ กำาลังคนของพวกเขามากมายขนาดนี้จะไม่ได้ข้อมูลของคนคนนั้น 

เลยได้ยังไงกัน 

“หาต่อก็ตันแล้วอาเย่ การที่ต้องยื่นจมูกไปทางเขตตงหลินไม่ใช่เรื่อง 


- 45 -

ง่ายเลยนะ อย่าว่าแต่งมอะไรไม่ได้เลย แขนคงถูกหักไว้ที่นั่นด้วยซำ้ำ” หลิว 

จิ้งเตือนเขา 

เบาะแสชี้ไปเขตตงหลิน ซึ่งเป็นเขตอิทธิพลของแก๊งเหยี่ยวดำาและ 

เป็นสถานที่ที่คลับนั้นตั้งอยู่ 

เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ ไม่น่าหลวมตัวหลงเข้าไปเลยจริงๆ 

สวี่เย่เลือกจะทานอาหารเย็นที่ร้านอาหารของกิจการบ้านตัวเองใน 

ละแวกนั้น ดูเหมือนว่าอาหารบุฟเฟต์ที่ละลานตาก็ไม่ทำาให้เขาที่เดินวนสอง 

รอบหยิบอะไรมาใส่จานได้เลย ท้ายที่สุดจึงได้กลับมาแค่ซุปเห็ดกับซี่โครง 

แพะชิ้นเล็กๆ เท่านั้น ความจริงหลายวันมานี ้เขามัวแต่วุ่นจัดการเรื่อง 

คุณภาพอาหารและตอบสื่อมวลชน จึงทำาให้นอนน้อยเพราะเรื่องคุณภาพที่ 

ไม่ได้ตามเป้า ตอนนี้สภาพร่างกายจึงไม่มีชีวิตชีวาอะไรอีกแล้ว ขนาดขับ 

รถยังขี้เกียจจนต้องเรียกให้คนขับรถส่งเขากลับบ้านแทน 

เขาเบื่อที่สวี่ถิงและโจวเจียมัวแต่หาความสุขใส่ตัวมาตั้งนานแล้ว จึง 

ย้ายออกมาเช่าห้องอยู่ตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยปีหนึ่ง สวี่ถิงเอากุญแจบ้านให้ 

ลูกชาย หากเขากลับไม่รับ ต่อมาเลยใช้เงินตัวเองซื้อคอนโดฯ สองชั้นอยู่ 

คนเดียว ออกแบบเอง พื้นที่ไม่ได้กว้างมากแต่อิสระมากทีเดียว 

สวี่เย่ที่เหนื่อยล้าจึงอาบนำ้ำและผล็อยหลับไปหนึ่งงีบ ก่อนจะตื่นขึ้น 

มากลางดึกงัวเงียคลำาหามือถือเพื่อดูเวลา แต่พอเมื่อได้เห็นหน้าจอความ 

ง่วงที่มีก็พลันหายไปทันที 

เพราะตอนนี้มีข้อความหนึ่งโชว์อยู่บนหน้าจอมือถือแล้ว 

‘วันเสาร์เก้าโมงเช้า บ้านเลขที่ 8 หานก่วนวิลล่า ถนนฮวาซัน เมือง 

เฉิงเป่ย - นายท่านของนาย’ 


- 46 -

สวี่เย่รีบลุกขึ้นนั่งพร้อมอ่านอีกหลายรอบ ก่อนจะเก็บเบอร์นั้นเอาไว้ 

ในรายชื่อ พร้อมเซพชื่อว่าชายหน้ากาก หากต่อมากลับเปลี่ยนเป็น Y เขา 

จำาได้ว่านั่นเป็นตัวอักษรบนหน้าห้องของชายหน้ากาก 

หานก่วนวิลล่าเขารู้จักที่นั่น มันเป็นเขตบ้านพักตากอากาศที่มีวิว 

สวยมากทีเดียว น่าจะสร้างประมาณสิบปีก่อนได้ เป็นสถานที่ที่ดีที่สุด ตั้ง 

อยู่บนชานเมือง K ริมแม่นำ้ำข้างภูเขา มีคนบอกว่าเป็นกิจการของแก๊งเหยี่ยว 

ดำาที่ฟอกตัวจนกลายเป็นแก๊งเหยี่ยวทอง ดังนั้น หานก่วนวิลล่าจึงไม่ได้ตั้ง 

ป้ายขายอย่างเป็นทางการ หลังจากนั้นหลายปีก็ไม่เคยได้ยินข่าวเกี่ยวกับที่ 

นี่เข้าหูอีกเลย แต่ปีก่อนมีคุณชายคนหนึ่งโอ้อวดว่าได้มาหลังหนึ่ง แต่สุดท้าย 

ต่อให้ใช้ทั้งกำาลังกายและกำาลังคนก็เอามาเป็นของเจ้าของไม่ได้ แถมคนที่ 

พนันแพ้ยังต้องมาระบำาเปลื้องผ้าต่อหน้าพวกเขา ทำาเอาหัวเราะท้องแข็ง 

ล้อกันไปอีกหลายเดือน 

หรือว่าชายหน้ากากจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเหยี่ยวดำาจริงๆ? 

ทั้งดวงตาสีดำาขลับหลังหน้ากากและนิ้วเรียวยาวที่จับแส้ รวมถึงกลิ่น 

อายอันตรายอันแสนเลือนรางที่แผ่กระจายออกมานั่นก็ด้วย ทั้งหมดนี้ทำาให้ 

เขาตื่นเต้นโดยไม่รู้ตัว 

สวี่เย่คิดไปมาหลายตลบอยู่นานพอตัว ก่อนจะค่อยๆ ตกหลุมเข้าสู่ 

ภวังค์จนผล็อยหลับไปในที่สุด 

เขาตื่นมาในเช้าของอีกวัน เวลาบนหน้าจอโทรศัพท์บอกว่าตอนนี้ 

แปดโมงสี่สิบห้านาทีแล้ว อาการตื่นเต้นเมื่อคืนทำาให้เขาลืมไปเลยว่ามีนัด 

วันเสาร์จึงไม่ได้ตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้ แถมความเหนื่อยที่สะสมมาทั้งวัน 

ทำาให้เขาหลับไม่รู้เรื่อง 


- 47 -

ต่อให้รถไม่ติด ให้ตายยังไงก็ไม่ถึงที่นั่นก่อนเก้าโมงแน่ๆ 

พอคิดถึงตรงนี้ เขาก็แอบหน้าซีดไปเล็กน้อย เขาคิดวนไปมาอยู่ 

หลายรอบกว่าจะตกลงใจตอบข้อความกลับไป 

‘นายท่านครับ ขอโทษครับ บริษัทมีเรื่องด่วนต้องจัดการเลยจะไป 

สายครึ่งชั่วโมงครับ - ทาสของท่าน’ 

เขาใช้คำาพูดที่โคตรสุภาพมาเรียบเรียงจนเป็นข้อความนี้ หลังจากที่ 

กดส่งไปแล้วก็ลุกขึ้นจากเตียงเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างไม่รีบร้อนเท่าที่ควร 

เขาถึงหานก่วนวิลล่าตอนอีกสิบนาทีจะเก้าโมงครึ่ง 

เขตบ้านพักตากอากาศนี้บอกได้เลยว่ามีการรักษาความปลอดภัยที่ 

เข้มงวดมากทีเดียว พนักงานรักษาความปลอดภัยที่สวมชุดดำาได้เชิญสวี่เย่ 

ให้ลงจากรถอย่างมีมารยาท พร้อมยืนอยู่ตรงหน้ากล้องเว็บแคมจากนั้นกด 

ไปยังเลข ‘8’ เมื่ออีกฝ่ายรับสายแล้วนั้น พนักงานรักษาความปลอดภัยคน 

เดิมก็ถามอย่างสุภาพ “คุณผู้ชายครับ ท่านนี้เป็นแขกคุณหรือเปล่าครับ” 

แน่นอนที่อีกฝ่ายต้องตอบอะไรกลับมา แต่เหมือนจะพูดอะไรสัก 

อย่างด้วย 

พนักงานรักษาความปลอดภัยคนเดิมตอบกลับไปว่า “รับทราบครับ 

คุณผู้ชาย” จากนั้นก็หมุนตัวเดินมาหยุดอยู่ที่ข้างรถออดี้สีดำาสนิทพร้อมเปิด 

ประตูที่นั่งข้างคนขับ “คุณผู้ชายให้เข้าไปส่งคุณครับ พนักงานรักษาความ 

ปลอดภัยอีกคนจะขับรถไปจอดที่นั่นให้เองครับ” 

สวี่เย่จึงนำากุญแจโยนให้พนักงานรักษาความปลอดภัยอีกคนหนึ่งขึ้น 

รถไปแทน 

พื้นที่ทั้งหมดนั้นกว้างมากหากแต่สิ่งก่อสร้างกลับน้อย บ้านแต่ละ 

หลังตั้งกันอยู่ห่างไกลแทรกซึมไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่จำานวนมาก มองไป 


- 48 -

ทางไหนก็เจอแต่ต้นไม้ปกคลุมไปทั่ว เมื่อมองจากถนนไปก็เห็นแค่เพียง 

หลังคาบางส่วนเท่านั้น ซึ่งมีความเป็นส่วนตัวมากทีเดียว 

เมื่อมาถึงลานบ้านที่มีป้ายสีเงิน ‘No.8’ แขวนไว้อยู่ รถก็ค่อยๆ จอด 

พนักงานรักษาความปลอดภัยรีบลงมาเปิดประตูให้เขา จากนั้นก็วิ่งไปกด 

ออดประตูแทนเขาอีก “หากท่านจะกลับ โปรดเรียกให้เรามารับนะครับ” 

เมื่อพูดจบก็โค้งตัวจากไปไม่ได้พูดอะไรมากกว่านั ้น ดูท่าทางจะได้รับการ 

ฝึกอบรมมาอย่างดี 

จากนั้นประตูอัตโนมัติก็ถูกปลดล็อก สวี่เย่จึงผลักประตูเดินเข้าไป 

เพราะเพดานที่สูง ทำาให้ห้องนั่งเล่นชั้นหนึ่งดูกว้างมากกว่าเดิม บาน 

หน้าต่างใหญ่ที่ถูกออกแบบมาอย่างดีทำาให้วิสัยทัศน์ดูกว้างมากขึ้น แสงแดด 

สีทองที่ลอดผ่านผ้าม่านสีขาวเข้ามาทำาให้ทั้งห้องสีขาวดำานี้ดูอ่อนโยนลงเล็ก 

น้อย เครื่องใช้สีเบสและสีเทาทำาให้ห้องดูอบอุ่นขึ้นมาอีกหน่อย ต้นไม้ที่ถูก 

ตกแต่งวางอยู่ช่างเข้ากับต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ด้านนอก หน้าต่างกระจกเพิ่มความ 

มีชีวิตชีวาให้กับห้องนี้ได้มากทีเดียว เตาผิงและเขากวางที่แขวนประดับ 

ตกแต่งอยู่ก็ให้อารมณ์สไตล์ยุโรปเหนือไม่น้อยเลย ภายในห้องตกแต่งได้พอ 

ดิบพอดี ทั้งสะอาดและเป็นระเบียบ ซึ่งมันทำาให้คนที่ได้เข้ามาเห็นรู้สึก 

สบายใจได้ 

สวี่เย่รีบมองรอบห้องด้วยความรวดเร็ว ก่อนที่สายตาจะหันไปปะทะ 

เข้ากับคนที่นั่งอยู่ตรงโซฟาหนังสีดำา 

ชายหนุ่มกำาลังนั่งมองแท็บเล็ตในมือ ใบหน้ายังคงสวมหน้ากากที่ 

เจาะเป็นลวดลายประณีตปิดบังใบหน้าครึ่งบน เผยให้เห็นแค่ดวงตาสีเข้ม 

และยามเมื่อแสงอาทิตย์สาดส่องลงมาก็สะท้อนลวดลายอันสวยงามจาก 

หน้ากากนั้น 


- 49 -

พอสบกับดวงตาสีเข้มที่ไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ กำาลังมองอย่าง 

เย็นชามาที่ตัวเอง สวี่เย่ก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที เขารีบเปิดปากพูดเอาใจ 

ประจบ “นายท่านครับ” 

“จัดการเรื่องบริษัทเสร็จแล้วเหรอ” นำ้ำเสียงของชายหนุ่มยังคงนุ่ม 

ทุ้มและฟังสบายเช่นเดิม 

“ครับ” ขณะตอบเขาก็รู้สึกกลัวในใจอยู่หน่อยๆ โกหกไม่เก่งเลยให้ 

ตายสิ 

“ดี” ชายหนุ่มลุกขึ้นยืน “ฉันจะพานายไปทำาความรู้จักคุ้นชินกับที่ 

นี่ก่อน เพราะจากนี้ที่นี่คือสถานที่ที่นายจะต้องมาทุกอาทิตย์ ฉันจะบอก 

นายว่าฉันจะทำายังไงกับนายระหว่างที่นายอยู่ในพื้นที่ที่กำาหนด ระหว่างนี้ 

นายจะถามก็ได้” 

“อือ” หลังจากที่สวี่เย่ส่งเสียงตอบรับไป ชายหนุ่มก็หันมากวาด 

สายตามองจนเขาต้องเม้มปากเปลี่ยนคำาพูด “ครับนายท่าน” 

จากนั้นชายหนุ่มก็เริ่มอธิบาย “บ้านหลังนี้เลือกวัสดุก่อสร้างที่เหมาะ 

สมมาเก็บเสียงและสายตาจากโลกภายนอก เพื่อป้องกันไม่ให้การกระทำาใด 

ก็ตามในบ้านหลังนี้ถูกสอดแนม นายอยู่ที่นี่จะปลอดภัย ดังนั้น ฉันจึงอยาก 

ให้นายถอดเสื้อผ้าออกตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่” 

คำาขอนี้ทำาเอาสวี่เย่เกร็ง แถมยังมีความรู้สึกตื่นเต้นแปลกๆ ผสม 

ปะปนเข้ามาอีกด้วย 

ตัวเขาเองเป็นมาโซคิสม์หน่อยๆ จริงๆ ด้วย อีกฝ่ายจะคิดเบื่อเขา 

หน่อยๆ ไหมนะ 

“ทำาอาหารเป็นไหม?” ชายหนุ่มหยุดฝีเท้าเมื่อก้าวเข้ามายังห้องครัว 

ที่เป็นแบบเปิด 


- 50 -

“นิดหน่อยครับ แต่ว่าไม่อร่อยเท่าไหร่” เขานิ่งคิดไปถึงสองเดือนที่ 

เคยช่วยอยู่ในห้องครัว อาหารที่ทำาออกมามันก็กินได้ไม่มีปัญหาอยู่หรอก 

แต่เรื่องรสชาตินี่สิ... 

ชายหนุ่มนิ่งคิดสักพักก่อนเอ่ย “ต่อไปอาหารเช้า ทุกวันอาทิตย์นาย 

จะต้องเป็นคนเตรียม ส่วนมื้ออื่นๆ ฉันจะให้พ่อครัวเป็นคนมาทำา แต่ฉัน 

อยากให้นายพยายามที่จะเรียนรู้หน่อยนะ” 

“ให้พ่อครัวมาทำาเหรอครับ” สวี่เย่เบิกตากว้าง “แต่เมื่อกี้นายท่าน 

บอกว่าให้ผมเปลือยตลอด...” 

ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปาก “ฉันจะอนุญาตเป็นพิเศษให้นายแขวนเสื้อ 

คลุมยาวไว้ที่ชั ้นหนึ่ง ให้สวมเมื่อพ่อครัวมา ถ้านายรู้สึกไม่ชอบใจ ทางที่ดี 

ก็รีบเรียนทำาอาหารให้เป็นไวๆ และต้องทำาให้ฉันพอใจในรสชาติด้วย” 

สวี่เย่นำ้ำท่วมปาก พูดไม่ออก ได้แต่เดินตามอีกฝ่ายขึ้นชั้นสองไป 

ชายหนุ่มผลักประตูห้องหนึ่งเข้าไปก่อนจะพูด “นี่เป็นห้องนอนแขก ของใช้ 

ทั้งหมดล้วนเป็นของใหม่ ตอนนี้ก็ให้นายใช้แล้วกัน ถ้าอยากได้เฟอร์นิเจอร์ 

หรือของประดับอะไรเพิ่มก็บอกฉันได้ ฉันจะหามาเปลี่ยนให้ นายจะเอา 

ของใช้ส่วนตัวมาไว้ที่นี่ก็ได้ ภายใต้ความสัมพันธ์นายทาสของพวกเรา ฉัน 

ย่อมไม่อนุญาตให้ใครมาใช้ห้องนี้แน่นอน ภายในห้องนี้นายจะเป็นอิสระ 

เวลาที่ฉันอนุญาตให้นายกลับเข้ามาในห้องนี้ นั่นหมายความว่าฉันยอมให้ 

นายหลุดพ้นจากสถานะทาส” 

ภายในห้องกว้างขวางสว่างไสวเหมือนชั้นล่าง ห้องนี้ใช้สีอบอุ่นอย่าง 

สีเหลืองอ่อนมาตกแต่ง แถมยังมีห้องนำ้ำส่วนตัวและระเบียงอีกด้วย กลาง 

ห้องมีเตียงนุ่มกว้างวางไว้พร้อมอยู่ ทั้งตู้หนังสือ ตู้เสื้อผ้า โทรทัศน์ ไหนจะ 

โต๊ะคอมพิวเตอร์ที ่มี iMac อีกหนึ่งเครื่อง สวี่เย่รู้สึกพอใจมากที่ที่นี่ไม่ต่าง 


- 51 -

อะไรกับที่คอนโดฯ ของตัวเองมากนัก 

“เข้ามาสิ” ชายหนุ่มเปิดประตูห้องนำ้ำ 

บานหน้าต่างข้างอ่างอาบนำ้ำสีขาวถูกเปิดออก เผยให้เห็นชั้นวางของ 

บนกำาแพงที่เต็มไปด้วยขวดมากมายหลากหลายประเภทจนต้องตกใจ สวี่ 

เย่สังเกตได้ว่าพวกมันยังไม่เคยถูกเปิดใช้เลยสักครั้ง ชายหนุ่มเปิดตู้เก็บของ 

สีขาวออก ทำาให้สายตาสวี่เย่ไปปะทะเข้ากับของในซองบรรจุภัณฑ์โปร่งแสง 

ที่วางอยู่เต็มไปหมดแล้วทั้งคอทั้งหน้าก็แดงแจ๋ 

ของพวกนั้นคือเครื่องสวนทวารแบบที่ใช้ในบ้าน อูฐเคยใช้มันกับเขา 

ตอนนั้นเขาใช้ทุกวิถีทางเพื่อที่จะทำาให้ตัวเองไปถึงจุดสุดยอดและยังเคยลอง 

วิธีโหดใหม่ๆ มากมายอีกด้วย 

ชายหนุ่มมองมาที่เขา “ในฐานะที่เป็นเจ้านายฉันย่อมใช้วิธีใดก็ได้ที่ 

ต้องการแตะต้องและใช้งานร่างกายของนาย ดังนั้น ภายในบ้านหลังนี้ ฉัน 

ขอให้นายรักษาความสะอาดไม่ว่าจะเป็นที่ไหนหรือเวลาไหนก็ตาม และ 

นายจำาเป็นต้องเชี่ยวชาญที่จะใช้เครื่องมือพวกนี้ทำาความสะอาดร่างกายตัว 

เอง ถ้านายใช้ไม่เป็นก็บอกฉัน ฉันจะสอนให้” 

“ผมใช้เป็นครับ” ใบหน้าสวี่เย่แดงจนร้อนแล้ว เขากวาดสายตามอง 

เครื่องมือทำาความสะอาดพวกแปรงที่มีขนอ่อนๆ แล้วก็ได้แต่ตอบเสียงเบา 

หวิว 

ชายหนุ่มปิดประตูตู้เก็บของ ยกยิ้มมุมปากซึ่งดูขี้เล่นบางๆ “ดีมาก 

ถ้าระดับความสะอาดของนายยังไม่ทำาให้ฉันพอใจ ฉันจะลงโทษนาย และ 

ตอนที่ฉันจะใช้งานนายก็ทำาไม่ได้ เพราะว่านายทำาความสะอาดร่างกายตัว 

เองรุนแรงเกินไป” 

“ครับนายท่าน” สวี่เย่หน้าแดงตอบแข็งๆ สายตาเสมองไปยังพื้น 


- 52 -

“ของที่อยู่ฝั่งนั้นจะเป็นสารหล่อลื่นและนำ้ำที่เอาไว้ใช้กับเครื่องสวน 

ทวารทุกชนิด ถ้าในนี้ไม่มีแบบที่นายชอบก็บอกได้ ฉันจะเตรียมไว้ให้” เขา 

ชี้ไปที่ขวดพวกนั้น “ทุกครั้งที่ทำาความสะอาดร่างกายเสร็จจะต้องทำาให้ข้าง 

ในเปียกชื้นอยู่เสมอ ถ้านายไม่ลืมว่าฉันอยากใช้ในจังหวะที่...” ชายหนุ่ม 

หยุดพูดที่ประโยคนี้แววตาขี้เล่นนั้นมองมายังสวี่เย่ซึ่งกำาลังเกร็งไปทั้งตัว “ถ้า 

ถึงเวลานั้นใครจะเจ็บกว่ากันนายคงจะรู้นะ” 

ชั้นสองยังมีห้องออกกำาลังกายและห้องสมุดอันกว้างขวางไว้อำานวย 

ความสะดวกอีกด้วย ชั้นหนังสือทั้งสามด้านนั้นอัดแน่นไปด้วยหนังสือที่เต็ม 

ชั้น “ถ้านายมีหนังสือที่ชอบก็เอากลับไปอ่านที่ห้องได้ แต่ตอนเอาไปก็ให้ 

จดชื่อหนังสือวางไว้บนโต๊ะด้วย” 

เมื่อทัวร์ชั้นสองจบลง ชายหนุ่มก็พาเขามาหยุดพักที่ชั้นสาม “ชั้น 

สามเป็นเขตส่วนตัวของฉัน มีห้องนอนและห้องทำางาน ตอนฉันพักผ่อน 

จำาเป็นที่จะต้องเงียบที่สุด ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากฉันห้ามนายเข้าไปเด็ด 

ขาด” หลังจากที่แนะนำาผ่านๆ แล้วนั้นพวกเขาก็มาหยุดที่ชั้นสี่ 

ห้องนั้นถูกบานกระจกล้อมรอบไว้ครึ่งห้อง เงยหน้าขึ้นไปก็สามารถ 

เห็นท้องฟ้าสีฟ้าได้อีกด้วย แสงแดดตอนกลางวันทำาให้ตาสวี่เย่พร่าเล็กน้อย 

ชายหนุ่มกดปุ่มอะไรสักอย่างบนกำาแพง สักพักผ้าม่านด้านนอกหน้าต่างก็ 

ถูกเลื่อนปิดแสงแดดบนหัว 

ที่เด่นที่สุดคงจะเป็นตะขอที่แขวนอยู่บนคานเหล็ก จากนั้นก็หันไป 

เห็นแท่นประหารซึ่งขนาดของมันใหญ่กว่าที่เห็นในคลับวันนั้นไม่น้อยเลยที 

เดียว ฟังก์ชันเองก็เยอะกว่ามาก ไหนจะแท่นนวดที่สามารถเพิ่มระดับได้ 

วางอยู่ด้านข้าง และตู้โชว์ไม้โอ๊กขนาดใหญ่สองชิ้นวางติดผนัง ส่วนข้างใน 

นั้นมีอะไร? สวี่เย่รู้สึกว่าตัวเองน่าจะเดาได้ไม่ยาก ภายในห้องถูกปูด้วยพรม 


- 53 -

สีนม เมื่อลองเหยียบดูก็พบว่ามันนุ่มมากทีเดียว กลางห้องมีโซฟาเดี่ยวสีดำา 

วางเอาไว้อยู่ บนโซฟามีขนสัตว์สีขาวปูทับไว้อีกชั้น รอบห้องเต็มไปด้วยแส้ 

และที่ตบซึ่งแขวนเต็มไปหมดประหนึ่งจัดงานแสดง และมีตะขอเปล่าอีก 

จำานวนหนึ่งในนั้น 

“ของในนี้ทั้งหมดล้วนเป็นของใหม่ที่ฆ่าเชื้อมาเรียบร้อย และมีบาง 

อย่างที่กำาลังอยู่ในระหว่างการจัดส่ง” ชายหน้ากากพอจะเดาสิ่งที่สวี่เย่สงสัย 

ได้จึงเอ่ยตอบ 

สวี่เย่ใจสั่นไหวเล็กน้อยที่ชายผู้นี้เอาใจใส่ SUB ตัวเองขนาดนี้ 

“ห้องนี้มีชื่อว่า ‘กรงขัง’ ก็อย่างชื่อมันนั่นแหละ ทุกครั้งที่นายเข้ามา 

ในห้องนี้ก็จะต้องเชื่อฟังคำาสั่งและฉันจะเป็นคนควบคุมนายเพียงคนเดียว 

ซึ่งนั่นหมายความว่านายจะต้องฟังคำาสั่งฉันคนเดียวเท่านั้น” ชายหนุ่มนั่ง 

ลงบนเก้าอี้หนังก่อนเอ่ยด้วยเสียงทุ้มตำ่ำ “มาคุกเข่าตรงนี้” 

สวี่เย่ทำาตาม ยามเมื่อเข่าได้สัมผัสกับพรมนั้นมันนุ่มมากทีเดียว 

“ตั้งแต่นี้ต่อไป ทุกเช้าวันเสาร์เก้าโมงนายจะต้องมาถึงที่นี่ และวัน 

อาทิตย์จะต้องทำาอาหารเช้าให้ฉันก่อนถึงจะจากไปได้ ถ้าสัปดาห์ไหนมาไม่ 

ได้ให้แจ้งกับฉันก่อน ทุกคืนวันเสาร์ฉันจะสั่งให้นายเข้ามาในกรงขัง ถ้าฉัน 

ไม่ได้สั่งคำาสั่งอื่น นายจะต้องคุกเข่าตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่” เขาเงียบไปสักพัก 

ก่อนไปหยิบ pointer สีเงินข้างมือมา “การคุกเข่าเป็นท่าประจำาของทาส 

และไม่ว่าฉันจะทำาอะไรกับนาย นายก็ต้องนิ่ง จนกว่าฉันจะยอมให้นาย 

เปลี่ยนท่า เมื่อฉันตบตักเบาๆ นายจะต้องรีบมาคุกเข่าอยู่ข้างฉัน” 

“สองมือไขว้หลังอ้าขาสองข้าง เข่าทั้งสองจะต้องแยกให้กว้างพอดี 

กับช่วงไหล่” ชายหนุ่มพูดพร้อมตีไปที่ทุกส่วนบนร่างกายของสวี่เย่ด้วยแรง 

ที่ไม่หนักนัก “หลังนายต้องตรงให้รับกับช่วงเอว เงยหน้าขึ้นมาและโชว์ 


- 54 -

ร่างกายของนายให้ฉันดู” 

แม้จะสวมเสื้อผ้าอยู่ แต่สวี่เย่ก็รับรู้ได้ถึงสัมผัสของ pointer ชัดเจน 

เหมือนเวลาที่ได้อยู่กับชายคนนี้ ร่างกายของเขาจะเปลี่ยนมารับรู้ได้ไวเป็น 

พิเศษ เขายืดหลังตรงตามคำาสั่งพร้อมมองตรงไปยังร่างกายของชายหนุ่มที่ 

นั่งอยู่ตรงหน้า 

หลังจากที่ชายหนุ่มพอใจกับท่าคุกเข่าของเขาแล้วนั้นจึงพูดต่อ “การ 

เป็นทาสนายจำาเป็นจะต้องแสดงความเคารพและเชื่อฟัง เวลาพูดกับฉันจะ 

ต้องใช้คำาเรียกที่ยกย่อง แต่ถ้าหากมีบุคคลที่สามอยู่ด้วยฉันอนุญาตให้นาย 

ใช้คำาว่า ‘คุณ’ เรียกฉันแทนได้ เวลาที่ฉันอยากให้นายไปหยิบของมาให้ 

นายจะต้องนั่งคุกเข่าและใช้มือทั้งสองข้างส่งของมาให้ฉัน แต่ถ้ามีบุคคลที่ 

สามอยู่ด้วยฉันอนุญาตให้ยืนแทนได้ เวลาเดินด้วยกันกับฉัน นายจะต้องอยู่ 

ข้างหลังฉันเสมอ ห้ามเดินนำาหน้า ห้ามเดินเทียบเคียง ในขณะเดียวกันห้าม 

เดินห่างจากฉันเกินสองก้าว เข้าใจไหม?” 

“เข้าใจแล้วครับนายท่าน” สวี่เย่ตอบเร็วมาก ความจริงเขาไม่พอใจ 

กับกฎระเบียบพวกนี้เท่าไรนัก เพราะใจจริงมันทำาให้เขารู้สึกอับอายมาก 

“ดีมาก ถ้าอย่างนั้นก็เริ่มตั้งแต่ตอนนี้เลยแล้วกัน ถ้าหากนายทำาอะไร 

ผิดฉันจะลงโทษนาย” เขาเคาะ pointer ในมือเบาๆ “ส่วนเรื่องลงโทษมี 

เพียงอย่างเดียวที่ทำาให้ฉันพอใจได้” 

สวี่เย่หน้าถอดสี รีบแย้ง “นายท่านครับ แต่ท่านเคยบอกว่าจะรักษา 

ความปลอดภัยให้ผม” 

“ไม่ต้องห่วง ฉันมีวิธีมากมายที่จะลงโทษโดยที่นายยังปลอดภัย และ 

ฉันรับประกันเลยว่าทุกวิธีจะทำาให้นายจำาขึ้นใจได้เลยล่ะ” ชายหนุ่มลุกขึ้น 

ยืน ร่างกายสูงใหญ่นั้นบดบังแสงสว่างตรงหน้าสวี่เย่จนหมด จนทำาให้เขา 


- 55 -

ใจลอยไปชั่วครู่หนึ่ง เหมือนกับว่าตัวเองถูกความแข็งแกร่งที่ผู้ชายตรงหน้า 

มีควบคุมเอาไว้ทั้งหมดจนไร้ความสามารถในการคิดวิเคราะห์ ทำาได้แค่ 

เพียงฟังคำาสั่งที่ออกจากมาจากปากของเขาโดยไม่อาจขัดขืนได้ 

“เจ้าทาสกลับไปห้องของนาย ทำาความสะอาดร่างกายให้สะอาดจาก 

นั้นค่อยกลับเข้ามาที่กรงขัง” 

ขั้นตอนการทำาความสะอาดนั้นยุ่งยากมากเป็นพิเศษ 

ความจริงสวี่เย่ไม่เคยมีประสบการณ์ในการทำาให้ตัวเองมาก่อน 

หลายครั้งก่อนหน้านี้ก็มักเรียกให้คนอื่นมาทำาให้ หากครั้งนี้เขากลับต้อง 

บอกตัวเองให้ทำา ย่อมรู้สึกกระดากไม่น้อย เพราะว่าสำาหรับเขาแล้วก่อน 

หน้านี้เขาเป็นผู้ควบคุมออกคำาสั่งให้คนอื่นมาทำาให้เสมอ เขามีความสุข... 

แต่พอได้เจอกับผู้ชายคนที่ตัวเขาเองจะต้องเรียกว่า ‘นายท่าน’ และ 

ตัวเองกลายเป็นสินค้าทาสอันตำ่ำต้อย ดังนั้นอาการขัดขืนอีกฝ่ายตาม 

สัญชาตญาณจึงรุนแรงโดดเด่นมากทีเดียว 

ตอนที่เขากลับขึ้นมายังชั้นสี่อีกครั้งเวลาก็ผ่านล่วงเลยไปเกือบหนึ่ง 

ชั่วโมงเต็ม ชายหนุ่มก็ไม่อยู่แล้ว 

แสงแดดวูบไหวลอดตามใบไม้ลงมากระทบกับร่างกายอันเปลือย 

เปล่า จนเหมือนจุดสปอตไลท์ที่เคลื่อนที่ไปมา เท้าเปลือยที่สัมผัสกับพื้น 

พรมหนังแกะให้ความรู้สึกนุ่มนวลสบายเท้า สวี่เย่เดินรอบกรงขังช้าๆ หนึ่ง 

รอบ ดูวัตถุดิบและรูปทรงของแส้แต่ละชนิด แถมยังลองหยิบแส้งูขึ้นมาตีที่ 

ปลายแขนดู แม้จะออกแรงไม่มากแต่ก็ทิ้งรอยแดงและความเจ็บแสบเอาไว้ 

เขาเปิดตู้ไม้โอ๊กหนึ่งในนั้นดู ภายในเต็มไปด้วยกุญแจข้อมือ ball 

gag ที่หนีบยอดอก เทียนไขความร้อนตำ่ำ เครื่องพันธนาการทั้งหลาย และ 


- 56 -

ยังมีแหวนสำาหรับเจ้าโลกที่มีหลากหลายขนาดจนละลานตาไปหมด ภายใน 

ตู้โอ๊กอีกใบก็เก็บของแบบที่เขาคิด ภายในเต็มไปด้วยเครื่องใช้ไฟฟ้ารูปร่าง 

ประหลาดที่เก็บเป็นคอลเลกชัน รวมไปถึงเครื่องช็อตไฟฟ้าที่ดูแล้วน่าจะ 

อันตรายจำานวนหนึ่ง ในนั้นยังมีดิลโด้ขนาดใหญ่มากอีกหนึ่งชิ้น เล่นเอาเขา 

เหงื่อตกหน้าซีด เพราะขนาดของมันคงทำาคนตายได้เลย 

“ของเล่นพวกนี้ทำาให้นายพอใจได้ไหม?” เสียงเอื้อนเอ่ยของชาย 

หนุ่มดังมาจากข้างหลังพร้อมกับรังสีเย็นยะเยียบจนเกือบแช่แข็งแสน 

อันตรายถูกแผ่ออกมา 

สวี่เย่รับรู้ได้ถึงรังสีนั้นจึงรีบหันมาคุกเข่า “ขอโทษครับ คุณไม่อยู่ผม 

เลย...” เขาอธิบายไปได้นิดเดียวก็ต้องหยุดกลางคันใบหน้าเริ่มซีดขาวเพราะ 

นึกได้ว่าเมื่อครู่ตัวเองรีบร้อนจึงใช้คำาว่า ‘คุณ’ 

ดวงตาภายใต้หน้ากากนั้นฉายแววเย็นชา ชายหนุ่มไม่ได้เอ่ยปากพูด 

อะไรออกมาเลยสักพัก 

ทุกนาทีที่เคลื่อนผ่านทุกวินาทีแห่งความเงียบงันมันช่างทรมานเหลือ 

เกิน สวี่เย่ไม่รู้จะมองอีกฝ่ายยังไง คล้ายกับตัวเองเป็นเด็กน้อยที่ถูกจับได้ 

เวลาทำาความผิด แม้กระทั่งตัวเขาเองก็คิดไม่ถึงว่าทุกอารมณ์ความรู้สึกของ 

เขาจะค่อยๆ ถูกอีกฝ่ายเข้ามาควบคุม 

ชายหนุ่มหยิบแผ่นไม้ไผ่กว้างสองนิ้วมายังด้านหลังเขาก่อนใช้ 

นำ้ำเสียงเย็นยะเยียบพูดใส่ “บอกฉันว่าฐานะนายคืออะไร” 

สวี่เย่รู้สึกสับสนเล็กน้อยหากไม่กล้าที่จะหันกลับไปดู 

แล้วทุกอย่างก็เกิดขึ้นเร็วมาก เสียง ‘ผัวะ’ ดังชัดเจนมากในความ 

รู้สึก สวี่เย่ร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวดออกมาพร้อมกับแผ่นหลังที่แดง 

เป็นรอยไม้ 


- 57 -

“บอกฉันมาว่าสถานะนายคืออะไร?” เขาสั่งยำ้ำอีกครั้ง 

“ทาส...ของท่าน” เขาตอบตะกุกตะกัก เสียงเขาแหบเล็กน้อยด้วย 

ความกลัว ร่างกายรู้สึกได้ถึงความเกร็ง 

ครั้งนี้ชายหนุ่มไม่ได้ฟาดไม้ในมือลงมา “บอกสถานะของนายอีก 

ครั้ง” 

“ผมเป็นทาสของท่านครับ” เขารีบเอ่ยตอบ 

“บอกฉันมาว่านายมีสิทธิ์อะไรบ้าง” 

“ผมไม่มีสิทธิ์อะไรเลย” ความเจ็บปวดที่แผ่นหลังค่อยๆ เจ็บแสบ 

ขึ้นมาเรื่อยๆ 

“บอกฉันถึงหน้าที่ของนาย” เขาพูดด้วยนำ้ำเสียงที่จับไม่ได้ว่ากำาลัง 

รู้สึกอย่างไร 

“ทำาให้ท่าน...มีความสุข?” สวี่เย่กำาลังคิดถึงคำาที่จะใช้เลยทำาให้ท้าย 

ประโยคกลายเป็นคำาถาม 

แล้วเสียงไม้กระทบกับเนื้อก็ดังชัดเจนอีกครั้ง ไม้ไผ่กว้างสองนิ้ว 

สัมผัสเข้ากับแผ่นหลังอีกฝั่งที่ได้สัดส่วน แม้ว่าเขาจะเกร็งร่างกายฝืนเอาไว้ 

หากก็ยังคงเจ็บอยู่ดี 

“บอกฉันถึงหน้าที่ของนาย” เขาสั่งซำ้ำอีกครั้ง 

“จุดประสงค์เดียวที่มีผมอยู่คือ เอาอกเอาใจท่านเพื่อให้ท่านมีความ 

สุขครับ” 

ขณะที่กำาลังพูดประโยคนี้ สวี่เย่ก็ก้มหน้าลง ร่างกายที่เปลือยเปล่า 

สั่นระริก เขากำาลังคล้อยตามชายผู้แข็งแกร่งคนนี้ที่เอ่ยคำาที่ทำาให้เขาไม่เหลือ 

แม้แต่ศักดิ์ศรีของตัวเอง ความอับอายที่ถูกอีกฝ่ายควบคุมและความเจ็บ 

ปวดที่แผ่ซ่านไปทั่วแผ่นหลังกำาลังกวนใจให้ร่างกายของเขาเกิดอาการต่อ 


- 58 -

ต้านขึ้นมา 

ความปรารถนาของเขาแปรปรวนประหนึ่งคลื่นลมพัด 

“บอกฉันว่านายทำาผิดอะไร” ชายหนุ่มมาหยุดยืนที่ด้านหน้าเขาอีก 

ครั้ง ก่อนจะใช้ปลายไม้ดันคางเขาให้เงยหน้าขึ้นไปมอง เป็นการบีบบังคับ 

ทางอ้อมให้เขาหลังตรงคอตั้ง 

“ผมใช้คำาเรียกผิดครับ...นายท่าน” สวี่เย่ตอบไวมาก 

ชายหนุ่มเหมือนรอให้เขาพูดต่อ เขามองเห็นอีกฝ่ายยกยิ้มมุมปาก 

ด้วยท่าทีสบายใจ “ดูท่าฉันคงจะต้องใช้วิธีที่ลึกซึ้งกว่านี้มาช่วยเพิ่มความจำา 

ให้นายแล้วล่ะมั้ง” เขาโยนไม้ไผ่ทิ้งไปก่อนหยิบแส้งูลายสีขาวดำาที ่ยาวสอง 

เมตรมาแทน “นายชอบมันไม่ใช่เหรอ” ชายหนุ่มสะบัดแส้นั่นออกไป “ฉัน 

จะทำาให้นายสมหวังเอง” 

สีหน้าสวี่เย่ซีดขาว นี่เป็นแส้ที่เมื่อครู่เขาเพิ่งลองหยิบขึ้นมา เขารู้ดี 

ว่าหากถูกตีจะเจ็บเพียงใด ตอนนี้แววตาสวี่เย่แสดงความหวาดกลัวออกมา 

เขารีบเอ่ยอ้อนวอนขอร้องอีกฝ่าย “นายท่าน...” 

หากชายหนุ่มยังคงพูดเสียงเรียบเฉย “ก่อนอื่นคือท่าคุกเข่า” แส้นี้ 

ช่างเหมือนงูตอนที่กำาลังจะฉกศัตรูนัก เขาถูกฟาดลงที่ด้านในหน้าขาทั้งสอง 

ข้างเพียงเพราะต้องการให้เขาคุกเข่าในท่าทางที่แยกเข่าออกจากกัน 

สวี่เย่กลัวจนต้องร้องออกมา ร่างกายสั่นเทาไปหมด ความเจ็บปวด 

แผ่ซ่านไปทั่ว เขากัดปากและอ้าขาทั้งสองข้างออกให้กว้างเท่ากับช่วงไหล่ 

พร้อมกับหลังที่ยืดตรงขึ้น 

“จากนั้นก็คือกฎเกณฑ์” ชายหนุ่มสะบัดข้อมืออีกครั้ง แส้ในมือก็ไป 

กระทบกับร่างกายขาวนวลของสวี่เย่จนเกิดเป็นรอยจากหน้าอกด้านซ้าย 

ลาดยาวมาจนถึงเอวขวา “คิดออกหรือยังว่าฉันให้นายอยู่ในท่าไหนเวลา 


- 59 -

อยู่ที่นี่” 

“ท่า...คุกเข่าครับ จนกว่าท่านจะอนุญาตให้เปลี่ยน...” สวี่เย่สูดลม 

เข้าปากเพราะเจ็บและเพราะไฟปรารถนาที่กำาลังลุกโหม 

เมื่อถูกปฏิบัติด้วยความหยาบโลน ส่วนหนึ่งของความเจ็บปวดแปร 

เปลี ่ยนกลายเป็นความสุข บางคนอาจจะรู้สึกตื ่นเต้นเพราะแบบนี้ก็ได้ แต่ 

ในความรู้สึกเหล่านี้มันก็มีเส้นแบ่งอันเลือนรางอยู่เช่นกัน ยามเมื่อความเจ็บ 

พุ่งสูงขึ้น ความสุขก็จะเลือนหายไป เส้นแบ่งนี ้ของแต่ละคนจะไม่เท่ากัน 

ในบางครั้งก็จะมีบางคนตามหาความตื่นเต้นที่มาจากความเจ็บปวดจนมาก 

เกินไปและบังคับให้ตัวเองมาจนถึงขีดจำากัด และถ้าเป็นเช่นนี้ก็จะมีเพียง 

ความเจ็บปวดที่มากขึ้นเรื่อยๆ ถึงจะสามารถกระตุ้นต่อมตื่นเต้นของพวก 

เขาได้ ซึ่งมันจะทำาให้เกิดอุบัติเหตุได้ง่ายมาก 

เดิมทีสวี่เย่เข้าใจว่าตัวเองกำาลังเจอกับความเจ็บชาธรรมดา แต่ตอน 

นี้เขารู้แล้วว่าไม่ได้เป็นแบบนั้น อูฐเคยทำาร้ายเขาจนเจ็บปวดแต่ก็ไม่สามารถ 

ตักตวงความปรารถนาเขาได้ แต่กับผู้ชายคนนี้เขากลับมีปฏิกิริยาไวเหมือน 

ไม่ใช่ตัวเขาเอง 

“ตอนฉันเข้ามา นายอยู่ในท่าแบบไหน” ชายหนุ่มใช้ด้ามแส้วน 

หน้าอกซ้ายที่เมื่อครู่เพิ่งถูกแส้ฟาดไปมาช้าๆ และการกระทำาแบบนี้ก็ไป 

กระตุ้นให้ยอดอกให้แข็งชูชันขึ้นมา สวี่เย่ตัวสั่นเทาไม่หยุด มือทั้งสองข้าง 

ที่บิดกุมอยู่ด้านหลังกำาลังเหงื่อออกจนชุ่มไปหมดก่อนจะเอ่ยตอบเสียงสั่น 

“...ยืนครับ” แววตาอ้อนวอนล่องลอยอยู่ในดวงตาของเขา “ผมผิดไปแล้ว 

ครับนายท่าน...” 

“เริ่มแสดงความจริงใจออกมาบ้างแล้ว” อีกฝ่ายมองพร้อมยิ้มมุม 

ปากมาที่เขา “นายใช้อุปกรณ์โดยพลการและยังไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน 


- 60 -

แถมยังทำาให้ร่างกายตัวเองเกิดรอยแดง พฤติกรรมแบบนี้จำาเป็นจะต้องสั่ง 

สอนเพื่อให้ดีกว่านี้” 

แส้ถูกฟาดไปยังอกด้านขวาซึ่งลาดยาวลงมา ดูแล้วก็เข้ากับรอยแส้ 

ที่ถูกฟาดก่อนหน้านี้ เพราะมันกลายเป็นรอยแดงตัดกัน สวี่เย่ตกใจกลัว สูด 

อากาศเข้าปอด หากใบหน้ากลับแสดงสีหน้าเจ็บปวดและสุขสมในครา 

เดียวกัน แววตาพร่าเบลอเปียกชื้นฉับพลัน ส่วนปลายของแกนกายที่อยู่ตรง 

ระหว่างขาทั้งสองข้างของเขากลับถูกมือใครบางคนลูบคลึงช้าๆ 

สวี่เย่มองชายหนุ่มที่ลงมานั่งคุกเข่าด้วยสายตาหวาดกลัว ก่อนได้ยิน 

เพียงอีกฝ่ายที่พูดด้วยนำ้ำเสียงสบายใจเฉิบว่า “ความหมายของการลงโทษ 

คือการทำาให้นายจำาเอาไว้เป็นบทเรียน ไม่ได้ทำาให้นายมีความสุข” ก่อน 

แหวนเนื้อเบาจะถูกสวมใส่ตรงแกนกายของเขาที่ตอนนี้เริ่มตั้งตรงและขยาย 

จนรู้สึกแน่นคับ 

ความปรารถนาที่กำาลังลุกโหมเพราะถูกบางสิ่งรัดแน่นก็ไม่ได้ลดลง 

กลับกัน มันยิ่งทำาให้สิ่งนั้นแข็งตัวมากกว่าเดิมและยิ่งทำาให้รู้ว่าอาการรัด 

แน่นตรงส่วนนั้นมันจี๊ดไปถึงสมองแล้ว ความเจ็บที่ขาด้านในเพิ่มขึ้นจนเริ่ม 

กลายเป็นเหน็บชา หน้าอกเจ็บจี๊ดคล้ายกับมีกระแสไฟฟ้าวิ่งผ่านพร้อมพา 

เข็มนับพันเล่มแทงเข้ามาไม่ยั้ง ความเจ็บตรงหลังเริ่มจางหายไปบ้างแล้ว 

หากร่างกายกลับร้อนระอุขึ้นมาแทนเสียอย่างนั้น 

มันคือความปรารถนาที่กำาลังไหม้แผดเผาดั่งไฟ 

สวี่เย่ไร้พละกำาลังรวมถึงความอดทนที่จะยืดตัวให้ตรงเหมือนเดิมได้ 

อีกต่อไป บั้นท้ายของเขาแสบร้อนไปสักพัก ชายหนุ่มที่ยืนตรงหน้าเหลือบ 

มองลงมาที่เขา “เจ้าทาส ตอนนี้ฉันให้โอกาสนายทบทวนอีกครั้งหนึ่ง คิด 

ให้ดี...จากนั้นก็บอกว่าวันนี้นายทำาผิดอะไรบ้าง ถ้ายังปิดบังหรือโกหกอีก 


- 61 -

นายก็คงจะรู้ว่าฉันมีสิทธิ์ให้นายทำาอะไรบ้าง” 

สวี่เย่อ้าปากสูดอากาศเข้าไปจนหน้าอกกระเพื ่อมขั้นรุนแรง เขา 

หลับตาสักพักเพื่อพยายามบังคับตัวเองให้กลับมาเป็นสงบเหมือนเดิม จาก 

นั้นจึงค่อยเปิดปากพูดทั้งหมดภายในลมหายใจเดียว “ผมไม่ฟังคำาสั่งท่าน 

ที่บอกให้นั่งอยู่ในท่าคุกเข่าเวลาอยู่ในกรงขัง เดินดูและลองใช้ของของท่าน 

โดยพลการ และทำาให้ร่างกายซึ่งเป็นของท่านเกิดเป็นรอย ใช้คำาเรียกชื่อ 

ท่านผิดและยังมี...” 

ถูกบงการ ถูกควบคุม ถูกพันธนาการ 

ความรู้สึกพวกนี้แล่นเข้ามาภายในสมองของเขา จนค่อยๆ ทับถม 

มาเป็นป้อมปราการที่ทำาให้เขาเกือบจะสูญเสียความสามารถในการขัดขืน 

และลืมเลือนตัวตนภายนอกทุกอย่าง เขามองเห็นแค่ชายหนุ่มสวมหน้ากาก 

ที่ยืนอยู่ตรงหน้าซึ่งควบคุมสายตา ความคิด และการกระทำาของเขา 

ไม่ต้องลังเล ไม่ต้องรับรู้ ไม่ต้องคิดอะไร แค่เพียงเชื่อฟัง ปฏิบัติ 

และอยู่ใต้อาณัติชายหนุ่มก็พอ 

สวี่เย่ใช้ดวงตาอันเปียกชื้นมองไปยังคนเป็นเจ้านายของตัวเอง ก่อน 

จะเอ่ยด้วยนำ้ำเสียงแพ้พ่ายอย่างสมบูรณ์ “ที่เมื่อเช้ามาสายไม่ใช่เพราะเรื่อง 

บริษัทหรอกครับแต่เป็นเพราะว่า...นอนตื่นสาย ผมก็เลยโกหกท่าน...” 

ชายหนุ่มยิ้มมุมปากจนเป็นเส้นโค้งน่าดู เขายื่นมือออกมาลูบศีรษะ 

ของคนเป็นทาสเบาๆ เป็นการปลอบใจ “เพื่อให้รางวัลแก่ความจริงใจของ 

นาย การลงโทษต่อจากนี้ไป ฉันจะให้สิทธิ์นายเป็นคนเลือก” เขาวางแส้งู 

ในมือลงก่อนเอ่ยต่อ “นายสามารถเลือกอุปกรณ์ที่แขวนอยู่บนกำาแพงอะไร 

ก็ได้ตามใจ จากนั้นก็หยิบมันมาให้ฉัน ส่วนฉันจะใช้มันยังไงก็เป็นสิทธิ์ของ 

ฉันที่จะตัดสินใจเอง” 


- 62 -

สวี่เย่นึกอยากลุกขึ้นยืนตามสัญชาตญาณ แต่ร่างกายกลับหยุดชะงัก 

เขายังไม่ได้รับคำาสั่งให้ลุกขึ้นยืน ดังนั้น จึงเงยหน้ามองชายหนุ่มด้วยสาย 

ตากล้าๆ กลัวๆ 

“ถ้าจะไม่เอาสิทธิ์นี้ก็ได้นะ ฉันไม่มีความคิดเห็นอะไรหรอกเจ้าทาส” 

ชายหนุ่มนั่งท่วงท่าสบายบนโซฟาตัวนุ่มมองเขาที ่กำาลังสับสนด้วยแววตา 

สนุกสนาน 

สวี่เย่นั่งคุกเข่ายอมรับในชะตาชีวิตข้างหน้า โชคดีที่พรมนุ่มมากจึง 

ไม่รู้สึกเจ็บนัก แต่สิ่งที่กำาลังขยายตรงกลางระหว่างขานั้นกลับสั่นทุกครั้งที่ 

เขาขยับร่างกาย หรือร่างกายที่เกิดการสัมผัสและเสียดสีไปมามันยั่วเย้าไฟ 

ปรารถนาของเขาให้ค่อยๆ ลุกโหม หากกลับแทบบ้าเพราะถูกแหวนรัดจน 

แน่น 

กว่าจะขยับตัวไปทางกำาแพงได้ก็ช่างยากเย็นนัก สุดท้ายเขาจึงเลือก 

ไม้ตบที่ทำาจากหนังมีด้ามจับสั้นที่ดูไม่หนักมือเท่าไร สำาหรับเขาแล้ว ความ 

แรงของที่ตบซึ่งมีหน้ากว้างนั้นเบากว่าแส้อยู่สักหน่อย ยามเมื่อเขากลับมา 

อยู่ข้างกายเจ้านายอีกครั้งพร้อมกับยื่นที่ตบด้วยสองมือชายหนุ่มก็เอ่ยยิ้มๆ 

“ไม่ดูอย่างอื่นรอบๆ ให้ละเอียดก่อนล่ะ” 

สวี่เย่ช้อนตามองอีกฝ่ายเคืองๆ ก่อนจะก้มหน้าหลบสายตาหยอก 

ล้อคู่นั้น ร่างกายเขาถูกแต่งแต้มไปด้วยร่องรอยสีแดง แววตาเปื้อนไปด้วย 

ไฟสวาท หากก็พยายามที่จะควบคุมมันไว้ เขาหอบหายใจจนน่าสงสารเลย 

ทีเดียว 

“หันหลังกลับไป” ชายหนุ่มออกคำาสั่ง 

เขาหันหลังกลับไปทั้งที่ยังอยู่ในท่าคุกเข่า เผยแผ่นหลังให้กับเจ้านาย 

ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ได้มอง 


- 63 -

เมื่อมองอะไรไม่เห็นเนื่องจากหันหลังมาแล้วนั้น เขากลับรู้สึกไม่ 

ปลอดภัยขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว เพราะไม่เห็นว่าคนข้างหลังกำาลังทำาอะไรอยู่ 

แถมยังคาดเดาหรือตัดสินอะไรไม่ได้ และไม่สามารถเตรียมตัวอะไรได้เลย 

สวี่เย่ทำาได้แค่เกร็งทั้งร่างเพื่อรอการกระทำาของอีกฝ่าย หากคนข้างหลังกลับ 

เหมือนตั้งใจเพิ่มความกดดันเพราะเจ้าตัวแกล้งไม่ยอมทำาอะไรสักที ความ 

ตื่นเต้นที่มากเกินไปทำาให้สวี่เย่เกร็งจนตัวสั่น เสียงของเขาทั้งสั่นและแหบ 

พร่ายามเมื่อเรียกอีกฝ่าย “นายท่านครับ...” 

เสียงเพียะดังหนึ่งทีพร้อมกับที่ตบที่ตกลงมากระทบก้นด้านซ้าย เจ็บ 

กว่าที่ถูกแส้ฟาดเมื่อครู่นัก สวี่เย่สูดปากเพราะเจ็บ ดวงตาแดงกำ่ำ ความ 

รู้สึกเสียใจที่เลือกพลาดนั้นท่วมท้นจนเต็มหัวใจว่าทำาไมไอ้ไม้ตีนี่มันเจ็บนัก 

วะ! 

ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนพร้อมหยิบของที่เหมือนกันและเดินมายังด้านหน้า 

ของเขาก่อนออกคำาสั่ง “อ้าปาก” 

สวี่เย่เบิกตาโพลง ยังไม่ทำาตามคำาสั่ง ชายหนุ่มจึงก้มลงไปบีบคาง 

บังคับให้เขาอ้าปากพร้อมยัดลูกบอลสีเหลืองเข้ามาในปากเพื่อให้เขากัด 

จากนั้นก็จับสายหนังมาคาดรั้งเอาไว้ที่ท้ายทอย 

มันคือ ball gag นั่นเอง... 

หลังจากที่โดนคาดแล้วนั้น เขาก็ต้องอ้าปากอยู่อย่างนั้นตลอดเวลา 

กลืนนำ้ำลายยังยาก อย่าว่าแต่จะให้พูดเลย มันทำาให้นำ้ำลายไหลออกมาจาก 

ร่องปาก 

“นี่ยังแค่ไซซ์เล็กนะ ถ้าครั้งหน้านายยังพูดทั้งที่ฉันไม่ได้อนุญาต ตรง 

นั้นยังมีใหญ่กว่านี้รอนายอยู่” ชายหนุ่มพลิกข้อมือดูเวลา จากนั้นจึงหันไป 

มองสายตาหวาดกลัวของสวี่เย่ก่อนเอ่ยเสียงเข้ม “ต่อไปฉันจะใช้ที่ตบนี่ตี 


- 64 -

ก้นนายอีกยี่สิบทีเพื่อทำาโทษ ถ้านายหลบจะเริ่มต้นนับใหม่ ตอนนี้เอามือทั้ง 

สองข้างยันพื้นแล้วกระดกก้นขึ้นมาซะ” 

เขาค่อยๆ กดหน้าอกและเอวลงช้าๆ ทำาให้ช่วงก้นเปิดอ้าออกมา 

หน่อยๆ 

ความอัปยศอดสูเท่าที่เคยมีก็ถาโถมเข้ามาดั่งคลื่นซัด 

ซึ่งท่านี้เป็นท่าที่เขาจะต้องเอาส่วนที่ปกปิดที่สุดของตัวเองมาเปิดเผย 

ต่อหน้าคนอื่น ช่างน่าอับอายยิ่งนัก นำ้ำลายที่ไหลจากมุมปากเพราะ ball 

gag ทำาให้ปากของเขาไม่สามารถปิดได้ ยิ่งทำาให้ความรู้สึกนี้ลึกซึ้งมากขึ้น 

ไปอีก ส่วนล่างของร่างกายที่ขยายยิ่งทำาให้เขารู้สึกได้ว่าไฟปรารถนาลุกโหม 

จากเหตุการณ์นี้มากแค่ไหน นำ้ำใสอุ่นๆ ไหลรินออกมาจากหางตาก่อนที่ 

เขาจะหลับตาแน่น 

ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ก้นทั้งสองข้างถูกตีสลับกัน 

การลงโทษอันโหดร้ายจากชายหนุ่มนั้นไม่มีแม้แต่ช่องทางที่จะให้ต่อ 

รอง ทุกครั้งที่โดนตีจะมีช่วงเวลาหยุดพักประมาณสิบวินาที เพื่อให้ทาสได้ 

ลิ้มรสความเจ็บปวดในแต่ละครั้งอย่างเต็มที่ สวี่เย่หอบหายใจกระเพื่อม 

พลางส่งเสียงอื้อทั้งที่ลูกบอลอุดปากอยู่ จึงทำาให้ฟังไม่ชัดเจนเท่าไหร่ ความ 

ต้องการทางเพศผสมรวมเข้ากับความเจ็บปวดที่เดี๋ยวมาเดี๋ยวหาย เขารู้สึก 

เหมือนตัวเองเป็นเรือลำาเล็กที่โคลงเคลงเพราะถูกคลื่นสวาทซัดโถมเข้าใส่ 

จนเรือควำ่ำ เหงื่อไหลหยดลงบนพรมนุ่มพร้อมกับนำ้ำตาที่เขาพยายามกักเก็บ 

เอาไว้หลั่งรินออกมาที่หางตา 

หลังจากถูกโบยครบยี่สิบที เขาก็รู้สึกได้ถึงมือข้างหนึ่งที่รีบมาถอด 

แหวนร้ายกาจซึ่งรัดส่วนนั้นของเขาไว้ จากนั้นเขาถึงได้รู้ว่าตัวเองกำาลังแตก 

สลายอย่างแท้จริง 


- 65 -

จุดสุดยอดถาโถมเข้าใส่ในวินาทีนั้น นำ้ำตาไหลประหนึ่งเขื่อนแตก 

ขาสองข้างสั่นระริกอ่อนแรงจนไร้แรงทรงตัว ยังดีที่ชายหนุ่มรีบก้าว 

เข้ามาพยุงเอาไว้และพยายามที่จะหลีกเลี่ยงแตะต้องส่วนที่ถูกโบยไปเมื่อครู่ 

อย่างระวัง จากนั้นก็ปลด ball gag ออกก่อนจะลูบคางเขาอย่างเบามือ 

คล้ายไม่ใส่ใจกับนำ้ำลายเขาที่ไหลยืดเลอะไปทั่ว 

สวี่เย่พิงหมดแรงอยู่ในอ้อมอกชายหนุ่ม เขาถูกความอ่อนโยนอัน 

บางเบาของอีกฝ่ายโอบกอดเอาไว้ ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงแหบพร่า “นายท่าน 

ผมผิดไปแล้วครับ...” 

“ฉันให้อภัยนายก็ได้” ชายหนุ่มก้มลงมองมาที่เขา เอ่ยด้วยนำ้ำเสียง 

อ่อนโยน 

เมื่อถูกทำาแบบนี้ใส่ นำ้ำตาที่สะสมเอาไว้ก็ไหลรินลงมาอย่างอัดอั้นไม่ 

อยู่ เขารีบใช้หลังมือหวังจะเช็ดนำ้ำตาหากกลับถูกอีกฝ่ายกอบกุมข้อมือเอา 

ไว้ 

“ร้องไห้ทำาไมกัน” ดวงตาสีดำาภายใต้หน้ากากมองลงมาที่เขาจนรู้สึก 

ถึงความปลอดภัย 

“ผมก็ไม่รู้ครับ” ขนตาของสวี่เย่เปียกชื้นเพราะนำ้ำตา ใบหน้าแดงกำ่ำ 

“น่าจะเพราะเจ็บหรือไม่ก็เพราะความร้อนแรงเมื่อครู่ครับ...ผมก็ไม่รู้ ผม 

แค่รู้สึกว่าตัวเองใกล้บ้าแล้ว เหมือนผมจะชอบความรู้สึกของคนเป็นทาส 

จริงๆ แล้วครับ...เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ” เขาเอ่ยนำ้ำเสียงสะอึกสะอื้น “ตอน 

ที่ถูกทำาแบบนี้กลับรู้สึกว่าในสมองไม่ต้องคิดอะไรเลย มันว่างเปล่าแล้วก็ 

สบายจริงๆ ผมนึกว่าผมอาจจะแหลกสลายไปแล้วด้วยซำ้ำ” 

นี่เป็นครั้งแรกที่เปิดเผยความคิดจริงๆ ของตัวเองแบบนี้ เอาความ 

สับสน ความกังวล ความสงสัย และความไม่สบายใจบอกให้อีกคนฟัง 


- 66 -

“วางใจเถอะ ฉันไม่ทำาให้นายแหลกสลายหรอก” ชายหนุ่มยิ้มพร้อม 

ลูบผมเขาเบาๆ เหมือนกำาลังปลอบสัตว์ตัวเล็ก “วิธีที่จะทำาให้ถึงจุดสุดยอด 

มีหลากหลายวิธี ที่พวกเราทำากันก็เป็นหนึ่งวิธีในนั้น นายเองก็ใช้วิธีนี้เพื่อที่ 

จะได้รับทั้งความสุขและความผ่อนคลาย และแน่นอนว่า...จะไม่เกิดความ 

รู้สึกผิดจากเรื่องพวกนี้ ความสัมพันธ์ของพวกเราเกิดขึ้นมาจากความพอใจ 

ของพวกเรา มันเริ่มจากตอนที่นายยินยอมจะส่งตัวเองมาให้ฉัน ฉันถึงจะ 

มีสิทธิ์มีอำานาจในการเป็นเจ้านาย ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่มีสิทธิ์ไปบังคับให้ 

นายมานั่งคุกเข่าที่ขาฉันได้หรอก เพราะฉะนั้นผ่อนคลายเถอะสวี่เย่ นี่ก็เป็น 

แค่วิธีการใช้ชีวิตของนาย ยอมรับมันและยอมรับนายที่เป็นแบบนี้ซะ” 

สวี่เย่ตะลึงไปสักพักก่อนเอ่ยถามด้วยนำ้ำเสียงอู้อี้ “แล้วนายท่านรู้สึก 

ถึงจุดสุดยอดเพราะผมเหรอครับ” 

ชายหนุ่มยิ้มตอบ “แน่นอน” 

“แต่นายท่านไม่มีแม้แต่ปฏิกิริยา” สวี่เย่ขยับร่างกายยุกยิกคล้าย 

อยากจะสัมผัสอะไรสักอย่าง 

“เจ้าทาสริอาจลวนลามร่างกายเจ้านายมีโทษหนักนะ นายต้องคิด 

ให้ดีก่อนจะทำาอะไร” 

พอได้ยินคำานี้กรงเล็บที่กำาลังขยับไปยังเอวส่วนล่างของชายหนุ่มถึง 

กับชะงักค้าง 

“สายแล้ว กลับห้องนายไปทำาความสะอาดร่างกายซะ จากนั้นค่อย 

ลงไปทานข้าว” ชายหนุ่มพยุงให้เขาลุกขึ้นมา แต่พอเห็นเขาแยกเขี้ยวเพราะ 

เจ็บจึงรวบตัวขึ้นมาอุ้มเอาไว้แทน 

สวี่เย่ตกใจยกใหญ่ที่เห็นอีกฝ่ายทำาแบบนี้ “นายท่านครับ...” 

“ทำาไม คิดว่าฉันอุ้มนายไม่ไหวเหรอ?” 


- 67 -

“ผมกลัวว่าตอนลงบันไดแล้วถ้าเกิดนายท่านอุ้มไม่ไหว ผมจะตกลง 

ไปเจ็บกว่าเดิมน่ะสิครับ” สวี่เย่กะพริบตา 

“อ๋อเหรอ” ชายหนุ่มจงใจกดไปยังต้นขาด้านในที่โดนแส้ฟาดเมื่อครู่ 

สักพัก 

สวี่เย่ได้แต่สูดลมหายใจลึกท่าทางไร้เดียงสา 

ชายหนุ่มอุ้มเขามาส่งที่ห้องนอนแขก สวี่เย่หน้าแดงอ้อมแอ้มขอ 

อาบนำ้ำด้วยตัวเอง เมื่อถึงห้องอาบนำ้ำเขาก็เดินมาหยุดที่หน้ากระจกสำารวจ 

มองร่องรอยบนร่างกายตัวเอง 

ผิวเขาค่อนข้างขาวจึงทำาให้เห็นรอยแดงของแส้ที่ฟาดลงมาเป็น 

ลวดลายสวยงามชัดเจน มันเหมือนเป็นลวดลายความรักที่ยั่วยวนหากแต่ 

ไม่สมหวัง บนผ้าเขียนภาพรอยแส้ฟาดบนหน้าอกกับแผ่นหลังช่างตรงกัน 

เหมือนวัดไว้ ไหนจะรอยแดงที่บั้นท้ายที่คล้ายกับลูกท้อที่สุกงอม ยิ่งเปียก 

นำ้ำยิ่งดูสวยงาม รอยแดงจากแส้ฟาดละลานตาไปทั่วร่าง หากกลับไม่เห็น 

เลือดออกเลยสักนิด ดูท่าคนนั้นคงจะควบคุมแรงได้เก่งใช่ย่อย จึงทำาให้สวี่ 

เย่แอบคิดว่าอีกฝ่ายได้ SUB ผ่านมือมาฝึกปรือแล้วกี่คนต่อกี่คนกัน 

เขาใช้ผ้าเช็ดตัวเช็ดร่างกายจนสะอาดก่อนสวมเสื้อคลุมอาบนำ้ำลง 

ไปยังชั้นล่าง 

โต๊ะอาหารทรงตะวันตกกว้างมีจานอาหารหลากหลากกำาลังส่งควัน 

ร้อนฉุย พ่อครัวจากไปแล้ว ชั้นล่างเหลือเพียงชายหนุ่มรออยู่ข้างโต๊ะ เขา 

เปลี่ยนหน้ากากเป็นสีโลหะเงินนำ้ำหนักเบา สวี่เย่ถอดเสื้อคลุมอาบนำ้ำไป 

แขวนที่ราวตากเสื้อด้วยความผิดหวัง เขาค่อนข้างหวังอยากจะเห็นพ่อครัว 

คนนี้มากทีเดียว เพราะอย่างน้อยถ้ามีบุคคลที่สามอยู่ด้วย เขาก็ยังได้ใช้เสื้อ 

คลุมอาบนำ้ำตัวนั้นปกปิดร่องรอยบนร่างกายตัวเอง 


- 68 -

ร่างกายทั้งหมดถูกเปิดเผยตรงหน้าชายหนุ่มอีกครั ้ง สวี่เย่ไม่แม้แต่ 

จะกล้ากลับไปหวนคิดถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ที่ตัวเองเหมือนเป็นเด็กน้อยที่ถูก 

รังแกจนร้องไห้ออกมา โคตรหน้าอายไปถึงไหนต่อไหนก็ไม่รู้ จึงทำาให้ตอน 

นี้พอเห็นชายหนุ่มแล้วก็อดหน้าแดงไม่ได้ 

ชายหนุ่มใช้สายตาสำารวจเขาอยู่พักใหญ่ก่อนใช้มือขวาตบที่หน้าตัก 

ตัวเองเบาๆ 

สมองสวี่เย่กระตุกเหมือนมีกระแสไฟฟ้าแล่นเข้ามาเพื่อค้นหาถึง 

การกระทำาที่ตอบรับกับคำาสั่งนี้ เขารีบเดินไปหาด้วยความรวดเร็วก่อนลงไป 

นั่งคุกเข่าข้างชายหนุ่ม 

“เรียนรู้ได้เร็วดี” ชายหนุ่มลูบหัวเบาๆ “ฉันจะพูดถึงกฎในการทาน 

อาหารนะ คราวหลังถ้าพ่อครัวมา นายจะต้องไปเปิดประตู เป็นลูกมือช่วย 

เขาทำาอาหารจนเสร็จแล้วต้องส่งเขากลับไป จากนั้นต้องมาเรียกให้ฉันไป 

ทานอาหาร ฉันจะให้เขาสอนนายเรื่องทำาอาหาร นายจะต้องตั้งใจเรียนนะ 

ตอนทานอาหาร ถ้าฉันไม่ได้ร้องขออะไรพิเศษ นายจะต้องนั่งคุกเข่าอยู่ข้าง 

ฉันเสมอ ทานเสร็จนายจะต้องเป็นคนเก็บโต๊ะและล้างจาน” พอเห็นสวี่เย่ 

ตีหน้านิ่งแล้วจึงเอ่ยถาม “มีปัญหาเหรอ” 

“นายท่านครับ ต่อไปผมจะต้องนั่งคุกเข่าทานอาหารหรือเปล่าครับ” 

เขาขมวดคิ้วแล้วอย่างนี้จะคีบอาหารยังไงล่ะ 

ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปาก “วันนี้ฉันอนุญาตให้นายขึ้นมานั่งทานได้” 

สวี่เย่ตะลึงงันไปสักพัก ฉับพลันก็รีบเรียกตัวเองให้ออกจากภวังค์ 

เขาส่ายหัวไปมาเบาๆ “ไม่ต้องหรอกครับนายท่าน ผมคุกเข่าแบบนี้ก็ดีแล้ว” 

บั้นท้ายเขาเจ็บ ถ้านั่งคุกเข่าแบบนี้ก็ไม่เจ็บเท่าไหร่ ถ้านั่งลงไปบนเก้าอี้จะ 

ต้องเจ็บร้องโอดครวญแน่ แล้วเผลอๆ เขาจะโดนตีอีกรอบ 


- 69 -

“เจ้าทาส นานๆ ฉันจะให้สวัสดิการอะไรแบบนี้ แต่นายกลับไม่เอา 

น่าเสียใจชะมัด” แววตาชายหนุ่มแลดูสนุกสนานลึกๆ 

นี่เรียกว่าสวัสดิการงั้นเหรอ? ดูยังไงมันก็เหมือนเป็นการทำาโทษ 

อำาพรางชัดๆ! สวี่เย่กรีดร้องภายในใจเพราะไม่ได้รับความเป็นธรรม “ตอน 

เรียนทำาอาหาร ผมสวมเสื้อสักหน่อยจะได้ไหมครับ เสื้อคลุมอาบนำ้ำกับเสื้อ 

คลุมนอนมันไม่สะดวก...” 

“สามารถสวมชุดอยู่บ้านที่อยู่ในตู้ห้องนายก็ได้” 

“ไม่มีปัญหาอะไรแล้วครับ” ตอนนี้ท้องเขาส่งเสียงร้องโครกคราก 

เพราะตั้งแต่เช้าเขายังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยสักอย่าง หิวมาตั้งนานแล้ว 

“ไปตักข้าว” ชายหนุ่มออกคำาสั่ง 

สวี่เย่เดินไปเปิดตู้ในห้องครัวหยิบชามลายครามมีลวดลายสีทอง 

ประดับ เขาตักข้าวจากหม้อหุงข้าวไฟฟ้าใส่ชามก่อนจะใช้สองมือไปวางไว้ 

ตรงหน้าชายหนุ่ม จากนั้นจึงหยิบตะเกียบส่งไปให้เขาแล้วค่อยไปตักข้าว 

ของตัวเองพร้อมหยิบตะเกียบมานั่งในท่าคุกเข่าพร้อม ระหว่างนั้นก็ใช้เวลา 

ที่ว่างเหลือบมองอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะ 

แกงกะหรี่เนื้อวัว กุ้งผัดใบชาหลงจิ่ง ไข่ผัดพริกหยวก ผัดผักบล็อก 

โคลี่ กวางตุ้งผัดนำ้ำมันหอย 

โต๊ะอาหารเต็มไปด้วยทั ้งเนื้อสัตว์และผักที่ให้สารอาหารครบตาม 

โภชนาการ ดูท่านายท่านของเขาคงจะใส่ใจเรื่องอาหารพอดู 

รอจนเจ้านายเริ่มทานอาหาร สวี่เย่ถึงได้รู้ว่าตัวเองไม่จำาเป็นจะต้อง 

คิดเลยว่าจะคีบอาหารอย่างไรภายใต้สิทธิ์ที่ชายหนุ่มได้ครอบครองทั้งหมด 

แค่ให้เขาได้ทานก็พอแล้ว 

สวี่เย่ไม่ชอบทานบล็อกโคลี่ ดังนั้นจึงเหลือบล็อกโคลีที่เจ้านายคีบ 


- 70 -

มาให้ทิ้งไว้ในชาม คิดว่าตอนไปตักข้าวชามที่สองแล้วจะแอบเอาไปทิ้ง แต่ 

ผลปรากฏว่าพอเงยหน้าไปก็เจอบล็อกโคลี่ที่ชายหนุ่มคีบมาอยู่ตรงหน้า อีก 

ฝ่ายมองเขาด้วยสายตาเย็นชาก่อนเอ่ยออกคำาสั่ง “อ้าปาก” 

สวี่เย่คาบบล็อกโคลี่ชิ้นนั้นไว้ก่อนจะเคี้ยวแบบขอไปทีและรีบกลืนลง 

ไป 

“นายอยากจะกินอาหารในชามให้หมด หรืออยากจะให้ฉันเอา 

อาหารที่เหลือครึ่งจานนี่ป้อนนายทีละคำากัน” 

“ผมกินเองครับ...” สวี่เย่ตอบงึมงำาในลำาคอก่อนจะก้มหน้าก้มตากิน 

บล็อกโคลี่ที่อยู่ในชามจนหมด 

เขาเป็นคนทานอาหารไวมาก เนื่องจากความขัดแย้งในครอบครัว 

ทำาให้เขารู้สึกไม่มีความปลอดภัยกับอะไรทั้งสิ้น เรื่องทานข้าวก็เช่นกัน โต๊ะ 

กินข้าวออกจะใหญ่โตแต่กลับมีเพียงแค่เขาคนเดียว ก็เลยคุ้นชินในการรีบ 

ทานข้าวให้ไวและรีบจากไป 

ต่อมา พอยุ่งกับทำางานเพราะอยากจะทำาทุกอย่างให้ออกมาเพอร์ 

เฟกต์เพื่อไม่ให้สวี่ถิงดูถูกได้ จึงไม่ได้ใส่ใจในเรื่องทานข้าวมากนัก ยิ่งวันนี้ 

หิวจัดยิ่งกินไว ไม่นานนักข้าวชามหนึ่งก็หมดลงท้องไปเรียบร้อยแล้ว 

“ทำาไมรีบร้อนแบบนี้” ชายหนุ่มถาม 

เขานิ่งไปสักพัก “ความเคยชินน่ะครับ แต่เดี๋ยวจะปรับปรุงนะครับ” 

“ไม่จำาเป็น” ชายหนุ่มคีบเนื้อวัวมาวางไว้ในชาม “รีบกินจะทำาให้ 

กระเพาะนายทำางานหนักเกินไป พอเวลาผ่านไปก็จะป่วยง่าย อีกอย่างนาย 

ไม่จำาเป็นต้องรีบอะไรนัก เพราะทานเสร็จยังไงก็ต้องนั่งคุกเข่ารอฉันทาน 

เสร็จถึงจะเก็บจานไปได้อยู่ดี เพราะฉะนั้นเจ้าทาส นายจะต้องค่อยๆ ลิ้ม 

รสอาหารที่ทานเข้าไปช้าๆ” 


- 71 -

สวี่เย่คิดสักพักพร้อมตั้งใจนับจำานวนครั้งในการเคี้ยวจึงทำาให้ 

ความเร็วลดลง 

แม้ว่าเขาจะอยู่ตัวคนเดียว แต่ก็มีกำาหนดเวลาทำาความสะอาดบ้าน 

ที่แน่นอน น้อยครั้งมากที่จะทำากับข้าวทานเอง เรื่องล้างชามกลายเป็นเรื่อง 

ไกลตัวไปเลยจึงทำาให้ดูเก้งก้างนัก ยิ่งร่างกายเปลือยเปล่าต้องมาพันผ้ากัน 

เปื้อนยิ่งทำาให้รู้สึกว่าโคตรจะไม่เข้ากันแต่เอาเถอะ สิ่งสำาคัญที่สุดตอนนี้คือ 

ชายหนุ่มกำาลังมองเขาจากบาร์ในห้องครัว มันทำาให้เขาเกร็งไปหมดแล้ว 

ต่างหาก 

“นายท่านครับ...” สวี่เย่หยิบชามใบนั้นที่เขาเผลอเคาะขอบชาม 

แหว่งไปอย่างไม่ระวังขึ้นมาก่อนเอ่ยด้วยนำ้ำเสียงขัดเขิน “มองผมแบบนี้ ผม 

ตื่นเต้นนะครับ” 

“ทำาบิ่นหนึ่งใบ ลงโทษคุกเข่าหนึ่งชั่วโมง” ชายหนุ่มเอ่ยทั้งที่สายตา 

ยังคงจับจ้องอยู่ที่เดิมไม่เคลื่อนย้ายไปไหน พร้อมพูดยิ้มๆ ต่อ “อย่างนี้น่า 

จะทำาให้สงบลงได้สินะ ทาสของฉัน” 

แน่นอนว่ามันทำาให้สวี่เย่สงบลงไปได้ เขานำาจานชามที่ล้างสะอาด 

ไปวางไว้ในตู้ฆ่าเชื้อโดยที่ไม่ทำาชามไหนแตกหรือบิ่นอีกเลย 

หลังจากสวี่เย่ล้างจานเสร็จแล้วนั้น ก็ได้ยินชายหนุ่มส่งเสียงเรียกเขา 

จากโซฟาในห้องนั่งเล่นเหมือนกำาลังเรียกให้สัตว์เลี้ยงรีบวิ่งออกไปหา 

การเชื่อฟังคำาสั่งด้วยความกลัวนี้ ทำาให้เขาตกหลุมลงไปจนไม่ 

สามารถถอนตัวได้ หากความรู้สึกแบบนี้กลับทำาให้เขารู้สึกผ่อนคลายและ 

ปล่อยวางตัวเองได้ เขาเอาความสนใจทั้งหมดไปลงที่คนคนนั้น จากนั้นก็ 

แค่รับฟังคำาสั่งเท่านั้น 

“มานั่งคร่อมที่ขาฉัน” เป็นคำาสั่งที่เรียบง่ายและตรงตัวนัก 


- 72 -

เขาขึ้นไปคร่อมที่หน้าตักของชายหนุ่มเขินๆ หากช่วงที่กำาลังจะ 

หย่อนก้นลงไปก็ชนเข้ากับกำาปั้น แม้จะไม่หนักมากแต่ก็รู้สึกเจ็บแบบก่อน 

หน้านี้ เขาส่งเสียง “อ๊ะ” ออกมาเบาๆ 

“ขึ้นไปอีกหน่อย” 

สวี่เย่เหมือนหนอนที่ค่อยๆ กระดึ๊บขึ้นไปข้างหน้า ส่วนล่างที่เปลือย 

เปล่าเสียดสีไปกับผิวหน้าของกางเกงชายหนุ่ม ทำาให้ความปรารถนาภายใน 

ร่างกายระอุขึ้นมาอีกครั้ง ตอนนี้เขาใกล้จะบ้าเต็มทีแล้ว ก่อนหน้านี้ก็เป็น 

เพราะเซ็กซ์ที่แตกต่างไปจากทุกครั้ง แล้วยังมารู้สึกอะไรในเวลาแบบนี้อีก 

เนี่ย ยิ่งคิดก็ยิ่งควบคุมตัวเองไม่ได้ เขาจึงพยายามที่จะดับไฟราคะนี้ หาก 

ชายหนุ่มกลับชะโงกตัวไปเพื่อหยิบของอะไรบางอย่างทำาให้ขาทั้งสองข้าง 

ขยับเล็กน้อย แต่แรงเสียดสีนำามาซึ่งความรู้สึกที่ส่งไปยังทุกส่วนของร่างกาย 

เหมือนเป็นการจุดไฟราคะโดยสมบูรณ์ 

เห็นส่วนล่างของเขาเริ่มมีปฏิกิริยา ชายหนุ่มจึงหัวเราะเบาๆ “เจ้า 

ทาส ถึงแม้ร่างกายนายที่รู้สึกไวจะทำาให้ฉันดีใจมาก แต่ถ้าฉันไม่อนุญาต 

นายก็ห้ามปลดปล่อย เพราะงั้นทางที่ดีคือบังคับตัวเองไว้จะดีกว่า อย่า 

บังคับให้ฉันต้องใช้วิธีอื่นมาช่วยควบคุมนายเลย” 

“ครับนายท่าน” สวี่เย่หน้าแดงก้มหน้าลงไปจนแทบชิดหน้าอก 

มีบางสิ่งที ่ให้ความรู้สึกเย็นป้ายไปที่บั้นท้าย ร่างเขานิ่งเกร็ง ความ 

รู้สึกต่อมาคือมืออุ่นข้างหนึ่งกำาลังทาอะไรบางอย่างนั้นเบาๆ ความเย็นแล่น 

เข้าไปยังผิวหนังให้ความรู้สึกสบายยิ่งนัก 

ชายหนุ่มกำาลังทายาให้เขานั่นเอง 

สวี่เย่ใจลอยอยู่สักหน่อย ตอนเขาคบหากับอูฐแม้จะไม่ได้ทำาอะไร 

รุนแรง แต่ก็ไม่ได้ละเอียดอ่อนโยนเหมือนชายหน้ากากแบบนี้ หลายครั้ง 


- 73 -

หลายหนก็เป็นตัวเขาเองที่จัดการบาดแผลที่เกิดจากแส้ฟาดนั้น เขาลังเล 

อยู่สักหน่อยก่อนจะพูดเสียงเบาใส่ชายหนุ่ม “ขอบคุณนายท่านครับ” 

ชายหนุ่มชะงักมือไปสักพักก่อนจะพูดต่อ “ตอนบ่าย นายสามารถ 

มีชีวิตอิสระได้ภายในสายตาฉัน แต่ถ้าไปพวกห้องนำ้ำหรือหายไปไหนไม่นาน 

ไม่จำาเป็นต้องรายงานฉัน” พูดจบก็นวดให้เขาอีกสักพักก่อนจะตบหลังเอว 

ด้านหลังเบาๆ “เอาล่ะลุกขึ้นได้แล้ว” 

ตอนบ่าย ชายหนุ่มเช็กอีเมลผ่านแท็บเล็ต สวี่เย่จึงเลือกท่าที่สบาย 

ปีนไปยังเบาะข้างหน้าต่างอ่านหนังสือเรื่อง ‘อาหารอร่อยและวัฒธรรมของ 

ประเทศจีน’ ที่หยิบมาจากชั้นหนังสือ หลายวันมานี้เขาเหนื่อยล้ามาก พอได้ 

มาเจอความอบอุ่นของแสงแดดและสีเขียวของต้นไม้จึงทำาให้เขารู้สึกผ่อน 

คลายลงไปบ้าง หนังตาเริ่มหนักอึ้ง เขาเหลือบมองไปยังโซฟาที่ตั้งอยู่ไม่ไกล 

ก่อนจะหันกลับมาขดตัวเผลอนอนหลับไป 

เมื่อตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลาสี่โมงเย็นแล้ว บนตัวเขามีผ้าห่มขนสัตว์คลุม 

เอาไว้อยู่ 

“ตื่นแล้วเหรอ” เสียงทุ้มนุ่มดังมาจากทางด้านหลัง 

สวี่เย่หันไปมองก็เจอชายหนุ่มที่สวมชุดคลุมอาบนำ้ำยืนอยู่ที่บันได 

เชือกเสื้อคลุมอาบนำ้ำถูกปล่อยให้ห้อยจนเผยให้เห็นรูปร่างที่ได้รูป ผิวขาว 

ซีดนั้นมีกล้ามเนื้อถึงแม้ว่าจะไม่ได้ดูแข็งแรงมากนัก แต่รูปร่างสูงโปร่งก็รับ 

กับกล้ามเนื้อดูสวยงาม กล้ามหน้าท้องนั้นก็ดูเซ็กซี่ไม่น้อยเลยทีเดียว ดูก็รู้ 

ว่าเพิ่งอาบนำ้ำเสร็จหมาดๆ เพราะเขาได้กลิ่นหอมจางๆ ของสบู่ลอยมาเตะ 

จมูก หน้ากากบนใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีดำาสนิท 

อาบนำ้ำเวลานี้คงจะเพิ่งออกกำาลังกายมาสินะ 


- 74 -

พอเห็นสวี่เย่มองตัวเองแล้วชายหนุ่มก็เลยพูดยิ้มๆ “หน้าแดงทำาไม” 

สวี่เย่ไม่ได้เสมองไปทางอื่น เขาได้แต่พึมพำากับตัวเองเสียงเบาเท่านั้น 

“ผมยังไม่เคยออกกำาลังกายจนมีซิกแพคเลย...” 

“วันอาทิตย์ตอนเช้านายจะไปใช้ห้องออกกำาลังกายก็ได้ ถ้าว่างฉัน 

จะเป็นเทรนเนอร์ให้นายเอง” ชายหนุ่มเดินไปหยิบนำ้ำแร่ขึ้นมาดื่มสองอึก 

ก่อนเอ่ยเสริมต่อ “รูปร่างของนายตอนนี้ก็ไม่ได้แย่อะไร อุ้มแล้วเบาเชียว” 

อะไรคือเบาวะ? จะบอกว่าเราไม่มีกล้ามเนื้อหรือยังไง? สวี่เย่เบิก 

ตาโพลงใส่ 

ชายหนุ่มอดทนยิ้มใส่ “เจ้าทาสนายกำาลังยั่วยุฉัน” พูดจบก็เดินมา 

จับแขนเขา จนทำาให้ผ้าห่มที่คลุมอยู่ตกลงบนพื้น และดึงให้ร่างเปลือยของ 

เขาไปยืนอยู่ตรงหน้าชายหนุ่ม 

“นอนหลับไปแป๊บเดียว พอตื่นขึ้นมาก็งอแงซะแล้ว ใครอนุญาตให้ 

นายห่มผ้ากัน หืม?” ชายหนุ่มก้มหน้าลงไปพูดข้างหู ลมหายใจรดอยู่ข้าง 

หูจนทำาให้เขารู้สึกจั๊กจี้ขึ้นมาเสียอย่างนั้น ทำาแบบนี้มันตั้งใจยั่วยวนทำาให้ 

เขาเกือบหายใจไม่ออก สวี่เย่เผลอนึกอยากก้าวถอยหลัง หากกลับถูกใคร 

บางคนรั้งเอวเอาไว้ ดึงร่างให้เข้าแนบชิดอีกฝ่าย 

สวี่เย่รู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายกำาลังมีอารมณ์ผ่านเสื้อคลุมอาบนำ้ำ ดวงตา 

ภายใต้หน้ากากกำาลังแสดงถึงอันตรายที่ค่อยๆ ถูกปลุกขึ้นมา 

“ตอนนี้นายรู้แล้วใช่ไหมว่าฉันมีอารมณ์หรือยัง” หางเสียงดูสนุกไม่ 

น้อย ชายหนุ่มเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ อีกฝ่ายแลบลิ้นเลียไปยังใบ 

หูของเขา สัมผัสเปียกนุ่มยั่วให้เขารู้สึกขนลุกจนอ่อนแรงเสียอย่างนั้น “เวลา 

เห็นรอยแดงบนหน้าอกเพราะถูกแส้ฟาดกับบั้นท้ายที่โผล่ออกมาจากผ้ากัน 

เปื้อนตอนล้างจาน ไหนจะท่าทางตอนที่นายเพ้อร้องไห้ออกมาแทบเท้าฉัน 


- 75 -

แล้วยังตอนนี้ที่นายกำาลังสั่น...” เขาเงียบไปสักพักก่อนงับใบหูอันแดงแจ๋ 

ของสวี่เย่ ใช้ลิ้นและฟันกัดเบาๆ คำาพูดทุกคำาดังชัดเจนเข้าไปในโสตประสาท 

ของเขา “ทำาให้ฉันมีอารมณ์ทั้งนั้นแหละ” 

ตามมาด้วยเสียงครางตำ่ำในลำาคอของสวี่เย่ คำาพูดคลุมเครือยั่วเย้า 

ให้เขาหมดปัญญาจะขัดขืน ทำาได้แค่ปล่อยให้ใจตัวเองไหลรวมอยู่ในวังวน 

อารมณ์เหมือนพละกำาลังที่เคยมีจะค่อยๆ หดหายไปทีละนิด จนเผลอหมด 

แรงพิงร่างชายหนุ่ม ลมหายใจที่ผ่อนเข้าออกและการเต้นของหัวใจเหมือน 

จะรวมจังหวะเข้าด้วยกัน ยิ่งใกล้ยิ่งแนบชิดก็ยิ่งบังคับตัวเองยาก 

“จริงๆ แค่พูดก็ทำาให้เกิดอารมณ์แบบนี้แล้ว...” มือของชายหนุ่มที่ 

วางอยู่ด้านหลังค่อยๆ เลื่อนลงไป นิ้วมือเลื่อนผ่านไปยังส่วนที่เป็นส่วนลับ 

ของสวี่เย่ที่เคยผ่านมือมานับไม่ถ้วน ส่วนนั้นกำาลังค่อยๆ ถูกถ่างออกหาก 

ก็ไม่ได้พยายามที่จะลุกลำ้ำเข้าไป สวี่เย่ไร้แรงจะขัดขืนการแกล้งของอีกฝ่าย 

เขาได้แต่ทำาตัวงอเหมือนกุ้งที่ถูกเผาจนสุก “เจ้าทาส...ลามกนักนะ” ชาย 

หนุ่มเน้นยำ้ำอยู่ข้างหูแตะริมฝีปากเบาๆ ไปยังใบหูที่เห็นเส้นเลือดชัดเจน 

กระตุ้นลมหายใจให้กระชั้นถี่มากกว่าเดิม ของเหลวใสไหลซึมออกมาจาก 

ส่วนล่างที่กำาลังขยายเหมือนกับหยาดนำ้ำตาของเด็กน้อย สวี่เย่อดไม่ได้ที่จะ 

ยื่นมือไปสัมผัส หากกลับถูกอีกฝ่ายรั้งเอาไว้ 

“บอกฉันว่านายอยากได้อะไร” นิ้วมือของชายหนุ่มลูบไล้ไปหยุดที่ 

ช่องทางด้านหลัง นำ้ำเสียงเต็มไปด้วยความต้องการ 

“นายท่าน ทนไม่ไหว...” สวี่เย่แทบทนไม่ไหว เขาไม่มีแรงที่จะคิด 

อะไรแล้ว ทำาได้แค่มองอีกฝ่ายและใช้ส่วนล่างเสียดสีกับเสื้อคลุมอาบนำ้ำ 

เท่านั้น 

“นี่ไม่ใช่คำาตอบที่ชัดเจน” นิ้วของชายหนุ่มวาดวนรอบที่ด้านหลัง 


- 76 -

“กอดผม...” กว่าจะเปล่งคำานี้ออกมาได้ก็ยากเย็นนัก ใบหน้าของ 

เขาแดงระเรื่อ รู้สึกว่าตอนนี้ทั้งร่างกำาลังถูกคนนี้ย่างจนสุก ความรู้สึกที่ถูก 

อีกฝ่ายบังคับให้ขอร้องอะไรแบบนี้ทำาให้สวี่เย่เขินอายจนไม่กล้าแม้แต่จะเงย 

หน้ามอง ในสมองมีแค่ประโยคเดียววนเวียนไปมา “ขอร้อง ท่านให้ผมปลด 

ปล่อยที...” 

ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปาก “การขอร้องใครมันควรจะจริงใจกว่านี้ไม่ใช่ 

เหรอ” 

สวี่เย่ปิดตาทั้งสองข้างก่อนยอมทิ้งศักดิ์ศรีตัวเองเปิดปากขอร้อง 

“นายท่าน อือ...ท่านได้โปรดกอดผมเถอะครับ” 

“อย่าเร่งสิ ฉันแค่อยากให้นายจำากฎได้ก็เท่านั้น” ชายหนุ่มกดเอว 

ดันให้อีกฝ่ายเข้ามาซุกในอ้อมกอดตัวเอง “ฉันบอกให้นายทำาอะไรหลังจาก 

ที่อาบนำ้ำเสร็จแล้ว” สวี่เย่พยายามเงยหน้ามองอีกฝ่ายด้วยสายตาพร่าเบลอ 

จนกระทั่งเอากำาปั้นมาชนกับก้นของเขา เขาถึงได้นึกออกทันที “...หล่อลื่น” 

สุดท้ายเขาก็นึกออก ใบหน้าซีดขาว หลังอาบนำ้ำเขาลืมทำาไปสนิทจริงๆ 

สวี่เย่ใจสั่นไหว เขาเพิ่งเห็นว่าแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ของ 

ชายหนุ่มไม่รู้หมดไปตั้งแต่เมื่อไหร่ มันถูกแทนที่ไปด้วยความคุ้นชินนั้นที่ 

ทำาให้เขารู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก และไม่ปลอดภัยเลยสักนิด 

“ในเมื่อนายขอร้องฉันแบบนี้ ฉันก็จะทำาให้นายสมปรารถนา” เมื่อ 

พูดจบ นิ้วมือที่หยุดอยู่ช่องทางด้านหลังก็แทรกเข้าไปจนทำาให้สวี่เย่ส่งเสียง 

ร้องหวีดออกมา อยากจะกอดรัดอีกฝ่าย หากกลับถูกร่างของชายหนุ่มรัด 

แน่นจนขยับไม่ได้ 

เมื่อช่องทางรัดแคบถูกสิ่งแปลกปลอมลุกลำ้ำเข้าไปกะทันหัน ความ 

แห้งที่ฝืดเคืองยิ่งทำาให้เขารู้สึกไม่สบายตัวนัก สวี่เย่ซุกศีรษะเข้ากับอก ตัว 


- 77 -

สั่นเทา หอบหายใจรัว พยายามบังคับตัวเองให้ปรับตัวเข้ากับเอวช่วงล่าง 

ยามเมื่อด้านหลังถูกเพิ่มนิ้วที่สองเข้าไปก็ทำาให้รู้สึกเจ็บกว่าเดิม เขาคราง 

งึมงำาพลางเกร็งท่อนขาด้านใน เอ่ยขอร้องเสียงเครือ “นายท่าน...เจ็บ” 

“ตอนนี้บอกว่าเจ็บมันเร็วไปหน่อยนะ ของฉันใหญ่กว่านิ้วนี่หลาย 

เท่าเชียว ทำาให้นายเจ็บไปทั้งร่างเชียวล่ะ” 

เขาไม่จำาเป็นจะต้องมาทำาหล่อลื่นเองก็ได้! 

สวี่เย่ที่เพิ่งเข้าใจประโยคนี้ก็หน้าซีดกว่าเดิม ร่างทั้งร่างสั่นระริก 

อยากจะผลักคนที่รัดตัวเองออกไปแต่กลับถูกคนนั้นดันขึ้นไปนอนบนบาร์ 

ในห้องครัว วัดจากแรงแล้ว เขาย่อมไม่ใช่คู่ปรับของอีกฝ่ายแน่นอน นี่ยิ่ง 

เพิ่มความกลัวให้สวี่เย่เข้าไปอีก 

“อย่าขยับ” แววตาหลังหน้ากากเย็นเยียบราวหิมะ ความรู้สึกที่ถูก 

กดดันกลับมาอีกครั้ง “จำาเอาไว้ให้ดีว่าฉันจะให้นายทำาอะไรก็ได้ หากฉัน 

อยากใช้งานนาย ไม่ว่านายจะพร้อมหรือไม่ก็ไม่มีสิทธิ์ขัดขืน แม้จะขี้เกียจ 

เตรียมตัว ฉันก็ไม่ถือสาที่จะทำาให้นำ้ำหล่อลื่นของร่างนายมาใช้หล่อลื่นแทน 

นายต้องคิดให้ดีแล้วล่ะว่าจะมีเลือดพอให้ฉันทำาได้ราบรื่นหรือเปล่า” 

สวี่เย่หน้าซีดผวากลัว แม้แต่ความปรารถนาก็เหือดหายไปแล้ว 

ร่างกายหดเกร็งเพราะตื่นตระหนกจนกระทั่งชายหนุ่มใช้ขาแยกขาของเขา 

ออก เขาถึงผวาจับแขนอีกฝ่ายเอาไว้แน่น หลับตากรีดร้องเสียงแหลม คำา 

ว่า ‘ไม่เอา’ ดังลั่นห้องฟังดูเจ็บปวดมากทีเดียว 

เหมือนเวลาหยุดเดิน ไม่มีเสียงไม่มีการเคลื่อนไหวใด ร่างกายของ 

สวี่เย่สั่นจนควบคุมไม่ได้ เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างระแวดระวังกลับ 

ปะทะเข้ากับสายตาหลังหน้ากากที่ก้มมองลงมา 

ชายหนุ่มไม่ได้ทำาอะไร ทำาเพียงแค่มองเขาเงียบๆ ขนตาสีดำาที่หนา 


- 78 -

เป็นแพยิ่งขับให้ดวงตานั้นดูสุขุมมากขึ้น ท่าที่ถูกกดทับแบบนี้ยิ่งทำาให้สวี่เย่ 

รู้ซึ้งยิ่งกว่าเดิมว่าใครกันที่เป็นเจ้าชีวิต เขาไม่แม้แต่จะกล้าขยับตัวส่วนล่าง 

“จำาบทเรียนนี้เอาไว้เจ้าทาส อย่าได้มีครั้งหน้าอีก” ชายหนุ่มปล่อย 

มือเขาให้เป็นอิสระ 

กว่าสวี่เย่จะนิ่งสงบเหมือนเมื่อครู่ก็ใช้เวลานานพอควร เข้าใจว่านี่ 

คือการปล่อยเขาแล้วจึงได้แต่ก้มหน้าพูดเสียงค่อย “ขอโทษครับนายท่าน...” 

“ลุกขึ้นเถอะ” ชายหนุ่มหยิบทิชชูมาเช็ดไม้เช็ดมือ 

สวี่เย่จึงเพิ่งได้รู้ว่าบาร์นี้มันเย็นและแข็งมากเพียงใด เขาค่อยๆ ลุก 

ขึ้นมาช้าๆ เมื่อครู่เขากลัวจนหัวใจแทบวาย ขาจึงชาจนเกือบล้มลงไป 

ชายหนุ่มรวบเอวพยุงให้เขายืนได้ ก่อนจะก้มลงไปพิจารณามองเอว 

กับขาเขาและถาม “ไม่มีตรงไหนเจ็บใช่ไหม” 

“ไม่ครับ” ภายในใจสวี่เย่เกิดความรู้สึกบางอย่างที่บอกไม่ถูก เขา 

ก้มหน้าตอบกลับเสียงเบา “ไม่เจ็บครับ” 

ชายหนุ่มจึงหันไปเหลือบมองนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนัง “ขึ้นไปสวม 

เสื้อผ้า พ่อครัวจะมาแล้ว” 

สวี่เย่เดินขึ้นไปอย่างเชื่อฟัง 


- 79 -

กรงรักพันธนาการหัวใจ ฉบับทดลองอ่าน

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?